Το σημερινό άρθρο μας είναι αφιερωμένο σε ένα ζεύγος λέξεων που συγγενεύουν όχι μόνο ηχητικώς αλλά και σημασιολογικώς.
Πρόκειται για τα ουσιαστικά ευημερία και ευμάρεια, που απαντούν ίδια κι απαράλλακτα και στην αρχαία ελληνική γλώσσα.
Κατά πρώτον, το ουσιαστικό ευημερία αναφέρεται στην εν γένει κατάσταση που διαμορφώνουν οι συνθήκες πλούτου, οικονομικής άνθησης και ευδαιμονίας:
«Τους ευχήθηκα από καρδιάς υγεία και ευημερία», «Στόχος της σημερινής κυβέρνησης είναι η ευημερία όλων των πολιτών»,
«H κοινωνική ευημερία εξαρτάται τόσο από το μέγεθος του εθνικού εισοδήματος όσο και από τον τρόπο κατανομής του».
Πέραν της ευημερίας, τις συνθήκες άνετης και καλής ζωής φανερώνουν τα ουσιαστικά ευζωία, ευδοκίμηση, καλοπέραση, καλοζωία.
Στην αρχαία ελληνική γλώσσα το ουσιαστικό ευημερία είχε την έννοια της καλοκαιρίας, του ωραίου καιρού, αλλά και των ευτυχισμένων ημερών, της υγείας και της ευτυχίας, της τιμής και της δόξας.
Κατά δεύτερον, το ουσιαστικό ευμάρεια σημαίνει ειδικότερα τον πλούτο, την ευπορία, την ευπραγία, την αφθονία υλικών αγαθών, την οικονομική άνεση:
«Το πανάκριβο αυτοκίνητό του και η πολυτελέστατη κατοικία του φανερώνουν την ευμάρειά του», «Οι χώρες του Δυτικού κόσμου έζησαν χωρίς καμία αμφιβολία περιόδους μεγάλης ευμάρειας».
Αντώνυμα της ευμάρειας είναι η ανέχεια, η απορία (έλλειψη οικονομικών πόρων), η πενία, η φτώχια, η δυσπραγία.
Στην αρχαία ελληνική γλώσσα το ουσιαστικό ευμάρεια είχε την έννοια της ευκολίας, της ευχέρειας, της καταλληλότητας, αλλά και των ανέσεων, της άνετης ζωής.
Βαγγέλης Στεργιόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου