Δεδομένου του ότι όλοι μας χρειαζόμαστε αποτοξίνωση, μαζί με την απίστευτη ικανότητα του ιωδίου να ενδυναμώνει τον ανθρώπινο οργανισμό και να βελτιώνει την ζωή των ανθρώπων, αποφάσισα να γράψω την ακόλουθη σύνοψη ως εισαγωγή στο θέμα της λήψης συμπληρωμάτων ιωδίου.
Οι πληροφορίες που παρουσιάζονται βασίζονται σε προκαταρκτική έρευνα, την οποία μπορείτε να διαβάσετε σε αυτή την συζήτηση στο φόρουμ μας (αγγλικά), και σε πληροφορίες από τα βιβλία Iodine: Why You Need It, Why You Can't Live Without It (5η έκδοση) [Ιώδιο: Γιατί το χρειάζεστε, γιατί δεν μπορείτε να ζήσετε χωρίς αυτό] από τον Δρ. Brownstein, και The Iodine Crisis [Η Κρίση Ιωδίου] της Lynne Farrow.
Οι πληροφορίες που παρουσιάζονται βασίζονται σε προκαταρκτική έρευνα, την οποία μπορείτε να διαβάσετε σε αυτή την συζήτηση στο φόρουμ μας (αγγλικά), και σε πληροφορίες από τα βιβλία Iodine: Why You Need It, Why You Can't Live Without It (5η έκδοση) [Ιώδιο: Γιατί το χρειάζεστε, γιατί δεν μπορείτε να ζήσετε χωρίς αυτό] από τον Δρ. Brownstein, και The Iodine Crisis [Η Κρίση Ιωδίου] της Lynne Farrow.
Το ιώδιο είναι απαραίτητο ιχνοστοιχείο.
Αυτό σημαίνει ότι κάθε κύτταρο του κάθε ατόμου το χρειάζεται.
Οι βιολόγοι που μελετούν την ανάπτυξη του ανθρώπινου είδους εκτιμούν ότι η κατανάλωση θαλασσινών, και ως εκ τούτου η λήψη ιωδίου, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του ανθρώπινου εγκεφάλου και την εξέλιξη μας.
Το ιώδιο περιέχει επίσης εξαιρετικές ιδιότητες για καταπολέμηση των βακτηρίων, του καρκίνου, των παρασίτων, των μυκήτων και των ιών.
Δυστυχώς υπάρχει πανδημία στην έλλειψη ιωδίου ανά τον κόσμο στους σύγχρονους καιρούς λόγω του ότι οι περιβαλλοντικές τοξίνες, όπως το βρωμίδιο, τα φυτοφάρμακα και τα πρόσθετα τροφίμων εκτοπίζουν το ιώδιο από τον οργανισμό μας.
Επίσης οι σύγχρονες γεωργικές τεχνικές έχουν οδηγήσει στη μείωση ιωδίου - και άλλων μετάλλων - από το χώμα.
Έτσι τα τρόφιμα που καλλιεργούνται σε χώμα που δεν έχει επαρκή ιώδιο είναι κι αυτά ελλιπή σε ιώδιο.
Ορισμένες διατροφικές συνήθειες και τρόποι ζωής μπορούν να προκαλέσουν περισσότερη έλλειψη ιωδίου σε κάποια άτομα.
Αυτοί που τρώνε πολλά ζυμαρικά και προϊόντα αρτοποιίας (ψωμί, ζυμαρικά, πίττες, κέικ, κτλ) που περιέχουν υψηλά επίπεδα βρωμιδίου, βρίσκονται ιδιαίτερα σε κίνδυνο.
Το ίδιο ισχύει και για τους χορτοφάγους και αυτούς που δεν τρων τα θαλασσινά ή το αλάτι.
Σύμφωνα με τον προαναφερόμενο Δρ Brownstein, περίπου το ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού ζει σε περιοχές όπου υπάρχει έλλειψη ιωδίου.
Ο ίδιος, αλλά και άλλοι ερευνητές, εξέτασαν χιλιάδες ανθρώπους και τα αποτελέσματα τους συμφωνούν: περίπου 95% των ασθενών τους πάσχουν από έλλειψη ιωδίου.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει αναγνωρίσει ότι η έλλειψη ιωδίου είναι η πρώτιστη αιτία για την αναστρέψιμη διανοητική αναπηρία στον κόσμο.
Η έλλειψη ιωδίου έχει αναγνωριστεί ως σημαντικό πρόβλημα δημόσιας υγείας σε 129 χώρες και μέχρι και το 72% του παγκόσμιου πληθυσμού υποφέρει από κάποιο πρόβλημα υγείας που οφείλεται στην έλλειψη ιωδίου.
Οι ασθένειες που ακολουθούν οφείλονται στην έλλειψη ιωδίου:
Αυτό σημαίνει ότι κάθε κύτταρο του κάθε ατόμου το χρειάζεται.
Οι βιολόγοι που μελετούν την ανάπτυξη του ανθρώπινου είδους εκτιμούν ότι η κατανάλωση θαλασσινών, και ως εκ τούτου η λήψη ιωδίου, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του ανθρώπινου εγκεφάλου και την εξέλιξη μας.
Το ιώδιο περιέχει επίσης εξαιρετικές ιδιότητες για καταπολέμηση των βακτηρίων, του καρκίνου, των παρασίτων, των μυκήτων και των ιών.
Δυστυχώς υπάρχει πανδημία στην έλλειψη ιωδίου ανά τον κόσμο στους σύγχρονους καιρούς λόγω του ότι οι περιβαλλοντικές τοξίνες, όπως το βρωμίδιο, τα φυτοφάρμακα και τα πρόσθετα τροφίμων εκτοπίζουν το ιώδιο από τον οργανισμό μας.
Επίσης οι σύγχρονες γεωργικές τεχνικές έχουν οδηγήσει στη μείωση ιωδίου - και άλλων μετάλλων - από το χώμα.
Έτσι τα τρόφιμα που καλλιεργούνται σε χώμα που δεν έχει επαρκή ιώδιο είναι κι αυτά ελλιπή σε ιώδιο.
Ορισμένες διατροφικές συνήθειες και τρόποι ζωής μπορούν να προκαλέσουν περισσότερη έλλειψη ιωδίου σε κάποια άτομα.
Αυτοί που τρώνε πολλά ζυμαρικά και προϊόντα αρτοποιίας (ψωμί, ζυμαρικά, πίττες, κέικ, κτλ) που περιέχουν υψηλά επίπεδα βρωμιδίου, βρίσκονται ιδιαίτερα σε κίνδυνο.
Το ίδιο ισχύει και για τους χορτοφάγους και αυτούς που δεν τρων τα θαλασσινά ή το αλάτι.
Σύμφωνα με τον προαναφερόμενο Δρ Brownstein, περίπου το ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού ζει σε περιοχές όπου υπάρχει έλλειψη ιωδίου.
Ο ίδιος, αλλά και άλλοι ερευνητές, εξέτασαν χιλιάδες ανθρώπους και τα αποτελέσματα τους συμφωνούν: περίπου 95% των ασθενών τους πάσχουν από έλλειψη ιωδίου.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει αναγνωρίσει ότι η έλλειψη ιωδίου είναι η πρώτιστη αιτία για την αναστρέψιμη διανοητική αναπηρία στον κόσμο.
Η έλλειψη ιωδίου έχει αναγνωριστεί ως σημαντικό πρόβλημα δημόσιας υγείας σε 129 χώρες και μέχρι και το 72% του παγκόσμιου πληθυσμού υποφέρει από κάποιο πρόβλημα υγείας που οφείλεται στην έλλειψη ιωδίου.
Οι ασθένειες που ακολουθούν οφείλονται στην έλλειψη ιωδίου:
- Καρκίνος του μαστού
- Καρκίνος του θυρεοειδή
- Καρκίνος των ωοθηκών
- Καρκίνος της μήτρας
- Καρκίνος του προστάτη
- Αυτοάνοσες ασθένειες του θυρεοειδή
- Υποθυρεοειδισμός
- Ινοκυστική νόσος του μαστού
- Ελλειμματική Προσοχή - Υπερκινητικότητα (ADHD)
- Χρόνια κόπωση
- Ινομυαλγία
- Βρογχοκήλη
Επιπλέον, το ιώδιο έχει χρησιμοποιηθεί για θεράπευση των ακόλουθων ασθενειών:
- Ελλειμματική Προσοχή - Υπερκινητικότητα (ADHD)
- Αρτηριοσκλήρυνση
- Παθήσεις των μαστών
- Dupuytren's conctracture (πάθηση στην οποία τα δάκτυλα είναι διπλωμένα προς την παλάμη και δεν μπορούν να ισιώσουν)
- Υπερβολική παραγωγή βλέννας
- Ινοκυστική νόσος του μαστού
- Βρογχοκήλη
- Αιμορροΐδες
- Πονοκεφάλους και ημικρανίες
- Ινομυαλγία
- Χρόνια κόπωση
- Υπέρταση
- Λοιμώξεις
- Χηλοειδή
- Ασθένειες του ύπατος
- Νεφρωσικό σύνδρομο
- Παθήσεις ωοθηκών
- parotid duct stones
- Νόσος του Peyronie
- Παθήσεις του προστάτη
- Σμηγματογόνες κύστες
- Παθήσεις του θυρεοειδούς
- Κολπικές μολύνσεις
- Σύφιλη
- Ινομυώματα της μήτρας
- Δηλητηρίαση από βαρέα μέταλλα (υδράργυρο, μόλυβδο, αρσενικό)
- Οστρακιά
- Βρογχίτιδα και πνευμονία
- Παχυσαρκία
- Κατάθλιψη
- Πόνους στο στήθος
- Έκζεμα
- Ελονοσία
- Παθήσεις του ουροποιητικού συστήματος
- Ρευματισμό
- Αμυγδαλίτιδα
- Βήχα
- Στομαχόπονους
- Προβλήματα στο να σκεφτόμαστε καθαρά
- Αλλεργίες
- Διαταραχές στην εμμηνορρυσία
- Μόλυνση των ούλων
- Ψωρίαση
- Καρδιακή αρρυθμία
- Ψηλή χοληστερόλη
- Δυσκοιλιότητα
- Αραίωση μαλλιών
- Διαβήτη τύπου Β
- Προβλήματα με τα μάτια
- Γαστροοισοφαγική παλινδρομική νόσο
- Πολλαπλή σκλήρυνση
- Γαστροπάρεση
- Υπερβολική ανάπτυξη βακτηρίων του μικρού εντέρου
Κτλ, κτλ!!!!
Ο μεγάλος αριθμός παθήσεων που είδαν βελτίωση χάρη στην λήψη συμπληρωμάτων ιωδίου είναι ένδειξη τόσο της σπουδαιότητας αυτού του θρεπτικού συστατικού αλλά και της διαδεδομένης έλλειψης του.
Σύμφωνα με την Lynne Farrow, συγγραφέα του βιβλίου The Iodine Crisis, η φαρμακευτική χρήση του ιωδίου χρονολογείται στα 15,000 χρόνια.
Ήταν η πρώτη επιλογή θεραπείας κατά τον 19ο αιώνα για όγκους και επιθετικές ασθένειες άγνωστης προέλευσης.
Η Farrow υποστηρίζει επίσης ότι η αντίληψη πως το μαγειρικό ιωδιούχο αλάτι είναι επαρκές για να ικανοποιήσει τις καθημερινές μας ανάγκες είναι η πιο επικίνδυνη εσφαλμένη ιδέα για το ιώδιο. Σύμφωνα με τις έρευνες των Brownstein και Farrow, στην καλύτερη περίπτωση, μόνο το 10% του ιωδίου στο αλάτι μπορεί να απορροφηθεί.
Οι περισσότεροι άνθρωποι στις μέρες μας αποφεύγουν το αλάτι λόγω ανησυχιών για την υγεία, και λόγω επίσης της εσφαλμένης αντίληψης ότι το αλάτι (οποιασδήποτε μορφής) κάνει κακό στην καρδιαγγειακή υγεία.
Η συνιστώμενη ημερήσια πρόσληψη ιωδίου είναι 150 mcg (μικρο-χιλιοστόγραμμα, που ισούται με 0.15 mg - χιλιοστόγραμμα), ένας εδραιωμένος υπολογισμός με βάση το πόσο ιώδιο χρειάζεται ο θυρεοειδής αδένας για να αποφευχθεί η βρογχοκήλη.
Οι ανάγκες των άλλων οργάνων για ιώδιο δεν υπολογίζονται σ' αυτό το ποσοστό, ούτε και οι επιδράσεις των ευρύτατα διαδεδομένων τοξίνων και της ρύπανσης, που εισέβαλαν στη ζωή μας κατά τον περασμένο αιώνα και εμποδίζουν την απορρόφηση του ιωδίου από τον οργανισμό.
Ο μεγάλος αριθμός παθήσεων που είδαν βελτίωση χάρη στην λήψη συμπληρωμάτων ιωδίου είναι ένδειξη τόσο της σπουδαιότητας αυτού του θρεπτικού συστατικού αλλά και της διαδεδομένης έλλειψης του.
Σύμφωνα με την Lynne Farrow, συγγραφέα του βιβλίου The Iodine Crisis, η φαρμακευτική χρήση του ιωδίου χρονολογείται στα 15,000 χρόνια.
Ήταν η πρώτη επιλογή θεραπείας κατά τον 19ο αιώνα για όγκους και επιθετικές ασθένειες άγνωστης προέλευσης.
Η Farrow υποστηρίζει επίσης ότι η αντίληψη πως το μαγειρικό ιωδιούχο αλάτι είναι επαρκές για να ικανοποιήσει τις καθημερινές μας ανάγκες είναι η πιο επικίνδυνη εσφαλμένη ιδέα για το ιώδιο. Σύμφωνα με τις έρευνες των Brownstein και Farrow, στην καλύτερη περίπτωση, μόνο το 10% του ιωδίου στο αλάτι μπορεί να απορροφηθεί.
Οι περισσότεροι άνθρωποι στις μέρες μας αποφεύγουν το αλάτι λόγω ανησυχιών για την υγεία, και λόγω επίσης της εσφαλμένης αντίληψης ότι το αλάτι (οποιασδήποτε μορφής) κάνει κακό στην καρδιαγγειακή υγεία.
Η συνιστώμενη ημερήσια πρόσληψη ιωδίου είναι 150 mcg (μικρο-χιλιοστόγραμμα, που ισούται με 0.15 mg - χιλιοστόγραμμα), ένας εδραιωμένος υπολογισμός με βάση το πόσο ιώδιο χρειάζεται ο θυρεοειδής αδένας για να αποφευχθεί η βρογχοκήλη.
Οι ανάγκες των άλλων οργάνων για ιώδιο δεν υπολογίζονται σ' αυτό το ποσοστό, ούτε και οι επιδράσεις των ευρύτατα διαδεδομένων τοξίνων και της ρύπανσης, που εισέβαλαν στη ζωή μας κατά τον περασμένο αιώνα και εμποδίζουν την απορρόφηση του ιωδίου από τον οργανισμό.
Ο τοξικός μας κόσμος
Ακόμα κι αν καταφέρουμε να καταναλώνουμε σχεδόν 2 κιλά φρέσκα θαλασσινά καθημερινά για να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες μας σε ιώδιο, δεν υπάρχει πλέον καθαρό μέρος σ' αυτόν το πλανήτη. Μόνο η καταστροφή του πυρηνικού σταθμού της Φουκουσίμα μπορεί να έχει μολύνει τα περισσότερα φύκια του πλανήτη, τα οποία είναι σημαντική πηγή διατροφικού ιωδίου.
Κι έπειτα έχουμε τις 2,053 πυρηνικές εκρήξεις που πραγματοποιήθηκαν σε ολόκληρο τον κόσμο από την δεκαετία του '40 μέχρι την δεκαετία του '90, και πιο πρόσφατα, τα πυρομαχικά απεμπλουτισμένου ουρανίου που χρησιμοποιούνται στους πολέμους της Αμερικής. Και ας μην ξεχνάμε το Τσερνομπίλ.
Είναι γνωστό ότι το ραδιενεργό ιώδιο, που χρησιμοποιείται σε πολλές ιατρικές διαδικασίες, επιδεινώνει περισσότερο το πρόβλημα έλλειψης ιωδίου.
Επίσης, η έκθεση σε πολλά χημικά που δεν επιτρέπουν την απορρόφηση ιωδίου από τον οργανισμό (π.χ. βρωμίδιο, φθορίδιο, χλωρίδιο) επιδεινώνει το πρόβλημα ακόμα περισσότερο. Πολλές χώρες εξακολουθούν να προσθέτουν φθορίδιο στο πόσιμο νερό παρ' όλες τις ενδείξεις για τους κινδύνους στην υγεία μας.
Το χειρότερο είναι ότι το φθορίδιο είναι ακόμα πιο τοξικό στο σώμα μας όταν έχουμε έλλειψη ιωδίου.
Τα καλά νέα είναι ότι η λήψη ιωδίου στις κατάλληλες ποσότητες αυξάνει την ουρική έκκριση βαρέων μετάλλων όπως τον μόλυβδο και τον υδράργυρο και έχει αποτοξινωτική δράση γιατί αυξάνει την αποβολή του φθοριδίου, του βρωμιδίου και του χλωριδίου.
Αυτό είναι πολύ σημαντικό αφού αυτά τα τρία είναι τοξικά αλογονίδια που ανταγωνίζονται το ένα τ' άλλο για απορρόφηση και πρόσδεση με τους υποδοχείς στο σώμα μας.
Το υπερχλώριο - μια ένωση χλωρίου - προκαλεί βλάβη στο σύστημα μεταφοράς ιωδίου του οργανισμού μας.
Μπορεί να προκαλέσει καρκίνο και εξασθενεί το ανοσοποιητικό μας σύστημα, ακόμα και σε χαμηλά επίπεδα.
Το υπερχλώριο χρησιμοποιείται σε αμέτρητα βιομηχανικά προϊόντα - από τους αερόσακους των αυτοκινήτων μας στη βυρσοδεψία στα καύσιμα πυραύλων.
Τα συμπτώματα δηλητηρίασης από βρωμίδιο περιλαμβάνουν παραλήρημα, ψυχοκινητική καθυστέρηση, σχιζοφρένια και ψευδαισθήσεις.
Οι άνθρωποι που καταναλώνουν βρωμίδιο αισθάνονται μουντοί και απαθείς και δυσκολεύονται να συγκεντρωθούν.
Το βρωμίδιο μπορεί επίσης να προκαλέσει σοβαρή κατάθλιψη, πονοκεφάλους και οξυθυμία.
Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν ακόμα και με μικρά επίπεδα βρωμιδίου στη διατροφή.
Ο Δρ Brownstein εξηγά πως το βρωμίδιο παρεμβαίνει στην απορρόφηση ιωδίου από το θυρεοειδή και οπουδήποτε αλλού συγκεντρώνεται το ιώδιο στο σώμα μας.
Το βρωμίδιο και το χλωρίδιο είναι γνωστά στο να προκαλούν βρογχοκήλη γιατί παρεμβαίνουν και δεν αφήνουν το ιώδιο να απορροφηθεί από διάφορα όργανα που το χρειάζονται.
Το βρωμίδιο και το χλωρίδιο είναι τοξικές ουσίες που δεν προσφέρουν καμιά θεραπευτική χρήση στο σώμα μας.
Το βρωμίδιο που είναι καρκινογόνο, μπορεί να συνδεθεί με τους υποδοχείς ιωδίου στους μαστούς.
Οι γυναίκες που υποφέρουν από καρκίνο του μαστού έχουν μεγαλύτερες ποσότητες βρωμιδίου και χλωριδίου στο σύστημα τους απ' ότι οι γυναίκες που δεν έχουν καρκίνο του μαστού.
Αντίθετα, το ιώδιο έχει αντικαρκινικές ιδιότητες.
Οι γυναικείοι μαστοί είναι σημαντικά σημεία όπου αποθηκεύονται μεγάλες ποσότητες ιωδίου.
Η διατήρηση επαρκών ποσοστών ιωδίου στο σώμα μας είναι απαραίτητη για την εξασφάλιση της σωστής λειτουργίας του θυρεοειδή αδένα και την υγεία των μαστών.
Όπως αναφέρει ο Δρ Brownstein:
Όλοι οι αδένες του σώματος βασίζονται σε επαρκή επίπεδα ιωδίου για τη βέλτιστη λειτουργία τους. Μελέτες σε ζώα έχουν δείξει προβλήματα στα επινεφρίδια, το θύμο αδένα, τις ωοθήκες, τον άξονα υποθαλάμου και υπόφυσης, καθώς και σε ολόκληρο το ενδοκρινικό σύστημα, όταν υπάρχει έλλειψη ιωδίου.
Στην πραγματικότητα οι ωοθήκες έχουν τη δεύτερη μεγαλύτερη συγκέντρωση ιωδίου στο σώμα μετά τον θυρεοειδή αδένα.
Η έλλειψη ιωδίου οδηγεί σε ανισορροπία του ορμονικού συστήματος.
Είναι αδύνατο να έχουμε το ορμονικό μας σύστημα σε ισορροπία χωρίς την εξασφάλιση επαρκούς πρόσληψης ιωδίου.
Μεγάλες ποσότητες ιωδίου αποθηκεύονται επίσης σε πολλές άλλες περιοχές του σώματος, συμπεριλαμβανομένων των σιελογόνων αδένων, το εγκεφαλονωτιαίο υγρό και τον εγκέφαλο, τον γαστρικό βλεννογόνο, το χοριοειδές πλέγμα, το στήθος, τις ωοθήκες και το ακτινωτό σώμα του οφθαλμού.
Στον εγκέφαλο, το ιώδιο επικεντρώνεται στη μέλαινα ουσία, μία περιοχή του εγκεφάλου που έχει συνδεθεί με τη νόσο του Parkinson.
Ακόμα κι αν καταφέρουμε να καταναλώνουμε σχεδόν 2 κιλά φρέσκα θαλασσινά καθημερινά για να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες μας σε ιώδιο, δεν υπάρχει πλέον καθαρό μέρος σ' αυτόν το πλανήτη. Μόνο η καταστροφή του πυρηνικού σταθμού της Φουκουσίμα μπορεί να έχει μολύνει τα περισσότερα φύκια του πλανήτη, τα οποία είναι σημαντική πηγή διατροφικού ιωδίου.
Κι έπειτα έχουμε τις 2,053 πυρηνικές εκρήξεις που πραγματοποιήθηκαν σε ολόκληρο τον κόσμο από την δεκαετία του '40 μέχρι την δεκαετία του '90, και πιο πρόσφατα, τα πυρομαχικά απεμπλουτισμένου ουρανίου που χρησιμοποιούνται στους πολέμους της Αμερικής. Και ας μην ξεχνάμε το Τσερνομπίλ.
Είναι γνωστό ότι το ραδιενεργό ιώδιο, που χρησιμοποιείται σε πολλές ιατρικές διαδικασίες, επιδεινώνει περισσότερο το πρόβλημα έλλειψης ιωδίου.
Επίσης, η έκθεση σε πολλά χημικά που δεν επιτρέπουν την απορρόφηση ιωδίου από τον οργανισμό (π.χ. βρωμίδιο, φθορίδιο, χλωρίδιο) επιδεινώνει το πρόβλημα ακόμα περισσότερο. Πολλές χώρες εξακολουθούν να προσθέτουν φθορίδιο στο πόσιμο νερό παρ' όλες τις ενδείξεις για τους κινδύνους στην υγεία μας.
Το χειρότερο είναι ότι το φθορίδιο είναι ακόμα πιο τοξικό στο σώμα μας όταν έχουμε έλλειψη ιωδίου.
Τα καλά νέα είναι ότι η λήψη ιωδίου στις κατάλληλες ποσότητες αυξάνει την ουρική έκκριση βαρέων μετάλλων όπως τον μόλυβδο και τον υδράργυρο και έχει αποτοξινωτική δράση γιατί αυξάνει την αποβολή του φθοριδίου, του βρωμιδίου και του χλωριδίου.
Αυτό είναι πολύ σημαντικό αφού αυτά τα τρία είναι τοξικά αλογονίδια που ανταγωνίζονται το ένα τ' άλλο για απορρόφηση και πρόσδεση με τους υποδοχείς στο σώμα μας.
Το υπερχλώριο - μια ένωση χλωρίου - προκαλεί βλάβη στο σύστημα μεταφοράς ιωδίου του οργανισμού μας.
Μπορεί να προκαλέσει καρκίνο και εξασθενεί το ανοσοποιητικό μας σύστημα, ακόμα και σε χαμηλά επίπεδα.
Το υπερχλώριο χρησιμοποιείται σε αμέτρητα βιομηχανικά προϊόντα - από τους αερόσακους των αυτοκινήτων μας στη βυρσοδεψία στα καύσιμα πυραύλων.
Τα συμπτώματα δηλητηρίασης από βρωμίδιο περιλαμβάνουν παραλήρημα, ψυχοκινητική καθυστέρηση, σχιζοφρένια και ψευδαισθήσεις.
Οι άνθρωποι που καταναλώνουν βρωμίδιο αισθάνονται μουντοί και απαθείς και δυσκολεύονται να συγκεντρωθούν.
Το βρωμίδιο μπορεί επίσης να προκαλέσει σοβαρή κατάθλιψη, πονοκεφάλους και οξυθυμία.
Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν ακόμα και με μικρά επίπεδα βρωμιδίου στη διατροφή.
Ο Δρ Brownstein εξηγά πως το βρωμίδιο παρεμβαίνει στην απορρόφηση ιωδίου από το θυρεοειδή και οπουδήποτε αλλού συγκεντρώνεται το ιώδιο στο σώμα μας.
Το βρωμίδιο και το χλωρίδιο είναι γνωστά στο να προκαλούν βρογχοκήλη γιατί παρεμβαίνουν και δεν αφήνουν το ιώδιο να απορροφηθεί από διάφορα όργανα που το χρειάζονται.
Το βρωμίδιο και το χλωρίδιο είναι τοξικές ουσίες που δεν προσφέρουν καμιά θεραπευτική χρήση στο σώμα μας.
Το βρωμίδιο που είναι καρκινογόνο, μπορεί να συνδεθεί με τους υποδοχείς ιωδίου στους μαστούς.
Οι γυναίκες που υποφέρουν από καρκίνο του μαστού έχουν μεγαλύτερες ποσότητες βρωμιδίου και χλωριδίου στο σύστημα τους απ' ότι οι γυναίκες που δεν έχουν καρκίνο του μαστού.
Αντίθετα, το ιώδιο έχει αντικαρκινικές ιδιότητες.
Οι γυναικείοι μαστοί είναι σημαντικά σημεία όπου αποθηκεύονται μεγάλες ποσότητες ιωδίου.
Η διατήρηση επαρκών ποσοστών ιωδίου στο σώμα μας είναι απαραίτητη για την εξασφάλιση της σωστής λειτουργίας του θυρεοειδή αδένα και την υγεία των μαστών.
Όπως αναφέρει ο Δρ Brownstein:
Όλοι οι αδένες του σώματος βασίζονται σε επαρκή επίπεδα ιωδίου για τη βέλτιστη λειτουργία τους. Μελέτες σε ζώα έχουν δείξει προβλήματα στα επινεφρίδια, το θύμο αδένα, τις ωοθήκες, τον άξονα υποθαλάμου και υπόφυσης, καθώς και σε ολόκληρο το ενδοκρινικό σύστημα, όταν υπάρχει έλλειψη ιωδίου.
Στην πραγματικότητα οι ωοθήκες έχουν τη δεύτερη μεγαλύτερη συγκέντρωση ιωδίου στο σώμα μετά τον θυρεοειδή αδένα.
Η έλλειψη ιωδίου οδηγεί σε ανισορροπία του ορμονικού συστήματος.
Είναι αδύνατο να έχουμε το ορμονικό μας σύστημα σε ισορροπία χωρίς την εξασφάλιση επαρκούς πρόσληψης ιωδίου.
Μεγάλες ποσότητες ιωδίου αποθηκεύονται επίσης σε πολλές άλλες περιοχές του σώματος, συμπεριλαμβανομένων των σιελογόνων αδένων, το εγκεφαλονωτιαίο υγρό και τον εγκέφαλο, τον γαστρικό βλεννογόνο, το χοριοειδές πλέγμα, το στήθος, τις ωοθήκες και το ακτινωτό σώμα του οφθαλμού.
Στον εγκέφαλο, το ιώδιο επικεντρώνεται στη μέλαινα ουσία, μία περιοχή του εγκεφάλου που έχει συνδεθεί με τη νόσο του Parkinson.
Ιατρική Ιωδιο-φοβία
Σύμφωνα με τον Δρ Guy E. Abraham, η Ιατρική Ιωδιο-φοβία - ο αδικαιολόγητος φόβος των γιατρών να χρησιμοποιούσουν και να συστήσουν ανόργανο, μη ραδιενεργό ιώδιο/ιωδίδιο στους ασθενείς τους - μπορεί να έχει προκαλέσει περισσότερη δυστυχία και θανάτους απ' ότι οι δυο παγκόσμιοι πόλεμοι μαζί, αφού αποτρέπει την κλινική έρευνα στα αναγκαία ποσοστά ιωδίου για τη βέλτιστη σωματική και πνευματική υγεία.
Ο Δρ Abraham ήταν ένας από τους κορυφαίους ερευνητές στον κόσμο σχετικά με το ιώδιο και η σύσταση του για την απαιτούμενη ημερήσια λήψη ιωδίου για κάλυψη των αναγκών ολόκληρου το σώματος ήταν 13mg την ημέρα.
Ο θυρεοειδής αδένας χρειάζεται καθημερινά περίπου 6 mg ιωδίου για επάρκεια.
Οι μαστοί χρειάζονται τουλάχιστον 5mg ιωδίου.
Περισσεύουν 2mg ιωδίου για το υπόλοιπο σώμα. Με βάση την έρευνα του Δρ Abraham, άλλοι προτείνουν ότι τα υγιή άτομα χρειάζονται μόνο 1-3 mg ιωδίου την ημέρα ως δόση συντήρησης. Ακόμα κι αυτή η δοσολογία είναι αρκετά μεγαλύτερη από τα 150 mcg της συνιστώμενης ημερήσιας πρόσληψης ιωδίου!
Πολλοί επαγγελματίες στον τομέα υγείας φοβούνται το ιώδιο λόγω άγνοιας ως προς την βιοχημεία του και την φυσιολογία του.
Τους έχουν πείσει ότι το ιώδιο προκαλεί υποθυρεοειδισμό, όταν στην πραγματικότητα συμβάλλει στην ομαλοποίηση της λειτουργιάς του θυρεοειδή.
Ένας από τους λόγους για αυτήν την λανθασμένη αντίληψη είναι τα υψηλά επίπεδα TSH κατά τη διάρκεια μιας θεραπείας με ιώδιο.
Η TSH (θυρεοειδοτρόπος ορμόνη) μπορεί να μετρηθεί σε εξέταση για παρακολούθηση της λειτουργίας του θυρεοειδή.
Συνήθως αυξάνεται όταν υπάρχει υποθυρεοειδισμός.
Αλλά, όπως εξηγεί ο Δρ Brownstein:
Η TSH έχει ακόμα μια λειτουργία εκτός από το να διεγείρει την παραγωγή ορμονών του θυρεοειδή. Βοηθά στην διέγερση της παραγωγής μορίων μεταφοράς του ιωδίου, τα γνωστά ως NIS.
Χωρίς επαρκή ποσότητες των NIS, το ιώδιο δεν μπορεί να εισχωρήσει στα κύτταρα και να χρησιμοποιηθεί. [...] Ένας ασθενής με έλλειψη ιωδίου δεν έχει ανάγκη μεγάλες ποσότητες των NIS αφού υπάρχει πολύ λίγο ιώδιο στο σύστημα του που χρειάζεται μεταφορά.
Όταν όμως αυτός ο ασθενής αρχίσει να λαμβάνει ιώδιο, το επιπλέον ιώδιο πρέπει τώρα να μεταφερθεί μέσα στα κύτταρα.
Το σώμα το πετυχαίνει αυτό αυξάνοντας την παραγωγή της TSH για να διεγείρει την παραγωγή περισσότερων NIS.
Για πόσο καιρό παραμένει αυξημένη η TSH;
Έχω διαπιστώσει ότι η TSH θα παραμείνει αυξημένη μέχρι και για 6 μήνες προτού ξεκινήσει να επιστρέφει στα φυσιολογικά της επίπεδα.
Πόσο ψηλά μπορούν να φτάσουν τα επίπεδα της;
Τα φυσιολογικά επίπεδα της TSH κυμαίνονται στα 0.5-4.5mlU/L. Έχω παρατηρήσει επίπεδα της TSH να ανεβαίνουν στα 5-30mlU/L για κάποια χρονική περίοδο (μέχρι και 6 μήνες) προτού επιστρέψουν στα κανονικά.
Η TSH θα μειωθεί στα φυσιολογικά όρια της όταν ο θυρεοειδής αδένας είναι κορεσμένος με ιώδιο.
Σύμφωνα με τον Δρ Guy E. Abraham, η Ιατρική Ιωδιο-φοβία - ο αδικαιολόγητος φόβος των γιατρών να χρησιμοποιούσουν και να συστήσουν ανόργανο, μη ραδιενεργό ιώδιο/ιωδίδιο στους ασθενείς τους - μπορεί να έχει προκαλέσει περισσότερη δυστυχία και θανάτους απ' ότι οι δυο παγκόσμιοι πόλεμοι μαζί, αφού αποτρέπει την κλινική έρευνα στα αναγκαία ποσοστά ιωδίου για τη βέλτιστη σωματική και πνευματική υγεία.
Ο Δρ Abraham ήταν ένας από τους κορυφαίους ερευνητές στον κόσμο σχετικά με το ιώδιο και η σύσταση του για την απαιτούμενη ημερήσια λήψη ιωδίου για κάλυψη των αναγκών ολόκληρου το σώματος ήταν 13mg την ημέρα.
Ο θυρεοειδής αδένας χρειάζεται καθημερινά περίπου 6 mg ιωδίου για επάρκεια.
Οι μαστοί χρειάζονται τουλάχιστον 5mg ιωδίου.
Περισσεύουν 2mg ιωδίου για το υπόλοιπο σώμα. Με βάση την έρευνα του Δρ Abraham, άλλοι προτείνουν ότι τα υγιή άτομα χρειάζονται μόνο 1-3 mg ιωδίου την ημέρα ως δόση συντήρησης. Ακόμα κι αυτή η δοσολογία είναι αρκετά μεγαλύτερη από τα 150 mcg της συνιστώμενης ημερήσιας πρόσληψης ιωδίου!
Πολλοί επαγγελματίες στον τομέα υγείας φοβούνται το ιώδιο λόγω άγνοιας ως προς την βιοχημεία του και την φυσιολογία του.
Τους έχουν πείσει ότι το ιώδιο προκαλεί υποθυρεοειδισμό, όταν στην πραγματικότητα συμβάλλει στην ομαλοποίηση της λειτουργιάς του θυρεοειδή.
Ένας από τους λόγους για αυτήν την λανθασμένη αντίληψη είναι τα υψηλά επίπεδα TSH κατά τη διάρκεια μιας θεραπείας με ιώδιο.
Η TSH (θυρεοειδοτρόπος ορμόνη) μπορεί να μετρηθεί σε εξέταση για παρακολούθηση της λειτουργίας του θυρεοειδή.
Συνήθως αυξάνεται όταν υπάρχει υποθυρεοειδισμός.
Αλλά, όπως εξηγεί ο Δρ Brownstein:
Η TSH έχει ακόμα μια λειτουργία εκτός από το να διεγείρει την παραγωγή ορμονών του θυρεοειδή. Βοηθά στην διέγερση της παραγωγής μορίων μεταφοράς του ιωδίου, τα γνωστά ως NIS.
Χωρίς επαρκή ποσότητες των NIS, το ιώδιο δεν μπορεί να εισχωρήσει στα κύτταρα και να χρησιμοποιηθεί. [...] Ένας ασθενής με έλλειψη ιωδίου δεν έχει ανάγκη μεγάλες ποσότητες των NIS αφού υπάρχει πολύ λίγο ιώδιο στο σύστημα του που χρειάζεται μεταφορά.
Όταν όμως αυτός ο ασθενής αρχίσει να λαμβάνει ιώδιο, το επιπλέον ιώδιο πρέπει τώρα να μεταφερθεί μέσα στα κύτταρα.
Το σώμα το πετυχαίνει αυτό αυξάνοντας την παραγωγή της TSH για να διεγείρει την παραγωγή περισσότερων NIS.
Για πόσο καιρό παραμένει αυξημένη η TSH;
Έχω διαπιστώσει ότι η TSH θα παραμείνει αυξημένη μέχρι και για 6 μήνες προτού ξεκινήσει να επιστρέφει στα φυσιολογικά της επίπεδα.
Πόσο ψηλά μπορούν να φτάσουν τα επίπεδα της;
Τα φυσιολογικά επίπεδα της TSH κυμαίνονται στα 0.5-4.5mlU/L. Έχω παρατηρήσει επίπεδα της TSH να ανεβαίνουν στα 5-30mlU/L για κάποια χρονική περίοδο (μέχρι και 6 μήνες) προτού επιστρέψουν στα κανονικά.
Η TSH θα μειωθεί στα φυσιολογικά όρια της όταν ο θυρεοειδής αδένας είναι κορεσμένος με ιώδιο.
Το ιώδιο δεν προκαλεί υποθυρεοειδισμό.
Αντιθέτως, οι κύριες ορμόνες του θυρεοειδή, οι Τ3 και Τ4, χρειάζονται αρκετό ιώδιο ώστε να παραχθούν.
Όταν υπάρχει έλλειψη ιωδίου, επακολουθεί ο υποθυρεοειδισμός γιατί δεν υπάρχουν αρκετές πρώτες ύλες για την παραγωγή της Τ3 και της Τ4. Η πρόσληψη ιωδίου μπορεί να βελτιώσει, ή ακόμα και να θεραπεύσει, τον υποθυρεοειδισμό χωρίς την χρήση συνθετικών φαρμάκων.
Εξάλλου, οι έρευνες προτείνουν ότι όταν παίρνουμε ορμόνες του θυρεοειδή και έχουμε ήδη έλλειψη ιωδίου, μπορεί να μειώσει ακόμα περισσότερο το ιώδιο στον οργανισμό μας γιατί αυξάνεται ο μεταβολικός ρυθμός του σώματος μας.
Ο Δρ Brownstein αναφέρει ότι η λήψη ορμονών του θυρεοειδή όταν υπάρχει έλλειψη ιωδίου αυξάνει τον κίνδυνο για καρκίνο του μαστού και πιθανόν άλλων καρκίνων επίσης.
Οτιδήποτε μειώνει τα αποθέματα ιωδίου στο σώμα μας ή αυξάνει την ανάγκη μας γι' αυτό, μπορούμε να προβλέψουμε ότι θα κάνει χειρότερα τα πράγματα.
Ακόμα μια λανθασμένη αντίληψη είναι ότι το ιώδιο αντενδείκνυται σε αυτοάνοσες ασθένειες του θυρεοειδή όπως η Grave's και η Hashimoto's.
Στην πραγματικότητα, τα άτομα που στερούνται το ιώδιο είναι αυτά που βρίσκονται σε υψηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης αντισωμάτων που επιτίθενται στον θυρεοειδή αδένα.
Οι αυτοάνοσες ασθένειες, συμπεριλαμβανομένων και αυτών του θυρεοειδή, είναι παραδείγματα υπερβολικού οξειδωτικού στρες στον οργανισμό. Τ
ο οξειδωτικό στρες είναι φλεγμονή στον οργανισμό και είναι παρόμοια με φωτιά που καίει. Μπορούμε να σβήσουμε τη φωτιά με το κατάλληλο «νερό»: αντι-οξειδωτικά, ανεπεξέργαστο αλάτι, θρεπτικά συστατικά, αντι-φλεγμονώδη διατροφή (χωρίς γλουτένη, χωρίς μεταλλαγμένα, χαμηλή σε υδατάνθρακες και με άφθονο ζωικό λίπος).
Οι άνθρωποι που υποφέρουν από αυτοάνοσες ασθένειες του θυρεοειδή πρέπει να πάρουν συγκεκριμένα θρεπτικά συστατικά μαζί με το ιώδιο, όπως περιγράφω παρακάτω, για να θεραπεύσουν τη ζημιά που ήδη έγινε χάρη του οξειδωτικού στρες και της έλλειψης ιωδίου.
Αντιθέτως, οι κύριες ορμόνες του θυρεοειδή, οι Τ3 και Τ4, χρειάζονται αρκετό ιώδιο ώστε να παραχθούν.
Όταν υπάρχει έλλειψη ιωδίου, επακολουθεί ο υποθυρεοειδισμός γιατί δεν υπάρχουν αρκετές πρώτες ύλες για την παραγωγή της Τ3 και της Τ4. Η πρόσληψη ιωδίου μπορεί να βελτιώσει, ή ακόμα και να θεραπεύσει, τον υποθυρεοειδισμό χωρίς την χρήση συνθετικών φαρμάκων.
Εξάλλου, οι έρευνες προτείνουν ότι όταν παίρνουμε ορμόνες του θυρεοειδή και έχουμε ήδη έλλειψη ιωδίου, μπορεί να μειώσει ακόμα περισσότερο το ιώδιο στον οργανισμό μας γιατί αυξάνεται ο μεταβολικός ρυθμός του σώματος μας.
Ο Δρ Brownstein αναφέρει ότι η λήψη ορμονών του θυρεοειδή όταν υπάρχει έλλειψη ιωδίου αυξάνει τον κίνδυνο για καρκίνο του μαστού και πιθανόν άλλων καρκίνων επίσης.
Οτιδήποτε μειώνει τα αποθέματα ιωδίου στο σώμα μας ή αυξάνει την ανάγκη μας γι' αυτό, μπορούμε να προβλέψουμε ότι θα κάνει χειρότερα τα πράγματα.
Ακόμα μια λανθασμένη αντίληψη είναι ότι το ιώδιο αντενδείκνυται σε αυτοάνοσες ασθένειες του θυρεοειδή όπως η Grave's και η Hashimoto's.
Στην πραγματικότητα, τα άτομα που στερούνται το ιώδιο είναι αυτά που βρίσκονται σε υψηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης αντισωμάτων που επιτίθενται στον θυρεοειδή αδένα.
Οι αυτοάνοσες ασθένειες, συμπεριλαμβανομένων και αυτών του θυρεοειδή, είναι παραδείγματα υπερβολικού οξειδωτικού στρες στον οργανισμό. Τ
ο οξειδωτικό στρες είναι φλεγμονή στον οργανισμό και είναι παρόμοια με φωτιά που καίει. Μπορούμε να σβήσουμε τη φωτιά με το κατάλληλο «νερό»: αντι-οξειδωτικά, ανεπεξέργαστο αλάτι, θρεπτικά συστατικά, αντι-φλεγμονώδη διατροφή (χωρίς γλουτένη, χωρίς μεταλλαγμένα, χαμηλή σε υδατάνθρακες και με άφθονο ζωικό λίπος).
Οι άνθρωποι που υποφέρουν από αυτοάνοσες ασθένειες του θυρεοειδή πρέπει να πάρουν συγκεκριμένα θρεπτικά συστατικά μαζί με το ιώδιο, όπως περιγράφω παρακάτω, για να θεραπεύσουν τη ζημιά που ήδη έγινε χάρη του οξειδωτικού στρες και της έλλειψης ιωδίου.
Υπάρχει κάποια κατάσταση για την οποία το ιώδιο είναι πραγματικά επικίνδυνο;
Ναι, αλλά είναι εξαιρετικά σπάνια.
Ναι, αλλά είναι εξαιρετικά σπάνια.
Οι δικές μου προσωπικές ανησυχίες για το ιώδιο από το παρελθόν, είναι παρόμοιες με αυτές που αναφέρει ο Δρ Brownstein στο βιβλίο του:
Μήπως η θεραπεία με ιώδιο προκαλεί υπερθυρεοειδισμό;
Αυτό με δίδαξαν στην ιατρική σχολή, ιδικά σε ασθενείς που υποφέρουν από αυτοάνοσες παθήσεις του θυρεοειδή, όπως η Graves' και η Hashimoto's. Αυτό διδάσκονται σήμερα οι νέοι γιατροί που ακόμα εκπαιδεύονται.
Έτσι, επιτρέψτε μου να απαντήσω την ερώτηση: πολύ σπάνια.
Ανάμεσα στις χιλιάδες των ασθενών που εγώ ο ίδιος και οι συνεργάτες μου θεραπεύσαμε με ιώδιο σε περίοδο 12 χρόνων, λιγότεροι από 10 ασθενείς έπαθαν υπερθυρεοειδισμό κατά τη θεραπεία με ιώδιο.
Όταν δίνω διαλέξεις σε γιατρούς, τους λέω ότι μόνο μια συγκεκριμένη πάθηση μπορεί να είναι προδιάθεση για την πρόκληση υπερθυρεοειδισμού από την λήψη ιωδίου.
Αυτό εμφανίζεται σε ασθενείς που έχουν ένα όζο (εξόγκωμα) στο θυρεοειδή τους που λειτουργεί αυτόνομα.
Είναι αυτό που μερικές φορές ονομάζεται θερμός όζος σε υπερηχοτομογράφο του θυρεοειδή.
Ένας αυτόνομα λειτουργικός όζος δεν βρίσκεται υπό τον έλεγχο της υπόφυσης και του υποθαλάμου. Λειτουργεί ανεξάρτητα από το θυρεοειδή αδένα.
Όταν βρίσκουν ιώδιο, αυτοί οι όζοι το μαζεύουν και παράγουν άφθονες ποσότητες ορμονών του θυρεοειδή που οδηγεί σε υπερθυρεοειδισμό.
Αυτή η κατάσταση μπορεί να διαγνωστεί μέσω υπερηχοτομογράφο του θυρεοειδή.
Ωστόσο, πιο συχνά η διάγνωση γίνεται κατά τη δοκιμή θεραπείας με ιώδιο και ο ασθενής αναπτύσσει υπερθυρεοειδισμό μετά την λήψη των πρώτων δόσεων.
Πως θεραπεύουμε τον ασθενή με όζο στο θυρεοειδή που λειτουργεί αυτόνομα;
Αυτοί οι ασθενείς πρέπει να αποφεύγουν τα συμπληρωματικά ιωδίου και τροφές που είναι πλούσιες σε ιώδιο (όπως τα φύκια) μέχρις ότου ο όζος αφαιρεθεί χειρουργικά.
Δεδομένων των επίμονων λανθασμένων αντιλήψεων σχετικά με μια τόσο ωφέλιμη ουσία όπως το ιώδιο, μπορεί κάποιος να διερωτηθεί εάν η περαιτέρω γνώση για αυτό και η χρήση του, έχουν σκόπιμα συγκαλυφθεί.
Μήπως η θεραπεία με ιώδιο προκαλεί υπερθυρεοειδισμό;
Αυτό με δίδαξαν στην ιατρική σχολή, ιδικά σε ασθενείς που υποφέρουν από αυτοάνοσες παθήσεις του θυρεοειδή, όπως η Graves' και η Hashimoto's. Αυτό διδάσκονται σήμερα οι νέοι γιατροί που ακόμα εκπαιδεύονται.
Έτσι, επιτρέψτε μου να απαντήσω την ερώτηση: πολύ σπάνια.
Ανάμεσα στις χιλιάδες των ασθενών που εγώ ο ίδιος και οι συνεργάτες μου θεραπεύσαμε με ιώδιο σε περίοδο 12 χρόνων, λιγότεροι από 10 ασθενείς έπαθαν υπερθυρεοειδισμό κατά τη θεραπεία με ιώδιο.
Όταν δίνω διαλέξεις σε γιατρούς, τους λέω ότι μόνο μια συγκεκριμένη πάθηση μπορεί να είναι προδιάθεση για την πρόκληση υπερθυρεοειδισμού από την λήψη ιωδίου.
Αυτό εμφανίζεται σε ασθενείς που έχουν ένα όζο (εξόγκωμα) στο θυρεοειδή τους που λειτουργεί αυτόνομα.
Είναι αυτό που μερικές φορές ονομάζεται θερμός όζος σε υπερηχοτομογράφο του θυρεοειδή.
Ένας αυτόνομα λειτουργικός όζος δεν βρίσκεται υπό τον έλεγχο της υπόφυσης και του υποθαλάμου. Λειτουργεί ανεξάρτητα από το θυρεοειδή αδένα.
Όταν βρίσκουν ιώδιο, αυτοί οι όζοι το μαζεύουν και παράγουν άφθονες ποσότητες ορμονών του θυρεοειδή που οδηγεί σε υπερθυρεοειδισμό.
Αυτή η κατάσταση μπορεί να διαγνωστεί μέσω υπερηχοτομογράφο του θυρεοειδή.
Ωστόσο, πιο συχνά η διάγνωση γίνεται κατά τη δοκιμή θεραπείας με ιώδιο και ο ασθενής αναπτύσσει υπερθυρεοειδισμό μετά την λήψη των πρώτων δόσεων.
Πως θεραπεύουμε τον ασθενή με όζο στο θυρεοειδή που λειτουργεί αυτόνομα;
Αυτοί οι ασθενείς πρέπει να αποφεύγουν τα συμπληρωματικά ιωδίου και τροφές που είναι πλούσιες σε ιώδιο (όπως τα φύκια) μέχρις ότου ο όζος αφαιρεθεί χειρουργικά.
Δεδομένων των επίμονων λανθασμένων αντιλήψεων σχετικά με μια τόσο ωφέλιμη ουσία όπως το ιώδιο, μπορεί κάποιος να διερωτηθεί εάν η περαιτέρω γνώση για αυτό και η χρήση του, έχουν σκόπιμα συγκαλυφθεί.
Όπως έχουμε παρατηρήσει και αναλύσει πολλές φορές στο Sott.net, είναι πολλοί οι τρόποι με τους οποίους η δυτική αλλοπαθητική προσέγγιση στην ιατρική έχει οδηγήσει τόσα πολλά άτομα εκτός της σωστής πορείας για μια πραγματικά υγιή ζωή.
Μεταξύ αυτών που σημειώσαμε είναι τα οφέλη μιας διατροφής χαμηλής σε υδατάνθρακες και υψηλής σε ζωικά λίπη, τα βιταμινούχα συμπληρώματα διατροφής και άλλες θρεπτικές ουσίες ζωτικής σημασίας, τους τρόπους και τους λόγους για αποτοξίνωση του συστήματος μας, κ.α.
Δεδομένου όμως του πλούτου και της δύναμης που κερδίζουν οι μεγαλο-φαρμακευτικές εταιρίες και οι άλλες βιομηχανίες που αφορούν την υγεία κρατώντας μας σε κακή κατάσταση υγείας, δεν μας εκπλήσσει που τόσοι από εμάς ακόμα παλεύουμε για την υγεία μας!
Παρόλα αυτά, στην τελική, εάν η άγνοια της σύγχρονης ιατρικής κοινότητας για το ιώδιο και άλλες ολιστικές θεραπευτικές προσεγγίσεις οφείλεται σε απλή αμάθεια ή πιο ειδεχθείς λόγους, είναι γεγονός ότι τώρα, υπό το φως αυτών των πολύτιμων πληροφοριών για το ιώδιο, μπορούμε να επιλέξουμε να αναλάβουμε ευθύνη για τη δική μας υγεία με αυτή την δραστική προσέγγιση.
Η επιλογή είναι πάντα δική μας, φυσικά.
Μεταξύ αυτών που σημειώσαμε είναι τα οφέλη μιας διατροφής χαμηλής σε υδατάνθρακες και υψηλής σε ζωικά λίπη, τα βιταμινούχα συμπληρώματα διατροφής και άλλες θρεπτικές ουσίες ζωτικής σημασίας, τους τρόπους και τους λόγους για αποτοξίνωση του συστήματος μας, κ.α.
Δεδομένου όμως του πλούτου και της δύναμης που κερδίζουν οι μεγαλο-φαρμακευτικές εταιρίες και οι άλλες βιομηχανίες που αφορούν την υγεία κρατώντας μας σε κακή κατάσταση υγείας, δεν μας εκπλήσσει που τόσοι από εμάς ακόμα παλεύουμε για την υγεία μας!
Παρόλα αυτά, στην τελική, εάν η άγνοια της σύγχρονης ιατρικής κοινότητας για το ιώδιο και άλλες ολιστικές θεραπευτικές προσεγγίσεις οφείλεται σε απλή αμάθεια ή πιο ειδεχθείς λόγους, είναι γεγονός ότι τώρα, υπό το φως αυτών των πολύτιμων πληροφοριών για το ιώδιο, μπορούμε να επιλέξουμε να αναλάβουμε ευθύνη για τη δική μας υγεία με αυτή την δραστική προσέγγιση.
Η επιλογή είναι πάντα δική μας, φυσικά.
Το πρωτόκολλο για το ιώδιο
Πάρτε αρκετό ιώδιο.
Όπως προανέφερα, η συνιστώμενη ημερήσια πρόσληψη ιωδίου δεν παρέχει αρκετό για το σώμα.
Οι περισσότεροι άνθρωποι χρειάζονται 12-50mg την ημέρα, σε συνδυασμό ιωδίου (iodine) και ιωδιδίου (iodide) σε μορφή διαλύματος Lugol ή σε ταμπλέτα Lugol.
Μερικοί χρειάζονται λιγότερο.
Υπάρχουν πολλά ποσοστά διαθέσιμα στα διαλύματα Lugol, αλλά δεν χρειάζεται να αγχωθείτε.
Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τον ακόλουθο πίνακα ως οδηγό:
Πάρτε αρκετό ιώδιο.
Όπως προανέφερα, η συνιστώμενη ημερήσια πρόσληψη ιωδίου δεν παρέχει αρκετό για το σώμα.
Οι περισσότεροι άνθρωποι χρειάζονται 12-50mg την ημέρα, σε συνδυασμό ιωδίου (iodine) και ιωδιδίου (iodide) σε μορφή διαλύματος Lugol ή σε ταμπλέτα Lugol.
Μερικοί χρειάζονται λιγότερο.
Υπάρχουν πολλά ποσοστά διαθέσιμα στα διαλύματα Lugol, αλλά δεν χρειάζεται να αγχωθείτε.
Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τον ακόλουθο πίνακα ως οδηγό:
© breastcancerchoices.org
Ξεκινήστε με μια σταγόνα διαλύματος Lugol μετά το πρωινό σας και προσθέστε μια σταγόνα κάθε τρεις μέρες μέχρι που να επιτύχετε μια κατάσταση γενικής ευημερίας.
Είναι λογικό να αρχίσετε με τις χαμηλότερες δόσεις και σιγά σιγά να αυξήσετε καθώς αντιμετωπίζετε τα συμπτώματα της αποτοξίνωσης.
Μην παίρνετε το Lugol μετά τις 4 το απόγευμα γιατί μπορεί να σας ενεργοποιήσει και να σας προκαλέσει αϋπνίες αν το πάρετε πολύ αργά στη μέρα.
Για αντι-μικροβιακές δόσεις του Lugol και για το ιωδιούχο κάλιο μπορείτε να διαβάσετε την σχετική συζήτηση στο φόρουμ (αγγλικά).
Πάρτε επίσης βιταμίνες Β2 (ριβοφλαβίνη) και Β3 (νικοτιναμίδιο) ώστε να τονώσετε τη σωστή λειτουργία του συστήματος NADPH - αυτό θα βοηθήσει να μεταβολιστεί κατάλληλα το ιώδιο, θα μειώσει τον σχηματισμό βλαβερών αυτό-αντισωμάτων και θα εξασφαλίσει αρκετή παραγωγή ενέργειας στη μορφή ATP (τριφωσφορική αδενοσίνη).
Σε ποια ποσότητα; 100mg της B2 and 500mg της B3 δυο φορές την ημέρα.
Πάρτε αντιοξειδωτικά προκειμένου να μειώσετε τα επακόλουθα της οξειδωτικής βλάβης.
Βιταμίνη C 3-10 γραμμάρια κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Πάρτε 3 γραμμάρια βιταμίνης C τουλάχιστον μια ώρα μετά από το Lugol, κατά προτίμηση δυο ώρες αργότερα.
Μπορείτε να επαναλάβετε τη δόση εάν το ιώδιο σας προκάλεσε έντονες αντιδράσεις αποτοξίνωσης, ανάλογα με την αντοχή του εντέρου σας (αν νιώσετε να γουργουρίζει η κοιλιά σας σημαίνει δεν χρειάζεστε άλλη βιταμίνη C, αν έχετε διάρροια σημαίνει ότι πρέπει να χαμηλώσετε τη δόση). Αποφεύγετε τη λήψη βιταμίνης C μετά τις 4 το απόγευμα γιατί μπορεί να σας ενεργοποιήσει και να έχετε αϋπνίες.
Πάρτε μαγνήσιο, 300-600mg την ημέρα.
Το μαγνήσιο βοηθά στις επιδράσεις της αποτοξίνωσης αφού συμμετέχει σε περισσότερες από 300 οδούς αποτοξίνωσης στον οργανισμό μας.
Το μαγνήσιο δρα επίσης κατά τα περίσσια επίπεδα ενδοκυτταρικού ασβεστίου που τροφοδοτούν το οξειδωτικό στρες.
Το γλυκινικό μαγνήσιο (Magnesium glycinate) είναι πολύ καλό.
Πάρτε σελήνιο ή L-selenomethionine 200mcg την ημέρα.
Τα ασφαλή επίπεδα είναι 100mcg-400mcg.
Τα ικανοποιητικά επίπεδα σεληνίου είναι απαραίτητα για τη ρύθμιση της λειτουργίας του θυρεοειδή και για τον μεταβολισμό του ιωδίου.
Εάν έχετε έλλειψη σεληνίου μπορεί να αναπτύξετε αυτοάνοσες παθήσεις του θυρεοειδή.
Το σελήνιο είναι σημαντικό για την ενεργοποίηση των ορμονών του θυρεοειδή και μειώνει τις παρενέργειες της θεραπείας με το ιώδιο.
Προστατεύστε το συκώτι σας. Πάρτε N-acetylcysteine (600-1200mg την ημέρα), alpha lipoic acid (200-600mg) ή milk thistle (γαϊδουράγκαθο).
Πίνετε αρκετό νερό και νερό με ανεπεξέργαστο αλάτι ώστε να αποτοξινωθείτε από το βρωμίδιο.
Το χλωρίδιο είναι αποτελεσματικός ανταγωνιστικός αναστολέας του τοξικού βρωμιδίου και τι είναι το ανεπεξέργαστο αλάτι;
Χλωριούχο νάτριο.
Είναι αδύνατο να μειώσετε τα ποσοστά βρωμιδίου στον οργανισμό σας αν δεν πάρετε ανεπεξέργαστο αλάτι, περίπου ένα με ενάμιση κουταλάκια γλυκού την ημέρα.
Η επαρκής πρόσληψη ανεπεξέργαστου αλατιού είναι επίσης σημαντική για την μείωση του φλεγμονώδη οξειδωτικού στρες.
Πάρτε τουλάχιστον ένα τέταρτο του κουταλιού του γλυκού σε ένα ποτήρι νερό μόλις ξυπνήσετε και τουλάχιστον 2 φορές τη μέρα.
Βεβαιωθείτε ότι παίρνετε το αλατισμένο νερό 40 λεπτά ή μια ώρα πριν ή μετά από το Lugol σας, ποτέ κοντά.
Είναι λογικό να αρχίσετε με τις χαμηλότερες δόσεις και σιγά σιγά να αυξήσετε καθώς αντιμετωπίζετε τα συμπτώματα της αποτοξίνωσης.
Μην παίρνετε το Lugol μετά τις 4 το απόγευμα γιατί μπορεί να σας ενεργοποιήσει και να σας προκαλέσει αϋπνίες αν το πάρετε πολύ αργά στη μέρα.
Για αντι-μικροβιακές δόσεις του Lugol και για το ιωδιούχο κάλιο μπορείτε να διαβάσετε την σχετική συζήτηση στο φόρουμ (αγγλικά).
Πάρτε επίσης βιταμίνες Β2 (ριβοφλαβίνη) και Β3 (νικοτιναμίδιο) ώστε να τονώσετε τη σωστή λειτουργία του συστήματος NADPH - αυτό θα βοηθήσει να μεταβολιστεί κατάλληλα το ιώδιο, θα μειώσει τον σχηματισμό βλαβερών αυτό-αντισωμάτων και θα εξασφαλίσει αρκετή παραγωγή ενέργειας στη μορφή ATP (τριφωσφορική αδενοσίνη).
Σε ποια ποσότητα; 100mg της B2 and 500mg της B3 δυο φορές την ημέρα.
Πάρτε αντιοξειδωτικά προκειμένου να μειώσετε τα επακόλουθα της οξειδωτικής βλάβης.
Βιταμίνη C 3-10 γραμμάρια κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Πάρτε 3 γραμμάρια βιταμίνης C τουλάχιστον μια ώρα μετά από το Lugol, κατά προτίμηση δυο ώρες αργότερα.
Μπορείτε να επαναλάβετε τη δόση εάν το ιώδιο σας προκάλεσε έντονες αντιδράσεις αποτοξίνωσης, ανάλογα με την αντοχή του εντέρου σας (αν νιώσετε να γουργουρίζει η κοιλιά σας σημαίνει δεν χρειάζεστε άλλη βιταμίνη C, αν έχετε διάρροια σημαίνει ότι πρέπει να χαμηλώσετε τη δόση). Αποφεύγετε τη λήψη βιταμίνης C μετά τις 4 το απόγευμα γιατί μπορεί να σας ενεργοποιήσει και να έχετε αϋπνίες.
Πάρτε μαγνήσιο, 300-600mg την ημέρα.
Το μαγνήσιο βοηθά στις επιδράσεις της αποτοξίνωσης αφού συμμετέχει σε περισσότερες από 300 οδούς αποτοξίνωσης στον οργανισμό μας.
Το μαγνήσιο δρα επίσης κατά τα περίσσια επίπεδα ενδοκυτταρικού ασβεστίου που τροφοδοτούν το οξειδωτικό στρες.
Το γλυκινικό μαγνήσιο (Magnesium glycinate) είναι πολύ καλό.
Πάρτε σελήνιο ή L-selenomethionine 200mcg την ημέρα.
Τα ασφαλή επίπεδα είναι 100mcg-400mcg.
Τα ικανοποιητικά επίπεδα σεληνίου είναι απαραίτητα για τη ρύθμιση της λειτουργίας του θυρεοειδή και για τον μεταβολισμό του ιωδίου.
Εάν έχετε έλλειψη σεληνίου μπορεί να αναπτύξετε αυτοάνοσες παθήσεις του θυρεοειδή.
Το σελήνιο είναι σημαντικό για την ενεργοποίηση των ορμονών του θυρεοειδή και μειώνει τις παρενέργειες της θεραπείας με το ιώδιο.
Προστατεύστε το συκώτι σας. Πάρτε N-acetylcysteine (600-1200mg την ημέρα), alpha lipoic acid (200-600mg) ή milk thistle (γαϊδουράγκαθο).
Πίνετε αρκετό νερό και νερό με ανεπεξέργαστο αλάτι ώστε να αποτοξινωθείτε από το βρωμίδιο.
Το χλωρίδιο είναι αποτελεσματικός ανταγωνιστικός αναστολέας του τοξικού βρωμιδίου και τι είναι το ανεπεξέργαστο αλάτι;
Χλωριούχο νάτριο.
Είναι αδύνατο να μειώσετε τα ποσοστά βρωμιδίου στον οργανισμό σας αν δεν πάρετε ανεπεξέργαστο αλάτι, περίπου ένα με ενάμιση κουταλάκια γλυκού την ημέρα.
Η επαρκής πρόσληψη ανεπεξέργαστου αλατιού είναι επίσης σημαντική για την μείωση του φλεγμονώδη οξειδωτικού στρες.
Πάρτε τουλάχιστον ένα τέταρτο του κουταλιού του γλυκού σε ένα ποτήρι νερό μόλις ξυπνήσετε και τουλάχιστον 2 φορές τη μέρα.
Βεβαιωθείτε ότι παίρνετε το αλατισμένο νερό 40 λεπτά ή μια ώρα πριν ή μετά από το Lugol σας, ποτέ κοντά.
Περιληπτικά,
Ένα τέταρτο με ένα κουταλάκι γλυκού ανεπεξέργαστο αλάτι σε χλιαρό νερό μόλις ξυπνήσετε
Διάλυμα ή ταμπλέτα Lugol (ξεκινήστε με τη χαμηλότερη δόση) μετά το πρόγευμα ή τα γεύματα σας, αλλά μην το πάρετε μετά τις 4 το απόγευμα (θα σας ενεργοποιήσει)
200 mg της B2 (ριβοφλαβίνη) την ημέρα σε δυο δόσεις με το Lugol σας
1000 mg της B3 (νικοτιναμίδιο) την ημέρα σε δυο δόσεις με το Lugol σας
200 mcg σεληνίου (όχι περισσότερα!) ΜΙΑ ΦΟΡΑ την ημέρα με την πρωινή δόση του Lugol σας
3 με 10 grams βιταμίνης C - μοιρασμένη σε δυο δόσεις και την παίρνετε τουλάχιστον μια ώρα αφού πήρατε το Lugol σας
500 mg μαγνησίου κάθε βράδυ
Προστατεύστε το συκώτι σας με NAC, ALA και/ή milk thistle (γαϊδουράγκαθο).
Ένα τέταρτο με ένα κουταλάκι γλυκού ανεπεξέργαστο αλάτι σε χλιαρό νερό μόλις ξυπνήσετε
Διάλυμα ή ταμπλέτα Lugol (ξεκινήστε με τη χαμηλότερη δόση) μετά το πρόγευμα ή τα γεύματα σας, αλλά μην το πάρετε μετά τις 4 το απόγευμα (θα σας ενεργοποιήσει)
200 mg της B2 (ριβοφλαβίνη) την ημέρα σε δυο δόσεις με το Lugol σας
1000 mg της B3 (νικοτιναμίδιο) την ημέρα σε δυο δόσεις με το Lugol σας
200 mcg σεληνίου (όχι περισσότερα!) ΜΙΑ ΦΟΡΑ την ημέρα με την πρωινή δόση του Lugol σας
3 με 10 grams βιταμίνης C - μοιρασμένη σε δυο δόσεις και την παίρνετε τουλάχιστον μια ώρα αφού πήρατε το Lugol σας
500 mg μαγνησίου κάθε βράδυ
Προστατεύστε το συκώτι σας με NAC, ALA και/ή milk thistle (γαϊδουράγκαθο).
Αντιμετώπιση προβλημάτων αποτοξίνωσης
Τα συμπτώματα τοξικότητας του βρωμιδίου μπορεί να υπάρχουν ακόμα και με χαμηλά επίπεδα βρωμιδίου στη διατροφή.
Εάν υπάρχει έλλειψη ιωδίου, η τοξικότητα του βρωμιδίου επισπεύδεται.
Δυστυχώς, ερχόμαστε πολύ συχνά σε επαφή με την τοξικότητα του βρωμιδίου.
Χρησιμοποιείται ως αντιβακτηριακός παράγοντας σε πισίνες και υδρομασάζ. Χρησιμοποιείτε στα φυτοφάρμακα και ορισμένα φάρμακα.
Η τοξικότητα του βρωμιδίου οδηγεί σε προβλήματα του θυρεοειδή και αυτοάνοσα προβλήματα.
Ο οργανισμός μας μπορεί να αποβάλει το βρωμίδιο μόνο όταν υπάρχει επαρκή ιώδιο σ' αυτόν.
Μια και μόνο σταγόνα διαλύματος του Lugol θα ξεκινήσει την αποτοξίνωση βρωμιδίου που έχει συσσωρευτεί στο σώμα.
Τα συμπτώματα αποτοξίνωσης από το βρωμίδιο λόγω ιωδίου μπορεί να περιλαμβάνουν:
Τα συμπτώματα τοξικότητας του βρωμιδίου μπορεί να υπάρχουν ακόμα και με χαμηλά επίπεδα βρωμιδίου στη διατροφή.
Εάν υπάρχει έλλειψη ιωδίου, η τοξικότητα του βρωμιδίου επισπεύδεται.
Δυστυχώς, ερχόμαστε πολύ συχνά σε επαφή με την τοξικότητα του βρωμιδίου.
Χρησιμοποιείται ως αντιβακτηριακός παράγοντας σε πισίνες και υδρομασάζ. Χρησιμοποιείτε στα φυτοφάρμακα και ορισμένα φάρμακα.
Η τοξικότητα του βρωμιδίου οδηγεί σε προβλήματα του θυρεοειδή και αυτοάνοσα προβλήματα.
Ο οργανισμός μας μπορεί να αποβάλει το βρωμίδιο μόνο όταν υπάρχει επαρκή ιώδιο σ' αυτόν.
Μια και μόνο σταγόνα διαλύματος του Lugol θα ξεκινήσει την αποτοξίνωση βρωμιδίου που έχει συσσωρευτεί στο σώμα.
Τα συμπτώματα αποτοξίνωσης από το βρωμίδιο λόγω ιωδίου μπορεί να περιλαμβάνουν:
- Νευρική σύσπαση βλεφαρίδων
- Νευρική σύσπαση ποδιών
- Μυρμήγκιασμα στα χέρια ή τα πόδια
- Μαύρες σκέψεις
- Κατάθλιψη
- Ανησυχία
- Ευσυγκινησία
- Πληγές και κοψίματα σε γλώσσα και χείλη
- Δερματικά σημάδια που μοιάζουν με ακμή (ο ψευδάργυρος μπορεί να βοηθήσει με αυτά)
- Κοψίματα στο δέρμα
- Απώλεια μαλλιών
- Δυσκολία στη σκέψη
- Πόνοι
- Εξανθήματα
- Μεταλλική γεύση
- Πόνος στη μύτη
- Κερασοειδές αιμαγγείωμα
- Μύτη που τρέχει
- Πονοκέφαλο
- Νάρκωση
- Λήθαργο
- Περίεργη αίσθηση κατά την κατάποση
- Κακοσμία
- Ασυνήθιστη οσμή ή χρώμα ούρων
- Ξηροστομία
- Σπασμοί ουρήθρας
- Συχνή ούρηση που συχνά λανθασμένα θεωρείται ως ουρολοίμωξη
- Διάρροια
- Δυσκοιλιότητα
- Αλλαγές στην όραση
- Ευερεθιστότητα
- Αύξηση παραγωγής σάλιου
- Αλλαγές στα όνειρα
- Αλλαγές στις ορμόνες
- Πόνος στα νεφρά
- Ευαισθησία στους μαστούς
και ούτω καθεξής.
Προκειμένου να ανακουφίσετε αυτά τα συμπτώματα αποτοξίνωσης, σιγουρευτείτε ότι πίνετε αρκετό αλατούχο νερό και παίρνεται τα συμπληρώματα που προαναφέρονται.
Αν κάποια στιγμή νιώσετε έντονα συμπτώματα, σταματήστε το ιώδιο για 48 ώρες ώστε να επιτρέψετε στο σώμα σας και τους νεφρούς σας να αφαιρέσουν το βρωμίδιο.
Εάν τα συμπτώματα σας άρχισαν να εμφανίζονται όταν αυξήσατε τη δόση ιωδίου που παίρνατε, μπορείτε πάντα να επιστρέψετε σε χαμηλότερη δόση.
Εάν έχετε στη διάθεση σας μια σάουνα υπέρυθρης ακτινοβολίας (FIR sauna blanket) μπορείτε να την χρησιμοποιήσετε για την αποτοξίνωση που θα κινητοποιήσει το ιώδιο.
Πάντα να κάνετε τη δική σας έρευνα
Αυτό το άρθρο δεν αποτελεί ιατρική συμβουλή και ούτε είναι υποκατάστατο μιας δικής σας έρευνας για να αποκτήσετε τις κατάλληλες γνώσεις σχετικά με την θεραπεία του ιωδίου.
Το συμπέρασμα μας είναι ότι η ευρεία γνώση για τα πολλά οφέλη του ιωδίου έχει αποσιωπηθεί.
Ακόμα κι αν το ιώδιο είναι γενικά γνωστό, είναι πλέον σαφές πόσο υποτιμημένο είναι και πόσο λίγο γνωρίζουμε για την δυνατότητα του να μεταμορφώσει την ανθρώπινη υγεία.
Παραιτέρω ανάγνωση
Iodine: Why You Need It, Why You Can't Live Without It (5η έκδοση) του Δρ Brownstein.
The Iodine Crisis της Lynne Farrow.
Iodine and Potassium Iodide thread, Φόρουμ Κασσιόπεια.
Δημοσιεύσεις σχετικά με το ιώδιο στο optimox.com.
πηγή:https://el.sott.net/article/2822-iwdio-h-gnwsh-poy-mporei-na-sas-allaxei-th-zwh
Άρθρα που δημοσίευσε το Sott:
- Iodine treats breast cancer and more, overwhelming evidence
- Iodine deficiency linked to thyroid and breast cancer, fibrocystic breast disease, infertility, obesity, mental retardation & halide toxemia
- Living in a toxic world: Iodine to the rescue
- Iodine for Health
- Iodine: An old life-saving medicine - rediscovered!
Η έλλειψη ιωδίου μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα του θυρεοειδή και τελικά, καρκίνο του μαστού, καρκίνο του προστάτη, πολυκυστικές οωθήκες κ.α. παθήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου