Μου στερείς την χαρά μου,ω Θεέ μου
Εγώ πίνω,όμως εσύ τρεκλίζεις
Συχώρα με,Θεέ μου,μην έχεις μεθύσει;
λάθος...
και όλη μου η ζωή τελικά είναι ένα ιδιάζον σύστημα ηθικής μεταμφιεσμένο σε αλληγορία και εικονογραφημένο με σύμβολα...
Μιλάει ο παράξενος μουσικός εκτελεστής και παίρνει μέρος στην ορχήστρα και
εκτελεί τη συμφωνία που η εποχή του τού επιβάλλει να παίξει...
Κάποια στιγμή όμως -κάπου εκεί που δεν το περιμένουμε- το όργανό του βγάζει μια νότα -ΕΣΤΩ ΜΙΑ ΜΟΝΟ - που θέτει υπό αμφισβήτηση όλη την παρτιτούρα...
Από τη ''νοσταλγία του πιθανού'' ο Tabucchi Antonio λέει για τον Fernando Pessoa...
Και ένα αγαπημένο Ρουμπαγιάτ του μοναδικού μαθηματικού και φιλόσοφου Omar Khayyam...
ntina
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου