Τελλουριακά ρεύματα και η ιερά γεωγραφία της γης

Η Γεωμετρία λέει ο Σωκράτης στην Πολιτεία του Πλάτωνα, κάνει την ψυχή να αντικρίσει την ουσία των όντων. 
Έλκει την ψυχή προς την αλήθεια και εξυψώνει το βλέμμα προς τα ανώτερα πράγματα. Εξάλλου οι αριθμοί ήταν για τους αρχαίους Έλληνες (και ειδικά τους Πυθαγόρειους) φορείς αλήθειας, που όχι μόνο υπερέβαιναν, αλλά μπορούσαν να καθορίσουν την θνητή μοίρα των ανθρώπων.
Σε μία αντιστοιχία ο Γάλλος συγγραφέας και φιλόσοφος του Διαφωτισμού, Montesquieu, μετά από μία σειρά συλλογισμών περί της συμμετρίας, καταλήγοντας, θα πει πως "η τελείωση μίας ολότητας είναι ο νόμος της φύσης. και η ψυχή που βλέπει αυτή την ολότητα επιθυμεί να μην υπάρχει κανένα ατελές μέρος"
Θα έλεγε κανείς πως μέσα μας εμπεριέχονται όλες οι ποιότητες των σχημάτων και οι ενέργειες τους. 
Μάλιστα πολλοί μελετητές κατέληξαν πως οτιδήποτε υπάρχει στο υλικό σύμπαν ενδέχεται να έχει την ίδια σουρεαλιστική γεωμετρία με τις παράξενες σχηματικές, όπως το καλειδοσκόπιο, εικόνες του Maurits Cornelis Escher.
Αυτό είναι το συμπέρασμα μιας μελέτης από τον διασημότερο επιστήμονα, Stephen Hawking.
Οι αρχαίοι Έλληνες αυτό που σήμερα ονομάζουμε feng shui το λέγανε γεωδαισία. 
Ο περίφημος γεωδαιτικός τριγωνισμός των αρχαίων ελληνικών και όχι μόνο, ιερών χώρων, είναι άλλο ένα θαυμαστό μυστήριο, καθώς η χωροθεσία των ναών και των ιερών τους σχηματίζει νοητούς γεωμετρικούς σχηματισμούς.
Δεν υπάρχει αρχαίος πολιτισμός που να μην έχει ασχοληθεί με αυτό τον τομέα. 
Με τον τομέα που λέει τι; 
Ότι η γη δεν είναι μια πέτρα πάνω στην οποία αναίτια ή συμπτωματικά βρεθήκαμε πάνω και ως πέτρα που είναι δεν έχει σημασία που είσαι, που θα κατοικίσεις και γενικότερα που θα χτιστεί μία πόλη ή ένα ιερός χώρος. 
Άλλωστε, για το λόγο αυτό στην αρχαιότητα συμβουλεύονταν το κοντινότερο μαντείο. 
Η Θήβα χτίσθηκε από τον Κάδμο στο συγκεκριμένο σημείο μετά από την συμβουλή του Μαντείου των Δελφών.
Έχει αποδειχτεί πως γύρω από τη Γη υπάρχει ένα ηλεκτρομαγνητικό πλέγμα, τα κομβικά σημεία του οποίου βρίσκονται σε γεωμετρικές αποστάσεις μεταξύ τους. 
Για όσους έχουν ερευνήσει αυτό το φαινόμενο κατέληξαν πως τα αρχαία ιερά βρίσκονται σε γεωμετρικές αποστάσεις μεταξύ τους, γιατί είναι χτισμένα επάνω σε κομβικά σημεία του ηλεκτρομαγνητικού πλέγματος της Γης. 
Αυτά τα κομβικά σημεία και οι γραμμές ονομάζονται αλλιώς τελλουριακά ρεύματα –κατά μία άποψη από το λατινικό  tellūs, που σημαίνει  "τη γη" δηλώνοντας ένα ηλεκτρικό ρεύμα που κινείται υπόγεια ή μέσω της θάλασσας - και συμπίπτουν με γραμμές όπως: πορείες μεταναστεύσεως πτηνών, 

ζώων και ψαριών, 

κέντρα συγκεντρώσεως ανθρώπινου πληθυσμού, 

σημεία αναδείξεως ιερών χώρων, 

κτισμάτων ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής κλπ.
Αυτές οι αποστάσεις μάλιστα μετρήθηκαν στην Ελλάδα όχι από κάποιον ειδικό ή κάποιο πρόγραμμα της πολιτείας. 
Μετρήθηκαν από έναν στρατιωτικό γιατρό που λεγόταν Θεοφάνης Μανιάς.
Ο Θεοφάνης Μανιάς Ταξίαρχος, πια, του Υγειονομικού Σώματος του Ελληνικού Στρατού, παραιτήθηκε με αίτησή του το 1965, για να ασχοληθεί με την έρευνα ως Διευθυντής του Στρατιωτικού Εργαστηρίου Ερευνών την δεκαετία 1960 και ως Διευθυντής Ινστιτούτου Ερευνών Αρχαιογνωσίας, με το Γεωμετρικό Γεωδαιτικό Τριγωνισμό του αρχαίου Ελληνικού χώρου.
Οι ιεροί χώροι στην αρχαία Ελλάδα: 

ναοί, 

βωμοί, θέατρα κ.α. έχουν μία καταπληκτική συμμετρία στις μεταξύ τους αποστάσεις. 
Άλλοι σχηματίζουν ένα ισοσκελές τρίγωνο, άλλοι έχουν ίσες αποστάσεις μεταξύ τους, άλλοι με κέντρο ένα ιερό, όπως για παράδειγμα των Δελφών, βρίσκονται επάνω σε ομόκεντρους κύκλους, ενώ άλλοι αρχαίοι χώροι δημιουργούν πιο πολύπλοκα συμμετρικά σχήματα.
Είναι πλέον γνωστό ότι η γη τυλίγεται μέσα σε ένα ενεργειακό πλέγμα που δημιουργεί γεωμετρικά σχήματα. 
Αυτή η γνώση δεν είναι καθόλου καινούρια, ο Πλάτωνας υπήρξε ο πρώτος που διατύπωσε τη θεωρία του ενεργειακού πλέγματος της γης, αναφέροντας πως η βασική δομή της γης εξελίσσεται από απλά γεωμετρικά σχήματα σε πιο περίπλοκα. 
Αυτά τα σχήματα είναι γνωστά ως τα Πλατωνικά Στέρεα: ο κύβος, 

το τετράεδρο, 

το οκτάεδρο, 

το δωδεκάεδρο και το εικοσάεδρο. 

Κάθε σχήμα κατά τον Πλάτωνα σχετίζεται με ένα από τα στοιχεία: γη, 

αέρας, 

αιθέρας, 

φωτιά και νερό και κάθε ένα περιπλεκόμενο με το άλλο δημιουργούν ένα ενεργειακό πεδίο γύρω από τη γη, που σύμφωνα με τον Πλάτωνα την κρατά σε ισορροπία.
Εάν βάλουμε ένα διαβήτη έχοντας την ακίδα του στους Δελφούς και σχηματίσουμε ένα κύκλο περνώντας επάνω ακριβώς από την ακρόπολη, η περιφέρεια του κύκλου περνάει από το Άργος και την Ολυμπία, 
Το ίδιο βεβαίως συμβαίνει και σε πολλούς άλλους ιερούς χώρους στην Ελλάδα.
Μάλιστα εάν μετρήσει κανείς την απόσταση Δελφούς - Ακρόπολη - Ολυμπία ή Αθήνα - Πέλλα - Δήλος, έχουμε ένα ισοσκελές τρίγωνο. 
Άρα σύμφωνα με αυτή την προσέγγιση ο πλανήτης όχι μόνο είναι ζωντανός, όχι μόνο αναπνέει, αλλά έχει και συγκεκριμένα κομβικά σημεία που αυτή η εισπνοή και αυτή η εκπνοή είναι πιο έντονη. 
Αυτό θα μπορούσαμε να πούμε ότι για τους αρχαίους αποτελούσε μία ολιστική αντιμετώπιση του βίου.
Μάλιστα σύμφωνα με έρευνες του Σουηδού, χημικού και βιομήχανου Alfred Bernhard Nobel/1833-1896 το Σαν Ρέμο της Βόρειας Ιταλίας, 

η Δωδώνη, 

οι Δελφοί, 

η Ακρόπολη, 

η Νάξος,όπου σύμφωνα με την μυθολογία ανατράφηκε και μεγάλωσε ο Ζεύς και η Βηθλεέμ της Ιερουσαλήμ βρίσκονται πάνω σε μία ευθεία γραμμή. 
Έχουμε δηλαδή ένα κομπολόι ναών ή ιερών χώρων από διαφορετικές θεότητες, οι οποίοι δεν είναι άσχετοι μεταξύ τους, κάτω από το εργόχειρο υπάρχει μία ύφανση που έχει μία λογική. Άλλωστε γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο πολλές εκκλησίες, κυρίως βυζαντινές, χτίσθηκαν ακριβώς επάνω σε αρχαίους ελληνικούς ναούς με το πρόσχημα της απόδαιμονοποίησής τους. 
Για παράδειγμα τον 6ο μ.Χ. αιώνα ο Παρθενώνας μετατρέπεται σε χριστιανική εκκλησία της Παρθένου Μαρίας, ενώ στα 1456 γίνεται τούρκικο τζαμί.
Οι ιεροί χώροι κατά την αρχαιότητα δεν είχαν όμως μόνο άμεση σχέση μεταξύ τους, αλλά και με το ηλιακό σύστημα ή ακόμη και με τον αντίστοιχο αστερισμό. 
Αν πάτε στο Στόουνχεντς στην Αγγλία, πέραν του ότι ισαπέχει με άλλα πέντε μικρότερα ιερά, στο ηλιοστάσιο του θέρους, την 21 Ιουνίου, ο ήλιος με την Ανατολή περνάει πάνω από το κέντρο της πέτρας της θυσίας του πιο μεγάλου βράχου.
Ενώ αντίστοιχα στην Ακρόπολη την ημέρα που είχανε την γιορτή θεάς Αθηνάς ο ναός ήταν προσανατολισμένος ώστε, από μία τρύπα στην οροφή, η πρώτη ακτίνα του ήλιου που έπεφτε καθρέφτιζε το άγαλμα της θεάς μέσα σ’ ένα τεράστιο κοχύλι με νερό το οποίο είχαν τοποθετημένο μπροστά από το άγαλμα.
Σύμφωνα με την αιγυπτιακή μυθολογία, ο αστερισμός του Ωρίωνα ήταν η ουράνια κατοικία του θεού Όσιρι, ενώ η θέση των τριών άστρων της ζώνης του Ωρίωνα είναι ίδια με εκείνη των τριών πυραμίδων της Γκίζας και μάλιστα κατ’ αναλογία με τη σχετική φωτεινότητά τους. 

Η πιο μικρή πυραμίδα αντιστοιχεί στο πιο αμυδρό άστρο του αστερισμού και σε μικρή απόκλιση από τη νοητή ευθεία που ορίζουν οι δύο μεγαλύτερες πυραμίδες, όπως ακριβώς και το σχετικό άστρο σε σχέση με τα δύο μεγαλύτερα. 
Μέχρι και ο προσανατολισμός των τριών άστρων της ζώνης προς τον γαλαξία, είναι ίδιος με τον προσανατολισμό των πυραμίδων προς τον Νείλο.
Εμείς μάθαμε τόσα άλλα που νομίζουμε ότι είναι σημαντικά, αλλά δεν μπορούμε να δούμε το προφανές, δεν μπορούμε να δούμε ότι ένα μνημείο συνδέεται με την κίνηση του ήλιου. 
Ότι αυτό που κάνει ένα ηλιακό σύστημα ή ένας αστερισμός μπορώ να το συνδέσω με ένα ναό. Κάποτε όμως κάποιοι πριν από μας κατάφεραν να κοιτάξουν τα άστρα.
Μπορεί σήμερα να μάθαμε να χειριζόμαστε πολύπλοκα μέσα για την διευκόλυνση μας, όπως το κινητό, 

το τηλέφωνο, 

το τάμπλετ ή τον υπολογιστή μας, όμως έχουμε ξεχάσει την σπουδαιότερη τέχνη που είναι η σχέση μας με την φύση, η σχέση μας με το όλον.

gnomionline.gr