φωτογραφίες του κόσμου -2, πως οι αρχαίοι υαλουργού φυσούσαν το γυαλί

υαλουργοί γύρω από παραδοσιακό φούρνο με ξύλα-εικονογράφηση John Swogger.

Ο Swogger είναι αρχαιολόγος που φτιάχνει κόμικς για μουσεία και ερευνητικές ανασκαφές

 έμποροι αγοράζουν και πουλούν γυαλί σε πολυσύχναστη αγορά-εικονογράφηση John Swogger.

blog.cmog.org

"καρεκλάκι της σκέψης" και άλλες τιμωρίες

γράφει η Ροζελίνα Φιλιππίδου, Ψυχολόγος / Δραματοθεραπεύτρια
Αν και ζούμε σε μια εποχή που οι ιδέες, τα πιστεύω, οι επιστήμες, προχωρούν μπροστά κι εξελίσσονται, υπάρχουν κάποιοι τομείς στους οποίους παρατηρείται μια στασιμότητα. 
Ένας από αυτούς δυστυχώς φαίνεται πως είναι ορισμένες πρακτικές που χρησιμοποιούνται για τη διαχείριση της παιδικής συμπεριφοράς. 
Το "καρεκλάκι της σκέψης" ή όπως αλλιώς θέλει να το ονομάσει κάποιος, είναι μια από αυτές.
Οι συνήθεις λόγοι που παραθέτουν όσοι χρησιμοποιούν αυτή τη μέθοδο, είναι το ότι έτσι δίνεται στο παιδί η ευκαιρία να σκεφτεί τι έκανε και/ή να ηρεμήσει. 
Με τις γνώσεις όμως που έχουμε όσον αναφορά την ανθρώπινη γνωσιακή ανάπτυξη, είναι τουλάχιστον περίεργο το να πιστεύει κάποιος πως ένα νήπιο έχει ικανότητα ανατροφοδότησης/feedback.
Τέτοιες πολύπλοκες νοητικές διεργασίες που αποτελούν τη Θεωρία του Νου/Theory of Mind, είναι αποτέλεσμα μιας ευρύτερης γνωστικής ικανότητας του ανθρώπινου μυαλού, να καταγράφει και να αναπαριστά τον τρόπο λειτουργίας του. 
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος, φτάνει να μπορεί να κατανοήσει ότι οι άλλοι σκέφτονται με τρόπο διαφορετικό από τον ίδιο, έχουν διαφορετικές επιθυμίες και προθέσεις, γύρω στα τέσσερα έτη. Παράλληλα αναπτύσσεται και η ενσυναίσθηση/empathy, γιατί και σε αυτή τη λειτουργία, ο άνθρωπος πρέπει να κατανοήσει τα συναισθήματα κάποιου άλλου.
Είναι λοιπόν τουλάχιστον παράλογο να περιμένουμε από ένα μικρότερο παιδί να πραγματοποιήσει κάποια εγκεφαλική λειτουργία, την οποία δεν έχει ακόμη οργανικά κατακτήσει.
Ας αναφερθούμε όμως και στους λόγους που δεν σχετίζονται με την ηλικία του παιδιού και καθιστούν την πρακτική αυτή αναποτελεσματική. 
Ο στόχος κάθε γονιού και παιδαγωγού θα πρέπει να είναι όχι μόνο να καταστείλει μια συγκεκριμένη συμπεριφορά τη στιγμή που εξωτερικεύεται, αλλά και να αποφευχθεί η επανάληψή της στο μέλλον.
Ο τρόπος για να γίνει αυτό, είναι το παιδί να καταλάβει τι είναι σωστό και τι όχι, να αναπτύξει δηλαδή μια εσωτερικευμένη αίσθηση ηθικής. 

Να πράττει το σωστό όχι από φόβο, αλλά γιατί κατανοεί πως είναι το σωστό και το επιλέγει συνειδητά.
Είναι άδικο να δείχνουμε τόση έλλειψη εμπιστοσύνης στα παιδιά, ώστε να μην πιστεύουμε πως μπορούν να λειτουργούν με τέτοιο τρόπο. 
Άλλωστε, αν κάποιος έχει μια συγκεκριμένη συμπεριφορά επειδή φοβάται την όποια τιμωρία, όταν ο τιμωρός δεν είναι παρόν, δεν θα υπάρχει τίποτε να τον σταματήσει.
Αν θέλουμε το παιδί μας να υιοθετήσει μια συγκεκριμένη συμπεριφορά, ο πιο αποτελεσματικός τρόπος είναι να το συζητήσουμε μαζί του. 
Να του εξηγήσουμε γιατί το πιστεύουμε και να ακούσουμε τι έχει εκείνο να μας πει
Χρησιμοποιώντας λοιπόν μια τέτοιου τύπου "καρέκλα", εκτός από το ότι το παιδί δεν κατανοεί σε βάθος τι είναι σωστό και τι λάθος, δεν του μαθαίνουμε πως να επικοινωνεί με αποτελεσματικό τρόπο.
Αντί να συζητήσουμε μαζί του όταν προκύπτει κάποιο πρόβλημα, του λέμε "πήγαινε εκεί μόνος σου να σκεφτείς τι έκανες".
Πόσο λειτουργικός μπορεί να αποβεί για το παιδί ένας τέτοιος τρόπος επικοινωνίας, τόσο στις μετέπειτα σχέσεις του, όσο και την ίδια τη σχέση του με εκείνον που τον απομονώνει;
Δυστυχώς ένας γονιός δεν έχει νόημα να αρχίσει να συζητάει με το παιδί του όταν εκείνο είναι στην εφηβεία, όταν δηλαδή εκείνος θέλει να επικοινωνεί το παιδί μαζί του.
Μπορεί να είναι πιο γρήγορο και για κάποιους πιο εύκολο, το να στείλεις ένα παιδί στη γωνία, από το να αφιερώσεις χρόνο και ενέργεια για να του διδάξεις κάτι.
Η εποικοδομητική όμως επικοινωνία, όπως και οι ασφαλείς σχέσεις, είναι κάτι που χτίζεται μέσα στο χρόνο.
Τέλος, ο ενήλικας που επιλέγει να χρησιμοποιήσει τέτοιες μεθόδους πειθαρχίας, θα έπρεπε να αναλογιστεί το κατά πόσο ο στόχος του είναι να διδάξει κάτι στο παιδί ή απλά να επιδείξει τη δύναμη και την εξουσία που ο ίδιος έχει.
Δεν θα πρέπει όμως να ξεχνάει πως ο σεβασμός είναι κάτι που κερδίζεται και όχι επιβάλλεται, γιατί τότε πάλι οι πράξεις του παιδιού θα εξαρτώνται από το αν εκείνος είναι μπροστά ή όχι.
Επίσης, καμία ασφαλής σχέση δε βασίζεται στο φόβο. 
Αυτοί είναι κάποιοι από τους πιο σημαντικούς λόγους γιατί η πρακτική με το "καρεκλάκι της σκέψης" δε μπορεί να έχει τα αποτελέσματα που επιθυμεί ο ενήλικας που την επιβάλλει. Ακόμη κι αν νομίζει πως έχει πετύχει να αλλάξει μια συμπεριφορά του παιδιού, αυτό συμβαίνει επιφανειακά και βραχυπρόθεσμα.
Δεν έχει πετύχει να αλλάξει αυτό που πιστεύει το παιδί για την πράξη του, απλά του έχει στερήσει την ευκαιρία να κατανοήσει τι είναι σωστό και τι λάθος, του έχει δείξει ένα δυσλειτουργικό τρόπο επικοινωνίας, τον έχει κάνει να αισθανθεί μειονεκτικά.
Για όλους αυτούς τους λόγους, την ώρα που ένα παιδί κάθεται στην καρέκλα απομονωμένο, το πιο πιθανό είναι να σκέφτεται είτε κάτι τελείως άσχετο, είτε πως να μην το πιάσουν την επόμενη φορά που θα το επαναλάβει!

από τις κουζίνες του ελληνικού κόσμου - πετιμέζι από σύκα και ριτσέλι

...με αξιοθαύμαστη επινοητικότητα και φαντασία έστηναν κάθε μέρα την κατσαρόλα, με ανέσεις σχεδόν ανύπαρκτες…
...έπρεπε όμως καθημερινά να ετοιμάσουν καλό, θρεπτικό και νόστιμο φαγητό για την, κατά κανόνα, πολυμελή τους οικογένεια....
...να αβγατίσουν τα λιγοστά υλικά, άριστα πάντα αφού η αγροτική τους κουζίνα βασιζόταν στην αυτάρκεια, για να χορτάσουν τα πολλά πεινασμένα στόματα...
...στα τέλη καλοκαιριού με αρχές φθινοπώρου μάζευαν τα σύκα και τα έλιαζαν για το χειμώνα. ...όταν ήταν έτοιμα, τα διάλεγαν χωρίζοντάς τα σε αυτά που ήταν 1ης ποιότητας και προορίζονταν για φάγωμα και στα 2ης ποιότητας, τα απόσυκα, όπως τα έλεγαν, με τα οποία έφτιαχναν βράσμα/πετιμέζι...
...το βράσμα το χρησιμοποιούσαν με πολλούς τρόπους, περιέλουζαν φρέσκια μυζήθρα, 
το έριχναν στους λουκουμάδες, 
έκαναν σιρόπι για τα φοινίκια/μελομακάρονα...

​θεωρώ σημαντικό να ανακαλύπτω τρόπους να αξιοποιούμε τα τρόφιμα που έχουμε στα χέρια μας, παράγοντας προϊόντα από υλικά που πετάμε ή ανακαλύπτοντας τεχνικές προγενέστερων γενεών που αξίζει να διασωθούν και να αναβιώσουν στην εποχή μας. 

Τεχνικές των Ελλήνων ή οποιουδήποτε άλλου λαού, γιατί όσο διαβάζω και αναζητώ, κατανοώ πως το φαγητό είναι ένα δίχτυ που ενώνει όλο τον κόσμο.
Τα τοπικά υλικά και οι συνήθειες κεντούν με μαεστρία κάθε τοπικό κομμάτι αυτού του διχτυού, όμως η βάση είναι ίδια. 

Η ανάγκη να προστατέψεις τα προϊόντα που έχεις διαθέσιμα και να δημιουργήσεις με αυτά φαγητό για να θρέψεις την οικογένεια.
Οι τεχνικές, όσο παλαιότερα ταξιδεύουμε στους αιώνες, είναι πιο απλές. 

Στις σύγχρονες κοινωνίες είναι όσο εξελιγμένες είναι οι αξίες τους.

​...αλλά η πιο ωραία παρασκευή τους ήταν το ρετσέλι, ένα γλυκό φτιαγμένο από βράσμα μαζί με το οποίο βράζονται φρούτα και λαχανικά, όπως κολοκύθι, 
φλούδες πορτοκαλιού, 
μελιτζάνα, το οποίο φύλαγαν μέσα σε κουτρούπια πήλινα με καπάκι και το σέρβιραν όπως τα γλυκά κουταλιού!!!

η λέξη πετιμέζι δεν ορίζει μόνο το πετιμέζι σταφυλιού αλλά περιγράφει την τεχνική να συμπυκνώνεις ένα χυμό με σάκχαρα τόσο που να μοιάζει με σιρόπι σε σύσταση, χωρίς να προσθέτεις καθόλου ζάχαρη.

Ρετσέλι
Το ρετσέλι είναι από τα πιο ιδιαίτερα γλυκά του κουταλιού, αφού κάνει στην άκρη τη ζάχαρη, αντικαθιστώντας την με πετιμέζι ή μούστο. 
Εδώ επιλέξαμε να “παντρέψουμε” την κολοκύθα με το πετιμέζι, δημιουργώντας ένα σπάνιας νοστιμιάς γλυκό.
Διαδικασία
1. Διαλύετε τον ασβέστη στο νερό, περνάτε το ασβεστόνερο από σήτα στρωμένη με τουλπάνι και βυθίζετε μέσα τα κομμάτια της κολοκύθας. Αφήνετε να μείνουν εκεί για 8 - 10 ώρες και μετά τα ξεβγάζετε με άφθονο κρύο νερό.
2. Βράζετε τα κομμάτια της κολοκύθας σε φρέσκο νερό για λίγη ώρα, μέχρι να αρχίσει να μαλακώνει η σάρκα τους. Τα σουρώνετε και τα αφήνετε σε πετσέτα να στεγνώσουν.
3. Κατόπιν βράζετε το πετιμέζι για λίγα λεπτά και ρίχνετε μέσα την κολοκύθα και την αρμπαρόριζα. Συνεχίζετε να βράζετε μέχρι να δέσει το σιρόπι και να αποκτήσει την πυκνότητα των γλυκών του κουταλιού.
4. Αφήνετε την κατσαρόλα ξεσκέπαστη να μείνει το ρετσέλι για 24 ώρες περίπου. Δοκιμάζετε το σιρόπι και, αν χρειάζεται λίγο ακόμα δέσιμο, ξαναβράζετε το ρετσέλι για μερικά λεπτά.
5. Μεταφέρετε το ρετσέλι καυτό σε αποστειρωμένα βάζα, τα σκεπάζετε και τα αναποδογυρίζετε μέχρι να κρυώσουν.
Πετιμέζι  δεν είναι μόνο η συμπύκνωση του μούστου, όχι, διότι πετιμέζι κάνουμε και από το χυμό των ροδιών,
των μήλων,
των μούρων,
των σύκων,
των αχλαδιών και πολλών άλλων φρούτων.
Όπως οι περισσότεροι γνωρίζουμε στο πετιμέζι σταφυλιών χρησιμοποιούμε όλο το φρούτο. Στο πετιμέζι με τα σύκα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε όλο το φρούτο ή μόνο τη σάρκα ή μόνο τις φλούδες!
Η τεχνική με τη φλούδα ζητά να βράσουμε τα φλούδια με νερό και όποια μπαχαρικά ή αρωματικά θέλουμε, σιγά σιγά μέχρι να μαλακώσουν. 
Τότε σουρώνουμε σε γάζα ή λεπτό πανί, παίρνουμε το χυμό και τον συμπυκνώνουμε στην πυκνότητα μελιού. 
Τα σάκχαρα που περιέχει το φρούτο δίνουν την γλυκιά γεύση τους!
Το πετιμέζι μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε όπου χρειαζόμαστε γλυκαντική ύλη
Πετιμέζι σύκου με φλούδες φρέσκων σύκων
Αξιοποιούμε τις φλούδες των σύκων μαζί με τα σύκα που δεν μας αρέσουν να φάμε, τα οποία δίνουν ένα εξαιρετικά νόστιμο πετιμέζι.
1 κιλό φλούδια από σύκα ή υπερώριμα σύκα τα οποία δεν έχουν ξινίσει
Αρωματικά:
3 λωρίδες φλούδες πορτοκαλιού
1 μπαστουνάκι κανέλας
1/2 αστεροειδή γλυκάνισο (και ό,τι σας αρέσει)
Μέθοδος
Βάζετε τα φλούδια σε μια κατσαρόλα, μαζί με τα αρωματικά και νερό να τα σκεπάζει κατά 2 δάχτυλα. 
Βάλτε το να βράσει σε δυνατή φωτιά και μετά χαμηλώστε στο ελάχιστο, σκεπάστε με καπάκι και αφήστε να μαλακώσουν πολύ τα φλούδια για 1 ώρα, φροντίζοντας το νερό να τα καλύπτει πάντα (αυτά πίνουν το νερό και φουσκώνουν στην αρχή, μετά χάνουν τον όγκο τους).
Σβήστε τη φωτιά και αφήστε τα να κρυώσουν (ακόμα και μια νύχτα). 
Βάλτε το σουρωτήρι πάνω από ένα μπολ, απλώστε ένα πανάκι και σουρώστε το ζωμό με τα φλούδια. 
Πιάστε τις τέσσερις άκρες και στύψτε τα φλούδια να βγάλουν κάθε ζωμό. 
Πετάξτε τα φλούδια.
Βάλτε το ζωμό σε πλατιά κατσαρόλα και σε δυνατή φωτιά για μερικά λεπτά, μέχρι να βγάλει αφρούς στην επιφάνεια και να τους καθαρίσετε. 
Αυτό βοηθά το πετιμέζι να γίνει διάφανο και όχι θολό. 
Όταν τελειώσετε με το ξάφρισμα, χαμηλώστε τη φωτιά στο ελάχιστο και αφήστε να συμπυκνωθεί. 
Θέλουμε να εξατμιστούν τα περιττά υγρά γι’αυτό δεν βάζουμε καπάκι στην κατσαρόλα. 
Σε χαμηλή φωτιά, για να μην καούν τα σάκχαρα. 
Ένα πετιμέζι που έχει δέσει σε δυνατή φωτιά μας κάνει να νοιώθουμε κάψιμο στο λαιμό όταν το καταπίνουμε.
Γεμίζετε αποστειρωμένα βάζα, βάζετε ετικέτες και αποθηκεύετε στο ντουλάπι σας. 
Διατηρείται εκτός ψυγείου.
Να έχετε το νου σας, το πετιμέζι πήζει πολύ γρήγορα στο τελείωμά του και καίγεται. 
Είναι έτοιμο όταν καλύπτει με ελαφρύ στρώμα το πίσω μέρος ενός κουταλιού. 
Να σκέφτεστε πως όταν κρυώσει θα πήξει κι άλλο. 
Οι 4 κούπες ζωμού δίνουν 1 κούπα πετιμέζι.
*ασβεστόνερο

Είναι νερό που παίρνουμε από τον ασβέστη. 

Βέβαια, το ασβεστόνερο δεν πρέπει να έχει υπολείμματα ασβέστη.

Για να φτιάξουμε ασβεστόνερο χρειαζόμαστε ασβεστοπολτό.

Μπορούμε είτε να φτιάξουμε εμείς ασβεστοπολτό, σβήνοντας ασβέστη, είτε να αγοράσουμε έτοιμο.

Για την παρασκευή του, παίρνουμε ασβέστη (που είναι κομμάτι σαν πέτρα) και του ρίχνουμε λίγο νερό ώστε να μετατραπεί σε πολτό. 

Η διαδικασία θέλει προσοχή γιατί το νερό αρχίζει να βράζει και μπορεί να προκαλέσει εγκαύματα.

Ανακατεύουμε όταν σταματήσει το βράσιμο και τον αφήνουμε κάνα δυο μέρες να ολοκληρωθεί πλήρως η μετατροπή του.

Το πιο εύκολο, είναι να αγοράσουμε έτοιμο ασβεστοπολτό. 

Πωλείται σε σακουλάκια σε οποιαδήποτε μάντρα οικοδομών. 

Δεν χρειαζόμαστε και μεγάλη ποσότητα. 

Ένα κιλό είναι αρκετό.

Παίρνουμε τον ασβεστοπολτό, του ρίχνουμε 2 - 3 λίτρα νερό, ανακατεύουμε και το αφήνουμε κάνα δυο μέρες να ηρεμήσει. 

Παίρνουμε το πάνω μέρος, το νεράκι σκέτο.

Πρέπει να είναι διάφανο, με ένα τόνο προς το πράσινο

Ο ασβέστης σε κάποια παραδοσιακά γλυκά του κουταλιού ήταν πολύ συνηθισμένο υλικό, που ακόμη συναντάμε σε τοπικές συνταγές ή "συνταγές απ’ το τεφτέρι της γιαγιάς" και σίγουρα ξενίζει τους νεότερους. 
Ας γνωριστούμε μαζί του.
Σύκο, 
βερίκοκο, 
κεράσι και μελιτζανάκι γλυκό του κουταλιού ανήκουν στις συνταγές που είναι πολύ πιθανό να δείτε στα υλικά τους να σας ζητούν και …ασβέστη. 
Ουσιαστικά τον θέλουν για να φτιάξουν ασβεστόνερο και να αφήσουν τα φρούτα για κάποια ώρα μέσα σε αυτό. 
Ο λόγος είναι ότι το ασβεστόνερο έχει την ιδιότητα να σφίγγει το φρούτο -κι ένα σφιχτό, κρουστό φρούτο επιτρέπει στη διαδικασία του βρασμού να ολοκληρωθεί χωρίς να χάσει το σχήμα, πράγμα που αναβαθμίζει την τελική εικόνα του γλυκού.
Γενικά ο ασβέστης και το ασβεστόνερο χρησιμοπούνται σε μαλακά κι ευαίσθητα φρούτα, που αλλιώς δε θα άντεχαν την κατσαρόλα.
Πού θα βρείτε ασβέστη για γλυκά του κουταλιού. 
Τον ασβέστη θα τον προμηθευτείτε κανονικά από μαγαζιά με οικοδομικά υλικά -δεν πρόκειται για μια ειδική κατηγορία. 
Το μόνο που χρειάζεται είναι να ζητήσετε συγκεκριμένα "σβησμένο ασβέστη".
Υπάρχει διαδικασία να σβήσετε μόνοι τον ασβέστη στο σπίτι, αλλά δε συντρέχει κανένας λόγος να μπλέξετε μ’ αυτό απ’ τη στιγμή που πωλείται έτοιμος στο εμπόριο.
Για να φτιάξετε ασβεστόνερο για γλυκά του κουταλιού, θα ανακατέψετε καλά 2 κουταλιές της σούπας σβησμένο ασβέστη/ασβεστοπολτό σε 2 λίτρα νερό και στη συνέχεια θα σουρώσετε από την πιο λεπτή σίτα που έχετε. 
Ανάλογα τη συνταγή σας, τα φρούτα θα χρειαστεί να μείνουν σ’ αυτό το ασβεστόνερο από 1 έως 4 ώρες, πριν συνεχίσετε τη διαδικασία.

https://www.tastefull.gr/recipe/petimezi-sikou-floudes-fresko-siko/
otoposmas.gr
https://www.olivemagazine.gr/recipe/retseli-me-kolokytha/
https://www.syntages.me/syntages/asvestonero/

Ο συμβολισμός του yin και του yang

Ένα σύμβολο χρησιμοποιημένο από εκατομμύρια ανθρώπους κάθε ηλικίας, εθνικότητας, φυλής και φύλου. 
Το συναντάμε χαραγμένο σε μπρελόκ, περιδέραια, δαχτυλίδια, ζωγραφισμένο σε τοίχους και σε μπλουζάκια.
Όπως όλα τα σύμβολα μιλά στο ασυνείδητο και μας γοητεύει, μας μαγνητίζει, με ένα μυστηριώδη τρόπο.
Εκφράζει το καλό και το κακό λένε κάποιοι - μάλλον πολύ επιφανειακά - και αυτό είναι μόνο μια πολύ παιδική ερμηνεία του συμβόλου. 
Όλη η κινέζικη σκέψη και κοσμογονία είναι κλεισμένη σε αυτό το σύμβολο, η ζωή, ο θάνατος, ο φόβος, η δύναμη, το σκοτάδι, το φως. 
Το Ying και το Yang είναι οι δύο αντίθετοι και συμπληρωματικοί πόλοι της φύσης.
Το Γιάνγκ είναι το άσπρο. 
Είναι αυτό που ευθύνεται για την κίνηση, 
την επιθετικότητα, 
την πρωτοβουλία, τη δημιουργικότητα, 
την αρσενική δύναμη, 
τα επιβεβαιωμένα συναισθήματα, 
τον Ουρανό, 
το φως, 
τη λαμπρότητα, 
τη φωτιά, 
την τόλμη, 
τα βουνά που διεισδύουν στον ουρανό, 
το θερμό, 
το σκληρό, 
το ζεστό. 
Γιανγκ σημαίνει ''σημαίες που κυματίζουν στον ήλιο'' δηλαδή λαμπρό ή φωτεινό.
Το Γιν είναι το μαύρο. 
Είναι αυτό που ευθύνεται για το σκοτάδι, 
την παθητικότητα, 
την ακινησία, 
τη δεκτικότητα, 
το θηλυκό στοιχείο, 
την έλλειψη ζωής, 
τη σελήνη, 
τη νύχτα, 
το ψυχρό, 
τις κοιλάδες της φύσης που δέχονται και συντηρούν, προστατεύουν τη ζωή μέσα τους, 
τη μήτρα στα γυναικείο σώμα, 
τις σπηλιές, 
τα στάσιμα νερά, 
το αδύναμο, 
το απαλό, 
το υποχωρητικό, 
τα σκοτεινά και ύπουλα συναισθήματα. 
Γιν σημαίνει ''συννεφιασμένος, σκοτεινιασμένος''.
Αυτές οι δύο μορφές ενέργειας αποτελούν εκφράσεις της μίας, μοναδικής, έσχατης πραγματικότητας που είναι πέρα από τη μορφή και την ουσία, πέρα από κάθε δυαδισμό. 
Το Tao.

Η κινεζική αλχημεία, 

η κινεζική αστρολογία, 

η κινεζική κουζίνα, 

αρκετές κινεζικές πολεμικές τέχνες, 

η κινεζική παραδοσιακή ιατρική, 

το φενγκ σούι, όλα, παρουσιάζουν κάποια σχέση με τον Taoism/Daoism
Αν παρατηρήσουμε το σύμβολο θα δούμε ότι αποτελείται από ένα κύκλο που το ένα του μισό είναι άσπρο με ένα μαύρο σημείο μέσα του και το άλλο του μισό μαύρο με ένα άσπρο σημείο μέσα του. 
Είναι οι δύο δυνάμεις της φύσης που μάχονται, το λευκό και το μαύρο, έτσι ώστε η μια να διαδέχεται ακατάπαυστα την άλλη και έτσι να δημιουργείται ο κόσμος με τις αποχρώσεις του.
Καθώς το σύμβολο κινείται το μικρό μαύρο σημείο μέσα στο αντίθετο μισό άσπρο μεγαλώνει κι ενισχύεται, έτσι ώστε κάποια στιγμή καταλαμβάνει ολόκληρο το χώρο του και το αντικαθιστά. Αυτή η κίνηση της ενέργειας έχει σαν αποτέλεσμα να δημιουργούνται οι ενδιάμεσες καταστάσεις στη φύση που κάνουν τον κόσμο πολύμορφο, 
περιπλοκότερο και πιο πλήρη. 
Στην κίνηση αυτή οφείλεται η αέναη εναλλαγή των τεσσάρων εποχών, η πολυμορφία του εδάφους όπως θα μας ερμηνεύσει το feng shui οι εναλλαγές του καιρού, οι εναλλαγές της διάθεσής μας, η αέναη γέννηση αρσενικών και θηλυκών σωμάτων. 
Χωρίς αυτήν, ο κόσμος της ύλης, η ''Μάγια'' σύμφωνα τους Ινδούς, θα ήταν μονότονος, μονόπλευρος.
Η διδασκαλία του yin-yang κρύβεται πίσω από το feng shui. 
Αυτή η αρχαία τέχνη της γαιομαντείας στοχεύει στην κατανόηση της φύσης και στην εναρμόνιση των δημιουργικών και δεκτικών ενεργειών του χώρου.
Στόχος είναι η ισορροπία. 
Αυτή η ισορροπία που χρειάζεται στην κάθε περίπτωση. 
Έτσι σύμφωνα με αυτή την τέχνη στις κατοικίες των ζωντανών πρέπει να κυριαρχεί η ζωοδότρα ενέργεια yang, ιδιαίτερα στα παιδικά δωμάτια. 
Στα υπνοδωμάτια αντίθετα πρέπει να κυριαρχεί η ενέργεια yin αφού είναι χώρος ανάπαυσης και χαλάρωσης. 
Η υπερβολική ενέργεια γιν προκαλεί ασθένεια, 
απώλεια , ακόμη και θάνατο. 
Αντίθετα η ενέργεια yin βοηθά το σώμα και θεραπεύει τις ασθένειες, 
γιατί πάλλεται, 
σφύζει από ζωή και φέρνει καλοτυχία.
Η διδασκαλία του yin και του yang έχει διαποτίσει και τις πολεμικές τέχνες. 

Το Tao/Dào είναι πηγή τροφής για την ανάπτυξη των παραδοσιακών πολεμικών τεχνών στην Κίνα. 

Η δουλειά τους είναι περισσότερο εσωτερική, όπως για παράδειγμα τα μοναστήρια των Σαο Λιν.
Σύμφωνα με τον Taoism/Daoism τα πράγματα έχουν δύο αντίθετες δυνάμεις, το yin και το yang, δύο όψεις που αλληλοστηρίζονται, βοηθιούνται και μάχονται. 
Αυτές οι αρχές χρησιμοποιούνται για τη φυσική και νοητική προετοιμασία στις Πολεμικές Τέχνες, βασισμένες στην ζωτική ενέργεια/chi, που αποτελείται από το Yin-Yang

Στις πολεμικές τέχνες το yang είναι ακόμα το ανώτερο, 

η ζωή, 
η καλοσύνη, 
η γενναιότητα, 
η ομορφιά η αρετή, η τάξη. 
Όλα αυτά τα ηθικά, πνευματικά στοιχεία που χρειάζεται να ξυπνήσουμε μέσα μας για να γίνουμε πολεμιστές και Άνθρωποι. 
Τοyinείναι το υποχθόνιο, 
η κακία, 
ο εγωισμός, 
το άσχημο, 
η αταξία, 
η παρακμή, 
το μίσος. 
Η εκπαίδευση των πολεμιστών είναι μια μάχη του Ying και Yang και ο δρόμος της αυτοπραγμάτωσης.
Η παραδοσιακή Κινέζικη ιατρική βασίζεται στα στοιχεία Ying και Yang ανθρώπινου σώματος. 
Κάθε αρρώστια θεωρείται διατάραξη της ισορροπίας ανάμεσα στα δύο αυτά στοιχεία. 
Γενικά, το εσωτερικό μέρος του σώματος είναι yang και η επιφάνεια είναι yin. 
Το πίσω μέρος είναι yang και το μπροστά είναι yin. 
Μέσα στο σώμα υπάρχουν όργανα yin και όργανα yang. 
Η ισορροπία στο σώμα διατηρείται χάρη στη συνεχόμενη σωστή ροή της ζωτικής ενέργειας/chi που κυκλοφορεί διαμέσου ενός συστήματος ''μεσημβρινών'', όπου πάνω στις γραμμές των μεσημβρινών του σώματος βρίσκονται τα σημεία που εφαρμόζεται η θεραπευτική μέθοδος του βελονισμού.
Αν η ροή της ζωτικής ενέργειας/chi ανάμεσα στα στοιχεία yin και yang σταματήσει, το άτομο αρρωσταίνει και η αρρώστια θεραπεύεται με την τοποθέτηση βελόνων σε διάφορα σημεία του σώματος που αποκαθιστούν τη ροή του chi.
Αυτές είναι μερικές από τις εφαρμογές την πανάρχαιας διδασκαλίας του yin και του yang. 

Τόσο αρχαία όσο και τα βουνά και οι κοιλάδες που σχηματίζονται από την κίνησή του. 
Τόσο σοφό όσο τα άστρα και η ζωή που υπάρχουν επειδή αυτό υπάρχει. 
Όπως σε κάθε αρχαία γνώση απλά προσπαθούμε να ακούσουμε, να ερμηνεύσουμε το μεγαλείο και τη γνώση που κρύβει. 
Όποιος συνειδητοποιεί το Ying και το Yang ερμηνεύει το σύμπαν και γίνεται συνεργός της αέναης ροής των πραγμάτων ή της Εξέλιξης.

 Οι λόγιοι σχολιαστές του Ταοϊσμού εστιάζονται περισσότεροι στη θεότητα του ίδιο του tao.

Τα πρώιμα κείμενα περιγράφουν το tao ως την αρχή που υποκρύπτεται κάτω από το Ένα και τα Πολλά. 

Αρκετοί από τους εκπροσώπους του φιλοσοφικού Taoism/Daoism τείνουν να το περιγράφουν ως το "τίποτα" τη "μη-ύπαρξη" που είναι η πηγή της "ύπαρξης"

Ο Taoism/Daoism, θεωρούμενος ως θρησκεία, αλλά και ως φιλοσοφικό σύστημα κάνει ένα είδος υπέρβασης. 

Δεν ασχολείται με τον ίδιο τον Θεό ως Υπέρτατη Αρχή, αλλά με τις αρχές που διέπουν την παρουσία του στην εκδήλωση. 

Από αυτή την άποψη θα μπορούσαμε με φιλοσοφικούς όρους να τον περιγράψουμε ως προσπάθεια συγκεκριμενοποίησης της δομής και των νόμων τους οποίους μπορεί η ανθρώπινη ύπαρξη να χρησιμοποιήσει ως οδοδείκτες στον δρόμο της για τη θέωση.

https://en.wikipedia.org/wiki/Tao
https://en.wikipedia.org/wiki/Taoism
nea-acropoli-athens.gr

Το yin και το yang

Το πανταχού παρών σύμβολο yin-yang,είναι το πιο χρησιμοποιημένο σύμβολο από εκατομμύρια ανθρώπους κάθε ηλικίας, 

εθνικότητας, φυλής και φύλου. 

Το συναντάμε χαραγμένο παντού - σε μπρελόκ, 

σε περιδέραια, 

σε δαχτυλίδια, 

ζωγραφισμένο σε τοίχους, σε μπλουζάκια,

σε παντελόνια και σε αμέτρητα τατουαζ!

Όπως όλα τα σύμβολα μιλά στο ασυνείδητό μας και μας γοητεύει, 

μας μαγεύει,

μας μαγνητίζει, με ένα μυστηριώδη τρόπο.

Αυτές οι δύο μορφές ενέργειας αποτελούν εκφράσεις της μίας,

μοναδικής, 

έσχατης πραγματικότητας που είναι πέρα από τη μορφή και την ουσία, 

πέρα από κάθε δυαδισμό. 

Το ΤΑΟ.

Και ο john bellaimey μας εξηγεί γιατί όλοι κατέχουμε το πνεύμα του yin και τοι yang, και πως μπορούμε να επιτύχουμε την ισορροπία μεταξύ των δύο στις ζωές μας.

                  

Jorge Luis Borges: Ο Όμηρος δεν αγνοούσε πως τα πράγματα πρέπει να λέγονται με έμμεσο τρόπο. Μα δεν το αγνοούσαν ούτε και οι 'Ελληνές του, που η φυσική τους γλώσσα ήταν ο μύθος.

Ένα σχόλιο!
Μετά από άθλους και παράξενες περιπέτειες που κράτησαν είκοση χρόνια, ο Οδυσσέας, γιός του Λαέρτη, επιστρέφει στην Ιθάκη του.
Με το σιδερένιο σπαθί του και το τόξο του παίρνει την ορκισμένη εκδίκηση.
Έμφοβη και εμβρόντητη η Πηνελόπη δεν τολμά να τον αναγνωρίσει και, για να τον δοκιμάσει, υπαινίσσεται ένα μυστικό που το μοιράζονται οι δυό τους και μόνο οι δυό τους: αυτό της κοινής τους κλίνης και κανείς θνητός δεν μπορεί να την μετακινήσει, γιατί η ελιά που από το ξύλο της είχε φτιαχτεί την κρατάει δεμένη στο χώμα, 
Αυτή είναι η ιστορία που διαβάζουμε στη Ραψωδία ψ της Οδύσσειας.
Ο Όμηρος δεν αγνοούσε πως τα πράγματα πρέπει να λέγονται με έμμεσο τρόπο.
Μα δεν το αγνοούσαν ούτε και οι 'Ελληνές του, που η φυσική τους γλώσσα ήταν ο μύθος.
Ο μύθος της νυφικής κλίνης που είναι δέντρο, είναι ένα είδος μεταφοράς.
Η βασίλισσα κατάλαβε πως ο άγνωστος ήταν ο βασιλιάς όταν καθρεφτίστηκε στα μάτια του, όταν ένιωσε στον έρωτά της πως την έβρισκε ο έρωτας του Οδυσσέα.

Η βιθάνια προάγει την ορμονική ισορροπία και βελτιώνει τη σεξουαλική λειτουργία στους ηλικιωμένους άνδρες

Η βιθάνια/Withania somnifera L, γνωστή και ως ashwagandha/χειμερινό κεράσι, είναι ένα από τα πιο σημαντικά βότανα της αγιουρβεδικής ιατρικής, με πάρα πολλά οφέλη για την υγεία.
Η βιθάνια χρησιμοποιείται για πάνω από 3.000 χρόνια για να μειώσει και να ανακουφίσει από το στρες,
να ενισχύσει και να αυξήσει τα επίπεδα την ενέργεια και τα επίπεδα των ορμονών,
να βελτιώσει τη συγκέντρωση και την προσοχή. 
Συμπτωματικά, μελέτες δείχνουν ότι καθώς μεγαλώνουν, οι άνδρες βιώνουν συχνά κόπωση και πτώση των επιπέδων των στεροειδών ορμονών, τα οποία μπορεί να οδηγήσουν σε κακές εκβάσεις της υγείας τους.
Μια αυστραλιανή δοκιμή αξιολόγησε κατά πόσον η χρήση βιθάνιας θα μπορούσε να βοηθήσει στην ανακούφιση κοινών παθήσεων σε μεσήλικες άνδρες.
Η μελέτη...

read more:

https://botanologia.gr/i-vithania-proagei-tin-ormoniki-isorropia-kai-veltionei-ti-sexoyaliki-leitoyrgia-stoys-ilikiomenoys-andres/

Τρύγος - μια πανάρχαιη γλυκιά τελετουργία

Τρύγος - μια πανάρχαιη γλυκιά τελετουργία!!!

θέρος- τρύγος - πόλεμος!

Αυτή την εποχή, από τα τέλη Σεπτεμβρίου ως και τα μέσα Οκτωβρίου σε όλη, όπου έχουν αμπέλια και σταφίδες, Ελλάδα μας ξεκινάει ο τρύγος. 
Καλλιέργεια του αμπελιού και της σταφίδας - από τα βάθη των αιώνων και είναι άρρηκτα συνδεδεμένη, η καλλιέργεια του αμπελιού, με την λατρεία του Διονύσου.
Και οι ποιητές μας δεν θα μείνουν ασυγκίνητοι από τον κόπο και τη χαρά του τρύγου!

"Το λέει ο πετροκότσυφας στο δροσερό τ’ αυλάκι,

το λεν στα πλάια οι πέρδικες, στην ποταμιά τ’ αηδόνια,

το λεν στ’ αμπέλια οι λυγερές, το λεν με χίλια γέλια,

το λέει κ’ η Γκόλφω η όμορφη, το λέει με το τραγούδι

-Αμπέλι μου, πλατύφυλλο και καλοκλαδεμένο,

δέσε σταφύλια κόκκινα, να μπω να σε τρυγήσω,

να κάμω αθάνατο κρασί, μοσκοβολιά γιομάτο.

Μες στα κατώγια τα βαθιά σαν μόσχο να το κρύψω,

να το φυλάξω ολάκαιρες χρονιές, ακέριους μήνες,

ώσπου να ρθεί μιαν άνοιξη, νάρθει ένα καλοκαίρι,

να γύρει από τη μακρινή την ξενιτιά ο καλός μου.

Να κατεβώ μες στην αυλή, να πιάσω τ’ αλογό του,

να τον φιλήσω αγκαλιαστά στα μάτια και στο στόμα,

να τον κεράσω, αμπέλι μου, τ’ αθάνατο κρασί σου,

της ξενιτιάς τα βάσανα να παν, να τα ξεχάσει",  γράφει σε ένα από τα ποιήματά του, ο Κώστας Κρυστάλλης.
Ακόμα και ο μήνας που γίνεται ο τρύγος, ο Σεπτέμβρης, γίνεται ο τρυγητής. 
Ο τρύγος, 

ο θέρος, 

η σπορά, 

το όργωμα της γης είναι η ζωή των ανθρώπων που ασχολήθηκαν με το αμπέλι και με τη σταφίδα!

Τα παλιότερα χρόνια ο τρύγος είχε και την μορφή πανηγυριού.
Αλλά και σήμερα, για όσους θαρραλέους και τυχερούς έχουν αμπέλια, ο τρύγος και το πάτημα των σταφυλιών, 

η ζύμωση του κρασιού, η απόσταξη του τσίπουρου είναι μια ευχάριστη διαδικασία, παρά τους κόπους που έχει η γλυκιά αυτή “τελετουργία”.

Γιατί μη νομίζετε πως όλα αυτά είναι δουλειές τεμπέλικες,

δουλειές του ραχατιού και σήμερα δουλεύω, αύριο δεν δουλεύω!

Όχι!

Εδώ θέλει αγάπη,

εδώ θέλει κόπο,

θέλει ιδρώτα,

θέλει γνώση,

θέλει ξελάκομα,  

θέλει σκάψιμο - τον "Γενάρη", γιατί όπως λέγαν "τον Γενάρη κλάδευε και φεγγάρι μην κοιτάς", 

θέλει ράντισμα με γαλαζόπετρα,

θέλει θειάφισμα,

θέλει σκαλίσματα, 

θέλει βλαστολόγημα,

θέλει κορφολόγημα,

θέλει ξεφύλλισμα - αφαιρούσαμε τα φύλλα για να αναπνέει το σταφύλι ή η σταφίδα για να μη σαπίσουν και όχι από το πάνω μέρος που θα τα έκαιγε ο ήλιος, αλλά από κάτω.

θέλει χαράκωμα - μόνο οι γνώστες έκανα "χαράκωμα" - θυμάμαι το θείο μου! Ήταν ιεροτελεστία για αυτόν το "χαράκωμα" και...

δεν το έκανε όποιος-όποιος !

Όοοοχι - μόνο οι "μύστες"

...για να φτάσουμε τελικά στον Αύγουστο, στις αρχές, και να αρχίσουν να ροδίζουν οι ρόγες στα τσαμπιά!

Και ερχόμαστε στον τρύγο!

Και ήταν γιορτή!

Το επιστέγασμα των κόπων όλων!

Βούιζαν οι πλαγιές από το τραγούδι των τρυγητών!

Άνδρες, 

γυναίκες, 

μικροί, 

μεγάλοι, 

όλοι στη γιορτή του τρύγου.
Και για τους έχοντες αμπέλια, τα σταφύλια στο πατητήρι και

ο μούστος στα βαρέλια ώσπου να ωριμάσει και να μεταμορφωθεί σε κρασί!

Και μετά άλλο πανηγύρι - η απόσταξη!

Το τσίπουρο ή η ρακή, ανάλογα την περιοχή!

Απόσταξη - το αποκορύφωμα της όλης διαδικασίας!!
Και βέβαια το μοσχοβόλημα των σπιτιών από τη γιορτή της μουστιάς!

Παλάτια τα αγροτόσπιτα!

πετιμέζι,

μουσταλευριά, 

σουτζούκια

μουστοκούλουρα και τόσα άλλα που παρασκεύαζαν οι νοικοκυρές από το μούστο!

Και για τους έχοντες σταφίδα*, το άπλωμα στα αλώνια, - πως να ξεχάσω το ερωτικό, σατιρικό, δίστιχο δεκαπεντασύλλαβο  που περικλείει όλη την ομορφιά αυτής της τελετουργίας: 

"Όσες σταφίδες λιάζονται τον Αύγουστο στ’ αλώνια, 

τόσα βυζιά χαϊδεύονται το βράδυ στα σεντόνια!

το γύρισμα για να ολοκληρωθεί

η ξήρανση,

το τρίψιμο για να φύγουν τα φρύγανα/τσίπουρα και να μείνει καθαρή η σταφίδα,

η συλλογή και

το σάκιασμα! - η συσκευασία σε σακιά!

Και στο ενδιάμεσο - όσο η σταφίδα ήταν απλωμένη στα αλώνια  - αν έπιανε βροχή - εκεί να δείτε τρέξιμο, είτε μέρα ήταν είτε νύχτα, έπρεπε η σταφίδα να σκεπαστή εν ριπή οφθαλμού - γιατί αλλιώς δεν μπορούσε πια να πουληθεί, θα γινόταν κρασί!!!

*Ο Ιπποκράτης στα βιβλία του 2ον και 3ον "Περί Νουσών", αναφέρεται σε λευκές και σε μελανές σταφίδες.

Επίσης,  αναφορές  για  τις  σταφίδες  κάνουν  ο  Ηρόδοτος,  

ο  Πλάτων,  

ο Αθηναίος και άλλοι αρχαίοι συγγραφείς. 

Ο Ξενοφών στην «Κύρου Ανάβαση» αναφέρει ότι οι σταφίδες αποτελούσαν σημαντικό μέρος του συσσιτίου των στρατιωτών. 

Κατά τη διέλευση των στρατευμάτων από την Αρμενία γίνεται αναφορά για οίνους ευώδεις και σταφίδες από διάφορες  ποικιλίες.

Όμορφα πράγματα,

απλά, 

αριστοτεχνικά, 

με κόπο, 

με αγάπη αλλά με απέραντη γνώση, πολύτιμη, "αμόρφωτων" ανθρώπων!

Καταγεγραμμένα στο κύτταρό τους, στο δέρμα τους το ίδιο!!!

Και αναρωτιέμαι - που πήγαν όλα αυτά!

Γιατί τόση λήθη.

Που χάθηκε η γνώση;

Ο άνθρωπος από πολύ νωρίς διαπίστωσε ότι οι καρποί της αμπέλου, όταν αποξηραίνονται επάνω στα φυτά, αποκτούσαν πολύ γλυκιά γεύση. 

Η πιο σημαντική διαπίστωση όμως ήταν ότι. οι αποξηραμένοι καρποί της αμπέλου και της σταφίδας διατηρούνταν  για  πολύ  μεγάλο  χρονικό  διάστημα  και  μπορούσαν  να καταναλωθούν σε εποχές, όπου η  εξεύρεση  τροφής ήταν δύσκολη. 

Έτσι οι αποξηραμένες  σταφυλές  ήταν  γνωστές  από  την  αρχαιότητα  και  μάλιστα αναφέρονται και σε αρχαία κείμενα ως ασταφίδες, σταφυλίδες ή σταφίδες

Γιατί τόση απαξίωση;
Kai θυμάμαι, όλοι στα χωριά που είχαν αμπέλια και σταφίδες κάθονταν και υπολόγιζαν πόσα κοφίνια θα χρειάζονταν,

πόσα γαϊδουράκια ή μουλάρια και πόσους "εργάτες"

Σήμερα μας ξενίζουν όλα αυτά, αλλά τότε έτσι  κυλούσε η ζωή!!!

Βλέπετε τότε, σε πολλά μέρη της χώρας μας πολλοί κάμποι ήταν γεμάτοι αμπέλια και σταφίδες, σήμερα λίγα από λίγους τολμηρούς και θαρραλέους!!!

Πάλι ο Κώστας Κρυστάλλης στο "Τραγούδι του Τρυγητού", γράφει: 

Το λέει η Γκόλφω η όμορφη, το λέει με το τραγούδι: /

Αμπέλι μου πλατύφυλλο και καλοκλαδεμένο / 

δέσε σταφύλια κόκκινα, να μπω να σε τρυγήσω / 

να κάνω αθάνατο κρασί, μοσχοβολιά γεμάτο / 

να γύρει απ` τη μακρινή την ξενιτιά ο καλός μου / 

Να κατεβώ μες στην αυλή, να πιάσω τ` άλογό του, / 

να τον φιλήσω αγκαλιαστά στα μάτια και στο στόμα, / 

να τον κεράσω αμπέλι μου, τ` αθάνατο κρασί σου, / 

της ξενιτιάς τα βάσανα να παν, να τα ξεχάσει. 

και το χαρούμενο τσιριτρό του Ζαχαρία Παπαντωνίου που τόσο μου άρεσε όταν ήμουν παιδί!!!

Σέ μια ρώγα από σταφύλι 

έπεσαν οχτώ σπουργίτες 

και τρωγόπιναν οι φίλοι. 

Τσίρι - τίρι, τσιριτρό, 

τσιριτρί, τσιριτρό!

Έχτυπούσανε τις μύτες 

και κουνούσαν τις ουρές 

κι είχαν γέλια και  χαρές. 

Τσίρι -τίρι, τσιριτρό, 

τσιριτρί, τσιριτρό!

Πώ πω πώ πω σε μια ρώγα 

φαγοπότι και φωνή! 

την αφήκαν αδειανή. 

Τσίρι -τίρι, τσιριτρό, 

τσιριτρί, τσιριτρό!

Και μέθυσαν κι ολημέρα 

πάνε δώθε, πάνε πέρα, 

τραγουδώντας στον αέρα: 

Τσίρι -τίρι, τσιριτρό, 

τσιριτρί, τσιριτρό!

Μαθαίνω: Αναλυτική κλίση ρήματος "ιάομαι / ἰῶμαι"

Αρχαία Ελληνικά: Αναλυτική κλίση ρήματος "ἰάομαι / ἰῶμαι"
 
ἰῶμαι: γιατρεύω
 
Ενεστώτας
Οριστική
ἰῶμαι, ἰᾷ, ἰᾶται, ἰώμεθα, ἰᾶσθε, ἰῶνται
Υποτακτική
ἰῶμαι, ἰᾷ, ἰᾶται, ἰώμεθα, ἰᾶσθε, ἰῶνται
Ευκτική
ἰῴμην, ἰῷο, ἰῷτο, ἰῴμεθα, ἰῷσθε, ἰῷντο
Προστακτική
--- ἰῶ, ἰάσθω, --- ἰᾶσθε, ἰάσθων ή ἰάσθωσαν
Απαρέμφατο
ἰᾶσθαι
Μετοχή
ἰώμενος, ἰωμένη, ἰώμενον
 
Παρατατικός
ἰώμην, ἰῶ, ἰᾶτο, ἰώμεθα, ἰᾶσθε, ἰῶντο
 
Μέλλοντας
Οριστική
ἰάσομαι, ἰάσῃ ή ἰάσει, ἰάσεται, ἰασόμεθα, ἰάσεσθε, ἰάσονται
Ευκτική
ἰασοίμην, ἰάσοιο, ἰάσοιτο, ἰασοίμεθα, ἰάσοισθε, ἰάσοιντο
Απαρέμφατο
ἰάσεσθαι
Μετοχή
ἰασόμενος
ἰασομένη
ἰασόμενον
 
Αόριστος
Οριστική
ἰασάμην, ἰάσω, ἰάσατο, ἰασάμεθα, ἰάσασθε, ἰάσαντο
Υποτακτική
ἰάσωμαι, ἰάσῃ, ἰάσηται, ἰασώμεθα, ἰάσησθε, ἰάσωνται
Ευκτική
ἰασαίμην, ἰάσαιο, ἰάσαιτο, ἰασαίμεθα, ἰάσαισθε, ἰάσαιντο
Προστακτική
---, ἰάσαι, ἰασάσθω, ---, ἰάσασθε, ἰασάσθων ή ἰσάσθωσαν
Απαρέμφατο
ἰάσασθαι
Μετοχή
ἰασάμενος
ἰασαμένη
ἰασάμενον
 
Παθητικός Αόριστος
Οριστική
ἰάθην, ἰάθης, ἰάθη, ἰάθημεν, ἰάθητε, ἰάθησαν
Υποτακτική
ἰαθῶ, ἰαθῇς, ἰαθῇ, ἰαθῶμεν, ἰαθῆτε, ἰαθῶσι(ν)
Ευκτική
ἰαθείην, ἰαθείης, ἰαθείη, ἰαθείημεν ή ἰαθεῖμεν, ἰαθείητε ή ἰαθεῖτε, ἰαθείησαν ή ἰαθεῖεν
Προστακτική
---, ἰάθητι, ἰαθήτω, ---, ἰάθητε, ἰαθέντων ή ἰαθήτωσαν
Απαρέμφατο
ἰαθῆναι
Μετοχή
ἰαθείς
ἰαθεῖσα
ἰαθέν

latistor.blogspot.com

ένας αγρότης περπατάει σε καταιγίδα σκόνης - η φωτογραφία μια φορά και έναν καιρό -7

...φωτογραφία είναι του Arthur Rothstein - ένας αγρότης περπατάει σε καταιγίδα σκόνης, στην κομητεία Cimarron της Οκλαχόμα γύρω στο 1936. 

Ο Arthur Rothstein ήταν ο πρώτος φωτογράφος του προσωπικού της Farm Security Administration/FSA.

Γεννημένος στη Νέα Υόρκη και με σπουδές στο πανεπιστήμιο Κολούμπια, ήθελε να δείξει την καταστροφή του Dust Bowl στους ανθρώπους στα ανατολικά. 

"Ο στόχος της φωτογραφίας είναι να κινητοποιήσει τους ανθρώπους σε δράση, να αλλάξει ή να αποτρέψει μια κατάσταση επειδή μπορεί να είναι λάθος ή επιζήμια, ή να υποστηρίξει ή να ενθαρρύνει μια κατάσταση επειδή είναι ευεργετική", έγραψε σε ένα βιβλίο του το 1986

Το Dust Bowl ήταν το αποτέλεσμα μιας περιόδου σοβαρών καταιγίδων σκόνης που έβλαψαν σε μεγάλο βαθμό την οικολογία και τη γεωργία των αμερικανικών και καναδικών λιβαδιών κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930. 

Το φαινόμενο προκλήθηκε από ένα συνδυασμό φυσικών παραγόντων έντονη ξηρασία και ανθρωπογενών παραγόντων: την αποτυχία εφαρμογής μεθόδων καλλιέργειας ξηρών εδαφών για την αποτροπή της διάβρωσης από τον άνεμο, κυρίως την καταστροφή του φυσικού επιφανειακού εδάφους από τους εποίκους της περιοχής, από το 1934, 1936 και 1939-1940, αλλά ορισμένες περιοχές των High Plains βίωσαν συνθήκες ξηρασίας για διάστημα έως και οκτώ ετών,

Το Dust Bowl αποτέλεσε αντικείμενο πολλών πολιτιστικών έργων, όπως το μυθιστόρημα του John Steinbeck The Grapes of Wrath/Τα σταφύλια της οργής του 1939, η λαϊκή μουσική του Woodrow Wilson Guthrie και οι φωτογραφίες της Dorothea Lange που απεικονίζουν τις συνθήκες των μεταναστών, όπως στην συγκλονιστική φωτογραφία Migrant Mother/Μητέρα μετανάστρια, την οποία τράβηξε το 1936.

Στην ταινία «Interstellar» ο Κρίστοφερ Νόλαν, στα πρώτα λεπτά της ταινίας φιλοξενεί αληθινές μαρτυρίες επιζώντων από το καταστροφικό φαινόμενο «Dust Bowl», που σχεδόν κατέστρεψε τις μεσοδυτικές Ηνωμένες Πολιτείες τη δεκαετία του 1930.

ntina