Η αδερφή μου κι εγώ ξαναβρεθήκαμε παρέα, κοντά στη θάλασσα, όπως σε αυτή τη φωτογραφία που είναι τραβηγμένη αρκετές δεκαετίες πριν.
Έχουμε πολύ αλλάξει από τότε, κι έγιναν πολλά στη ζωή μας, πάρα πολλά, όπως έγιναν πολλά και στις παραλίες, στις θάλασσες, στη χώρα μας και τον κόσμο.
Όμως εμείς εκεί ακόμα, παρά θιν αλός, με τα μαγιό μας και τον εξοπλισμό μας, πετσέτες, αντηλιακά, λάδια κι όλα τα σχετικά.
Τότε βέβαια ούτε που μας ένοιαζε για αντηλιακό, ούτε που φανταζόμασταν ότι υπήρχε κίνδυνος από τον ήλιο.
Αντίθετα όλοι τον θεωρούσαν πανάκεια, και κάναμε ηλιοθεραπεία όσο αντέχαμε.
Ήταν για μας μεγάλη ευτυχία εκείνα τα μπάνια.
Μετά την Κατοχή, με μια τεράστια παρέα, ανεβαίναμε στην καρότσα ενός φορτηγού και πηγαίναμε στην Αμφιλοχία ή στο Αιτωλικό. Κολυμπούσαμε, τραγουδούσαμε, αστειευόμασταν φλερτάραμε, κι επιστρέφαμε πτώματα στην κούραση απο το μπάνιο και το ταρακούνημα στην άβολη λαμαρίνα.
Είχαμε μανία με τη θάλασσα, ήμασταν από τους λίγους τότε.
Τώρα έχουν ανακαλύψει όλοι την ευεξία που χαρίζει ένα θαλάσσιο μπάνιο, και τρέχουν στις παραλίες.
Κι εμείς, δόξα τω θεώ, ξανά μαζί οι δυο μας, μάλιστα με μια μικρή παρέα που σχηματίζεται, την πλησιάζουμε και φέτος και αφηνόμαστε στην αγκαλιά της.
anamnisismesopolemou.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου