Οι «υγειονομικοί κατά της υποχρεωτικότητας», δημοσίευσαν αναλυτικά το λόγο του S.Bhakdi, αλλά και το A.Burkhardt, οι οποίοι επί της ουσίας αναφέρονται στα ευρήματα της πρόσφατης έρευνας του Γερμανού ιατροδικαστή, μέσα από την οποία απέδειξαν ότι υπάρχουν θάνατοι από το εμβόλιο κατά του κορωνοϊού.
Αναλυτικά ο λόγος τους:
«Το όνομά μου είναι Sucharit Bhakdi.
Έχω επιτελέσει Πρόεδρος του Ινστιτούτου Ιατρικής Μικροβιολογίας και Υγιεινής στο Πανεπιστήμιο Johannes Gutenberg του Mainz, Γερμανία, από το 1990 έως τη συνταξιοδότησή μου το 2012.
Έχω δημοσιεύσει πάνω από 300 ερευνητικά άρθρα στους τομείς της ανοσολογίας, βακτηριολογίας, ιολογίας και παρασιτολογίας και υπηρέτησα από το 1990 έως το 2012 ως Αρχισυντάκτης του περιοδικού της Ιατρικής Μικροβιολογίας και Ανοσολογίας, ενός από τα πρώτα επιστημονικά περιοδικά αυτού του τομέα που ιδρύθηκε από τον Robert Koch το 1887.
Το όνομά μου είναι Arne Burkhardt.
Έχω διδάξει στα Πανεπιστήμια του Αμβούργου, της Βέρνης και του Tübingen.
Προσκλήθηκα ως επισκέπτης καθηγητής και για επισκέψεις σπουδών στην Ιαπωνία (Πανεπιστήμιο Nihon), στις Ηνωμένες Πολιτείες (Εθνικό Ινστιτούτο Brookhaven), στην Κορέα, στη Σουηδία, στη Μαλαισία και στην Τουρκία.
Ήμουν επικεφαλής του Ινστιτούτου Παθολογίας στο Reutlingen για 18 χρόνια, μετά από τα οποία εργάστηκα ως ασκούμενος Παθολόγος με συμβάσεις συμβούλων με εργαστήρια στις ΗΠΑ. Δημοσίευσα περισσότερα από 150 επιστημονικά άρθρα σε γερμανικά και διεθνή περιοδικά καθώς και συνεισφορές σε εγχειρίδια στα γερμανικά, αγγλικά και ιαπωνικά.
Για πολλά χρόνια πιστοποιούσα Παθολογικά Ινστιτούτα στη Γερμανία.
Παρουσιάζουμε επιστημονικά στοιχεία που απαιτούν την άμεση διακοπή της χρήσης εμβολίων COVID-19 που βασίζονται σε γονίδια.
Αρχικά αναφέρουμε γιατί οι παράγοντες δεν μπορούν να προστατεύσουν από ιογενείς λοιμώξεις.
Αν και δεν μπορούμε να περιμένουμε κανένα θετικό αποτέλεσμα, δείχνουμε ότι τα εμβόλια μπορούν να πυροδοτήσουν αυτοκαταστροφικές διεργασίες που οδηγούν σε εξουθενωτική ασθένεια και θάνατο. Γιατί τα εμβόλια δεν μπορούν να προστατεύσουν από μόλυνση.
Ένα θεμελιώδες λάθος στο οποίο βασίζεται η ανάπτυξη των εμβολίων ήταν να παραμεληθεί η λειτουργική διάκριση μεταξύ των δύο μεγάλων κατηγοριών αντισωμάτων, τα οποία παράγει το σώμα για να προστατευτεί από παθογόνα μικρόβια:
• Η πρώτη κατηγορία (εκκριτική IgA) παράγεται από κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος (λεμφοκύτταρα) που βρίσκονται ακριβώς κάτω από τους βλεννογόνους που καλύπτουν την αναπνευστική και εντερική οδό.
Τα αντισώματα που παράγονται από αυτά τα λεμφοκύτταρα εκτοξεύονται μέσω και προς την επιφάνεια των εσωτερικών επενδυματικών στιβάδων.
Αυτά τα αντισώματα βρίσκονται έτσι στη θέση τους για να συναντήσουν ιούς που μεταδίδονται στον αέρα και μπορεί να είναι σε θέση να αποτρέψουν τη σύνδεση με τον ιό και τη μόλυνση των κυττάρων.
• Η δεύτερη κατηγορία αντισωμάτων (IgG και κυκλοφορούν IgA) εμφανίζονται στην κυκλοφορία του αίματος.
Αυτά τα αντισώματα προστατεύουν τα εσωτερικά όργανα του σώματος από μολυσματικούς παράγοντες που προσπαθούν να εξαπλωθούν μέσω της κυκλοφορίας του αίματος.
Τα εμβόλια που εγχέονται στον μυ - δηλαδή στο εσωτερικό του σώματος - θα επάγουν μόνο IgG και IgA στην κυκλοφορία, όχι εκκριτική IgA.
Τέτοια αντισώματα δεν μπορούν και δεν θα προστατεύσουν αποτελεσματικά τους βλεννογόνους από μόλυνση από τον SARS-CoV-2.
Έτσι, οι παρατηρούμενες «επαναστατικές λοιμώξεις» απλώς επιβεβαιώνουν τα θεμελιώδη σχεδιαστικά ελαττώματα των εμβολίων.
Οι μετρήσεις των αντισωμάτων στο αίμα δεν μπορούν ποτέ να δώσουν πληροφορίες σχετικά με την πραγματική κατάσταση της ανοσίας έναντι της μόλυνσης της αναπνευστικής οδού.
Σε πρόσφατες επιστημονικές δημοσιεύσεις έχει αναφερθεί η αδυναμία των αντισωμάτων που προκαλούνται από το εμβόλιο να αποτρέψουν τις λοιμώξεις από κορωνοϊό.
Τα εμβόλια μπορούν να προκαλέσουν αυτοκαταστροφή.
Μια φυσική μόλυνση με SARS-CoV-2 (κορωνοϊός) στα περισσότερα άτομα θα παραμείνει εντοπισμένη στην αναπνευστική οδό.
Αντίθετα, τα εμβόλια αναγκάζουν τα κύτταρα βαθιά μέσα στο σώμα μας να εκφράζουν την πρωτεΐνη ακίδας του ιού, κάτι που δεν έπρεπε ποτέ να κάνουν από τη φύση τους.
Οποιοδήποτε κύτταρο που εκφράζει αυτό το ξένο αντιγόνο θα δεχτεί επίθεση από το ανοσοποιητικό σύστημα, το οποίο θα περιλαμβάνει τόσο αντισώματα IgG όσο και κυτταροτοξικά Τ-λεμφοκύτταρα.
Βλέπουμε τώρα ότι η καρδιά επηρεάζεται σε πολλούς νέους, οδηγώντας σε μυοκαρδίτιδα ή ακόμη και σε καρδιακή ανακοπή και αιφνίδιο θάνατο.
Το πώς και γιατί τέτοιες τραγωδίες θα μπορούσαν να συνδέονται αιτιωδώς με τον εμβολιασμό παραμένει θέμα εικασίας, επειδή λείπουν επιστημονικά στοιχεία.
Αυτή η κατάσταση έχει πλέον διορθωθεί.
Έχουν γίνει ιστολογικές αναλύσεις σε όργανα 15 ατόμων που πέθαναν μετά τον εμβολιασμό.
Τα ακόλουθα σημεία είναι υψίστης σημασίας.
1. Μόνο 4 ασθενείς είχαν νοσηλευτεί στη ΜΕΘ για περισσότερες από 2 ημέρες.
Η πλειοψηφία δεν νοσηλεύτηκε ποτέ και πέθανε στο σπίτι (5), στο δρόμο (1), στη δουλειά (1) στο αυτοκίνητο (1) και σε εγκαταστάσεις κατ' οίκον φροντίδας (1).
Ούτε ένας θάνατος δεν συσχετίστηκε με τον εμβολιασμό από τον ιατροδικαστή ή τον εισαγγελέα.
2. Οι συμβατικές μεταθανάτιες νεκροτομές δεν αποκάλυψαν επίσης προφανείς υποδείξεις για τον πιθανό ρόλο του εμβολιασμού.
Η μακροσκοπική εμφάνιση των οργάνων ήταν συνολικά μη αξιοσημείωτη, στις περισσότερες περιπτώσεις εθεωρείτο «ρυθμογενής καρδιακή ανεπάρκεια».
Αλλά οι ιστολογικές αναλύσεις επέφεραν μια πλήρη ανατροπή.
Ακολουθεί μια περίληψη των θεμελιωδών ευρημάτων.
Ιστοπαθολογικά ευρήματα παρόμοιας φύσης ανιχνεύθηκαν σε όργανα 14 από τους 15 νεκρούς και κατανεμήθηκαν τυχαία σε πολλαπλά όργανα σε τυχαία σημεία.
Τα όργανα που προσβλήθηκαν συχνότερα ήταν η καρδιά (14 από τις 15 περιπτώσεις) και οι πνεύμονες (13 από τις 15 περιπτώσεις).
Οι παθολογικές αλλοιώσεις παρατηρήθηκαν επιπλέον στο ήπαρ (2 περιπτώσεις), στον θυρεοειδή αδένα (Θυρεοειδίτιδα Hashimoto, 2 περιπτώσεις), στους σιελογόνους αδένες (Σύνδρομο Sjögren, 2 περιπτώσεις) και στον εγκέφαλο (2 περιπτώσεις).
Σε όλες τις περιπτώσεις κυριάρχησαν ορισμένα σημαντικά ευρήματα.
Πρώτα ήταν η εμφάνιση φλεγμονωδών επεισοδίων σε μικρά αγγεία (ενδοθηλίτιδες), που χαρακτηρίζονται από αφθονία Τ-λεμφοκυττάρων και απομονωμένα, νεκρά ενδοθηλιακά κύτταρα εντός του αυλού του αγγείου.
Δεύτερο ήταν η εκτεταμένη περιαγγειακή συσσώρευση Τ-λεμφοκυττάρων.
Τρίτον, παρατηρήθηκε τακτικά μαζική λεμφοκυτταρική διήθηση των περιβαλλόντων ιστών και μη λεμφικών οργάνων ή ιστών με Τ-λεμφοκύτταρα, περιστασιακά με σημεία έντονης λεμφοκυτταρικής ενεργοποίησης και σχηματισμού ωοθυλακίων και με συνοδό καταστροφή ιστού (9 περιπτώσεις).
πηγή:pronews.gr
