Ως ενσυναίσθηση ορίζεται η συναισθηματική ταύτιση με την ψυχική κατάσταση ενός άλλου ατόμου, και η κατανόηση της συμπεριφοράς και των κινήτρων του
Το αντίθετο της ενσυναίσθησης είναι συχνά η εμπάθεια, η οποία υποδηλώνει προκατάληψη και αρνητική στάση.
Τα τελευταία χρόνια ακούγεται, γράφεται και αναλύεται όλο και συχνότερα η λέξη «ενσυναίσθηση». Είναι μια λέξη που η έννοιά της έχει απασχολήσει τους επιστήμονες από τα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα.
Ο ορισμός τής έννοιας αυτής δεν έχει βρει απόλυτα σύμφωνους τους ψυχολόγους ούτε μέχρι τις μέρες μας και πολύ συχνά οι διαφορετικές προσεγγίσεις κατέληξαν σε βιβλιογραφικές αντιπαραθέσεις.(1)
Στις περισσότερες ξένες γλώσσες γλώσσες η λέξη εμπάθεια (2) (empathy) χρησιμοποιείται με την έννοια της ενσυναίσθησης,προερχόμενη από την αρχαία ελληνική λέξη εμπαθής, η οποία είχε τη σημασία του έντονου πάθους.
Τον όρο τον συναντάμε για πρώτη φορά από τον Vischer στα γερμανικά ως «Einfuhlung».
Στον χώρο της ψυχολογίας εντάσσεται το 1897 από τον Theodore Lipps-Στην ουσία ο Lipps μίλησε για συναισθηματική ταύτιση με τον άλλον προς κατανόησή του.
Και το 1910 ο Titchener ή το 1918 ο Southard μετέφρασαν το «Einfuhlung» από τα γερμανικά στα αγγλικά με τον όρο «empathy» από την ελληνική λέξη «εμπάθεια».
Δεν είναι απαραίτητη η προφορική επικοινωνία για να επιτευχθεί ενσυναίσθηση, η οποία μπορεί και να έρθει μέσω του συνδυασμού της οπτικής και ηχητικής παρατήρησης ενός ατόμου, γενικότερη γλώσσα του σώματος και παρουσία εκφράσεων, και τον τρόπο που αντιδρά.
Τα συστατικά της λέξης αποτελούνται από τις λέξεις εν, συν και αίσθηση, υποδηλώνοντας την επέκταση της αίσθησης του ατόμου πέρα από τον εαυτό του.
(2) εμπάθεια, η [emb ́aθia]: το να κυριαρχείται κάποιος από έντονα συναισθήματα εχθρότητας, κακίας ή μίσους (Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής, Ίδρυμα Τριανταφυλλίδη, Θεσσαλονίκη, 1998).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου