Αβορίγινες– Για να προστατευτούμε απ’ τις φωτιές, χρειαζόμαστε τις τεχνικές της ελεγχόμενης ανάπτυξης φωτιάς και καύσης – cultural
burning, όπως έχει επικρατήσει να ονομάζεται αυτή η αρχαία τεχνική διάσωσης και αναζωογόνησης των δασών από τους αυτόχθονες της Αυστραλίας
Καθώς οι πυρκαγιές πλήττουν την Αυστραλία, καταστρέφοντας τα ζώα, καταστρέφοντας τη βιοποικιλότητα, καταστρέφοντας τις πατρίδες των Αβορίγινων και προκαλώντας πρωτοφανή επίπεδα ατμοσφαιρικής ρύπανσης, αξίζει να αναλογιστούμε την επείγουσα ανάγκη για βιώσιμες πολιτικές και πρακτικές γης και πώς οι καλύτεροι θεματοφύλακες μας,
οι αυτόχθονες, μπορούν να αποτελέσουν κεντρικό σημείο αναφοράς.
Οι φωνές των αυτοχθόνων έχουν επισημάνει εδώ και καιρό την καταστροφή που συντελείται στον πλανήτη από την άσχημη εκμετάλλευση των πόρων από αυτούς που αποίκησαν τα εδάφη τους, από την πρώτη στιγμή που πάτησαν το πόδι τους στα εδάφη που έμελλε να γίνουν σπίτι τους.
Η προσπάθεια δημιουργίας εύκολου πλούτου οδήγησε σε αποικιακές επιχειρήσεις σε όλο τον κόσμο, «στέλνοντας» τυχοδιώκτες και «επιχειρηματίες» σε ακτές τόσο μακρινές από την Ευρώπη όσο και από τον Ειρηνικό.
Η απληστία δικαιολόγησε πολλές πρακτικές τους, όπως την κατάργηση των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας των ιθαγενών, και με τους ιθαγενείς πληθυσμούς να αντιμετωπίζονται ως απλοί καταπατητές των πολύτιμων πόρων τους οποίους θεώρησαν εκ προοιμίου δικούς τους.
Για τους αυτόχθονες λαούς, η άφιξη των αποικιοκρατών ήταν καταστροφική – κατέστρεψε την οικογένειά τους και άλλαξε το περιβάλλον και τις οικονομίες τους.
Τα εδάφη τους δεν ήταν πλέον σπίτια τους για να είναι σεβαστά, αλλά μέσο πλουτισμού τους.
Τα υλικά που εξορύσσονται δεν ήταν για τη βιωσιμότητα των εγγύτερων κοινοτήτων, οι οποίες κοινότητες και συμμετείχαν στη διαχείριση και στην προστασία του περιβάλλοντος, αλλά αντανακλούσαν κερδοφόρες εμπορικές ευκαιρίες για εύκολο και γρήγορα πλουτισμό.
Οι αυτόχθονες απαξιώθηκαν, δεν ζητήθηκε ούτε η συμβουλή τους, ούτε η συγκατάθεσή τους, δεν τους δόθηκε καμία οικονομική βοήθεια και δεν υπήρξε κανένας σεβασμό στις πνευματικές τους αξίες ή τα συστήματα πεποιθήσεών τους.
Το οικονομικό μοντέλο που αναπτύχθηκε τους πρώτους χρόνους της αποικιοκρατίας εξακολουθεί να ευδοκιμεί και να ωφελεί ένα επιλεγμένο ποσοστό του πληθυσμού σε ολόκληρο τον κόσμο, ενωμένο σε μια κοινή ιδέα: παραγωγή πλούτου από πλούσιες σε πόρους περιοχές, πολλές από τις οποίες βρίσκονται σε αυτόχθονες εκτάσεις.
Η σύγχρονη Αυστραλία αποτελεί το επίτευγμα αυτού του φαινομένου.
Οι αστραφτερές πόλεις της, που μεγαλύνθηκαν και πλούτισαν από το εμπόριο και από την εκμετάλλευση των εγχώριων πόρων, νόμιζαν ότι ήταν απρόσβλητες από τη ζημιά που συμβαίνει «πέρα από το σπίτι μας».
