Τετάρτη 29 Απριλίου 2015

Πονοκέφαλος, ξηροφθαλμία, θολή όραση, κουρασμένα μάτια, πόνος στον αυχένα οφείλονται στο Computer Vision Syndrome. Τι είναι και πώς αντιμετωπίζεται;

Όλο και περισσότερες ώρες περνάμε μπροστά στον υπολογιστή.
Μάλιστα την περίοδο αυτή, της οικονομικής κρίσης, έχει παρατηρηθεί ότι έχει αυξηθεί ακόμα περισσότερο η χρήση του Η/Υ με την μεγάλη χρήση του διαδικτύου.
H πολύωρη χρήση του υπολογιστή όμως προϋποθέτει προσοχή γιατί καταπονούμε τα μάτια και το σώμα μας.

Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο και στην χώρα μας πάσχουν από το CVS (Computer Vision Syndrome).
Θα μπορούσε να ερμηνευθεί σαν μια μάστιγα της εποχής μας για τους ανθρώπους που εργάζονται μπροστά στην οθόνη ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή.
Εμφανίζεται προς το τέλος μιας πολύωρης κουραστικής μέρας στο γραφείο ή και στο σπίτι μπροστά στο PC.
Ερεθισμένα μάτια, που είναι στεγνά, κόκκινα, δακρυσμένα με θολή όραση, με πόνους στην πλάτη και βάρος στο κεφάλι είναι λίγα από τα συμπτώματα του CVS.
Ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος οφείλεται στο ότι οι χαρακτήρες γραμμάτων και εικόνων στο PC σχηματίζονται από pixels αντί για συμπαγείς χαρακτήρες.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τα μάτια να χρειάζεται να καταβάλουν μεγαλύτερη προσπάθεια να διακρίνουν ένα κείμενο σε ένα κομπιούτερ από ότι σε ένα τυπωμένο έντυπο.
Αυτό προκαλεί έντονο ερεθισμό και κούραση στα μάτια.
Άλλη αιτία είναι το ότι η οθόνη του PC δημιουργεί ένα πεδίο στατικού ηλεκτρισμού που επιδεινώνει την ξηροφθαλμία , που ούτως η άλλως προκαλείται από την πολύωρη εργασία στο PC.
Επίσης τα προβλήματα που δημιουργούνται, από την πολύωρη στάση μας μπροστά στο PC, στον αυχένα, την πλάτη ή τους καρπούς των χεριών επιδεινώνουν το πρόβλημα.

Τα στοιχεία της Αμερικανικής Οπτομετρικής Εταιρείας (AOA) είναι αποκαλυπτικά:
Tουλάχιστον ο ένας στους δύο εργαζόμενους μπροστά σε οθόνη, εκδηλώνει κάποιο πρόβλημα με τα μάτια του.
Με το 31% των ατόμων ηλικίας άνω των 18 ετών να αφιερώνουν ήδη τουλάχιστον 5 ώρες την ημέρα μπροστά σε ένα κομπιούτερ, tablet ή smartphone, τα συμπτώματα αυτά πιθανότατα θα καθίστανται ολοένα πιο συχνά.
Κατά τους ειδικούς, τον μεγαλύτερο κίνδυνο διατρέχουν τα άτομα που περνούν τρεις ώρες την ημέρα και πάνω μπροστά από την οθόνη, καθώς η οπτική κόπωση μπορεί να οδηγήσει στην ανάγκη για γυαλιά οράσεως.
Τα συμπτώματα του Computer Vision Syndrome (C.V.S.) είναι:
  • Πονοκέφαλος
  • Πόνοι στον αυχένα και στην πλάτη 
  • Θολή όραση (κατά τη διάρκεια ή και μετά) 
  • Κούραση και υπερένταση των ματιών 
  • 'Κάψιμο'' και αίσθημα βάρους στα μάτια
  • Ξηροφθαλμία
  • Δάκρυσμα 
  • Φαγούρα.
  • Απώλεια της ικανότητας εστίασης
  • Χαμηλή απόδοση στην εργασία
Επίσης οι πονοκέφαλοι μπορεί να υποκρύπτουν και κάποια άλλη παθολογική κατάσταση ( πχ αναιμία , υπέρταση κλπ).

Κύρια συμπτώματα του του οπτικού συνδρόμου των υπολογιστών είναι :

  • Tα ξηρά και κουρασμένα μάτια,
  • H θολή όραση,
  • O πονοκέφαλος και ο πόνος στον αυχένα, ενώ μακροπρόθεσμα το σύνδρομο μπορεί να οδηγήσει σε μυοσκελετικά προβλήματα ή σε ενοχλήσεις στην όραση.
Βέβαια, τα προβλήματα αυτά πολλές φορές υποκρύπτουν την ύπαρξη και άλλων προβλημάτων.
Για παράδειγμα διαθλαστικές ανωμαλίες όπως ο αστιγματισμός,η μυωπία, η υπερμετρωπία μπορεί να προκαλέσουν ή και να επιδεινώσουν το CVS.

Aλλο σημαντικό πρόβλημα είναι η Ανεπάρκεια σύγκλισης των ματιών.

Αυτή είναι μια κατάσταση οπού τα μάτια δεν μπορούν να συγκλίνουν σωστά όταν εργάζονται σε κοντινή απόσταση.

Γι' αυτό οι πάσχοντες από τα παραπάνω συμπτώματα πρέπει εκτός από τις   οδηγίες που θα δώσουμε να απευθύνονται πρώτα και κύρια στον οφθαλμίατρο, για τον εντοπισμό και την ενδεχόμενη θεραπεία της αιτίας πρόκλησης του προβλήματος.
Μερικές χρήσιμες συμβουλές για να αντιμετωπίσετε το CVS:

1.Μετά από 20λεπτη χρήση της οθόνης γυρίστε το βλέμμα σας και εστιάστε κάποιο αντικείμενο πέρα από τα 6 μέτρα για τουλάχιστον 20 δευτερόλεπτα.

2. Στο σύντομο αυτό διάλειμμα να κοιτάτε μακριά αν είναι δυνατό από το παράθυρο του χώρου που εργάζεστε.

3. Κρατείστε κλειστά τα μάτια για λίγα λεπτά της ώρας τεντώνοντας τα χέρια και το σώμα σας και αφού σηκωθείτε από την καρέκλα σας για να ξεμουδιάσετε.

4. Η οθόνη του PCείναι περίπου 50 εκατοστά από τα μάτια σας.

5. Να αποφεύγετε τις αντανακλάσεις άλλων φωτεινών πηγών πάνω στην οθόνη σας.

6. Πίνετε άφθονο νερό, ιδίως αν εργάζεστε , σε κλιματιζόμενο χώρο.

7. Η χρήση συνθετικών δακρύων µπορεί να βοηθήσει µε τη ξηροφθαλμία που µπορεί να προκαλέσει η πολύωρη χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών από µείωση της ταχύτητας και συχνότητας ανοικλεισίµατος των µατιών, όπως επίσης και η σωστή ενυδάτωση της ατµόσφαιρας στην οποία λειτουργεί το άτοµο που χρησιµοποιεί τον ηλεκτρονικό υπολογιστή.

8. Τα περισσότερα προβλήματα οφείλονται σε μικρού βαθμού υπερμετρωπίες ή/και αστιγματισμού. Εάν έχετε συμπτώματα όπως κόπωση των ματιών κ.λ.π. κάντε μια λεπτομερή εξέταση των ματιών σας υπογραμμίζοντας στον οφθαλμίατρο που θα σας εξετάσει τα συμπτώματα αυτά καθώς και το ότι κάνετε συχνή χρήση του υπολογιστή.

Οι σχέσεις θέλουν τις οδηγίες τους

Είναι πολύ απλό, πολύ εύκολο να μας λένε τι πρέπει να κάνουμε: να είμαστε πιο καλοί, πιο στοργικοί, πιο ανεκτικοί. Όμως αυτές οι οδηγίες που δίνονται καλοπροαίρετα είναι εν τέλει τόσο γενικευμένες, ώστε καταλήγουν χωρίς ουσία. Ίσως να μας βοηθούσε περισσότερο το να κατανοήσουμε τι να «μην» κάνουμε...
Αυτά που δεν πρέπει να κάνουμε στη σχέση μας, δημοσίευσε η εφημερίδα «Τάιμς» του Λονδίνου. Ιδού:
Μην κατηγορείτε τους άλλους γι΄ αυτό που νιώθετε εσείς. 
Είναι προτιμότερο να αναλαμβάνουμε την ευθύνη για τα συναισθήματά μας και να μην μπερδεύουμε τα συναισθήματα του συντρόφου με τα δικά μας. Ας πούμε ότι έρχεται στο σπίτι και φωνάζει για κάτι άσχετο επειδή δέχτηκε μεγάλη πίεση στη δουλειά. Ποια είναι η πρώτη μας αντίδραση;
Μήπως να το πάρουμε προσωπικά; Δεν θα ήταν καλύτερο να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να δούμε τι είναι αυτό που πραγματικά απασχολεί τον άλλον; Με μια απλή ερώτηση του τύπου «είσαι καλά;» είναι πιθανότερο να αποκλιμακωθεί η ένταση απ΄ ό,τι με επιθετικότητα.
Μην προσπαθείτε να αλλάξετε τον άλλο. Αν πράγματι επιλέξουμε αυτόν τον δρόμο, της αλλαγής του άλλου, τότε πέφτουμε στην παγίδα τού «αν όμως», «αν όμως ήσουν περισσότερο οργανωτικός, περισσότερο τρυφερός, περισσότερο γενναιόδωρος, η σχέση μας θα ήταν εκπληκτική».
Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τους άλλους. Μπορούμε όμως να αλλάξουμε τις αντιδράσεις μας και τη συμπεριφορά μας. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως δεν μπορούμε να ζητήσουμε αυτό που θέλουμε ή χρειαζόμαστε.
Μπορούμε, ως ενήλικες όμως, όχι σαν παιδιά. Οι ενήλικοι εξηγούν, τα παιδιά γκρινιάζουν και αυτό μας οδηγεί στην 3η πρόταση.
Μη χρησιμοποιείτε τη λέξη «εσύ». Αντικαταστήστε την με τη λέξη «εγώ»Αναλαμβάνουμε την ευθύνη των συναισθημάτων μας όταν λέμε «εγώ νιώθω “αυτό” όταν πράττεις έτσι», αντί του «εσύ έκανες αυτό και εγώ νιώθω έτσι». Ας πούμε για παράδειγμα ότι ο σύντροφος δεν βοηθάει καθόλου στο σπίτι. Μπορούμε να του εξηγήσουμε ότι θα μας άρεσε να βοηθούσε περισσότερο ή να γκρινιάξουμε ότι δεν βοηθάει ποτέ. Όμως, το τελευταίο εμπεριέχει κινδύνους.
Μη χρησιμοποιείτε τις λέξεις «ποτέ» και «πάντα». Είναι σχεδόν πάντα αρνητικές: «ποτέ δεν αδειάζεις το πλυντήριο πιάτων» ή «πάντα ξεχνάς τα γενέθλιά μου». Μαζί με τις κατηγορίες έρχεται και η κριτική και η περιφρόνησηόλα δηλητηριώδη για μια σχέση. Αν υπάρχουν εστίες έντασης, απευθυνθείτε στην καλή φύση του άλλου: Το «θα ήθελα να θυμόσουν τα γενέθλιά μου· με πειράζει όταν δεν τα θυμάσαι» είναι πιθανότερο να καταλήξει σε λουλούδια και κορδέλες παρά σε σχόλια περί επιλεκτικής μνήμης...
Μην παίρνετε αμυντική στάση. Η άμυνα γίνεται συχνά κατηγορία, όπως στο «δεν είναι δικό μου το λάθος» (άρα δικό σου). Όταν προσπαθούμε να εξετάσουμε τη θέση του άλλου δεν κάνουμε βήμα πίσω, αλλά μπροστά. Δεν είναι σημάδι αδυναμίας, αλλά δύναμης. Χρειάζεται γενναιοδωρία για να μπεις στη θέση του άλλου. Όμως τότε - συνήθως- οι σχέσεις ανθούν.
Μην κατσουφιάζετε και μην αποσύρεστε. Oι άνδρες είναι πολύ καλοί σε αυτό. Η σιωπή μπορεί να είναι ένας τρόπος τιμωρίας (το ίδιο εχθρικής με τον εκδηλούμενο θυμό) και η άρνηση να εμπλακούν καθιστά τη συμφιλίωση αδύνατη.
Μην αφήνετε έναν καβγά να συνεχίζεται. Είναι καλό να μάθουμε να δεχόμαστε την απολογία των άλλων αλλά και να απολογούμαστε, όχι απαραίτητα για την πράξη (κάποιες φορές έχουμε δίκιο να θυμώνουμε) αλλά για την κατάσταση: «Λυπάμαι που μαλώσαμε για ανοησίες».
Μην κάνετε υποθέσεις για τη συμπεριφορά των άλλων. Πώς μπορούμε να μάθουμε να μην το κάνουμε αυτό; Σταματώντας να κάνουμε απλές ερωτήσεις; «Πώς ξέρω ότι είναι πράγματι αλήθεια;
Μήπως γίνομαι υπερβολική και το δραματοποιώ;». Μπορεί, για παράδειγμα, να υποθέσουμε ότι ο άλλος ήρθε αργά γιατί δεν νοιάζεται, ενώ μπορεί να συνέβη αυτό για χιλιάδες άλλους λόγους. Εδώ εντάσσεται και το να περιμένουμε οι άλλοι να εκπληρώνουν τις επιθυμίες και τις ανάγκες μας χωρίς να τις εκφράζουμε καθαρά. «Αν με αγαπούσε, θα το ήξερε», λέμε. Και ζητούμε από τον άλλον να γίνει μάντης.
Μην ασκείτε έλεγχο. O σύντροφος μπορεί να μην έχει ιδέα από μαγείρεμα, αλλά αν παρεμβαίνουμε συνέχεια δεν θα του κάνει καλό. Οι άνθρωποι είμαστε ατελή όντα- ακόμη κι αυτοί που αγαπάμε- και η άσκηση ελέγχου είναι ένα είδος παιχνιδιού. Αν βάλετε τον πήχυ ψηλά, οι άλλοι θα αποτύχουν.
Ένα «παιχνίδι» που παίζουν συχνά τα ζευγάρια είναι η αποχή από το σεξ, όμως στο τέλος, τις περισσότερες φορές, η σχέση τραυματίζεται ανεπανόρθωτα. Ένα άλλο είδος παιχνιδιού είναι το να γινόμαστε... θύματα. «Εγώ προσπάθησα να βοηθήσω» λέμε, υποδυόμενοι τα θύματα- άλλος ένας... μεταμφιεσμένος τρόπος άσκησης ελέγχου.
Μην έχετε κακούς τρόπους. Δεν μιλάμε για ψυχρή ευγένεια (μπορεί να γίνει περιφρόνηση όπως και με τις άμεσες προσβολές) αλλά για τη στάση και τη συμπεριφορά που υιοθετούμε με τους πιο στενούς μας φίλους- σεβασμός, τρυφερότητα, ανεκτικότητα. Όπου υπάρχει θέληση, πάντα υπάρχει τρόπος, λένε. Ή όπου υπάρχει προθυμία...
~~~~~~~~~~~~
  ~ της Σάλι Μπράμτον (Sally Βrampton), συγγραφέα και δημοσιογράφου.
Έχει εκδώσει μυθιστορήματα (στα ελληνικά κυκλοφορούν τα «Αγάπη για πάντα» και «Πωλείται νυφικό που δεν φορέθηκε ποτέ», Ε κδ. Εμπειρία Εκδοτική).
Στο τελευταίο της βιβλίο, «Shoot the Damn Dog» (Εκδ.Βloomsbury) περιγράφει τη μάχη της με την κατάθλιψη