κωπηλατώντας, ταξιδεύω μαζί με τη γαλέρα μου σε αχαρτογράφητα νερά, προσαράζω σε ξεχασμένα λιμάνια και συλλέγω θησαυρούς...
βλέπω πολλά, διαβάζω άλλα τόσα, καταγράφω ότι μου κεντρίζει το ενδιαφέρον και έχω μότο μου πως - το μονοπάτι της ζωής σ’ ένα γκρεμό τελειώνει
Κι οπού ‘χει στην ψυχή φτερά, τ’ ανοίγει και γλιτώνει!!!
τα νέα της γαλέρας λοιπόν...
Λαβή Heimlich – Πολλές φορές, δυστυχώς, ερχόμαστε αντιμέτωποι με περιπτώσεις όπου κάποιο άτομο κινδυνεύει να πνιγεί. Τέτοιες στιγμές πολλοί από εμάς λυπόμαστε που δεν γνωρίζουμε απλές τεχνικές πρώτων βοηθειών που θα μπορούσαν να σώσουν τη ζωή αυτού που κινδυνεύει από πνιγμό την ώρα που τρώει. Κατά την διαδικασία του φαγητού ή της αναπνοής , ο αέρας ή το φαγητό ακολουθούν μία πορεία από το κεφάλι προς το σώμα, περνώντας από τον λαιμό. Στο σημείο αυτό υπάρχουν δύο ξεχωριστοί αγωγοί που βοηθούν την διαδικασία. Ο ένας λέγεται οισοφάγος και βρίσκεται στο πίσω μέρος του λαιμό και οδηγεί το φαγητό στο στομάχι, και ο άλλος λέγεται τραχεία και οδηγεί τον αέρα – οξυγόνο στους πνεύμονες. Ο κίνδυνος πνιγμού είναι το περιστατικό στο οποίο ένα ξένο σώμα , φαγητό, κομμάτι από παιχνίδι, τσίχλα , εισχωρεί στο λαιμό ή την τραχεία, αντί του οισοφάγου, στον αγωγό δηλαδή που οδηγεί το οξυγόνο στα πνευμόνια και εμποδίσει έτσι την ομαλή αναπνοή. Όταν βρισκόμαστε μπροστά σε περιστατικά πνιγμού, να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε: 1) Εάν συναντήσουμε τέτοιο περιστατικό προσπαθούμε να καθυσηχάσουμε το θύμα. Εάν αναπνέει, το ενθαρρύνουμε να βήξει και δεν κάνουμε τίποτα άλλο. Εάν δείξει σημεία επιδείνωσης ή σταματήσει να βήχει: 2) Στεκόμαστε στο πλάι του ατόμου που πνίγεται και ελαφρά πίσω του , αν πρόκειται για παιδιά γονατίζουμε πίσω. Υποστηρίζουμε το στήθος του με το ένα μας χέρι και γέρνουμε από τη μέση και πάνω το σώμα του ώστε να είναι παράλληλο με το έδαφος , έτσι ώστε όταν το αντικείμενο που αποφράζει μετακινηθεί, να βγει προς τα έξω. Δίνουμε έως 5 απότομα χτυπήματα στην πλάτη , γνωστά και ως back blows , ανάμεσα στις ωμοπλάτες.** 3) Εάν αυτό αποτύχει, δοκιμάζουμε κοιλιακές ωθήσεις προς τα μέσα και πάνω, γνωστές σαν χειρισμός ή λαβή Heimlich – λόγω της έντονης φύσης της διαδικασίας αυτής , ακόμα και όταν γίνεται σωστά, οι κοιλιακές ωθήσεις μπορούν να τραυματίσουν το άτομο στο οποίο εκτελούνται για αυτό η πίεση πρέπει να είναι ανάλογη του σωματότυπου του ατόμου που κινδυνεύει. 4) Δίνουμε μέχρι 5 ωθήσεις και μετά 5 επιπλέον κτυπήματα στην πλάτη, αν χρειαστεί. 5) Εάν οι επαναλαμβανόμενες προσπάθειες δεν απελευθερώσουν τον αεραγωγό , καλούμε τις πρώτες βοήθειες , ενώ επαναλαμβάνουμε πέντε back blows και πέντε λαβές Heimlich ,και αν χρειαστεί δοκιμάζουμε να δώσουμε αναπνοές διάσωσης-καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση.
Αρκούν μόλις 4 λεπτά χωρίς οξυγόνο για να υπάρξει εγκεφαλική βλάβη, οπότε κάθε δευτερόλεπτο είναι σημαντικό.
Τόσο ο αμερικανικός Ερυθρός Σταυρός όσο και η Εθνική Υπηρεσία Υγείας του Ηνωμένου Βασιλείου (NHS) συμβουλεύουν ότι, ως πρώτη λύση, ένας διασώστης θα πρέπει να ενθαρρύνει τον ασθενή να βγάλει το εμπόδιο. Ως δεύτερη λύση, ο διασώστης πρέπει να δώσει ακολουθήσει την πρακτική back blows: 5 απότομα χτυπήματα στην πλάτη, ανάμεσα στις ωμοπλάτες. Ως τρίτη λύση ο διασώστης πρέπει να δώσει κοιλιακές ωθήσεις γνωστές ως μέθοδος Heimlich Όπως και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Αναζωογόνησης και η Κλινική Mayo, συνιστούν έναν επαναλαμβανόμενο κύκλο με 5 χτυπήματα ανάμεσα στις πλάτες και 5 κοιλιακές ωθήσεις. Η μέθοδος Heimlich δεν είναι κατάλληλη για βρέφη κάτω του ενός έτους O Henry Judah Heimlich ήταν χειρούργος γιατρός ο οποίος το 1974 στο εγχειρίδιο Emergency Medicine, περιέγραψε μία τεχνική πιέσεων στην περιοχή κάτω από το διάφραγμα, η οποία μπορούσε να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο πνιγμού από ξένα σώματα. Όπως χαρακτηριστικά έλεγε:Με πιέσεις προς τα μέσα και πάνω, στο σημείο κάτω από το διάφραγμα με την γροθιά, μπορεί κανείς να αποτρέψει τον κίνδυνο πνιγμού. Η μέθοδος Heimlich είναι κατά βάση μια ακολουθία κινήσεων που εφαρμόζει ένα άτομο σε άλλο, δηλαδή την εφαρμόζει ένας σε κάποιον άλλο που πνίγεται, αλλά και το ίδιο το άτομο στον εαυτό του. Η μέθοδος ή λαβή Heimlich ή Χάιμλιχ, όπως λέγεται στα ελληνικά, είναι ο τρόπος με τον οποίο μπορούμε να σώσουμε έναν άνθρωπο από πνιγμονή και αποτελεί το ύστατο βήμα, που μπορεί να κάνει κάποιος σε αυτήν την προσπάθεια, στην προσπάθεια να απομακρύνει δηλαδή ένα αντικείμενο που φράσσει τον αεραγωγό ενός άλλου ατόμου. Ας δούμε όμως στην πράξη, πως ακριβώς γίνεται αυτή η λαβή που όλοι πρέπει να γνωρίζουμε: Ακολουθούμε τα παρακάτω βήματα: 1. Σιγουρευόμαστε πως το θύμα πραγματικά πνίγεται. Ένα θύμα πνιγμού από ξένο σώμα θα φέρει πιθανότατα τα χέρια στο λαιμό του και θα έχει ένα βλέμμα πανικού. Δε θα μπορεί να ανασάνει ή να μιλήσει , ή μπορεί να ακούγεται ηχηρά η προσπάθειά του να πάρει ανάσα. Δε θα μπορεί να βήξει αποτελεσματικά και μπορεί το χρώμα του να γίνει μπλε ή γκρι, ή ακόμα και να χάσει τις αισθήσεις του. Αρκούν μόλις 4 λεπτά χωρίς οξυγόνο για να υπάρξει εγκεφαλική βλάβη, οπότε κάθε δευτερόλεπτο είναι σημαντικό. 2. Σηκώνουμε το άτομο όρθιο και ερχόμαστε πίσω του, με τα πόδια μας καλά ανοιγμένα για να είσαι σταθερά. 3. Κυκλώνουμε τα χέρια μας γύρω από το στομάχι του. Σφίγγουμε σε γροθιά το «καλό» μας χέρι, με τον αντίχειρά μας να δείχνει προς τα μέσα, προς το στομάχι του, και τοποθετούμε τη γροθιά μας ακριβώς πάνω από τον αφαλό και κάτω από το θώρακα. Τυλίγουμε το άλλο μας χέρι σφιχτά γύρω από τη γροθιά μας 4. Σφίγγουμε με τα χέρια μας προς τα μέσα και προς τα επάνω γρήγορα και χρησιμοποιώντας φόρα – σχεδόν σαν να προσπαθούσαμε να τον σηκώσουμε στον αέρα. Επαναλαμβάνουμε αρκετές φορές γρήγορα αυτή την πίεση στο στομάχι μέχρι το ξένο σώμα να ξεκολλήσει και να αποβληθεί, στη συνέχεια βεβαιωνόμαστε πως αναπνέει κανονικά. Χρησιμοποιούμε την ίδια τεχνική αλλά με ελαφρώς λιγότερη δύναμη στα παιδιά.
Προσέχουμε να μην χρησιμοποιήσουμε υπερβολική δύναμη, ώστε να αποφύγουμε τραυματισμούς στο παιδί, όπως τραυματισμούς σε εσωτερικά όργανα. Αντιμετώπιση πνιγμονής σε βρέφη Τοποθετούμε το βρέφος πάνω στο χέρι μας με κλίση προς τα κάτω και δίνουμε 5 ελαφρά αλλά σταθερά χτυπήματα με την πάνω μέρος της παλάμη μας ανάμεσα στις πλάτες του μωρού, ενώ με το δείκτη και το μέσο δάχτυλο κρατάμε το στόμα του ανοιχτό. Εάν δεν επανέλθει, ελέγχουμε την αναπνοή του και αν χρειάζεται αρχίζουμε καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση. Τι γίνεται, όμως, αν πνιγόμαστε εμείς οι ίδιοι και δεν έχουμε κανέναν κοντά μας για να μας βοηθήσει; Πώς να κάνουμε την μέθοδο Heimlich στον εαυτό σας Αν είμαστε μόνοι μας: -Βήχουμε επανειλημμένα, για να μετατοπιστεί ή να βγει η μπουκιά. -Αν δεν έχουμε αποτέλεσμα, βάζουμε τη γροθιά μας κάτω από τα οστά του στέρνου και πάνω από τον αφαλό και σπρώχνουμε δυνατά πάνω σε σκληρή επιφάνεια, π.χ. στον πάγκο της κουζίνας, το τραπέζι ή σε καρέκλα. Ακολουθούμε τα βήματα:
1. Κάνουμε μια γροθιά με το ένα χέρι. Τοποθετούμε τον αντίχειρα αυτού του χεριού κάτω από τον θώρακα και πάνω από τον αφαλό μας
2. Πιάνουμε τη γροθιά μας με το άλλο μας χέρι. Πιέζουμε τη γροθιά μας στην περιοχή με γρήγορη κίνηση προς τα πάνω
3) Μπορούμε επίσης να σκύψουμε πάνω από μια άκρη τραπεζιού, καρέκλα ή κάποιο κιγκλίδωμα.Πιέζουμε με απότομες κινήσεις το άνω μέρος της κοιλιά μας (άνω κοιλιακή χώρα) προς την άκρη του τραπεζιού ή μιας καρέκλας. Αν χρειαστεί, θα πρέπει να επαναλάβουμε αυτήν την κίνηση μέχρι να βγει το αντικείμενο που εμποδίζει τον αεραγωγό μας. Παρακολουθήστε τα επόμενα videos – μπορεί να μην καταλαβαίνετε πολύ καλά τι λένε αλλά οι κινήσεις είναι εύγλωττες και κατατοπιστικότατες
Ένα λαχταριστό και ζεστό ρόφημα σοκολάτας είναι ό,τι πρέπει για να χαλαρώσουμε , να ζεσταθούμε και να αποζημιωθούμε ύστερα από μια κουραστική χειμωνιάτικη μέρα. Και επειδή η σοκολάτα είναι ο «πρωταγωνιστής»αυτής μας της επιλογή δεν είναι καθόλου ήσσονος σημασίας η επιλογή της. Προτιμάω συνήθως, την απλή τυπική σοκολάτα , αυτή με 70% περιεκτικότητα σε κακάο Την μαύρη σοκολάτα μου «παντρεύω» με μια πολύ καλής ποιότητας σοκολάτα γάλακτος Τις δυό σοκολάτες μου τις αφήνω να «λιώσουν» σε λίγο ζεστό γάλα και…σε λίγο η συνέχεια… Λένε ότι η αναγκαιότητα είναι η μητέρα της εφευρετικότητας , και δεν υπάρχει τόπος όπου αυτή η ρήση να είναι πιο αληθινό από ό, τι στην κουζίνα μας. Ο αυτοσχεδιασμός και η εφευρετικότητα στην κουζίνα μας είναι παιχνίδι , είναι χαρά , είναι απόλαυση αλλά και τελειοποίηση – πολλές φορές και μέσα από αποτυχίες – μιας συνταγής Τις περισσότερες φορές όταν φτιάχνω κάτι στην κουζίνα μου δεν έχω λίτρα , γραμμάρια ,μεζούρες. Οι δοσολογίες μου είναι με «το μάτι» , με «τη μύτη» και με το «όσο πάρει»… Πω , πω και πως να μεταδόσεις έτσι μιά συνταγή; Θάρρος – θα βρω τον τρόπο… α , και εκεί που λέω «περίπου ένα φλιτζάνι του καφέ» μπορεί να είναι και λίγο περισσότερο! Και αν είναι 40g και όχι 35 , ε , δεν πειράζει!
Αλήθεια ποια η διαφορά της σοκολάτας από την κουβερτούρα; Η διαφορά τους έγκειται στην περιεκτικότητα τους σε λιπαρές ουσίες. Η κουβερτούρα περιέχει μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε βούτυρο κακάο. Αυτό την κάνει πιο ρευστή και διαχειρίσιμη, γι’ αυτό και κατάλληλη για την ζαχαροπλαστική.
Η συνταγή μου είναι για δυό – και θέλω: 500ml πλήρες γάλα 75g σοκολάταμε περιεκτικότητα 70% σε κακάο 35g την καλύτερη σοκολάταγάλακτος που θα βρω 75ml κρέμα γάλακτος κανέλα Κεϊλάνη σε σκόνη – περίπου 1/4 από το κουταλάκι του γλυκού μια πρέζα αλάτι. Και Τεμαχίζω ή τρίβω τις δυό μου σοκολάτες. Ζεσταίνω λίγο γάλα – περίπου ένα φλιτζάνι του καφέ – σε μια μικρή κατσαρόλα,σε χαμηλή θερμοκρασία. Ρίχνω μέσα τις τριμμένες μου σοκολάτες και ανακατεύω μέχρι να λιώσουν μέσα στο γάλα. Στη συνέχεια προσθέτω το υπόλοιπο γάλα και την κρέμα γάλακτος. Συνεχίζω να ζεσταίνω το ρόφημά μου μέχρι λίγο πριν το σημείο βρασμού και προσθέτω την κανέλα και το αλάτι. Ανακατεύω γρήγορα και σερβίρω σε πορσελάνινα φλυτζάνια!
Ο επίκουρος καθηγητής Αστροφυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και συγγραφέας πολλών βιβλίων Μάνος Δανέζης μας ξεναγεί στα μυστικά του Σύμπαντος Η Δύση προσεγγίζει τον χρόνο γραμμικά, η Ανατολή τον προσεγγίζει κυκλικά. Τελικά τι είναι ο χρόνος και ποιος είναι ο σωστός τρόπος προσέγγισής του; Έχει ο χρόνος αρχή και τέλος; Οι παρανοήσεις όταν αναφερόμαστε στην έννοια «χρόνος» δημιουργούνται επειδή αυτή παίρνει εντελώς διαφορετικό νόημα ανάλογα με την έκταση του χώρου μέσα στον οποίο την αναζητάμε. Στην περίπτωση που αναζητάμε τον χρόνο μελετώντας το Σύμπαν ως μια ενιαία οντότητα, ο χρόνος των ρολογιών και των ημερολογίων μας δεν «υφίσταται» και δεν «παίζει κανέναν ρόλο» στην επιστημονική επεξεργασία του. Σε αυτή την περίπτωση δεν έχει νόημα η ερώτηση αν ο χρόνος έχει αρχή και τέλος, ούτε ενδιαφέρει η φορά του, εφόσον ο χρόνος απλώς δεν υπάρχει. Ο μετρούμενος χρόνος αποτελεί μια ανθρώπινη επινόηση της ρύθμισης της καθημερινής μας ζωής σε σχέση με την κίνηση της Γης γύρω από τον εαυτό της και γύρω από τον Ήλιο μας. Άρα ο μετρούμενος χρόνος είναι μια έννοια συνδυασμένη με την ανθρώπινη ύπαρξη και όχι ένα συμπαντικό μέτρο. Μπορείτε να μας δώσετε κάποιες περισσότερες πληροφορίες γι’ αυτή τη συμπαντική κατάσταση «άνευ χρόνου», και πώς δημιουργείται η έννοια του ανθρώπινου μετρούμενου χρόνου; Απάντηση στο ερώτημα πώς δημιουργείται η έννοια του ανθρώπινου μετρούμενου χρόνου αφού αυτός δεν υπάρχει, έδωσε ο Αντρέι Λίντε περιγράφοντας ότι η έννοια του μετρούμενου «ανθρώπινου χρόνου», όπως και του «χώρου», αποτελεί μια ψεύτικη κατασκευή του ανθρώπινου βιοϋπολογιστή, όταν ο εγκέφαλός του δημιουργεί αυθαίρετες και ανεπίτρεπτες τομές και διαιρέσεις στη συνεχή φύση του σύμπαντος (χωροχρονικό συνεχές). Η δημιουργία αυτών των αυθαίρετων τομών από τον εγκέφαλο δημιουργεί την αίσθηση των εννοιών της αρχής και του τέλους των μετρούμενων γεγονότων, ενώ η θεωρητική μελέτη του είδους των γεωμετριών (τοπολογία) του χώρου όπου εξελίσσονται τα γεγονότα οδηγούν σε λύσεις που θέλουν τον χρόνο κυκλικό ή γραμμικό. Όλα τα προηγούμενα γεγονότα, εκτός της επιστημονικής διερεύνησής τους, καλύπτονται και από φιλοσοφικές απόψεις οι οποίες είναι και γνωστές στους περισσότερους. Όμως το τι αντιλαμβανόμαστε εμείς ως χρόνο δεν είναι το ίδιο και για κάθε άλλο παρατηρητή που βρίσκεται πολύ πολύ μακριά μας και σε κίνηση ως προς εμάς.
Ο φόβος της κοινωνίας θα πρέπει να είναι το πώς θα αρνηθούμε να μετατραπούμε σε τυποποιημένες μηχανές νοημοσύνης
Υπάρχει κάποια απόδειξη ότι ο ανθρώπινος μετρούμενος χρόνος είναι απλώς κατασκεύασμα του εγκεφάλου μας; Το ότι ο ανθρώπινος χρόνος είναι και ένα κατασκεύασμα του ανθρώπινου εγκεφάλου και όχι μια πρωτογενής συμπαντική πραγματικότητα υπεδείχθη και σε επιστημονική εργασία, όπου αναφέρεται ότι ερευνητές ανακάλυψαν ένα δίκτυο εγκεφαλικών κυττάρων το οποίο εκφράζει την αίσθηση του χρόνου μέσα από εμπειρίες και μνήμες. Ξέρουμε ότι ο τρόπος μέτρησης του χρόνου είναι ατελής. Γιατί συμβαίνει αυτό; Τι μας εμποδίζει να βρούμε έναν ακριβή και αδιάβλητο τρόπο μέτρησής του; Ο χρόνος όπως τον μετράνε τα σύγχρονα χρονόμετρα και τα ημερολόγιά μας είναι ακριβέστατος στο επίπεδο των καθημερινών και ευρύτερα κοινωνικών αναγκών του ανθρώπου. Τα επιστημονικά ερωτήματα και προβλήματα αφορούν τις εσχατιές του μικρόκοσμου (στοιχειώδη σωμάτια, π.χ. μιόνια) και του μεγάκοσμου (κοσμολογικά ερωτήματα). Το σημαντικό όμως είναι ότι ο κάθε άνθρωπος αντιλαμβάνεται συναισθηματικά με εντελώς διαφορετικό τρόπο το ίδιο κλάσμα του μετρούμενου χρόνου που βιώνει. Στην εργασία που αναφέραμε προηγουμένως, σύμφωνα με τον καθηγητή Moser, αποδεικνύεται ότι αλλάζοντας τις δραστηριότητές μας, το περιεχόμενο δηλαδή της εμπειρίας μας, μπορούμε να αλλάξουμε την πορεία του χρονικού σήματος στον πλευρικό ενδορρινικό φλοιό και έτσι τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον χρόνο. Σαν παράδειγμα, σκεφθείτε πόσο γρήγορα αισθανόμαστε ότι περνάει ο χρόνος όταν είμαστε ευτυχισμένοι και πόσο αργά όταν είμαστε δυστυχισμένοι. Σε κάποια διάλεξή σας έχετε αναφέρει ότι το Μπιγκ Μπανγκ δεν ήταν η αρχή του σύμπαντος, αλλά κάποιο άλλο γεγονός. Μπορείτε να μας πείτε περισσότερα; Όπως πιστεύουμε σήμερα, το Σύμπαν μας γεννήθηκε από μια «σημειακή ιδιομορφία», και τέτοιες ιδιομορφίες εντοπίζονται θεωρητικά στα κέντρα «λευκών» ή «μελανών» οπών. Την περίοδο μετά απ’ αυτό το γεγονός μπορούμε να τη χωρίσουμε σε μια σειρά χρονικών συμβάντων τις οποίες ονομάζουμε «εποχές του Σύμπαντος». Κάθε εποχή περιγράφεται από μια σειρά συμπαντικών ιδιοτήτων και διαφορετικών φυσικών νόμων. Η πρώτη περίοδος ονομάζεται «εποχή Πλανκ» ή «Κβαντική περίοδος» και η δεύτερη «Εποχή Πληθωριστικής διόγκωσης». Η μελέτη αυτών των δύο συμπαντικών περιόδων αποτελούν το «άγιο δισκοπότηρο» της σύγχρονης Κοσμολογίας. Ένα φαινόμενο που πλησιάζει αυτό το οποίο ονομάζουμε «Μεγάλη Έκρηξη» περιγράφεται από την τρίτη συμπαντική περίοδο. Αν με τον όρο Μεγάλη Έκρηξη εννοούμε ότι αυτή η περίοδος είναι η αρχή του αισθητού και παρατηρούμενου Σύμπαντος και πίσω της δεν υπάρχει κανένα άλλο φυσικό γεγονός, κάνουμε λάθος. Σε πολλές διαλέξεις σας αναφέρεστε σε θεολογικά, φιλοσοφικά ή ακόμα και μυθολογικά κείμενα για να δείξετε τη διαχρονικότητα κάποιων αληθειών που μόλις τα τελευταία χρόνια αποδείχθηκαν από τη σύγχρονη επιστήμη. Εάν δεν είναι τα μαθηματικά η γλώσσα του Σύμπαντος, τότε ποια είναι; Ποια είναι εκείνη η κοινή γλώσσα που μπορούσε να γίνει αντιληπτή χιλιάδες χρόνια πριν από ανθρώπους που δεν σχετίζονταν απαραίτητα με κάποια επιστήμη; Το ότι πάρα πολλά αρχαία κείμενα αναφέρονται αναλυτικά και εμπεριστατωμένα σε γεγονότα τα οποία αποδεικνύονται από τη σύγχρονη επιστήμη είναι ένα αναντίρρητο γεγονός. Υποχρέωση των επιστημόνων του κλάδου της ιστορίας και φιλοσοφίας των επιστημών είναι να καταγράφουν αυτά τα γεγονότα, μεταφέροντας αυτές τις γνώσεις στις επόμενες γενιές. Ειδικότερα μέσω της μελέτης αυτών των κειμένων οι θετικοί επιστήμονες ψάχνουν όμορφες ιδέες, οι οποίες πιθανότατα μέσω της αποδεικτικής διαδικασίας θα μπορέσουν να λύσουν σύγχρονα προβλήματα. Σε σχέση με τη φύση των Μαθηματικών, σήμερα αποδεχόμαστε ότι δεν αποτελούν μόνο τη γλώσσα του Σύμπαντος αλλά και τη λογική έκφραση της λειτουργίας και της εξέλιξης των νόμων και των ιδιοτήτων του. Τώρα το πώς κάποιοι πολιτισμοί κατέληξαν σε συμπεράσματα αποδεικνυόμενα από τη σύγχρονη πειραματική διαδικασία ενώ δεν γνώριζαν τα σημερινά μαθηματικά, δεν το γνωρίζω ούτε και μπορώ να κάνω «σενάρια» αφού δεν έχω αποδείξεις.
Η έννοια του μετρούμενου «ανθρώπινου χρόνου», όπως και του «χώρου», αποτελεί μαι ψεύτικη κατασκευή του ανθρώπινου βιοϋπολογιστή
Σας ακούσαμε να λέτε ότι δεν είμαστε Homo sapiens (σοφοί άνθρωποι) αλλά ότι πρέπει να γίνουμε. Τι χρειάζεται κατά τη γνώμη σας για να γίνουμε πραγματικοί Homo sapiens; Χρειάζεται η παροχή σύγχρονης «γνώσης» και «παιδείας», και όχι απλά εκπαίδευση, όπως γίνεται σήμερα. Στόχος των «σχολείων» όλων των βαθμίδων δεν είναι μονοσήμαντα η επαγγελματική αποκατάσταση, αλλά και η ανάπτυξη της ανθρώπινης «πνευματικότητας», η οποία θα οδηγήσει στην ανάπτυξη μιας νέας ατομικής, κοινωνικής, και περιβαλλοντικής συνείδησης. Οι κοινωνίες δεν αλλάζουν αλλάζοντας κυβερνήσεις αλλά όταν αλλάξουμε μέσα μας. Και από τον άχρονο χρόνο ας επιστρέψουμε στο σημείο του χρόνου που αποφασίσαμε να ονομάσουμε 2020. Ο πλανήτης ετοιμάζεται να υποδεχτεί μια νέα χρονιά και λίγο αργότερα μια νέα δεκαετία. Κλιματική αλλαγή, μετανάστευση, ακραίες πολιτικές φωνές, τεχνητή νοημοσύνη, ταξίδια στη Σελήνη και στον Άρη, επιταχυντές αδρονίων. Το μέλλον μας φαντάζει δύσκολο αλλά ταυτόχρονα και συναρπαστικό. Εσείς πώς αισθάνεστε για την πορεία της ανθρωπότητας; Ο ρόλος του επιστήμονα είναι να εργάζεται για το επιστημονικό και τεχνολογικό μέλλον και τη σχέση του με την πραγματική κοινωνία των πολιτών χωρίς να εντυπωσιάζεται από τίποτα. Ο πιο αξιόπιστος όμως τρόπος για να σχεδιάσεις το μέλλον είναι να κατανοήσεις τι γίνεται στο παρόν. Ήδη βρισκόμαστε στην εποχή της «Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης», η οποία έχει ως πυρήνα της την Κβαντική Τεχνολογία, την επιστήμη της Πληροφορικής, την αυτοεκπαίδευση των ίδιων των μηχανικών συστημάτων, νέες μορφές ενέργειας και την Τεχνητή Νοημοσύνη. Σήμερα όμως, την ανάπτυξη της Τεχνητής Νοημοσύνης τη χρηματοδοτούν άνθρωποι του κέρδους, ενός καταρρέοντος πολιτισμικού ρεύματος προσπαθώντας να την κατασκευάσουν, να την προ γραμματίσουν, να την ελέγχουν και να την κατευθύνουν σύμφωνα με τα δικά τους δόγματα και τα καλώς ή κακώς προσωπικά τους συμφέροντα. Σήμερα η αγωνία και ο φόβος της κοινωνίας δεν πρέπει να είναι τα ρομπότ και η Τεχνητή Νοημοσύνη αλλά το πώς θα αρνηθούμε σε κάποιους να μετατρέψουν εμάς και τα παιδιά μας σε ρομπότ και τυποποιημένες μηχανές Τεχνητής Νοημοσύνης. Ο κόσμος του κοντινού μας μέλλοντος θα αλλάξει είτε το θέλουμε είτε όχι. Το αν θα αλλάξει προς μια θετική ή αρνητική κατεύθυνση είναι ευθύνη όλων μας. Παρακολουθούμε το έργο, τις διαλέξεις, τη συγγραφή των βιβλίων σας. Κλείνουμε ωστόσο αυτή τη συνέντευξη κάνοντας μια προσωπική ερώτηση. Τι θα θέλατε να γράφει η επιτύμβια πλάκα σας σε 5 γραμμές; Θα προτιμούσα τίποτα. Αλλά αν επιμένετε…: Προσπάθησα. Θα συνεχίσω να προσπαθώ. Επιτέλους είμαι ελεύθερος. Συνεχίστε τώρα εσείς. Καλή αντάμωση… [Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Open Life, που κυκλοφόρησε με το Έθνος της Κυριακής, 29 Δεκεμβρίου] https://www.ethnos.gr/open-life/82125_manos-danezis-emeis-eimaste-o-hronos
Ένας από τους Έλληνες επιστήμονες που διαπρέπουν στο εξωτερικό και θα του άξιζε να είναι ένας εκ των πλέον διασήμων, ο «διεπιστήμονας» καθηγητής δρ. Γιώργος Ζουγανέλης, υπήρξε προ μηνών «στόχος» μου για μια τηλεοπτική «συνάντηση» και μια συνέντευξη στο περιοδικό CRASH.
Ο λόγος; Μια διαδικτυακή φίλη, η Χριστίνα Σαλεμή, άνθρωπος με θάρρος, γνώσεις και τόλμη που μέσα από το http://justiceforgreece.wordpress.com/ σχολιάζει, αναλύει και παρουσιάζει ΤΑ ΠΑΝΤΑ, έτσι ώστε να μην είναι και τόσο… δημοφιλής, μου συνέστησε : «Μίλα μαζί του. Διάβασε τι γράφει. Θα βγεις κερδισμένος».
Το πάλεψα.
Δεν ήταν εύκολο.
Ο άνθρωπος ζει και εργάζεται στην …Ιαπωνία.
Αλλά άξιζε τον κόπο. Μου «άνοιξε τα μάτια» σε πολλά θέματα.
Κάναμε μια ζωντανή, μέσω Skype , συνέντευξη που μεταδόθηκε από το ART tv με θέμα τα χημικά απόβλητα της Συρίας που… αδειάζονται στη Μεσόγειο και μια καταπληκτική συνέντευξη με πολιτικά, επιστημονικά και κοινωνικά θέματα η οποία… ΔΕΝ δημοσιεύτηκε στο περιοδικό επειδή… έτσι… δεν δημοσιεύτηκε.
Εγώ όμως έμαθα πολλά απ΄ αυτή την διπλή επικοινωνία.
Διαβάζοντας όμως προ ημερών ένα άρθρο του με τίτλο « Παίζοντας με το δράκοντα, τον σκότωσα κατά λάθος…», διάβασα και τα εξής:
« Με ρώτησε ο Δημήτρης Κωνσταντάρας κάποτε, "γιατί κ. καθηγητά επιμένουν να σας αγνοούν"; Πόσα θα ήθελα να του απαντήσω και δεν του απάντησα γιατί δεν συμφέρει κανένα.
Ο λόγος που έφυγα από την Ελλάδα ήταν αποτέλεσμα ενός ιδιότυπου ρατσισμού εις βάρος μου από το υπάρχον σύστημα της διαπλοκής που καταστρέφει κάθε τι σωστό στη χώρα.
Η Ελλάδα δεν έφτασε στο σημείο που είναι σήμερα μέσα σε μια ημέρα.
Πέρασε πολλές καταστάσεις που προσχεδίασε και πέτυχε το σύστημα.
Είχα καταλάβει στο μεταξύ το γιατί αποτελούσα ένα "δράκο" για τους “λευκούς” του συστήματος.
Στο σχέδιο τους να με ξαποστείλουν υπήρχε μια ατέλεια: Η έλλειψη του δικαίου που όταν δεν το πιστεύεις τότε μόνο δεν υπάρχει. Η ώρα της απονομής του Δικαίου ήλθε. Η ζωή τους είναι σε διαρκή κίνδυνο. Μια ξαφνική “φωτιά” κάπου στην Ελλάδα θα τους κάνει να πάρουν τα ελικόπτερα και τις θαλαμηγούς τους και να φύγουν …»
σήμερα προτείνω να μαγειρέψουμε ταλιατέλες με μανιτάρια, κοτόπουλο και μυρωδικά
μια συνταγή πεντανόστιμη που έχω κάνει αρκετές φορές...
και θα χρειαστούμε: ελαιόλαδο - όσο θα χρειαστούμε 2 στήθη κοτόπουλο κομμένα σε κύβους -προαιρετικά 3 λευκά μανιτάρια 100γρ. μανιτάρια πλευρώτους 1 γεμάτη κουτ. σούπας άγρια σοταρισμένα μανιτάρια 1 κουτ. σούπας κρεμμυδάκι φρέσκο 1 πρέζα μπούκοβο 250γρ. ταλιατέλες 1 ποτήρι ζωμό λαχανικών 3/4 ποτηριού ζωμό κρέατος 1 κουτ. σούπας λιαστές ντομάτες 1 κουτ. γλυκού τζίντζερ 1 πρέζα σχοινόπρασο (ψιλοκομμένο) 1 κλαράκι άνιθο 2 γεμάτες κουτ. σούπας παρμεζάνα (τριμμένη) αλάτι, πιπέρι και Κόβουμε με ένα κοφτερό μαχαίρι τα λευκά μανιτάρια σε χονδρά κυβάκια. Το ίδιο κάνουμε και με τα πλευρώτους (αφού αφαιρέσουμε τη ρίζα τους, γιατί είναι σκληρή). Ρίχνουμε σε ένα γουόκ ελαιόλαδο να κάψει. Μόλις κάψει, ρίχνουμε το κοτόπουλο να σοταριστεί. Όταν ροδίσει προσθέτουμε τα μανιτάρια (τα λευκά και τα πλευρώτους), ανακατεύοντας συνεχώς. Όταν μαραθούν, προσθέτουμε και τα άγρια σοταρισμένα μανιτάρια. Στη συνέχεια, ρίχνουμε το φρέσκο κρεμμυδάκι, το μπούκοβο και το τζίντζερ. Παράλληλα, βάζουμε σε μια κατσαρόλα νερό να βράσει. Μόλις το νερό αρχίσει να κοχλάζει, προσθέτουμε τις ταλιατέλες και τις αφήνουμε να βράσουν για ένα λεπτό. Στη συνέχεια, τις ρίχνουμε μέσα στο γουόκ, ανακατεύοντάς τες με τα υπόλοιπα υλικά. Προσθέτουμε αλάτι και πιπέρι και σβήνουμε το φαγητό με το ½ ποτήρι ζωμό λαχανικών και το ζωμό κρέατος. Ανακατεύουμε και συνεχίζουμε να προσθέτουμε τις λιαστές ντομάτες χωρίς να ξεχνάμε να ανακατεύουμε συνεχώς. Αφήνουμε το φαγητό να τραβήξει τα υγρά του για 1-2 λεπτά και ρίχνουμε την τριμμένη παρμεζάνα και τον υπόλοιπο ζωμό λαχανικών, ανακατεύουμε και σβήνουμε τη φωτιά. Αρωματίζουμε το φαγητό με λίγο σχοινόπρασο και σερβίρουμε με φρεσκοτριμμένο ροζ πιπέρι και άνιθο.
μπορούμε αν θέλουμε να παραλείψουμε το κοτόπουλο,το πιάτο μας θα συνεχίζει να είναι λαχταριστό!!!
Με μία ανοιχτή επιστολή προς τους πολίτες αλλά και την Πολιτεία, η Ελληνική Αντικαρκινική Εταιρεία κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για το τζάκι.
«Καθώς διανύουμε περίοδο με αρκετό κρύο πολλοί από εσάς χρησιμοποιείτε το τζάκι για να ζεσταθείτε, είτε γιατί θέλετε να απολαύσετε μία αίσθηση θαλπωρής (να δώσετε μία νότα γραφικότητας στη ζωή σας), είτε γιατί σας είναι οικονομικά πιο συμφέρουσα επιλογή θέρμανσης», αναφέρει. Τίποτα από τα δύο δεν ισχύει. «Η καύση ξύλου εκλύει στο εσωτερικό και εξωτερικό περιβάλλον (στον αέρα) μεγάλες ποσότητες πολυκυκλικών αρωματικών υδρογονανθράκων (PAHs), βενζολίου, διοξινών και αιωρούμενων σωματιδίων και μάλιστα των πιο μικρών, των γνωστών ως PM 2,5μm, τα οποία διεισδύουν και εγκαθίστανται πολύ βαθιά στις κυψελίδες του πνεύμονα και από εκεί περνούν στην κυκλοφορία του αίματος και φτάνουν σε διάφορα όργανα του σώματος. Η ρύπανση αφορά τόσο τον αέρα του σπιτιού που έχει αναμμένο το τζάκι, όσο και τα γειτονικά σπίτια, αλλά και τον αέρα στους δρόμους που κινούμαστε», τονίζει. Στην ομολογουμένως ανησυχητική αυτή επιστολή η ΕΑΕ επισημαίνει ότι το πρόβλημα με την ατμοσφαιρική μόλυνση απασχολεί πολλές υγειονομικές υπηρεσίες στον κόσμο, και τους μεγάλους διακρατικούς οργανισμούς γιατί είναι μείζον πρόβλημα υγείας προκαλώντας εκατοντάδες χιλιάδες θανάτους παγκοσμίως. Η ΕΑΕ επισημαίνει ότι μεγάλη πυκνότητα αιωρούμενων σωματιδίων στον αέρα, σύμφωνα με όλες τις μελέτες και τις διαπιστώσεις της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας,προκαλεί πολλαπλασιασμό της συχνότητας εμφάνισης καρκίνου (σε όσους είναι εκτεθειμένοι σε αυτά), αλλά και πληθώρα άλλων ασθενειών. Αποτελεί δε επιπλέον αιτία ατμοσφαιρικής ρύπανσης πολύ μεγαλύτερη απ’ αυτήν που προκαλούν τα καυσαέρια των αυτοκινήτων.
Η έκκληση στους πολίτες
«Αδιάφορα με τι είδους τζάκι χρησιμοποιείτε, βλάπτετε το ίδιο τη δική σας υγεία και εκείνη των συμπολιτών σας. Το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο στις πόλεις χωρίς καλό εξαερισμό, όπως είναι η Αθήνα, η κατάσταση με την ατμοσφαιρική ρύπανση το χειμώνα, ιδίως τις ημέρες που δεν έχει έντονους ανέμους, είναι απαράδεκτα ανθυγιεινή. Δεν χρειάζεται να έχετε ειδικούς μετρητές για να καταλάβατε την αυξημένη πυκνότητα των αιωρούμενων σωματιδίων και των τοξινών που εισπνέετε, αρκεί η μυρωδιά του καμένου ξύλου. Όταν το μυρίζετε, εισπνέετε εξαιρετικά μεγάλες ποσότητες τοξινών και αιωρούμενων σωματιδίων. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμιά γραφικότητα σε αυτή την αίσθηση, απλά πρέπει να την εκλάβετε ως αυτό που πραγματικά είναι: ένας παράγοντας που σας θέτει σε κίνδυνο να εμφανίσετε καρκίνο και άλλες ασθένειες», αναφέρεται χαρακτηριστικά στην ανοιχτή αυτή επιστολή που καταλήγει σε έκκληση προς όλους μας:«Αγαπητοί συμπολίτες, σταματήστε να χρησιμοποιείτε τα τζάκια σας, για το δικό σας και για το καλό των άλλων. Για την προστασία της υγείας σας, την προστασία των ευαίσθητων ομάδων του πληθυσμού (π.χ. καρκινοπαθείς, άνθρωποι με χρόνια αναπνευστική ανεπάρκεια, έγκυες, βρέφη, παιδιά και ηλικιωμένοι) αλλά και όλων των συμπολιτών σας. Όσο για την οικονομία, είναι γνωστό ότι αφενός συχνά με το τζάκι δεν επιτυγχάνεται τη θέρμανση του σπιτιού σας (σε σχέση με το καλοριφέρ), η αγορά των ξύλων δεν είναι τόσο πολύ φτηνή, αλλά και τα έξοδα από την επιδείνωση της υγεία σας, θα υπερκεράσουν κάποια στιγμή κατά πολύ τη γλισχρή οικονομία που επιτυγχάνεται από την καύση ξύλων».
Ας μην αφήσουμε την οικονομική κρίση και τις λανθασμένες εντυπώσεις να μας βλάπτουν. Ας μη γίνετε εσείς αιτία κακού για τον εαυτό σας και για τους άλλους». «Αν κάποιος θέλει να καίει ξύλα στο τζάκι του, δεν είναι δικαίωμα του να το κάνει» Όμως η επιστολή απευθύνεται και προς την κυβέρνηση και τους εκπροσώπους των πολιτών στο ελληνικό Κοινοβούλιο, τονίζοντας πως το κράτος υπάρχει για να προάγει την ευημερία των πολιτών του. «Η προστασία της υγείας αποτελεί πρωτεύον καθήκον του. Εσείς ως δημοκρατικά εκλεγμένοι οφείλετε άμεσα να λάβετε τα κατάλληλα μέτρα ώστε να σταματήσει η αλόγιστη ρύπανση του ατμοσφαιρικού αέρα από την καύση τζακιών στις πόλεις του κέντρου ή της περιφέρειας» αναφέρει η ΕΑΕ και συμπληρώνει: «Επειδή δε σε εσάς έχει εκχωρηθεί το δικαίωμα να λαμβάνετε «καταναγκαστικά μέτρα», αφού αρχικά ενημερώσετε τον πληθυσμό για τους κινδύνους της ρύπανσης από την καύση ξύλων, παρακαλείστε να προχωρήστε σε: – νομοθετική απαγόρευση της καύσης ξύλων σε αστικά κέντρα και προνοήστε για τους ελέγχους και τις αναλογούσες ποινές στους παραβάτες. – απαγόρευση από την πολεοδομία έγκρισηςγια ανέγερση κατοικιών στο ευρύτερο λεκανοπέδιο της Αττικής (και σε άλλες πόλεις) όταν σ’ αυτά προβλέπεται η κατασκευή τζακιών. – παροχή κατάλληλων οικονομικών κινήτρων ώστε να μπορούν τα νοικοκυριά να απαλλαγούν από τα τζάκια και να κάνουν χρήση φυσικού αερίου ή καλής ποιότητας πετρελαίου ή ηλεκτρικών συσκευών. Η επένδυση σε μία τέτοια πρακτική αποτελεί ένα επίδομα υγείας που το χρωστάτε στους κατοίκους των πόλεων και που οφείλετε εκ της θέσης και αποστολής σας να εκπληρώσετε. Και σε οικονομικούς όρους είναι μία επένδυση σήμερα που θα αποφέρει άμεσα και απώτερα ευνοϊκά αποτελέσματα στην εθνική οικονομία». Τέλος, σε αυστηρό ύφος η επιστολή αυτή καταλήγει: «Να τονιστεί ότι αν κάποιος θέλει να καίει ξύλα στο τζάκι του, δεν είναι δικαίωμα του να το κάνει, γιατί με την πράξη του αυτή, όπως έχουν δείξει οι μελέτες, θέτει σε κίνδυνο και όσους κατοικούν σε γειτονικά σπίτια και ακόμα μακρύτερα. Αν η απαγόρευση του καπνίσματος ορθώς προωθήθηκε για να προστατεύσει τους πολίτες από το παθητικό κάπνισμα, γεννάται η απορία -που θα μετατραπεί σε αγανάκτηση- πώς η Πολιτεία αδιαφορεί γι’ αυτήν την μεγαλύτερη σε ένταση και έκταση παθητική έκθεση τόσων πολλών πολιτών στους ρύπους από την καύση ξύλων».
Κάποια ρόδα είν᾿ έτοιμα ν᾿ ανθίσουν εδώ κάτου κ᾿ εδώ πέρα με τ᾿ αρχαία τα ροδοκάλια και προσμένουν τα καινούργια αηδόνια να τους γλυκοκελαιδήσουν μέσ᾿ στον ολογάλανον αέρα. Ναι,είναι Παλαμάς και η φωτό από τη συλλογή μου "my flowers"
Ένα μήλο την ημέρα κρατά μακρυά μας τους γιατρούς αλλά και την ατροφία των μυών
Ένα μήλο την ημέρα πραγματικά θα μπορούσε να κρατήσει το γιατρό μακρυά μας αλλά για να συμβεί αυτό δεν πρέπει να πετάμε τη φλούδα του Και γιατί; – θα ρωτήσουμε Διότι μέσα στη φλούδα του μήλουκρύβονται μια σειρά από οφέλη για την υγεία μας και ένα πλήθος αντιοξειδωτικών όπως τα φλαβονοειδή , τα οποία είναι μέχρι και έξι φορές περισσότερα στη φλούδα από το εσωτερικό του μήλου. Τα οφέλη ξεκινούν από την οικοδόμηση των μυών μαςμέχρι την διατήρηση του ιδανικού βάρους Ένα από τα ισχυρότερα φυτοθρεπτικά συστατικάπου συμβάλουν στη διατήρηση της γενικής μας υγείας είναι και το ursolic acid –θα το συναντήσουμε και στο επόμενό μου για την μαντζουράνα – το οποίο , εκτός των άλλων... read more:https://botanologia.gr/ena-milo-tin-imera-krata-makrya-mas-toys-giatroys-alla-kai-tin-atrofia-ton-myon/
Dr Helen Sharman: Οι εξωγήινοι υπάρχουν και ζουν ανάμεσά μας – απλά δεν μπορούμε να τους δούμε
Σχεδόν τα πάντα για την παιδική μου ηλικία ήταν απλά και φυσιολογικά. Η οικογένεια μου ζούσε σε ένα άνετο σπίτι στο προάστιο Grenoside, του Sheffield, Πήγα στο σχολείο στο τοπικό συγκρότημα και όλα ήταν απλά , μη συναρπαστικά και αυτό σήμαινε τότε για μένα ότι μόνο κανονικά πράγματα θα μπορούσαν να μου συμβούν Όταν όμως έφτασα να επιλέξω κατεύθυνση ένας Γερμανός δάσκαλός μου με βρήκε στο διάδρομο και επεσήμανε πως αν ήθελα να επιλέξω φυσική και χημεία, θα ήμουν το πρώτο κορίτσι σε αυτές τις τάξεις. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που κατάλαβα πως το φύλο μου μπορεί και να καθόριζε τη σχέση μου με την επιστήμη και αποφάσισα αρκετά γρήγορα ότι αυτό δεν θα με σταματούσε ούτε θα με εμπόδιζε. Έτσι ποτέ δεν καθόρισα τον εαυτό μου από το φύλο μου και συνεχίζω να μην το κάνω. Οι άνθρωποι με χαρακτηρίζουν συχνά ως «η πρώτη Βρετανίδα γυναίκα κοσμοναύτης και η πρώτη γυναίκα που επισκέφθηκε το διαστημικό σταθμό Mir τον Μάιο του 1991»παρά ως «η πρώτη Βρετανίδα γενικώς στο διάστημα» διότι ήμουν στην πραγματικότητα το πρώτο βρετανικό άτομο στο διάστημα. Όταν ο Tim Peake πήγε στο διάστημα, μερικοί απλά με ξέχασαν. Το να πάει ένας άνδρας στο διάστημα ήταν ο κανόνας , οπότε χαίρομαι που διατάραξα αυτή την ισορροπία Κάπως έτσι ξεκίνησε τη συνέντευξή της στο περιοδικό Observer, η dr Helen Sharman, η πρώτη Βρετανίδα αστροναύτης, η οποία αναφέρθηκε και στους εξωγήινους. Μεταξύ άλλων ισχυρίστηκε πως οι εξωγήινοι υπάρχουν,δεν χωράει δεύτερη σκέψη. Συγκεκριμένα η dr Helen Sharman δήλωσε: «Ανάμεσα στα δισεκατομμύρια των αστεριών υπάρχουν πάσης φύσεως διαφορετικές μορφές ζωής. Μπορεί οι εξωγήινοινα μην είναι φτιαγμένοι από άνθρακα και άζωτο όπως ο άνθρωπος και για αυτό να μην τους βλέπουμε αλλά βρίσκονται ανάμεσά μας – απλά δεν μπορούμε να τους δούμε«. Η 56χρονη αστροναύτης, εργαζόταν ως χημικός στο Imperial College του Λονδίνου, πριν μείνει στην ιστορία ως η πρώτη Βρετανίδα Αστροναύτης που συμμετείχε σε αποστολή στο διάστημα του Σοβιετικού διαστημικού σταθμού Mir τον Μάιο του 1991.
dr Helen Sharman: «Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ομορφιά από το να βλέπεις τη Γη από ψηλά»
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ομορφιά από το να κοιτάζω τη Γη από ψηλά – και δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που την είδα. Μετά την απογείωσή μας εγκαταλείψαμε την ατμόσφαιρα και ξαφνικά έλαμψε το φως μέσα από το παράθυρο. Ήμασταν πάνω από τον Ειρηνικό Ωκεανό. Οι θαυμάσιες βαθύτατες γαλάζιες θάλασσες σου έκοβαν την ανάσα. Εδώ στη Γη η μεγάλη μου αγάπη είναι τα βουνά. Εκεί στη φύση τα πάντα είναι γαλήνια και βλέπεις τη ζωή από μια άλλη προοπτική. Υπάρχει ένα μεγαλείο που κάνει ασήμαντα τα προβλήματα της ζωής. Υπάρχουν κάποια μικρά πράγματα – ένας κρύσταλλος σε ένα βράχο. το μικρό σαλιγκάρι που κινείται σε ένα μονοπάτι –που μου θυμίζουν ότι εδώ υπάρχει ένα πολύ μεγάλο θαύμα που αρκεί να ανοίξεις τα μάτια σου και θα το δεις. Εκεί ψηλά στο διάστημα έμαθα ότι είναι οι άνθρωποι και όχι τα υλικά αγαθά, που πραγματικά έχουν σημασία. Εκεί είχαμε όσα χρειαζόμασταν για να επιβιώσουμε: τη σωστή θερμοκρασία, τα τρόφιμα , τα ποτά, την ασφάλεια. Και ποτέ δεν σκέφτηκα τα υλικά αντικείμενα που είχα στην γη Γη. Όταν πετούσαμε πάνω από συγκεκριμένα μέρη του πλανήτη, ήταν πάντα οι αγαπημένοι μας,που σκεφτόμαστε ότι ήταν από κάτω μας. Τον Σεπτέμβριο του περασμένου έτους, τρία βίντεο που διέρρευσαν και υποτίθεται έδειχναν UFO θεωρήθηκαν ως γνήσια από το αμερικανικό ναυτικό. Τα βίντεο που δημοσιεύτηκαν από την Ακαδημία Τεχνών & Επιστημών, The Stars, τον Δεκέμβριο του 2017 και τον Μάρτιο του 2018 – παρουσίαζαν πολλά μυστήρια αντικείμενα που ταξίδευαν στον αέρα με μεγάλη ταχύτητα.
3) Μπορούμε επίσης να σκύψουμε πάνω από μια άκρη τραπεζιού, καρέκλα ή κάποιο κιγκλίδωμα.