Και έτσι ήρθε η καταστροφή
Φέτος, και καθώς οι ανεξέλεγκτες δασικές πυρκαγιές αφάνισαν τεράστιες εκτάσεις στην Αυστραλία, οι Αβορίγινες επέμεναν ότι η παραδοσιακή διαχείριση που ξέρουν να εφαρμόζουν στην γη τους θα είχε προλάβει ή τουλάχιστον θα είχε περιορίσει την καταστροφή.
Έτσι παρά τα χιλιάδες εμπόδια και παρά τις αδυναμίες, πολλοί εργάζονται για έναν καλύτερο κόσμο: να εξασφαλίσουν το περιβάλλον, να προστατεύσουν τα δικαιώματα και να ζήσουν αειφόρα και ειρηνικά μέσα σε έναν ταχέως «αναπτυσσόμενο κόσμο, ο οποίος δεν αναλογίζεται καθόλου για το περιβάλλον και τα πλανητικά όρια στενεύουν
Πολλοί εργάζονται ενεργά για τον μετριασμό των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής.
Πολλοί από αυτούς είναι ιθαγενείς και το κάνουν αυτό από αμνημονεύτων χρόνων.
Και πληθαίνουν τα άτομα που επιμένουν να επισημαίνουν πως το να ακούμε και να ενεργούμε σύμφωνα με την σοφία και τις προτροπές των αυτοχθόνων και παράλληλα να μαθαίνουμε από αυτούς, είναι ο μόνος τρόπος να σταματήσουν οι πυρκαγιές στην Αυστραλία και αλλού.
Οι φωνές των αυτοχθόνων έχουν επισημάνει εδώ και καιρό την καταστροφή που συντελείται στον πλανήτη από την άσχημη εκμετάλλευση των πόρων από αυτούς που αποίκησαν τα εδάφη τους, από την πρώτη στιγμή που πάτησαν το πόδι τους στα εδάφη που έμελλε να γίνουν σπίτι τους.
Η προσπάθεια δημιουργίας εύκολου πλούτου οδήγησε σε αποικιακές επιχειρήσεις σε όλο τον κόσμο, «στέλνοντας» τυχοδιώκτες και «επιχειρηματίες» σε ακτές τόσο μακρινές από την Ευρώπη όσο και από τον Ειρηνικό.
Η απληστία δικαιολόγησε πολλές πρακτικές τους, όπως την κατάργηση των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας των ιθαγενών, και με τους ιθαγενείς πληθυσμούς να αντιμετωπίζονται ως απλοί καταπατητές των πολύτιμων πόρων τους οποίους θεώρησαν εκ προοιμίου δικούς τους.
Για τους αυτόχθονες λαούς, η άφιξη των αποικιοκρατών ήταν καταστροφική – κατέστρεψε την οικογένειά τους και άλλαξε το περιβάλλον και τις οικονομίες τους.
Τα εδάφη τους δεν ήταν πλέον σπίτια τους για να είναι σεβαστά, αλλά μέσο πλουτισμού τους.
Τα υλικά που εξορύσσονται δεν ήταν για τη βιωσιμότητα των εγγύτερων κοινοτήτων, οι οποίες κοινότητες και συμμετείχαν στη διαχείριση και στην προστασία του περιβάλλοντος, αλλά αντανακλούσαν κερδοφόρες εμπορικές ευκαιρίες για εύκολο και γρήγορα πλουτισμό.
Οι αυτόχθονες απαξιώθηκαν, δεν ζητήθηκε ούτε η συμβουλή τους, ούτε η συγκατάθεσή τους, δεν τους δόθηκε καμία οικονομική βοήθεια και δεν υπήρξε κανένας σεβασμό στις πνευματικές τους αξίες ή τα συστήματα πεποιθήσεών τους.
Το οικονομικό μοντέλο που αναπτύχθηκε τους πρώτους χρόνους της αποικιοκρατίας εξακολουθεί να ευδοκιμεί και να ωφελεί ένα επιλεγμένο ποσοστό του πληθυσμού σε ολόκληρο τον κόσμο, ενωμένο σε μια κοινή ιδέα: παραγωγή πλούτου από πλούσιες σε πόρους περιοχές, πολλές από τις οποίες βρίσκονται σε αυτόχθονες εκτάσεις.
Η σύγχρονη Αυστραλία αποτελεί το επίτευγμα αυτού του φαινομένου.
Οι αστραφτερές πόλεις της, που μεγαλύνθηκαν και πλούτισαν από το εμπόριο και από την εκμετάλλευση των εγχώριων πόρων, νόμιζαν ότι ήταν απρόσβλητες από τη ζημιά που συμβαίνει «πέρα από το σπίτι μας».
Και έτσι ήρθε η καταστροφή
Φέτος, και καθώς οι ανεξέλεγκτες δασικές πυρκαγιές αφάνισαν τεράστιες εκτάσεις στην Αυστραλία, οι Αβορίγινες επέμεναν ότι η παραδοσιακή διαχείριση που ξέρουν να εφαρμόζουν στην γη τους θα είχε προλάβει ή τουλάχιστον θα είχε περιορίσει την καταστροφή.
Έτσι παρά τα χιλιάδες εμπόδια και παρά τις αδυναμίες, πολλοί εργάζονται για έναν καλύτερο κόσμο: να εξασφαλίσουν το περιβάλλον, να προστατεύσουν τα δικαιώματα και να ζήσουν αειφόρα και ειρηνικά μέσα σε έναν ταχέως «αναπτυσσόμενο κόσμο, ο οποίος δεν αναλογίζεται καθόλου για το περιβάλλον και τα πλανητικά όρια στενεύουν
Πολλοί εργάζονται ενεργά για τον μετριασμό των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής.
Πολλοί από αυτούς είναι ιθαγενείς και το κάνουν αυτό από αμνημονεύτων χρόνων.
Και πληθαίνουν τα άτομα που επιμένουν να επισημαίνουν πως το να ακούμε και να ενεργούμε σύμφωνα με την σοφία και τις προτροπές των αυτοχθόνων και παράλληλα να μαθαίνουμε από αυτούς, είναι ο μόνος τρόπος να σταματήσουν οι πυρκαγιές στην Αυστραλία και αλλού.
«Προσπαθούμε να χρησιμοποιήσουμε τις τεχνικές της ελεγχόμενης ανάπτυξης φωτιάς για να φέρουμε τη χώρα πίσω στην υγεία, να την επαναφέρουμε στη ζωή», είπε ο Noel Webster.
Ο Noel Webster είναι ένα ένα από τα μέλη της κοινότητας των ιθαγενών, ο οποίος όταν εργάστηκε ως δασολόγος για τα Εθνικά Πάρκα και την Υπηρεσία Άγριας Ζωής συγκλονίστηκε από το πόσο άρρωστη ήταν η γη.
Έτσι μετά από την παρακολούθηση των σεμιναρίων για τις τεχνικές της ελεγχόμενης ανάπτυξης φωτιάς σε ένα εργαστήριο πολιτιστικής καύσης στη βόρεια ακτή, ήξερε ότι έπρεπε να κάνει κάτι για τον τόπο του αλλά και τον πλανήτη.
Οργάνωσε μια σειρά εργαστηρίων με νέους Αβορίγινους στο Shoalhaven σε συνεργασία με την τοπική Υπηρεσία Αγροτικής Πυρκαγιάς (RFS), η οποία άρχισε να διδάσκει στους άντρες τις πρακτικές της ελεγχόμενης καύσης.
Ένας από τους συμμετέχοντες του εργαστηρίου, Jacob Morris, δήλωσε ότι η διαδικασία τον έφερε πιο κοντά στον πολιτισμό του και στη γη του.
Ο Jacob Morris είναι ένας νεαρός ιθαγενής, ο οποίος διδάχθηκε αρχαίες τεχνικές καύσης από την οικογένειά του, οργάνωσε με τη σειρά του σεμινάρια για να διδάξει τους παραδοσιακούς τρόπους διαχείρισης της γης και πιστεύει ότι μεγάλο μέρος της οδύνης θα είχε αποφευχθεί με την εφαρμογή της χαμηλού ύψους ελεγχόμενης καύσης, που θα έκαιγε θάμνους, χαμηλή βλάστηση και καύσιμη ύλη κατά την ψυχρή περίοδο του έτους – cool burning
Οι αυτόχθονες Αυστραλοί πάντα χρησιμοποιούσαν τον τρόπο αυτόν για να αναζωογονήσουν τα εδάφη τους.
«Όταν ανάβουμε μία τέτοια φωτιά, περπατάμε μαζί της, παρατηρούμε στο κάθε μας βήμα την κατάσταση της γης , την κατεύθυνση του ανέμου, παράγοντες πολύ σημαντικοί για τις τεχνικές μας αυτές, διότι επηρεάζουν την ένταση της φωτιάς.
Και βέβαια η επίδραση της πρακτικής αυτής είναι άμεσα ορατή.
Όταν επιστρέφουμε βλέπουμε τους νέους βλαστούς να έχουν ξεπεταχτεί και να αυξάνονται.
Η φροντίδα μας έχει άμεσα αποτελέσματα»εξηγούσε ο Jacob Morris
Ο Noel Webster είναι ένα ένα από τα μέλη της κοινότητας των ιθαγενών, ο οποίος όταν εργάστηκε ως δασολόγος για τα Εθνικά Πάρκα και την Υπηρεσία Άγριας Ζωής συγκλονίστηκε από το πόσο άρρωστη ήταν η γη.
Έτσι μετά από την παρακολούθηση των σεμιναρίων για τις τεχνικές της ελεγχόμενης ανάπτυξης φωτιάς σε ένα εργαστήριο πολιτιστικής καύσης στη βόρεια ακτή, ήξερε ότι έπρεπε να κάνει κάτι για τον τόπο του αλλά και τον πλανήτη.
Οργάνωσε μια σειρά εργαστηρίων με νέους Αβορίγινους στο Shoalhaven σε συνεργασία με την τοπική Υπηρεσία Αγροτικής Πυρκαγιάς (RFS), η οποία άρχισε να διδάσκει στους άντρες τις πρακτικές της ελεγχόμενης καύσης.
Ένας από τους συμμετέχοντες του εργαστηρίου, Jacob Morris, δήλωσε ότι η διαδικασία τον έφερε πιο κοντά στον πολιτισμό του και στη γη του.
Ο Jacob Morris είναι ένας νεαρός ιθαγενής, ο οποίος διδάχθηκε αρχαίες τεχνικές καύσης από την οικογένειά του, οργάνωσε με τη σειρά του σεμινάρια για να διδάξει τους παραδοσιακούς τρόπους διαχείρισης της γης και πιστεύει ότι μεγάλο μέρος της οδύνης θα είχε αποφευχθεί με την εφαρμογή της χαμηλού ύψους ελεγχόμενης καύσης, που θα έκαιγε θάμνους, χαμηλή βλάστηση και καύσιμη ύλη κατά την ψυχρή περίοδο του έτους – cool burning
Οι αυτόχθονες Αυστραλοί πάντα χρησιμοποιούσαν τον τρόπο αυτόν για να αναζωογονήσουν τα εδάφη τους.
«Όταν ανάβουμε μία τέτοια φωτιά, περπατάμε μαζί της, παρατηρούμε στο κάθε μας βήμα την κατάσταση της γης , την κατεύθυνση του ανέμου, παράγοντες πολύ σημαντικοί για τις τεχνικές μας αυτές, διότι επηρεάζουν την ένταση της φωτιάς.
Και βέβαια η επίδραση της πρακτικής αυτής είναι άμεσα ορατή.
Όταν επιστρέφουμε βλέπουμε τους νέους βλαστούς να έχουν ξεπεταχτεί και να αυξάνονται.
Η φροντίδα μας έχει άμεσα αποτελέσματα»εξηγούσε ο Jacob Morris
Το να ακούτε και να ενεργείτε σύμφωνα με τις αυτόχθονες φωνές είναι ο μόνος τρόπος να σταματήσετε τις πυρκαγιές στην Αυστραλία και αλλού
Η ελεγχόμενη καύση προλαβαίνει μελλοντικές πυρκαγιές
Μια φωτιά χαμηλής έντασης ανάβει όταν δεν υπάρχει άνεμος και ο καιρός είναι ακόμα δροσερός.
Τότε είναι ακόμα ασφαλές να καθαρίσουμε τη χαμηλή βλάστηση που είναι συνήθως το τέλειο καύσιμο και προσάναμμα για μια μεγάλη και καταστροφική φωτιά.
Οι κοινότητες των ιθαγενών ασκούν τις τεχνικές της ελεγχόμενης ανάπτυξης φωτιάς για γενιές.
Και πρόσφατα ο Jacob Morris μπόρεσε να μοιραστεί αυτή τη γνώση σε μια ανταλλαγή απόψεων με τον καναδικό πρωθυπουργό Jordan Profeit.
Οι εντεταλμένοι για την προστασία από τις πυρκαγιές που ήρθαν αντιμέτωποι με τις απρόβλεπτες και έντονες πυρκαγιές λένε ότι οι τεχνικές της ελεγχόμενης ανάπτυξης φωτιάς δεν είναι πανάκεια, αλλά είναι πολύτιμο εργαλείο.
Ο Morris ελπίζει ότι μπορεί να υπάρξει περισσότερη συνεργασία μεταξύ των ομάδων των ιθαγενών ομάδων και της αγροτικής πυροσβεστικής υπηρεσίας της Αυστραλίας για την προστασία της γης
«Οι ίδιες μέθοδοι εφαρμόζονται από τους αυτόχθονες πληθυσμούς σε όλον τον πλανήτη» δήλωσε ο Jordan Profeit, πυροσβέστης από το Γιούκον του Καναδά που επισκέφτηκε την Αυστραλία στο πλαίσιο ενός προγράμματος ανταλλαγής γνώσεων.
Οι αγροτικές πυροσβεστικές υπηρεσίες της Αυστραλίας και άλλες οργανώσεις διαχείρισης γαιών άρχισαν να συμβουλεύονται φυλές αυτοχθόνων για την κατάρτιση των σχεδίων εφαρμογής μεθόδων προληπτικής καύσης και διαχείρισης εδαφών.
Ο David Bowman, καθηγητής πυρηνικής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο της Τασμανίας, δήλωσε ότι η «παραδοσιακή μέθοδος των αυτοχθόνων» χρησιμοποιείται σε μικρές ιδιωτικές εκτάσεις, ενώ οι κατά τόπους πυροσβεστικές υπηρεσίες πραγματοποιούσαν δικής τους σύλληψης επιχειρήσεις καύσης χαμηλής βλάστησης και καύσιμων υλικών σε μεγαλύτερη κλίμακα»
Μια φωτιά χαμηλής έντασης ανάβει όταν δεν υπάρχει άνεμος και ο καιρός είναι ακόμα δροσερός.
Τότε είναι ακόμα ασφαλές να καθαρίσουμε τη χαμηλή βλάστηση που είναι συνήθως το τέλειο καύσιμο και προσάναμμα για μια μεγάλη και καταστροφική φωτιά.
Οι κοινότητες των ιθαγενών ασκούν τις τεχνικές της ελεγχόμενης ανάπτυξης φωτιάς για γενιές.
Και πρόσφατα ο Jacob Morris μπόρεσε να μοιραστεί αυτή τη γνώση σε μια ανταλλαγή απόψεων με τον καναδικό πρωθυπουργό Jordan Profeit.
Οι εντεταλμένοι για την προστασία από τις πυρκαγιές που ήρθαν αντιμέτωποι με τις απρόβλεπτες και έντονες πυρκαγιές λένε ότι οι τεχνικές της ελεγχόμενης ανάπτυξης φωτιάς δεν είναι πανάκεια, αλλά είναι πολύτιμο εργαλείο.
Ο Morris ελπίζει ότι μπορεί να υπάρξει περισσότερη συνεργασία μεταξύ των ομάδων των ιθαγενών ομάδων και της αγροτικής πυροσβεστικής υπηρεσίας της Αυστραλίας για την προστασία της γης
«Οι ίδιες μέθοδοι εφαρμόζονται από τους αυτόχθονες πληθυσμούς σε όλον τον πλανήτη» δήλωσε ο Jordan Profeit, πυροσβέστης από το Γιούκον του Καναδά που επισκέφτηκε την Αυστραλία στο πλαίσιο ενός προγράμματος ανταλλαγής γνώσεων.
Οι αγροτικές πυροσβεστικές υπηρεσίες της Αυστραλίας και άλλες οργανώσεις διαχείρισης γαιών άρχισαν να συμβουλεύονται φυλές αυτοχθόνων για την κατάρτιση των σχεδίων εφαρμογής μεθόδων προληπτικής καύσης και διαχείρισης εδαφών.
Ο David Bowman, καθηγητής πυρηνικής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο της Τασμανίας, δήλωσε ότι η «παραδοσιακή μέθοδος των αυτοχθόνων» χρησιμοποιείται σε μικρές ιδιωτικές εκτάσεις, ενώ οι κατά τόπους πυροσβεστικές υπηρεσίες πραγματοποιούσαν δικής τους σύλληψης επιχειρήσεις καύσης χαμηλής βλάστησης και καύσιμων υλικών σε μεγαλύτερη κλίμακα»
«τα χαμόκλαδα και οι θάμνοι πρέπει να καίγονται», λέει η Shannon Foster
Από την έναρξη της φετινής κρίσης στην Αυστραλία, είχαν πολλαπλασιαστεί οι φωνές που ζητούσαν την ένταξη των παραδοσιακών μεθόδων των αυτοχθόνων στην πολιτική της πρόληψης των πυρκαγιών.
Αλλά όλα αυτά έπρεπε να έχουν συμβεί νωρίτερα.
Η Shannon Foster , είναι θεματοφύλακας της σοφίας και της γνώσης των αυτοχθόνων της περιοχής D’harawal* και λέκτορας στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ, και δηλώνει σχετικά με την προσέγγιση της φυλής της προς τη γη:
Πολλές από τις πληροφορίες των προγόνων που μας μεταδόθηκαν αφορούν τους θάμνους και τα χαμόκλαδα των δασών.
Είναι η ιδέα της φροντίδας και της διατήρησης της γης – αυτό είναι κεντρικής σημασίας σε ό, τι κάνουμε ως άνθρωποι εμείς οι Αβορίγινες.
Είναι για το τι μπορούμε να δώσουμε πίσω στη γη, όχι μόνο τι μπορούμε να πάρουμε από αυτήν.
Η γή μας , το χώμα μας είναι προσωποποιημένο μέσα στην κουλτούρα μας.
Η γη είναι η μητέρα μας και μας κρατά ζωντανούς.
Και εξηγεί τονίζοντας ότι οι μέθοδοι ελεγχόμενων πυρκαγιών που χρησιμοποιούνται από τις σημερινές αρχές με στόχο την προστασία ζωών και περιουσιών είναι «προφανώς αναποτελεσματική».
«Οι σύγχρονες ελεγχόμενες καύσεις καταστρέφουν τα πάντα. Είναι ένας αφελής τρόπος για να κάνει κάποιος διαχείριση πυρκαγιάς και μάλιστα χωρίς να ακούει τους αυτόχθονες που γνωρίζουν καλύτερα την γη».
«Η τεχνική ελεγχόμενης φωτιάς και καύσης προστατεύει το περιβάλλον ολιστικά.
Μας ενδιαφέρει να φροντίζουμε τη χώρα, όχι μόνο τα ακίνητα και τα περιουσιακά στοιχεία.
Δεν μπορούμε να φάμε, να πίνουμε ή να αναπνέουμε περιουσιακά στοιχεία.
Χωρίς τη γη μας, δεν έχουμε τίποτα.»
Οι τεχνικές της ελεγχόμενης ανάπτυξης φωτιάς και καύσης λειτουργούν μέσα στους ρυθμούς του περιβάλλοντος, προσελκύοντας μαρσιποφόρα και θηλαστικά, τα οποία οι ιθαγενείς μπορούσαν να κυνηγήσουν.
Η τεχνική αυτή ανανεώνει τη γη και ενισχύει τη βιοποικιλότητα – το έδαφος εμπλουτίζεται με την τέφρα και το κάλιο ενθαρρύνει την ανθοφορία.
Είναι ένας σύνθετος κύκλος που βασίζεται στην πολιτιστική, πνευματική και επιστημονική γνώση.
Αυτό το ψηφιδωτό των αποτελεσμάτων της τεχνικής ελεγχόμενης φωτιάς και καύσης οδηγεί και σε ευεργετικά μικροκλίματα.
Ενθαρρύνει τη βροχή – θερμαίνει το περιβάλλον σε ένα συγκεκριμένο ατμοσφαιρικό επίπεδο και μόλις συναντήσουν το ζεστό και το δροσερό, συμβαίνει συμπύκνωση – βροχή, συμβάλλοντας στην άμβλυνση των πυρκαγιών».
Οι γηραιότεροι της Αβορίγανες στο Σύδνεϋ εδώ και αρκετό καιρό βλέποντας το πλήθος των ξεραμένων χαμόκλαδων και θάμνων, φοβούμενοι την ανάφλεξη, προειδοποιούσαν ότι έρχεται μια τεράστια πυρκαγιά: Το συνέκριναν με "ένα παιδί απεριποίητο, που χρειάζεται φροντίδα"
Αλλά οι τοπικές αρχές τους έχουν απαγορεύσει να εφαρμόσουν την πρακτική όταν είχαν ζητήσει άδεια.
Η Shannon Foster είναι πρόθυμη να συνεργαστεί με κυβερνητικούς οργανισμούς, αλλά ανησυχεί για την επέκταση της ανάπτυξης: "Με τρομάζει ότι τόσα πολλά εδάφη έχουν αποδεκατιστεί.
Οι άνθρωποι των Αβοριγίνων έχουν φροντίσει αυτό το μέρος για τόσο πολύ καιρό – για να το δουν τώρα να καταστρέφεται επειδή κανείς δεν μας επέτρεψε να φροντίσουμε ότι είναι καταστροφικό, και μην πείτε ότι δεν είναι έτσι" προσθέτει.
Από την έναρξη της φετινής κρίσης στην Αυστραλία, είχαν πολλαπλασιαστεί οι φωνές που ζητούσαν την ένταξη των παραδοσιακών μεθόδων των αυτοχθόνων στην πολιτική της πρόληψης των πυρκαγιών.
Αλλά όλα αυτά έπρεπε να έχουν συμβεί νωρίτερα.
Η Shannon Foster , είναι θεματοφύλακας της σοφίας και της γνώσης των αυτοχθόνων της περιοχής D’harawal* και λέκτορας στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ, και δηλώνει σχετικά με την προσέγγιση της φυλής της προς τη γη:
Πολλές από τις πληροφορίες των προγόνων που μας μεταδόθηκαν αφορούν τους θάμνους και τα χαμόκλαδα των δασών.
Είναι η ιδέα της φροντίδας και της διατήρησης της γης – αυτό είναι κεντρικής σημασίας σε ό, τι κάνουμε ως άνθρωποι εμείς οι Αβορίγινες.
Είναι για το τι μπορούμε να δώσουμε πίσω στη γη, όχι μόνο τι μπορούμε να πάρουμε από αυτήν.
Η γή μας , το χώμα μας είναι προσωποποιημένο μέσα στην κουλτούρα μας.
Η γη είναι η μητέρα μας και μας κρατά ζωντανούς.
Και εξηγεί τονίζοντας ότι οι μέθοδοι ελεγχόμενων πυρκαγιών που χρησιμοποιούνται από τις σημερινές αρχές με στόχο την προστασία ζωών και περιουσιών είναι «προφανώς αναποτελεσματική».
«Οι σύγχρονες ελεγχόμενες καύσεις καταστρέφουν τα πάντα. Είναι ένας αφελής τρόπος για να κάνει κάποιος διαχείριση πυρκαγιάς και μάλιστα χωρίς να ακούει τους αυτόχθονες που γνωρίζουν καλύτερα την γη».
«Η τεχνική ελεγχόμενης φωτιάς και καύσης προστατεύει το περιβάλλον ολιστικά.
Μας ενδιαφέρει να φροντίζουμε τη χώρα, όχι μόνο τα ακίνητα και τα περιουσιακά στοιχεία.
Δεν μπορούμε να φάμε, να πίνουμε ή να αναπνέουμε περιουσιακά στοιχεία.
Χωρίς τη γη μας, δεν έχουμε τίποτα.»
Οι τεχνικές της ελεγχόμενης ανάπτυξης φωτιάς και καύσης λειτουργούν μέσα στους ρυθμούς του περιβάλλοντος, προσελκύοντας μαρσιποφόρα και θηλαστικά, τα οποία οι ιθαγενείς μπορούσαν να κυνηγήσουν.
Η τεχνική αυτή ανανεώνει τη γη και ενισχύει τη βιοποικιλότητα – το έδαφος εμπλουτίζεται με την τέφρα και το κάλιο ενθαρρύνει την ανθοφορία.
Είναι ένας σύνθετος κύκλος που βασίζεται στην πολιτιστική, πνευματική και επιστημονική γνώση.
Αυτό το ψηφιδωτό των αποτελεσμάτων της τεχνικής ελεγχόμενης φωτιάς και καύσης οδηγεί και σε ευεργετικά μικροκλίματα.
Ενθαρρύνει τη βροχή – θερμαίνει το περιβάλλον σε ένα συγκεκριμένο ατμοσφαιρικό επίπεδο και μόλις συναντήσουν το ζεστό και το δροσερό, συμβαίνει συμπύκνωση – βροχή, συμβάλλοντας στην άμβλυνση των πυρκαγιών».
Οι γηραιότεροι της Αβορίγανες στο Σύδνεϋ εδώ και αρκετό καιρό βλέποντας το πλήθος των ξεραμένων χαμόκλαδων και θάμνων, φοβούμενοι την ανάφλεξη, προειδοποιούσαν ότι έρχεται μια τεράστια πυρκαγιά: Το συνέκριναν με "ένα παιδί απεριποίητο, που χρειάζεται φροντίδα"
Αλλά οι τοπικές αρχές τους έχουν απαγορεύσει να εφαρμόσουν την πρακτική όταν είχαν ζητήσει άδεια.
Η Shannon Foster είναι πρόθυμη να συνεργαστεί με κυβερνητικούς οργανισμούς, αλλά ανησυχεί για την επέκταση της ανάπτυξης: "Με τρομάζει ότι τόσα πολλά εδάφη έχουν αποδεκατιστεί.
Οι άνθρωποι των Αβοριγίνων έχουν φροντίσει αυτό το μέρος για τόσο πολύ καιρό – για να το δουν τώρα να καταστρέφεται επειδή κανείς δεν μας επέτρεψε να φροντίσουμε ότι είναι καταστροφικό, και μην πείτε ότι δεν είναι έτσι" προσθέτει.
*Η περιοχή D’harawal εκτείνεται από τις νότιες ακτές του Port Jackson ,λιμάνι του Σίδνεϊ, μέχρι τις βόρειες ακτές του ποταμού Shoalhaven και από τις ανατολικές ακτές του ποταμού Wollondilly μέχρι την ανατολική ακτή.
Κείμενο και επιμέλεια κειμένου:ntina - Είναι ένα άρθρο που είχα γράψει στις 27 Ιανουαρίου 2020 για τις πυρκαγιές της Αυστραλίας του 2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου