Επειδή μου αρέσουν και τα εκλεκτά γλυκά - muffins με λεμόνι και γιαούρτι-για ένα γλυκό πρωινό

muffins-είτε τα πούμε μικρά κεκάκια, είτε τα πούμε muffins,είτε cupcakes είναι απολαυστικά,είναι μοναδικά και ακαταμάχητα, σαν και τα παρακάτω muffins με λεμόνι και γιαούρτι-για ένα γλυκό πρωινό

Η λεπτή  γεύση του λεμονιού!
Η μοναδική φρεσκάδα και η καθαρότητα που αφήνει στον ουρανίσκο σε συνδυασμό με το γιαούρτι σε ένα απολαυστικό muffins
Θα χρειαστούμε:
1 βιτάμ σε θερμοκρασία δωματίου
1 γιαούρτι στραγγιστό 
1/2 φλιτζ. καστανή ζάχαρη ακατέργαστη
3 αυγά
500 γρ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
1/2 κουταλάκι αλάτι
ξύσμα ενός λεμονιού κ το χυμό του!
1 βανίλια
Διαδικασία:
Χτυπάμε το βούτυρο με τη ζάχαρη στο μίξερ να γίνει αφράτο
Προσθέτουμε τα αυγά και συνεχίζουμε για λίγο ακόμα
Στη συνέχεια κλείνουμε το μίξερ και συνεχίζουμε προσθέτοντας τα υπόλοιπα υλικά σιγά-σιγά και αναδεύοντας με μια κουτάλα!
Βάζουμε το μείγμα σε χάρτινες θήκες και τις τοποθετούμε στο ειδικό ταψάκι.
Ψήνουμε για περίπου 20΄σε προθερμασμένο στους 170 βαθμούς C φούρνο
Για να είμαστε σίγουροι ότι ψήθηκαν, πιέζουμε με το δάχτυλο ελαφρά την κορυφή του;ς και αν έχει επαναφορά είναι έτοιμα,αλλιώς, τα ψήνουμε λίγο ακόμη.
Τα αφήνουμε στις θήκες 5΄ και στη συνέχεια, τα βγάζουμε σε σχάρα.

Συντάκτης:ntina

Τι είναι το χαμηλό βαρομετρικό ή πεδίο χαμηλού βαρομετρικού

Το πεδίο χαμηλού βαρομετρικού ή χαμηλό βαρομετρικό η περιοχή της επιφάνειας της γης όπου επικρατούν χαμηλότερες τιμές ατμοσφαιρικής πίεσης από τις γειτονικές περιοχές.
Όταν σε µία περιοχή υπάρχουν χαμηλές πιέσεις τότε ο καιρός δεν είναι καλός καθώς επικρατεί αυξημένη συννεφιά η οποία μπορεί να συνοδεύεται από βροχές, καταιγίδες και άλλα μετεωρολογικά φαινόμενα.

Το βαρομετρικό χαμηλό στους χάρτες καιρού απεικονίζεται µε κλειστές ισοβαρείς καµπύλες κυκλικές ή ελλειπτικές µε πίεση στο κέντρο του σχηματισμού 
Ένα χαμηλό βαρομετρικό ονομάζεται επίσης ύφεση ή κυκλώνας ή, απλά, χαμηλό.
Σε μετεωρολογικούς χάρτες επιφανείας, το κέντρο ενός χαμηλού μπορεί να εμφανίζεται στα ελληνικά ως Χ, στα αγγλικά ως L, στα γερμανικά ως Τ, κ.ο.κ.
Λόγω του ότι ένα χαμηλό βαρομετρικό έχει χαμηλότερη ατμοσφαιρική πίεση από τις γειτονικές περιοχές (βαροβαθμίδα), ο αέρας κινείται από την περιφέρεια προς το κέντρο του χαμηλού.
Όμως, η διεύθυνση των ανέμων γύρω από ένα βαρομετρικό χαμηλό δεν είναι κάθετη προς τις ισοβαρείς καμπύλες.
Ο άνεμος, αντίθετα, κινείται στο βόρειο ημισφαίριο αντίθετα με τους δείκτες του ρολογιού, σταδιακά προς το κέντρο του χαμηλού.
Έτσι, στα ανατολικά του χαμηλού επικρατούν νότιοι άνεμοι, στα δυτικά του χαμηλού επικρατούν βόρειοι άνεμοι, στα νότιά του επικρατούν δυτικοί άνεμοι και, στα βόρειά του, επικρατούν ανατολικοί άνεμοι.
Στο νότιο ημισφαίριο, η διεύθυνση των ανέμων είναι αντίθετη, αλλά πάντα σταδιακά προς το κέντρο του χαμηλού.
Η αιτία για αυτή τη σκέδαση στη διεύθυνση του ανέμου είναι η Δύναμη Κοριόλις-Coriolis force
Στη συνείδηση της κοινής γνώμης, τα χαμηλά βαρομετρικά σχετίζονται εξ ορισμού με κακοκαιρία.
Αυτό, όμως, δεν είναι πάντοτε αλήθεια, καθώς η κακοκαιρία είναι συνήθως το αποτέλεσμα πολλών παραγόντων όπως:
– η ύπαρξη του βαρομετρικού χαμηλού
– η ορογραφία
– η ύπαρξη αρκετής υγρασίας στην ατμόσφαιρα έτσι ώστε να μπορούν να προκληθούν μετεωρολογικά φαινόμενα.
Είναι αλήθεια, πάντως, ότι αρκετές φορές κάποιες “ζώνες καιρού” εστιάζονται σε μετεωρολογικές οντότητες, ψυχρό μέτωπο, θερμό μέτωπο, συνεσφιγμένο μέτωπο, που απαντώνται σχεδόν αποκλειστικά στα χαμηλά βαρομετρικά.

ntina

Καφές: Γιατί μερικοί τον προτιμούν σκέτο… και δεν είναι θέμα γεύσης

Οι καταναλωτές που προτιμούν τον καφέ τους σκέτο, προτιμούν επίσης τη μαύρη σοκολάτα, σύμφωνα με μια νέα μελέτη από το Northwestern Medicine που δημοσιεύτηκε στις 13 Δεκεμβρίου στο Scientific Reports. 
Και η αιτία βρίσκεται στα… γονίδιά τους.
Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι όσοι έχουν στα γονίδια τους μία γενετική παραλλαγή που αντανακλά τον ταχύτερο μεταβολισμό της καφεΐνης προτιμούν τον πικρό, μαύρο καφέ. 
Και η ίδια γενετική παραλλαγή βρίσκεται σε άτομα που προτιμούν την πιο πικρή μαύρη σοκολάτα από την πιο μαλακή σοκολάτα γάλακτος.
Ο λόγος δεν είναι επειδή αγαπούν τη γεύση της μαύρης σοκολάτας, αλλά επειδή συνδέουν την πικρή γεύση της με την αύξηση της πνευματικής εγρήγορσης που περιμένουν από την καφεΐνη.
«Αυτό είναι ενδιαφέρον γιατί αυτές οι παραλλαγές γονιδίων σχετίζονται με τον ταχύτερο μεταβολισμό της καφεΐνης και όχι με τη γεύση», δήλωσε η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Marilyn Cornelis, αναπληρώτρια καθηγήτρια προληπτικής ιατρικής στη διατροφή. 
«Αυτά τα άτομα μεταβολίζουν την καφεΐνη πιο γρήγορα, επομένως τα διεγερτικά αποτελέσματα εξαφανίζονται γρηγορότερα επίσης. Έτσι, πρέπει να πίνουν περισσότερο».
«Η ερμηνεία μας είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι εξισώνουν τη φυσική πικρία της καφεΐνης με μια ψυχοδιεγερτική επίδραση», είπε ο Cornelis.
«Μαθαίνουν να συνδέουν την πικρία με την καφεΐνη και την κατάσταση εγρήγορσης που βιώνουν. 
Έτσι όταν σκέφτονται την καφεΐνη, σκέφτονται μια πικρή γεύση, με συνέπεια να απολαμβάνουν τον μαύρο καφέ και, ομοίως, τη μαύρη σοκολάτα».
Η σύνδεση της μαύρης σοκολάτας μπορεί επίσης να σχετίζεται με το γεγονός ότι η μαύρη σοκολάτα περιέχει μια μικρή ποσότητα καφεΐνης αλλά κυρίως θεοβρωμίνη, μια ένωση που σχετίζεται με την καφεΐνη, επίσης ψυχοδιεγερτικό.
Δράσεις και επιδράσεις της καφεΐνης και της μαύρης σοκολάτας
Η κατανάλωση καφέ και μαύρης σοκολάτας έχει αποδειχθεί ότι μειώνει τον κίνδυνο ορισμένων ασθενειών. 
Η μέτρια κατανάλωση καφέ μειώνει τον κίνδυνο της νόσου του Πάρκινσον, των καρδιαγγειακών παθήσεων, του διαβήτη τύπου 2 και αρκετών τύπων καρκίνου. 
Η μαύρη σοκολάτα φαίνεται να μειώνει τον κίνδυνο καρδιακών παθήσεων.
Επί του παρόντος, όταν οι επιστήμονες μελετούν τα οφέλη του καφέ και της μαύρης σοκολάτας για την υγεία, πρέπει να βασίζονται σε επιδημιολογικές μελέτες, οι οποίες αποδίδουν μόνο μια συσχέτιση με οφέλη για την υγεία και όχι μια ισχυρότερη αιτιολογική σύνδεση.
Η νέα έρευνα του Cornelis δείχνει ότι αυτές οι γενετικές παραλλαγές μπορούν να χρησιμοποιηθούν με μεγαλύτερη ακρίβεια για τη μελέτη της σχέσης μεταξύ του καφέ και των οφελών για την υγεία. 
Παλαιότερα, οι επιστήμονες χρησιμοποιούσαν τους γενετικούς δείκτες για όσους πίνουν καφέ γενικά. 
Τα νέα ευρήματα υποδεικνύουν ότι είναι ισχυρότεροι δείκτες για συγκεκριμένους τύπους πότες καφέ – που πίνουν μαύρο καφέ. 
Αυτό επηρεάζει την ερμηνεία αυτών των γενετικών μελετών για τον καφέ και την υγεία.
«Το να πίνετε μαύρο καφέ σε σχέση με τον καφέ με κρέμα και ζάχαρη είναι πολύ διαφορετικό για την υγεία σας», είπε ο Cornelis. 
«Το άτομο που θέλει μαύρο καφέ είναι διαφορετικό από ένα άτομο που θέλει καφέ με κρέμα και ζάχαρη. Με βάση τα ευρήματά μας, το άτομο που πίνει μαύρο καφέ προτιμά και άλλες πικρές τροφές όπως η μαύρη σοκολάτα. Έτσι, εξετάζουμε έναν πιο ακριβή τρόπο για να μετρήσουμε τα πραγματικά οφέλη για την υγεία αυτού του ροφήματος όπως και άλλων τροφίμων».
Τα οφέλη του μαύρου καφέ βασίζονται στη μέτρια κατανάλωση δύο έως τριών φλιτζανιών την ημέρα, είπε ο Cornelis. 
cibum
northwestern.edu

1821 – Ραφαηλίδης Βασίλης Ιστορία (κωμικοτραγική) του νεοελληνικού κράτους

Αυτό το βιβλίο αγαπάει την Ελλάδα.
Και γι αυτό δεν την κολακεύει.
Λέει τα σύκα, σύκα και τους προδότες, προδότες και όχι εθνικούς ήρωες.
Θα μπορούσε να έχει τίτλο “Αρνητική Ιστορία της Νέας Ελλάδας” , αν η άρνηση δεν ήταν αναγκαία για την κατάφαση
Συνεπώς αυτό το βιβλίο στοχεύει την κατάφαση μέσα από την άρνηση,κατά την προτροπή του Τεοντόρ Αντόρνο”

Ραφαηλίδης Βασίλης,Ιστορία (κωμικοτραγική) του νεοελληνικού κράτους 1830-1974

Το 1827 η Ελληνική Επανάσταση βρίσκεται στον έκτο χρόνο της, και πνέει τα λοίσθια. Εστίες αντιστάσεως κατά των Τούρκων υπάρχουν τώρα μόνο στο Ναύπλιο, τη Μάνη και τα νησιά του Σαρωνικού, πουθενά αλλού. Ο Ιμπραήμ έχει εισβάλει ήδη για δεύτερη φορά στην Πελοπόννησο, και η εντολή που έχει είναι να μεταφέρει στην Αφρική όσους Έλληνες καταφέρουν και γλιτώσουν απ’ τη σφαγή που βρίσκεται εν εξελίξει. Μέσα σ’ αυτό το χαμό, η κυβέρνηση υποχρεώνεται να μεταφέρει την έδρα της απ’ το Ναύπλιο στον Πόρο, όχι γιατί κινδυνεύει άμεσα απ’ τους Τούρκους αλλά διότι κινδυνεύει αμεσότατα απ’ τους Έλληνες: Στο Ναύπλιο ο εμφύλιος πόλεμος έχει εντοπιστεί στα δυο φρούρια της πόλης. Ο Γρίβας, φρούραρχος του Παλαμηδίου, βομβαρδίζει ανηλεώς με τα κανόνια του την Ακροναυπλία υπό τον Φωτομάρα – και τανάπαλιν. Και ο Ιμπραήμ έχει αρχίσει ήδη τη σφαγή. Και ετοιμάζεται να μας κάνει Αφρικανούς. Πολύ το αξίζαμε, από τότε. σελ.9

