Κυριακή 24 Ιουλίου 2022

Ένα Άρθρο Γνώμης Από Έναν Εμβολιασμένο Αυστραλό Συγγραφέα.

Ένα Άρθρο Γνώμης Από Έναν Εμβολιασμένο Αυστραλό Συγγραφέα.  
«Αν ο Κόβιντ ήταν πεδίο μάχης, θα ήταν ακόμα ζεστό από τα σώματα των ανεμβολίαστων. Ευτυχώς οι υποχρεωτικότητες υποχωρούν και οι δύο πλευρές του πολέμου επιστρέφουν παραπατώντας στη νέα κανονικότητα.
  Οι ανεμβολίαστοι είναι οι ήρωες των δύο τελευταίων ετών, καθώς μας επέτρεψαν να έχουμε μια ομάδα ελέγχου στο μεγάλο πείραμα και να αναδείξουμε την αδυναμία των εμβολίων κατά του κόβιντ.
  Οι ανεμβολίαστοι φέρουν πολλές ουλές μάχης και τραυματισμούς, καθώς είναι οι άνθρωποι που προσπαθήσαμε να τσακίσουμε ψυχολογικά.
Ωστόσο κανείς δεν θέλει να μιλήσει για το τι τους κάναμε και τι ανάγκασαν «Tην Επιστήμη» να αποκαλύψει.
  Γνωρίζαμε ότι η φθίνουσα ανοσία των πλήρως εμβολιασμένων είχε το ίδιο προφίλ με άλλους μέσα στην κοινωνία, όπως η μειοψηφία των ανεμβολίαστων, και όμως τους σημάδεψαμε για ειδική δίωξη.
  Βλέπετε, είπαμε ότι δεν είχαν «κάνει το σωστό για το ευρύτερο καλό», παραδίδοντας τα σώματά τους και την ιατρική αυτονομία τους στο κράτος.
  Πολλοί από τους λεγόμενους ειδικούς υγείας και πολιτικούς ηγέτες στην Αυστραλία παραδέχθηκαν ότι ο στόχος ήταν να κάνουν σχεδόν αβίωτη τη ζωή για τους ανεμβολίαστους, κάτι που πολλαπλασιάστηκε πολλές φορές από τον συλλογικό όχλο, με τον καυγά να μεταφέρεται στους χώρους εργασίας, στις φιλίες και στις οικογενειακές συγκεντρώσεις.
  Σήμερα, η σκληρή αλήθεια είναι ότι τίποτα από όλα αυτά δεν ήταν δικαιολογημένο, καθώς διολισθήσαμε γρήγορα από το αίσθημα δικαίου στην απόλυτη βαναυσότητα. 
  Μπορεί να απευθύνουμε το «κατηγορώ» μας στους ηγέτες μας και στους ειδικούς υγείας για την πίεση, αλλά κάθε άτομο μέσα στην κοινωνία πρέπει να καταστεί υπόλογο, γιατί έπεσε μέσα στην καλά τοποθετημένη παγίδα.
  Το κάναμε αυτό παρότι γνωρίζαμε πολύ καλά ότι η αντίθεση σε ζητήματα αρχής είναι ανεκτίμητη όταν πρόκειται για το τι μπαίνει μέσα στα σώματα μας, και αφήσαμε τον εαυτό μας να εξαπατηθεί και να πιστέψει ότι το να πάμε σε ένα ακόμα αναποτελεσματικό λοκντάουν θα  ήταν λάθος των ανεμβολίαστων και όχι λάθος της τοξικής πολιτικής των αναποτελεσματικών εμβολίων.
  Πήραμε ικανοποίηση κάνοντας τους ανεμβολίαστους αποδιοπομπαίους τράγους, γιατί μετά από μήνες προκατασκευασμένων λοκντάουν από πολιτικούς ηγέτες τυφλωμένους από την εξουσία νιώθαμε καλά έχοντας κάποιον να κατηγορήσουμε και να ρίξουμε στην πυρά.
  Πιστέψαμε ότι είχαμε τη λογική, την αγάπη και την αλήθεια με το μέρος μας, οπότε ήταν εύκολο να ευχηθούμε θάνατο στους ανεμβολίαστους.
  Όσοι από μας γελοιοποιήσαμε και κοροϊδέψαμε τους μη συμμορφούμενους, το κάναμε επειδή νιώσαμε αμηχανία με το θάρρος και τις αρχές τους και δεν πιστέψαμε ότι οι ανεμβολίαστοι θα  κατάφερναν να μείνουν αλώβητοι, και μετατρέψαμε τους αντιρρησίες σε σάκους του μποξ.
  Ο Lambie, ο Carr, ο Chant, ο Andrews, ο McGowan, ο Gunner και το υπόλοιπο καστ εκατοντάδων άλλων σε εξέχοντες ρόλους πρέπει να λογοδοτήσουν για τη δημόσια δυσφήμιση των ανεμβολίαστων και την πυροδότηση των θυμωμένων όχλων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
  Οι όχλοι, οι Ναζί της μάσκας και οι πιστοί ακόλουθοι του εμβολίου έχουν έρθει σε δύσκολη θέση «ποντάροντας» εναντίον των ανεμβολίαστων, γιατί οι υποχρεωτικότητες είχαν μόνο τη δύναμη που τους δώσαμε.
  Δεν ήταν η συμμόρφωση που τερμάτισε την κυριαρχία των μεγάλων φαρμακευτικών, του Μπιλ Γκέιτς και των πολλών οργανώσεων του, και του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ... Ήταν χάρη στους ανθρώπους που προσπαθήσαμε να ντροπιάσουμε να γελοιοποιήσουμε, να κοροϊδέψουμε και να κάνουμε να καταρρεύσουν.
  Πρέπει όλοι να προσπαθήσουμε να βρούμε λίγη εσωτερική ευγνωμοσύνη για τους ανεμβολίαστους, καθώς τσιμπήσαμε το δόλωμα μισώντας τους, γιατί η επιμονή και το θάρρος τους μας έδωσαν το χρόνο να δούμε ότι κάναμε λάθος.» 
Από το φέισμπουκ... 

lifesitenews.com

Σωκράτης: η γη δεν έχει ανάγκη στηρίγματος για να μην πέσει...


από το χρονολόγιο του Savvas Hasikos - https://www.facebook.com/savvas.hasikos.5/posts/pfbid02PBv5xBPJDfr7sM7y8cEF3kpvmfwfSJHWmpny7K2YaCTT7L98oCDwRSh8mUK9uKGDl

Σωκράτης: η γη δεν έχει ανάγκη στηρίγματος για να μην πέσει...
Ο Σωκράτης είδε τη γη από το διάστημα και την περιγράφει με έναν καταπληκτικό τρόπο, όπως ακριβώς θα την περιέγραφε ένας σύγχρονος αστροναύτης.  Πριν βιαστείτε να βγάλετε συμπεράσματα, σας παραπέμπω στον τελευταίο διάλογο του Σωκράτη, ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΦΑΙΔΩΝ Ή ΠΕΡΙ ΨΥΧΗΣ.
 Καταθέτει ακόμη τον νόμο της Παγκόσμιας βαρύτητας τον οποίο 2.000 και πλέον  χρόνια αργότερα παρουσίασε ο Ισαάκ Νεύτων (1643-1727).
Πρόκειται για τον τελευταίο διάλογο του Σωκράτη, που είναι και ο πιο σημαντικός και ο οποίος διεξάγεται στο δεσμωτήριο κατά τις τελευταίες τραγικές στιγμές της κρατήσεώς του, πριν πάρει, με απέραντη ψυχραιμία, το ποτήρι με το κώνειο και εγκαταλείψει τα εγκόσμια, ανυπομονώντας να γνωρίσει το άγνωστο… 
‘’Πέπεισμαι’’, λέει, έχω πεισθεί, χωρίς να μας λέει από ποιον. Με πήραν και είδα τη γη από ψηλά… 
Αυτή είναι η γη  ‘’ει τις άνωθεν θεώτο’’, αν την έβλεπε δηλαδή κάποιος από ψηλά.  Η περιγραφή είναι καταπληκτική.  
Κατ’ αρχάς δηλώνει ότι η γη είναι σφαιρική, ότι έχει διάφορα χρώματα, πολύ έντονα χρώματα.  Είναι σαν μπάλα, από εκείνες που φτιάχνουμε με δώδεκα τεμάχια δέρματος.
Ότι αποτελείται από το χώμα και το νερό, γι’ αυτό και οι πρόγονοί μας την είπαν υδρόγειο.  Μιλά για την ατμόσφαιρα που περιστρέφεται μαζί με τη γη και τα νέφη γύρω από τον άξονά της…
Εάν μπορέσουμε, λέει, να ξεπεράσουμε την ‘’ασθένεια’’, δηλ. την αδυναμία και τη βαρύτητα και ανέλθουμε ψηλά θα αντιμετωπίσουμε την έλλειψη της βαρύτητας, θα περιέλθουμε σε μια κατάσταση που λέμε στα ξενικά ‘’slow motion’’ και που ο Σωκράτης την αποκαλεί με μια ελληνική λέξη ‘’βραδυτίς’’, έλλειψη τάχους.
Στη συνέχεια μας ξεκαθαρίζει ότι η γη δεν έχει ανάγκη στηρίγματος, για να μην πέσει, ‘’προς το μη πεσείν’’, επειδή κάθε τι που ισορροπεί εντός ομοιογενούς περιβάλλοντος δεν μπορεί να κλείνει προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση. Αυτή είναι και  η θεωρία της βαρύτητας την οποία διατύπωσε πρώτος ο Αναξίμανδρος και προφανώς όχι ο Νεύτων.
Σημ.  Στην ελληνική εκπαίδευση μαθαίνουν τα παιδιά ότι το ‘’κι όμως η γη κινείται’’ το είπε πρώτος ο Γαλιλαίος, το δε ηλιοκεντρικό σύστημα, την  περιστροφή της γης γύρω από τον ήλιο και από τον άξονά της, ότι  διατύπωσε πρώτος ο Κοπέρνικος, χωρίς να γίνεται αναφορά στους πρώτους, δηλ. στον Αρίσταρχο τον Σάμιο και στον Ίππαρχο.

Η «κρυμμένη τεχνολογία» στο σώμα μας που μας κάνει πιο ανθεκτικούς


Πώς μπορούμε τελικά να καλλιεργήσουμε την ανθεκτικότητά μας
“Αν το σώμα σου νιώσει ευχάριστα αυτό το λέμε υγεία, αν νιώσει πολύ ευχάριστα αυτό το ονομάζουμε απόλαυση.
Αν το μυαλό σου νιώσει ευχάριστα αυτό το ονομάζουμε γαλήνη, αν νιώσει πολύ ευχάριστα τότε το ονομάζουμε χαρά.
Αν τα συναισθήματά μας γίνουν ευχάριστα αυτό το λέμε αγάπη, αν γίνουν πολύ ευχάριστα τότε αυτό λέγεται συμπόνια.
Όταν η ίδια σου η ύπαρξη βιώσει ευχαρίστηση αυτό το λέμε ευλογία, όταν βιώσει πολύ ευχαρίστηση τότε αυτό λέγεται έκσταση.
Αν το περιβάλλον σου γίνει ευχάριστο, αυτό το λέμε επιτυχία.
Για την ευχαρίστηση του σώματος, του μυαλού και των συναισθημάτων είμαστε εμείς 100% υπεύθυνοι. Μόνο για την επιτυχία χρειαζόμαστε τη συνεργασία.” Sadhguru, Ινδός γιόγκι και συγγραφέας
Πώς θα ήταν η ζωή μας αν βιώναμε λιγότερο άγχος;
Ο σύγχρονος τρόπος ζωής είναι αρκετά στρεσογόνος και επηρεάζει την ποιότητα της ζωής μας και την υγεία μας.
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που προκαλεί το άγχος είναι ότι όσο περισσότερο το βιώνουμε, τόσο εθιζόμαστε σε αυτό.
Κάθε φορά που αναπαράγουμε στρεσογόνες σκέψεις και βιώνουμε εξαντλητικά συναισθήματα, εκπαιδεύουμε τα νευρωνικά δίκτυα του εγκεφάλου μας να λειτουργούν σε συνθήκες στρες.
Καθώς αυτή η διαδικασία επαναλαμβάνεται, το άγχος γίνεται μια συνήθεια που δύσκολα μπορεί κανείς να ελέγξει.
Ωστόσο έχει ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε τις σκέψεις μας, όταν μπαίνουμε σε μια στρεσογόνα κατάσταση.
Καθώς εξασκούμε το αυτί μας στους διάφορους εσωτερικούς διαλόγους που μπορεί να κάνουμε κατά τη διάρκεια της ημέρας, είναι πιθανό να διαπιστώσουμε ότι ο νους και η καρδιά είναι σαν δύο διαφορετικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί.
Aς δούμε ένα παράδειγμα, ας φανταστούμε τον εαυτό μας την ώρα που οδηγούμε σε ώρα αιχμής.
Συνήθως ο εσωτερικός διάλογος που κάνουμε είναι κάπως έτσι «τι φρικτή αυτή η κίνηση και αυτός ο ηλίθιος οδηγός μπροστά μας, μας καθυστερεί όλους…».
Αυτός είναι ένας εσωτερικός διάλογος που ξεκινάει από το κεφάλι μας.
Ας δούμε τώρα τον εσωτερικό διάλογο που ξεκινάει από την καρδιά μας, «η κίνηση θα παραμείνει έτσι μέχρι να αλλάξει.
Δεν έχει νόημα να συγχυστώ και να στραγγίξω από ενέργεια.
Ας ανοίξω το ραδιόφωνο να ακούσω μουσική».
Όταν συντονιζόμαστε στο σταθμό της καρδιάς η στάση μας αλλάζει.
Αναζητάμε απαντήσεις που ταιριάζουν καλύτερα με την κατάσταση συνολικά. ‘Οταν ο νους ακούει την καρδιά γίνεται πιο λογικός.
Πώς όμως συντονιζόμαστε στο σταθμό της καρδιάς;
Το σώμα μας διαθέτει μια τεχνολογία που μας επιτρέπει να στέλνουμε τα συναισθήματα που γεννιούνται, στην καρδιά για να τα διαχειριστεί και όχι για να τα εγκλωβίσει.
Πλέον υπάρχουν φιλικά προς το χρήστη εργαλεία και πρακτικές που μας βοηθούν να μάθουμε αυτή την τεχνολογία και να ισορροπήσουμε το μυαλό την καρδιά και τα συναισθήματα και να βρούμε τρόπους να γίνουμε πιο ανθεκτικοί συναισθηματικά, νοητικά, πνευματικά, και σωματικά.
Η ανθεκτικότητα λοιπόν, συμβαίνει όταν μυαλό και καρδιά επικοινωνούν αμφίδρομα.
Είναι η ικανότητα να είμαστε προετοιμασμένοι, να ανακάμπτουμε και να προσαρμόζεστε στο στρες, τα προβλήματα ή τις αντιξοότητες.
Όταν διαθέτουμε ανθεκτικότητα, καταφέρνουμε να ανακάμψουμε πιο γρήγορα ύστερα από μια δύσκολη κατάσταση.
Αυτό βοηθά να αντισταθμίσουμε μεγάλο μέρος της παρατεταμένης φθοράς που επηρεάζει όχι μόνο εμάς, αλλά και την οικογένεια και τους συνεργάτες μας.
Καλλιεργώντας την ικανότητα της ανθεκτικότητας θα είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι, με μεγαλύτερη ευελιξία. Θα παίρνουμε πιο έξυπνες αποφάσεις και θα διατηρούμε την ψυχραιμία μας σε δύσκολες καταστάσεις ή οτιδήποτε συμβαίνει.
Η ύπαρξη ανθεκτικότητας δεν σημαίνει ότι δεν θα βρεθούμε σε δύσκολες καταστάσεις.
Σημαίνει όμως ότι θα έχουμε μια εσωτερική ικανότητα που θα μας δίνει τη δύναμη και την αποφασιστικότητα να χειριστούμε ό,τι μας συμβαίνει.
Πώς μπορούμε τελικά να καλλιεργήσουμε την ανθεκτικότητά μας;
Ας δούμε τι λένε οι ειδικοί.
Oι Goleman & Davidson, στο βιβλίο τους altered traits, εξετάζουν όλα τα επιστημονικά στοιχεία γύρω από τo mindfulness (δηλαδή την ενσυνειδητότητα) και τον διαλογισμό.
Και εξηγούν πως οι διαλογιστικές τεχνικές μπορούν να επηρεάσουν θετικά τον ανθρώπινο εγκέφαλο και το σώμα.
Μας λένε λοιπόν πως το Mindfulness, μπορεί να μας βοηθήσει να βελτιώσουμε τη συναισθηματική μας νοημοσύνη, και την ικανότητα μας για συγκέντρωση, ωστόσο χρειάζεται συστηματική πρακτική και υποστήριξη, τουλάχιστον στην αρχή από εξειδικευμένο δάσκαλο, έτσι ώστε να μπορούμε να έχουμε στοχευμένη ανατροφοδότηση.
Το Ινστιτούτο HeartMath, εδώ και 30 χρόνια, μέσα από πρωτοποριακές έρευνες έχει αναπτύξει ένα σύστημα από εργαλεία και τεχνολογίες, επιστημονικά τεκμηριωμένα, με σκοπό να παρέχει γνώση και εκπαίδευση στον τρόπο που το σώμα μας αντιδρά στο στρες, πως μπορούμε να ρυθμίζουμε το αυτόνομο νευρικό μας σύστημα και να αναπτύσσουμε μια εσωτερική δύναμη αυτορρύθμισης και συναισθηματικής αυτογνωσίας.
Έχει αναπτύξει λοιπόν ένα σύστημα τεχνικών, μοντέλων και τεχνολογιών βιοανάδρασης για συναισθηματική αυτογνωσία και αυτορρύθμιση.
Πρόκειται για μια μέθοδο που μας βοηθάει να δημιουργήσουμε μια βέλτιστη κατάσταση Συνοχής.
Μας εκπαιδεύει πως να αποκτάμε την ικανότητα να φέρνουμε σε ισορροπία το μυαλό, την καρδιά και τα συναισθήματα.
Θα λέγαμε ότι πρόκειται για μια δεξιότητα ζωής, μια όλοκληρη φιλοσοφία.
Είναι πρακτικό, γρήγορο, εξαιρετικά αποτελεσματικό – και μπορούμε εύκολα να το εντάξουμε στην καθημερινότητά μας, αρκεί να έχουμε μια αρχική καλή καθοδήγηση.
Μάλιστα οι Goleman & Boyatzis μας λένε ότι οι άνθρωποι που αυτορυθμίζονται και καλλιεργούν συνειδητά την ανθεκτικότητά τους, βλέπουν το καλό στους άλλους ανθρώπους και είναι σε θέση να προσδιορίζουν ευκαιρίες σε διαφορετικές καταστάσεις.
Διατηρούν ανοιχτές γραμμές επικοινωνίας, κάνουν ξεκάθαρα τα κίνητρα και τις προθέσεις τους και ενεργούν σύμφωνα με τις αξίες τους.
Δουλεύουν επίσης στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους και είναι σε θέση να συνεχίζουν όταν οι καιροί είναι δύσκολοι.