Ίσως αύριο.
Κάποιο κυκλάμινο πάσχιζε ν' αντέξει
που τό 'πιασε απότομα το φθινοπωρινό ανεμοβόρι.
Βέλαζε στο διάσελο η μοναξιά
και ηχούσαν τα κυπροκούδουνα τής απελπισίας.
Το σήμαντρο του Όρθρου δεν ακούστηκε σήμερα.
Τι απόγινε ο κοπαδιάρης ήλιος;
Η μέρα πέρασε γεμάτη ψύχος, γεμάτη σκότος,
καρτερώντας τουλάχιστον τον Εσπερινό.
Μα πάλι το σήμαντρο δεν σήμανε.
Η αγέλη κλείστηκε μοναχή στο μαντρί της.
Αύριο ίσως...
Ποίημα Νicolas cocaro
"Νοτιοαμερικάνικη Γη"
Μετάφραση Ν. Βιτσαξή
Κάποιο κυκλάμινο πάσχιζε ν' αντέξει
που τό 'πιασε απότομα το φθινοπωρινό ανεμοβόρι.
Βέλαζε στο διάσελο η μοναξιά
και ηχούσαν τα κυπροκούδουνα τής απελπισίας.
Το σήμαντρο του Όρθρου δεν ακούστηκε σήμερα.
Τι απόγινε ο κοπαδιάρης ήλιος;
Η μέρα πέρασε γεμάτη ψύχος, γεμάτη σκότος,
καρτερώντας τουλάχιστον τον Εσπερινό.
Μα πάλι το σήμαντρο δεν σήμανε.
Η αγέλη κλείστηκε μοναχή στο μαντρί της.
Αύριο ίσως...
Ποίημα Νicolas cocaro
"Νοτιοαμερικάνικη Γη"
Μετάφραση Ν. Βιτσαξή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου