Η ιστορία μιας φωτογραφίας - η μεγάλη ύφεση κάποτε στην Αμερική ή μήπως "όχι κάποτε";

 

η ιστορία μιας φωτογραφίας

και "η μεγάλη ύφεση κάποτε στην Αμερική"

και εμείς όλοι να ακούμε πάλι για κρίση,

για ύφεση...

φαίνεται ότι όλοι μας,

πολίτες,

πολιτικοί,

οικονομολόγοι, δεν καταφέραμε τίποτα σημαντικό όλα αυτά τα χρόνια...

αν είχαμε καταφέρει κάτι δεν θα μιλούσαμε για κρίση και για ύφεση τον εικοστό πρώτο αιώνα!!!

1930...

1931...

1932...

η καρδιά της μεγάλης ύφεσης...

λέγεται πως χίλιες περίπου κατοικίες κατάσχονταν λόγω ανεξόφλητων δανείων καθημερινά

μόνο στις πόλεις...

στα μεγάλα αστικά κέντρα οι άστεγοι σχημάτιζαν-λέγεται- ολόκληρες παραγκουπόλεις...

χαρτόκουτα αντί για σπίτια και γέμιζαν τα μεγάλα πάρκα...

ήταν οι περίφημες  Χούβερβιλς από το όνομα του Προέδρου Χέρμπερτ Χούβερ (Herbert Hoover, 1928-1932) τον οποίο θεωρούσαν υπεύθυνο για την κατάσταση...

σε κάποιες συνοικίες, όπως στο Λόουερ Ίστ Σάιντ του Μανχάτταν  χιλιάδες εσωτερικοί μετανάστες ζούσαν στοιβαγμένοι σε άθλια κτίρια τα slums με απάνθρωπες συνθήκες υγιεινής και

η παιδική θνησιμότητα στα ύψη...

μεταξύ 1929 και 1931 διακόσια - 231 - παιδιά πέθαναν από ασθένειες οι οποίες είχαν σχέση  με κακή διατροφή μόνο σε μια κομητεία...

μόνο σε μια κομητεία στο Χάρλαν της Πολιτείας του Κεντάκι...

στην επαρχία ένα στα οκτώ αγροκτήματα απειλούνταν άμεσα με κατάσχεση λόγω χρεών προς τις τράπεζες...

οι αγρότες απειλούσαν με τα όπλα τους κλητήρες που έρχονταν να κατασχέσουν τις περιουσίες τις δικές τους και των γειτόνων τους...

ο μέσος όρος των αυτοκτονιών αυξάνονταν μέρα με την μέρα...

1932...

πρόεδρος ο Franklin Delano Roosevelt...

Franklin Delano Roosevelt, FDR, 1882-1945εξελέγη από τους πολίτες για να αντιμετωπίσει την κρίση...

να τους βγάλει από την μεγάλη ύφεση...

το πρόγραμμα του Franklin Delano Roosevelt έμεινε στην ιστορία με το όνομα New Deal!!!

απέβλεπε στην έξοδο από την οικονομική κρίση και στην αποτροπή παρόμοιων κρίσεων στο μέλλον...

ο Ρούσβελτ υποσχέθηκε την προστασία του ξεχασμένου πολίτη...

"the forgotten man"

έλεγε πως ο πολίτης πρέπει να είναι ελεύθερος από το φόβο που προκαλείται από πάσης φύσεως κοινωνικούς και οικονομικούς παράγοντες...

θεμελιώδες δικαίωμα...

"freedom from fear" έλεγε...

και υπό την αιγίδα ενός από του οργανισμούς του new deal η κυβέρνηση έστειλε φωτογράφους σε ολόκληρη την χώρα για να τεκμηριωθεί η δριμύτητα της μεγάλης ύφεσης...

και από εδώ ξεπηδούν οι συγκλονιστικές φωτογραφίες της Dorothea Lange, μιάς φωτογράφου-μέχρι τότε-πορτραίτων στο Σαν Φρανσίσκο...

και να η πιό διάσημη φωτογραφία της

η "migrant mother"

η φωτογραφία αυτή έγινε το σύμβολο εκείνων των ζοφερών στιγμών...

έγινε το σύμβολο της μεγάλης ύφεσης...

τραβήχτηκε το 1936 σε ένα στρατόπεδο επανεγκατάστασης στην Καλιφόρνια...

ένα στρατόπεδο γεμάτο εσωτερικούς μετανάστες...

πεινασμένους,

εξαθλιωμένους,

χωρίς τροφή,

χωρίς τίποτα,

ντροπιασμένους,

κρύβονταν,

δεν ήθελαν κανένας να ξέρει ποιοι ήταν και μια γυναίκα 32 χρονών με εφτά πεινασμένα παιδιά...

η  Florence Owens Thompson και γαντζωμένα πάνω της τα παιδιά της...

και αφηγείται η Dorothea Lange: "μόλις είδα την απελπισμένη και πεινασμένη μητέρα με τράβηξε πάνω της σαν μαγνήτης, δεν θυμάμαι πως εξήγησε η ίδια την παρουσία μου και την φωτογραφική μου μηχανή...

εκείνο που θυμάμαι είναι ότι δεν με ρώτησε τίποτα

και

δεν την ρώτησα την ιστορία της και το όνομά της...

μου είπε την ηλικία της...

θεέ!!!

ήταν - μόνο - 32 ετών...

μου είπε ότι έτρωγαν παγωμένα λαχανικά που φύτρωναν στα γύρω χωράφια και πουλιά που έπιαναν τα παιδιά της...

μόλις πριν λίγο είχε πουλήσει τα ελαστικά του αυτοκινήτου της για να αγοράσει λίγα τρόφιμα...

κάθισε εκεί στην λιτή της σκηνή με τα παιδιά της μαζεμένα γύρω της...

με άφησε να την φωτογραφίσω, ίσως νόμιζε ότι οι φωτογραφίες μου θα μπορούσαν να την βοηθήσουν"

και τα χρόνια πέρασαν...

οι πρωτότυπες φωτογραφίες της "migrant mother" της 

Dorothea Lange πωλούνται για εκατοντάδες  χιλιάδες δολάρια σε διάσημους οίκους δημοπρασιών...

το 1998 έφτασε να κοσμήσει ένα γραμματόσημο των 32 σέντς...

η γυναίκα όμως αυτή είχε πεθάνει δεκαπέντε χρόνια νωρίτερα...

και εμείς όλοι να ακούμε πάλι για κρίση,

για ύφεση...

φαίνεται ότι όλοι μας,

πολίτες,

πολιτικοί,

οικονομολόγοι, δεν καταφέραμε τίποτα σημαντικό όλα αυτά τα χρόνια...

αν είχαμε καταφέρει κάτι δεν θα μιλούσαμε για κρίση και για ύφεση τον εικοστό πρώτο αιώνα!!!

επεξεργασία κειμένου:ntina

photo