Dr. Κοντιζάς Γεώργιος: O ρόλος τον οποίο διαδραματίζουν οι λιποπολυσακχαρίτες στην κατάθλιψη, τη νόσο αλτσχάιμερ και την στεφανιαία νόσο.

Φίλοι μου καλημέρα. 
Στις προηγούμενες δημοσιεύσεις μου σας μίλησα για τον ρόλο τον οποίο  διαδραματίζουν οι λιποπολυσακχαρίτες στην κατάθλιψη, τη νόσο αλτσχάιμερ και την στεφανιαία  νόσο. 
Σήμερα θα σας μιλήσω για τις παρεμβάσεις στον τρόπο ζωής σας, τις οποίες μπορείτε να κάνετε, ώστε να ελαττώσετε την ύπαρξη αυτών των επικίνδυνων ουσιών στην κυκλοφορία του αίματος. 
Όπως σας είχα εξηγήσει η είσοδος αυτών των ουσιών στην κυκλοφορία γίνεται μετά από βλάβη του εντερικού επιθηλίου. 
Άρα λοιπόν αυτό που πρέπει να κάνουμε, είναι να φροντίσουμε να διατηρήσουμε ένα υγιές εντερικό επιθήλιο από το οποίο να μη διαφεύγουν αυτές οι ουσίες. 
Όταν λοιπόν λέμε ότι αυτές οι ουσίες επηρεάζουν τον εγκέφαλο μας, συμβάλλοντας στην δημιουργία αλτσχάιμερ ή και κατάθλιψης ,πρέπει να γνωρίζουμε ότι και ο ίδιος ο εγκέφαλός μας επηρεάζει την υγεία του εντέρου μας και κατεπέκταση την είσοδο αυτών των ουσιών στο αίμα, πρόκειται δηλαδή για μία αμφίδρομη σχέση. 
Όταν αγχωνόμαστε, όταν στεναχωριόμαστε, όταν μας επηρεάζουν ψυχικά κάποιες καταστάσεις, τότε απελευθερώνεται από τον εγκέφαλο μία ορμόνη, η CRH. 
Αυτή η ορμόνη, ενεργοποιεί τα μαστοκύτταρα, τα οποία βρίσκονται στο έντερο μας, και εκείνα με τη σειρά τους παράγουν πρωτεάσες οι οποίοι διασπούν τις στερεές συνάψεις μεταξύ των κυττάρων του εντερικού επιθηλίου, οδηγώντας μικρόβια και λιποπολυσακχαρίτες να διαφύγουν στην κυκλοφορία και επίσης προσελκύοντας ακόμη περισσότερα ανοσολογικά κύτταρα, τα οποία συμβάλλουν ακόμη περισσότερο στην βλάβη του επιθηλίου του εντέρου μας. 
Πρόκειται δηλαδή για μία από τις βασικές αιτίες που προκαλούν το γνωστό σε όλους σας σύνδρομο του ευερέθιστου εντέρου, το οποίο προκαλείται μετά από καταστάσεις ψυχολογικού  στρες. 
Ρυθμίζοντας λοιπόν την κατάσταση του άγχους μας, βοηθάμε στην υγεία του εντέρου μας και κατεπέκταση του οργανισμού μας. 
Άλλος παράγοντας που προκαλεί βλάβη στο έντερο μας είναι οι κακές δυτικές δίαιτες, που ακολουθεί η πλειονότητα του πληθυσμού, οι οποίες περιλαμβάνουν μεγάλη περιεκτικότητα κακής ποιότητας λίπους, είναι υψηλές σε σάκχαρα και είναι χαμηλές σε φυτικές ίνες. 
Η ίδια η παχυσαρκία προκαλεί επίσης αυξημένη εντερική διαπερατότητα, η οποία φαίνεται μεταξύ των άλλων δεικτών και από την παρουσία μιας ουσίας η οποία  ονομάζεται ζονουλίνη. Αντίθετα η απώλεια βάρους οδηγεί σε βελτίωση της λειτουργίας του εντερικού φραγμού και σημαντικότατη ελάττωση της διείσδυσης λιποπολυσακχαριτών  στην συστηματική κυκλοφορία και συγκεκριμένα ελαττώνοντας το δείκτη μάζας σώματος κατά επτά περίπου μονάδες, φάνηκε σε μελέτη ελαττωμένος δείκτης εντερικής διαπερατότητας. 
Άλλωστε υπάρχουν πολλοί άλλοι λόγοι για να χάσετε βάρος, διότι σύμφωνα με μελέτες απόλυτα αξιόπιστες, η αυξημένη παχυσαρκία με δείκτη μάζας σώματος 40 έως 45 συνοδεύεται με επτά χρόνια ελάττωσης του προσδόκιμου επιβίωσης, ενώ η νοσογόνος παχυσαρκία με δείκτη μάζας σώματος μεταξύ 55 έως 60 συνοδεύεται με 14 χρόνια ελάττωση στο προσδόκιμο επιβίωσης. 
Η μαζική κατανάλωση αλκοόλ, πάνω δηλαδή από πέντε ποτά για τους άντρες και τέσσερα για τις γυναίκες  σε ένα και μόνο γεύμα, οδηγεί  επίσης σε βλάβη του εντερικού επιθηλίου και κατεπέκταση είσοδο των λιποπολυσακχαριτών στην κυκλοφορία. 
Η γλιαδίνη είναι μία από τις δύο πρωτεΐνες οι οποίες σχηματίζουν την γλουτένη, την βασική πρωτεΐνη των δημητριακών. 
Αυτή η πρωτεΐνη ενώνεται σε κάποιους υποδοχείς που υπάρχουν στην επιφάνεια των έντεροκυττάρων ,απελευθερώνοντάς την ουσία που σας είπα που λέγεται ζονουλίνη και η οποία στη συνέχεια ενώνεται σε άλλους υποδοχείς οδηγώντας στην απελευθέρωση ουσιών οι οποίες διασπούν τις στέρεες συνάψεις μεταξύ των εντεροκυτταρων. 
Αυτό παρατηρείται κυρίως στην γνωστή σε όλους σας παθολογική κατάσταση που λέγεται κοιλιοκάκη, και σε πολύ μικρότερο βαθμό και σε φυσιολογικά άτομα. 
Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι θα πρέπει να διακόψετε, όσοι είστε φυσιολογικοί, την κατανάλωση δημητριακών, διότι έχει φανεί από μελέτες ότι η κατανάλωση δημητριακών ολικής άλεσης, όχι δηλαδή του λευκού ψωμιού ή του κέικ ή των γλυκών που καταναλώνετε, έχει  ως αποτέλεσμα ελαττωμένη συχνότητα στεφανιαίας  νόσου, ελαττωμένη συχνότητα θανάτου από καρκίνο και ελαττωμένη συνολική θνητότητα. 
Άλλωστε τα δημητριακά ολικής άλεσης έχουν μεγάλη περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες, οι οποίες αποτελούν τροφή για τα μικρόβια του εντέρου μας, τα οποία παράγουν βουτυρικό οξύ, ένα λιπαρό οξύ, το οποίο αποτελεί τη βασική τροφή για τα κύτταρα του εντερικού φραγμού,
Άλλες πηγές τροφής για τα μικρόβια του εντέρου σας τα οποία παράγουν βουτυρικό οξύ είναι η πηκτίνη η οποία υπάρχει στα μούρα, δηλαδή BlackBerries, 
Blueberries  κ.λ.π.,
στα ριζώδη λαχανικά δηλαδή καρότα,
γλυκοπατάτες,
πατάτες,κ.λ.π. και 
στα εσπεριδοειδή δηλαδή πορτοκάλια,
γκρέιπ φρουτ και όλα τα άλλα, φυσικά ολόκληρα και όχι χυμό.
Η Β γλυκάνη, η οποία βρίσκεται στα μανιτάρια,
στην βρώμη και στο κριθάρι. 
Η ινουλίνη, η οποία βρίσκεται στο σκόρδο,
στα κρεμμύδια και στις αγκινάρες. 
Επίσης στα ανθεκτικά άμυλα, τα οποία βρίσκονται στις πράσινες μπανάνες, όχι δηλαδή τις ώριμες, διότι οι φυτικές ίνες σε αυτές έχουν μετατραπεί σε σάκχαρα. 
Τα κακής ποιότητας λίπη, όπως αυτά τα σπορέλαια με τα οποία τηγανίζουν την τροφή στα φάστφουντ προκαλούν επίσης σημαντικότατη ζημιά στο εντερικό μας επιθήλιο και θα πρέπει να αποφεύγονται, προτιμώντας έξτρα παρθένο ελαιόλαδο ωμό, στη διατροφή μας. 
Αντίθετα επίσης με τα κακής ποιότητας λίπη, τα ωμέγα 3 λιπαρά οξέα, που βρίσκονται στα ψάρια και τα θαλασσινά, προκαλούν ελάττωση της μεταγευματικής ενδοτοξιναιμίας, που προκαλείται από τους λιποπολυσακχαρίτες, διότι συντελούν στην καλή υγεία του εντερικού επιθηλίου. 
το άρθρο είναι του γιατρού Κοντιζά Γεώργιου, από το χρονολογιό του -   https://www.facebook.com/georgios.kontizas/posts/pfbid0xHTR9n3aTwPd4Gj31wJu8p2AQdZ9HUVfxd77zWKjcn1HGYoqTKTQDW3Ktea5tEx1l

Μαθαίνω - "εις αύριον τα σπουδαία"

Μετά το τέλος του Πελοποννησιακού Πολέμου το 404 π.Χ, η Σπάρτη τήρησε επιθετική πολιτική απέναντι στην υπόλοιπη Ελλάδα και αποξενώθηκε από πολλούς συμμάχους της.
Η Θήβα, εν τω μεταξύ, αύξησε τη δύναμή της κατά τη διάρκεια του πολέμου και θέλησε να πάρει υπό κατοχή της τις πόλεις τής Βοιωτίας. 
Αυτή η πολιτική οδήγησε σε σύγκρουση μεταξύ της Θήβας και της Σπάρτης. 
Το 395 π.Χ, η Θήβα, μαζί με την Αθήνα, 
την Κόρινθο και το Άργος, άρχισε πόλεμο με τη Σπάρτη, γνωστό ως Κορινθιακό Πόλεμο.
Ο πόλεμος διήρκεσε 8 χρόνια και η Θήβα αναγκάστηκε να συνάψει ξανά συμμαχία με τη Σπάρτη.
Το 382 π.Χ, ωστόσο, ο Σπαρτιάτης διοικητής Φοιβίδας διέπραξε κάτι που θα έκανε οριστικά τη Θήβα εχθρό της Σπάρτης.
Αφού διέσχισε κατά τη διάρκεια εκστρατείας τη Βοιωτία, εκμεταλλεύτηκε εμφύλια διαμάχη στη Θήβα και μπήκε στην πόλη με τον στρατό του. 
Εκεί, κατέλαβε την Καδμεία, την ακρόπολη της Θήβας και έδιωξε το αντισπαρτιατικό κόμμα από την πόλη.
Εδώ συναντάμε και τον Επαμεινώνδα, στον οποίον, παρόλο που ανήκε στην παράταξη αυτή, επιτράπηκε να μείνει στην πόλη. 
Οι Σπαρτιάτες διόρισαν φιλική σε αυτούς κυβέρνηση στη Θήβα και εγκατέστησαν φρουρά στην Καδμεία για να ελέγχουν τους Θηβαίους.
Στα χρόνια που ακολούθησαν τη σπαρτιατική κατοχή, οι εξόριστοι Θηβαίοι συγκεντρώθηκαν στην Αθήνα και με παρότρυνση του Πελοπίδα, ετοιμάστηκαν να ελευθερώσουν την πόλη τους. Εν τω μεταξύ, στη Θήβα, ο Επαμεινώνδας ετοίμαζε τους νεαρούς Θηβαίους για να αντιμετωπίσουν τους Σπαρτιάτες.
Τον χειμώνα του 379 π.Χ. μια μικρή ομάδα από εξόριστους, με αρχηγό τον Πελοπίδα, διείσδυσε στην πόλη.
Σχετική πληροφορία έφτασε στους κυβερνήτες της Θήβας κατά τη διάρκεια ενός συμποσίου που οργάνωσαν, αλλά ο αρχηγός τους Αρχίας, προκειμένου να μη χάσει τη διασκέδαση, είπε το περίφημο "εις αύριον τα σπουδαία" - 
Οι εξόριστοι Θηβαίοι, μεταμφιεσμένοι σε γυναίκες, μπήκαν στην αίθουσα του συμποσίου, σκότωσαν τους αρχηγούς της φίλα προσκείμενης στην Σπάρτη κυβέρνησης και βοηθούμενοι από τον Επαμεινώνδα και τον Γοργίδα, ο οποίος διοικούσε μια ομάδα νεαρών, και από ένα σώμα Αθηναίων οπλιτών, περικύκλωσαν μετά τους Σπαρτιάτες στην Καδμεία.
Την επόμενη ημέρα, ο Επαμεινώνδας και ο Γοργίδας έφεραν τον Πελοπίδα και τους άνδρες του στη συνέλευση και προέτρεψαν τους Θηβαίους να πολεμήσουν για την ελευθερία τους. 
Η Καδμεία περικυκλώθηκε και οι Σπαρτιάτες δέχθηκαν επίθεση, διότι ο Πελοπίδας είχε καταλάβει πως έπρεπε να νικήσει τους Σπαρτιάτες πριν να φθάσουν δυνάμεις από τη Σπάρτη. Η σπαρτιατική φρουρά παραδόθηκε με τον όρο να φύγει ασφαλής....

                                     επιμέλεια κειμένου:ntina

Τα παιδιά που γεννιούνται για να σκύβουν – Μια ματιά στην κανονικοποίηση της υποταγής

Ίσως το μέλλον να μην ανήκει στους δυνατούς ή στους έξυπνους, αλλά σε εκείνους που θα αρνηθούν να δεχτούν πως η σκλαβιά είναι "σοφία". 
Σε εκείνους που θα σπάσουν τη σιωπή και θα διδάξουν στα παιδιά πως δεν γεννιόμαστε για να σκύβουμε – αλλά για να περπατάμε ελεύθεροι.

ένα συγκλονιστικό του DrmedGeorgios Zois
https://www.facebook.com/dr.zois/posts/pfbid0e6vSV7QUcBhLhtbmMVb6YattM2zRU1DrThqnxuZmbEQkDvbAEqEmM5hKbCchUCGyl
Τα παιδιά που γεννιούνται για να σκύβουν – Μια  ματιά στην κανονικοποίηση της υποταγής
Δεν είναι τα γηρατειά που προκαλούν τη μεγαλύτερη λύπη· αυτά φεύγουν, έχοντας ήδη κουβαλήσει τον σταυρό τους, πεπειραμένα και κουρασμένα. 
Η αληθινή τραγωδία βρίσκεται στα μωρά μάτια που ανοίγουν για πρώτη φορά, δίχως να γνωρίζουν ότι μπήκαν σε έναν κόσμο που, πολλές φορές, δεν τα περιμένει με αγάπη, αλλά με προσδοκίες υποταγής, 

υπακοής και προσαρμογής σε κανόνες που δεν έφτιαξαν τα ίδια.
Πόσα παιδιά γεννιούνται σήμερα για να ενταχθούν σε ένα προκαθορισμένο κοινωνικό σύστημα, όπου η ελευθερία είναι προνόμιο και όχι δικαίωμα; 
Πόσα εκπαιδεύονται όχι για να αναπτύξουν κρίση, αλλά για να αναπαράγουν την υπάρχουσα τάξη; 
Πόσα μαθαίνουν από μικρά πως η θέση τους είναι "κάτω", πως η σιωπή είναι αρετή, πως το να σκύβεις το κεφάλι δεν είναι ντροπή αλλά τιμή;
---
Η εκπαίδευση της σκλαβιάς
Η κοινωνία διαθέτει καλά ρυθμισμένους μηχανισμούς που επιβάλουν την πειθαρχία. 
Ο πιο ύπουλος από αυτούς είναι η κανονικοποίηση της υποταγής. 
Δεν χρειάζεται πια ράβδος ή τιμωρία· 

η εκπαίδευση, 

τα ΜΜΕ, ακόμη και η θρησκευτική ή εθνική ρητορική αναλαμβάνουν να διαμορφώσουν το ήθος του υπηκόου: να πειστεί πως η φτώχεια του είναι "θέλημα Θεού", 

η δουλικότητά του "εθνικό καθήκον", 

η σιωπή του "σωφροσύνη".
Αυτό που κάποτε επιβαλλόταν με τη βία, σήμερα ενσωματώνεται μέσω της εθελούσιας υποταγής. 
Ο άνθρωπος δεν υποφέρει μόνο όταν του αφαιρείται η ελευθερία· υποφέρει ακόμη περισσότερο όταν δεν γνωρίζει καν πως του ανήκει.
---
Το σώμα ως καθρέφτης της κοινωνίας
Στην ιατρική ανθρωπολογία, το ανθρώπινο σώμα δεν είναι απλώς ένας οργανισμός. 
Είναι ένα πολιτισμικό και κοινωνικό πεδίο, όπου αποτυπώνονται οι ανισότητες, οι δομές εξουσίας, οι πολιτικές αποφάσεις. 
Παιδιά που γεννιούνται σε υποβαθμισμένα περιβάλλοντα έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να νοσήσουν, 

να υποσιτιστούν, 

να μην ολοκληρώσουν την εκπαίδευση ή να οδηγηθούν στον κοινωνικό αποκλεισμό.
Ακόμα και στις πιο ανεπτυγμένες κοινωνίες, η πρόσβαση στην υγεία δεν είναι ισότιμη. 
Το κοινωνικό υπόβαθρο –τα εισοδήματα, 

η μόρφωση, 

η εθνική ταυτότητα– επηρεάζουν σε τεράστιο βαθμό τη διάρκεια και την ποιότητα ζωής. 
Όταν μια κοινωνία αποδέχεται πως κάποιοι "γεννιούνται για να υποφέρουν", η ιατρική κινδυνεύει να μετατραπεί από επιστήμη της θεραπείας σε μηχανισμό διαχείρισης των "περιττών" ζωών.
---
Η σιωπή ως αρετή και η ενοχή της αποδοχής
Το πρόβλημα δεν είναι μόνο η καταπίεση, αλλά και η οικειοποίηση της καταπίεσης. 
Όταν ο άνθρωπος πιστέψει πως η φτώχεια του είναι δίκαιη, πως η κακομεταχείριση είναι "δοκιμασία", τότε γίνεται συνένοχος στην ίδια του τη στέρηση. 
Η πνευματική σκλαβιά είναι πιο ανθεκτική από τη φυσική: δεν έχει αλυσίδες, αλλά ρίζες βαθιές στο μυαλό.
Στο όνομα της "παράδοσης", 

της "ηθικής τάξης", 

της "εθνικής υπευθυνότητας", καλλιεργείται η ιδέα πως η αδικία είναι φυσική – και οποιαδήποτε εξέγερση εναντίον της είναι "ύβρις". 
Η ηθική του υπηκόου δεν είναι να σκέφτεται, αλλά να αποδέχεται· όχι να εξεγείρεται, αλλά να πειθαρχεί.
---
Ηθική, Ιατρική και Ευθύνη
Ο λειτουργός της ιατρικής δεν μπορεί να παραμένει θεατής σε αυτό το κοινωνικό δράμα. 
Δεν αρκεί να θεραπεύει συμπτώματα· οφείλει να αναγνωρίσει τη σχέση ανάμεσα στη νόσο και την κοινωνία. 
Οφείλει να βλέπει πίσω από την αρρώστια τις δομές που την προκαλούν: την αδικία, την φτώχεια, 

την ψυχική εξουθένωση.
Η ιατρική του μέλλοντος δεν μπορεί να είναι ουδέτερη. 
Πρέπει να γίνει ιατρική της ελευθερίας, ιατρική της χειραφέτησης. 
Να δίνει φωνή, όχι μόνο θεραπεία. 
Να σέβεται τον άνθρωπο ολόκληρο – όχι μόνο το σώμα του.
---
Ένα βλέμμα προς το αύριο
Κάθε παιδί που γεννιέται είναι μια υπόσχεση αλλαγής, ένας σπόρος ελπίδας. 
Το ερώτημα δεν είναι μόνο αν θα έχει φαγητό και περίθαλψη· είναι αν θα έχει ελευθερία σκέψης, 

αν θα μάθει να στέκεται όρθιο, 

να διεκδικεί, 

να αμφισβητεί, 

να αγαπά.
Ο κόσμος δεν αλλάζει μόνο με νόμους· αλλάζει με συνείδηση. 

Και η συνείδηση χτίζεται από νωρίς: από την πρώτη λέξη που θα μάθει το παιδί, από την πρώτη φορά που θα νιώσει πως έχει αξία, όχι επειδή υπακούει – αλλά επειδή υπάρχει.
Ίσως το μέλλον να μην ανήκει στους δυνατούς ή στους έξυπνους, αλλά σε εκείνους που θα αρνηθούν να δεχτούν πως η σκλαβιά είναι "σοφία". 
Σε εκείνους που θα σπάσουν τη σιωπή και θα διδάξουν στα παιδιά πως δεν γεννιόμαστε για να σκύβουμε – αλλά για να περπατάμε ελεύθεροι.
---
📚 Βιβλιογραφία
1. Freire, Paulo. Pedagogy of the Oppressed. Translated by Myra Bergman Ramos. New York: Bloomsbury Academic, 2000 (Original work published 1970).
→ A seminal work on critical pedagogy and liberation through education.
2. Foucault, Michel. Discipline and Punish: The Birth of the Prison. Translated by Alan Sheridan. New York: Vintage Books, 1995 (Original work published 1975).
→ Analysis of how disciplinary institutions shape human behavior and internalize control.
3. Illich, Ivan. Medical Nemesis: The Expropriation of Health. London: Marion Boyars, 1976.
→ A foundational critique of institutionalized medicine and its sociopolitical consequences.
4. Wilkinson, Richard, and Kate Pickett. The Spirit Level: Why More Equal Societies Almost Always Do Better. London: Allen Lane, 2009.
→ Empirical evidence on how inequality affects health, education, and social trust.
5. Scheper-Hughes, Nancy, and Margaret Lock. “The Mindful Body: A Prolegomenon to Future Work in Medical Anthropology.” Medical Anthropology Quarterly, vol. 1, no. 1, 1987, pp. 6–41.
→ A groundbreaking article in medical anthropology discussing the interconnectedness of body, mind, and society.
6. Galtung, Johan. “Violence, Peace, and Peace Research.” Journal of Peace Research, vol. 6, no. 3, 1969, pp. 167–191.
→ Introduces the concept of structural violence, essential for understanding systemic inequalities.
7. Farmer, Paul. Pathologies of Power: Health, Human Rights, and the New War on the Poor. Berkeley: University of California Press, 2003.
→ Explores how political and economic inequality affects global health and human rights.
8. Nussbaum, Martha C. Creating Capabilities: The Human Development Approach. Cambridge, MA: Harvard University Press, 2011.
→ A philosophical and ethical framework for understanding justice, education, and human potential.
9. Sen, Amartya. Development as Freedom. New York: Anchor Books, 1999.
→ Advocates for development based on expanding individual freedoms rather than merely increasing wealth.
10. Bauman, Zygmunt. Liquid Modernity. Cambridge: Polity Press, 2000.
→ Discusses how contemporary societies create uncertainty, disposability, and new forms of alienation.

Κάθε ένας από εμάς μπορεί να θεωρεί τον εαυτό του ευχαριστημένο, όταν αυτό που είναι η τροφή του είναι επίσης και το φάρμακό του.

Κάθε μέρα, όταν ετοιμάζουμε το φαγητό μας να θυμόμαστε τη ρήση του μεγάλου σοφού, του Ιπποκράτη και να φροντίζουμε ώστε το φαγητό μας να είναι το φάρμακό μας και το φάρμακό μας, το φαγητό μας!
Ναι,  με κάθε μπουκιά τους  και με κάθε γουλιά τους αρχίζει η υποστήριξη και ενός διαφορετικού συστήματος του οργανισμού μας!
Ας δούμε…https://botanologia.gr/kathe-enas-apo-emas-mporei-na-theorei-ton-eayto-toy-eycharistimeno-otan-ayto-poy-einai-i-trofi-toy-einai-episis-kai-to-farmako-toy/

Τα αγάλματα στο Vigeland Park, στο Oslo Norway

αλήθεια - ποιος ο λόγος ύπαρξης αυτών των αγαλμάτων;

τι δηλώνουν;

τι υπαινίσσονται;

έτσι, στα ξαφνικά ο καλλιτέχνης οραματίστηκε αυτές τι φιγούρες;

                        

https://www.youtube.com/watch?v=rXPC7K4Z0j8

ntina.

Σπονδή στα κόκκινα!

Τα πολύτιμα κόκκινα!
Υποστηρίζουμε τον οργανισμό μας  με φυσικό τρόπο!
Έτσι έχουμε-
λαμπερό δέρμα!
οξυδερκή και κοφτερή μνήμη!
υγιή προστάτη αδένα όλοι οι άντρες!
καθαρό ουροποιητικό σύστημα, όλοι μας!
προστατευμένο το DNA μας!
πανίσχυρη ασπίδα έναντι του καρκίνου!
πανίσχυρο προστάτη της καρδιά μας!
Μα ποια είναι τελικά τα κόκκινα;

Τα οφέλη από την κατανάλωσή τους τεράστια!

η συνέχεια του άρθρου μου:https://botanologia.gr/spondi-sta-kokkina/

Τι είναι τα υποσυνείδητα μηνύματα, πως λειτουργούν και πως μας επηρεάζουν

Το υποσυνείδητο λαμβάνει πληροφορίες για τις οποίες δεν έχουμε επίγνωση και τις αποθηκεύει
Ο ανθρώπινος νους χωρίζεται σε δύο μέρη, στον συνειδητό και στον υποσυνείδητο νου.
Ο συνειδητός νους λειτουργεί όταν είμαστε ξύπνιοι και συνειδητοί.
Το υποσυνείδητο από την άλλη μεριά, είναι πάντα ενεργοποιημένο, ρυθμίζοντας τα πάντα στο σώμα μας, τον χαρακτήρα μας, την ομιλία μας και λαμβάνοντας πληροφορίες, άσχετα με το τι κάνουμε.
Σκεφτείτε τον νου σας ως ένα παγόβουνο. 
Το συνειδητό μέρος είναι η κορυφή του παγόβουνου που βλέπετε στην επιφάνεια της θάλασσας, ας πούμε το 5% του συνολικού μέρους του παγόβουνου, ενώ το υπόλοιπο μέρος που βρίσκεται κάτω από τη θάλασσα είναι το υποσυνείδητο. Σκεφτείτε λοιπόν πόσο ισχυρό είναι.
Ένας άλλος απλός τρόπος περιγραφής είναι να το δείτε ως κασετόφωνο, το οποίο παίζει διαρκώς τις «κασέτες» που εγκαταστήσαμε καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας –συναισθήματα, σκέψεις, πρότυπα.
Το υποσυνείδητο λαμβάνει πληροφορίες για τις οποίες δεν έχουμε επίγνωση και τις αποθηκεύει. Εάν λάβει πληροφορίες με τον κατάλληλο τρόπο και σε μεγάλη ένταση και συχνότητα, τότε οι πληροφορίες εγκαθίστανται στον νου και γίνονται ένα σημαντικό μέρος αυτού που είμαστε. 
Αυτός είναι ο λόγος που πολλοί «γκουρού» και λάτρεις της αυτοβοήθειας και της προσωπικής ανάπτυξης, επισημαίνουν και επιθυμούν να έχουν πρόσβαση στη δύναμη του υποσυνείδητου.
Διότι, εάν τοποθετήσουμε σ’ αυτό άλλη «κασέτα», τότε το αποτέλεσμα θα είναι διαφορετικό.
Ο ειρμός των σκέψεων αλλάζει, κάνοντάς μας να λειτουργούμε διαφορετικά, και έτσι, αναπόφευκτα τα αποτελέσματα είναι διαφορετικά.
Όπως γράφει ο Dr. Joseph Murphy στο βιβλίο του, «Η Δύναμη Του Υποσυνείδητου», «άλλαξε τις σκέψεις σου, και θα αλλάξεις το πεπρωμένο σου» 
Τα υποσυνείδητα μηνύματα είναι μηνύματα (φράσεις και εικόνες) τα οποία λειτουργούν κάτω από το επίπεδο της συνειδητής επίγνωσης και παραδίδονται με τρόπο ώστε να γίνονται αντιληπτά απ’ τον υποσυνείδητο νου.
Μπορεί να είναι ακουστικά μηνύματα και φυσικά, οπτικά.
Για παράδειγμα, μπορούμε να πάρουμε τη φράση «έχω αυτοπεποίθηση» και να την ενσωματώσουμε σε ένα μουσικό κομμάτι όπου ο συνειδητός νους δεν θα την ακούει ξεκάθαρα ή σε ένα βίντεο όπου θα εμφανίζεται για κλάσματα του δευτερολέπτου, με αποτέλεσμα ο συνειδητός νους δε θα προλαβαίνει να την επεξεργαστεί λογικά.
Και στις δύο περιπτώσεις, η φράση γίνεται ξεκάθαρα αντιληπτή απ’ τον υποσυνείδητο νου.
Η συνεχής επανάληψη αυτής της φράσης ή άλλων παρόμοιων βοηθάει στην επανακαλωδίωση (δημιουργία νέων νευρικών οδών) μακροχρόνιων μοτίβων σκέψης στον εγκέφαλο και στο να σκεφτεί κάποιος πιο θετικά, να χάσει βάρος, να έχει περισσότερη αυτοπεποίθηση κλπ.
Τα υποσυνείδητα μηνύματα υπάρχουν ως τεχνολογία εδώ και αρκετές δεκαετίες.
Πολλές μελέτες έχουν δείξει πως μπορούν να παράγουν ικανοποιητικά και διαρκή αποτελέσματα, από το σταμάτημα ανεπιθύμητων συνηθειών έως τη βελτίωση της απόδοσης.
Αυτή η τεχνολογία είναι επιτυχημένη, διότι προσφέρει τη δυνατότητα να παρεμβαίνει τον«φύλακα» του υποσυνείδητου, δηλαδή την ανάλυση και επεξεργασία του λογικού, συνειδητού νου.
Έχουν γίνει αρκετές έρευνες και μελέτες που αποδεικνύουν την αποτελεσματικότητα της τεχνολογίας των υποσυνείδητων μηνυμάτων.
Ο Martijn Veltkamp (PhD-student), απέδειξε ότι μπορείς να ωθήσεις τους ανθρώπους να κάνουν κάποια πράγματα τα οποία ήδη είχαν την πρόθεση να τα κάνουν, μέσω οπτικών υποσυνείδητων ερεθισμάτων.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Benjamin B. Wolman, συγγραφέα περισσότερων των 40 βιβλίων στην ψυχολογία, η συνειδητή σκέψη μπορεί να επηρεαστεί από ερεθίσματα εκτός της συνειδητής επίγνωσης. 
Προσθέτει, με αναφορά στον Silverman (1967), πως η μελέτη συνείδησης του Freud «υποθέτει πως η είσοδος υποσυνείδητης πληροφορίας, αυξάνει το επίπεδο ενεργοποίησης των υφιστάμενων ασυνείδητων κινήτρων».
Ο Dr. Norman Dixon, ψυχολόγος στο University College of London, έκανε εκτεταμένη έρευνα στην υποσυνείδητη εκμάθηση.
Στο ακαδημαϊκό του έργο «Προσυνείδητη Επεξεργασία» (Preconscious Processing), παραθέτει 748 αναφορές σε μελέτες σχετικά με τις επιπτώσεις της υποσυνείδητης επικοινωνίας, με πάνω από 80% θετικά αποτελέσματα.
Ο Dr. Erdon Taylor, διευθυντής της «Έρευνας Προοδευτικής Επίγνωσης» (Progressive Awareness Research) και συνάδελφος στο American Psychotherapy Association, πιστεύει ακράδαντα ότι οι υποσυνείδητες πληροφορίες επεξεργάζονται, διατηρούνται και ενεργούν, όταν παρουσιάζονται με τον κατάλληλο τρόπο.
H έρευνα του Dr. Bahador Bahrami, νευροεπιστήμονα στο University College of London, χρησιμοποιώντας σαρωτές εγκεφάλου, έδειξε πως ο εγκέφαλος απορροφάει τα υποσυνείδητα μηνύματα όταν δεν είναι πολύ απασχολημένος.
Αρκετές έρευνες επικεντρώθηκαν στη δυνατότητα χρήσης υποσυνείδητων μηνυμάτων ώστε να παραχθούν συγκεκριμένα αποτελέσματα:
Ακαδημαϊκή απόδοση
Ένα άρθρο στο Περιοδικό Συμβουλευτικής Ψυχολογίας (Journal of Counseling Psychology), αναφέρει μία έρευνα από τον Dr.Kenneth Parker, ψυχολόγο στο Queens College in New York. Ο Dr.Kenneth Parker διεξήγαγε μία έρευνα για να διαπιστώσει εάν τα υποσυνείδητα μηνύματα μπορούν να βελτιώσουν την ακαδημαϊκή απόδοση.
Η προσεκτική στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων της υποσυνείδητης διέγερσης, έδειξε σημαντική βελτίωση στην ακαδημαϊκή απόδοση των φοιτητών.
Χάσιμο βάρους
Δύο ομάδες υπέρβαρων γυναικών συμμετείχαν σε μία σειρά μαθημάτων για την απώλεια βάρους, όπου η μία ομάδα δέχτηκε ηχητικές υποσυνείδητες υποβολές, ενώ η άλλη ομάδα όχι.
Τα άτομα της ομάδας που είχε εκτεθεί στις υποσυνείδητες υποβολές έχασε περισσότερο βάρος, ενώ η διαφορά βάρους συνέχισε να αυξάνεται κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης.
Διακοπή καπνίσματος
Ο ψυχολόγος Dr. Lloyd H. Silverman του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, μελέτησε πάνω από 40 ομάδες καπνιστών. 
Οι μισοί από κάθε ομάδα είχαν εκτεθεί σε υποσυνείδητα ηχητικά μηνύματα, και οι άλλοι μισοί όχι.
Μέσα σε έναν μήνα, το 66% των ατόμων που εκτέθηκε σε υποσυνείδητα μηνύματα διέκοψε το κάπνισμα, σε σύγκριση με το 13% των υπολοίπων.
Αυτό οδήγησε τον Silverman στο να συμπεράνει πως τα υποσυνείδητα μηνύματα καθιστούν 4 φορές πιο πιθανό να διακόψει κάποιος το κάπνισμα.
Είναι προφανές το γεγονός ό,τι τα υποσυνείδητα μηνύματα έχουν τη δυνατότητα να μας επηρεάζουν και να γίνονται μέρος των πεποιθήσεών μας.
Αποτελούν ένα χρήσιμο και ισχυρό εργαλείο για να αλλάξει κάποιος τον εαυτό του. 
Οι εφαρμογές τους μπορεί να είναι άπειρες, από το να εξαλείψουμε τις φοβίες και το άγχος μέχρι την αύξηση της αυτοπεποίθησης, της αυτοεκτίμησης ή άλλων νοητικών ικανοτήτων.

pronews.gr

Αν Θέλεις Πόλεμο, Πέσε Πρώτος: Όλοι σας θα σκοτωθείτε – όλοι μας θα δοξαστούμε

από το χρονολόγιο του:DrmedGeorgios Zois -https://www.facebook.com/dr.zois/posts/pfbid02UDnSt7TZtvjxaYA1G5nygaas9VJrRDxvapp95i9CeGx4p2h6DGngNvbMmRe3LuH5l

Αν Θέλεις Πόλεμο, Πέσε Πρώτος: Όλοι σας θα σκοτωθείτε – όλοι μας θα δοξαστούμε
Κάθε φορά που ένας στρατιώτης πεθαίνει, ένας ηγέτης παραμένει ασφαλής.
Κάθε φορά που μια μάνα θάβει το παιδί της, ένας πρόεδρος χαμογελά στις κάμερες.
Κάθε φορά που καίγεται μια πόλη, χτίζεται μια πολιτική καριέρα.
Φτάνει.
Δεν είναι η δική σας σάρκα αυτή που σκίζεται.
Δεν είναι τα δικά σας παιδιά που χάνονται.
Δεν είστε εσείς εκεί που σφυρίζουν οι σφαίρες.
Και γι’ αυτό συνεχίζετε.
Τι θα γινόταν αν...;
Αν, λέμε, κάθε αρχηγός κράτους, κάθε πρωθυπουργός, κάθε υπουργός Άμυνας, υποχρεωνόταν εκ του νόμου να πολεμήσει πρώτος;
Αν η εντολή για επίθεση σήμαινε και την ίδια του τη ζωή σε κίνδυνο;
Θα υπήρχαν τότε πόλεμοι;
Όχι Άλλο Πόλεμο Από τα Γραφεία
Οι ηγέτες σήμερα πολεμούν με μικρόφωνα, hashtags και drones.
Δεν ξέρουν τι θα πει χαράκωμα.
Δεν μυρίζουν θάνατο.
Δεν κουβαλάνε συντρόφους νεκρούς στις πλάτες.
Αλλά εμάς μας στέλνουν. Να σκοτωθούμε. Να δοξαστούν.
Και τότε έρχεται η φράση που συνοψίζει την εποχή:
> Όλοι σας θα σκοτωθείτε, όλοι μας θα δοξαστούμε.
Όχι πια. Αυτή τη φορά θα σκοτωθείτε εσείς πρώτοι. Ή κανείς.
Αν δεν πολεμάς, δεν αποφασίζεις
Ένας ηγέτης που δεν ρισκάρει, δεν έχει δικαίωμα να στέλνει κανέναν στο μέτωπο.
Η δικαιοσύνη στον πόλεμο ξεκινά από την κοινή μοίρα.
Αν δεν μοιράζεσαι τον κίνδυνο, μην μιλάς για τιμή.
Αν δεν αιμορραγείς μαζί μας, μην μας αποκαλείς “ήρωες”.
Η Υποκρισία Των Ισχυρών
Οι κυβερνώντες προστατεύονται.
Με αλεξίσφαιρα.
Με VIP bunkers.
Με διαδρομές διαφυγής και οχήματα μάχης… χωρίς μάχη.
Εμείς; Με τρύπιες μπότες, ελάχιστη εκπαίδευση, και μια “πατρίδα” που μας θυμάται μόνο όταν μας θάβει.
Η Ώρα της Εξίσωσης
Θέλεις πόλεμο; Πάρε το τουφέκι.
Μπες μπροστά.
Γίνε εσύ ο πρώτος νεκρός για τη σημαία που υψώνεις.
Ή άφησέ την κάτω.
Γιατί αν δεν είσαι διατεθειμένος να πεθάνεις, δεν έχεις το δικαίωμα να σκοτώσεις.
Η Κραυγή της Ιστορίας
> Όλοι σας θα σκοτωθείτε, όλοι μας θα δοξαστούμε.
Αυτό φωνάζαμε στις σφαγές των προηγούμενων γενεών.
Αυτό ουρλιάζουμε τώρα, στις νέες μάχες που στήνετε από τις οθόνες σας.
Αλλά τώρα αλλάζει το μήνυμα:
> Αν σκοτωθούμε, θα σας πάρουμε μαζί μας. Αν δοξαστούμε, θα ’ναι γιατί δεν υπακούσαμε.
Τέλος στις εντολές χωρίς αίμα. Τέλος στη δόξα χωρίς κόστος.
Ηγέτης χωρίς κίνδυνο είναι τύραννος
Απόφαση χωρίς αίμα είναι προδοσία
Πολιτική χωρίς συμμετοχή στον πόλεμο είναι φόνος με γάντια
Οι κυνικοί θα πουν: «Αν οι ηγέτες πολεμούσαν, απλώς θα φρόντιζαν να μην υπάρχουν ποτέ πόλεμοι... και να κυβερνούν με άλλους τρόπους.»
Ίσως. Όμως αυτή η ουτοπία έχει αξία: μας υπενθυμίζει πόσο ανήθικη είναι η αποστασιοποίηση της εξουσίας από τη βία.
---
Βιβλιογραφία
1. Bauman, Zygmunt (1989). Modernity and the Holocaust. Cornell University Press.
2. Walzer, Michael (2006). Just and Unjust Wars: A Moral Argument with Historical Illustrations. Basic Books.
3. Morgenthau, Hans J. (1948). Politics Among Nations: The Struggle for Power and Peace. Alfred A. Knopf.
4. Hobbes, Thomas (1651). Leviathan.
5. Kaldor, Mary (2013). New and Old Wars: Organized Violence in a Global Era. Stanford University Press.
6. Grossman, Dave (1995). On Killing: The Psychological Cost of Learning to Kill in War and Society. Back Bay Books.
7. Howard, Michael (2002). The Invention of Peace: Reflections on War and International Order. Yale University Press.

Από την γιατρό Μαρία Φιωτάκη - διατροφή και αποτοξίνωση.

Πάμε λοιπόν να δούμε λοιπόν το θέμα της διατροφής και της αποτοξίνωσης.
Οι άνθρωποι είμαστε όντα της συνήθειας και οι συνήθειες, ανάλογα με τα χρόνια που τις έχει κάποιος, μπορούν να παρομοιαστούν με βλασταράκια ή κορμοί. 
Ανάλογα με το πάχος που διαθέτει το κάθε φυτό, είναι εύκολο ή δύσκολο να το ξεριζώσουμε ή να το ξεράνουμε. 
Αυτό που πρέπει να έχει συνειδητοποιήσει κάποιος πριν ξεκινήσει έναν αγώνα, είναι αν ο αγώνας είναι ταχύτητας ή αντοχής ώστε να είναι προετοιμασμένος ψυχολογικά. 
Η αλλαγή μιας συνήθειας είναι ΠΑΝΤΑ αγώνας αντοχής. 
Αντίθετα με αυτό που πιστεύει ο πολύς κόσμος, στον αγώνα αντοχής, δεν παίζει τόσο μεγάλο ρόλο η φυσική κατάσταση, αλλά η στρατηγική κατανομή των δυνάμεων του αθλητή και η πνευματική και ψυχική του δύναμη. 
Και όλα αυτά κάνουν τον αγώνα αντοχής, ιδιαίτερα απαιτητικό. 
Μα τέτοιος είναι και ο αγώνας στη ζωή...
Οι συνήθειες κτίζονται με τη συμβολή των ορμονών. 
Φανταστείτε πως όλα αυτά που θέλετε, όλα σας τα γούστα και όλα σας τα συναισθήματα, είναι αποτέλεσμα έκκρισης ορμονών. 
Στο εσωτερικό μια συνήθειας, ζει ένας καλά κτισμένος μηχανισμός που αποτελείται από το όργανο που παράγει την ορμόνη, 
τους ορμονικούς υποδοχείς και το εκτελεστικό όργανο, όποιο κι αν είναι αυτό. 
Είναι σημαντικό να έχετε τη γνώση του πως λειτουργείτε γιατί είναι ο μοναδικός τρόπος να αποκτήσετε αυτοκυριαρχία στους εαυτούς σας. 
Για παράδειγμα, όταν κάποιος φοβηθεί, εκκρίνει αδρεναλίνη, η οποία πάει και κουμπώνει στους υποδοχείς της αδρεναλίνης και αυτοί με τη σειρά τους δίνουν την εντολή στο σώμα μας να προετοιμαστεί για φυγή: διασφαλίζει την παροχή αίματος στην καρδιά συστέλλοντας την διάμετρο των αγγείων, αυξάνει το ρυθμό της καρδιάς και διακόπτει άλλες ανάγκες όπως είναι η πείνα, η δίψα, η ανάγκη για ούρηση κ.ο.κ.. 
Αν όμως το συναίσθημα που προξένησε την παραγωγή της ορμόνης είναι υπερβολικό, υπερβολική είναι και η ποσότητα της ορμόνης που εκκρίθηκε με αποτέλεσμα με το πέρασμα της επιρροής της, το σώμα να αισθάνεται ένα είδος στέρησης, ακριβώς όπως συμβαίνει στους ηρωινομανείς που δεν έχουν πάρει τη δόση τους. 
Κάποιος που έχει συνηθίσει να τρώει χωρίς να πεινάει, έχει χτίσει μέσα του ένα τέτοιο σύστημα, το οποίο καλείται να γκρεμίσει. 
Ο οργανισμός μας είναι ένας πολύπλοκος μηχανισμός, ο οποίος χτίζεται μέρα με τη μέρα. Το κάθε δομικό του συστατικό, εξαρτάται από το προηγούμενο και από αυτό το επόμενο, με τέτοιο τρόπο που το οικοδόμημα να καταφέρνει να μένει όρθιο. 
Τώρα μπορείτε να καταλάβετε ότι το να αλλάξετε μια συνήθεια χωρίς να σκεφτείτε το πως θα το κάνετε, μπορεί να δημιουργήσει στον οργανισμό σας ένα είδος σεισμού. 
Γι΄αυτό το λόγο κυρίως αλλά και για πολλούς άλλους, στη διακοπή μιας συνήθειας πρέπει να υπάρχει στρατηγική. 
Όχι αυτή που θα σας πω εγώ ή ο θεράποντάς σας, αλλά αυτή που θα μπορέσετε να εφαρμόσετε χαλαρά, ώστε να καταφέρετε να φτάσετε στον τερματισμό. 
Γι΄αυτό το λόγο, είναι ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΑΤΗ η στενή συνεργασία μεταξύ ιατρού και ασθενούς και όσον αφορά τα διαστήματα επαφής, αλλά και όσον αφορά την ποιότητα της επικοινωνίας και την εμπιστοσύνη. 
Ο ρόλος του ιατρού πρέπει να είναι επικουρικός. 
Έχει τις γνώσεις που εσείς δεν έχετε για να σας βοηθήσει να φτιάξετε ένα στρατηγικό πλάνο το οποίο δεν θα είναι επιζήμιο για τον οργανισμό σας. 
Οπότε καλός ιατρός είναι εκείνος που γνωρίζει ΑΡΙΣΤΑ τους μηχανισμούς με τους οποίους λειτουργεί το ανθρώπινο σώμα.
Αφού δώσετε ΜΕΓΑΛΗ βάση σε όσα έχω  γράψει μέχρι τώρα, προχωράω να σας προτείνω έναν τρόπο να αποκαταστήσετε τον μεταβολισμό σας.
Το πρόβλημα του κακού μεταβολισμού, έχει προκύψει από την αλόγιστη κατανάλωση υδατανθράκων. 
Η ανισορροπία στη διατροφή μας είναι ξενόφερτη από τις ΗΠΑ και ξεκίνησε επί προεδρείας Νίξον, όταν συνεργάστηκε με έναν υπουργό του για να καταπολεμήσουν την επισιτιστική κρίση που προέβλεψαν πως θα επέλθει με τον παγκόσμιο πόλεμο. 
Έσπειραν καλαμπόκι από άκρη σε άκρη στις ΗΠΑ κι έβγαλαν κατευθυντήριες οδηγίες για το τι σημαίνει υγιεινή διατροφή, ώστε ο κόσμος να προσαρμοστεί σε ένα άλλο είδος διατροφικών συνηθειών. 
Κάπως έτσι, με ύπουλο τρόπο, μας ήρθε κι εμάς η πατάτα επί Καποδίστρια... 
Σημείο σκοτεινό στο μυαλό μου που με κάνει να μην είμαι καθόλου σίγουρη για τις αγνές του προθέσεις έναντι των Ελλήνων.
Το πρώτο βήμα που θα πρέπει να κάνει κάποιος λοιπόν είναι το να μειώσει τους υδατάνθρακες από την διατροφή του. 
Οι υδατάνθρακες χωρίζονται σε απλούς (φρουκτόζη) και σε πολύπλοκους (άμυλο). 
Όταν καταναλώνουμε υδατάνθρακες, το πάγκρεας εκκρίνει ινσουλίνη, η οποία παίζει το ρόλο του λεωφορείου που μεταφέρει τη γλυκόζη στο εσωτερικό των κυττάρων. 
Το κάθε λεωφορείο όμως έχει συγκεκριμένες θέσεις, όπως και το κύτταρο. 
Όταν το λεωφορείο μεταφέρει τη φρουκτόζη που προέρχεται από τα φρούτα, είναι υπολογίσιμο από τον οργανισμό μας το πόση ινσουλίνη πρέπει να παράξει. 
Παράγει τόση ώστε να μπει μέσα στα κύταρα όλη η φρουκτόζη κι εκεί τελειώνει το θέμα. Οπότε το πρόβλημα δεν είναι με τους απλούς υδατάνθρακες, αλλά με τους πολύπλοκους γιατί ο οργανισμός μας από τη μια δεν μπορεί να υπολογίσει τη σωστή ποσότητα ινσουλίνης που θα χρειαστεί για να μεταφέρει αυτούς τους χοντρούς επιβάτες κι από την άλλη τα κύτταρα, ξεμένουν από χώρο. 
Το αποτέλεσμα είναι και να μη μπορεί η ινσουλίνη να βάλει άλλους επιβάτες στα κύτταρα, οπότε μένουν στην κυκλοφορία εκτεθιμένοι. 
Και η ινσουλίνη που μένει στην κυκλοφορία, δημιουργεί αίσθημα πείνας από τη μια και από την άλλη απαγορεύει στον οργανισμό να διασπάσει λίπη. 
Γιατί το λίπος όταν διασπαστεί γίνεται γλυκόζη. 
Δημιουργείται δηλαδή ένα τεράστιο βραχυκύκλωμα μέσα στον οργανισμό μας. 
Αφαιρέστε τους πολύπλοκους υδατάνθρακες (ψωμί, μακαρόνια, ρύζι, πατάτες) και κάθε φορά που θα θέλετε να φάτε κάτι από αυτά, καταναλώστε ελιές, αβοκάντο ή αυγό. 
Τα γλυκά σας τα κράτησα εκτός γιατί είναι διαφορετικός ο τρόπος με τον οποίο είστε εθισμένοι. 
Ο εθισμός σας προέρχεται από τις ανάγκες ενός μύκητα που έχουν στο έντερό τους όλοι όσοι δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς τα γλυκά. 
Ο μύκητας αυτός λέγεται CANDIDA και υπάρχει στη φυσιολογική χλωρίδα του εντέρου. Υπό κάποιες συνθήκες, ο πληθυσμός αυτού του μύκητα ευνοείται κι αυξάνεται και ζητάει ζάχαρη για να ζήσει. 
Και το έντερο στέλνει μήνυμα στο στομάχι μας, και μετά στον εγκέφαλό μας πως θέλει γλυκό. 
Μπορείτε να κοροϊδέψετε την ανάγκη σας για γλυκό, τρώγοντας κάποιο φρούτο με χαμηλά σάκχαρα, όπως είναι για παράδειγμα το πεπόνι. 
ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ στα τρόφιμα με την κρυφή ζάχαρη και το άμυλο, πχ ΟΛΑ τα αλλαντικά έχουν μέσα άμυλο.
Αυτά για σήμερα, ξεκινήστε έτσι για μια εβδομάδα και την άλλη Παρασκευή, θα μιλήσουμε για το επόμενο βήμα. 
Όσοι από εσάς έχετε ερωτήσεις ή κάποιο πρόβλημα ιδιαίτερο, μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μου inbox. Από αύριο και για μια εβδομάδα, θα σας έχω έξυπνες συνταγές και κόλπα για να διασφαλίσετε την επιτυχία.
Καλή αρχή και καλό Σαββατοκύριακο!

     το άρθρο είναι της εξαίρετης γιατρού Μαρίας Φιωτάκη - https://web.facebook.com/permalink.php?story_fbid=pfbid0AZcMoJcg3QJzMmR5Rda84P5TPehHKatmbTEqxHFTmV67ozwsu6nP7VPmPCFtbo7zl&id=100001252030344

γιατί η ζωή έχει άλλα να μας πει..."τι ξενοδοχείο πεντάστερο και κουραφέξαλα. Χιλιάστερο είχαμε τότε εμείς"

Aπλά πράγματα…
Παλιά, πολύ παλιά, (τον προηγούμενο αιώνα) όταν ήμουν παιδί, τέλος Αυγούστου πήγαινα στη θάλασσα!!
Όχι για πολλές μέρες, ένα δυο σαββατοκύριακα μας έφταναν!
Χαρά που έκανα!!
Ήμουν τυχερή που πήγαινα, κάποιοι άλλοι φίλοι μου δεν ήξεραν πως ήταν η θάλασσα παρά μόνο από φωτογραφίες.
Κανόνιζαν τη μέρα αναχώρησης οι μεγάλοι μιας και τελείωναν με τα ποτίσματα, και εμείς τα μικρά ψάχναμε για τα σωσίβια και τα μαγιό χωμένα στο πατάρι, μιας και κάθε χρόνο τον ίδιο καιρό έβγαιναν στην επιφάνεια τα θαλασσινά αξεσουάρ.
Οι γυναίκες μαγείρευαν φαγητά (διήμερο θα πηγαίναμε, φαγητό για μια βδομάδα είχαμε!) και οι άντρες έψαχναν ψησταριές και κάρβουνα.
Βόλτα στη θάλασσα χωρίς ψήσιμο, δεν έλεγε.
Την ημέρα αναχώρησης όλα ήταν έτοιμα!
Ραντεβού στο σταυροδρόμι από το χάραμα, όλοι μαζί, με τα τσιμπράγκαλά του ο καθένας, περιμένοντας το μεταφορικό μέσο του γείτονα.
Το ΤΡΑΚΤΕΡ! μαζί με την πλατφόρμα παρακαλώ!
Στρώναμε μια βελέντζα κάτω (να μη κοπανιόμαστε από τα γκάπα γκούπα) για να είναι μαλακά και ανεβαίναμε όλοι πάνω στην πλατφόρμα γύρω γύρω και στη μέση η πραμάτεια μας!
Μια ώρα δρόμος σήμερα μέχρι το Βόλο, τον κάναμε 5-6 ώρες!
Φτάναμε το μεσημέρι σχεδόν.
Λίγο πριν την Αγχίαλο έκανε την εμφάνισή της η θαλασσίτσα!
"θάλασσαααα, θάλασσααα" φωνάζαμε εμείς τα μικρά, όρθια πάνω στην πλατφόρμα, και οι μανάδες μας μας τραβολογούσαν από τα χέρια να κάτσουμε στη βελέντζα μη και πέσουμε κάτω στο δρόμο.
Έπεφτε και καμιά ανάστροφη άμα δεν υπακούγαμε στις εντολές τους.
Δεν μας ένοιαζε!
Τρυπώναμε ανάμεσα στα μπράτσα τους που μας είχαν κάνει κεφαλοκλείδωμα και βγάζαμε τα κεφάλια σαν τα χελωνάκια για να δούμε τη θάλασσα που ήταν γεμάτη γαλάζιο νερό!!
Φτάνοντας στην Αγχίαλο, ψάχναμε ένα μέρος να έχει δέντρα, παχύ ίσκιο, να στήσουμε το καραβάνι μας.
Σταματούσε το τρακτέρ και κατέβαινε το γκρουπ μέσα σε φωνές και ουρλιαχτά.
Οι άντρες πηδάγανε από τις παραπέτες της καρότσας, τους ακολουθούσαμε κι εμείς τα μικρά κι ας μας μάλωναν μη σπάσουμε κανένα πόδι κι αντί για μπάνιο μας τρέχουν στο νοσοκομείο.
Οι γυναίκες, πιο συνεσταλμένες, τους έβαζαν καρέκλα να πατήσουν για να κατέβουν.
Μια και δυο εμείς πετούσαμε τα ρούχα, (τα μαγιό τα είχαμε φορεμένα από την ώρα που ξυπνούσαμε το χάραμα για να είμαστε έτοιμοι. Μια φορά κοιμήθηκα με το μαγιό από τη χαρά μου!) και τρέχαμε να πέσουμε στο δροσερό νερό.
Οι γυναίκες έστρωναν τα χαλιά κατάχαμα και οι άντρες έστειναν την τέντα για να μεσημεριάσουμε. 

Σιγά μη μεσημεριάζαμε!!
Το βράδυ βγαίναμε από το νερό κι αυτό γινόταν δέρνοντας.
Άπλωναν τα φαγητά, κεφτεδάκια, πίτες, αβγά, ψωμί, τυρί, ντομάτες, καρπούζια, πεπόνια και ότι άλλο άντεχε εκτός ψυγείου, ενώ οι ψησταριές άναβαν και τα κοψίδια γέμιζαν την παραλία τσίκνα.
Όσοι είχαν καλάμια ψάρευαν και έκαναν διαγωνισμό για το ποιος έπιασε το μεγαλύτερο ψάρι και δώστου κρασί και τσίπουρο, και βίβα και γεια μας, και κανένα τραγούδι ανάμεσα.
Το βράδυ βάζαμε τα στρωσίδια κάτω στη σειρά σε κύκλο για να κοιμηθούμε.
Τι ξενοδοχείο πεντάστερο και κουραφέξαλα.
Χιλιάστερο είχαμε τότε εμείς.
Μετρούσαμε τα αστέρια και είχαμε και τις μανάδες μας να λένε πως θα βγάλουμε μπαστραβίτσες στα δάχτυλα άμα το ξανακάνουμε. 

Μας άλειφαν με ξύδι για να μη μας τσιμπάνε τα κουνούπια και άρχιζαν ιστορίες με φαντάσματα και νεράιδες για να μας φοβίσουν και να κοιμηθούμε.
Εκείνοι γελούσαν και εμείς τρυπώναμε κάτω από τα σεντόνια.
Το κύμα μας νανούριζε και ούτε καταλαβαίναμε πότε ξημέρωνε.
Την επόμενη μέρα από το πρωί μέχρι την ώρα που θα φεύγαμε είμασταν μέσα στην αγκαλιά της θάλασσας και παίζαμε με τα κύματα.
Σαν έφτανε το απόγευμα και βλέπαμε τους γονείς μας να ξεστήνουν και να μαζεύουν τα τσιμπράγκαλα με δάκρυα (άλλα μέσα από τη θάλασσα) τους παρακαλούσαμε να μείνουμε λίιιιιγο ακόμη…
Μας φόρτωναν δαρμένα πάνω στην πλατφόρμα και μας γύριζαν στο χωριό. 

"Του χρόνου πάλι" μας έλεγαν, αλλά ξέραμε πως έλεγαν ψέματα!
Μέχρι να άνοιγαν τα σχολεία θα μας ξαναπήγαιναν άλλη μια φορά…
Συγγραφέας-Σούλα Παπαλάμπρου

Η κοιλίτσα του σταριού

Ο William Davis στο βιβλίο του 

Wheat Belly ( Η κοιλίτσα του σταριού) 
αναφέρει διεξοδικά τον τρόπο με τον οποίο το σημερινό σιτάρι [1] επιδρά στην υγεία μας.
Μια περίληψη του βιβλίου.
     Το σιτάρι έχει τη μεγαλύτερη κατανάλωση δημητριακών στη γη και αποτελεί το 20% των θερμίδων που  καταναλώνουμε. 

Το σιτάρι σήμερα δεν είναι το ίδιο σιτάρι των προγόνων μας. 

Έχει αλλάξει δραματικά τα τελευταία 60 χρόνια υπό την επίδραση των αγρονομιστών.
     Οι γενετικές αλλαγές  προκαλούνται για την αύξηση της απόδοσης ανά στρέμμα.  
     Κατά τη διάρκεια του 19ου και έως τις αρχές του 20 ου αιώνα, όπως και στους προηγούμενους αιώνες, το σιτάρι είχε αλλάξει ελάχιστα.
    Το Σιτάρι έχει υποστεί μια δραστική μεταμόρφωση είναι  σχεδόν αγνώριστο, σε σύγκριση με το αρχικό, και όμως καλείται με το ίδιο όνομα: σιτάρι.
      Μικρές αλλαγές στην δομή των πρωτεΐνών  του σταριού,  μπορεί να σημάνουν τη διαφορά ανάμεσα σε μία καταστροφική ανοσολογική αντίδραση στις πρωτεΐνες του σιταριού .
      Το Σιτάρι έχει τροποποιηθεί από τον άνθρωπο σε τέτοιο βαθμό που τα σύγχρονα στελέχη του είναι αδύνατον να επιβιώσουν ​χωρίς ανθρώπινη υποστήριξη.
   Καμμία δοκιμή ασφάλειας δεν έχει διεξαχθεί στα  νέα γενετικά στελέχη που έχουν δημιουργηθεί. 

Η πρόθεση ήταν η προσπάθεια για την αύξηση της απόδοσης, και τα προϊόντα αυτά έχουν κυκλοφορήσει στην αγορά των τροφίμων χωρίς ανθρώπινη ανησυχία για την ασφάλεια που είναι μέρος της εξίσωσης.

Οι Πρωτεΐνες της γλουτένης του σιταριού υφίστανται σημαντική διαρθρωτική αλλαγή με τον υβριδισμό.

 Σιτάρι Αποδομημένο

 Τα σύγχρονα τρόφιμα σιταριού του σήμερα, όπως Twinkies, γλυκά Cinnabon και Dunkin Donuts δεν θα ήταν δυνατά με τη ζύμη των αρχαίων σιταριών. 

Μια προσπάθεια να γίνει ένα σύγχρονο ζελέ ντόνατ με αρχαίο σιτάρι μονόκοκκου θα δώσει ένα εύθρυπτο προϊον που δεν τρώγεται. 
Γλυκαιμικός Δείκτης (ΓΔ) = μέτρο της αύξησης του επιπέδου της γλυκόζης από τους υδατάνθρακες των τροφίμων. 
            Ο ΓΔ του * ψωμιού ολικής άλεσης: 72, * το άσπρο ψωμί: 69, * Mars Bar: 68, * τεμαχισμένα δημητριακά σιταριού: 67, επιτραπέζια ζάχαρη: 59, *μπαρ Snickers: 41.
   Η γλυκόζη αναπόφευκτα συνοδεύεται από την ινσουλίνη, την ορμόνη που επιτρέπει την είσοδο της γλυκόζης μέσα στα κύτταρα του σώματος,και τη μετατροπή της γλυκόζης σε λίπος.
   Όσο υψηλότερη είναι η γλυκόζη του αίματος μετά την κατανάλωση των τροφίμων, τόσο μεγαλύτερο το επίπεδο της ινσουλίνης, τοσο περισσότερο λίπος εναποτίθεται.
   Οι συνέπειες της εναπόθεσης γλυκόζης-ινσουλίνης σε λιπαρά είναι ιδιαίτερα εμφανή στην κοιλιά - με αποτέλεσμα, ναι, η κοιλιτσα του σταριού.

 Οι εθιστικές ιδιότητες του σιταριού

     Ενώ μπορείτε να καταναλώνετε εν γνώση σας καφέ και  αλκοόλ που έχει συγκεκριμένες επιπτώσεις στον εγκέφαλο,το σιτάρι είναι κάτι που καταναλώνετε για "διατροφή", όχι για να σας "ανεβάσει". 

Ετσι είναι εύκολο να υποτιμήσουμε την ψυχολογική επίδραση του.
Το Σιτάρι μπορεί να υπαγορεύσει την επιλογή των τροφίμων, την κατανάλωση θερμίδων, το χρονοδιάγραμμα των γευμάτων και των σνακ, να επηρεάσει τη διάθεση και τη συμπεριφορά,και τις σκέψεις. 

Όταν οι άνθρωποι σταματούν την καταναλωση σίτου, το 30% έχει τα κλασσικά συμπτώματα στέρησης: κόπωση, ψυχική ομίχλη, ευερεθιστότητα, αδυναμία να λειτουργήσει στη δουλειά ή το σχολείο. 

Οι άνθρωποι που δεν έχουν βιώσει αυτά τα αποτελέσματα είναι δύσκολο να πιστέψουν ότι κάτι τόσο πεζό όπως το σιτάρι μπορεί να επηρεάσει το κεντρικό νευρικό σύστημα όσο και η νικοτίνη ή το κράκ.
Ο Dr F. Curtis Dohan παρατήρησε ότι οι άνθρωποι της Νέας Γουινέας δεν ειχαν σχεδόν καμμία  περίπτωση σχιζοφρένειας, πριν από την εισαγωγή της δυτικής διατροφής. 

Μόλις η μπίρα από κριθάρι και το καλαμπόκι εισήχθησαν, είδαν την συχνότητα εμφάνισης της σχιζοφρένειας να ανεβαίνει εξήντα πέντε φορές. 

Ο αυτισμός έχει περάσει από το να είναι σπάνια ασθένεια, στα μέσα του εικοστού αιώνα έως 1 στα 150 παιδιά στον εικοστό πρώτο .
Η γλουτένη είναι μία από τις κύριες πρωτεϊνες του σιταριού.

Μόλις  αποκτήσει την είσοδο στον εγκέφαλο, τα πολυπεπτίδια σίτου προσδένονται στον υποδοχέα μορφίνης του εγκεφάλου, στον ίδιο υποδοχέα στον οποίο δεσμεύονται τα φάρμακα.

Το σιτάρι είναι διεγερτικό της όρεξης: θα σας κάνει να θέλετε περισσότερο τόσο τα τρόφιμα  που το περιέχουν όσο και στα τρόφιμα που δεν περιέχουν σιτάρι.

Το σιτάρι και  σύνδεση με την παχυσαρκία

  Η υπερβολική κατανάλωση σίτου είναι η κύρια αιτία της παχυσαρκίας και του διαβήτη στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Το 34% των Αμερικανών ενηλίκων είναι υπέρβαροι και ένα άλλο 34% είναι παχύσαρκοι. Λιγότεροι από 1 προς 3 με κανονικό βάρος.                  
    Η πραγματική ανοδική επιτάχυνση της παχυσαρκίας που ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του ογδόντα, και κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο ακρογωνιαίος λίθος όλων των διατροφικών οδηγιών ήταν: "τρώτε υγιεινά δημητριακά ολικής αλέσεως."
    Τα χαμηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά τρόφιμα, έχουν αποδειχθεί εξαιρετικά επικερδή για τον κλάδο των μεταποιημένων τροφίμων. 

Αυτό προκάλεσε την έκρηξη των μεταποιημένων τροφίμων με χαμηλά λιπαρά.
    Αλεύρι σίτου, άμυλο καλαμποκιού, σιρόπι καλαμποκιού υψηλής φρουκτόζης, σουκρόζης και ο χρωματισμός των τροφίμων είναι πλέον τα κύρια συστατικά των προϊόντων που πληρούν τους εσωτερικούς διαδρόμους του κάθε σύγχρονου σούπερ μάρκετ.
    Οι ακραίες τιμές του σακχάρου του αίματος και της ινσουλίνης είναι υπεύθυνες για την ανάπτυξη του λίπους ειδικά στα σπλαχνικά όργανα.
   Το σπλαχνικό λίπος παράγει σήματα φλεγμονής υπεύθυνης για το διαβήτη, υπέρτασης, καρδιακές παθήσεις, άνοια,  ρευματοειδή αρθρίτιδα και καρκίνο του παχέος εντέρου.
Το λίπος της κοιλίτσας είναι ένα ιδιαίτερο είδος λίπους, στην πραγματικότητα, ένας ενδοκρινής αδένας που μοιάζει πολύ με το θυρεοειδή αδένα ή το πάγκρεας.

Το ουσιώδες φαινόμενο που καθορίζει την αύξηση της κοιλιάς λόγω του  σίτου είναι τα υψηλά επίπεδα σακχάρου του αίματος (γλυκόζη). 
Υψηλό σάκχαρο στο αίμα, με τη σειρά του, προκαλεί υψηλή ινσουλίνη στο αίμα.
 Υψηλή ινσουλίνη στο αίμα προκαλεί συσσώρευση σπλαχνικού λίπους, η οποία προκαλεί τους ιστούς, όπως τους μυες και το ήπαρ να ανταποκρίνονται λιγότερο στην ινσουλίνη. 
 Αυτή η λεγόμενη αντίσταση στην ινσουλίνη, σημαίνει ότι το πάγκρεας θα πρέπει να παράγει όλο και  μεγαλύτερες ποσότητες ινσουλίνης για να μεταβολίζει τα σάκχαρα. 
 Τελικά, ένας φαύλος κύκλος  αύξησης: αντίστασης στην ινσουλίνη, την παραγωγή ινσουλίνης, εναπόθεση σπλαχνικού λίπους, αντίσταση στην ινσουλίνη κοκ.
Σαν συνέπεια των υψηλών επιπέδων ινσουλίνης προκαλείται ακαταμάχητη πείνα (βουλιμία) καθώς το σώμα προσπαθεί να σας προστατεύσει από τα χαμηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα.
Το σπλαχνικό λίπος είναι επίσης ένα εργοστάσιο  παραγωγής οιστρογόνων και για τα δύο φύλα. 
          Γυναίκες = υψηλότερος κίνδυνος για καρκίνο του μαστού. 
           Άνδρες = μεγαλύτερα στήθη ή «Manboobs".

 Σιτάρι και κοιλιοκάκη

    Η πιο δραματική απόδειξη της αποτυχίας της προσαρμογής στο σιτάρι είναι η κοιλιοκάκη, η διαταραχή του λεπτού εντέρου για την υγεία από τη γλουτένη σίτου.Είναι αδύνατο να μιλήσουμε για τις επιπτώσεις του σιταριού στην υγεία χωρίς να μιλάμε για κοιλιοκάκη.

Η σύνδεση μεταξύ κοιλιοκάκης και κατανάλωσης σίτου έγινε για πρώτη φορά το 1953. 
   Η Εξάλειψη της γλουτένης απο την διατροφή,απέδωσε δραματικές στην θεραπεία.Περίπου 1% του πληθυσμού είναι σε θέση να ανεχτούν τη γλουτένη σίτου, ακόμη και σε μικρές ποσότητες. 

Η επένδυση του λεπτού εντέρου διασπάται από αυτή, και  οδηγεί σε κράμπες, διάρροια και κίτρινου χρώματος κόπρανα που επιπλέουν στη λεκάνη της τουαλέτας, λόγω του αχώνευτου λίπους.

Το 50% έχει εμπειρία σε: κράμπες / διάρροια / απώλεια βάρους.

Το άλλο 50% σε: αναιμία, ημικρανίες, αρθρίτιδα, νευρολογικά συμπτώματα, στειρότητα, κοντό ανάστημα, κατάθλιψη, χρόνια κόπωση , νευρολογική δυσλειτουργία, ακράτεια, άνοια, γαστρεντερικό καρκίνο.
  Η αύξηση στην κοιλιοκάκη πάει παράλληλα με την αύξηση του διαβήτη τύπου 1, τις αλλεργίες, και τις αυτοάνοσες νόσους όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας και η νόσος του Crohn. 

Η πρωτεΐνη της γλουτένης του σίτου έχει τη μοναδική ικανότητα να κάνει το έντερο διαπερατό, επιτρέποντας διάφορες συνιστώσες του σιταριού να κάνουν την  είσοδο τους, στην κυκλοφορία του αίματος. 

Τι συμβαίνει όταν εξωτερικές ενώσεις  περάσουν στο αίμα; 

Αυτοανοσία, το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού σας θα  επιτεθεί στα υγιή όργανα.

Οι πρωτεΐνες του  σιταριού είναι σε θέση να ξεκλειδώσουν οποιαδήποτε πόρτα, επιτρέποντας στους ανεπιθύμητους εισβολείς να αποκτήσουν πρόσβαση σε μέρη που δεν πρέπει. 

Οι καταστάσεις που συνδέονται με την κοιλιοκάκη: ερπητοειδής δερματίτιδα, ηπατική νόσος, αυτοάνοσες ασθένειες, διαβήτης, νευρολογική δυσλειτουργία, διατροφικές ελλείψεις.

Σιτάρι και αντίσταση στην ινσουλίνη

  Λόγω της εκπληκτικής ικανότητας του σιταριού να  ανεβάζει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα, τον αέναο κύκλο  γλυκόζης-ινσουλίνης  που αυξάνει την όρεξη, δημιουργώντας εθισμό του εγκεφάλου-με τις ενεργές εξορφίνες , και την ανάπτυξη σπλαχνικού λίπους, είναι το  βασικό τρόφιμο που πρέπει να εξαλειφθεί ,για  τη μείωση ή την εξάλειψη του διαβήτη.

Οι άνθρωποι που ακολουθούν τις συμβατικές διατροφικές συμβουλές για να μειώσουν το λίπος και  τρώνε περισσότερα "υγιή δημητριακά ολικής αλέσεως" καταναλώνουν περίπου το 75% των υδατανθρακικών θερμίδων  τους, από τα προϊόντα σίτου.
     Οι άνθρωποι που μειώνουν τα λίπη, αλλά αντικαταστούν τις θερμίδες  με "υγιή δημητριακά ολικής αλέσεως" έχουν ως αποτέλεσμα: αύξηση του σωματικού βάρους, της παχυσαρκίας, διογκώμένες κοιλιές από το σπλαχνικό λίπος, προ-διαβήτη και διαβήτη σε μια κλίμακα που δεν είχαμε δει. 

Μόνο κατά τη διάρκεια του τελευταίου μισού του 19ου αιώνα, όταν η κατανάλωση σακχαρόζης (επιτραπέζια ζάχαρη)  αυξήθηκε έκανε το διαβήτη  πιο διαδεδομένο. 

Εάν η εθνική κατανάλωση σίτου κατά μέσο όρο σε όλους τους Αμερικανούς, ο μέσος Αμερικανός καταναλώνει £ 133 του σιταριού ανά έτος, ή λίγο περισσότερο από μισό καρβέλι ψωμί την ημέρα. 

Κανείς δεν γίνεται διαβητικος αν καταβροχθίζει  πολύ αγριογούρουνο  ή άγριο σκόρδο ή άγρια ​​μούρα  ... ή πάρα πολλές ομελέτες , πάρα πολύ σολομό, ή πάρα πολύ λάχανο,  πιπεριές ή  αγγούρια. 

Αλλά πολλοί άνθρωποι αναπτύσσουν διαβήτη λόγω των πάρα πολλών  δημητριακών για πρωινό, τηγανίτες, βάφλες, κουλούρια, μπισκότα, κέικ,  και διάφορες πίτες.

    Σιτάρι και  καρδιακές παθήσεις

 Στη βιολογία, το μέγεθος είναι το παν.

Σε αμέτρητες περιπτώσεις στη φύση, το μεγαλύτερο είναι και καλύτερο. 

Ο νόμος του Big ισχύει και για τον μικρόκοσμο του ανθρώπινου σώματος. Στο ανθρώπινο αίμα, η χαμηλής πυκνότητας λιποπρωτεΐνη (LDL), ακολουθεί τους ίδιους κανόνες μέγεθους με γαρίδες και πλαγκτόν.
                      Μεγάλη LDL = 25,5 νανομέτρα ή μεγαλύτερη
                      Μικρή LDL = λιγότερο από 25,5 νανομέτρα
 Το μέγεθος των σωματιδίων της LDL καθορίζει εάν το σωματίδιο LDL θα συσσωρεύεται στα τοιχώματα των αρτηριών, όπως εκείνες της καρδιάς, του λαιμού ή του εγκεφάλου σας, ή όχι.
Κατά την προσωπική μου εμπειρία με χιλιάδες ασθενείς με καρδιακή νόσο, σχεδόν το 90% διαθέτουν την μικρή LDL τουλάχιστον σε μέτριο, αν όχι σοβαρό, βαθμό. 

Oi φαρμακευτικές εταιρείες εξηγούν το φαινόμενο αυτό ως υψηλή χοληστερόλη

Αλλά η χοληστερόλη λίγο έχει να κάνει με την αθηροσκλήρωση. Δεν είναι για τη χοληστερίνη, αλλά για τα σωματίδια που προκαλούν αρτηριοσκλήρυνση.

Μια κρίσιμη ομάδα των σωματιδίων είναι οι πολύ χαμηλής πυκνότητας λιποπρωτεϊνες, ή VLDL. 

Μια σειρά από αλλαγές στην κυκλοφορία του αίματος καθορίζει αν η VLDL θα μετατραπεί σε μεγάλη ή μικρή LDL σωματίδιο, και η διατροφή έχει μια πολύ ισχυρή επιρροή πάνω από αυτό.
 Πρόσφατα έχει έχει γίνει σαφές,ότι  ενώ η αυξημένη πρόσληψη λιπών παρέχει όντως μεγαλύτερες ποσότητες τριγλυκεριδίων στο ήπαρ και το κυκλοφορικό σύστημα,το σώμα  κλείνει επίσης την δικιά του παραγωγή  των τριγλυκεριδίων, έτσι ώστε το καθαρό αποτέλεσμα της υψηλής πρόσληψης λίπους είναι μικρό ή δεν γίνεται καμία αλλαγή στα επίπεδα τριγλυκεριδίων.
Οι Υδατάνθρακες, από την άλλη πλευρά, χωρίς να περιέχουν σχεδόν καθόλου τριγλυκερίδια έχουν την μοναδική ικανότητα να διεγείρoυν την ινσουλίνη, η οποία με τη σειρά της ενεργοποιεί τη σύνθεση λιπαρού οξέος στο ήπαρ, το οποίο πλημμυρίζει την κυκλοφορία του αίματος με τα τριγλυκερίδια.
 Τα υψηλά επίπεδα ινσουλίνης μετατρέπουν αποτελεσματικά υδατάνθρακες σε τριγλυκερίδια, τα οποία στη συνέχεια συσκευάζονται σε VLDL σωματίδια.
 Οτιδήποτε προκαλεί αύξηση του σακχάρου στο αίμα θα προκαλέσει επίσης δημιουργία της μικρής LDL. 

Οτιδήποτε συγκρατεί την αύξηση του σακχάρου στο αίμα, όπως πρωτεΐνες και λίπη, καθώς και η μείωση σε υδατάνθρακες όπως το σιτάρι, μειώνει την μικρή LDL.

https://episthmi.blogspot.com/2015/07/koilitsasitou.html#more