Η κβαντική φυσική με απλά λόγια διατυπωμένη από τον Dr. Ulrich Warnke

Ο Dr. Ulrich Warnke  εργάστηκε στο Universität des Saarlandes με έμφαση στη βιοϊατρική, την περιβαλλοντική ιατρική και τη βιοφυσική.

Είναι Γερμανός βιολόγος και ένας από τους τομείς εστίασής του είναι η επίδραση των ηλεκτρομαγνητικών δονήσεων και πεδίων, συμπεριλαμβανομένου του φωτός, στους οργανισμούς.

Στα βιβλία του προσπαθεί να συσχετίσει κβαντικά φυσικά πειράματα και αποτελέσματα με πνευματικές εμπειρίες, όπως χαρακτηριστικά λέει: "Κβαντική φυσική, συνείδηση και πνευματικότητα"

                       

https://www.youtube.com/watch?v=ZEo1EcKMwyE

https://www.youtube.com/watch?v=TjBkjAXYAkk

Γιατί συμβαίνουν άσχημα πράγματα σε καλούς ανθρώπους;

Έχετε κάνει ποτέ την ερώτηση "γιατί συμβαίνουν άσχημα πράγματα σε καλούς ανθρώπους;" 

ή "γιατί συμβαίνουν καλά πράγματα σε κακούς ανθρώπους;"
Συχνά σηκώνουμε τα χέρια ψηλά και λέμε "η ζωή δεν είναι δίκαιη!" 
Ωστόσο, αυτή είναι μια εσφαλμένη δήλωση γιατί η ζωή είναι πράγματι δίκαιη. 
Όλοι δημιουργούμε τις πραγματικότητες μας χρησιμοποιώντας, όλοι, τους ίδιους κανόνες.
Απλώς οι κανόνες δεν έχουν καμία σχέση με το να είσαι καλός ή κακός!
Για να κατανοήσουμε αυτούς τους κανόνες, το πρώτο πράγμα που πρέπει να έχουμε κατά νου, είναι ότι πολλοί από εμάς έχουμε μεγαλώσει να πιστεύουμε ότι οι καλές πράξεις ανταμείβονται και οι κακές πράξεις τιμωρούνται. 
Είμαστε προγραμματισμένοι να πιστεύουμε ότι αν ενεργούμε σαν "καλοί", θα συμβούν καλά πράγματα και εάν ενεργούμε σαν "κακοί", θα συμβούν άσχημα πράγματα.
Τώρα, αυτός ο τύπος προγραμματισμού χρησιμοποιείται για τη χειραγώγηση των πράξεών μας, έτσι ώστε να συμπεριφερόμαστε όπως θέλουν οι γονείς, 

οι δάσκαλοι και οι κάθε λογής "αρχηγοί" να συμπεριφερόμαστε. 
Ωστόσο, παρόλο που οι γονείς, 

οι δάσκαλοι και οι λοιποί "αρχηγοί" και "καθοδηγητές" πιστεύουν ότι το καλό και το κακό μπορούν να οριστούν και να έχουν συνέπειες, το σύμπαν δεν το κάνει.
Η αλήθεια είναι ότι το σύμπαν δεν τιμωρεί και δεν ανταμείβει κανέναν. 

Και πάλι, θα το ξαναπώ για περισσότερο αποτέλεσμα: το σύμπαν δεν τιμωρεί και δεν ανταμείβει κανέναν.
Το σύμπαν το μόνο που κάνει είναι να ανταποκρίνεται στις σκέψεις μας μέσω του Νόμου της Έλξης.
Παίρνουμε αυτό που περιμένουμε, ανεξάρτητα από το πόσο καλοί ή κακοί είμαστε Αυτό είναι. 

Αν περιμένεις ότι θα σου συμβούν "καλά" πράγματα, δεν έχει σημασία αν είσαι κακός ή κακός. 

Οι προσδοκίες μας θα αποφέρουν θετικά αποτελέσματα.
Το ίδιο ισχύει και αντίστροφα. 

Μπορεί να είμαστε το πιο ωραίο, ευγενικό και εξυπηρετικό άτομο, αλλά αν έχουμε αρνητικές προσδοκίες για το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα στη ζωή, αυτό θα συμβεί.
Έτσι, παρόλο που έχουμε διδαχθεί ότι πρέπει να είμαστε καλοί και να κάνουμε καλό στους άλλους για να έχουμε καλά πράγματα, αυτό που πραγματικά έχει σημασία είναι τι πιστεύουμε ότι θα συμβεί σε εμάς. 

Αυτός είναι ο λόγος που όλοι γνωρίζουμε κάποιους "κακούς ανθρώπους" που έχουν πολύ καλή τύχη και κάποιους "καλούς ανθρώπους" να χτυπιούνται από τις συνθήκες της ζωής.
Αν δεν με πιστεύετε, ψάξτε για στοιχεία στο περιβάλλον σας. 

Ελέγξτε τους φίλους, 

τους συγγενείς και τους συναδέλφους σας, ειδικά αυτούς που φαίνεται να έχουν ιδιαίτερα καλή ή κακή τύχη. 

Θα διαπιστώσετε ότι αυτό που καθορίζει την πραγματικότητά τους, είναι οι προσδοκίες τους και όχι το αν είναι καλοί ή κακοί.
Για παράδειγμα, έχω έναν προσωπικό φίλο που είναι ένας από τους καλύτερους, ευγενικότερους και γενναιόδωρους ανθρώπους που γνωρίζω. 

Είναι υπέροχος.
Ωστόσο, πάντα αρρωσταίνει, έχει προβλήματα με τα χρήματα, έχει προβλήματα με τις σχέσεις του και προβλήματα στη δουλειά.
Γιατί αυτός ο άνθρωπος υποφέρει τόσο πολύ; 

Λοιπόν, γιατί πάντα μιλάει για την κακή του τύχη και τα προβλήματά του. 

Πάντα ανησυχεί για το μέλλον. 

Πάντα ανησυχεί για το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα. 

Ως εκ τούτου, το σύμπαν του προσφέρει μια πραγματικότητα που είναι γεμάτη κακή τύχη, ανησυχία και δυστυχία.
Στην αντίθετη πλευρά του φάσματος, 

θυμάμαι έναν μάνατζερ που είχα πριν από αρκετά χρόνια, ο οποίος ήταν αγενής, αλαζόνας και ανεύθυνος. 

Τον μισούσε σχεδόν όλο το προσωπικό. 

Ωστόσο, αυτός έπαιρνε τη μία προαγωγή μετά την άλλη, και όλα τα καλά πράγματα του έπεφταν στην αγκαλιά του.
Γιατί αυτός ο μάνατζερ τα πήγενε τόσο καλά; 

Λοιπόν, γιατί πάντα μιλούσε για το πόσο σπουδαίος είναι, 

πόσο πολύ τον αγαπούν όλοι και πόσο του άξιζαν όλα τα καλά. 

Κανείς από όλους εμάς τους υπόλοιπους δεν συμφωνούσε, αλλά αυτό που πιστεύαμε εμείς δεν είχε καμία σημασία, γιατί δεν ήμασταν εμείς αυτοί που δημιουργούσαν την πραγματικότητά του, αλλά αυτός.
Τώρα αυτό δεν σημαίνει ότι οι καλές πράξεις είναι άνευ σημασίας. 

Για πολλούς από εμάς, το να είμαστε ευγενικοί με τους άλλους και να βοηθάμε τον συνάνθρωπό μας, μας βοηθά να νιώθουμε καλά εμείς και μας ανεβάζει τη διάθεση. 

Εάν αισθανόμαστε αναζωογονημένοι βοηθώντας τους άλλους και γνωρίζουμε πως το να βοηθάμε τους άλλους είναι μια εξαιρετική ιδέα και αυτό μας κάνει να αισθανόμαστε καλά και είναι εκ προοιμίου ευχάριστο, ευγενικό αλλά και αναγκαίο για την ευζωία μας
Το να νιώθουμε καλά με τον εαυτό μας σίγουρα θα μας βοηθήσει να λάβουμε καλά πράγματα από το σύμπαν.
Αλλά πρέπει να θυμόμαστε πως το πιο σημαντικό πράγμα είναι να έχουμε θετικές προσδοκίες για τον εαυτό μας, γιατί οι προσδοκίες μας είναι αυτές που υπαγορεύουν τι θα λάβουμε και τι όχι. 

Χωρίς θετικές προσδοκίες για τον εαυτό μας, καμία ποσότητα καλοσύνης, γενναιοδωρίας ή εξυπηρετικότητας δεν θα μας προσφέρει ποτέ, μια άνετη και καλή πραγματικότητα.
Αυτό που σου συμβαίνει είναι τελικά μια εσωτερική διαδικασία. 

Δεν χρειάζεται να τρέχουμε προσπαθώντας να αποδείξουμε πόσο καλοί είμαστε ή πόσο αξίζουμε, με βάση τους κανόνες ή τις προσδοκίες οποιουδήποτε άλλου. 

Αυτό που έχει σημασία είναι πώς νιώθουμε για τον εαυτό μας και πώς αισθανόμαστε για τα πράγματα που θέλουμε να έχουμε στη ζωή μας και η ζωή να μας φέρει.
Είμαστε καλοί, γιατί έτσι νιώθουμε καλά με τον εαυτό μας, αλλά πρέπει να είμαστε και αισιόδοξοι για τα πράγματα που θέλουμε. 
Να μιλάμε για τις δυνατότητές μας, για τις επιθυμίες μας για τα θέλω μας, ξανά και ξανά και ξανά
Έτσι δημιουργούμε την πραγματικότητα που θέλουμε να έχουμε.

κείμενο και επιμέλεια κειμένου:ntina

Πως να αλλάξουμε τα υποσυνείδητα προγράμματά μας;

Ναι, μπορούμε να επαναπρογραμματίσουμε το υποσυνείδητό μας.

Ναι μπορούμε να "κατεβάσουμε"/να εγκαταστήσουμε νέα δεδομένα.

Και ναι, είναι γνωστό πως όλοι μας προγραμματιζόμαστε όταν είμαστε πολύ νέοι. 
Και ο προγραμματισμός αυτός ξεκίνησε πολύ πριν γεννηθούμε. 
Προγραμματιστήκαμε ήδη από τη κοιλιά της μάνας μας. 
Επομένως κάποια από αυτά τα προγράμματα που "εγκαταστάθηκαν" πριν γεννηθούμε δεν μπορούμε να πούμε ποια είναι, διότι δεν είχαμε καν συνείδηση.
Τότε λοιπόν πώς θα ξέρουμε ποια είναι τα προγράμματα; 
Δεν χρειάζεται να πάμε σε ψυχίατρο για να το καταλάβουμε.
Και ο λόγος είναι απλός, διότι το 95% των συμπεριφορών της ζωής μας προέρχεται από τα υποσυνείδητα προγράμματα.
Οπότε εξ ορισμού η ζωή μας είναι μια εκδήλωση των υποσυνείδητων προγραμμάτων μας.
Έτσι, τα πράγματα που μας αρέσουν και που μας έρχονται εύκολα στη ζωή μας είναι εκεί επειδή έχουμε ένα πρόγραμμα που τους επιτρέπει να είναι εκεί. 
Αντίθετα, οτιδήποτε για το οποίο πρέπει να δουλέψουμε σκληρά, 

να καταβάλλουμε μεγάλη προσπάθεια ή για το οποίο πρέπει να παλέψουμε για να το πραγματοποιήσουμε, συμβαίνει επειδή τα προγράμματά μας δεν το υποστηρίζουν.
Έτσι, αν προσπαθούμε να βρούμε μια σχέση ή δεν μπορούμε ποτέ να κάνουμε μια σχέση και σκεφτόμαστε ότι δεν είναι στη μοίρα μας να κάνουμε μια σχέση, τότε αυτό δεν είναι αλήθεια. 
Είναι επειδή τα όποια προγράμματα της μητέρας και του πατέρα μας και της οικογένειάς μας σχετικά με τις σχέσεις δεν μας υποστηρίζουν.
Έτσι, αν θέλουμε να μάθουμε ποια είναι τα προγράμματά μας, παρατηρούμε τι στη ζωή μας έρχεται εύκολα, ε! αυτό συμβαίνει γιατί στο υποσυνείδητό μας είναι εγκατεστημένο το αντίστοιχο πρόγραμμα που υποστηρίζει αυτές μας τις προσπάθειες.

Οτιδήποτε δυσκολευόμαστε να φτάσουμε, είναι επειδή το αντίστοιχο πρόγραμμα δεν το υποστηρίζει.
Και έτσι καταλαβαίνουμε ποια προγράμματα θέλουμε να αλλάξουμε
Ρωτάμε λοιπόν - πού είναι τα προβλήματα στη ζωή μου; 
Αν τα προβλήματα βρίσκονται στις σχέσεις μας για παράδειγμα, ξέρουμε ότι πρέπει να αλλάξουμε τις πεποιθήσεις μας για τις σχέσεις. 
Και μετά αρχίζουμε να δουλεύουμε με τον εαυτό μας. 
Αρχικά, λοιπόν, έχει να κάνει με την αναγνώριση ότι τα μοτίβα προέρχονται από τον προγραμματισμό. 
Και ότι μπορούμε να τα αλλάξουμε
Τώρα, υπάρχει και η πεποίθηση πως μπορούμε να "μιλήσουμε" στο υποσυνείδητό μας. 
Και οι άνθρωποι το δοκιμάζουν αυτό και μετά βλέπουν ότι τίποτα δεν έγινε.
Και θυμώνουν με τον εαυτό τους. 
Και απογοητεύονται, επειδή σκέφτονται "συνεχίζω να μιλάω στον εαυτό μου και δεν αλλάζει".
Για αυτό πρέπει να θυμόμαστε ότι είμαστε μια οντότητα στο συνειδητό μας μυαλό. 
Αλλά το υποσυνείδητο μυαλό είναι ακριβώς σαν μια μηχανή, 

καταγράφει, 

πατάει ένα κουμπί, 

αναπαράγει. 
Έτσι, αν προσπαθήσουμε να μιλήσουμε στο υποσυνείδητο σαν να υπάρχει κάποιος εκεί μέσα, είναι απογοητευτικό, γιατί δεν υπάρχει κανείς εκεί μέσα να ακούσει.
Δεν αλλάζει έτσι το υποσυνείδητο και γι' αυτό οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν πολλά προβλήματα και θυμώνουν με τον εαυτό τους όταν δεν αλλάζει. 
Λοιπόν, απλά δεν είναι αυτός ο τρόπος.
Τα δύο "μυαλά" μαθαίνουν διαφορετικά. 
Το συνειδητό μυαλό ονομάζεται δημιουργικό και μπορεί να μάθει διαβάζοντας ένα βιβλίο αυτοβοήθειας ή πηγαίνοντας σε μια διάλεξη, παρακολουθώντας ένα βίντεο ή διαβάζοντας ένα άρθρο. 
Είναι δημιουργικό, κάνει, "α, έχω μια ιδέα, τώρα αλλάζω γνώμη".
Ο υποσυνείδητος νους, όμως είναι ένας νους συνήθειας. 
Και το πιο σημαντικό πράγμα για ένα μυαλό συνήθειας είναι ότι δεν θέλει να αλλάζει πολύ γρήγορα, γιατί διαφορετικά οι συνήθειες καταρρέουν. 
Έτσι είναι ανθεκτικό στην αλλαγή. 
Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε. 
Δεν είναι τόσο εύκολο να αλλάξει όπως ο δημιουργικός νους. 
Πώς μπορώ λοιπόν να αλλάξω το υποσυνείδητο μυαλό μου; 
Πώς μαθαίνει; 
Νούμερο ένα: 

-. τα πρώτα επτά χρόνια ο νους μας λειτουργεί σε μια χαμηλή δονητική συχνότητα όπως η ύπνωση και
αυτός είναι ο ένας τρόπος για να αλλάξουμε το πρόγραμμα, αφού και όταν 

βρεθούμε σε χαμηλή δόνηση

# χαλάρωση/ύπνωση/διαλογισμός
Νούμερο δύο: 

-. μετά τα επτά μας χρόνια διαμορφώνουμε συνήθειες επαναλαμβάνοντας κάτι ξανά και ξανά και ξανά, έτσι λοιπόν για να ξαναγράψουμε το πρόγραμμα χρειαζόμαστε εξάσκηση και επανάληψη ξανά και ξανά και ξανά...
#εξάσκηση, επανάληψη, εξάσκηση.
Ένα παράδειγμα: 

Αν διαβάσατε ένα βιβλίο αυτοβοήθειας, το συνειδητό μυαλό το κατάλαβε, αλλά το υποσυνείδητο μυαλό δεν έμαθε τίποτα από αυτό, επειδή το διαβάσατε μόνο μία φορά και δεν μαθαίνει έτσι. 
Αν επαναλαμβάνετε το μήνυμα του βιβλίου ξανά και ξανά και ξανά και συμπεριφέρεστε με αυτόν τον τρόπο, τότε το υποσυνείδητο θα μάθει μια νέα συμπεριφορά.
Οπότε όπως καταλαβαίνουμε πρόκειται για τη συνήθεια, έτσι κάθε μέρα κάνουμε εξάσκηση και κάθε μέρα την επαναλαμβάνουμε, ξανά και ξανά και ξανά
Αυτοί είναι λοιπόν οι δύο κύριοι τρόποι, η χαλάρωση/ύπνωση/διαλογισμός και η συνήθεια δηλαδή επανάληψη,

επανάληψη,

επανάληψη...
Και υπάρχει και ένας καινούργιος τρόπος η ενεργειακή ψυχολογία, η οποία ενεργοποιεί τον εγκέφαλο ώστε να βρίσκεται σε κατάσταση υπερμάθησης. 
Αν ενεργοποιήσουμε την υπερμάθηση, μπορούμε να ξαναγράψουμε υποσυνείδητα προγράμματα σε περίπου 10 λεπτά. 
Κάτι που είχατε σε όλη σας τη ζωή μπορεί να ξαναγραφτεί σε 10 λεπτά! 
Τώρα υπάρχουν ένα σωρό διαφορετικές τεχνικές, αλλά όλες λειτουργούν περίπου με τον ίδιο τρόπο. 
Πατάμε το κουμπί εγγραφής του υποσυνείδητου μυαλού μας, ώστε να μπορούμε να "κατεβάσουμε"/να εγκαταστήσουμε νέα δεδομένα πολύ, πολύ γρήγορα. 

Κείμενο και επιμέλεια κειμένου: ntina

www.brucelipton.com

Η υπέροχη, μοναδική ελιά

Φύλλα ελιάς για ένα υπέροχο τσάι.
Εδώ και πάρα πολλά χρόνια όλοι οι τάχα μου ψαγμένοι, υπεραμύνονται διάφορων "εξωτικών" ροφημάτων απαξιώνοντας ροφήματα βοτάνων του τόπου μας, τα οποία είναι εξίσου πολύτιμα μα ετα εξωτικά του και πολλές φορές υπερέχουν κατά πολύ αυτών.
Μπορεί τα εξωτικά αυτά ροφήματα να είναι άριστα, αλλά κανείς δεν ξέρει που και πως καλλιεργούντα, και σε τι συνθήκες συντηρούνται.
Από την άλλη, η χώρα μας είναι γεμάτη με υπέροχα αρωματικά βότανα, 

φυτά αλλά και δέντρα όπως τα πεύκα και τα ελαιόδεντρα. 
Τα φύλλα ελιάς του ελευόδεντρου, για τα οποία, πολλέ φορές, γίνεται τόσος ντόρος και που πολλές φορές χλευάστηκαν και χλευάζονται απ τους “ξύπνιους” δημοσιογράφους, μπορούμε να φτιάξουμε υπέροχα ροφήματα.
Τα φύλλα της ελιάς γίνονται υπέροχο ρόφημα: Πως ετοιμάζω αφέψημα φύλλων ελιάς, ώστε να αξιοποιήσω στο έπακρο την πολύτιμη oleuropein 
Αν μείνει δε και λίγη ώρα θα πάρει ένα υπέροχο χρώμα. Και δεν χρειάζεται καθόλου γλυκαντική ουσία.
Τα φύλλα ελιάς βοηθούν στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος, έχουν αντιοξειδωτική και αντιυπερτασική δράση, αναστέλλουν την συγκόλληση των αιμοπεταλίων, βοηθούν στην αύξηση της ενεργητικότητας και την αντιμετώπιση της χρόνιας κόπωσης.
Είναι ένα πολύτιμο δώρο της μεσογειακής φύσης που το αγνοούμε, είναι καιρός να το απολαύσουμε. 
Εμείς μόνιμα στην τσαγιέρα βράζουμε φύλλα ελιάς,

φασκόμηλο,

λουίζα,

φλαμούρι,

τσάι του βουνού,

χαμόμηλο...
Σας συνιστώ να τα δοκιμάσετε όλα οπωσδήποτε! 

Για να μην πω και για την οικονομική πλευρά, γιατί θα νομίζετε οτι αυτό είναι κυρίως το κίνητρο.
Αν βρείτε ελαιόδενδρα σε μέρη καθαρά, με απόλυτο σεβασμό, συλλέξτε φύλλα,

αποξηράνατέ τα και ετοιμάστε υπέροχα ροφήματα
Αλλά και οι ελιές, ο καρπός του δέντρου, εκτός από υπέροχος και ωφέλιμος μεζές, μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν πρώτη ύλη για πολλές λιχουδιές.
Φτιάχνουμε πάστα ελιάς για άλειμμα
φτιάχνουμε γλυκό του κουταλιού, αλλά και υπέροχο λικέρ
Και μην νομίζετε οτι είναι μόνο αυτά, με ελιές μπορούμε να φτιάξουμε υπέροχο ελιόψωμο, μια πλήρη τροφή, με αλεύρι ολικής άλεσης. 
Επίσης μπορούμε να μαγειρέψουμε κοτόπουλο με ελιές, αλλά και άλλες συνταγές με βοηθό πάντα τη φαντασία μας!!!

Κείμενο και επιμέλεια κειμένου ntina

agriada

Ιξός, ποιό είναι το μυστηριώδες φυτό με την αντικαρκινική δράση;

Αλήθεια, τι έκανε όλη μέρα ο γέρος Πανοραμίξ πάνω σε βελανιδιές με ένα χρυσό πριόνι δρεπάνι στο χέρι;
Έπαιζε τη σοφτ εκδοχή του σχιζοφρενή δολοφόνου με το πριόνι; 
Πριόνιζε το δέντρο που καθόταν; 

Ιξό μάζευε ο δρυίδης μας, για να φτιάξει το ρημάδι το θαυματουργό του φίλτρο που γινόταν ανάρπαστο κάθε φορά.
Ποιο είναι λοιπόν αυτό το "περίεργο φυτό" και γιατί το συνοδεύουν τόσες δοξασίες και μύθοι;
Το γκί δεν είναι παρά ένα ημιπαράσιτο επίφυτο ξυλώδες φυτό. 
Θα το βρούμε φυτρωμένο κυριολεκτικά πάνω σε πολλά είδη δέντρων, κωνοφόρα και πλατύφυλλα, όπως έλατο, 

πεύκο, 

καστανιά, 

βελανιδιά, 

μηλιά...

Πιο αναλυτικά στην Ελλάδα βρίσκεται συχνά πάνω σε διάφορα δενδρώδη είδη κυρίως έλατα (γένος Abies) αλλά 

και λεύκες (γένος Populus), 

γηραιές αγριομηλιές (γένος Malus), 

φλαμουριές (γένος Tilia), 

πεύκα (γένος Pinus), 

Κράταιγο (γένος Crataegus), 

ψευδοακακίες (γένος Robinia), 

ιτιές (γένος Salix), και σπανιότερα σε καστανιές (γένος Castanea, Aesculus), και βελανιδιές (γένος Quercus).

Στη Βόρεια Ελλάδα είναι δυνατόν να βρεθεί σε οπωροφόρα δέντρα και δασικά είδη, ενώ στη Νότια Ελλάδα σχεδόν αποκλειστικά σε έλατα.

Λέγεται ημιπαράσιτο γιατί, ναι μεν φυτρώνει πάνω σε άλλα δέντρα, αλλά το κάνει μόνο και μόνο να απορροφά από το ξενιστή, τους χυμούς του και τα θρεπτικά συστατικά του. 
Τη λειτουργία του και την ανάπτυξη του τη ρυθμίζει μόνο του, δηλ. φωτοσυνθέτει κανονικά.
Ο τρόπος που φυτρώνει είναι μια ακόμη παραξενιά του ιξού.
Διάφορα πουλιά τρώνε τον καρπό του και το σπόρο τον αφήνουν να φύγει με τις κουτσουλιές τους, και επειδή συνήθως τα πουλιά κουτσουλάνε όταν κάθονται χαλαρά πάνω σε κάποιο ψηλό κλαδί ενός δέντρου, παρατηρούμε συχνά ο ιξός να φυτρώνει σε κλαδιά που βρίσκονται προς την κορυφή των δέντρων.
Ενώ συνήθως οι σπόροι θέλουν σκοτάδι για να βλαστήσουν, ο σπόρος του ιξού φυτρώνει με το φως της ημέρας και μόλις φυτρώσει θα δώσει ένα βλαστίδιο που δεν θα αναπτυχθεί προς τα πάνω και προς την πλευρά του ήλιου αλλά θα αναπτύξει τη βάση του για να προσκολληθεί στο κλαδί του δέντρου και αμέσως θα αρχίσει να δημιουργεί μυζητήρες που θα τρυπήσουν την φλούδα του κλαδιού και θα εισχωρήσουν στο εσωτερικό του ώστε να ξεκινήσει να τρέφεται και σιγά σιγά με τη φωτοσύνθεση να δημιουργήσει τα πρώτα του φύλλα. 
Βλέποντας το πάνω στο δέντρο μοιάζει σαν να έχει φυτρώσει από το δέντρο ξενιστή.
Τα κλαδιά του είναι πράσινα και φτάνουν μέχρι 60 cm. 
Είναι αειθαλές φυτό με επιμήκη δερματώδη φύλλα χρώματος πράσινου ή ελαφρά κιτρινωπά. 

Τα άνθη του βγαίνουν την άνοιξη και είναι μικρά και πράσινα. 
Οι καρποί του είναι μονόσπερμοι, στρογγυλοί, σαν διάφανοι, γεμάτοι με μια διάφανη κολλώδη ουσία και είναι κίτρινοι στα πλατύφυλλα και λευκοί στα κωνοφόρα.
Είναι αγαπημένη τροφή των ζώων το χειμώνα και το τιμούν όταν καταφέρνουν να το βρουν ή να το φτάσουν.
Την κολλώδη ουσία του καρπού του ιξού έβαζαν κάποτε στις ξόβεργες για να κολλούν τα πούλια και να τα πιάνουν.
Είναι ενδημικό φυτό της Ευρώπης και κάποιων περιοχών της Ασίας.
Ο ιξός μπορεί να καταστρέψει ένα δέντρο που θα το προσβάλλει. 
Πέρα από τη ζημία που προκαλεί με την κλοπή των χυμών και των θρεπτικών στοιχείων από τα δέντρα που παρασιτεί, επιπλέον τα προσβεβλημένα δέντρα είναι πιο ευάλωτα σε άλλους εχθρούς, όπως φλοιοφάγα έντομα, με αποτέλεσμα να παρατηρούνται συντριπτικά περισσότερες νεκρώσεις δέντρων με έντονη προσβολή από ιξό σε σχέση με τα υγιή δέντρα.

Λαϊκή παράδοση

Από τους αρχαίους καιρούς ο ιξός ήταν ένα από τα πιο μυστηριώδη και ιερά φυτά στην ευρωπαϊκή λαϊκή παράδοση, περιβεβλημένο με ιδιότητες υπερφυσικές, χαρισμένες από τους θεούς. 

Θεωρούνταν σύμβολο ζωής και γονιμότητας, αντίδοτο ενάντια στα δηλητήρια αλλά και αφροδισιακό.

Ο ιξός είναι γνωστός από την αρχαιότητα για τις θεραπευτικές του ιδιότητες, ως διουρητικό, καρδιοτονωτικό και υποτασικό, περιφερειακά αγγειοδιασταλτικό. 
Έχει παρατηρηθεί ότι εξωτερικά μπορεί να καταστρέψει ορισμένους όγκους. 

Οι μεγαλύτεροι φιλόσοφοι στην ιστορία της Ελλάδας, ο Αριστοτέλης,

ο Θεόφραστος,

o Ιπποκράτης, 

ο Πλίνιος, 

ο Θεόφραστος και ο Παράκελσος το θεωρούσαν σημαντικό για την θεραπεία της επιληψίας και την καταπολέμηση των όγκων, οι δε Δρυίδες χρησιμοποιούσαν το γκυ που φύτρωνε σε βελανιδιές, πολύ σπάνιο, για να φτιάξουν τα σπουδαία φάρμακά τους και τα μαγικά τους φίλτρα!

Οι Δρυίδες σεβόντουσαν τον Ιξό σαν το ιερότερο των ιερών, ειδικά όταν εμφανιζόταν στη βελανιδιά, το πιο ιερό τους δένδρο. 

Ήταν το "Ιερό Κλαδί" τους, το κλειδί για τον Παράδεισο και τον Κάτω Κόσμο.

Στο ημερολόγιο δένδρων των Δρυίδων η 23η Δεκεμβρίου είναι αφιερωμένη στον Ιξό, την ημέρα που κόβεται από τη βελανιδιά με τελετή. 

Μετά από προσευχές ο Αρχιδρυίδης ανέβαινε πάνω στο δένδρο και έκοβε τον Ιξό με ένα χρυσό δρεπάνι

Οι Δρυίδες πίστευαν ότι ο Ιξός παρείχε προστασία στους κατόχους του από κάθε είδους κακή επίδραση ενώ το χρησιμοποιούσαν σαν παράγοντα ο οποίος προστάτευε από την δράση των δηλητηρίων και έδινε σε όσους το χρησιμοποιούσαν μακροβιότητα και γονιμότητα 

Ίσως η επιλογή του χρυσού ως μετάλλου για την κατασκευή του ιερού δρεπανιού δεν είχε μόνον μια σημασία εξιδανίκευσης για τον τονισμό της ιερής και ευγενικής φύσης του εν λόγω φυτού, αλλά εμπειρικά, ήδη από εκείνη την εποχή είχαν παρατηρήσει ότι τα χάλκινα ή τα σιδηρά δρεπάνια ενδεχομένως προκαλούσαν πτώση της δύναμης των εκχυλισμάτων

Κατά το Μεσαίωνα και αργότερα, κλαδιά από γκι κρέμονταν από το ταβάνι για να εκδιώξουν τα κακά πνεύματα 

Στην Ευρώπη τα έβαζαν μπροστά στις πόρτες των σπιτιών και των στάβλων για να προλαβαίνουν την είσοδο των μαγισσών. 

Πίστευαν επίσης ότι το γκι από βελανιδιά μπορούσε να σβήσει μια φωτιά. 

Αυτή η αντίληψη προερχόταν από την αρχαία πίστη οτι το γκι μπορούσε από μόνο του να φυτρώσει στο δέντρο κατά τη διάρκεια μιας αστραπής. 

Στις Ρωμαϊκές παραδόσεις, ο ιξός θεωρείται πως εξασφαλίζει την καλοτυχία.

Στις μέρες μας, ο ιξός (γκι) συνήθως χρησιμοποιείται σαν Χριστουγεννιάτικη διακόσμηση, συνήθεια η οποία προέρχεται από ένα έθιμο των Ρωμαίων, οι οποίοι συνήθιζαν να στέλνουν κλαδιά δέντρων μαζί με άλλα δώρα στους φίλους τους, κατά τη διάρκεια των χειμερινών εορτών του θεού Κρόνου, γνωστών ως Σατουρνάλια/Saturnalia. 

Επίσης πιστεύεται οτι το γκι φύτρωσε για πρώτη φορά στις πατημασιές του Χριστού, όταν αυτός βάδιζε στη γη και τα αγκαθωτά φύλλα του αλλά και οι κόκκινοι καρποί του, συμβολίζουν τα μαρτυρία του Σωτήρα, λόγος για τον οποίο το γκι λέγεται και το «αγκάθι του Χριστού" σε πολλές γλώσσες της Βόρειας Ευρώπης. Πιθανόν η σχέση με αυτούς τους μύθους ήταν ο λόγος που το γκι ονομάστηκε το "Αγιο Δέντρο", όπως αναφέρεται γενικότερα από τους παλιότερους συγγραφείς.

Η Χριστιανική παράδοση πιστεύει ο ιξός ήταν κάποτε δένδρο, από του οποίου το ξύλο φτιάχτηκε ο σταυρός που σταυρώθηκε ο Χριστός. 

Το δέντρο σ’ αυτή τη περίπτωση μαραίνεται από μεγάλη ντροπή και μεταμορφώνεται σε ένα φυτό το οποίο παρέχει καλή τύχη σε όλους όσους περνούν κάτω από αυτό.

Αγαπημένο φυτό των μαγισσών του μεσαίωνα που το χρησιμοποιούσαν για ξόρκια. Ιερό φυτό για πολλούς ευρωπαϊκούς λαούς.
Στις μέρες μας κυκλοφορεί στην Ευρώπη σκεύασμα με εκχύλισμα ιξού συνταγογραφούμενο για συμπληρωματική θεραπεία για πολλές μορφές καρκίνου, κυρίως γυναικολογικών.

Πιο αναλυτικά:

Χρησιμοποιείται από την αρχαιότητα ως θεραπευτικό φυτό, ενώ το 1917 χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στην θεραπεία του καρκίνου από τους ανθρωποσοφιστές Rudolf Steiner και Ita Wegman. 

Εδώ και 30 χρόνια είναι το πιο ευρέως χρησιμοποιούμενο ανοσοενισχυτικό έκδοχο στη θεραπεία του καρκίνου σε περιοχές της Ευρώπης και κυρίως στη Γερμανία και την Σουηδία. 

Τα εκχυλίσματα του φυτού χρησιμοποιούνται κυρίως ως ενέσεις. 

Μόνο στη Γερμανία υπολογίζεται ότι δαπανώνται κάθε χρόνο για τα φαρμακευτικά παράγωγά του περισσότερα από 30 εκατομμύρια δολάρια.

Στην Ελλάδα, ο ιξός αποτελούσε τροφή για τα ζώα ιδίως τους χειμερινούς μήνες που η τροφή ήταν σπάνια. 

Αυξάνει μάλιστα τη παραγωγή γάλατος στα αιγοπρόβατα χωρίς κόστος, ενώ ακόμα και σήμερα στις πλαγιές του Ταϋγέτου αλλά και στα όρη της Πίνδου, οι τσοπάνηδες συλλέγουν το πολύτιμο φυτό που παρέχει η φύση.

Ο ιξός είναι ισχυρά δηλητηριώδες φυτό και κυρίως είναι τοξικός για την καρδιά. 

Αρκεί η κατανάλωση λίγων καρπών ή φύλλων να προκαλέσουν τοξικά συμπτώματα, ακόμη και τον θάνατο. 

Μεταξύ άλλων περιέχει ουσίες όπως βισκόλες, βισκοτοξίνη, ένα γλυκοσίδιο της σαπωνίνης, λεκτίνες κλπ.
Οικογένεια: Loranthaceae 
Γένος: Viscum
Είδος: Viscum album 
διωνυμικό όνομα: Viscum album L.

Βιολογία

Ο ιξός έχει ιδιόμορφη βιολογία. 

Κατά τη βλάστηση τα σπέρματα δίνουν βλαστίδιο, το οποίο έχει αρνητικό φωτοτροπισμό. 

Καθώς η κορυφή του κυρτώνεται προς τα κάτω, στην επιφάνεια της φλούδας του κλαδιού, πλατύνεται και προσκολλάται με δισκοειδές όργανο. 

Από το κέντρο αυτού του οργάνου μερικά κύτταρα τρυπούν τη φλούδα και σχηματίζονται μυζητήρες που φτάνουν έως το κάμβιο. 

Ακολούθως, μεταξύ φλοιού και ξύλου, αναπτύσσεται δίκτυο μυζητήρων, ιδιαίτερα στην κατά μήκος διεύθυνση των κλάδων. 

Η διείσδυση των μυζητήρων μέσα στον ξενιστή γίνεται με τη δράση ορισμένων ενζύμων.

Οι μυζητήρες είναι ρίζα παρασιτικών φυτών που εισχωρεί στον κορμό άλλων φυτών για να απορροφήσει νερό και θρεπτικές ουσίες

dasarxeio

laspistasteria

Βασίλης Ραφαηλίδης: Στη φύση δεν υπάρχει εξουσία, υπάρχει ηγεσία. Ηγέτης είναι αυτός που ηγείται, που προηγείται και δείχνει το δρόμο στους άλλους για να μη χαθούν.

"Στη φύση δεν υπάρχει εξουσία, υπάρχει ηγεσία", 

"Η διαφορά μεταξύ αναρχίας και αναρχοαυτονομίας" Βασίλης Ραφαηλίδης
Η αναρχία είναι μια κατάσταση φυσική. 
Κάθε φυσιολογικός άνθρωπος δε μπορεί παρά να νιώθει άσχημα όταν κάποιος ή κάποιοι προσπαθούν να περιορίσουν τη φυσική για κάθε άνθρωπο τάση να φέρεται φυσικά. 
Η εξουσία είναι κάτι το παρά φύση. 
Στη φύση δεν υπάρχει εξουσία, υπάρχει ηγεσία. 
Ηγέτης είναι αυτός που ηγείται, που προηγείται και δείχνει το δρόμο στους άλλους για να μη χαθούν. 
Το κριάρι δεν ασκεί εξουσία στο κοπάδι, απλώς ηγείται του κοπαδιού.
Μια μικρή ή μεγάλη ομάδα ανθρώπων εύκολα δέχεται ως φυσικό ηγέτη αυτόν που αναδεικνύεται φυσικά, μέσα από φυσικές, μη καταναγκαστικές, αυτόματες διαδικασίες. 
Οι άνθρωποι, ακόμα κι όταν δεν το δείχνουν, πάντα δυσφορούν όταν ο ηγέτης έρχεται έτοιμος απέξω ή πέφτει με αλεξίπτωτο από πάνω. 
Αναρχία, λοιπόν, είναι η άρνηση κάθε μορφής εξουσίας που δεν είναι φυσική και κοινά αποδεκτή από όλους και όχι μόνον από την πλειοψηφία. 
Η αναρχία πάει σταθερά κόντρα σε κάθε είδους αρχή, σε κάθε μορφή εξουσίας, θρησκευτική, πολιτική, κομματική. 
Η αναρχία και η ελευθερία είναι σχεδόν συνώνυμα. 
Οι προσπάθειες των φιλοσόφων να τοποθετήσουν τα όρια της ατομικής ελευθερίας ενός ανθρώπου δίπλα στα όρια της ατομικής ελευθερίας του κάθε ανθρώπου, δεν είναι παρά μια θεωρητική επιβεβαίωση του κύριου αιτήματος του αναρχισμού για σεβασμό της ατομικότητας και της προσωπικότητας του καθένα. 
Αρκεί, βέβαια, τούτη η προσωπικότητα να μην είναι χονδροειδώς ετεροκαθορισμένη, και με τον ψυχολογικό μηχανισμό της «ψευδούς συνειδήσεως» να γίνεται αντιληπτή από το άτομο σαν αβίαστα αυτοκαθορισμένη. 
Δεν είναι δυνατόν κάποιος να πιστεύει πως είναι άνθρωπος με προσωπικότητα, όταν είναι καταφάνερο πως το συνειδησιακό περιεχόμενο της προσωπικότητάς του δε δημιουργήθηκε κάτω από μια πολύ μεγάλη δέσμη ανεμπόδιστων επιδράσεων, αλλά μπήκε στη συνείδηση με «μετάγγιση» από μια κοινή δεξαμενή, ας πούμε από τον Θεό, από την κομματική ιδεολογία, από τη συλλογική "εθνική ψυχή", από τον Αρχηγό. 
Το αναρχικό κίνημα, με τις πολλές και ποικίλες παραλλαγές του, αποσκοπεί στην εγκαθίδρυση στην κοινωνία καθεστώτος πραγματικής ισότητας, πραγματικής αδελφοσύνης, πραγματικής δικαιοσύνης, έξω και πέρα από κάθε καταναγκασμό που βάζει όρια και στην ισότητα, και στην αδελφοσύνη, και στη δικαιοσύνη. 
Ο αναρχισμός, η απόρριψη της Αρχής, της εξουσίας σε όλες της τις μορφές, είναι ένα ιδανικό για την αβίαστα και ελεύθερα αυτορυθμιζόμενη προσωπικότητα. 
Μια συγκεκριμένη "κοινωνία ζώων" δεν αλληλοσπαράσσεται. 
Τα μέλη της ανακαλύπτουν την αξία της φυσικής κοινωνικότητας μόνα τους, με βάση το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. 

Το φυσικό δίκαιο δεν είναι το δίκαιο της ζούγκλας. 
Γίνεται, όμως, δίκαιο της ζούγκλας όσον αφορά στις «εξωτερικές σχέσεις». 
Μια ομάδα ζώων του ίδιου είδους μπορεί να βρίσκεται σε σταθερά εχθρικές σχέσεις με μια άλλη ομάδα ζώων διαφορετικού είδους. 
Αν αντιμετωπίζουμε τις ανθρώπινες φυλές σαν διαφορετικά ζωικά είδη που αλληλοσπαράσσονται μέχρι εξοντώσεως, τότε δεν είμαστε μόνο ρατσιστές, είμαστε ζώα, αφού ξέρουμε πως όλοι οι άνθρωποι, ασχέτως φυλής, ανήκουν στο ίδιο βιολογικό είδος. 
Κανένας άνθρωπος δε διαφέρει από τον άλλο όσον αφορά στις βιολογικές λειτουργίες. 
Κάθε διαφορά στην εξωτερική εμφάνιση έχει σχέση μάλλον με το περιβάλλον παρά με τη βιολογία. 
Όταν ζεις στη διακεκαυμένη ζώνη είναι σαν να κάνεις μια διαρκή, καταναγκαστική ηλιοθεραπεία. 
Το δέρμα σου μαυρίζει και το επίκτητο χαρακτηριστικό γίνεται κληρονομικό με την εγγραφή του στο DNA. 
Κάθε λευκός θα μαυρίσει ύστερα από χίλιες γενιές απογόνων, αν εγκατασταθεί σήμερα στη Νιγηρία, για παράδειγμα. 
Κάθε διαφορά, λοιπόν, ανάμεσα σε φυλές είναι διαφορά ανάμεσα σε συμφέροντα και όχι σε αίματα.
Ο εθνικισμός είναι πολιτιστικό δεδομένο. 
Στηρίζεται στη διαφορετικότητα των πολιτισμών ή μάλλον στην ιεράρχηση των πολιτισμών, αν δεχτούμε πως θα ήταν δυνατό να υπάρξει μια τέτοια ιεράρχηση, πράγμα που ο μεγάλος εθνολόγος και δημιουργός του δομισμού (στρουχτουραλισμού) Λεβί-Στρός το απορρίπτει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο. 
Δεν υπάρχει ανώτερος και κατώτερος πολιτισμός, λέει ο Λεβί-Στρος. 
Κάθε πολιτισμός υπάρχει "καθ’ εαυτόν και διά τον εαυτό του", όπως θα έλεγαν οι υπαρξιστές. Μόνο η τερατώδης αλαζονεία του αποικιοκράτη ευρωπαίου θα κάνει τον ευρωπαϊκό πολιτισμό μέτρο σύγκρισης για όλους τους άλλους. 
Γιατί οι ινδιάνοι της Αμερικής να μη βλέπουν σαν κατώτερο του δικού τους τον εξοντωτικό ευρωπαϊκό πολιτισμό που τους καθυπόταξε; 
Και τι θα μπορούσε να σημαίνει η νοσταλγία του "πολιτισμένου" για το "χαμένο παράδεισο", αν όχι μια αναγνώριση της αξίας πολιτισμών που δε μοιάζουν με το δικό του; 
Ο αναρχισμός πριν απ’ όλα είναι μια αποδοχή της ετερότητας, ένας σεβασμός του διαφορετικού, μια συνεργασία με το "όλως άλλο", όπως θα έλεγε ο Κροπότκιν. 
Ο αναρχισμός, δίνοντας έμφαση στην αυτοκαθοριζόμενη προσωπικότητα, είναι φυσικό να απεχθάνεται κάθε αγελαία συμπεριφορά ακόμα και την εθνικιστική, πολύ περισσότερο τη ρατσιστική. 
Ωστόσο, κάθε τόσο εμφανίζονται αγέλες "αναρχικών". 
Βέβαια, δεν πρόκειται για κλασικού τύπου αναρχικούς, αλλά για "αναρχοαυτόνομους", που είναι το ακριβώς αντίθετο των αναρχικών. 
     Οι αναρχικοί είναι εξόχως κοινωνικοποιημένα άτομα. 

Κύριος στόχος τους είναι η δημιουργία μιας όσο το δυνατόν πιο φυσικής κοινωνίας, χωρίς καταναγκασμούς και καταπίεση. 
     Οι αναρχοαυτόνομοι, αντίθετα, είναι τέρατα εγωισμού, επιδεικτικά εχθρικοί όχι μόνο προς τον αντιφρονούντα, αλλά και προς τον ομοϊδεάτη τους. 
Είναι αυτοί ακριβώς που γελοιοποιούν σταθερά και μόνιμα το αναρχικό κίνημα, με την ίδια περίπου έννοια που οι γραφειοκράτες κομμουνιστές γελοιοποιούν σταθερά και μόνιμα το κομμουνιστικό κίνημα. 

Βασίλης Ραφαηλίδης - Η μεγάλη περιπέτεια του Μαρξισμού 

www.doctv.gr

Η αναρχία είναι μια κατάσταση φυσική. Κάθε φυσιολογικός άνθρωπος δε μπορεί παρά να νιώθει άσχημα όταν κάποιος ή κάποιοι προσπαθούν να περιορίσουν τη φυσική για κάθε άνθρωπο τάση να φέρεται φυσικά. Η εξουσία είναι κάτι το παρά φύση. Στη φύση δεν υπάρχει εξουσία, υπάρχει ηγεσία. Ηγέτης είναι αυτός που ηγείται, που προηγείται και δείχνει το δρόμο στους άλλους για να μη χαθούν. Το κριάρι δεν ασκεί εξουσία στο κοπάδι, απλώς ηγείται του κοπαδιού. Μια μικρή ή μεγάλη ομάδα ανθρώπων εύκολα δέχεται ως φυσικό ηγέτη αυτόν που αναδεικνύεται φυσικά, μέσα από φυσικές, μη καταναγκαστικές, αυτόματες διαδικασίες. Οι άνθρωποι, ακόμα κι όταν δεν το δείχνουν, πάντα δυσφορούν όταν ο ηγέτης έρχεται έτοιμος απέξω ή πέφτει με αλεξίπτωτο από πάνω. Αναρχία, λοιπόν, είναι η άρνηση κάθε μορφής εξουσίας που δεν είναι φυσική και κοινά αποδεκτή από όλους και όχι μόνον από την πλειοψηφία. Η αναρχία πάει σταθερά κόντρα σε κάθε είδους αρχή, σε κάθε μορφή εξουσίας, θρησκευτική, πολιτική, κομματική. Η αναρχία και η ελευθερία είναι σχεδόν συνώνυμα. Οι προσπάθειες των φιλοσόφων να τοποθετήσουν τα όρια της ατομικής ελευθερίας ενός ανθρώπου δίπλα στα όρια της ατομικής ελευθερίας του κάθε ανθρώπου, δεν είναι παρά μια θεωρητική επιβεβαίωση του κύριου αιτήματος του αναρχισμού για σεβασμό της ατομικότητας και της προσωπικότητας του καθένα. Αρκεί, βέβαια, τούτη η προσωπικότητα να μην είναι χονδροειδώς ετεροκαθορισμένη, και με τον ψυχολογικό μηχανισμό της «ψευδούς συνειδήσεως» να γίνεται αντιληπτή από το άτομο σαν αβίαστα αυτοκαθορισμένη. Δεν είναι δυνατόν κάποιος να πιστεύει πως είναι άνθρωπος με προσωπικότητα, όταν είναι καταφάνερο πως το συνειδησιακό περιεχόμενο της προσωπικότητάς του δε δημιουργήθηκε κάτω από μια πολύ μεγάλη δέσμη ανεμπόδιστων επιδράσεων, αλλά μπήκε στη συνείδηση με «μετάγγιση» από μια κοινή δεξαμενή, ας πούμε από τον Θεό, από την κομματική ιδεολογία, από τη συλλογική «εθνική ψυχή», από τον Αρχηγό. Το αναρχικό κίνημα, με τις πολλές και ποικίλες παραλλαγές του, αποσκοπεί στην εγκαθίδρυση στην κοινωνία καθεστώτος πραγματικής ισότητας, πραγματικής αδελφοσύνης, πραγματικής δικαιοσύνης, έξω και πέρα από κάθε καταναγκασμό που βάζει όρια και στην ισότητα, και στην αδελφοσύνη, και στη δικαιοσύνη. Ο αναρχισμός, η απόρριψη της Αρχής, της εξουσίας σε όλες της τις μορφές, είναι ένα ιδανικό για την αβίαστα και ελεύθερα αυτορυθμιζόμενη προσωπικότητα. Μια συγκεκριμένη «κοινωνία ζώων» δεν αλληλοσπαράσσεται. Τα μέλη της ανακαλύπτουν την αξία της φυσικής κοινωνικότητας μόνα τους, με βάση το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Το φυσικό δίκαιο δεν είναι το δίκαιο της ζούγκλας. Γίνεται, όμως, δίκαιο της ζούγκλας όσον αφορά στις «εξωτερικές σχέσεις». Μια ομάδα ζώων του ίδιου είδους μπορεί να βρίσκεται σε σταθερά εχθρικές σχέσεις με μια άλλη ομάδα ζώων διαφορετικού είδους. Αν αντιμετωπίζουμε τις ανθρώπινες φυλές σαν διαφορετικά ζωικά είδη που αλληλοσπαράσσονται μέχρι εξοντώσεως, τότε δεν είμαστε μόνο ρατσιστές, είμαστε ζώα, αφού ξέρουμε πως όλοι οι άνθρωποι, ασχέτως φυλής, ανήκουν στο ίδιο βιολογικό είδος. Κανένας άνθρωπος δε διαφέρει από τον άλλο όσον αφορά στις βιολογικές λειτουργίες. Κάθε διαφορά στην εξωτερική εμφάνιση έχει σχέση μάλλον με το περιβάλλον παρά με τη βιολογία. Όταν ζεις στη διακεκαυμένη ζώνη είναι σαν να κάνεις μια διαρκή, καταναγκαστική ηλιοθεραπεία. Το δέρμα σου μαυρίζει και το επίκτητο χαρακτηριστικό γίνεται κληρονομικό με την εγγραφή του στο DNA. Κάθε λευκός θα μαυρίσει ύστερα από χίλιες γενιές απογόνων, αν εγκατασταθεί σήμερα στη Νιγηρία, για παράδειγμα. Κάθε διαφορά, λοιπόν, ανάμεσα σε φυλές είναι διαφορά ανάμεσα σε συμφέροντα και όχι σε αίματα. [Πηγή: www.doctv.gr]

Η αναρχία είναι μια κατάσταση φυσική. Κάθε φυσιολογικός άνθρωπος δε μπορεί παρά να νιώθει άσχημα όταν κάποιος ή κάποιοι προσπαθούν να περιορίσουν τη φυσική για κάθε άνθρωπο τάση να φέρεται φυσικά. Η εξουσία είναι κάτι το παρά φύση. Στη φύση δεν υπάρχει εξουσία, υπάρχει ηγεσία. Ηγέτης είναι αυτός που ηγείται, που προηγείται και δείχνει το δρόμο στους άλλους για να μη χαθούν. Το κριάρι δεν ασκεί εξουσία στο κοπάδι, απλώς ηγείται του κοπαδιού. Μια μικρή ή μεγάλη ομάδα ανθρώπων εύκολα δέχεται ως φυσικό ηγέτη αυτόν που αναδεικνύεται φυσικά, μέσα από φυσικές, μη καταναγκαστικές, αυτόματες διαδικασίες. Οι άνθρωποι, ακόμα κι όταν δεν το δείχνουν, πάντα δυσφορούν όταν ο ηγέτης έρχεται έτοιμος απέξω ή πέφτει με αλεξίπτωτο από πάνω. Αναρχία, λοιπόν, είναι η άρνηση κάθε μορφής εξουσίας που δεν είναι φυσική και κοινά αποδεκτή από όλους και όχι μόνον από την πλειοψηφία. Η αναρχία πάει σταθερά κόντρα σε κάθε είδους αρχή, σε κάθε μορφή εξουσίας, θρησκευτική, πολιτική, κομματική. Η αναρχία και η ελευθερία είναι σχεδόν συνώνυμα. Οι προσπάθειες των φιλοσόφων να τοποθετήσουν τα όρια της ατομικής ελευθερίας ενός ανθρώπου δίπλα στα όρια της ατομικής ελευθερίας του κάθε ανθρώπου, δεν είναι παρά μια θεωρητική επιβεβαίωση του κύριου αιτήματος του αναρχισμού για σεβασμό της ατομικότητας και της προσωπικότητας του καθένα. Αρκεί, βέβαια, τούτη η προσωπικότητα να μην είναι χονδροειδώς ετεροκαθορισμένη, και με τον ψυχολογικό μηχανισμό της «ψευδούς συνειδήσεως» να γίνεται αντιληπτή από το άτομο σαν αβίαστα αυτοκαθορισμένη. Δεν είναι δυνατόν κάποιος να πιστεύει πως είναι άνθρωπος με προσωπικότητα, όταν είναι καταφάνερο πως το συνειδησιακό περιεχόμενο της προσωπικότητάς του δε δημιουργήθηκε κάτω από μια πολύ μεγάλη δέσμη ανεμπόδιστων επιδράσεων, αλλά μπήκε στη συνείδηση με «μετάγγιση» από μια κοινή δεξαμενή, ας πούμε από τον Θεό, από την κομματική ιδεολογία, από τη συλλογική «εθνική ψυχή», από τον Αρχηγό. Το αναρχικό κίνημα, με τις πολλές και ποικίλες παραλλαγές του, αποσκοπεί στην εγκαθίδρυση στην κοινωνία καθεστώτος πραγματικής ισότητας, πραγματικής αδελφοσύνης, πραγματικής δικαιοσύνης, έξω και πέρα από κάθε καταναγκασμό που βάζει όρια και στην ισότητα, και στην αδελφοσύνη, και στη δικαιοσύνη. Ο αναρχισμός, η απόρριψη της Αρχής, της εξουσίας σε όλες της τις μορφές, είναι ένα ιδανικό για την αβίαστα και ελεύθερα αυτορυθμιζόμενη προσωπικότητα. Μια συγκεκριμένη «κοινωνία ζώων» δεν αλληλοσπαράσσεται. Τα μέλη της ανακαλύπτουν την αξία της φυσικής κοινωνικότητας μόνα τους, με βάση το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Το φυσικό δίκαιο δεν είναι το δίκαιο της ζούγκλας. Γίνεται, όμως, δίκαιο της ζούγκλας όσον αφορά στις «εξωτερικές σχέσεις». Μια ομάδα ζώων του ίδιου είδους μπορεί να βρίσκεται σε σταθερά εχθρικές σχέσεις με μια άλλη ομάδα ζώων διαφορετικού είδους. Αν αντιμετωπίζουμε τις ανθρώπινες φυλές σαν διαφορετικά ζωικά είδη που αλληλοσπαράσσονται μέχρι εξοντώσεως, τότε δεν είμαστε μόνο ρατσιστές, είμαστε ζώα, αφού ξέρουμε πως όλοι οι άνθρωποι, ασχέτως φυλής, ανήκουν στο ίδιο βιολογικό είδος. Κανένας άνθρωπος δε διαφέρει από τον άλλο όσον αφορά στις βιολογικές λειτουργίες. Κάθε διαφορά στην εξωτερική εμφάνιση έχει σχέση μάλλον με το περιβάλλον παρά με τη βιολογία. Όταν ζεις στη διακεκαυμένη ζώνη είναι σαν να κάνεις μια διαρκή, καταναγκαστική ηλιοθεραπεία. Το δέρμα σου μαυρίζει και το επίκτητο χαρακτηριστικό γίνεται κληρονομικό με την εγγραφή του στο DNA. Κάθε λευκός θα μαυρίσει ύστερα από χίλιες γενιές απογόνων, αν εγκατασταθεί σήμερα στη Νιγηρία, για παράδειγμα. Κάθε διαφορά, λοιπόν, ανάμεσα σε φυλές είναι διαφορά ανάμεσα σε συμφέροντα και όχι σε αίματα. [Πηγή: www.doctv.gr]

Λαχταριστό κέικ σοκολάτα - γιατί μου αρέσουν και τα λαχταριστά γλυκάκια!

Σούπερ σοκολατένιο το σημερινό μου κέικ!
Είναι πολύ αφράτο, ζουμερό και δεν στεγνώνει εύκολα.

Το ραντίζω με λιωμένη σοκολάτα,

το πασπαλίζω με τρούφα,
αμύγδαλο και καρύδι και είναι έτοιμο για σερβίρισμα.
Πάμε για την συνταγή.
Τα υλικά μου: 
27gr. αλεύρι που φουσκώνει
150gr ζωικό βούτυρο 
350gr ζάχαρη
2 μασουράκια άρωμα βανίλιας
80gr κακάο
10gr μπαίκιν πάουντερ
μισό κουταλάκι αλάτι, αφρός αλατιού
3 μεγάλα αυγά
200ml. φρέσκο γάλα
200ml. δυνατό καφέ φίλτρου με γεύση φουντούκι
5gr. σκούρα κουβερτούρα
Και: 
Βουτυρώνω ένα στρογγυλό ταψάκι 34cm,
Στρώνω αντικολλητικό χαρτί, το οποίο έχω κόψει στρογγυλό με διάμετρο 34cm
Βουτυρώνω και πάλι και αλευρώνω το ταψί μου και στα πλάγια. 
Τινάζω να φύγει το περίσσιο αλεύρι.
Φτιάχνω 200 ml. δυνατό καφέ φίλτρου, με γεύση φουντουκιού. 
Τον αφήνω στην άκρη να χλιάνει.
Σε μια κατσαρολίτσα βάζω το γάλα να ζεσταθεί καλά. 
Την κατεβάζω από την φωτιά και προσθέτω την σκούρα κουβερτούρα, κομμένη σε κομμάτια. 

Ανακατεύω ως να λιώσει η κουβερτούρα. 
Αφήνω το μείγμα στην άκρη να χλιάνει κι αυτό.
Κοσκινίζω το αλεύρι μαζί με το κακάο και το μπαίκιν πάουντερ. 
Προσθέτω και το αλάτι.
Σε μπολ ή στο μπολ του μίξερ, βάζω το βούτυρο και την ζάχαρη μαζί με το άρωμα βανίλιας και τα χτυπάω μερικά λεπτά, ως να αφρατέψουν.
Προσθέτω ένα ένα, ολόκληρα τα αυγά, συνεχίζοντας το χτύπημα, ως να ενοποιηθούν τα υλικά. 

Χαμηλώνω την ταχύτητα στο μίξερ και προσθέτω το γάλα με την λιωμένη κουβερτούρα. 

Κατόπιν τον καφέ φίλτρου και σταματάω το μίξερ.
Ρίχνω λίγο λίγο το μείγμα των στερεών υλικών στο μείγμα των υγρών υλικών. 
Ανακατεύω με το σύρμα των αυγών ή μια σπάτουλα, ώστε να ενοποιηθούν εντελώς.
Ρίχνω το μείγμα του κέικ στο ταψάκι που έχω προετοιμάσει. 
Ψήνω σε προθερμασμένο φούρνο, στους 175 βαθμούς Κελσίου, για 30-35 λεπτά, ανάλογα πάντα τον φούρνο, ή  έως ότου εάν βυθίσω την λάμα ενός μαχαιριού στο κέντρο, αυτή να βγαίνει καθαρή.
Βγάζω από τον φούρνο και αφήνω στην άκρη για 5 λεπτά.
Στη συνέχεια βγάζω το ταψί μου και το τοποθετώ σε σχάρα μπισκότων, να κρυώσουν εντελώς.
Στη συνέχεια βάζω το κέικ μου σε στρογγυλή πιατέλα πασπαλίζω με την λιωμένη σοκολάτα,

με την τρούφα μου,
τα αμύγδαλα,

τα καρύδια και τις φράουλες είναι έτοιμο να το γευτούμε!
Καλή απόλαυση!!!

Ο Ιπποκράτης και η "τρέλα" του Δημόκριτου

Ήδη από την αρχαιότητα η προσωπικότητα του Δημόκριτου συνοδεύεται από διάφορες παραδόσεις, όχι πάντα κολακευτικές για τον μεγάλο ατομιστή φιλόσοφο: 

μία απ' αυτές, που τον θέλει να τρελαίνεται προς το τέλος της ζωής του, 

έχει καταγραφεί με λεπτομέρειες στα Ψευδεπίγραφα κείμενα του Ιπποκράτη, 

μια σειρά επιστολών με μυθιστορηματική πλοκή που συντάσσονται, σύμφωνα με τους ειδικούς, την εποχή του Τιβέριου. 

Προφανώς τα κείμενα αυτά δεν αναφέρονται σε καμία ιστορική πραγματικότητα· αυτό που ενδιαφέρει τον συντάκτη τους είναι η καταγραφή μιας τόσο φανταστικής όσο και διδακτικής συνάντησης του φιλοσόφου ­ που η πόλη του τον θεωρεί τρελό ­ με τον μεγάλο γιατρό.

Σύμφωνα με τη δέκατη επιστολή, 

η Βουλή και ο Δήμος των Αβδήρων, κρίνοντας ότι η πόλη τους βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο, εξαιτίας της αρρώστιας που έπληξε το διάσημο τέκνο της, 

καλούν τον Ιπποκράτη να εξετάσει τον ασθενή και να τον γιατρέψει. 

Οι ανήσυχοι άρχοντες περιγράφουν με ακρίβεια στον γιατρό τα συμπτώματα της ασθένειας του φιλοσόφου, διακινδυνεύοντας μάλιστα μια πρώτη διάγνωση, σύμφωνα με την οποία η αρρώστια του Δημόκριτου οφείλεται στη μεγάλη του σοφία: 

"Παραμελώντας τα πάντα και πριν απ' όλα τον εαυτό του, άγρυπνος μέρα και νύχτα, γελάει και με τα μικρά και με τα μεγάλα, πιστεύοντας ότι ολόκληρη η ζωή είναι τίποτα. 

Ο ένας παντρεύεται, ο άλλος εμπορεύεται, ο τρίτος ρητορεύει· άλλος άρχει, εκπροσωπεί, ψηφίζει, αρρωσταίνει, πληγώνεται, πεθαίνει. 

Κι αυτός γελάει με όλα, βλέποντας τους μεν κατηφείς και σκυθρωπούς, τους δε καταχαρούμενους (...) σηκώνεται συχνά τη νύχτα και, μόνος του, σιγοτραγουδάει"

Ο Ιπποκράτης, πιστός στον όρκο του, αποδέχεται την πρόσκληση και σπεύδει στα Αβδηρα. Προηγουμένως όμως, στις επιστολές δώδεκα και δεκατρία που ο γιατρός γράφει σε δύο άλλα πρόσωπα, 

φροντίζει να πάρει τις αποστάσεις του από τη διάγνωση των αβδηριτών προεστών: 

δεν είναι καθόλου σίγουρος ότι ο Δημόκριτος είναι τρελός· αυτό που τον χαρακτηρίζει είναι μάλλον "υπερβολική ψυχική ευρωστία"

Εξάλλου, επισημαίνει ο γιατρός, δεν είναι μόνο οι τρελοί αυτοί που αναζητούν τις σπηλιές και την ηρεμία· 

είναι και αυτοί που παρατηρούν τα ανθρώπινα πράγματα και επιθυμούν την αταραξία. Επισφραγίζεται έτσι, και μάλιστα από υπεύθυνο στόμα, η αμφίσημη συμπεριφορά που μοιράζονται συχνά οι σοφοί και οι τρελοί.

Η επιστολή δεκαεπτά περιγράφει τη συνάντηση του τρελού και του γιατρού, στην οποία προφανώς τείνει το σύνολο της μικρής αυτής μυθιστορίας. 

Ο Ιπποκράτης φτάνει στο σπίτι του Δημόκριτου που βρίσκεται κοντά στα τείχη της πόλης και αντικρίζει τον φιλόσοφο, "μόνο του, καθισμένο σε μια πέτρα κάτω από έναν πυκνό πλάτανο, μ' ένα χειρόγραφο στα γόνατα, λιπόσαρκο, κατάχλωμο, με μακριά γένια"

Τι γράφεις; τον ρωτάει ο γιατρός. 

Γράφω για την τρέλα, απαντάει ο τρελός. 

Υστερα από τη σύντομη έκθεση του περιεχομένου της πραγματείας, ο Ιπποκράτης, εκφράζοντας τον θαυμασμό του, συμπληρώνει: 

Είσαι ευδαίμων, Δημόκριτε, που απολαμβάνεις τόση ηρεμία· 

σε μένα αυτό δεν επιτρέπεται. 

Και γιατί, Ιπποκράτη, δεν επιτρέπεται; ρωτάει ο φιλόσοφος. 

"Γιατί τα κτήματα, το σπίτι, τα παιδιά, τα δάνεια, οι αρρώστιες, οι θάνατοι, οι υπηρέτες, οι γάμοι κι όλα τα υπόλοιπα μου αφαιρούν την ευκαιρία να συμμετέχω στην ηρεμία"

Με την απάντηση αυτή ο φιλόσοφος ξεσπάει σε τρανταχτό γέλιο. 

Γιατί γελάς; τον ρωτάει ο συνομιλητής του. 

Και τότε ο Δημόκριτος σοβαρεύει και απαντάει: 

Μ' ένα μόνο πράγμα γελάω, με τους ανθρώπους που τους λείπει το μυαλό, που τους λείπουν τα ορθά έργα, που είναι νήπιοι στα σχέδιά τους, που υποφέρουν μάταια καταβάλλοντας τεράστιους κόπους χωρίς καμιά ωφέλεια, που τρέχουν στα πέρατα της γης με οδηγό τις άμετρες επιθυμίες τους, που δεν σταματούν ποτέ να κυνηγούν το χρυσάφι, θέλοντας να αποκτήσουν όλο και περισσότερο, ανησυχώντας μήπως και τους λείψει. 

Αλλοι αγοράζουν σκυλιά, άλλοι αγοράζουν άλογα· σπεύδουν να παντρευτούν γυναίκες που αμέσως στη συνέχεια τις περιφρονούν· 

ερωτεύονται κι αμέσως μετά μισούν· 

θέλουν παιδιά και στη συνέχεια τα εγκαταλείπουν.

"Σε τι διαφέρει αυτή η κενή και αλόγιστη σπουδή από την τρέλα;" ρωτάει ο Δημόκριτος τον Ιπποκράτη, προτείνοντάς του ένα επικίνδυνο πνευματικό πείραμα. 

Σκέψου, του λέει, να είχαμε τη δυνατότητα να ξεσκεπάσουμε όλα τα σπίτια και 

να μπορούσαμε να δούμε, χωρίς κανένα εμπόδιο, τι γίνεται στο εσωτερικό τους. 

Θα βλέπαμε άλλους να κλαίνε κι άλλους να γελούν· 

άλλους να τρώνε κι άλλους να πεινούν. 

Αλλους να βασανίζουν τους οικείους των, 

άλλους να παρασκευάζουν δηλητήρια κι άλλους να μηχανεύονται κατηγορίες εναντίον των φίλων τους. 

Αλλοι συλλέγουν έπιπλα, άλλοι αγάλματα κι άλλοι πίνακες: ο καθένας με την τρέλα του. 

Αλλά όλοι είναι παράφρονες από ματαιοδοξία: «Θερσίται δ' εισί του βίου πάντες». 

Γι' αυτό γελάω, γιατρέ.

     Ο Ιπποκράτης, στο τέλος, λέει στον φιλόσοφο: "Δημόκριτε, ήρθα εδώ σ’ εσένα, για να χορηγήσω ελλέβορο σε έναν τρελό...

...μόλις όμως σε συνάντησα και μιλήσαμε, δε διέγνωσα το έργο της τρέλας, αλλά την ικανότητα ενός ανθρώπου να κατανοεί τα πράγματα σε βάθος...

...τώρα κατηγορώ εκείνους τους τρελούς που μ’ έφεραν σ’ εσένα". 

     Πολλοί μεταγενέστεροι φιλόσοφοι προσπάθησαν να ερμηνεύσουν το "γέλιο" του Δημόκριτου. 

Κάποιοι το είπαν "χαρωπή τρέλα", παραπέμποντας στη "μικρή τρέλα"/την αντίπυρα του Δον Κιχώτη του Θερβάντες που σώζει από τη μεγάλη τρέλα, ότι ο Δημόκριτος βάζει φωτιά,

"καίει" το φαίνεσθαι, και κατοχυρώνει το δικαίωμα να μπορεί να σαρκάζει τις ματαιοδοξίες, να σατιρίζει την αέναη κυκλική «μάχη» των ανθρώπων: γέννηση-συνoυσία-θάνατος. 

Να λάβεις το γέλιο στη θεραπευτική σου αποσκευή φέρεται να λέει ο Δημόκριτος στον Ιπποκράτη. 

Στην 23η επιστολή ο φιλόσοφος προσθέτει ότι η σοφία είναι αδελφή της ιατρικής: 

γιατρεύει τις ψυχές, όπως οι γιατροί τα σώματα.

* Οι ψευδοϊπποκρατικές επιστολές έφθασαν ως εμάς χάρη σε έναν πάπυρο από την Οξύρυγχο της Αιγύπτου (ΙΧ, 1184, 195), ο οποίος χρονολογείται στο 1ο μισό του 1ου αιώνα μ.Χ., καθώς και στους παπύρους 6934 και 7094 που φυλάσσονται στο Βερολίνο. 

Ο χρόνος σύνθεσης των επιστολών πρέπει να ανάγεται στην αρχή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, το αργότερο ως την εποχή του Τιβέριου (14-37 μ.Χ.). 

Μια πιθανή υπόθεση θεωρεί ως συγγραφέα τους το γιατρό Ξενοφώντα από την Κω.

Οι επιστολές 10-24 σχετίζονται αμεσότερα με το Δημόκριτο και τον παρουσιάζουν να υποκρίνεται τον τρελό και τους Αβδηρίτες να καλούν απελπισμένα σε βοήθεια τον Ιπποκράτη, προκειμένου να θεραπεύσει το φιλόσοφο. 

Στην 10η επιστολή ο δήμος των Αβδηριτών απευθύνεται στον Ιπποκράτη. 

Η τρέλα του Δημόκριτου παρουσιάζεται ως ένα επικίνδυνο γεγονός που απειλεί ολόκληρη την πόλη. 

Ο Δημόκριτος περιγελά μέρα και νύχτα τα σπουδαία και τα ασήμαντα, θεωρώντας ότι όλη η ζωή δεν αξίζει τίποτα. 

Θεραπεύοντας το Δημόκριτο, ο Ιπποκράτης δε θα σώσει έναν μόνο άνθρωπο, αλλά ολόκληρη την πόλη. 

Στην 11η επιστολή ο Ιπποκράτης απευθύνεται στους Αβδηρίτες και εκφράζει το θαυμασμό του προς αυτούς για το ενδιαφέρον που δείχνουν για έναν τόσο σπουδαίο άνδρα. 

Τους βεβαιώνει ότι θα σπεύσει στα Άβδηρα να θεραπεύσει το Δημόκριτο, αν και έχει τις αμφιβολίες του για το κατά πόσο ο φιλόσοφος είναι πράγματι άρρωστος. 

Στη 12η επιστολή, η οποία απευθύνεται σε κάποιον Φιλοποίμενα, κάτοικο των Αβδήρων, ο Ιπποκράτης εκτιμά ότι η ασθένεια του Δημόκριτου δεν είναι τίποτε άλλο από ένα σύμπτωμα της υπερβολικής του σοφίας. 

Στη 13η επιστολή, που απευθύνεται σε κάποιον Διονύσιο, εκφράζεται η πεποίθηση του Ιπποκράτη ότι μαζί με το Δημόκριτο ανάγκη θεραπείας έχει και η πόλη των Αβδήρων. 

Στη 17η επιστολή ο Ιπποκράτης απευθύνεται στο Δαμάγητο και του αναφέρει ότι πράγματι ο Δημόκριτος τελικά δεν ήταν τρελός, αλλά αντίθετα ο Ιπποκράτης κέρδισε σε σοφία από τη συναναστροφή μαζί του. 

Περιγράφει εκτενώς τη συνομιλία του με το φιλόσοφο και πόσο πολύ ωφελήθηκε απ’ αυτόν. 

geodifhs

artinews

Η πιο θανατηφόρας καταιγίδας στην ανθρώπινη ιστορία, η οποία σκότωσε μισό εκατομμύριο/500.000 ανθρώπους μέσα σε μία ημέρα.

Ο Κυκλώνας Bhola ήταν ο καταστροφικότερος τροπικός κυκλώνας που χτύπησε το ανατολικό Πακιστάν, σήμερα Μπαγκλαντές και την Δυτική Βεγκάλη της Ινδίας στις 11 Νοεμβρίου 1970.

Παραμένει ο πιο θανατηφόρος τροπικός κυκλώνας που καταγράφηκε ποτέ και μια από τις πιο θανατηφόρες φυσικές καταστροφές του κόσμου.

Στις 12 Νοεμβρίου 1970, ένας κυκλώνας έπληξε τη χώρα του Μπαγκλαντές, που τότε ήταν γνωστή ως Ανατολικό Πακιστάν, ο οποίος, λόγω ενός συνδυασμού κακού συγχρονισμού, τοποθεσίας, 
κακής επικοινωνίας, υπήρχαν ενδείξεις ότι το σύστημα προειδοποίησης καταιγίδας του Ανατολικού Πακιστάν δεν χρησιμοποιήθηκε σωστά και πολιτικών σκοπιμοτήτων και εγκληματικής αδράνειας, έγινε η πιο θανατηφόρα καταιγίδα στην ιστορία της ανθρωπότητας, 
σκοτώνοντας πάνω από μισό εκατομμύριο ανθρώπους μέσα σε μία ημέρα.

Τουλάχιστον 500.000 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους στην καταιγίδα, αρχικά ως αποτέλεσμα του παλιρροιακού κύματος που κατέπνιξε το μεγαλύτερο μέρος των νησιών που βρίσκονται κάτω από το Δέλτα του Γάγγη. 

Ο Bhola ήταν η έκτη και ισχυρότερη κυκλωνική καταιγίδα της κυκλωνικής σεζόν στον βόρειο Ινδικό Ωκεανό το 1970.

Έγινε γνωστή ως κυκλώνας Bhola και έθεσε σε κίνηση μια σειρά γεγονότων που οδήγησαν σε γενοκτονία, επανάσταση και έφεραν τον κόσμο στα πρόθυρα πυρηνικού πολέμου.
Νωρίτερα αυτό το μήνα η Εθνική Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας δημοσίευσε τη σύνοψη των καιρικών καταστροφών για τις Ηνωμένες Πολιτείες το 2022. 
Αυτό που διαπίστωσαν ήταν ότι υπήρξαν 18 καιρικά ή κλιματικά γεγονότα που προκάλεσαν ζημιές άνω του ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων, συμπεριλαμβανομένων των πάντων, από ξηρασίες και πλημμύρες μέχρι πυρκαγιές και σοβαρές καταιγίδες όπως οι τυφώνες.

'Ενα από αυτά τα κλιματικά γεγονότα ήταν και ο κυκλώνας Bhola.

Τις μέρες της καταστροφήε το ραδιόφωνο του Πακιστάν ανέφερε ότι δεν υπήρχαν επιζώντες στα δεκατρία νησιά κοντά στο Τσιταγκόνγκ. 

Μια πτήση πάνω από την περιοχή έδειξε ότι η καταστροφή ήταν πλήρης σε όλο το νότιο μισό του νησιού Bhola και οι καλλιέργειες ρυζιού του νησιού Bhola, του νησιού Hatia και της κοντινής ηπειρωτικής ακτής καταστράφηκαν.

Πολλά ποντοπόρα πλοία στα λιμάνια Chittagong και Mongla καταστράφηκαν και τα αεροδρόμια στο Chittagong και στο Cox's Bazar ήταν κάτω από 1m νερού για αρκετές ώρες.

Πάνω από 3,6 εκατομμύρια άνθρωποι επλήγησαν άμεσα από τον κυκλώνα και η συνολική ζημιά από την καταιγίδα υπολογίστηκε σε 86,4 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ/450 εκατομμύρια δολάρια το 2006 δολάρια.

Οι επιζώντες ισχυρίστηκαν ότι περίπου το 85% των σπιτιών στην περιοχή καταστράφηκαν ή υπέστησαν σοβαρές ζημιές, με τη μεγαλύτερη καταστροφή να σημειώνεται κατά μήκος της ακτής.

Κάθε θάνατος είναι μια τραγωδία, αλλά πρακτικά δεν συγκρίνεται με έναν κυκλώνα που αφήνει πίσω του μισό εκατομμύριο νεκρούς.
Αυτή η καταιγίδα σκότωσε πάνω από 500.000 ανθρώπους μέσα σε μια νύχτα και εκατομμύρια άλλοι πέθαναν μετά την καταιγίδα, συμπεριλαμβανομένου ενός λιμού, μιας γενοκτονίας και ενός πολέμου που, είτε το πιστεύετε είτε όχι, έφτασε απίστευτα κοντά στον πυρηνικό Αρμαγεδδώνα.

Οι πολιτικοί ηγέτες κατηγορήθηκαν για εγκληματικές πρακτικές και ενέργιες, όχι άδικα, και ο αρχηγός του Awami League Bangabandhu Sheikh Mujibur Rahman περιέγραψε την καταστροφή που προκλήθηκε από τον κυκλώνα παρόμοια με " Ολοκαύτωμα " και καταδίκασε την απάντηση της στρατιωτικής χούντας ως "εγκληματική αμέλεια"

Η συναυλία για το Μπαγκλαντές 

Το 1971, ο πρώην Beatle George Harrison και ο μουσικός από τη Βεγγάλη Ravi Shankar εμπνεύστηκαν να οργανώσουν τη Συναυλία για το Μπαγκλαντές, εν μέρει από τον κυκλώνα Bhola, αλλά ως επεί το πλείστον  από τον εμφύλιο πόλεμο και τη γενοκτονία που ακολολύθησε

Αν και ήταν η πρώτη ευεργετική συναυλία του είδους της, ήταν εξαιρετικά επιτυχημένη στη συγκέντρωση χρημάτων, βοήθεια και ευαισθητοποίηση για τα δεινά της περιοχής.

 Οι παραστάσεις πραγματοποιήθηκαν στις 2:30 και στις 8:00  μ.μ. την Κυριακή, 1 Αυγούστου 1971, στο Madison Square Garden της Νέας Υόρκης, για να αυξηθεί η διεθνής ευαισθητοποίηση και να χρηματοδοτηθεί βοήθεια για τους πρόσφυγες από το Ανατολικό Πακιστάν, μετά τον Απελευθερωτικό Πόλεμο του Μπαγκλαντές - σχετική γενοκτονία .

Η καιρική δορυφορική εικόνα ITOS 1 του κυκλώνα λίγο μετά τη μέγιστη ένταση που έφτασε στο ανατολικό Πακιστάν στις 12 Νοεμβρίου

                    

κείμενο και επιμέλεια κειμένου:ntina

Φυσικός δημιουργεί αλγόριθμο τεχνητής νοημοσύνης που μπορεί να αποδείξει ότι η πραγματικότητα είναι προσομοίωση

Ένας επιστήμονας επινόησε έναν αλγόριθμο υπολογιστή που μπορεί να οδηγήσει σε μετασχηματιστικές ανακαλύψεις στον τομέα της ενέργειας και του οποίου η ύπαρξη αυξάνει την πιθανότητα η πραγματικότητά μας να είναι στην πραγματικότητα μια προσομοίωση.
Ο αλγόριθμος δημιουργήθηκε από τον φυσικό Hong Qin, από το Εργαστήριο Φυσικής Πλάσματος του Princeton Plasma Physics Laboratory (PPPL) του Υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ (DOE).
Ο φυσικός του Princeton University, Hong Qin, δημιούργησε έναν αλγόριθμο που μπορεί να προβλέψει φυσικά γεγονότα, και ίσως μπορεί να αποδείξει και την υπόθεση του ότι ζούμε σε μια προσομοίωση.
Ο αλγόριθμος χρησιμοποιεί μια διαδικασία τεχνητής νοημοσύνης που ονομάζεται μηχανική μάθηση, η οποία βελτιώνει τις γνώσεις της με αυτοματοποιημένο τρόπο, μέσω της εμπειρίας.
Ο Qin ανέπτυξε αυτόν τον αλγόριθμο για να προβλέψει τις τροχιές των πλανητών στο ηλιακό σύστημα, εκπαιδεύοντάς τον σε δεδομένα από τις τροχιές του Ερμή,
της Αφροδίτης,
της Γης,
του Άρη,
της Δήμητρας και του Δία.
Τα δεδομένα αυτά είναι "παρόμοια με αυτά που κληρονόμησε ο Kepler από τον Tycho Brahe το 1601", γράφει ο Qin στη νεοδημοσιευμένη εργασία του για το θέμα.
Από αυτά τα δεδομένα, ένας "εξυπηρετικός αλγόριθμος" μπορεί να προβλέψει σωστά άλλες πλανητικές τροχιές στο ηλιακό σύστημα, συμπεριλαμβανομένων των παραβολικών και υπερβολικών τροχιών διαφυγής.
Το αξιοσημείωτο είναι ότι μπορεί να το κάνει αυτό χωρίς να χρειάζεται να ενημερωθεί για τους νόμους του Νεύτωνα για την κίνηση και την παγκόσμια βαρύτητα.
Μπορεί να καταλάβει μόνος του αυτούς τους νόμους από τους αριθμούς.
Ο Qin προσαρμόζει τώρα τον αλγόριθμο για να προβλέψει και να ελέγξει ακόμη και άλλες συμπεριφορές, με επίκαιρη εστίαση στα σωματίδια πλάσματος στις εγκαταστάσεις που κατασκευάζονται για τη συλλογή ενέργειας, μέσα από μία τεχνητή διαδικασία που αναπαράγει την ίδια ενέργεια που τροφοδοτεί τον ήλιο και τα αστέρια.
Μαζί με τον Eric Palmerduca, μεταπτυχιακό φοιτητή στο PPPL, ο Qin χρησιμοποιεί την τεχνική του "για να μάθει έναν αποτελεσματικό αλγόριθμο διατήρησης της δομής με μακροπρόθεσμη σταθερότητα για την προσομοίωση της δυναμικής του γυροκέντρου σε μαγνητικά πλάσματα σύντηξης", όπως ανέφερε αναλυτικά.
Σχεδιάζει επίσης να αξιοποιήσει τον αλγόριθμο για τη μελέτη της κβαντικής φυσικής.
Ο Qin εξήγησε την ασυνήθιστη προσέγγιση του έργου του:
"Συνήθως στη φυσική, κάνεις παρατηρήσεις, δημιουργείς μια θεωρία με βάση αυτές τις παρατηρήσεις και στη συνέχεια χρησιμοποιείς αυτή τη θεωρία για να προβλέψεις νέες παρατηρήσεις.
Αυτό που κάνω εγώ είναι να αντικαθιστώ αυτή τη διαδικασία με ένα είδος μαύρου κουτιού που μπορεί να παράγει ακριβείς προβλέψεις χωρίς να χρησιμοποιεί μια παραδοσιακή θεωρία ή νόμο.
Ουσιαστικά, παρέκαμψα όλα τα θεμελιώδη συστατικά της φυσικής.
Πηγαίνω απευθείας από δεδομένα σε δεδομένα (...)
Δεν υπάρχει κανένας νόμος της φυσικής στη μέση".
Ο Qin εμπνεύστηκε εν μέρει από το έργο του Σουηδού φιλοσόφου Nick Bostrom, του οποίου η εργασία του 2003 υποστήριξε ότι ο κόσμος στον οποίο ζούμε μπορεί να είναι μια τεχνητή προσομοίωση.

Αυτό που πιστεύει ο Qin ότι πέτυχε με τον αλγόριθμό του είναι να παρέχει ένα λειτουργικό παράδειγμα μιας υποκείμενης τεχνολογίας που θα μπορούσε να υποστηρίξει την προσομοίωση στο φιλοσοφικό επιχείρημα του Bostrom.

Σε μια ανταλλαγή email με το Big Think, ο Qin σημείωσε:

"Ο Bromromrom είναι ένας από τους καλύτερους επιστήμονες που έχουν την ικανότητα να υποστηρίζουν το επιχείρημά του: Ποιος είναι ο αλγόριθμος που τρέχει στον φορητό υπολογιστή του Σύμπαντος;

Αν υπάρχει ένας τέτοιος αλγόριθμος, θα υποστήριζα ότι θα πρέπει να είναι ένας απλός αλγόριθμος που ορίζεται στο διακριτό χωροχρονικό πλέγμα.

Η πολυπλοκότητα και ο πλούτος του Σύμπαντος προέρχονται από το τεράστιο μέγεθος της μνήμης και την ισχύ της CPU του φορητού υπολογιστή, αλλά ο ίδιος ο αλγόριθμος θα μπορούσε να είναι απλός".

Βεβαίως, η ύπαρξη ενός αλγορίθμου που αντλεί από δεδομένα σημαντικές προβλέψεις φυσικών γεγονότων δεν σημαίνει ακόμη ότι εμείς οι ίδιοι έχουμε τις δυνατότητες να προσομοιώσουμε την ύπαρξή μας, την πραγματικότητά μας.

Ο Qin πιστεύει ότι πιθανότατα απέχουμε "πολλές γενιές" από το να είμαστε σε θέση να πραγματοποιήσουμε τέτοια κατορθώματα.

Η εργασία του Hong Qin για το θέμα στο Scientific Reports.

bigthink.com

επιμέλεια κειμένου:ntina