Τίνος είναι τα γονίδια τελικά;

πριν πολλά-πολλά χρόνια το 1976 ο Richard Dawkinς στο βιβλίο του το εγωιστικό γονίδιο-The selfish gene-είχε διατυπώσει την άποψη πως "εμείς οι άνθρωποι υπάρχουμε ως οχήματα ή ως μηχανές επιβίωσης,με τα γονίδια να δημιουργούν τους ανθρώπινους μηχανισμούς προκειμένου 

αυτά τα ίδια να αναπαραχθούν και να επιβιώσουν στο πέρασμα των αιώνων....."

τι εγωισμός αλήθεια....

και έρχεται τώρα εν έτη 2010 το αµερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης να ανακοινώσει:

Τα γονίδια δεν είναι κανενός! 

και.....

Στον αέρα τα διπλώµατα ευρεσιτεχνίας µεγάλων εταιρειών

Ουδείς µπορεί να κατοχυρώσει µε δίπλωµα ευρεσιτεχνίας το ανθρώπινο γονιδίωµα, ανακοίνωσε το αµερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης.  
Και οι εταιρείες βιοτεχνολογίας ξεσηκώθηκαν…
Επειτα από δεκάδες χρόνια και αφού έχουν ήδη δοθεί 40.000 διπλώµατα ευρεσιτεχνίας, οι ειδικοί του υπουργείου Δικαιοσύνης των ΗΠΑ αποφάσισαν ότι τα γονίδια του ανθρώπου δεν µπορεί να αποτελούν αντικείµενα τέτοιων διπλωµάτων. 

Για τον κόσµο της βιοτεχνολογίας, πρόκειται για επανάσταση που κάνει τους οπαδούς της ελεύθερης χρήσης του γονιδιώµατος να αγαλλιάζουν και τις µεγάλες εταιρείες, που έχουν ξοδέψει εκατοµµύρια δολάρια σε γενετικές έρευνες µε σκοπό το κέρδος, να διαµαρτύρονται για σκάνδαλο. 

Τώρα το Οµοσπονδιακό Γραφείο Διπλωµάτων Ευρεσιτεχνίας θα πρέπει να αποφασίσει αν θα δεχθεί ή όχι την απόφαση του υπουργείου έπειτα από µια διαδικασία της διαιτησίας, καθώς η διένεξη είναι ανάµεσα σε δύο µη κερδοσκοπικές οργανώσεις ,την Αµερικανική Ενωση Ελευθεριών του Πολίτη (ΑCLU) και το Δηµόσιο Ιδρυµα Ευρεσιτεχνιών,και τη Μyriad Genetics, η οποία µε το Πανεπιστήµιο της Γιούτας έχει διπλώµατα ευρεσιτεχνίας για δύο γονίδια, τα ΒRCΑ1 και ΒRCΑ2. 

Ο στόχος της εταιρείας και των ερευνητών είναι να ανακαλύψουν αν αυτά τα γονίδια δηµιουργούν προδιάθεση για όγκους στις ωοθήκες και τους µαστούς. 

Μα για να το κάνουν, πρέπει άραγε να έχουν διπλώµατα ευρεσιτεχνίας για τα δύο γονίδια που «ανακάλυψαν»; Ενα δικαστήριο έχει ήδη αποφανθεί πως όχι, όµως η Μyriad άσκησε έφεση και η υπόθεση συνεχίζεται.  

Προϊόν της φύσης
Η ανακοίνωση του αµερικανικού υπουργείου λέει τώρα πως «η χηµική δοµή των ανθρώπινων γονιδίων είναι ένα προϊόν της φύσης»: τα γονίδια δεν είναι «επινοήσεις» και γι αυτό πρέπει να είναι κληρονοµιά ολόκληρης της ανθρωπότητας. 

Οι υποστηρικτές της ευρεσιτεχνίας υποστηρίζουν πως τα γονίδια εκτός σώµατος είναι χηµικές δοµές διαφορετικές από αυτές που υπάρχουν στο σώµα και γι αυτό πρέπει να µπορούν να αποτελούν αντικείµενα ευρεσιτεχνίας. 

Οι εµπειρογνώµονες της κυβέρνησης ανταπαντούν πως, ακόµη κι όταν η δοµή είναι «αποµονωµένη» από το φυσικό της περιβάλλον (το σώµα), αποτελεί προϊόν της φύσης. 

Οπως «οι ίνες του βαµβακιού που έχουν διαχωριστεί από τα άνθη του βαµβακιού. Ή του άνθρακα που εξορύσσεται από τη γη». 

Μοιάζει προφανές. 

Στους «Νιου Γιόρκ Τάιµς» που αποκάλυψαν την απόφαση του υπουργείου, ο καθηγητής Τζέιµς Εβανς του Πανεπιστηµίου της Βόρειας Καρολίνας µιλάει για «σηµαντικό σταθµό: µια γραµµή που χαράχθηκε στην άµµο». 

Από την άλλη βέβαια, η άµµος αλλάζει συνεχώς και η πίεση των µεγάλων εταιρειών µόλις που έχει αρχίσει.  

Αλλαγή πορείας
Το υπουργείο Δικαιοσύνης παραδέχεται ότι η απόφασή του αποτελεί πραγµατική αλλαγή πορείας σε σχέση µε τα όσα ίσχυαν ώς τώρα. 

Οµως οι εµπειρογνώµονες του υπουργείου υποστηρίζουν πως οι συνέπειες για τη βιοµηχανία της βιοτεχνολογίας δεν θα είναι τόσο σοβαρές: οι χειρισµοί του DΝΑ όπως αυτοί που χρησιµοποιούνται για να δηµιουργηθούν οι διαγονιδιακές ή ιδιαίτερες γενετικές θεραπείες  µπορούν να συνεχίσουν να καλύπτονται από διπλώµατα ευρεσιτεχνίας επειδή «αποτελούν προϊόντα της ευφυΐας του ανθρώπου».

Μία συνταγή και ένα παραμύθι - σπιτικό αντισηπτικό: το ξύδι των τεσσάρων κλεφτών

Τα φοβερά χρόνια της Μεγάλης Πανώλης στη Μασσαλία (1720-1722), λίγοι κατόρθωσαν να επιβιώσουν από την επιδημία που αποδεκάτισε τον πληθυσμό.
Ανάμεσα στους επιζήσαντες ήταν και τέσσερις κλέφτες που αν και λήστευαν τους ασθενείς και συλούσαν τους νεκρούς, αυτοί έμειναν ανέπαφοι.
Όπλο τους ήταν ένα βοτανικό σκεύασμα που τους προστάτευε.
Οι εκδοχές της ιστορίας αυτής είναι τόσες όσες και οι διαφορετικές φόρμουλες της συνταγής.
Κατά μία εκδοχή η θαυματουργή αυτή συνταγή έγινε γνωστή όταν οι κλέφτες της Μασσαλίας συνελήφθησαν και για να τους χαριστεί η ζωή αποκάλυψαν τη μυστική φόρμουλα.
Υπάρχει μια παρόμοια ιστορία που εκτυλίσσεται στην Τουλούζ, πολύ νωρίτερα, γύρω στο 1630, με διαφορετικό όμως τέλος: αν και οι (τέσσερεις πάλι) κλέφτες αποκαλύπτουν τη συνταγή, εν τούτοις εκτελούνται.

Ως επικρατέστερη αυθεντική συνταγή θεωρείται αυτή που παραθέτει ο γάλλος αρωματοθεραπευτής Jean Valnet (1920-1995), στο βιβλίο του “La phytothérapie”, ως απόσπασμα πρακτικών του κοινοβουλίου της Τουλούζ.
Πάρτε 3 πίντες από δυνατό άσπρο ξύδι, προσθέστε από μια χούφτα αρτεμησία, σπειραία, άρκευθο, ρίγανη και φασκόμηλο.
Προσθέστε ακόμα 50 καρφιά γαρίφαλο και από 2 ουγγιές ρίζα ινούλας, αγγελική, δενδρολίβανο, μαρρούβιο και 3 μεζούρες καμφορά.
Αφήστε το μίγμα σε δοχείο για 15 ημέρες και μετά στραγγίστε.
O Dr. Valnet ισχυρίζεται δε ότι αυτή είναι η συνταγή που αποκάλυψαν οι 4 κλέφτες που συνελήφθησαν στην πόλη κατά τα έτη 1628-1631 και ότι αυτή η ίδια συνταγή επαναχρησιμοποιήθηκε από τους κλέφτες της Μασσαλίας 100 χρόνια αργότερα.
Aς τη δούμε προσεκτικότερα.
Το ξύδι των τεσσάρων κλεφτών,  Εκδοχή 1η
~ 1,5 λίτρο* ξύδι από άσπρο κρασί
~ 1 χούφτα αρτεμησία (Αrtemisia absinthium)
~ 1 χούφτα σπειραία (Spiraea ulmaria)
~ 1 χούφτα άρκευθο (Juniperus communis)
~ 1 χούφτα ρίγανη (Origanum vulgare)
~ 1 χούφτα φασκόμηλο (Salvia officinalis)
~ 50 τεμάχια γαρίφαλο (Eugenia caryophyllus)
~ 60 γραμ.* ρίζα ινούλας (Inula helenium)
~ 60 γραμ.* αγγελική (Angelica archangelica)
~ 60 γραμ.* δενδρολίβανο (Rosmarinus officinalis )
~ 60 γραμ.* μαρρούβιο (Marrubium vulgare)
~ 3 γραμ.* καμφορά (Cinnamomum camphora)
                               *1 πίντα=473,18 ml
                               *1 ουγγιά=28,35 gr
Ας κάνουμε τώρα μια μεγάλη βοτανική βόλτα για να κατανοήσουμε το χαρακτήρα αυτού του ελιξίριου.
Πάμε να γνωρίσουμε τα βότανα ένα - ένα.
Αρτεμησία, Σπειραία, Άρκευθος
Αrtemisia absinthium, Compositae: H αρτεμησία είναι ποώδες, πολυετές φυτό με ινώδεις ρίζες.
Τα μέρη του φυτού που χρησιμοποιούνται είναι τα άνθη και τα φύλλα των οποίων το  αιθέριο έλαιο περιέχει κυρίως θουγιόνη η οποία σε μεγάλες συγκεντρώσεις είναι νευροτοξική ουσία.
Είναι από τα πλέον πικρά βότανα, θεωρείται τονωτικό, ευστόμαχο (για το λόγο αυτό αποτελεί συστατικό πολλών οινοπνευματωδών ποτών όπως το παλιό καλό βερμούτ), αντιπυρετικό, ανθελμινθικό και φυσικά αντισηπτικό.
Spiraea ulmaria, Rosaceae: Η σπειραία είναι αειθαλής φυλλοβόλος θάμνος με λογχοειδή φύλλα σε σπειροειδή διάταξη.
Τα κομψά της άνθη έχουν οσμή παρόμοια με αυτή του αμύγδαλου και περιέχουν σαλικυλικό οξύ. Χρησιμοποιείται ως αρωματικό, αντιπυρετικό και αντιρευματικό θεωρείται δε ότι έχει άριστες διουρητικές και στυπτικές ιδιότητες.
Juniperus communis, Coniferae: O άρκευθος είναι κωνοφόρο δένδρο που φύεται παντού στο βόρειο ημισφαίριο.
Έχει πολύ μικρά κίτρινα άνθη και μικρούς στρογγυλούς καρπούς που χρειάζονται 1 χρόνο για να ωριμάσουν και των οποίων το αιθέριο έλαιο περιέχει περισσότερες από 60 δραστικές ουσίες, όπως μονοτερπένια, κινεόλη, βιταμίνη C, τανίνες, σάκχαρα, διτερπένια και ρητίνη.
Από την αρχαιότητα συνδέετεαι με την κάθαρση και τον εξαγνισμό και, στην κεντρική ευρώπη, αποτελεί βασικό συστατικό της λαϊκής φαρμακολογίας για την αντιμετώπιση μεταδοτικών ασθενειών.
Θεωρείται άριστο αντισηπτικό, τονωτικό και αντιρρευματικό.
Ρίγανη, Φασκόμηλο, Γαρίφαλο
Οriganum vulgare, Labiatae: Η ρίγανη χρησιμοποιείται ήδη από την αρχαιότητα ως αρωματικό, αρτυματικό και θεραπευτικό φυτό.
Τα άνθη της είναι πλούσια σε αιθέριο έλαιο το οποίο περιέχει φαινόλες (θυμόλη και καρβακρόλη), οργανικά οξέα, υψηλό ποσοστό βιταμίνης C, τανίνες.
Θεωρείται βότανο διεγερτικό, αντισηπτικό, αποχρεμπτικό με ισχυρές αντιμικροβιακές, απολυμαντικές και αντιβιοτικές ιδιότητες.
Salvia officinalis, Labiatae: To φασκόμηλο είναι πόα αυτοφυής στη Μεσόγειο, έχει αρωματικότατα φύλλα και άνθη με υψηλή περιεκτικότητα σε αιθέριο έλαιο το οποίο αποτελείται κυρίως από α-θουγιόνη κατά 30%, καμφορά κατά 20%, β-θουγιόνη, μονοτερπένια, κινεόλη. τανίνες και φλαβονοειδή.
Το φασκόμηλο, όπως δηλοί και η ονομασία του (salvia, salavare= σώζω, θεραπεύω) ταυτίζεται με τη μακροζωία και έχει αντιβακτηριακές, αντιμικροβιακές, αντιικές, και αντισηπτικές ιδιότητες.
Eugenia caryophyllus, Myrtaceae: To δημοφιλές γαρίφαλο πρωταγωνιστεί όχι μόνο στα λικέρ και στα κουλουράκια μας αλλά και στην οδοντιατρική. 
Παραδοσιακά  το αιθέριο έλαιό του θεωρείται ως το πιο ενδεδειγμένο αντίδοτο για τον πονόδοντο και τις στοματικές λοιμώξεις λόγω της δραστικής ουσίας ευγενόλης που περιέχει σε ποσοστό μεγαλύτερο του 80%, η οποία έχει ισχυρές αντισηπτικές ιδιότητες και δρα και ως ήπιο αναισθητικό. Το αιθέριο έλαιο του γαρίφαλου θεωρείται αντιβακτηριακό ευρέως φάσματος, αντιικό, αντιμυκητιακό, ευστόμαχο -να γιατί το βάζουμε στο cherry brandy-, τονωτικό του ανοσοποιητικού αλλά και του νευρικού συστήματος.
Ινούλα, Αγγελική, Δενδρολίβανο
Inula helenium, Compositae: Ονομάζεται και άγριο ηλιοτρόπιο.
Οι ρίζες του χρησιμοποιούνται από την αρχαιότητα κυρίως για τη θεραπεία παθήσεων του αναπνευστικού. Περιέχουν ινουλίνη, αιθέριο έλαιο και γλίχρασμα το οποίο θεωρείται αποχρεμπτικό, αντιβηχικό και αντιβακτηριακό.
Angelica archangelica, Ubelliferae: Πολυετές φυτό με μικρά αρωματικά άνθη, χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης στη Βόρεια Ευρώπη όπου από τον μεσαίωνα θεωρείτο ότι αποτρέπει τις μεταδοτικές ασθένεις και καθαρίζει το αίμα.
Οι σπόροι της χρησιμοποιούνται ως αρωματικό σε λικέρ και γλυκίσματα ενώ οι ρίζες χρησιμοποιούνται στη θεραπευτική βοτανική.
Περιέχουν πτητικό έλαιο, πτητικά οξέα (βαλερικό και αγγελικό οξύ), ρητίνη (αγγελικίνη), τανίνες, σάκχαρα, άμυλο και κόμμι και έχουν αντιβακτηριακές και αντιμυκητιακές ιδιότες.
Ακόμη, η αγγελική θεωρείται βότανο εμμηναγωγό, αποχρεμπτικό, καρδιοτονωτικό και ευστόμαχο.
Rosmarinus officinalis, Labiatae: Το αγαπημένο δενδρολίβανο το γνωρίζουμε καλά και όχι μόνο γιατί αρωματίζουμε μ'αυτό τις ψητές πατατούλες αλλά και από μια άλλη παλιά ρομαντική ιστορία, το ελιξίριο της βασίλισσας της Ουγγαρίας.
Από την αρχαιότητα θεωρείται εξαγνιστικό, απολυμαντικό των χώρων, τονωτικό της μνήμης (rosemary, μη-με-λησμόνει).
Στην παρασκευή φυσικών καλλυντικών είναι βασικό συστατικό των σκευασμάτων για την τόνωση των μαλλιών και της επιδερμίδας του προσώπου.
Το αιθέριο έλαιο του περιέχει αλφα και βήτα πινένιο, βορνεόλη, 1.8 κινεόλη και καμφορά.
Έχει ισχυρή βακτηριοστατική και αντιμυκητιακή δράση και θεωρείται ότι είναι πολύτιμο στην αντιμετώπιση της υπερκόπωσης και της υπότασης.
Μαρρούβιο, Καμφορά, Καμφορά Βόρνεο
Marrubium vulgare, Labiatae: To μαρρούβιο είναι πολυετής πόα, φύεται στην Ευρώπη, το άρωμα του θυμίζει θυμάρι και ήταν γνωστό στους αρχαίους Αιγυπτίους και Έλληνες ως αντιβηχικό.
Το σιρόπι που φτιάνεται με φρέσκα φύλλα μαρρούβιου και ζάχαρη  χρησιμοποείται μέχρι και σήμερα για τη θεραπεία του βήχα.
Τα φύλλα περιέχουν κυρίως ένα πκρό στοιχείο (μαρρουβίνη), τανίνη, ρητίνη, σάκχαρα. Θεωρείται βότανο αποχρεμπτικό, αντιβηχικό και επουλωτικό.
Cinnamomum camphora, Lauraceae: H καμφορά είναι κρυσταλλική ουσία που παράγεται από την επεξεργασία των φύλλων του  cinnamomum camphora δένδρου αειθαλούς που κατάγεται από την Κίνα.
Το αιθέριο έλαιο που εξάγεται από τα φύλλα περιέχει καμφορά, λιναλόλη, 1.8 κινεόλη, βορνεόλη.
Η καμφορά είναι τοξική ουσία που χρησιμοποιήθηκε κυρίως  το μεσαίωνα κατά τη διάρκεια των μεγάλων επιδημιών ως απολυμαντικό μέσο.
Η συνταγή του ξυδιού των 4 κλεφτών καταγράφηκε στα επίσημα βιβλία της γαλλικής φαρμακοποιίας (Codex pharmaceutique) το 1748 και για πολύ καιρό, ακόμα και στις μέρες μας, αποτελεί το δημοφιλέστερο αντισηπτικό της λαϊκής φαρμακολογίας.
Επιπλέον ο Dr. Valnet παραθέτει και μια δική του συνταγή η οποία έτυχε θερμότατης υποδοχής και στην οποία βασίζονται εμπορικά σκευάσματα που κυκλοφορούν μέχρι σήμερα.
Ας τη δούμε και αυτή αναλυτικά, είμαι fun της σφαιρικής μόρφωσης...
Το ξύδι των τεσσάρων κλεφτών κατά J.Valnet,  Εκδοχή 2η
~ 2,5 λίτρα ξύδι από άσπρο κρασί
~ 40 γραμ. αρτεμησία μεγάλη (Αrtemisia absinthium)
~ 40 γραμ. αρτεμησία μικρή  (Αrtemisia pontica)
~ 40 γραμ. δενδρολίβανο (Rosmarinus officinalis )
~ 40 γραμ. φασκόμηλο (Salvia officinalis)
~ 40 γραμ.  μέντα, (Mentha piperita)
~ 40 γραμ, απήγανο  (Ruta graveolens)
~ 40 γραμ. λεβάντα λεβάντα, (Lavandula angustifolia )
~ 5 γραμ. κάλαμο αρωματικό (Acorus calamus)
~ 5 γραμ. κανέλα, (Cinnamomum zeylanicum)
~ 5 γραμ. γαρίφαλο (Εugenia caryophyllus)
~ 5 γραμ. μοσχοκάρυδο (Myristica fragrans)
~ 5 γραμ. σκόρδο (!!) (Εugenia caryophyllus)
~ 10 γραμ. καμφορά (Cinnamomum camphora)
~ 40 γραμ.οξικού οξέως σε κρυστάλλους (acetic acid)

Πάμε να μια συμπληρωματική βόλτα να γνωρίσουμε και τα νέα βότανα που μας προέκυψαν.
Αρτεμησία μικρή, Απήγανος, Άκορος, Μοσχοκάρυδο 
Αrtemisia pontica, Compositae: Όπως μαρτυρά και το όνομά της, αυτό το είδος της αρτεμησίας ευδοκιμεί στη Νότια Ευρώπη κυρίως στις περιοχές του Εύξεινου Πόντου και στη Μεσόγειο.
Είναι μικρότερη στο μέγεθος από το absinthium. Tα αρωματικά της φύλλα περιέχουν κινεόλη, θουγιόνη, καμφορά και βορνεόλη και θεωρείται άριστο ευστόμαχο.
Ruta graveolens,Rutaceae: Ο απήγανος είναι πολυετής πόα με μικρά άνθη που αναδύουν μια βαρειά όχι δημοφιλή οσμή.
Για το λόγο αυτό παραδοσιακά έχει συνδεθεί με τα ξόρκια και τα κακά πνεύματα.
Είναι βότανο γνωστό και σημαντικό με πολλές χρήσεις ήδη από την αρχαιότητα.
Θεωρείτο ότι δυνάμωνε την όραση και απέτρεπε (μαζί με το φίλο του το σκόρδο) τις επιδημικές ασθένειες.
Είναι άριστο εντομοαπωθητικό ενώ ανακουφίζει από τα τσιμπήματα των εντόμων.
Τα άνθη και τα φύλα περιέχουν πτητικό έλαιο που αποτελείται κυρίως από καπρινικό, πλαγονικό, καπρυλικό οξύ και μια κρυσταλλική ουσία την ρουτίνη.
Ο απήγανος είναι βότανο αντισπασμωδικό, εμμηναγωγό και αντιβηχικό.
Acorus calamus, Araceae: Ο άκορος είναι φυτό πολυετές & υδρόφιλο και φύεται στις όχθες των ποταμών και των λιμνών.
Η ρίζα του αναδύει ευχάριστη οσμή εσπεριδόειδών και περιέχει αιθέριο έλαιο έως και 5% (που αποτελείται από ασερόνη, πινένη, ευγενόλη, καλαμίνη) και από αρωματικές αλδεΰδες. Χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία καθώς επίσης για την αντιμετώπιση των στομαχικών διαταραχών, σε περιπτώσεις δυσπεψίας, για την καλή λειτουργία του ήπατος και είναι και τονωτικό.
Myristica fragrans, Myristicaceae: Το εξωτικό μοσχοκάρυδο έρχεται από την Ινδονησία για να αρωματίσει το φαγητό και τα σαπούνια μας.
Το γνωστό μας μπαχαρικό είναι ο σπόρος του καρπού ο οποίος αποτελείται από βούτυρο κατά 40%, αιθέριο έλαιο κατά 10% και ελαιορητίνες.
Οι δραστικές ουσίες που περιέχονται στο αιθέριο έλαιο είναι το πινένιο, λιμονένιο, βορνεόλη, τερπινεόλη, γερανιόλη, και μυριστικίνη μια νευροτοξική ουσία της οποίας η κατανάλωση σε ποσότητα μεγαλύτερη των 7 γραμ. μπορεί να οδηγήσει σε σε παραληρηματική μέθη.
Το μοσχοκάρυδο βοηθά την πέψη, είναι ευστόμαχο, τονωτικό, διεγερτικό της όρεξης, αντιφλεγμονώδες και αντιρευματικό.
Ο Dr. Valnet προτείνει και την προσθήκη του ..αρωματικού alium sativum σε αυτό το αντισηπτικό & προστατευτικό ελιξίριο.
‘Οντως τα χαρίσματά του είναι πολλά και θεωρείται εκ των ουκ άνευ από τους υγειινιστές όμως εγώ θα το αρνηθώ για δεν αντέχω την οσμή του και θα περάσω απευθείας στο επόμενο υλικό που είναι το οξικό οξύ που δεν το περιμέναμε αλλά μπροστά μας το βρήκαμε.
Το οξικό οξύ ( CH3COOH) είναι ένα οργανικό οξύ που αποτελεί το κύριο συστατικό του γνωστού μας ξυδιού, το οποίο στην ουσία είναι ένα αραιό διάλυμα (4-8%) του οξικού οξέος.
Χρησιμοποιείται ευρέως εδώ και χιλιετηρίδες (με τη μορφή ξυδιού) ως συντηρητικό, αντισηπτικό και απολυμαντικό και είναι μια κοινή μεν αλλά σημαντική δε, πρώτη ύλη για τη χημική βιομηχανία.
Στην παραπάνω συνταγή, προφανώς προστίθεται για αυξήσει την οξύτητα του ξυδιού και συνεπώς την εκχυλιστική του δύναμη.
Πληροφορίες από:
Jean Valnet: Phytothérapie, se soigner par les plantes,  Maloine, 
Collectif: Petit Larousse des plantes qui guérissent : 500 plantes, Larrouse,
Εφόσον μελετήσαμε καλά τα συστατικά των παραπάνω συνταγών, τίποτα δεν μας εμποδίζει να ερευνήσουμε τόσα κι άλλα τόσα και στο τέλος να παρασκευάσουμε τη δική μας φόρμουλα. Αυτό και έκανα.
Το ξύδι των τεσσάρων κλεφτών,  Εκδοχή 3η κατά BeautyElixirs
~ 1 λίτρο ξύδι από άσπρο κρασί
~ 200 ml βότκα ή κάποιο άλλο απόσταγμα με περιεκτικότητα σε άλκοολ άνω του 40%
~ 20 γραμ. αρτεμησία (artemisia absinthium)
~ 20 γραμ, άρκευθο (juniperus communis)
~ 20 γραμ. φασκόμηλο (salvia officinalis)
~ 20 γραμ. δενδρολίβανο (rosmarinus officinalis)
~ 20 γραμ. λεβάντα (lavandula officinalis)
~ 20 γραμ.φρέσκια μέντα (menta piperita)
~ 20 γραμ.εχινάκεια (echinachea officinalis)
~ 3 γραμ. γαρίφαλο (eugenia caryophyllus)
~ 3 γραμ. κανέλα (cinnamomum zeylanicum)
~ 3 γραμ. μοσχοκάρυδο (myristica fragans)
Πρόσθεσα στη φόρμουλα και μια μικρή ποσότητα αλκοόλ για πιο αποτελεσματική εκχύλιση.
Τοποθετούμε όλα τα υλικά σε γυάλινο βάζο με καπάκι και αφήνουμε τα βότανα να εκχυλιστούν στο ξύδι και το αλκοόλ τουλάχιστον επί 2 εβδομάδες. Στραγγίζουμε καλά τα βότανα και βάζουμε το αντισηπτικό ξύδι σε μπουκάλι.
Στη συνταγή μου υπάρχει και ένα βότανο που δεν περιλαμβάνεται στις παραπάνω παραδοσιακές συνταγές:
Echinacea purpurea, Compositae: H εχινάκεια, εγγενής της Βόρειας Αμερικής εντυπωσιάζει με τα πορφυρά της άνθη και κερδίζει συνεχώς δημοτικότητα ως καλλωπιστικό φυτό.
Οι ινδιάνοι της Β.Αμερικής την εκτιμούσαν δεόντως καθώς τη θεωρούσαν το ιδανικό βότανο για την επούλωση των πληγών, την ανακούφιση από τα τσιμπήματα των εντόμων καθώς και την αντιμετώπιση των επιμολύνσεων του λαιμού και του αναπνευστικού.
Σήμερα η εχινάκεια τυγχάνει ευρείας αναγνώρισης καθώς θεωρείται ιδανική για την ενδυνάμωση του ανοσοποιητικού, αλλά και για τις αντιικές, αντιβακτηριακές και αντιμικροβιακές της ιδιότητες.
Οι ρίζες και τα άνθη του βοτάνου περιέχουν φαινολικές ενώσεις, πτητικό έλαιο, λιπαρά οξέα, ινουλίνη, κάλιο, σίδηρο, χαλκό, καθώς και βιταμίνες Α, C & Ε.
Είναι το υπ’αριθμόν ένα βότανο που συστήνεται για την αντιμετώπιση των μικροβιακών λοιμώξεων, του κρυολογήματος και της γρίπης.
Για να εντείνουμε τις αντισηπτικές & αντιμικροβιακές ιδιότητες του εκχυλίσματος θα προσθέσουμε επίσης:
~ 10 ml βάμμα πρόπολης
~ 3 ml αιθέριο έλαιο tee-tree
~ 3 ml αιθέριο έλαιο λεβάντα και
~ 3 ml αιθέριο έλαιο λεμόνι
Το αντισηπτικό μας ελιξίριο έχει χίλιες και μία χρήσεις:
Αραιωμένο (5%-10%) σε ανθόνερο (hydrosol) της αρεσκείας μας θα μας δώσει μια τονωτική λοσιόν προσώπου κατάλληλη για όλες τις επιδερμίδες και ιδιαέτερα για αυτές με προβλήματα ακμής.
Αραιωμένο (5%) στο τελευταίο ξέβγαλμα θα δώσει λάμψη στα μαλλιά
Μια μικρή ποσότητα στο νερό του μανικιούρ ή πεντικιούρ είναι αρκετή για την αντιμετώπιση των μυκήτων των νυχιών. Όσες/όσοι πάνε στο γυμναστήριο ή κάνουν ντους σε κοινόχρηστους χώρους θα το εκτιμήσουν.
Διαλυμένο σε νερό και στην ποσότητα που αντέχουμε είναι ένα πρώτης τάξεως διάλυμα για τη στοματική υγιεινή.
 Ακόμη,
 Ανακουφίζει από τα τσιμπήματα των εντόμων.
Είναι ιδανικό για χρήση ως αντισηπτικό χεριών αλλά για τοπικές επαλείψεις σε περιόδους ιώσεων ή επιδημιών (και όχι μόνο). Στις οδηγίες των εμπορικών σκευασμάτων που πωλούνται συνήθως από καταστήματα ΒΙΟ ως «ξύδι των 4 κλεφτών», αναγράφεται ότι και η κατανάλωση εσωτερικά (1 κουταλάκι του καφέ σε ένα ποτήρι νερό) προστατεύει από τις ιώσεις και τις λοιμώξεις.
Είναι ότι πρέπει για την απολύμανση σκευών αλλά και χώρων κοινόχρηστων ή μη (πατώματα, πάγκοι, είδη υγιεινής). Πολύτιμο υλικό για τον καθαρισμό του σπιτιού au naturel.
Διαλυμένο και σε μορφή spray απολυμαίνει την ατμόσφαιρα του σπιτού.
Θα γίνει η χαρά του υποχόνδριου που θα πάψει πλέον να πασαλείβει τα πάντα με μπενταντίν.
Και κάπου εδώ φθάσαμε στο τέλος ενός ατελείωτου ποστ.
Να είστε καλά και μακριά από μικρόβια κάθε είδους.

beautyelixirs.blogspot.com

Τουλίπες - Λαλάδες: Οι άγριες τουλίπες της Χίου

Στην Ελλάδα συναντάμε τα δέκα από τα περίπου εκατό είδη τουλίπας που υπάρχουν στον κόσμο. Μερικά από αυτά φύονται μόνο στη χώρα μας.
Στην Χίο συναντάμε τέσσερα από αυτά και τα ονομάζουμε λαλάδες.
Την Tulipa praecox, την Tulipa agenensis, την Tulipa clusiana, και την Tulipa undulatifolia.
Τόπος καταγωγής της τουλίπας φαίνεται να είναι η κεντρική Ασία.
Το Τιέν Σαν και τα όρη των Παμίρ Αλέ στο Ισλαμαμπάντ είναι μία από τις δύο περιοχές που πρωτοεμφανίστηκε η τουλίπα.
Η δεύτερη περιοχή είναι το Αζερμπαϊτζάν και η Αρμενία.
Από εκεί εξαπλώθηκαν οι τουλίπες σε όλη τη Μεσόγειο.
Στην Ολλανδία πήγε την τουλίπα ο βοτανολόγος Κάρολος Κλούσιος, όταν το 1593 έγινε διευθυντής του βοτανικού κήπου στο Λέιντεν και άρχισε την καλλιέργειά της για φαρμακευτικούς σκοπούς.
Σε πολλούς Ελληνικούς αλλά και Περσικούς μύθους αναφέρεται η τουλίπα.
Μύθους που πλάθουν την ιστορία της γέννησής της.
Ένας από αυτούς λέει: Κάποτε ήταν ένας Πέρσης πρίγκιπας που ονομαζόταν Φαράχ.
Ο Φαράχ ήταν πολύ ερωτευμένος με την Σχιρίν. Όταν η αγαπημένη του σκοτώθηκε, ο Φαράχ έπεσε με το άλογό του σε έναν γκρεμό και αυτοκτόνησε.
Το αίμα του πότισε το έδαφος και κάθε σταλαγματιά του έγινε τουλίπα.
Από τότε οι τουλίπες θεωρούνται σύμβολο της απόλυτης αγάπης.
Οι Έλληνες αλλά και οι Οθωμανοί αγάπησαν πολύ τις τουλίπες.
Στην περίοδο του Βυζαντίου γνωρίζουμε ότι τουλίπες καλλιεργούνταν στην Μικρά Ασία.
Ο βεζίρης Λαλιζάρης καλλιεργούσε στους κήπους του πάνω από 500.000 τουλίπες.
Η τουλίπα σαν μοτίβο χρησιμοποιήθηκε και στη διακόσμηση των αρχιγραμμάτων της Βίβλου του 12ου αιώνα.
Είναι άγνωστο από πού κατάγεται το όνομα τουλίπα.
Μια πιθανή εξήγηση είναι πως κατάγεται από το toliban, δηλαδή το κάλυμμα του κεφαλιού που φορούσαν οι άνθρωποι στη μέση ανατολή, το οποίο μοιάζει με τουλίπα.
Στην Χίο συναντάμε τους λαλάδες κυρίως στο κεντρικό και νοτιοανατολικό τμήμα του νησιού.
Από τον Μάρτιο αρχίζουν και κατακλύζουν τις καλλιεργούμενες εκτάσεις, τους ελαιώνες, τους αμυγδαλεώνες, αλλά και τους αγρούς του νησιού.
Το πότε αρχίζει η άνθισή τους εξαρτάται από το πόσο καλός είναι ο καιρός.
Το κάθε φυτό δεν διατηρεί τα λουλούδια του πάνω από 7 έως 10 ημέρες.
Παρ’ όλο το ότι σαν φυτό «κλέβει» νερό και θρεπτικά συστατικά από τα καλλιεργούμενα είδη, οι αγρότες θαυμάζοντας την ομορφιά τους δεν αγωνίζονται σκληρά για να απαλλάξουν τα χωράφια τους από αυτά.
Ας γνωρίσουμε όμως μία μία τις τουλίπες – λαλάδες της Χίου.

H Toulipa Praecox Ten ή Τουρκολαλάς.
Τα άνθη έχουν ζωηρό κόκκινο χρώμα.
Έχει βολβό με χιτώνες εσωτερικά μαλλιαρούς (σε μερικά είδη η εσωτερική πλευρά του καλύπτεται από ένα παχύ τριχωτό στρώμα το οποίο του εξασφαλίζει επιπλέον προστασία από το κρύο.
Γι΄ αυτό λοιπόν ονομάζονται «μαλλιαρές Τουλίπες»).
Μπορεί να φτάσει το ύψος της μέχρι και 70 εκατοστά.
Συναντάται και γύρω από καλλιεργούμενες εκτάσεις συνήθως αγρούς και ελαιώνες.
H Tulipa agenensis DC in Redoute ή φραγκολαλάς, φτάνει μέχρι τα 50 εκατοστά ύψος.
Τα άνθη της είναι κόκκινα και στο εσωτερικό τους έχουν μαύρα στίγματα και κίτρινες ραβδώσεις. Απαντάται μέσα και γύρω από καλλιεργούμενες εκτάσεις, αγρούς και ελαιώνες
H Tulipa clusiana DC in Redoute ή λαλαδάκι πολίτικο ή βαβιλούσικο.
Είναι μια ποικιλία μικρόσωμης λαλάδας, μέχρι 60 εκατοστών ύψος, με λευκά άνθη με έντονες εξωτερικές ραβδώσεις πορφυρού χρώματος.
Έρχεται από την Περσία, και είναι σπάνιο.
Σπάνια συναντώνται πάνω από τρεις λαλάδες μαζί.
Το φυτό κινδυνεύει από εξαφάνιση, λόγω της υπερβολικής εξόρυξης των βολβών.
Συναντάται μέσα και γύρω από καλλιεργούμενες εκτάσεις αγρούς, ελαιώνες, λιβάδια, αλλά και σε ξερότοπους.
Η τιμή του στην αγορά της πόλης την εποχή της ανθοφορίας του, είναι ιδιαίτερα υψηλή.
H Tulipa undulatifolia ή τουλίπα η κυματόφυλλη.
Έχει πορτοκαλοκόκκινα άνθη με μήκος περίπου 7 εκατοστά.
Τα φύλλα της έχουν κυματιστά άκρα και φτάνει μέχρι τα 30 εκατοστά ύψος.
Είναι σπάνιο είδος, και τείνει να εξαφανιστεί.
Πιθανόν αν είναι το ίδιο είδος με την T. Boetica Boiss & Heldr.
Φύεται σε καλλιεργούμενες περιοχές, αγρούς, και κυρίως σε αγρούς με καλλιέργειες σχίνου.
https://taneatisgaleras.blogspot.com/
http://greenstories.blogspot.com/

συχώρα με,Θεέ μου,μην έχεις μεθύσει;

Μου σπάς την καράφα,ω Θεέ μου
Μου στερείς την χαρά μου,ω Θεέ μου
Εγώ πίνω,όμως εσύ τρεκλίζεις
Συχώρα με,Θεέ μου,μην έχεις μεθύσει;
            λάθος...
και όλη μου η ζωή τελικά είναι ένα ιδιάζον σύστημα ηθικής μεταμφιεσμένο σε αλληγορία και εικονογραφημένο με σύμβολα...
Μιλάει ο παράξενος μουσικός εκτελεστής και παίρνει μέρος στην ορχήστρα και
εκτελεί τη συμφωνία που η εποχή του τού επιβάλλει να παίξει...

Κάποια στιγμή όμως -κάπου εκεί που δεν το περιμένουμε- το όργανό του βγάζει μια νότα -ΕΣΤΩ ΜΙΑ ΜΟΝΟ - που θέτει υπό αμφισβήτηση όλη την παρτιτούρα...

Από τη ''νοσταλγία του πιθανού''  ο Tabucchi Antonio λέει για τον Fernando Pessoa...
Και ένα αγαπημένο Ρουμπαγιάτ του μοναδικού μαθηματικού και φιλόσοφου Omar Khayyam...

ntina

The Great Global Warming Swindle - Μας γέρασαν προώρως Γιώργο, το κατάλαβες;

Η αλήθεια και το ψέμα...

Η μεγάλη απάτη της υπερθέρμανσης του πλανήτη

Νέοι της Σιδῶνος
Κανονικά δὲν πρέπει νάχουμε παράπονο
Καλή κι εγκάρδια η συντροφιά σας, όλο νιάτα,
Κορίτσια δροσερά- αρτιμελή αγόρια
Γεμάτα πάθος κι έρωτα για τη ζωή και γιά τη δράση.
Καλά με νόημα και ζουμί και τα τραγούδια σας
Τόσο, μα τόσο ανθρώπινα, συγκινημένα,
Γιά τα παιδάκια που πεθαίνουν σ᾿ άλλην Ήπειρο
Για ήρωες που σκοτωθήκαν σ᾿ άλλα χρόνια,
Για επαναστάτες Μαύρους, Πράσινους, Κιτρινωπούς,
Για τον καημό του εν γένει πάσχοντος Ανθρώπου.
Ἰδιαιτέρως σας τιμά τούτη η συμμετοχή
Στην προβληματική και στους αγώνες του καιρού μας
Δίνετε ένα άμεσο παρών και δραστικό- κατόπιν τούτου
Νομίζω δικαιούσθε μὲ το παραπάνω
Δυό δυό, τρεις τρεις, να παίξετε, να ερωτευθείτε,
Και να ξεσκάσετε, αδελφέ, μετά από τόση κούραση.
(Μας γέρασαν προώρως Γιώργο, το κατάλαβες;)
μη μου πείτε ότι δε γνωρίσαμε τον ποιητή;....
Μανώλης Αναγνωστάκης

μηδέν άγαν ή τίποτα το υπερβολικό για καλή υγεία

Καθιστική ζωή, καταχρήσεις και κακή διατροφή είναι οι σηµαντικότεροι παράγοντες φθοράς του οργανισµού, που οδηγούν στη συχνή αναζήτηση ιατρικής βοήθειας και από µικρές ηλικίες.
Αν, σε όλα τα παραπάνω, προσθέσει κανείς και το –υπερβολικό λόγω της οικονοµικής κρίσης- άγχος, το πιο φθοροποιό στοιχείο για την ανθρώπινη υγεία, συνθέτει το παζλ των αιτίων που µας µικραίνουν τη ζωή.
Ποιο είναι λοιπόν το µυστικό για καλοζωία και µακροζωία;
Ποιες ιατρικές και µη ιατρικές παρεμβάσεις μπορούν να µας κάνουν να ζήσουμε περισσότερα χρόνια και µε ποιότητα;
Εµείς από την ιατρική σκοπιά πιστεύουµε ότι οι µη ιατρικές παρεµβάσεις είναι αυτές που θα πρέπει να κυριαρχούν στη ζωή µας.
Ο άνθρωπος γεννήθηκε για να ζει χωρίς την βοήθεια των γιατρών.
Η ανάγκη για τη βοήθεια των γιατρών προέκυψε όταν ο άνθρωπος ξέφυγε από τη φύση, όταν άρχισε η βιοµηχανοποίηση, το κυνηγητό των στόχων, όλα όσα έκαναν έναν άνθρωπο ανταγωνιστικό, φορτωµένο µε υπερβολικό στρες και κυνηγό, όχι των αξιών, αλλά των εφήµερων στόχων.
Αυτό, είχε σαν αποτέλεσµα ο άνθρωπος να µετατραπεί σε µια µηχανή, η οποία, όπως όλες οι µηχανές, υφίσταται τη φθορά του χρόνου, αλλά και της πίεσης την οποία δέχεται.
Είναι η επιστροφή στη φύση το «κλειδί»;
Προκειµένου να εξασφαλίσουµε µια ζωή χωρίς ιατρική παρέµβαση, θα πρέπει πρώτα από όλα, να κυριαρχήσει στη ζωή του κάθε ανθρώπου η σοφή ρήση των αρχαίων προγόνων µας που έλεγε «µηδέν άγαν», δηλαδή τίποτα το υπερβολικό.
Επιστηµονικές έρευνες δείχνουν ότι, αν ακολουθήσει κανείς το µέτρο στη ζωή του και την αρµονική συµβίωση µε το περιβάλλον του, µπορεί να εξασφαλίσει καλοζωία και µακροζωία.
Το µέτρο θα πρέπει να είναι ο πρώτος κανόνας στη ζωή µας, χωρίς υπερβολικό φαγητό, υπερβολικό τρέξιµο, υπερβολικό στρες, υπερβολικές φιλοδοξίες ή κυνήγηµα υψηλών στόχων, που εξαντλούν τον οργανισµό µας και µας κάνουν αρρώστους.
Μια άλλη σοβαρή επιταγή, που έχει προκύψει από επιστηµονική παρατήρηση αιώνων, είναι ο σωστός τρόπος διατροφής, αυτό που ονοµάζουµε σήμερα υγιεινή διατροφή και που δεν είναι τίποτα περισσότερο, από το να ακολουθούµε τις οδηγίες της φύσης.
Η φύση µάς έχει διδάξει να τρώµε όταν πεινάµε, να αποφεύγουµε κάποιο φαγητό που µας πειράζει.
Ο οργανισµός δίνει µηνύµατα, που πρέπει να σεβόµαστε.
Επιπλέον, αν θέλει κανείς να µείνει πιστός στην προέλευση του ανθρώπου, θα πρέπει να καταναλώνει κυρίως φυτικές τροφές, λαχανικά και φρούτα, να αποφεύγει τις ζωικές τροφές, να τρώει πραγµατικά όταν πεινάει, να σταµατάει όταν χορταίνει και να µην βλέπει το φαγητό σαν διασκέδαση.
Το φαγητό είναι για τον οργανισµό ό,τι και η βενζίνη για το αυτοκίνητο.
Χρειάζεται τροφή για να κινηθεί.
Τα περισσότερα εκφυλιστικά νοσήµατα σήµερα, τα καρδιαγγειακά νοσήµατα, ο σακχαρώδης διαβήτης, η παχυσαρκία, η υπέρταση, αποτελούν νοσήµατα που ταυτίζονται σχεδόν µε την κακή διατροφή, δηλαδή µε την κατανάλωση ζωικών τροφών, πλούσιων σε λιπαρά και την ανεπαρκή κατανάλωση λαχανικών.
Η σωστή διατροφή δε, θα πρέπει να ξεκινάει από την παιδική ηλικία. 

Είναι αργά αν αποφασίσει κανείς στα 40 του ή στα 50 του να ακολουθήσει έναν υγιεινό τρόπο διατροφής, διότι τότε οι βλάβες έχουν ήδη εγκατασταθεί στον οργανισµό του.
Καλό είναι λοιπόν να µάθουµε στα παιδιά µας να αποφεύγουν το αλάτι και τη ζάχαρη. 

Οι τροφές µας περιέχουν αλάτι, και µάλιστα όσο ακριβώς χρειάζεται ο οργανισµός µας. Το ίδιο ισχύει και για τη ζάχαρη.
Η άσκηση τι ρόλο παίζει στην μακροζωία;
Η αποφυγή της καθιστικής ζωής οδηγεί σε µακροζωΐα και καλοζωΐα.
Σε αντίθεση µε τον πρωτόγονο άνθρωπο, που ήταν διαρκώς στο κυνήγι ανεύρεσης της τροφής του, ο άνθρωπος σήµερα εξασφαλίζει την τροφή του καθισµένος µπροστά σε ένα κοµπιούτερ.
Όλα τα επιστηµονικά δεδοµένα δείχνουν ότι η κίνηση µας προφυλάσσει από τις εκφυλιστικές παθήσεις που προαναφέρθηκαν και εξασφαλίζει µια καλή ποιότητα ζωής για τα γηρατειά µας.
Όσο πιο καλά κινούµε άλλωστε, την ανθρώπινη µηχανή, τόσο περισσότερη ζωή θα έχει.
Σωµατική δραστηριότητα δεν σηµαίνει κατ’ ανάγκη ένα οργανωµένο και συστηµατικό πρόγραµµα γυµναστικής.
Ακόµη και το περπάτηµα, ακόµη και το να αφήσει κανείς το αυτοκίνητο του λίγο πιο µακριά από το γραφείο ή το σπίτι του και να περπατήσει, αποτελεί άσκηση.
Αλλά και στην άσκηση ακόµη, είναι σηµαντικό το µέτρο. 

Αυτό που κάνουν οι νέοι στα γυµναστήρια, που καταναλώνουν τεράστια ενέργεια και καταπονούν τον οργανισµό τους, έχει τα αντίθετα αποτελέσµατα.
Πού εντοπίζονται αυτά τα αρνητικά αποτελέσματα;
Η παρατεταµένη και υπερβολικά έντονη άσκηση, φθείρει την καρδιά, την κουράζει και εξαντλεί το νευρικό και το ορµονικό σύστηµα.
Το αλκοόλ και το κάπνισμα έχουν θέση σε μια υγιεινή ζωή;
Δεν υπάρχει αµφιβολία ότι το κάπνισµα αποτελεί τον χειρότερο εχθρό για την ανθρώπινη υγεία.
Όσο νωρίτερα αρχίζει µάλιστα ένα άτοµο να καπνίζει και όσο περισσότερο καπνίζει, τόσο πιο γρήγορα θα αποκτήσει προβλήµατα.
Προβλήµατα κυρίως από το καρδιαγγειακό του σύστηµα.
Σήµερα, τα περισσότερα καρδιακά επεισόδια, τα περισσότερα εγκεφαλικά επεισόδια, ο σακχαρώδης διαβήτης, ο καρκίνος, όλα αυτά σχετίζονται ή ταυτίζονται µε το κάπνισµα.
Χαρακτηριστικό παράδειγµα ο καρκίνος του πνεύµονα, που έχει αυξηθεί δραµατικά τα τελευταία χρόνια και παρουσιάζει πλέον σηµαντική αύξηση και στις γυναίκες.
Όσον αφορά στο αλκοόλ, δεν είναι τόσο κακό όσο το κάπνισµα, ιδιαίτερα όταν καταναλώνεται µε µέτρο.
Έρευνες δείχνουν ότι η ήπια κατανάλωση αλκοόλ, π.χ. ένα ποτηράκι κρασί ή µια δόση ποτού την ηµέρα, βοηθάει πραγµατικά τον οργανισµό, καθώς συντελεί στις καύσεις των λιπών, ενισχύει το καρδιαγγειακό και το νευρικό σύστηµα και ασκεί ευεργετική επίδραση στα αγγεία.
Η υπέρβαση ωστόσο της δόσης, έστω και κατά ένα ποτηράκι, έχει τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσµατα.
Προκαλεί εκφύλιση της καρδιάς και του ήπατος, βλάβη των νεύρων και της όρασης.
Το στρες φθείρει τον οργανισμό μας; Σε τι βαθμό;
Το µικρού βαθµού στρες και άγχος µπορεί να είναι επιθυµητό και παραγωγικό, καθώς κρατά τον άνθρωπο σε εγρήγορση.
Το υπερβολικό στρες όµως, είναι από τα πιο φθοροποιά στοιχεία για την ανθρώπινη υγεία.
Το υπερβολικό στρες είναι θανατηφόρο, καταστρέφει τα αγγεία, τον εγκέφαλο, την καρδιά, τα πάντα. 

Τα άτοµα που διακατέχονται από υπερβολικό στρες έχουν πολύ συχνότερα καρδιαγγειακά προβλήµατα και άλλες παθήσεις και µικρότερο προσδόκιµο επιβίωσης.
Η οικονομική κρίση αυξάνει το στρες και την κατάθλιψη.
Πάρα πολύ συχνά. 

Το τελευταίο διάστηµα όλο και περισσότεροι άνθρωποι καταλήγουν στον γιατρό, επειδή χάνουν τον ύπνο τους, επειδή γίνονται ευέξαπτοι, νευρικοί, µαλώνουν, γενικά επειδή έχει αποσυντονιστεί ο οργανισµός από αυτό το υπερβολικό στρες. 

Επίσης, ο αριθµός των ατόµων που είναι ανόρεκτοι, που έχουν προβλήµατα σπαστικής κολίτιδας, νοσήµατα δηλαδή που σχετίζονται µε το στρες και το άγχος, έχει αυξηθεί πολύ τον τελευταίο καιρό.
Η αντιμετώπιση σε αυτές τις περιπτώσεις ποια είναι;
Ο καλύτερος τρόπος είναι να πειστεί το άτοµο, µε διάφορες ψυχοθεραπευτικές παρεµβάσεις, που µπορούν να γίνουν είτε από τον ψυχίατρο, είτε και από τον οικογενειακό του γιατρό, να µειώσει το άγχος του.
Ένας πολύ καλός τρόπος περιορισµού ή µείωσης του στρες και του άγχους είναι και η άσκηση.
Αν, παρ’ όλα αυτά, τα προβλήµατα δεν ξεπεραστούν, αν η αϋπνία καθίσταται εντονότερη και µιλάµε για σωµατοποιηµένο άγχος ή στρες που εκδηλώνεται µε ταχυπαλµίες, πόνους στο στήθος, φουσκώµατα στην κοιλιά, διάρροιες, δυσκοιλιότητες και αυξηµένη πίεση, τότε θα πρέπει να χορηγηθούν φάρµακα.
Έρευνες αναφέρουν σαν έναν τρόπο επίτευξης µακροζωίας τη µείωση των θερµίδων πουο θερµίδων στη διατροφή. 

Μιλούν για συνολική ηµερήσια πρόσληψη 1.100 θερµίδων/ηµέρα η’ µείωση των θερµίδων που καταναλώνει τώρα ένας άνθρωπος κατά 20-40%. 

Ποια είναι η δική σας άποψη επ’ αυτού;
Είναι αλήθεια.
Αν δει κανείς απεικονίσεις του παρελθόντος, θα διαπιστώσει ότι κανείς από τους προγόνους µας δεν ήταν παχύς.
Η παχυσαρκία άρχισε να µπαίνει στη ζωή των ανθρώπων από τότε που απέκτησαν καθιστικό τρόπο ζωής και από τότε που µετέτρεψαν το φαγητό σε διασκέδαση.
Έτσι, ενώ οι θερµιδικές ανάγκες ενός ανθρώπου σήµερα, δεν πρέπει να ξεπερνούν τις 1500 θερµίδες/ηµερησίως, ο µέσος όρος πρόσληψης θερµίδων στη χώρα µας ξεπερνά τις 1600-1700 θερµίδες ακόµη και τις 2000 θερµίδες.
Ο περιορισμός των θερμίδων συμβάλλει στην μακροβιότητα, επειδή προλαμβάνει την παχυσαρκία ή’ υπάρχει κάποιος άλλος λόγος που συμβαίνει αυτό;
Κάθε γραµµάριο λίπους που προστίθεται στον ανθρώπινο οργανισµό, αυξάνει το έργο της καρδιάς, του συκωτιού, των νεφρών, των πνευµόνων, του νευρικού συστήµατος. 

Αύξηση του έργου σηµαίνει ευκολότερη κούραση και γρηγορότερη εξάντληση. 

Είναι σαν µία µηχανή, να δουλεύει εντονότερα για µεγάλο χρονικό διάστηµα. 

Θα εξαντληθεί πολύ πιο γρήγορα, από µια µηχανή που δουλεύει στο ρελαντί.
Για να προχωρήσει κανείς σε αυτή τη µείωση των θερμίδων θα πρέπει να συμβουλευτεί κάποιο ειδικό ή απλώς να ακούσει το σώμα του;
Θα έλεγα ότι, αν πραγµατικά ακούει τις επιταγές του σώµατός του, δεν έχει ανάγκη να συµβουλευτεί κανέναν.
Αρκεί να τρώει µόνο όταν πεινάει, να σταµατάει το φαγητό όταν χορταίνει και να µην συνοδεύει το φαγητό του από οινοπνευµατώδη ποτά και γλυκά.
"Σύντομες αποδράσεις : Αντίδοτο στο στρες"
"Για τους ανθρώπους των µεγαλουπόλεων, η δυνατότητα που τους δίνεται έστω και τα σαββατοκύριακα να βγουν από την πόλη, να πάνε στο ύπαιθρο, να αναπνεύσουν καθαρό αέρα, να ζήσουν γενικά τη ζωή της υπαίθρου, κλέβοντας µερικές ώρες ή µερικές µέρες, είναι ό,τι καλύτερο µπορούν να κάνουν για τον οργανισµό τους.
Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο οι ειδικοί συνιστούν, όχι σταθερές και συνεχόµενες διακοπές, αλλά «σπάσιµό τους» σε 2-4 περιόδους.
Οι σύντοµες αποδράσεις αναζωογονούν και ανανεώνουν τον οργανισµό πολύ καλύτερα από ό,τι οι θερινές συνεχόµενες διακοπές"
πηγή:spantide.as
25 March, 2014
photo:en.wikipedia.org

Άλλο είναι το Ού και άλλο το Γκύ : Γιορτές, Λαϊκή Παράδοση, Χειμερινό Ηλιοστάσιο

Τα φυτά Ού και Γκύ, δεν είναι μόνο γιορτινά και διακοσμηκτικά φυτά, αλλά συνδέονται με αναβίωση πανάρχαιων προχριστιανικών εθίμων για το χειμερινό ηλιοστάσιο και άλλες παραδοσιακές συνήθειες. 

Επίσης, αποτελούν τροφή για τα ζώα κατά τη δύσκολη χειμερινή περίοδο,  χρησιμοποιούνται στην ξυλογλυπτική, στην παραδοσιακή πρακτική ιατρική, μέχρι και ως πολύ καλό προσάναμα για το τζάκι.  Τα φυτά Ού και Γκύ συχνά συγχέονται. Ειδικότερα, το φυτό Ού (λατ., Ilex aquifolium, αγγλ., Holly, γαλλ., houx), με τα αγκαθωτά φύλλα και τα κοινά ονόματα αρκουδοπούρναρο, αρκουδοπούρνι, λαύρος, μηλοπούρναρο, μηλιοπούρναρο, λιαπουρνιά, λιόπρινο, ελαιόπρινο, λιόπουρνο, αγγλικός πρίνος, ευρωπαϊκό πουρνάρι, έχει νοτιοαμερικανική προέλευση, είναι γηγενές στη δυτική και νότια Ευρώπη, βορειοδυτική Αφρική και στη νοτιοδυτική Ασία. 

Στην Ελλάδα συναντάται και αυτοφυές, είναι σχετικά κοινό είδος, και συναντάται σποραδικά, κυρίως με μικρές συστάδες, μέσα σε διάκενα δασών με κωνοφόρα και στα μικτά δάση κωνοφόρων–πλατύφυλλων στην κεντρική και βόρεια Ελλάδας. 

Στο Πήλιο υπάρχουν μεγάλα δέντρα από αρκουδοπούρναρο, όπως και στην Ελασσόνα. Σε μικρές συστάδες το βρίσκουμε στον Κάτω Όλυμπο (Τσακίρι, Γόννοι-Αμπελώνας, Συκαμινέα, Καρυά, Καλλιπεύκη κ.ά), αλλά και τον Παλαιό Άγιο Αθανάσιο Πέλλας. 

Οι παλαιοντολόγοι μας πληροφορούν ότι το Αρκουδοπούρναρο εγκαταστάθηκε στην περιοχή, με την ξήρανση της λεκάνης της Μεσογείου κατά τη διάρκεια της Πλειόκαινης γεωλογικής περιόδου, καθώς τα μέχρι τότε δάση της Δάφνης υποχώρησαν σταδιακά και αντικαταστάθηκαν από ανεκτικές στην ξηρασία σκληρόφυλλες φυτοκοινωνίες. 

Είναι διακοσμητικό φυτό και κυρίως το συναντάμε στα γιορτινά τραπέζια των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, μιας και οι κόκκινοι καρποί του κάνουν ωραία αντίθεση με το ζωντανό πράσινο χρώμα των φύλων του.  

Μαζί με το Γκύ, με το οποίο συνδέεται από πολλούς, αποτελούν το κλασικό δίδυμο των γιορτινών διακοσμήσεων των χριστουγέννων και του καινούργιου χρόνου.
Το Γκύ ή Ιξός ή Ιξιός ή Ιξιά ή Βίσκος ή Μελιό, ή Μελιάς ή Μελάς ή Μηλιάς ή Μελιά ή Ελατένιο,  (λατ.,Viscum album, αγγλ., European Mistletoe, γαλλ., Gui), είναι ενδημικό ημιπαρασιτικό φυτό της Ευρώπης και της Νοτιοδυτικής Ασίας. 

Δεν είναι ούτε φυλλοβόλο, ούτε αειθαλές φυτό, αλλά συμπεριφέρεται ανάλογα με το είδος του δένδρου πάνω στο οποίο παρασιτεί. 

Έτσι, ρίχνει τα φύλλα του όταν φυτρώνει πάνω σε φυλλοβόλους ξενιστές ή τα διατηρεί όταν παρασιτεί στα αειθαλή δένδρα......για τη συνέχεια
Φυτρώνει και αναπτύσσεται σε τούφες πάνω σε κλαδιά κάποιων κωνοφόρων, φυλλοβόλων ή και οπωροφόρων δέντρων (π.χ. ελάτη, φιλύρα, μηλιά, αχλαδιά, λεύκα). 

Αντίθετα, με αυτό που πιστεύεται, ο ιξός σπάνια βρίσκεται πάνω σε βελανιδιές. 

Το δέντρο ξενιστής πρέπει να είναι τουλάχιστον 20 ετών σε ηλικία. 

Αν και τα κλαδιά στα οποία παρασιτεί συνήθως μαραζώνουν, το υπόλοιπο δέντρο ξενιστής σπάνια πεθαίνει.
Και το Γκύ, στολίζεται τις γιορτινές μέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, καθώς αποτελεί αναβίωση ενός πανάρχαιου προχριστιανικού εθίμου, διαδεδομένο σε όλους σχεδόν τους λαούς, όπου γιόρταζαν το χειμερινό ηλιοστάσιο (21-22 Δεκεμβρίου) και τη γιορτή του ‘’Τέλους των Μεγάλων Νυχτών’’ του χειμώνα. 

Στην Ελλάδα ο Ιξός αποτελούσε τροφή για τα ζώα ιδίως τους χειμερινούς μήνες,όταν η τροφή στις ορεινές περιοχές ήταν σπάνια. Λέγεται, ότι αυξάνει τη παραγωγή γάλατος στα αιγοπρόβατα, ενώ ακόμα και σήμερα στις πλαγιές του Ταϋγέτου οι τσοπάνηδες συλλέγουν αυτό το φυτό πάνω από τα εκεί έλατα και τα άλλα κωνοφόρα. 

Το Ού είναι αειθαλής συνήθως θάμνος αργής ανάπτυξης ή δένδρο με ύψος να ξεπερνά και τα 10 μέτρα. Προτιμά σχετικά υγρές περιοχές, μέχρι σε υψόμετρο 600μ σε, και ανέχεται τη ξηρασία του καλοκαιριού της Μεσογείου και τον παγετό. 

Είναι δίοικο φυτό, δηλαδή υπάρχουν ξεχωριστά αρσενικά και θηλυκά δένδρα. 

Το φύλο του δένδρου δεν μπορεί να προσδιοριστεί μέχρις ότου τα φυτά αρχίσουν να ανθοφορούν, συνήθως μεταξύ 4 και 12 ετών. 

Τα άνθη του, κατά την άνοιξη, είναι ελκυστικά ως πηγές νέκταρ για έντομα όπως οι μέλισσες, σφήκες, μύγες, και μικρές πεταλούδες που είναι οι επικονιαστές αυτού του δένδρου. 

Στα αρσενικά άτομα, τα λουλούδια είναι κιτρινωπό και εμφανίζονται σε ομάδες στις μασχάλες των βλαστών. 

Στα θηλυκά άτομα, τα λουλούδια τους είναι απομονωμένα ή σε ομάδες των τριών και είναι μικρά και λευκά ή ελαφρώς ροζ, και αποτελούνται από τέσσερα πέταλα και τέσσερα σέπαλα μερικώς ενωμένα στη βάση τους. 

Στο θηλυκό φυτό από το τέλος του καλοκαιριού, έχουν σχηματιστεί (γονιμοποίηση από τα αρσενικά δένδρα) οι πράσινοι καρποί του, που γίνονται σιγά σιγά κόκκινοι -περιστασιακά κίτρινοι- που διατηρούνται από το Φθινόπωρο μέχρι και το τέλος του χειμώνα. 

Μετά το πρώτο παγετό της εποχής, οι καρποί του που ωριμάζουν και πέφτουν στο έδαφος, αποτελούν σημαντική τροφή για τα πουλιά και τα τρωκτικά το χειμώνα, μια εποχή με περιορισμένους πόρους διατροφής.

Στην κηποτεχνία είναι πολύ χρήσιμο κύρια στις ψυχρότερες περιοχές αφού έχει πολύ ωραία στιλπνά σκουροπράσινα φύλλα πυκνά, αγκαθωτά ή λεία ή αγκαθωτά και οδοντωτά. 

Στα νεαρά κλαριά και στα κάτω άκρα των ώριμων δένδρων, τα φύλλα έχει τρία έως πέντε αιχμηρά αγκάθια σε κάθε πλευρά, δείχνοντας εναλλάξ προς τα άνω και προς τα κάτω, ενώ τα φύλλα των άνω κλάδων σε ώριμα δένδρα στερούνται αγκαθιών.  

Δηλαδή τα φύλλα στο Γκύ παρουσιάζουν διμορφισμό. Το αρκουδοπούρναρο  με το κλάδεμα μπορεί να πάρει πυραμοειδές σχήμα και χρησιμοποιείται κυρίως σε φράχτες ή και μόνο του σε περίοπτες θέσεις μέσα σε ένα κήπο. 

Προτιμά ημισκιερές θέσεις, όξινα καλά στραγγιζόμενα εδάφη και είναι ανθεκτικό στη ξηρασία και στο ψύχος. 

Οι σπόροι του μερικές φορές κάνουν αρκετά χρόνια για να βλαστήσουν. 

Στη δυτική ακτή των ΗΠΑ και της Χαβάης είναι ένα χωρο-κατακτητικό είδος-ζιζάνιο.

Το Αρκουδοπούρναρο, έχει μεγάλη ικανότητα προσαρμογής σε διαφορετικές περιβαλλοντικές συνθήκες και είναι ένα στιβαρό είδος πρωτοπόρος που διατηρεί και εμπλουτίζει το έδαφος διευκολύνοντας τον εποικισμό από ‘άλλα είδη. 

Ουσιαστικά, συμπληρώνει ξανά τα περιθώρια των δασών ή τα διάκενα δασών μετά από εκτεταμένες υλοτομίες. Είναι ένας οικολογικός δείκτης μιας καλά διατηρημένης φυσικής περιοχής με μικρή ανθρώπινη διείσδυση.

Στη ροή του χρόνου ανά τους αιώνες χρησιμοποιείται για πολλές χρήσεις. 

Από τα καλύτερα κάρβουνα, για προσάναμμα, στην χαρακτική, στη λάξευση. 

Οι καρποί του είναι δηλητηριώδεις και περιέχουν μεταξύ των άλλων την ιλεξανθίνη (κίτρινη χρωστική), αλκαλοειδή, θεοβρωμίνη, καφεΐνη, σαπωνίνες. 

Παλαιότερα χρησιμοποιούνταν ως εμετικό, διουριτικό και έχουν καθαρτική δράσηΤο ανθοϊαμά του λέγεται ότι δρα ευεργετικά σε άτομα που επιδεικνύουν φόβο, ζήλια, οργή, καχυποψία ή μίσος. ια πολλά πουλιά και ζώα του δάσους οι καρποί του αποτελούν περιζήτητη τροφή, ενώ για τον άνθρωπο είναι δηλητηριώδεις.

Τους αρχαίους χρόνους θεωρούνταν ιερό δένδρο. 

Σύμφωνα με τον Πυθαγόρα το αρκουδοπούρναρο έφερνε γούρι, έδιωχνε τα μάγια, το κάψιμο στον κήπο έδιωχνε τα φαντάσματα, επίσης έφερε ευτυχία στα νεόνυμφα ζευγάρια. Σε πολλά μέρη της Ευρώπης είναι κακοτυχία να κόψεις ένα τέτοιο φυτό ιδιαίτερα αιωνόβια δέντρα και θεωρείται ένα σημάδι της αιώνιας ζωής. 

Πιστεύουν ότι έχει υπερφυσικές δυνάμεις, και είναι χρήσιμα ορόσημα για τον τοπικό πληθυσμό, στενά συνδεδεμένο με τα Χριστούγεννα. 

Η παράδοση της διακόσμησης στις Βόρειες χώρες έχει προχριστιανικές ρίζες και πιθανόν να άρχισε με τους αρχαίους κατοίκους της Ευρώπης, που έφεραν το Ού μέσα στο χειμώνα για να κρατήσει μακριά τα κακά πνεύματα. 

Σύμφωνα με κάποιες αναφορές προέρχεται από ένα έθιμο των Ρωμαίων, οι οποίοι συνήθιζαν να στέλνουν κλαδιά δένδρων μαζί με άλλα δώρα στους φίλους τους κατά τη διάρκεια του εορτασμού της Saturnalia (προέρχονταν από τα αρχαία Κρόνια 17-23 Δεκεμβρίου). 

Το έθιμο αυτό υιοθέτησαν και οι πρώτοι χριστιανοί γεγονός που αποδεικνύεται από ένα διάταγμα το οποίο απαγόρευε στους χριστιανούς να διακοσμούν τα σπίτια τους με κλαδιά δένδρων την ίδια εποχή με τους ειδωλολάτρες. 

Για τον χριστιανισμό, τα αγκαθωτά φύλλα και οι κόκκινοι καρποί του συμβολίζουν τη μαρτυρία του Χριστού. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο σε πολλές γλώσσες της Β. Ευρώπης το Ού ονομάζεται και ‘’Αγκάθι του Χριστού’’ ή ‘’Άγιο Δένδρο’’.

Στις παραδόσεις και τους μύθους των διάφορων λαών το Ού συμβολίζει την αειθαλή πτυχή ολόκληρης της ζωής, για άλλους φέρνει καλή τύχη και προστατεύει από τις αρνητικές δυνάμει, σε άλλες παραδόσεις συμβολίζει την μακροβιότητα της ζωής. 

Στην ελληνική παράδοση θέλει το Ού να είναι ένα από τα πιο γνωστά νεραϊδόδεντρα, καθώς οι νεράιδες στολίζονταν με τους κόκκινους καρπούς του  και με τους λευκούς ανθούς του.

Το Γκύ, είναι δίοικο φυτό, με χρώμα πράσινο ή υποκίτρινο, με άνθη μικρά δυσδιάκριτα κιτρινοπράσινα –άνθιση Μάρτιο-Απρίλιο- στις μασχάλες των βλαστών ή στην άκρη των βλαστών, χωρίς μίσχο, σε κεφάλια. 

Ο καρπός του είναι λευκός ή κίτρινος. 

Τα φύλλα του είναι πολυετή, αντίθετα, δερματώδη, στενόμακρα και τα κλαδιά του στρογγυλά με δικρανοειδείς διακλαδώσεις. 

Επειδή κάθε χρόνο κάνει και μια διχοτομική διακλάδωση, μπορούμε από τις διακλαδώσεις να ορίσουμε την ηλικία του φυτού. 

Ο καρπός είναι σφαιροειδής άσπρη κάψα, μονόσπερμος, με γλοιώδη κολλοειδή χυμό, διαμέτρου δώδεκα περίπου χιλιοστών. 

Αυτή η γλοιώδη-ιξώδη σάρκα που περιβάλλει τα σπέρματα λέγεται ιξός. 

Οι παλαιότεροι, έφτιαχναν τις ιξόβεργες ή ξόβεργες για να παγιδεύουν μικρά πουλιά, παίρνοντας από τους καρπούς του την κολλώδη ουσία και αναμειγνύοντας την με μέλι. 

Είναι το μαγικό βοτάνι των Γαλατών, στο διεθνούς φήμης κόμικ Αστερίξ,  που το έκοβαν με χρυσό δρεπάνι και παρασκεύαζαν το μαγικό τους φίλτρο ή ανατάραζαν τα νερά της ιερής δεξαμενής.

Το Γκύ δεν μοιάζει με τα άλλα φυτά, καθώς έχει ένα δικό του τρόπο που ζεί που αναπτύσσεται, αλλά και πολλαπλασιάζεται. 

Ήταν παράξενο φυτό και μαγικό βότανο για πολλούς κατά το μεσαίωνα και στους πρωτόγονους λαούς. 

Οι ρίζες του δεν απλώνονται μέσα στο έδαφος,, όπως των υπολοίπων φυτών, αλλά μέσα στον ξυλώδη ιστό των κλαδιών του δένδρου, πάνω στο οποίο παρασιτεί, απομυζώντας μέρος των απαραίτητων συστατικών που χρειάζεται, από τα αγγεία του ξενιστή του, χωρίς να του προκαλεί ιδιαίτερο πρόβλημα. 

Οι σπόροι του, που περιβάλλονται από μία κολλώδη ουσία, για να φυτρώσουν πρέπει πρώτα να περάσουν από το πεπτικό σύστημα κάποιων από τα ελάχιστα πουλιά που τους τρώνε, όπως η «γερακότσιχλα» (Turdus viscivorus). 

Πεπτικά ένζυμα που βρίσκονται στο πεπτικό σύστημα της γερακότσιχλας ενεργοποιούν το σπόρο, έτσι ώστε όταν το πτηνό αφήσει τα περιττώματα του πάνω σε δένδρο, αυτά κολλούν στο κλαδί λόγω του κολλώδες περιβλήματός του, και ο γόνιμος σπόρος φυτρώνει. Το αρτίβλαστο (νεόφυτο) παρουσιάζει ένα εξαιρετικά σπάνιο φαινόμενο στον κόσμο της χλωρίδας, που λέγεται ‘’Αρνητικός Φωτοτροπισμός’’. 

Δηλαδή, το νεαρό φυτό δεν κατευθύνεται προς την κατεύθυνση του φωτός, αλλά αντίθετα. Αυτό έχει σαν συνέπεια το νεαρό βλαστάρι να κυρτωθεί και να ακουμπήσει πάνω στο κλαδί από όπου φύτρωσε, να το διατμήσει και να ριζώσει μέσα του. 

Τα υπόλοιπα κλαδιά που θα φυτρώσουν από αυτόν τον πρώτο βλαστό, θα έχουν όμως ‘’Θετικό Φωτοτροπισμό’’. 

Δηλαδή, θα κατευθυνθούν προς το φως του ήλιου για να φωτοσυνθέσουν και να συνεχιστεί η ανάπτυξη του φυτού. 

Η Φύση δηλαδή, επινόησε μία φραγή- δικλίδα ασφαλείας για να περιορίσει, να δυσκολέψει και να ελέγξει την εξάπλωση του παρασιτικού φυτού. Διαφορετικά, η μεγάλη και ανεξέλεγκτη εξάπλωσή του θα μπορούσε να καταστρέψει ολόκληρα δασικά οικοσυστήματα.

Ο Ιξός, αναφέρεται σε κείμενα γιατρών και φυσιοδιφών της αρχαιότητας όπως ο Γαληνός, Διοσκουρίδης, Θεόφραστος, Παράκελσος, Πλίνιος, ως θαυματουργό φάρμακο κατά της επιληψίας, σαν υποτασικό, αγγειοδιασταλτικό, για θεραπεία αποστημάτων, και για άλλες ασθένειες και παθήσεις. 

Χρησιμοποιήθηκε για αιώνες στην παραδοσιακή ιατρική για να θεραπεύσει ημικρανίες, πονοκεφάλους και διάφορες κρίσεις. 

Τα φύλλα και τα τρυφερά κλαδάκια είναι τα μέρη του φυτού που χρησιμοποιούνται από τους βοτανολόγους και είναι δημοφιλή στην Ευρώπη, ιδιαίτερα στην Γερμανία, για να θεραπεύσουν προβλήματα του κυκλοφορικού και του αναπνευστικού συστήματος όπως και για όγκους ακόμη και κακοήθεις. 

Τα κλαδάκια, τα φύλλα και οι καρποί του ιξού χρησιμοποιούνται για να παραχθεί ένα εκχύλισμα, το οποίο ο ασθενής μπορεί να λάβει από το στόμα. 

Στην Ευρώπη το εκχύλισμα του ιξού χορηγείται και με ένεση κατόπι συνταγής. Στις Η.Π.Α. ενέσεις ιξού είναι διαθέσιμες μόνο για κλινικές δοκιμές. Εργαστηριακές έρευνες βρήκαν ότι ο ιξός σκοτώνει τα καρκινικά κύτταρα και ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα.

Το φυτό είναι τοξικό και μεταξύ άλλων περιέχει ουσίες όπως βισκόλες Α και Β, βισκοτοξίνη (καρδιενεργό πολυπεπτίδιο) και ολεϊνικό οξύ που είναι ηρεμιστικές ουσίες, ρυθμιστικές της λειτουργίας της καρδιάς και ευεργετικές στις νευρικές διαταραχές, κολίνη και ακετυλκολίνη που έχουν υποτασική δράση, γλυκοσίδια της σαπωνίνης, δεψίνες κλπ. 

Ο Βίσκος συνδυάζεται καλά με τον Κράταιγο,την Βαλεριάνα, το Μελισσόχορτο και το Τίλιο. Το αφέψημα του βοτάνου χρησιμοποιείται από τους θεραπευτές στις υστερίες, υπερδιέγερση , σπασμούς και έχει θετική δράση για την τρίτη ηλικία στην κατάπτωση δυνάμεων. 

Εξωτερικά χρησιμοποιείται στην αρθρίτιδα, νευρίτιδα, ρευματισμούς  και άλλες παθήσεις.

Ήταν το βότανο των μαγισσών του μεσαίωνα για τα ξόρκια τους. 

Εξακολουθεί να είναι για πολλούς το μαγικό κλωνάρι των ερωτευμένων, που θεωρούν ότι αν φιληθούν κάτω από τα κλαδιά του, θα είναι για πάντα μαζί και αγαπημένοι. 

Αλλού , το κρεμάνε στις πόρτες των σπιτιών τους για να φέρει καλοτυχία και να διώχνει τη γρουσουζιά. Οι ιατρικές και οι υποτιθέμενες μαγικές ιδιότητες του φυτού χρησιμοποιούνται ακόμα σε πολλές αγροτικές περιοχές.

Από τους αρχαίους καιρούς ο ιξός (γκυ) ήταν ένα από πιο μαγικά, μυστηριώδη και ιερά φυτά στην ευρωπαϊκή λαϊκή παράδοση. 

Θεωρούταν σύμβολο ζωής και γονιμότητας, φυλαχτό ενάντια σε δηλητήριο και αφροδισιακό. Στο Μεσαίωνα και αργότερα, κλαδιά από γκυ κρέμονταν από το ταβάνι για να διώξουν τα κακά πνεύματα. 

Στην Ευρώπη τα έβαζαν μπροστά στις πόρτες των σπιτιών και των στάβλων για να προλαβαίνουν την είσοδο των μαγισσών. 

Ο σπάνιος ιξός που βρίσκεται στις βελανιδιές ήταν σεβαστό φυτό για τους αρχαίους Κέλτες και Γερμανούς και χρησιμοποιούταν σαν ιερό φυτό σε τελετές από τους αρχαίους Ευρωπαίους. Στην Κελτική μυθολογία, στα τελετουργικά των Δρυίδων χρησιμοποιούνταν ως αντίδοτο στο δηλητήριο. Το γκυ της ιερής βελανιδιάς ήταν ιδιαίτερα ιερό για τους αρχαίους Κέλτες Δρυίδες. Την έκτη νύχτα του φεγγαριού, λευκοντυμένοι Δρυίδες ιερείς έπρεπε να κόψουν το γκι από την ιερή βελανιδιά με χρυσά δρεπάνια. 

Δύο λευκοί ταύροι έπρεπε να θυσιαστούν εν μέσω προσευχών που έλεγαν οι λαμβάνοντες το γκυ. Αργότερα, το τελετουργικό, της κοπής των γκυ από την βελανιδιά έφτασε να συμβολίζει την αποδυνάμωση του γέρου βασιλιά από τους διαδόχους του. 

Επίσης, πίστευαν ότι το γκυ από βελανιδιά μπορούσε να σβήσει μια φωτιά. Αυτή η αντίληψη προερχόταν από την αρχαία πίστη ότι το φυτό αυτό μπορούσε από μόνο του να φυτρώσει στο δέντρο κατά τη διάρκεια μιας αστραπής ή κεραυνού. 

Εξάλλου, το γκυ μνημονεύθηκε για καιρό σαν σεξουαλικό σύμβολο και σαν η "ψυχή" της βελανιδιάς. 

Συλλεγόταν κατά το θερινό αλλά και κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο, και το έθιμο του στολισμού των σπιτιών τα Χριστούγεννα προερχόταν από τους Δρυίδες και άλλες προχριστιανικές παραδόσεις για να γιορταστεί το χειμερινό ηλιοστάσιο και το τέλος της μακριάς νύχτας του χειμώνα.

Ο Ιξός, έχει κύριο ρόλο στη Νορβηγική μυθολογία (από εκεί προέρχεται και το έθιμο του φιλιού κάτω από τα κρεμασμένα για διακόσμηση γκυ). Στη Σκανδιναβία θεωρούνταν το φυτό της ειρήνης, κάτω από το οποίο οι εχθροί δήλωναν ανακωχή των πολέμων και συμφιλιώνονταν. 

Σε μερικές περιοχές της Αγγλίας και της Ουαλίας οι αγρότες το έδιναν στις αγελάδες που γεννούσαν το πρώτο μοσχάρι του νέου έτους. 

Έτσι, πίστευαν ότι έφερνε τύχη σε ολόκληρο το κοπάδι. Στις Ρωμαϊκές παραδόσεις, ο ιξός θεωρούνταν ότι εξασφάλιζε την καλοτυχία. 

Το έθιμο αυτό υπάρχει από τους Δάκες (μυστηριώδης λαός που ζούσε νότια του Δούναβη στη σημερινή βορειοκεντρική και δυτική Ρουμανία).

Η λατινογενής λέξη για τον Ιξό Viscus, όπως και η ελληνική λέξη Ιξός αναφέρονται στη γλοιώδη υφή των καρπών του. Κάποιοι διατείνονται ότι το αγγλικό όνομα του φυτού "Mistletoe" προέρχεται από δύο παλιές aγγλικές λέξεις. 

To "mistel" που σημαίνει κοπριά/κόπρανα ζώου και "tan" που σημαίνει κλαράκι. 

Ο ιξός όπως πίστευαν, είχε τη δύναμη της γονιμότητας, και η "κοπριά" από την οποία πίστευαν ότι ξεπηδούσε, ότι είχε τη δύναμη να δίνει ζωή.

Στις μέρες μας, ο ιξός συνήθως χρησιμοποιείται –μαζί με το Ού (Ilex aquifolium ή αρκουδοπούρναρο, κλαδιά με τα καταπράσινα κατσαρά γεμάτα μυτερές ακίδες φύλλα και κόκκινους μικρούς καρπούς) για τη Χριστουγεννιάτικη διακόσμηση, αν και η προχριστιανική προέλευση αυτής της παράδοσης θέλει να συμβολίζει το γιορτασμό των λαών για το ‘’Τέλος των Μεγάλων Νυχτών’’ τους χειμώνα.

https://perivallongr.blogspot.com/2016/12/blog-post_3.html

Αντράκλα, το βότανο που έχει χαρακτηριστεί “παγκόσμια πανάκεια”

Αντράκλα, ένα παρεξηγημένο βότανο, το οποίο έχει χαρακτηριστεί από τους ερευνητές “παγκόσμια πανάκεια”

Πολλές φορές τυχαίνει να συναντάω κάποιο βότανο,το οποίο να έχει τόσο πολλές ιδιότητες και δράσεις, να είναι γνωστό από τα βάθη των αιώνων και όμως να το αγνοεί ο περισσότερος κόσμος
Και αναρωτιέμαι –  πως είναι δυνατόν;
Και το βότανο-λαχανικό που συνάντησα τώρα τελευταία και έκανα αυτές τις σκέψεις είναι η αντράκλα ή γλιστρίδα όπως την ξέρουν οι πιο πολλοί.
Η γλιστρίδα είναι διαδεδομένη σε όλο τον κόσμο, έχει χαρακτηριστεί ως το όγδοο πιο κοινό φυτό, και έχουμε αναφορές για αυτήν από την εποχή των Φαραώ.
Όμως η αντράκλα έπεσε σε αφάνεια για πάρα πολλά χρόνια  – πολύ περίεργο για ένα τέτοιο βότανο!
Ας γνωρίσουμε λοιπόν το βότανο αυτό που έχει χαρακτηριστεί ως “παγκόσμια πανάκεια” και που σύμφωνα με τον Π.Ο.Υ ως “ένα από τα πιο χρησιμοποιημένα φαρμακευτικά φυτά”
Και όπως αναφέρει σε μελέτες της η Dr Simopoulos (1), η γλιστρίδα έχει χαρακτηριστεί ως ” ενεργειακή τροφή του μέλλοντος”, λόγω της υψηλής θρεπτικής της αξίας και των ισχυρών αντιοξειδωτικών της ιδιοτήτων...

read more:https://botanologia.gr/antrakla-to-votano-poy-echei-charaktiristei-quot-pagkosmia-panakeia-quot/