Ο πρώτος εθνικός διχασμός – σελ.31
Οι πιο ισχυρές, και από οικονομικής και από πολιτικής απόψεως οικογένειες, που υπήρχαν στην Ελλάδα και πριν και κατά και μετά την Επανάσταση, ήταν αυτές των Αρβανιτών Κουντουριωτών και Μιαούληδων της Ύδρας.
Ο Λάζαρος Κουντουριώτης, πανίσχυρος εφοπλιστής διέθεσε τα ¾ της περιουσίας του υπέρ του αγώνα και έγινε αυτομάτως ήρωας χωρίς να κάνει τίποτα άλλο.
Όμως το ¼ που κράτησε για τον εαυτό του ήταν τόσο μεγάλο σε απόλυτους αριθμούς, που έφτανε και περίσσευε για να ελέγχει τα πράγματα στην Ελλάδα, μετά την Επανάσταση.
Σημειώστε πως ο  κυρ-Λάζαρος ήταν κατηγορηματικά κατά της κήρυξης της επανάστασης.Δεν ήθελε να διακινδυνεύσει την περιουσία του….
Αν ο Λάζαρος ήταν ο οικονομικός εγκέφαλος της οικογένειας, ο μικρότερος αδερφός του Γεώργιος ήταν ο πολιτικός εγκέφαλος. Πήρε μέρος σ’ όλα τα πολιτικά συμβούλια και διαβούλια στη διάρκεια της Επανάστασης και μετά απ’ αυτήν, και κατέλαβε πάρα πολύ σημαντικά πολιτικά αξιώματα. Έτσι, οι Αρβανίτες Κουντουριώτηδες ήλεγχαν την κατάσταση απ’ όλες τις μεριές, και ονειρεύονταν τους εαυτούς τους μετά την Επανάσταση άρχοντες, όχι μόνο της μικρής Ύδρας αλλά ολόκληρης της Ελλάδας.
Ο επίσης Υδραίος και ομοίως Αρβανίτης, Ανδρέας Μιαούλης ήταν κι αυτός εφοπλιστής πριν την Επανάσταση, κι αυτός μπήκε λίγο ζορισμένα στην Επανάσταση, αλλά όταν μπήκε κι ανέλαβε αρχηγός του ελληνικού στόλου έκανε πράγματα εκπληχτικά, αυτός ο ριψοκίνδυνος ναυτικός, που το πραγματικό του όνομα ήταν Βώκος. Το Μιαούλης είναι παρατσούκλι, προερχόμενο απ’ το τουρκικό εμπορικό πλοίο «Μιαούλ» που αγόρασε απ’ τους Τούρκους. Σημειώστε πως ο Μιαούλης ήξερε καλά τις πειρατικές μεθόδους δράσης, κι αυτό τον βοήθησε πολύ στο να γίνει ο θαλάσσιος κακός δαίμων των Τούρκων σ’ όλη τη διάρκεια της Επανάστασης.
Οι δυο υδραίικες οικογένειες, όπως ήταν φυσικό, δεν είδαν με καλό μάτι τον ερχομό του «ξένου» Καποδίστρια στην Ελλάδα. Τους χαλούσε τα σχέδια για απόλυτη κυριαρχία. Κι ήταν αυτοί που οργάνωσαν την αντιπολίτευση κατά του Κυβερνήτη. Έτσι μετά τις εκλογές του 1829 και το χρίσμα που πήρε ο Καποδίστριας ως λαϊκός πλέον ηγέτης, κηρύσσουν την ανυπακοή στην κυβέρνηση του Καποδίστρια και στην πραγματικότητα ανακηρύσσουν την Ύδρα αυτόνομο και ανεξάρτητο κράτος. Πιο σωστά, πρωτεύουσα μιας άλλης Ελλάδας, όπου τον πρώτο και κύριο ρόλο θα παίζουν τα πλούσια νησιά του Αιγαίου, που όλα δηλώνουν υπακοή στους Κουντουριώτηδες της Ύδρας.  σελ.32
Η ελληνοελληνική ναυμαχία του Πόρου -σελ.35
Έλληνες εναντίον Ελλήνων και μπουρλοτιέρηδες εναντίον μπουρλοτιέρηδων.
Το ηρωικό ’21 ξαναζεί αντιηρωικά από τις 15 Ιουλίου 1831 και για δεκαπέντε μέρες στην ελληνοελληνική ναυμαχία του Πόρου, όπου ο Μιαούλης πυρπολεί την αρμάδα του Κανάρη και ο Κανάρης συλλαμβάνεται αιχμάλωτος
Η ανταρσία της Ύδρας κατά του Καποδίστρια επισημοποιείται με μια ψευτοκυβέρνηση που σχηματίζει εκεί ο Κουντουριώτης.
Ο Καποδίστριας τραβάει τα μαλλιά του και δίνει εντολή στον Κανάρη να ετοιμάζει τον αγκυροβολημένο στον Πόρο ελληνικό στόλο να πάει να αποκλείσει την Ύδρα.
Όμως, ο Κουντουριώτης μαθαίνει τι του ετοιμάζει ο Καποδίστριας και στέλνει τον Μιαούλη στον Πόρο να καταλάβει τον ελληνικό στόλο και να τον φέρει στο «ανεξάρτητο» κράτος της Ύδρας.
Πράγματι ο Μιαούλης με μια πειρατική ενέργεια από κείνες που μόνο αυτός ήξερε να οργανώνει προκειμένου να γίνει πλούσιος πολύ πριν ξεσπάσει η ελληνική επανάσταση, καταλαμβάνει τον στόλο, καταλαμβάνει και το φρούριο του Πόρου. Και συλλαμβάνει αιχμάλωτο τον δύστυχο Κανάρη, τον μέχρι πριν από λίγο συμπολεμιστή του.
Ο Καποδίστριας αφρίζει και αποφασίζει να ανακαταλάβει τον ναύσταθμο του Πόρου. Προς τούτο, ζητά τη βοήθεια των πρεσβευτών της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας.
Ο Άγγλος και ο Γάλλος του την αρνούνται.
Θεωρούν καλά καμωμένα τα όσα έγιναν και εκδηλώνονται απροσχημάτιστα κατά του Καποδίστρια, που ξέρει πια ότι το τέλος του φτάνει.
Αγωνίζεται ωστόσο κατά των επιδρομέων Υδραίων που πολιορκούν τα ελληνικά πλοία μέσα στο ναύσταθμο και μπλοκάρει όλα τα πολεμικά μαζί και τα εμπορικά.
Ζητάει απ’ τον Μιαούλη να φύγει ήσυχα για την πατρίδα του την Ύδρα χωρίς να πάθει τίποτα, αλλά ο γενναίος Υδραίος γίνεται θηρίο έτσι που είναι εγκλωβισμένος απ’ τον εμπορικό στόλο, και πυρπολεί τη μεγάλη φραγάτα «Ελλάς».
Σημαδιακό το όνομα του πλοίου.
Η πυρπόληση του «Ελλάς» απ’ τον Έλληνα, συμβαίνει την 1η Αυγούστου 1831, ημέρα κατά την οποία καταλαβαίνει κάθε νοήμων της εποχής, πως είναι αδύνατο να υπάρξει ελληνικό κράτος.
Το πείραμα Καποδίστρια απέτυχε γιατί οι Έλληνες δε θέλουν να έχουν κράτος.
Ούτε σήμερα θέλουν να έχουν κράτος.
Η σημερινή Ελλάδα είναι γεμάτη Υδραίους και Μιαούληδες.
Το πυρ απ’ τη φρεγάτα «Ελλάς» μεταδίδεται και στην κορβέτα «Ύδρα».
Δεύτερος συμβολισμός: ο Μιαούλης δεν έκαψε μόνο την Ελλάδα αλλά και την την πατρίδα του την Ύδρα.
Και ενώ οι φλόγες καταυγάζουν τον άσχετο προς όλη αυτή τη βαρβαρότητα ελληνικό ουρανό, ο Μιαούλης τρυπώνει μέσα απ’ τις φλόγες και τελικά βρίσκεται ασφαλής στο πειρατικό του καταφύγιο, την Ύδρα.
Προσοχή όμως. Φεύγει μόνο όταν διαπιστώνει πως δεν μπορεί να κάψει όλα τα πλοία, όπως ήταν η πρόθεσή του, γιατί στο μεταξύ ο Κανάρης, που ήταν αιχμάλωτός του, όπως είπαμε, ελευθερώνεται, ανακαταλαμβάνει όσα πλοία δεν είχε κάψει ο Μιαούλης και τα σώζει απ’ τον επιδρομέα Υδραίο. 

Των εχθρών τα φουσάτα περάσαν…
Το περιστατικό δε θα το βρείτε στα σχολικά εγχειρίδια ιστορίας, για ευνόητους λογοκριτικούς λόγους.

                Ραφαηλίδης Βασίλης “Ιστορία (κωμικοτραγική) του νεοελληνικού κράτους” Εκδόσεις ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου: ”Οι λαοί δεν έχουν μόνο ήρωες, έχουν και καθάρματα. Στην ιστορία ενός τόπου δεν ανήκουν μόνο οι ήρωες, ανήκουν και τα καθάρματα, που κι αυτά γράφουν ιστορία….
Τούτη η συνοπτική ιστορία της Ελλάδας από το 1830 μέχρι το 1974 που γράφτηκε για να είναι κατ’ αρχήν ένα ευχάριστο ανάγνωσμα, επιμένει περισσότερο στα αρνητικά παρά στα θετικά γεγονότα της ιστορίας μας.
Δίνει μεγαλύτερη σημασία στους προδότες, τους δωσίλογους όλων των περιόδων και τους πατριδοκάπηλους που δεν έλειψαν ποτέ, παρά σ’ αυτούς που νοιάστηκαν ειλικρινά για τούτον τον δύσμοιρο τόπο, που συνεχίζει να υποφέρει από έλλειψη ιστορικής ειλικρίνειας. (…)
Αυτό το βιβλίο αγαπάει την Ελλάδα.
Και γι αυτό δεν την κολακεύει.
Λέει τα σύκα, σύκα και τους προδότες, προδότες και όχι εθνικούς ήρωες.
Θα μπορούσε να έχει τίτλο “Αρνητική Ιστορία της Νέας Ελλάδας” , αν η άρνηση δεν ήταν αναγκαία για την κατάφαση
Συνεπώς αυτό το βιβλίο στοχεύει την κατάφαση μέσα από την άρνηση, κατά την προτροπή του Τεοντόρ Αντόρνο”

ntina

Επειδή μου αρέσουν οι εκλεκτές γεύσεις-Κοφτό μακαρονάκι με τυριά στο φούρνο

Κοφτό μακαρονάκι με τυριά στο φούρνο – Ετοιμάζουμε ένα νόστιμο, γευστικό και γρήγορο πιάτο για όλη μας την οικογένεια
Τι θα χρειαστούμε:
1/2 κούπα λάδι
1/2 κιλό κοφτό μακαρονάκι
2 κούπες νερό
1 κούπα τριμμένο κεφαλοτύρι
1 κούπα τριμμένη γραβιέρα
1 λίτρο γάλα κατσικίσιο
2 κούπες φέτα τριμμένη
6 αυγά
αλάτι Μεσολογγίου – όσο μας αρέσει
πιπέρι – όσο μας αρέσει
1/2 κουταλάκι του γλυκού κουρκούμι
Πώς το κάνουμε:
Βάζουμε σε ένα πυρέξ το λάδι.
Ρίχνουμε το μακαρονάκι , ως έχει , πάνω στο λάδι.
Από πάνω ρίχνουμε το γάλα και τις κούπες με το νερό να πάνε παντού.
Ρίχνουμε το αλάτι , το πιπέρι , και το κουρκούμι και ανακατεύουμε
Πασπαλίζουμε με τα τυριά
Χτυπάμε τα αυγά και τα ρίχνουμε επάνω από τα τυριά.
Ψήνουμε σε προθερμασμένο στους 180 βαθμούς Κελσίου φούρνου για 1 ώρα.
Σερβίρουμε με σαλάτα εποχής
ntina

Αξιοσημείωτοι Μεσογειακοί κυκλώνες τα τελευταία 50 χρόνια

18-09-2020   Ο κυκλώνας Ιανός – www.windy.com

Οι Μεσογειακοί κυκλώνες, επίσης γνωστοί ως Μεσογειακοί τυφώνες (διεθνής ονομασία: Medicane, από τις λέξεις Mediterranean και hurricane), είναι σπάνια μετεωρολογικά φαινόμενα που παρατηρούνται στη Μεσόγειο Θάλασσα.
Λόγω της ξηράς φύσης της περιοχής της Μεσογείου, ο σχηματισμός τροπικών και υποτροπικών κυκλώνων είναι σπάνιος, με μόνο 100 καταγεγραμμένες τροπικές καταιγίδες από το 1947 ως και το 2011. Τα περισσότερα συστήματα παραμένουν στην ένταση τροπικής καταιγίδας ή κάτω από αυτήν, αλλά σε μερικές σπάνιες περιπτώσεις ορισμένες καταιγίδες έχουν φτάσει επίπεδο τυφώνα Κατηγορίας 1.
Δεν υπάρχει επίσημος οργανισμός για την παρακολούθηση του σχηματισμού και πορείας τους. 

Η τροπική γένεση κυκλώνων παρουσιάζεται συνήθως μέσα σε δύο ξεχωριστές θάλασσας.
Η πρώτη περιοχή περιλαμβάνει περιοχές της δυτικής Μεσογείου που ευνοούν περισσότερο την ανάπτυξη τους, ενώ στα ανατολικά περιοχή που ευνοεί την ανάπτυξη τους είναι το Ιόνιο Πέλαγος. 

Ωστόσο σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις παρόμοιες τροπικές καταιγίδες μπορούν επίσης να αναπτυχθούν στη Μαύρη Θάλασσα.
Η τραχιά ορεινή γεωγραφία της περιοχής δημιουργεί πρόσθετες δυσκολίες παρά ευνοϊκές για την ανάπτυξη ακραίων καιρικών φαινομένων και κατακόρυφης δραστηριότητας σε γενικές γραμμές. 

Οι εν λόγω κυκλώνες μπορούν να σχηματιστούν μόνο σε ανώμαλες μετεωρολογικές συνθήκες.
Έχουν διεξαχθεί πολυάριθμες μελέτες για τις επιπτώσεις της υπερθέρμανσης του πλανήτη στο σχηματισμό μεσογειακών κυκλώνων, οι οποίες γενικά συμφωνούν ότι θα σχηματίζονται λιγότερες αλλά πιο έντονες καταιγίδες.
Η ανάπτυξη τροπικών ή υποτροπικών κυκλώνων στη Μεσόγειο Θάλασσα συνήθως μπορεί να συμβεί μόνο υπό κάπως ασυνήθιστες περιστάσεις.
Η χαμηλή διάτμηση ανέμου και η ατμοσφαιρική αστάθεια που προκαλείται από τις επιδρομές κρύου αέρα είναι συχνά απαραίτητη.
Η πλειοψηφία τους συνοδεύεται από γούρνες ανώτερου επιπέδου, που τους παρέχει την απαιτούμενη ενέργεια για την εντατικοποίηση της ατμοσφαιρικής μεταφοράς—καταιγίδες και έντονες βροχοπτώσεις. 

Οι βαροκλινικές ιδιότητες της περιοχής της Μεσογείου, με τις κλίσεις υψηλής θερμοκρασίας, παρέχουν επίσης την αναγκαία αστάθεια για το σχηματισμό τροπικών κυκλώνων. 

Ένας άλλος παράγοντας, η αύξηση του δροσερού αέρα, παρέχει την απαραίτητη υγρασία. 

Οι υψηλές θερμοκρασίες στην επιφάνεια της θάλασσας είναι ως επί το πλείστον περιττές ως παράγοντας, καθώς οι περισσότεροι μεσογειακοί κυκλώνες τροφοδοτούνται με ενέργεια προερχόμενη από υψηλότερες θερμοκρασίες αέρα.
Η ανάπτυξη των κυκλώνων στη Μεσόγειο μπορεί να συμβεί όλο το χρόνο, αλλά παρατηρείται κυρίως μεταξύ Σεπτεμβρίου και Ιανουαρίου.
Αξιοσημείωτοι κυκλώνες
Στα τελευταία 50 χρόνια έχουν λάβει χώρα διάφοροι αξιοσημείωτοι μεσογειακοί κυκλώνες.
Τον Σεπτέμβριο του 1969 ένας μεσογειακός τροπικός κυκλώνας στη Βόρεια Αφρική δημιούργησε πλημμύρες, σκοτώνοντας σχεδόν 600 άτομα, αφήνοντας 250.000 άστεγους και καταστρέφοντας τις τοπικές οικονομίες.
Ένας μεσογειακός κυκλώνας τον Σεπτέμβριο του 1996 που αναπτύχθηκε στη περιοχή των Βαλεαρίδων Νήσων, γέννησε έξι σίφωνες και πλημμύρισε μέρη των νησιών.
Αρκετοί μεσογειακοί κυκλώνες έχουν επίσης αποτελέσει αντικείμενο εκτεταμένης μελέτης, όπως αυτοί του Ιανουαρίου του 1982, του Ιανουαρίου του 1995, του Σεπτεμβρίου του 2006, του Νοεμβρίου του 2011 και του Νοεμβρίου του 2014.
Η καταιγίδα του Ιανουαρίου 1995 είναι ένα από τα καλύτερα μελετημένα συστήματα μεσογειακών κυκλώνων, έχοντας στενή ομοιότητα με τους τροπικούς κυκλώνες σε άλλες περιοχές.
Επίσης υπήρχε διαθεσιμότητα παρατηρήσεων.
Ο μεσογειακός κυκλώνας του Σεπτεμβρίου 2006 είναι καλά μελετημένος λόγω της διαθεσιμότητας υφιστάμενων παρατηρήσεων και δεδομένων.
Τον Νοέμβριο του 2011 το τμήμα Δορυφορικής Ανάλυση της NOAA παρακολούθησε έναν μεσογειακό κυκλώνα, ο οποίος ονομάστηκε Ρολφ από το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, αν και σταμάτησε τις παρατηρήσεις τον επόμενο μήνα. Το 2015, η NOAA συνέχισε να εκδίδει προειδοποιήσεις για τροπικά συστήματα στην περιοχή της Μεσογείου.
22–27 Σεπτεμβρίου 1969
Ένας ασυνήθιστα σοβαρός μεσογειακός τροπικός κυκλώνας αναπτύχθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 1969 νοτιοανατολικά της Μάλτας, προκαλώντας σοβαρές πλημμύρες.
Οι απότομες κλίσεις πίεσης και θερμοκρασίας πάνω από την οροσειρά του Άτλαντα ήταν εμφανείς στις 19 Σεπτεμβρίου, αποτέλεσμα του δροσερού θαλάσσιου αέρα που προσπαθεί να διεισδύσει στην ενδοχώρα. Νότια των βουνών, αναπτύχθηκε μια ένα βαρομετρικό χαμηλό σε μια ορεινή περιοχή.
Υπό την επίδραση του ορεινού εδάφους, το χαμηλό αρχικά κινήθηκε βορειοανατολικά.
Μετά την είσοδο του δροσερού θαλάσσιου αέρα, ωστόσο, επανήλθε στη νοτιοανατολική πορεία πριν από τη μετάβαση σε μια καταβύθιση της Σαχάρας που σχετίζεται με ένα ξεχωριστό ψυχρό μέτωπο τις 22 Σεπτεμβρίου.
Κατά μήκος της διαδρομής του μετώπου του, ο αέρας της ερήμου μετακινήθηκε προς βορρά, ενώ ο κρύος αέρας παρασύρει προς την αντίθετη κατεύθυνση, και στο βόρειο τμήμα της Λιβύης, θερμές στεγνές αέριας μάζες συγκρούστηκαν τον ψυχρό λεβάντε της Μεσογείου.
Η οργάνωση της αναταραχής βελτιώθηκε ελαφρώς προτού αναδυθεί στη Μεσόγειο Θάλασσα στις 23 Σεπτεμβρίου, όταν το σύστημα υπέστη άμεση κυκλογένεση, εντάθηκε ταχέως όσο βρισκόταν νοτιοανατολικά της Μάλτας ως αποκομμένο χαμηλό ψυχρού πυρήνα,και αποκτώντας τροπικά χαρακτηριστικά.
Στη δυτική Αφρική, εν τω μεταξύ, πολλές διαταραχές συγκλίνουν προς τη Μαυριτανία και την Αλγερία, ενώ ο μεσογειακός κυκλώνας κινήθηκε νοτιοδυτικά πίσω προς την ακτή, χάνοντας την κλειστή κυκλοφορία του και αργότερα διαλύθηκε.
Ο κυκλώνας προκάλεσε σοβαρές πλημμύρες σε όλες τις περιοχές της Βόρειας Αφρικής. Στη Μάλτα σημειώθηκαν 123 χιλιοστά βροχοπτώσεων στις 23 Σεπτεμβρίου, στο Σφαξ μετρήθηκαν 45 χιλιοστά στις 24 Σεπτεμβρίου, στη Τίζι Ουζού 55 χιλιοστά στις 25 Σεπτεμβρίου, η Γκάφσα έλαβε 79 χιλιοστά και στην Κωνσταντινούπολη μετρήθηκαν 46 χιλιοστά στις 26 Σεπτεμβρίου και η Μπισκρά κατέγραψε 122 χιλιοστά στις 28 Σεπτεμβρίου.
Στη Μάλτα, ένα δεξαμενόπλοιο 20000 τόνων προσάραξε έναν ύφαλο και χωρίστηκε σε δύο, ενώ στη Γκάφσα της Τυνησίας, ο κυκλώνας πλημμύρισε ορυχεία φωσφορικών, αφήνοντας πάνω από 25.000 ανθρακωρύχους ανέργους και στοίχησε στην κυβέρνηση πάνω από 2 £ εκατομμύρια την εβδομάδα.
Χιλιάδες καμήλες και φίδια, πνίγηκαν από πλημμύρες και παρασύρθηκαν στη θάλασσα, ενώ κατέρρευσαν ογκώδεις ρωμαϊκές γέφυρες, οι οποίες είχαν αντέξει σε όλες τις πλημμύρες από την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας .
Συνολικά, οι πλημμύρες στην Τυνησία και την Αλγερία σκότωσαν σχεδόν 600 άτομα, άφησαν 250.000 αστέγους και κατέστρεψαν τις τοπικές οικονομίες.
Λόγω προβλημάτων επικοινωνίας, ωστόσο, τα ταμεία ανακούφισης από τις πλημμύρες συστάθηκαν σχεδόν ένα μήνα αργότερα.
ntina

Επειδή μου αρέσουν και τα εκλεκτά γλυκά - ελαφριά panna cotta γιαουρτιού με φρούτα του δάσους

H πανακότα, panna cotta είναι από τα πιο γνωστά γλυκίσματα Ιταλικής προέλευσης.
Αποτελείται από μαγειρεμένη κρέμα γάλακτος, η οποία έχει στερεοποιηθεί κατά την παρασκευή με ζελατίνη.
Το όνομά της στα ιταλικά σημαίνει “ψημένη κρέμα”.
Θα χρειαστούμε για την πανακόττα…
6gr. φύλλα ζελατίνης
350gr. κρέμα γάλακτος 
80gr. ζάχαρη κρυσταλλική
1 κ.γ. κανέλα 
200gr. γιαούρτη στραγγιστό
το ξύσμα μισού λεμονιού
και για το σερβίρισμα…
3 κ.σ. μέλι
φρούτα του δάσους 
φυλλαράκια δυόσμου

Και
Σε ένα μεγάλο μπολ με νερό βάζουμε τη ζελατίνη και την αφήνουμε να μουλιάσει 6-8 λεπτά.
Σε ένα κατσαρολάκι βάζουμε 200gr. κρέμα γάλακτος, 
τη ζάχαρη, 
την κανέλα και μεταφέρουμε σε χαμηλή φωτιά για 2-3 λεπτά μέχρι να λιώσει η ζάχαρη.
Σε ένα άλλο μπολ βάζουμε τα υπόλοιπα 150gr. κρέμα γάλακτος, τη γιαούρτη και ανακατεύουμε με ένα σύρμα χειρός μέχρι να ομογενοποιηθούν τα υλικά μας.
Βγάζουμε το κατσαρολάκι από τη φωτιά και βάζουμε τη ζελατίνη αφού την στύψουμε καλά με τα χέρια μας να φύγει το περιττό νερό
Ανακατεύουμε καλά με το σύρμα μέχρι να λιώσει.
Μεταφέρουμε το μείγμα από το κατσαρολάκι στο μπολ με το γιαούρτι, προσθέτουμε το ξύσμα και ανακατεύουμε καλά .
Μοιράζουμε το μείγμα σε 4 ποτήρια, βάζουμε στο ψυγείο και αφήνουμε για 3 ώρες για να παγώσουν καλά και να σταθεροποιηθούν πριν τα γαρνίρουμε .
Σερβίρουμε με το μέλι,
τα φρούτα του δάσους και τα φύλλα δυόσμου.

ntina

Νικόλαος Τσελεμεντές – ο άνθρωπος και το βιβλίο του

 

Ο Νικόλαος Τσελεμεντές γεννήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 1878 κι έφυγε από τη ζωή στις 2 Μαρτίου του 1958.
Ήταν Έλληνας αρχιμάγειρας του 20ου αιώνα.
Η οικογένεια του καταγόταν απ’ το χωριό Εξάμπελα της Σίφνου.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου τέλειωσε το Γυμνάσιο.
Αρχικά δούλεψε σαν υπάλληλος συμβολαιογραφείου, άρχισε όμως να ασχολείται περισσότερο με τη μαγειρική εργαζόμενος στο εστιατόριο του θείου του.
Ο θείος του ήταν ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου και εστιατορίου “Ακταίον” στο Νέο Φάληρο.
Σπούδασε για ένα χρόνο μαγειρική στη Βιέννη και γυρνώντας εργάστηκε για διάφορες πρεσβείες.
Έγινε αρχικά γνωστός με το περιοδικό “Οδηγός Μαγειρικής” που άρχισε να εκδίδει το 1910, που περιείχε -εκτός των συνταγών- διατροφικές συμβουλές, διεθνή κουζίνα, νέα για τη μαγειρική κ.α.
Το 1919 έγινε διευθυντής του ξενοδοχείου “Ερμής”, ενώ τον επόμενο χρόνο έφυγε για την Αμερική, όπου δούλεψε σε μερικά απ’ τα ακριβότερα εστιατόρια του κόσμου, κάνοντας παράλληλα και ανώτερες σπουδές μαγειρικής, ζαχαροπλαστικής και διαιτολογίας.
Γύρισε στην Ελλάδα το 1932, ίδρυσε μια μικρή σχολή μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής και κυκλοφόρησε το γνωστό βιβλίο του με συνταγές, που όντας ο πρώτος ολοκληρωμένος οδηγός μαγειρικής, γνώρισε πάνω από δεκαπέντε επίσημες ανατυπώσεις τις επόμενες δεκαετίες.
Ο μάγειρας από τη Σίφνο που μαγείρεψε για πρέσβεις και υψηλά πρόσωπα, έγραψε ένα από τα μεγαλύτερα ελληνικά «best seller» όλων των εποχών.
Επηρεασμένος απ’ τη γαλλική κουζίνα, υπήρξε εκσυγχρονιστής της ελληνικής κουζίνας, καθώς χάρη σ’ αυτόν οι Ελληνίδες νοικοκυρές έμαθαν τη μπεσαμέλ, τα πιροσκί και τη μπουγιαμπέσα, πρακτικές που κατά μερικούς ισοδυναμούσαν με νόθευση της ελληνικής κουζίνας με ευρωπαϊκά στοιχεία.
Έκτοτε επανεκδόθηκε τουλάχιστον δεκαπέντε φορές και οι συνταγές του γράφονταν για χρόνια σε πολλές εφημερίδες, καθιερώνοντας τον Νικόλαο Τσελεμεντέ ως το σύμβολο της ελληνικής κουζίνας.
Σε κάθε γάμο ο οδηγός αποτελούσε μια πρώτης τάξεως δώρο στους νεόνυμφους. Συνταγές με ονόματα γυναικών ή αρχαιοελληνικές ονομασίες Πολλές φορές σε διάφορες γευστικές δημιουργίες του έδινε ονόματα γυναικών.
Όταν κάποτε η Κυβέλη του περιέγραψε πως έκανε μια συνταγή με ελάχιστα υλικά που είχε στη διάθεσή της, κατέγραψε τη συνταγή και της έδωσε το όνομα της ηθοποιού.
Η συνταγή για τα ρεβίθια φούρνου που φτιάχνουν ακόμη στη Σίφνο ήταν του Νικολάου Τσελεμεντέ, που την επινόησε την περίοδο της Κατοχής.
Το όνομά του είναι σήμερα συνώνυμο των οδηγών μαγειρικής, ενώ χρησιμοποιείται και σαν πείραγμα προς κάποιον που ξέρει να μαγειρεύει πολύ καλά.
Το βιβλίο «Οδηγός Μαγειρικής και Ζαχαροπλαστικής» δεν περιείχε μόνο συνταγές, αλλά και πολλές χρήσιμες συμβουλές για νιόπαντρες και παλιές συζύγους.
Εξηγούσε με ποιον τρόπο λειτουργεί η αίσθηση της γεύσης και έγραφε για τη σωστή διατροφή, τους τρόπους συντήρησης τροφίμων, τον εξοπλισμό της κουζίνας, το σωστό στρώσιμο του τραπεζιού και τρόπους συμπεριφοράς.
Ο Τσελεμεντές ταξίδεψε δύο φορές τη δεκαετία του ’20 στην Αμερική.
Ήταν για αυτόν σαν να βρισκόταν στη Disneyland της γεύσης.
Μπορούσε να βρει σάλτσες που δεν ήξερε και δεν είχε δοκιμάσει, ποικιλίες μουστάρδας και νέους τρόπους μαγειρέματος.
Εκεί σπούδασε μαγειρική, ζαχαροπλαστική και διαιτολογία.
Όταν έγιναν τα εγκαίνια του γνωστού νεοϋορκέζικου Σέντραλ Παρκ, εργάστηκε ως αρχιμάγειρος της γιορτής που ακολούθησε.
Παράλληλα με τις σπουδές του, εργαζόταν σε διάσημα εστιατόρια της εποχής, όπου γινόταν αντικείμενο θαυμασμού.
Οι γνώσεις που απέκτησε στη μαγειρική όταν δούλευε ως παιδί στο ξενοδοχείο του θείου του στο Φάληρο, του επέτρεψαν να υλοποιήσει και μια απλή, αλλά πανέξυπνη επιχειρηματική ιδέα.
Γι αυτό είχε παρατήσει σε ηλικία 17 ετών τη δουλειά που έκανε σε συμβολαιογραφείο, με σκοπό να κάνει τις πρώτες του σπουδές στη Βιέννη.
Μελετούσε επίσης την αρχαία κουζίνα μέσω των Δειπνοσοφιστών, για να ανακαλύψει συνήθειες και γεύσεις.
Όταν κάποτε μαγείρεψε για τον διάδοχο της Σουηδίας, ο κατάλογος του Τσελεμεντέ είχε τα εξής:
«Πρόπομα ψυχρόν,
χρύσοφρυς Μεγαρικός, που ήταν η συναγρίδα Μεγάρων,
θωρακοφόροις καράβοις Ευβοίας, που ήταν οι γαρίδες,
γαλαθηνού μόσχου τεμάχη,
θύμβρωνος μάγματα,
ορτυγέας λεπτοτράχηλοι όρτυγες,
θρίκαδες εν οξυγάρω, που ήταν το μαρούλι
ασπάραγοι έλοοι,
Ολύμπου νιφάδες, που ήταν παγωτό δικής του συνταγής.
ολβιογαστόρων επιφορήματα».
Του άρεσε να δίνει ποιητικά, αρχαία και γενικώς εύηχα ονόματα στις συνταγές.
Στον περίφημο οδηγό πάντως, ο Τσελεμεντές φρόντιζε να αφιερώνει κεφάλαια σχετικά με:
«Εθιμοτυπίαι κατά τα γεύματα»,
«Κατάταξις των διαφόρων εντυπώσεων των γεύσεων»,
«Οικοκυρικαί μελέται», κλπ.
Κατά γενική ομολογία, ο διάσημος μάγειρας είχε καταφέρει να δώσει μια σαφή ταυτότητα στην ελληνική κουζίνα, εξισορροπώντας επιρροές από δύση και ανατολή.
Όμως, οι συνταγές του πολλές φορές κατακρίθηκαν για αλλοίωση της παραδοσιακής κουζίνας και μειωμένη ή ελλιπή χρήση βασικών υλικών, όπως το λάδι και τα μπαχάρια.
Το όνομά του Νικολάου Τσελεμεντέ αποτελεί μέχρι σήμερα σήμα κατατεθέν και αγαπημένη έκφραση των Ελλήνων, ακόμη και όταν ζητούν βιβλία και άλλων μαγείρων.
Ο ίδιος ωστόσο ποτέ δεν μιλούσε μέσα στο σπίτι του για μαγειρική.
Έφερε το κέτερινγκ και ίδρυσε τη Σχολή Μαγείρων «Κομψευάμενος» της εποχής και με το ψαθάκι στο κεφάλι, πήγαινε στην οδό Σταδίου, όπου μια εταιρεία ηλεκτρικών ειδών είχε στήσει μια πλήρως εξοπλισμένη κουζίνα.
Εκεί έκανε μαθήματα στις κυρίες, πώς να ψήνουν αρνάκι με πατάτες στο φούρνο της ηλεκτρικής κουζίνας και φυσικά συνταγές μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής.
Λίγα χρόνια μετά, άνοιξε στην οδό Μέρλιν κατάστημα τύπου κέτερινγκ, όπου πωλούσε ζεστά και κρύα γεύματα.
Οι Σχολές Τουριστικών Επαγγελμάτων ζήτησαν τη βοήθεια του, προκειμένου να οργανώσει τις εγκαταστάσεις των μαγειρείων.
Ένα από τα όνειρά του ήταν να μπορέσει να εφαρμόσει μέσα σε νοσοκομείο ειδικές δίαιτες για ασθενείς, που έπασχαν από ζάχαρο, διαβήτη ή και άλλες παθήσεις.
Ίδρυσε επίσης τη Σχολή Μαγείρων του Στρατού.
Μέσα από τα μαθήματα που παρέδιδε, βελτίωσε τον τρόπο σίτισης των στρατιωτών και όταν πέθανε σε ηλικία 80 ετών, έφερε το βαθμό του συνταγματάρχη.
Ο Νικόλαος Τσελεμεντές πέθανε στις 2 Μαρτίου του 1958 στην Αθήνα, σε ηλικία 80 ετών.
Το όνομά του είναι σήμερα συνώνυμο των οδηγών μαγειρικής, ενώ χρησιμοποιείται και σαν πείραγμα προς κάποιον που ξέρει να μαγειρεύει πολύ καλά.
Τιμώντας τη μνήμη και την προσφορά του στην ελληνική γαστρονομία, ο δημοσιογράφος, θεατρικός συγγραφέας και ακαδημαϊκός Σπύρος Μελάς, του αφιέρωσε μια υμνητική επιφυλλίδα στην εφημερίδα «Ελευθερία» στο φύλλο της 5ης Μαρτίου 1958.

«Κανένα άλλο βιβλίο δεν εσκόρπισε εις την Ελληνικήν οικογένειαν τόσην ευτυχία», έλεγε ο Γρηγόριος Ξενόπουλος για τα περιοδικά και τα βιβλία του Τσελεμεντέ. 

Το έργο του Τσελεμεντέ
Ο Νίκος Τσελεμεντές πέθανε.
Ο Μπριγιά Σαβαρέν της Ελλάδος, ο συγγραφέας του μοναδικού μας γαστρονομικού μας κώδικος, δεν υπάρχει πια στη ζωή.
Οι Γάλλοι εώρτασαν, εδώ και είκοσι χρόνια, με τον επισημότερο τρόπο, τον αυτοκράτορα της κουζίνας και της τραπέζης των.
Εμείς, όσο τον είχαμε ζωντανό, τον αγνοήσαμε, δεν τον πανηγυρίσαμε ποτέ.
Αδικία ιστορική. Ας τον ξεπροβοδίσουμε, τουλάχιστον, νεκρό, με τιμές που του ταιριάζουν.
Ο Τσελεμεντές δε φεύγει έτσι.
Ο μέγας αυτός ευεργέτης του ελληνικού νοικοκυριού, προ πάντων του νεοτεύκτου, άφησε σύγγραμμα- ένα από τα τελειότερα νεοελληνικά βιβλία: Το «Οδηγό της Μαγειρικής».
Είναι αληθινό μνημείο της «άρτε κουλινάρια», σανίδα σωτηρίας κάθε νέας νοικοκυράς, που μεταμορφώνει σε μαγείρισσα και την κοπέλλα, την πιο άγευστη μαγειρικής.
Μ’ αυτό το βιβλίο έφτιαξε ο Τσελεμεντές το τραπέζι μας· κατήρτισε τον ουρανίσκο μας· ετακτοποίησε το στομάχι μας· έλυσε το τραγικό πρόβλημα του «τι θα φάμε σήμερα» και πρόσφερε υπηρεσία πραγματικά εθνική. Ένα έθνος κρίνεται και από την κουζίνα του.
Πες μου πως τρως, να σου πω ποιος είσαι.
Η αναρχία της ελληνικής κουζίνας είναι γνωστή: Ιταλική, τουρκική, αλλά προ πάντων κράμα όλων των πρωτογενών συστημάτων, εφυτοζωούσε σε μια κατάσταση μάλλον προϊστορική:
Γιουβέτσι,
φασολάδα,
αρνάκι φρικασέ,
μπακαλιάρος πλακί και
το ψητό της σούβλάς- αυτό ήτανε, όλο κι όλο…το δραματολόγιό της.
Ο Τσελεμεντές με την επιβλητική του πραγματεία, έσπρωξε την ελληνική κατσαρόλα στο σύγχρονο πολιτισμό.
Αυτός ο άνθρωπος ήταν μάγειρος εκ γενετής.
Νέος γνωστός, κομψός, έξυπνος, εύθυμος, καλοφαγάς, γλεντζές από οικογένεια ξενοδόχων (προ εξήντα ετών λειτουργούσε εστιατόριο Τσελεμεντέ, στην ακτή Νέου Φαλήρου, όταν ήταν στις δόξες της) ο τύπος αυτός της παλιάς Αθήνας είχε μέσα του το δαιμόνιο.
Ο μάγειρος γεννάται, όπως κι ο ποιητής.
Η πείρα ήρθε ύστερα: Στην υπηρεσία διαφόρων πρεσβειών, που στα επίσημα γεύματά τους-μεγάλες μαγειρικές μάχες- ξεχώρισε σαν ασυγκράτητος μάγειρος.
Τα ταξίδια τον τελειοποίησαν: Τουρκία, Ρωσία, Γαλλία, Ιταλία, Αγγλία, κι επιτέλους Αμερική.
Μελέτησε όλες τις κουζίνες της γης.
Και το βιβλίο του είναι πεμπτουσία παγκοσμίων γνώσεων.
Δεν πιστεύω-τουλάχιστον στην Ελλάδα-να υπάρχη δεύτερο.
Η νοικοκυρά μπορεί να μαγερέψη μ’ αυτό ακριβά, μέτρια, φθηνά, όπως θέλει, αλλά θα είναι πάντα σύμφωνη με την υγιεινή και την καλλιτεχνία.
Όταν ήτανε στην Αμερική, ο Οδυσσέας αυτός των μαγειρικών περιπλανήσεων, μια διάδοσι έφερε στην Αθήνα, ότι πέθανε.
Η είδησι αυτή έφθασε, όταν ακριβώς κυκλοφορούσε η πρώτη έκδοσι της Μαγειρικής του (Απρίλης του 1926).
Οι κριτικές που γράφτηκαν τότε ήτανε νεκρολογίες…
Από τον άλλο κόσμο-δηλαδή το Νέο Κόσμο-έφθασε η απάντηση του Τσελεμεντέ, γεμάτη χιούμορ: «Για ένα πράγμα μόνον είμαι ευχαριστημένος-έγραφε-που δεν πέθανα: Το ότι απέκτησα και ανεψιόν: Τον κύριο Κώσταν Αθάνατον, όστις με αποκαλεί θείον. Λέξις δηλαδή που δεν είχε χαϊδεύσει την ακοήν μου δια το μη έχειν ανεψιούς. Δέον να προσθέσω, ότι θείους τουναντίον, εχω πολλούς· και εις εξ αυτών ήτο ο κάτοχος του εστιατορίου του Νέου Φαλήρου»…
Όταν βγήκε ο «Οδηγός της Μαγειρικής» του έγραψα ειλικρινέστατο εγκώμιο: «Είναι- είπα, κάνοντας κι εγώ χιούμορ με τη σειρά μου-ο μεγαλύτερος συγγραφεύς της Ελλάδος.
Δεν αστειεύομαι καθόλου.
Αν γράφειν σημαίνη παρέχειν κάποιαν υπηρεσίαν εις τους ανθρώπους δια του γραπτού λόγου, ο Τσελεμεντές υπεραξίζει τον τίτλον αυτόν.
Και του οφείλω ανεπιφύλακτον εγκώμιον.
Ο Τσελεμεντές απαντά σ’ ένα καθημερινό ερώτημα της ζωής μας, που ένα πλήθος άνθρωποι άνθρωποι θάδιναν κι εγώ δεν ξέρω τι, για να έλειπε :Έχει καταστρώσει το μενού και των τριακοσίων εξηνταπέντε ημερών του έτους.
Είναι απλούς, σαφής, αναλυτικός, γευστικός, ευκολοεφάρμοστος, φτιασμένος για την ελληνική κουζίνα…»
Πόσα νέα νοικοκυριά δεν έχει σώσει από τις αφαιμάξεις των μαγειρισσών και προ πάντων από το διαζύγιο!
Το κρεββάτι και το τραπέζι ενώνει, το κρεββάτι και το τραπέζι χωρίζει.
Το νεαρό αντρόγυνο έχει το τραπέζι σήμερα χάρις στον Τσελεμεντέ.
Αρκεί το κεφαλάκι της νεοπαντρεμένης μπεμπέκας να σκύβη πέντε λεπτά καθεκάστην στον «Οδηγό», για να δρέπη συγχαρητήρια.
Τάλαντο θεωρητικό, που ο Ύψιστος απέστειλε για να πειθαρχήση την ελληνική κουζίνα, να σώση το ελληνικό στομάχι και μετ’ αυτού το Έθνος.
Γιατί, επί τέλους, ένα έθνος που δεν ξέρει να φάη, δεν μπορεί ούτε να σκεφθή ούτε να ζήση…
Είμαι βέβαιος, ότι έπειτα από ένα τέτοιο έργο, θα του ανοίξη τώρα, που πέθανε στ’ αλήθεια-όχι σαν την άλλη φορά!-διάπλατα την πόρτα του Παραδείσου ο Άγιος Πέτρος, ο κλειδοκράτορας: Αρκεί να του υποσχεθή μια καλή κοτόπιττα!

ntina

Πηγές:
sansimera.gr
lifo.gr
efimeris.nlg.gr
cretalive.gr
mixanitouxronou.gr
in.gr

Μαθαίνω : συνέβη ή συνέβει; συνέβη – ορθογραφία

Συνέβη ή συνέβει;
Συνέβη
Δεν έχουμε υποτακτική που πρέπει να γυρίσουμε το -η σε -ει.
Είναι οριστική αορίστου β .
Όμοια και τα: επιβαίνω (επέβη),
μεταβαίνω (μετέβη),
προβαίνω (προέβη),
υπερβαίνω (υπερέβη),
παραβαίνω (παρέβη) κτλ.

ntina

Το γράψιμο με το χέρι θα μπορούσε να διευκολύνει τη μάθηση

Υπάρχουν μελέτες που δείχνουν ότι το γράψιμο με το χέρι θα μπορούσε να διευκολύνει τη μάθηση.

Αν γράφουμε με το χέρι, λειτουργούμε πιο συνειδητά, λέει ο Mάρκαρντ.

Ο συνδυασμός περιεχομένου και κίνησης δημιουργεί ένα είδος μνήμης.

Ωστόσο, πρέπει να προσέξουμε να μην γενικεύσουμε, λέει ο Kελ: 

Μερικοί άνθρωποι έμαθαν καλύτερα ακούγοντας ή διαβάζοντας. 

“Η εκμάθηση είναι κάτι πολύ ξεχωριστό”, λέει.

Τα tablet, τα smartphone και οι υπολογιστές καθιστούν πλέον περιττό να γράφουμε με το χέρι, αλλά επιστήμονες προειδοποιούν ότι αυτό δεν βοηθάει στην ανάπτυξη των παιδιών, σύμφωνα με την Die Zeit, που έκανε το χειρόγραφο πρώτο θέμα στην ηλεκτρονική της έκδοση.
“Το χειρόγραφο είναι ένα από τα μεγαλύτερα πολιτιστικά επιτεύγματα της ανθρωπότητας: χάρη σε αυτό, οι άνθρωποι μπόρεσαν να διατηρήσουν τη γνώση τους. 
Η γραφή έδωσε τη δυνατότητα να μεταβιβάζουμε σύνθετες σκέψεις και ιδέες σε άλλους ανθρώπους ανεξάρτητα από το χρόνο και το διάστημα” γράφει η γερμανική εφημερίδα και τονίζει το εξής:
Χάρη στο χειρόγραφο γνωρίζουμε μέχρι σήμερα τι δίδαξε ο Πλάτωνας και ο Σωκράτης. 
Αλλά παρόλο που τέτοιες σκέψεις γράφονταν πάνω σε πέτρινες πινακίδες παπύρους και αργότερα σε χαρτί, το σημερινό γράψιμο γίνεται ολοένα και πιο ανεξάρτητο από το φυσικό του υπόβαθρο.
Σήμερα, γράφουμε και αποθηκεύουμε πολλά στα smartphones και τους υπολογιστές μας και τα ανεβάζουμε στο cloud.
 Όλο και συχνότερα ξεχνάμε το στυλό, όλο και πιο συχνά “χτυπάμε” τις σκέψεις μας στις οθόνες και τα πληκτρολόγια. 
Συχνά το χειρόγραφο μπορεί να βρεθεί μόνο σε σημειώσεις ή ευχετήριες κάρτες.
Ερευνητές της Εκπαίδευσης βλέπουν σε αυτό έναν εξαιρετικό κίνδυνο. 
Και φαίνεται να είναι σωστό: Μια έρευνα μεταξύ 1.900 καθηγητών διαπίστωσε ότι το 30% των κοριτσιών και το 50% των αγοριών έχουν πρόβλημα να μάθουν πώς να γράφουν σωστά. 
Στο γυμνάσιο, ακόμη και το 40% των μαθητών δεν μπόρεσαν να γράψουν μισή ώρα χωρίς προβλήματα. 
Οι δάσκαλοι ρωτήθηκαν επίσης τι πιστεύουν: Το 53% εκτιμά ότι η αιτία βρίσκεται στην “προοδευτική ψηφιοποίηση της επικοινωνίας”.
Προς το παρόν δεν υπάρχουν επιστημονικές αποδείξεις ότι η ψηφιοποίηση είναι η αιτία των προβλημάτων στη γραφή. 
Τα περισσότερα ευρήματα βασίζονται στις παρατηρήσεις των εκπαιδευτικών και των γονέων. 
Στην πραγματικότητα, δεν είναι καν σαφές αν είναι πραγματικά πιο δύσκολο για τους μαθητές να μάθουν να γράφουν, ή αν ήταν πάντα δύσκολο γι΄ αυτούς. 
“Μας λείπουν συγκριτικά στοιχεία” λέει ο ψυχολόγος Κρίστιαν Μάρκαρντ που έχει εργαστεί για πολλά χρόνια στον τομέα αυτόν.
Ο νευρολόγος Κρίστιαν Άκελ είναι επίσης επιφυλακτικός: “Αν οι ερωτηθέντες έχουν ήδη μια σχηματισμένη άποψη, αυτό μπορεί να στρεβλώσει τα αποτελέσματα”. 
Παρόλα αυτά, ο Κελ, που ερευνά το θέμα της επεξεργασίας γλωσσών στο Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης, πιστεύει στην αξία του χειρόγραφου. “Το γράψιμο είναι ένα αριστούργημα του εγκεφάλου”, λέει. 
Ακόμη και η ανάγνωση είναι μια πολύ περίπλοκη ικανότητα. Μαθαίνουμε να συσχετίζουμε ξεχωριστά γράμματα με τους ήχους και τελικά να τα συνδυάζουμε σε λέξεις.
Και όταν γράφουμε με το χέρι, υπάρχει κάτι παραπάνω από την ανάγνωση: μεταφράζουμε έναν ήχο ή μια λέξη με μια λεπτή, πολύ ακριβή κίνηση. 
Εδώ έρχεται το σύστημα του εγκεφάλου που ελέγχει τις κινήσεις μας. 
Με τη γραφή ενεργοποιούνται διάφορες περιοχές του εγκεφάλου.
“Τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν στην τάξη”, λέει ο Κελ. 
Στα σχολεία, οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να βρουν τρόπους φιλικούς προς το παιδί για να διδάξουν τους μαθητές τους να γράφουν. Αυτό περιλαμβάνει όχι την αποδυνάμωση της ψηφιοποίησης, αλλά τη σύνδεση και των δύο διαδικασιών. 
Για παράδειγμα μέσω στυλό που ψηφιοποιούν τη γραφή απευθείας. 
Ο Μάρκαρντ εργάζεται επίσης σε προγράμματα υπολογιστών που αναλύουν τις δεξιότητες γραφής των μαθητών.
Εξελικτικό υποπροϊόν το γράψιμο
Αν και οι προδιαθέσεις για το γράψιμο είναι έμφυτες, ο Κρίστιαν Κελ εξηγεί ότι αντίθετα με την ομιλία, το γράψιμο δεν είναι πολύ διαισθητικό. 
Γι’ αυτό για να το μάθουμε πρέπει να δουλέψουμε τόσο σκληρά. Κάτι που μπορεί να εξηγηθεί εξελικτικά: 
Ο λόγος έχει αναπτυχθεί ως ατομική ικανότητα, εμείς οι άνθρωποι μιλάμε εδώ και τουλάχιστον 50.000 έως 100.000 χρόνια, ίσως ακόμη και για μισό εκατομμύριο χρόνια (Τα Σύνορα της Ψυχολογίας: Dediu & Levinson, 2013). 
Αντίθετα, η εξέλιξη της γραφής είναι περισσότερο ένα υποπροϊόν των καλύτερων κινητικών δεξιοτήτων, όπως εκείνων που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή εργαλείων. “Η ικανότητα να γράφεις δεν είναι τόσο πολύ ενσωματωμένη στο DNA μας όπως ο λόγος”, λέει ο Kελ.
Διαθέτουμε είδη γραφής εδώ και 5.000 έως 6.000 χρόνια. Τότε, οι Σουμέριοι στο σημερινό Ιράκ ανέπτυξαν τη σφηνοειδή γραφή. 
Ένα βιβλίο με σχεδόν 2.000 χαρακτήρες, το οποίο χρησίμευε για τη διαχείριση του εμπορίου. 
Οι Σουμέριοι σκάλιζαν τα γράμματα με ξύλινα ραβδιά σε πήλινες πλάκες. Κατά τη διάρκεια των αιώνων, το αλφάβητο μας αναπτύχθηκε από αυτή τη γραμματοσειρά.
Ενώ η ομιλία είναι κτήμα όλων των ανθρώπων από την αρχή, η γραφή αφορούσε μόνο μια μειονότητα. Μόνο έμποροι, ευγενείς και κληρικοί μάθαιναν να γράφουν. 
Ακόμη και στη Γερμανία, μόνο πριν από 100 χρόνια η γραφή έγινε πραγματικά υποχρεωτική: το 1919 εισήχθη η υποχρεωτική εκπαίδευση. 
Ακόμη και σήμερα, 7,5 εκατομμύρια άνθρωποι στη Γερμανία δεν μπορούν να διαβάζουν ούτε να γράφουν επαρκώς.
Υπάρχουν μελέτες που δείχνουν ότι το γράψιμο με το χέρι θα μπορούσε να διευκολύνει τη μάθηση. 
Στις ΗΠΑ, ένας ψυχολόγος κατέγραψε τις επιδόσεις μιας ομάδας 67 φοιτητών από το πανεπιστήμιο του Πρίνστον που παρακολουθούσαν μια διάλεξη. 
Οι φοιτητές είχαν τη δυνατότητα είτε να σημειώνουν με το φορητό υπολογιστή είτε να γράφουν σε χειρόγραφο. 
Το αποτέλεσμα: όσοι είχαν γράψει με το χέρι, είχαν πολύ καλύτερη απόδοση. “Αν γράφουμε με το χέρι, λειτουργούμε πιο συνειδητά”, λέει ο Mάρκαρντ. 
Ο συνδυασμός περιεχομένου και κίνησης δημιουργεί ένα είδος μνήμης. 
Ωστόσο, πρέπει να προσέξουμε να μην γενικεύσουμε, λέει ο Kελ: Μερικοί άνθρωποι έμαθαν καλύτερα ακούγοντας ή διαβάζοντας. “Η εκμάθηση είναι κάτι πολύ ξεχωριστό”, λέει.

efsyn.gr