Συντάκτης:
Γιώργος Θ. Μιχαήλ*
Είναι αλήθεια πως αν το δέντρο, ο ακίνητος βιολογικός μας πρόγονος, σκεφτόταν σαν τον άνθρωπο, θα ονειρευόταν ένα βηματάκι στον χώρο.Ετσι και ο άνθρωπος, ο κατακτητής των τριών διαστάσεων του χώρου, από το ξεκίνημα της ύπαρξής του ονειρεύεται να κάνει βήματα μπροστά ή πίσω, στον δρόμο που χαράζει ο χρόνος στο πέρασμά του.
Ο χρόνος γεννήθηκε μαζί με το σύμπαν και ο ρόλος του είναι να μετρά την εντροπία. Δηλαδή τη συνεχή υποβάθμιση και τη φθορά των πάντων.
Το σύμπαν, το μέγα δημιούργημα των δισεκατομμυρίων γαλαξιών, λέγεται ότι κάποτε θα υποκύψει στην εντροπία.
Το ρολόι του χρόνου, εδώ και εκατομμύρια χρόνια, μετρά την προσέγγιση του σύμπαντος στο ζοφερό πεπρωμένο του. Τη συντέλεια, που λένε και οι Γραφές.
Θα επέλθει λοιπόν κάποτε η τελική καταστροφή; Ή μήπως αυτό που θα συντελεστεί θα είναι η ολοκλήρωση και τελική διαμόρφωση της δομής του σύμπαντος;
Εάν το σύμπαν έμενε μόνο του, χωρίς κάποια οντότητα που να το φροντίζει, θα έμοιαζε με ένα τεράστιο οικοδόμημα που αφότου χτίστηκε εγκαταλείφθηκε στη μοίρα του.
Είναι φυσικό ότι έτσι το σύμπαν θα έμενε έρμαιο στην εντροπία και, φυσικά, με το πέρασμα του πανδαμάτορας χρόνου θα παραδιδόταν τελικά στην καταστροφή. Ομως, ευτυχώς, τα πράγματα δεν φαίνεται να εξελίσσονται μ' αυτό τον τρόπο.
Κάποια στιγμή, πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, κάπου μέσα στην απεραντοσύνη του σύμπαντος εμφανίστηκε η ζωή.
Ξεκίνησε με τη μορφή ενός κυττάρου και εξελίχθηκε αργότερα σε μια τεράστια ποικιλία κυτταρικών συλλογικοτήτων, τα φυτά και τα ζώα, με κυρίαρχη την ομάδα των θηλαστικών που έχει κορυφαίο είδος τον άνθρωπο (homo sapiens) (τουλάχιστον στον πλανήτη μας έτσι έγινε).
Θα έλεγε κανείς ότι η γέννηση και η ανάπτυξη της ζωής είχε πάντα κορυφαίο της στόχο την εξέλιξη του εγκεφάλου σε κορυφαίο όργανο της γνώσης, της ανακάλυψης, της δημιουργικότητας, αλλά και της βαθύτατης επίγνωσης του προβλήματος της φθοράς που εκφράζεται με τον φόβο για τον θάνατο.
Ο ρόλος που έχει ως υπέρτατο προορισμό ο ισχυρός εγκέφαλος του ανθρώπου φαίνεται πως είναι ο αγώνας του ενάντια στην εντροπία.
Δηλαδή ενάντια στη λειτουργική - δομική αστοχία και τον εκφυλισμό του μεγαλειώδους οργανικού και ανόργανου συμπαντικού οικοδομήματος.
Ο χρόνος γεννήθηκε μαζί με το σύμπαν και θα παραμένει χρήσιμος αλλά και δυνάστης μας, όσο ο εγκέφαλος των ανθρώπων, που αναπτύσσεται και αναπτύσσει τον πολιτισμό, θα παλεύει να βρει τη λύση του προαιώνιου προβλήματος της εντροπίας που έχει μοιραίο αποτέλεσμα την αστοχία, την καταστροφή και τον θάνατο.
Η θεοποίηση του χρόνου (Κρόνος ο πατέρας των θεών) και η εξάρτησή μας από αυτόν θα συνεχίσει να ισχύει όσο δεν έχουν ακόμη λυθεί τα παραπάνω προβλήματα.
Ομως, εδώ και χιλιάδες χρόνια, από τότε που οι Αιγύπτιοι βαλσάμωναν τους Φαραώ, οι καλλιτέχνες έκαναν τα αγάλματα και τα ζωγραφικά πορτρέτα των διασήμων, οι εφευρέτες και οι επιστήμονες τη φωτογραφία, τα βίντεο, τα ολογράμματα και οι γιατροί και βιολόγοι ανακάλυπταν τις διάφορες θεραπευτικές μεθόδους, ο εγκέφαλος του ανθρώπου συνεχίζει ακατάπαυστα να προσπαθεί να «απαθανατίσει», οραματιζόμενος την τελική νίκη ενάντια στην εντροπία και τον θάνατο.
Με το πέρασμα των αιώνων και την αύξηση του επιπέδου της παγκόσμιας γνώσης θα φανούν ξεκάθαρα οι καταστροφικές επιπτώσεις των πολέμων, της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και εν γένει του εγωκεντρισμού στη διατήρηση της ζωής και της ευημερίας.
Τότε, ο συλλογικός παντοδύναμος εγκέφαλος της μεγάλης κοινωνίας των ανθρώπων του μέλλοντος (το Διαδίκτυο είναι ένα μικρό και πρωτόγονο βήμα), σε αντιδιαστολή με τον αδύναμο και συνήθως άστοχο εγκέφαλο του «εγώ» θα καταργήσει με την εκρηκτική πολιτιστική και επιστημονική εξέλιξη την εντροπία και τότε φυσικά, ο χρόνος θα εκπέσει από τον θρόνο του δυνάστη και προαιώνιου δείκτη της φθοράς και του θανάτου.
Η συντελούμενη μελλοντική αληθινή (θεία) κοινωνία των ανθρώπων θα είναι η άχρονη κυρίαρχη οντότητα του σύμπαντος που θα ελέγχει τη διαχείριση του δομικού, του ενεργειακού και του ποιοτικού επιπέδου όλων των ουράνιων σωμάτων και των οντοτήτων του σύμπαντος.
Η μεγάλη μελλοντική κοινωνία των ανθρώπων που θα κατατροπώσει εν τέλει το εγώ θα γίνει ο βασικός συντελεστής της διάχυσης της ζωής μέσα στο σύμπαν και της ολοκλήρωσής της σαν φροντιστή της αιωνιότητάς του.
Αυτή η απόλυτη κοινωνία θα καταργήσει τον χρόνο και θα τον αντικαταστήσει με την ελευθερία, την αιώνια χαρά και την αέναη απόλαυση της ανακάλυψης και της φροντίδας των άπειρων μυστηρίων του σύμπαντος.
Θα είναι το μέγα εμείς που μας αφορά απόλυτα, όλους όσοι γεννηθήκαμε και θα γεννηθούμε, γιατί θα είμαστε εμείς και τα παιδιά μας οι υπεύθυνοι συντελεστές της αφθαρσίας και της αιωνιότητας.
Θα είμαστε τα έλλογα κύτταρα, που με την αλήθεια, την αγάπη, τη συλλογικότητα και τη συνεργασία μας θα χτίσουμε το μοναδικό, το παντοδύναμο, το αιώνιο, το προϋπάρχον, το θείο.
*Αρχιτέκτονας - βιομηχ. σχεδιαστής
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου