Ο νάνος πλανήτης Δήμητρα αποκαλύπτει ένα μυστήριο σε σχήμα πυραμίδας

το άρθρο είναι του 2015

Εντάξει, αυτό είναι πάρα πολύ.
Πρώτον, το σκάφος Dawn της NASA εντόπισε περίεργα λαμπερά σημεία στην επιφάνεια της Δήμητρας, του πλανήτη-νάνου που βρίσκεται στη ζώνη των αστεροειδών μεταξύ του Άρη και του Δία.
Μας ξεπερνάει, είπαν οι επιστήμονες.
Τώρα, οι κάμερες του διαστημοπλοίου μεγέθους ρυμουλκούμενου τρακτέρ κατέγραψαν μια αινιγματική δομή που υψώνεται 3 μίλια πάνω από την κατακερματισμένη επιφάνεια του πλανήτη.
Κατά σύμπτωση, το πράγμα μοιάζει πολύ με πυραμίδα.
"Ενδιαφέρον", είπαν οι επιστήμονες της NASA.
ALIENS! βροντοφώναξε το πλήθος #itsaliens.

        Έτσι τώρα δεν υπάρχουν μόνο μυστηριώδεις κηλίδες φωτός στη Δήμητρα, αλλά και πυραμίδες ύψους 5 μιλίων.

        Σας το λέω συνέχεια, εξωγήινοι.

-. Kalontas / Xarthat (@Xarthat) June 23, 2015
Η νέα εικόνα, που δημοσιεύθηκε από τη NASA, λήφθηκε στις 14 Ιουνίου ΤΟΥ 2015 από απόσταση περίπου 2.700 μιλίων, δήλωσε η υπηρεσία.
Δείχνει αυτό που η NASA περιέγραψε με τους κλασικά συγκρατημένους τόνους της ως "ένα βουνό με απότομες πλαγιές που προεξέχει από μια σχετικά ομαλή περιοχή της επιφάνειας του πλανήτη-νάνου".
Για να είμαστε δίκαιοι, ο οργανισμός δεν πρότεινε ότι η πανύψηλη κατασκευή είναι προσφορά σε κάποιον χαμένο αυτοκράτορα του διαστήματος ή σπίτι των νέων εξωγήινων ηγεμόνων μας.
Και, για να είμαστε ακόμη πιο δίκαιοι, μάλλον πρόκειται απλώς για ένα πολύ ψηλό βουνό σε ένα ηλιακό σύστημα γεμάτο με θαυμαστά και παράξενα φυσικά φαινόμενα.
Αλλά η αποστολή Dawn δεν έχει κάνει τίποτα άλλο από το να εξάπτει τη φαντασία από την ανακάλυψη μυστηριωδών φωτεινών κηλίδων στην επιφάνεια του πλανήτη-νάνου τον Φεβρουάριο και την έναρξη της τροχιάς του ανιχνευτή τον Μάρτιο.
Οι άνθρωποι έχουν ισχυριστεί ότι έχουν εντοπίσει γιγάντια εξωγήινα μητρικά σκάφη να αιωρούνται πάνω από τον πλανήτη, διαστημόπλοια με φτερά νυχτερίδας παρκαρισμένα στην επιφάνειά του και ακόμη και στοιχεία για εξωγήινες πόλεις.
Αλλά το μυστήριο βάθυνε με την πιο πρόσφατη δέσμη εικόνων που δείχνουν ακόμη περισσότερες φωτεινές κηλίδες μαζί με τη μεγαλύτερη, η οποία, σύμφωνα με τη NASA, φαίνεται να εκτείνεται σε απόσταση περίπου 6 μιλίων.
Πολλοί, βέβαια, επιμένουν ότι οι κηλίδες μοιάζουν με φωτεινές πόλεις που αναβοσβήνουν στη σκιασμένη επιφάνεια του μακρινού πλανήτη-νάνου!

Το ήξερα! Γίνονται τυχερά παιχνίδια στη Δήμητρα! #aliens pic.twitter.com/QP6PB6JFho

-. Chris Reher (@Chris_Reher) June 13, 2015

Φυσικά, η NASA δεν έχει ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο. 
Οι επιστήμονες, λένε, δεν γνωρίζουν ακόμα τι είναι οι κηλίδες. 
Ίσως πάγος. 
Ίσως αλάτι.
"Αλλά οι επιστήμονες εξετάζουν και άλλες επιλογές", δήλωσε συγκαταβατικά η NASA.
Αλλά #itsaliens, σωστά;

                

 https://edition.cnn.com/2015/06/23/us/feat-ceres-pyramid/

όταν σκιτσάριζε ο Γιάννης Ιωάννου - διάολε...στη Λαγκάρντ!! χάθηκαν οι γυναίκες βρε Αλέξη; 13.4.2016

Προέβλεψαν τελικά οι Simpsons την κατάρρευση της γέφυρας της Βαλτιμόρης;

Μήπως οι Simpsons προέβλεψαν και την κατάρρευση της γέφυρας της Βαλτιμόρης; 

Αυτό λέει το διαδίκτυο αυτές τις μέρες και τα Copy-Paste της σχετικής φωτογραφία έχουν εξαπλωθεί αστραπιαία! 
Στον απόηχο της τραγικής κατάρρευσης της διάσημης γέφυρας, ένα κύμα θεωριών συνωμοσίας έχει κατακλύσει το διαδίκτυο. 
Από ισχυρισμούς για προβλέψεις των Simpsons μέχρι υποτιθέμενα tweets μποξέρ, η διαδικτυακή κουβέντα γύρω από το περιστατικό έχει φτάσει σε πυρετό. 
Ποια είναι όμως η αλήθεια; 
Ας ερευνήσουμε τις παράξενες εικασίες και ας προσπαθήσουμε να διαχωρίσουμε την πραγματικότητα από τη φαντασία.
Προέβλεψαν τελικά οι Simpsons την κατάρρευση της γέφυρας της Βαλτιμόρης;
Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες θεωρίες που προέκυψαν μετά την καταστροφή της γέφυρας είναι η άποψη ότι οι Simpsons προέβλεψαν αυτή την καταστροφή. 
Η αγαπημένη τηλεοπτική σειρά είναι ήδη διάσημη για τις απόκοσμες προβλέψεις της για γεγονότα του πραγματικού κόσμου. 
Ένα κλιπ που κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο, το οποίο υποτίθεται ότι δείχνει μια σκηνή από την εμβληματική σειρά κινουμένων σχεδίων να προβλέπει την κατάρρευση της γέφυρας.
Ωστόσο, μετά από εξέταση, έγινε προφανές ότι το κλιπ ήταν πιθανότατα προϊόν χειραγώγησης από την Τεχνητή Νοημοσύνη. 
Δεν είχε κανένα στοιχείο αυθεντικότητας. 
Μια άλλη σκηνή που αφορούσε μια έκρηξη σε γέφυρα από ένα επεισόδιο του 1996 ήταν επίσης λανθασμένη. 
Αναφερόταν στη γέφυρα Queensboro στη Νέα Υόρκη και όχι στη γέφυρα Francis Scott Key  στη Βαλτιμόρη......
Έτσι, η όλη ιστορία κατασκευάστηκε και όπως συμβαίνει συχνά στην ψηφιακή εποχή, διάφορα άτομα εκμεταλλεύτηκαν την τραγωδία για να παράγουν ψευδείς αφηγήσεις για προσωπικό όφελος. 
Αρκετά βίντεο και φωτογραφίες που δημιουργήθηκαν από την τεχνητή νοημοσύνη του δημοφιλούς σόου κινουμένων σχεδίων κοινοποιήθηκαν σε διάφορες πλατφόρμες μέσων κοινωνικής δικτύωσης και εξαπλώθηκαν σαν πυρκαγιά.
Η βασική φωτογραφία δημιουργήθηκε από την τεχνητή νοημοσύνη και έγινε viral στο X, πρώην Twitter.συ
Η φωτογραφία αναπαρήγαγε τη σύγκρουση του πλοίου Dali με τη γέφυρα Francis Scott Key. Στη φωτογραφία διακρίνονται χαρακτήρες από την παράσταση να παρακολουθούν το ατύχημα από απόσταση. 
Πολλοί χρήστες έπεσαν θύματα της φωτογραφίας καθώς πίστευαν ότι ήταν μια πραγματική σκηνή από την εκπομπή.
Έχει καταστεί προφανές ότι η παραπληροφόρηση και η κερδοσκοπία μπορούν να πολλαπλασιαστούν στην ψηφιακή εποχή. 
Και αφού αρκετοί χρήστες αποκάλεσαν ψεύτικη τη φωτογραφία, η πλατφόρμα πρόσθεσε περιεχόμενο στη φωτογραφία με ένα μήνυμα που έγραφε: "Δεν υπάρχει βίντεο ή επεισόδιο των Simpsons που να περιέχει αυτή τη φωτογραφία.
Εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε βίντεο του TikTok, σύμφωνα με την Google.
Πιθανότατα είναι προϊόν τεχνητής νοημοσύνης".
Ένα άλλο βίντεο που συνδέει τους Simpsons με την κατάρρευση της γέφυρας της Βαλτιμόρης εμφανίστηκε στο TikTok, με μια σκηνή από την 35η σεζόν, επεισόδιο 8. 
Όπως φαίνεται στο επεισόδιο, οι netizens άρχισαν να κάνουν παραλληλισμούς μεταξύ της γέφυρας Forth Bridge της Σκωτίας με τη γέφυρα Francis Scott Key. 
Ωστόσο, επρόκειτο για έναν ακόμη ψευδή ισχυρισμό, καθώς δεν υπάρχει καμία σχέση μεταξύ του επεισοδίου και του ατυχήματος στη Βαλτιμόρη.
read more:https://www.hindustantimes.com/world-news/us-news/did-the-simpsons-predict-baltimore-bridge-collapse-conspiracy-theory-debunked-101711623323391.html
https://www.mirror.co.uk/news/us-news/baltimore-bridge-collapse-wild-conspiracy-32453822

όταν σκιτσάριζε ο Γιάννης Ιωάννου - κουράγιο πρόεδρε για αυτό μας ψήφισε ο λαός...για να πονάμε! 28.4.2016

ο σύγχρονος άνθρωπος και η δεινή του θέση μέσα στη δίνη του σύγχρονου κόσμου και ποια η δύνη της δύναμης που ασκείται επάνω του και τον παρασέρνει?

Οι σύγχρονες καταστάσεις της οικονομίας, της κατανάλωσης και του τρόπου ζωής έχουν επιβάλλει μια λογική που οδηγεί στο να υποφέρουν όλοι οι σύγχρονοι άνθρωποι με τη νοοτροπία του καταναλωτή.

Βέβαια, πάντα μέσα στον άνθρωπο υπάρχει ένα αίσθημα αποταμίευσης σαν μια μέγιστη ιδιότητα, αλλά παράλληλα υπάρχει και η άγνοια στο τι χρησιμεύει.

Έτσι σήμερα ο άνθρωπος δεν μπορεί να δώσει ακριβείς απαντήσεις για τη χρησιμότητα και την αναγκαιότητα όλων αυτών των μεταβλητών που θεωρεί οικονομικά απαραίτητες...

ntina

Jack London : Οι πειναλέοι αλήτες έκαναν την πόλη "πειναλέα" πόλη.

Ήταν στο Ρένο της Νεβάδα, καλοκαίρι του 1892. 
Ήταν και παζάρι κι η πόλη ήταν γεμάτη μικρολωποδύτες και απατεωνίσκους, για να μη μιλήσουμε για στίφη ολόκληρα από πειναλέους αλήτες. 
Οι πειναλέοι αλήτες έκαναν την πόλη "πειναλέα" πόλη. 
Βροντούσαν τις πίσω πόρτες των σπιτιών των ευυπόληπτων πολιτών, μέχρι που οι πίσω πόρτες έπαψαν πια ν' ανοίγουν.
Δύσκολη πόλη για μάσες, έλεγαν τον καιρό εκείνο οι αλήτες. 
Ξέρω πως μου 'λειψαν πολλά γεύματα, παρά το γεγονός ότι μπορούσα να συρθώ ως την επόμενη αν μου βροντούσαν κατάμουτρα μια πόρτα, για να τσιμπήσω κάτι ή να με τραπεζώσουν ή και να ζητιανέψω στο δρόμο. 
Βρέθηκα σε τόσο δύσκολη θέση σ' αυτή την πόλη, που, μια μέρα, ξέφυγα απ' το φύλακα και τρύπωσα στο ιδιωτικό βαγόνι ενός περιοδεύοντα εκατομμυριούχου. 
Το τρένο ξεκινούσε την ώρα που ανέβηκα στο βαγόνι και όρμηξα στον εκατομμυριούχο που λέγαμε, ενώ μόλις ένα βήμα πίσω μου είχα το φύλακα, που πολεμούσε να με τσακώσει. 
Η τύχη μου κρεμόταν από μια κλωστή, γιατί μόλις ακούμπησα τον εκατομμυριούχο, με τσίμπησε κι ο φύλακας. 
Δεν είχα καιρό για τυπικότητες.
«Δω 'μου μια δεκάρα να φάω», είπα. 
Κι όσο ζω δε θα ξεχάσω τον εκατομμυριούχο, που έβαλε το χέρι στην τσέπη και μου 'δωσε... μάλιστα... ακριβώς... μια δεκάρα. 
Πιστεύω ακράδαντα πως τόσο είχε αναστατωθεί, ώστε υπάκουσε αυτόματα και, από τότε, πολλές φορές κατηγόρησα τον εαυτό μου που δεν του ζήτησα ένα ολόκληρο δολάριο. 
Γιατί ξέρω ότι θα μου το 'δινε. 
Απομακρύνθηκα τρέχοντας απ' το ιδιωτικό βαγόνι, ενώ ο φύλακας πολεμούσε να μου δώσει μια κλοτσιά στη μούρη. 
Δε με πέτυχε. 
Κι ας βρισκόμουν σε πολύ μειονεκτική θέση, γιατί προσπαθούσα να κατέβω απ' το τελευταίο σκαλί του βαγονιού και να μη σπάσω κιόλας το λαιμό μου, ενώ ταυτόχρονα, είχα κι από πάνω απ' το βαγόνι έναν εξαγριωμένο αιθίοπα που προσπαθούσε να με χτυπήσει καταπρόσωπο με ποδάρες πενήντα νούμερο! Μα την πήρα τη δεκάρα! Την πήρα!
[….] Μα αυτό το κάτι που 'θελα να φάω με δυσκόλεψε πολύ. 
Σε μια ντουζίνα σπίτια, με πέταξαν με τις κλωτσιές έξω. 
Μερικές φορές, με πρόσβαλαν κιόλας και τα αμπαρωμένα σπίτια με πληροφορούσαν πως θα τις έτρωγα στα γερά αν τολμούσα να τα ενοχλήσω. 
Το χειρότερο ήταν ότι οι πληροφορίες αυτές ήταν σωστές. 
Γι' αυτό και το 'χα πάρει απόφαση να φύγω την ίδια εκείνη νύχτα για τα δυτικά. 
Ο Τζον ο Νόμος έφερνε βόλτες στην πόλη, γυρεύοντας τους νηστικούς και τους άστεγους, γιατί αυτό αξίωναν οι αμπαρωμένοι κάτοικοι της πόλης.
Σ' άλλα σπίτια, μου βροντούσαν κατάμουτρα την πόρτα, κόβοντας στη μέση τα ευγενικά και ταπεινά μου παρακάλια να μου δώσουν κάτι να φάω. 
Σ' ένα σπίτι, δεν άνοιξαν καν την πόρτα. 
Στάθηκα στο κατώφλι και χτύπησα κι οι από μέσα με κοιτούσαν απ' το παράθυρο. 
Κρατούσαν μέχρι κι ένα καλοθρεμμένο παιδάκι ψηλά, στους ώμους τους, για να του δείξουν κι εκείνου τον αλήτη που δεν έμελλε να πάρει ούτε ψίχουλο απ' το σπίτι τους.
Άρχισα να καταλαβαίνω πως θα ήμουν υποχρεωμένος να στραφώ για φαγητό στους πολύ φτωχούς. 
Οι πολύ φτωχοί είναι το τελευταίο και σίγουρο αποκούμπι για τους πεινασμένους αλήτες. Πάντα μπορείς να βασιστείς στους πολύ φτωχούς. 
Ποτέ δε διώχνουν τους πεινασμένους. 
Πάμπολλες φορές, σ' όποιο μέρος των ΗΠΑ κι αν βρισκόμουν, αρνήθηκαν να μου δώσουν φαΐ τα μέγαρα πάνω στους λόφους. 
Μα πάντα μου 'διναν φαΐ τα φτωχοκάλυβα στο ρέμα ή στο έλος, που τα σπασμένα τους παράθυρα τα έκλειναν κουρέλια κι όπου κατοικούσαν μανάδες με κουρασμένο πρόσωπο, τσακισμένες απ' τη σκληρή δουλειά.
[….] Στη θύμησή μου έχει μείνει ένα συγκεκριμένο σπίτι απ' όπου με διώξανε κείνο το βράδυ. Τα παράθυρα της βεράντας έβλεπαν στην τραπεζαρία και μέσα απ' αυτά είδα έναν άντρα να τρώει πίτα, μια μεγάλη κρεατόπιτα. 
Στάθηκα στην ανοιχτή πόρτα και, την ώρα που μιλούσαμε, εξακολουθούσε το φαγητό του. Ευημερούσε και η ευμάρειά του τον είχε κάνει να δυσφορεί με τα λιγότερο τυχερά αδέρφια του.
Έκοψε στη μέση τα παρακάλια μου να μου δώσουν κάτι να φάω και γαύγισε: «Δεν πιστεύω πως θες να δουλέψεις».
Ε, αυτό ήταν τελείως ξεκάρφωτο. Δεν είχα πει τίποτα για δουλειά. 
Το θέμα της συζήτησης που άνοιξα ήταν το «φαΐ».
 Στην πραγματικότητα, δεν ήθελα να δουλέψω. Ήθελα να πάρω το νυχτερινό τρένο για τα δυτικά.
«Δε θα πεινούσες αν έβρισκες δουλειά», γρύλλισε.
Έριξα μια ματιά στην πειθήνια γυναίκα του και κατάλαβα ότι, αν δεν ήταν παρών αυτός ο Κέρβερος, θα την είχα δοκιμάσει τούτη την κρεατόπιτα. 
Μα ο Κέρβερος έτρωγε τώρα ολομόναχος την πίτα και κατάλαβα ότι, αν ήθελα να την δοκιμάσω κι εγώ, θα έπρεπε να τον κολακέψω. 
Για τούτο, αναστέναξα βαθιά μέσα μου και δέχτηκα την εργασιακή του ηθική.
«Και βέβαια θέλω δουλειά», μπλοφάρησα.
«Δε σε πιστεύω», ξεφύσησε.
«Δοκίμασέ με», αποκρίθηκα, συνεχίζοντας τη μπλόφα μου.
«Εντάξει», είπε. «Έλα στη γωνιά του τάδε και του τάδε δρόμου» -(ξέχασα τα ονόματά τους)- «αύριο το πρωί. Ξέρεις, εκεί που είναι εκείνο το καμένο σπίτι. Θα σε βάλω ν' ανεβάζεις τούβλα».
«Εντάξει, κύριε. Θα 'ρθω».
Γρύλλισε κι εξακολούθησε το φαΐ του. 
Εγώ περίμενα. 
Μετά από ένα δυο λεπτά σήκωσε το κεφάλι και με κοίταξε μ' ένα ύφος που 'λεγε «ακόμα εδώ είσαι;» και ρώτησε:
«Λοιπόν;».
«Πε...περιμένω να μου δώσετε κάτι να φάω», είπα ευγενικά.
«Το 'ξερα πως δεν ήθελες να δουλέψεις!» μούγκρισε.
Είχε δίκιο, φυσικά. 
Μα στο συμπέρασμα του θα πρέπει να 'φτασε διαβάζοντας τη σκέψη μου, γιατί ήταν αδύνατο να φτάσει με τη λογική σ' αυτό.
«Βλέπετε, τώρα πεινάω», είπα, ήρεμα πάλι. 
«Αύριο το πρωί θα πεινάω ακόμα περισσότερο. 
Σκεφτείτε πόσο θα πεινάω αν όλη τη μέρα ανεβάζω τούβλα χωρίς να βάλω ούτε μπουκιά στο στόμα μου. 
Αν, όμως, μου δώσετε κάτι να φάω τώρα, αύριο θα είμαι σε καλή φόρμα και θα κουβαλήσω τα τούβλα».
Συλλογίστηκε για ώρα το επιχείρημά μου, ενώ ταυτόχρονα εξακολουθούσε να μασάει. 
Η γυναίκα του έκανε τρέμοντας κάτι να πει, για να εξιλεωθούν οικογενειακά, μα δεν τόλμησε.
«Να σου πω τι θα κάνω», μου είπε ανάμεσα στις μπουκιές του. 
«Θα 'ρθεις να δουλέψεις αύριο και το μεσημέρι θα σου δώσω μια μπροστάντζα για να πας να φας. Αυτό θα δείξει αν μιλάς ειλικρινά ή όχι».
«Στο μεταξύ...», άρχισα να λέω, μα με διέκοψε.
«Αν σου δώσω κάτι να φας τώρα, δεν πρόκειται να σε ξαναδώ ποτέ. 
Α, σας ξέρω εσάς. 
Για δες με καλά. 
Δε χρωστάω σε κανέναν. 
Και ποτέ δεν έπεσα τόσο χαμηλά, ώστε να γυρεύω φαγητό από άλλον. 
Πάντα έβγαζα το ψωμί μου. 
Το κακό με σένα είναι πως είσαι τεμπέλης κι ακαμάτης. 
Το βλέπω στο πρόσωπό σου. 
Εγώ δούλεψα και ήμουν τίμιος. 
Μόνος μου ανέβηκα στη θέση που βρίσκομαι. 
Και συ μπορείς να κάνεις το ίδιο, φτάνει να δουλέψεις και να 'σαι τίμιος».
«Όπως εσείς;» ρώτησα.
Αλίμονο, η βλοσυρή, τσακισμένη απ' τη δουλειά ψυχή αυτού του ανθρώπου δεν άφηνε να την αγγίξει ούτε μια αχτίδα χιούμορ.
«Ναι, όπως εγώ», αποκρίθηκε.
«Όλοι μας;» ρώτησα.
«Ναι, όλοι σας», απάντησε, με φωνή γεμάτη σιγουριά.
«Μα αν γινόμασταν όλοι σαν κι εσάς», είπα, «επιτρέψτε μου να σας επισημάνω πως δε θα έμενε κανένας για ν' ανεβάζει τούβλα για λογαριασμό σας».
Τ ορκίζομαι, τα μάτια της γυναίκας του σα να χαμογέλασαν φευγαλέα. 
Όσο για κείνον, έμεινε εμβρόντητος. 
Ποτέ δεν θα μάθω αν αυτό έγινε επειδή φαντάστηκε μιαν ανθρωπότητα μεταρρυθμισμένη, όπου δε θα μπορούσε ν' απασχολήσει ανθρώπους για να κουβαλάνε τούβλα, ή εξαιτίας του θράσους μου.
Jack London (1876-1916)
Κάθε λίγο και λιγάκι, σε εφημερίδες, περιοδικά και λεξικά με βιογραφίες, διαβάζω για τη ζωή μου. 
Τα κείμενα αυτά, με προσοχή και περίσκεψη διατυπωμένα, με πληροφορούν ότι έγινα αλήτης με σκοπό να μελετήσω κοινωνιολογία. 
Αυτό δείχνει μεν την φρόνηση και τη διακριτικότητα των βιογράφων μου, αλλά δεν είναι διόλου σωστό. 
Έγινα αλήτης... ε, γιατί είχα μέσα μου δίψα για ζωή, γιατί μες στο αίμα μου είχα τη λαχτάρα της περιπέτειας, που δε μ' άφηνε να μείνω ήσυχος. 
Η κοινωνιολογία ήρθε μετά, τελείως συμπτωματικά. 
Ήρθε μετά, όπως το δέρμα σου υγραίνεται αφού πρώτα σε καταβρέξουνε. 
Βγήκα "στο Δρόμο" γιατί δεν μπορούσα να μείνω μακριά απ' αυτόν. 
Γιατί στην τσέπη μου δεν είχα παράδες για ν' αγοράσω εισιτήριο για το τρένο. 
Γιατί ήμουν έτσι καμωμένος, ώστε το θεωρούσα αδιανόητο να δουλεύω σ' όλη μου τη ζωή στο ίδιο μέρος. 
Γιατί... ε, γιατί μου ήταν ευκολότερο να βγω στο Δρόμο, παρά να μη βγω.

k-m-autobiographies

Κώστας Βάρναλης:Πάντα οι νικημένοι έχουνε τ’ άδικο. Και τ’ άβουλο πλήθος πάει ταχτικά με τους νικητές.

Πάντα οι νικημένοι έχουνε τ’ άδικο. 

Και τ’ άβουλο πλήθος πάει ταχτικά με τους νικητές.

Ως τώρα η ιστορία του Κόσμου είναι ιστορία των Νικητών.

Λεφτεριά θα πει δύναμη.

Οι λαοί πιστεύουνε πιότερο τ’ αφτιά τους παρά τα μάτια τους. 

Πιότερο το Μύθο παρά τα γεγονότα. 

Πιότερο τη φαντασιά τους παρά την κρίση τους.

ΜΩΜΟΣ: Δεν μπορούνε να σωθούν οι ψυχές από τίποτα, όσο παραμένει όξω τους η αιτία του Κακού.

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ: Ποια;

ΜΩΜΟΣ: Η Ανισότητα.

        Κώστας Βάρναλης 

Στον ουρανό είναι γραμμένο ένα μυστικό, ένα κρυμμένο σχεδιάγραμμα που περιγράφει το αρχικό σχέδιο του ίδιου του Κόσμου.

Στον ουρανό είναι γραμμένο ένα μυστικό, ένα κρυμμένο σχεδιάγραμμα που περιγράφει το αρχικό σχέδιο του ίδιου του Κόσμου.
Ο διασκορπισμός της ύλης σε όλο το διάστημα ακολουθεί ένα μοτίβο που σχεδιάστηκε στην αρχή του χρόνου και που μεγεθύνεται συνεχώς σε απίστευτες αναλογίες για, σχεδόν, 14 δισεκατομμύρια χρόνια κοσμικής επέκτασης.
και για μας,

τα μικρά, στα μάτια του σύμπαντος, αλλά μεγάλα στα μάτια τα ανθρώπινα, όντα

έρχεται ο τόπος,

η πόλη και

το τοπίο που είναι τα βασικά στοιχεία του κοινωνικού μας οραματισμού!

και μέσα στον τόπο και στο τοπίο που είναι η Πόλη μας φτιάχνουμε τις κατασκευές μας, οικιστικές και μη,

οι οποίες όμως θα έπρεπε να "ακούν" τις ονειροπολήσεις μας,

τα όνειρά μας,

τις ελπίδες μας, αλλά και

τους φόβους μας!

Οι κατασκευές μας να στοχάζονται,

να αφηγούνται και να διασχίζονται από ευρύχωρες αρτηρίες...ntina

Το Ξυράφι του Occam, Όταν ακούτε καλπασμό, να σκέφτεστε ‘άλογο’ και όχι ζέβρα

Το Ξυράφι του Όκαμ/Occam's razor ή Ockham's razor, αποδίδεται και ως Λεπίδα του Όκαμ, είναι επιστημονική αρχή, η οποία αποδίδεται στον Άγγλο φιλόσοφο Λογικής και φραγκισκανό μοναχό του 14ου αιώνα, William of Ockham
Η αρχή αυτή αποτελεί την βάση της μεθοδολογικής απαγωγής και αποκαλείται επίσης αρχή της οικονομίας.
Στην απλούστερη διατύπωσή του, το Ξυράφι του Όκαμ εκφράζεται ως εξής: 
"Κανείς δεν θα πρέπει να προβαίνει σε περισσότερες εικασίες από όσες είναι απαραίτητες"
Η αρχή αυτή πρωτοδιατυπώνεται από τους Πυθαγόρειους δυο χιλιετίες νωρίτερα, όπως μας πληροφορεί ο φιλόσοφος Πρόκλος, του οποίου το Πανεπιστήμιο είναι στην οδό Ηρώδου Αττικού, θαμμένο κάτω από το πεζοδρόμιο, μπροστά στο θέατρο του Διονύσου. 
Στα Ελληνικά διατυπώνεται ως εξής 
“τῶν μὲν Πυθαγορείων … παρακέλευσμα ἦν …… δι’ ἐλαχίστων καὶ ἁπλουστάτων ὑποθέσεων ἐπειδὴ δὲ καὶ τοῖς κλεινοῖς Πυθαγορείοις” και “δεῖν γὰρ ἐπ’ ἐκείνων καὶ αὐτὸν παρακελεύεσθαι τὸν Πυθαγόραν ζητεῖν ἐξ ἐλαχίστων καὶ ἁπλουστάτων ὑποθέσεων δεικνύναι τὰ ζητούμενα·”
Στα λατινικά διατυπώνεται ως:
Pluralitas non est ponenda sine necessitate
Η φράση αυτή θα μπορούσε να αποδοθεί πολύ ελεύθερα ως εξής: 
Όταν δύο θεωρίες παρέχουν εξίσου ακριβείς προβλέψεις, πάντα επιλέγουμε την απλούστερη.
Παράδειγμα: Παρατηρούμε ότι ένα δέντρο έχει πέσει μετά από μια θύελλα. 
Βάσει του δεδομένου της θύελλας συνδυασμένου με αυτό του πεσμένου δέντρου, μια λογική εικασία θα ήταν να υποθέσουμε ότι η ισχύς της θύελλας ξερίζωσε και έριξε κάτω το δέντρο. Αυτή η υπόθεση δεν προσβάλλει την κριτική μας σκέψη, καθότι υπάρχουν ισχυροί λογικοί δεσμοί μεταξύ αυτού που ήδη γνωρίζουμε και αυτού που υποθέτουμε ότι έγινε, δηλ. το ότι βλέπουμε και ακούμε τις θύελλες αποτελεί ισχυρή απόδειξη για την ύπαρξή τους και για το ότι είναι ικανές να ξεριζώσουν και να ρίξουν κάτω δέντρα. 
Μία εναλλακτική υπόθεση θα ήταν ότι ένας γιγάντιος εξωγήινος ξερίζωσε το δέντρο. 
Αυτή η υπόθεση, ωστόσο, προϋποθέτει αρκετές περαιτέρω εικασίες, οι οποίες χαρακτηρίζονται από διάφορες λογικές αδυναμίες που προκύπτουν από ασυνέπειες με τα όσα ήδη γνωρίζουμε, αναφορικά με την ύπαρξη των εξωγήινων, την ικανότητα και την πρόθεσή τους να εκτελούν διαστρικά ταξίδια, την ικανότητα και την πρόθεσή τους να ξεριζώνουν δέντρα—είτε επίτηδες είτε όχι—καθώς και την ύπαρξη εξωγήινης βιολογίας που τους επιτρέπει να έχουν 200 μέτρα ύψος παρά την βαρύτητα της γης, πράγμα που την καθιστά απορριπτέα.
Ένα άλλο παράδειγμα είναι όταν ένας ασθενής χειρουργείται και πριν την εγχείριση ο γιατρός έχει αποφανθεί ότι οι πιθανότητες επιβίωσης του είναι μηδαμινές. 
Εάν τελικά ο ασθενής επιβιώσει η λογική με τις λιγότερες εικασίες είναι ότι ο γιατρός έκανε λανθασμένη εκτίμηση του κινδύνου. 
Συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις επικρατεί η λογική του θαύματος, η οποία προϋποθέτει αρκετές περαιτέρω εικασίες. 
Στην αντίθετη περίπτωση που ο γιατρός έχει αποφανθεί ότι πρόκειται για μια απλή εγχείριση και τελικά ο ασθενής πεθαίνει, η απλή εικασία του ιατρικού λάθους όμως υπερισχύει.
Το ξυράφι του Όκαμ συχνά διατυπώνεται ως Entia non sunt multiplicanda praeter necessitatem, ή, αλλιώς:
"Οι οντότητες δεν θα πρέπει να πολλαπλασιάζονται πέραν του απολύτως απαραίτητου" 
Αυτή η διατύπωση, ωστόσο, είναι μεταγενέστερη και δεν βρίσκεται σε κανένα από τα συγγράμματα του Όκαμ. 
Το ίδιο ισχύει και για την διατύπωση non est ponenda pluralitas sine necessitate που κυριολεκτικά σημαίνει "δεν θα πρέπει να προϋποτίθενται επαυξήσεις χωρίς να είναι απαραίτητο"
Αυτό μπορεί να ερμηνευθεί με δύο ελάχιστα διαφορετικούς τρόπους. 
Σύμφωνα με τον πρώτο, από όλες τις θεωρίες που εξηγούν επαρκώς τα δεδομένα, προτιμάται η απλούστερη. 
Σύμφωνα με τον δεύτερο, προτιμάται το απλούστερο υποσύνολο μιας οποιασδήποτε θεωρίας η οποία εξηγεί επαρκώς τα δεδομένα. 
Η διαφορά έγκειται στο ότι είναι δυνατόν να υπάρχουν δύο διαφορετικές θεωρίες οι οποίες να εξηγούν τα δεδομένα επαρκώς και οι οποίες να μην έχουν καμία σχέση μεταξύ τους και κανένα κοινό στοιχείο. 
Κάποιοι ισχυρίζονται ότι σε αυτήν την περίπτωση το Ξυράφι του Occam δεν εισηγείται κάποιας προτίμησης και ότι ισχύει μόνον όταν σε μια αυτάρκη θεωρία προστίθεται κάτι το οποίο δε βελτιώνει τα όσα η θεωρία ήδη προβλέπει. 
Έτσι, το Ξυράφι του Occam απλώς κόβει και αφαιρεί όλα αυτά τα επιπρόσθετα θεωρητικά στοιχεία.
Η αρχή του Ξυραφιού του Occam έχει αποτελέσει την έμπνευση για πολλές άλλες διατυπώσεις, όπως: "Οικονομία των αιτημάτων",
"αρχή της απλούστευσης" και την έκφραση, σε ορισμένες ιατρικές σχολές του εξωτερικού, "όταν ακούτε καλπασμό, να σκέφτεστε ‘άλογο’ και όχι ζέβρα"
Μία επαναδιατύπωση του Ξυραφιού του Occam σε πιο επίσημη ορολογία υπάρχει διαθέσιμη από τη Θεωρία της Πληροφορίας στα πλαίσια του μηνύματος ελαχίστου μεγέθους.
"Όταν πρέπει να επιλεγεί ένα από δύο μοντέλα με ταυτόσημες προβλέψεις, επιλέγεται το απλούστερο". 
Αυτή η διατύπωση θέλει να πει ότι ένα απλούστερο μοντέλο δε μπορεί να συμπεριληφθεί μεταξύ των μοντέλων που πληρούν τα κριτήρια της διατύπωσης, εάν οι προβλέψεις του δεν είναι ταυτόσημες.
Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, που έζησε μετά τον Occam διατύπωσε μία παραλλαγή του Ξυραφιού του Occam.
Η παραλλαγή του βραχυκυκλώνει την ανάγκη για απλότητα, εξισώνοντας την τελευταία με την επιτήδευση:
Η απλότητα είναι η υπέρτατη επιτήδευση.
Το Ξυράφι του Occam επίσης διατυπώνεται ως εξής:
Μεταξύ δύο θεωριών ή εξηγήσεων, όταν όλοι οι υπόλοιποι παράγοντες είναι ταυτόσημοι, προτιμάται η απλούστερη.
Εφόσον αυτή η διατύπωση είναι κάπως ασαφής, ίσως να είναι προτιμητέα αυτή του Νεύτωνα:
Δεν αποδεχόμαστε περισσότερες αιτίες για φυσικά φαινόμενα από όσες είναι ταυτόχρονα αληθείς και επαρκείς όσον αφορά την δικαιολόγηση της ύπαρξής τους.
Στο πνεύμα του ίδιου του "Ξυραφιού", πολλές φορές λέγεται ότι:
"Η απλούστερη εξήγηση είναι συνήθως η καλύτερη"
Αυτό αποτελεί υπεραπλούστευση και είναι τουλάχιστον παροδηγητικό. 
Άλλωστε, αυτή η επαναδιατύπωση ενέχει πολλά σφάλματα και το μεγαλύτερο όλων είναι ότι το Ξυράφι του Occam χρησιμεύει μόνο για τον διαχωρισμό μεταξύ δύο επιστημονικών θεωριών, οι οποίες κάνουν τις ίδιες προβλέψεις. 
Το δεύτερο σφάλμα είναι ότι το Ξυράφι του Occam δεν διατείνεται ότι κάνει την επιλογή της «καλύτερης» θεωρίας, αλλά απλώς ότι η απλότητα είναι ο καθοριστικός παράγοντας για την επιλογή μεταξύ δύο κατά τα άλλα ίσων θεωριών. 
Είναι δυνατόν, με την πάροδο του χρόνου, να γίνουν γνωστές πληροφορίες οι οποίες να καταστήσουν την περιπλοκότερη θεωρία ορθότερη. 
Το Ξυράφι του Occam δεν διατείνεται σαφώς ότι κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει αλλά μας προτρέπει να δεχόμαστε την απλούστερη θεωρία έως ότου έχουμε λόγους για να μην το κάνουμε.
Το Ξυράφι του Occam είναι γνωστό με πολλές άλλες ονομασίες, όπως Αρχή της Οικονομίας, Αρχή της Απλότητας, διότι υπάρχει μία εμφανής σύνδεση μεταξύ της απλότητας, της οικονομίας και του Ξυραφιού. 
Πριν από τον 20ο αιώνα, επικρατούσε η αντίληψη ότι η υπεράσπιση του Ξυραφιού μεταφυσικώς αποτελούσε απλότητα, ότι η φύση ήταν κατά βάση απλή και ότι, συνεπώς, οι φυσικές θεωρίες θα πρέπει να αντανακλούν αυτή την απλότητα. 
Από την αρχή του 20ου αιώνα, ωστόσο, αυτές οι αντιλήψεις άρχισαν να χάνουν την δημοτικότητά τους, διότι οι επιστήμονες άρχισαν να σχηματίζουν μια όλο και πιο περίπλοκη εικόνα του φυσικού σύμπαντος. 
Αντιστοίχως, οι φιλόσοφοι εγκατέλειψαν τη μεταφυσική υποστήριξη του Ξυραφιού και κατέφυγαν στην επιστημολογία, παρέχοντας επαγωγικά, πραγματολογικά και πιθανοτητολογικά επιχειρήματα, κατάσταση η οποία συνεχίζει μέχρι και σήμερα. 
Έτσι, το Ξυράφι του Occam αποτελεί πλέον αρχή μεθοδολογίας. 
Ο Elliott Sober δεν συμφωνεί με την επιστημολογική υποστήριξη του Ξυραφιού και πιστεύει ότι πρέπει να υφίσταται κάποια μεταφυσική προκατάληψη πίσω του, μολονότι δεν προσφέρει πιθανές αναλύσεις.
Η αντιλογία του Chatton
Ο Walter του Chatton, ο οποίος ήταν σύγχρονος του Γουλιέλμου του Occam, 1287-1347, αντιτέθηκε στο Ξυράφι του Occam και στις εφαρμογές του. 
Ως αντίλογο, επινόησε το αντι-ξυράφι του: "Εάν τρεις θέσεις δεν επαρκούν για να επιβεβαιώσουν μία καταφατική πρόταση για κάποιο ζήτημα, τότε πρέπει να προστεθεί και μια τέταρτη, και ούτω καθ’ εξής" 
Αν και αρκετοί άλλοι φιλόσοφοι έχουν διατυπώσει παρόμοια "αντι-ξυράφια" μετά από τον Chatton, το αξίωμα του Chatton ποτέ δεν γνώρισε την επιτυχία του Ξυραφιού του Occam.
Παραλλαγές ή διαφορετικές διατυπώσεις:
"η ποικιλία των οντοτήτων δεν θα πρέπει να μειώνεται αβασάνιστα"
ο νόμος κατά της τσιγκουνιάς, σύμφωνα με τον οποίο "οι οντότητες δεν θα πρέπει να μειώνονται σε βαθμό ανεπάρκειας" ή
"είναι μάταιο να περιορίζουμε στο λίγο αυτό που χρειάζεται πολύ"
"δεν μπορεί να υφίσταται σύνολο αμοιβαία ασυνεπών παρατηρήσεων, για το οποίο η ανθρώπινη διάνοια να μην μπορεί να συλλάβει μία συνεκτική εξήγηση, ανεξάρτητα από το πόσο περίπλοκη θα είναι αυτή"
επιμέλεια κειμένου:ntina
read more:wikipedia

μεταμορφώσεις και photoshop!

πώς μπορεί να μεταμορφωθεί ο Brad Pitt