Πως αλλάζουν οι καιροί...

Δείτε το βίντεο:

 https://www.facebook.com/nasim.alatrasb/videos/634540664955728

Παναγιώτης Αποστολόπουλος Πέρρος: Υπάρχει μια "ιστορία" πίσω από κάθε "ξαφνικό φαινόμενο".

Παναγιώτης Αποστολόπουλος Πέρρος - https://www.facebook.com/panagiotis.perros/posts/pfbid02kSAwJNVEmu6e19yVSFoRVQxKEjX2tpgDPZSzT2N29yeHNwrj9cst6GEpPbWwQPdfl

Τα παρακάτω τα γράφει ο 82χρονος πλέον Αυστραλός δημοσιογράφος John Pilger το 2014 στον Guardian. Έγραψε πριν 8 χρόνια ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία θα ήταν αναπόφευκτος και ότι η παγκοσμιοποίηση του εν λόγω πολέμου πολύ πιθανή. Θεώρησα ότι είναι χρήσιμο να παραθέσω τη μετάφραση ώστε να δούμε ότι υπάρχει μια «ιστορία» πίσω από κάθε «ξαφνικό φαινόμενο». Ο Pilger παρακολουθούσε από νωρίς τα τεκταινόμενα στην Ουκρανία αλλά και σε κάθε χώρα όπου οι δημοκρατικοί των ΗΠΑ επεμβαίνουν με πρόσχημα τη δημοκρατία και την ελευθερία. Ο Pilger σημειωτέον είχε εκφραστεί θετικά για την περίοδο διακυβέρνησης Trump, η οποία ήταν η λιγότερο επεμβατική διεθνώς από τους προκατόχους του, οι οποίοι πλέον, ιδιαιτέρως μετά την 11η Σεπτεμβρίου, έχουν ακολουθήσει άκρως μιλιταριστικές επεμβατικές λύσεις σε δεκάδες χώρες.

«Γιατί ανεχόμαστε την απειλή ενός άλλου παγκόσμιου πολέμου στο όνομά μας; Γιατί επιτρέπουμε ψέματα που δικαιολογούν αυτόν τον κίνδυνο; Η κλίμακα της κατήχησής μας, έγραψε ο Χάρολντ Πίντερ, είναι μια «λαμπρή, ακόμη και πνευματώδης, άκρως επιτυχημένη πράξη ύπνωσης», λες και η αλήθεια «δεν συνέβη ποτέ ακόμη και όταν συνέβαινε».

Ο ρόλος της Ουάσιγκτον στην Ουκρανία είναι διαφορετικός μόνο ως προς τις επιπτώσεις του για τους υπόλοιπους από εμάς. Οι ΗΠΑ απειλούν να οδηγήσουν τον κόσμο σε πόλεμο. 

Έχοντας οργανώσει το πραξικόπημα του Φεβρουαρίου κατά της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης στο Κίεβο, η σχεδιαζόμενη κατάληψη της ιστορικής, νόμιμης ναυτικής βάσης της Ρωσίας στην Κριμαία από την Ουάσιγκτον απέτυχε. Οι Ρώσοι αμύνθηκαν, όπως έκαναν απέναντι σε κάθε απειλή και εισβολή από τη Δύση για σχεδόν έναν αιώνα.

Όμως η στρατιωτική περικύκλωση του ΝΑΤΟ έχει επιταχυνθεί, μαζί με τις ενορχηστρωμένες από τις ΗΠΑ επιθέσεις εναντίον Ρώσων στην Ουκρανία. Εάν ο Πούτιν μπορεί να προκληθεί να έρθει να τους βοηθήσει, ο προκαθορισμένος ρόλος του «παρία» θα δικαιολογήσει έναν ανταρτοπόλεμο που θα διευθύνει το ΝΑΤΟ και είναι πιθανό να διαχυθεί στην ίδια τη Ρωσία.

Αντίθετα, ο Πούτιν έχει επιδιώξει μια συμφωνία με την Ουάσιγκτον και την ΕΕ, αποσύροντας τα ρωσικά στρατεύματα από τα ουκρανικά σύνορα και προτρέποντας τους Ρώσους στην ανατολική Ουκρανία να εγκαταλείψουν το προκλητικό δημοψήφισμα του Σαββατοκύριακου. Αυτοί οι ρωσόφωνοι και δίγλωσσοι - το ένα τρίτο του πληθυσμού της Ουκρανίας - αναζητούν εδώ και καιρό μια δημοκρατική ομοσπονδία που να αντικατοπτρίζει την εθνική ποικιλομορφία της χώρας και να είναι ταυτόχρονα αυτόνομη από το Κίεβο και ανεξάρτητη από τη Μόσχα. Οι περισσότεροι δεν είναι ούτε «αποσχιστές» ούτε «επαναστάτες», όπως τους αποκαλούν τα δυτικά ΜΜΕ, αλλά πολίτες που θέλουν να ζήσουν με ασφάλεια στην πατρίδα τους.

Όπως τα ερείπια του Ιράκ και του Αφγανιστάν, η Ουκρανία έχει μετατραπεί σε θεματικό πάρκο της CIA – το οποίο διευθύνει προσωπικά ο διευθυντής της CIA John Brennan στο Κίεβο, με δεκάδες «ειδικές μονάδες» από τη CIA και το FBI να δημιουργούν μια «δομή ασφαλείας» που επιβλέπει τις άγριες επιθέσεις σε όσους εναντιώθηκαν στο πραξικόπημα του Φεβρουαρίου. Δείτε τα βίντεο, διαβάστε τις αναφορές αυτόπτων μαρτύρων από τη σφαγή στην Οδησσό αυτόν τον μήνα. Τραμπούκοι φασίστες με λεωφορεία έκαψαν κεντρικά γραφεία συνδικάτων, σκοτώνοντας 41 άτομα που είχαν εγκλωβιστεί μέσα. Παρακολουθήστε την αστυνομία να βρίσκεται δίπλα.

Οι Ρωσόφωνοι Ουκρανοί παλεύουν για επιβίωση. Όταν ο Πούτιν ανακοίνωσε την απόσυρση των ρωσικών στρατευμάτων από τα σύνορα, ο υπουργός Άμυνας της χούντας του Κιέβου, Andriy Parubiy – ιδρυτικό μέλος του φασιστικού κόμματος Svoboda – καυχιόταν ότι οι επιθέσεις κατά των «ανταρτών» θα συνεχίζονταν. Σε οργουελιανό στυλ, η προπαγάνδα στη Δύση το έχει αντιστρέψει στη Μόσχα «προσπαθώντας να ενορχηστρώσει τη σύγκρουση και την πρόκληση», σύμφωνα με τον William Hague. Ο κυνισμός του συνδυάζεται με τα γκροτέσκα συγχαρητήρια του Ομπάμα στη χούντα του πραξικοπήματος για την «αξιοσημείωτη αυτοσυγκράτηση» της μετά τη σφαγή της Οδησσού. Η χούντα, λέει ο Ομπάμα, είναι «δεόντως εκλεγμένη». Όπως είπε κάποτε ο Χένρι Κίσινγκερ: «Το θέμα δεν είναι τι είναι αλήθεια. Αυτό που μετράει είναι το τι θεωρείται αληθινό».

Στα ΜΜΕ των ΗΠΑ, η θηριωδία της Οδησσού έχει υποτιμηθεί ως «θολή» και «τραγωδία» στην οποία «εθνικιστές» (νεοναζί) επιτέθηκαν σε «αποσχιστές» (άτομα που μαζεύουν υπογραφές για δημοψήφισμα για μια ομοσπονδιακή Ουκρανία). Η Wall Street Journal του Ρούπερτ Μέρντοχ καταδίκασε τα θύματα – «Η θανατηφόρα πυρκαγιά στην Ουκρανία πιθανότατα πυροδοτήθηκε από αντάρτες, λέει η κυβέρνηση». Η προπαγάνδα στη Γερμανία ήταν καθαρά ψυχρός πόλεμος, με την Frankfurter Allgemeine Zeitung να προειδοποιεί τους αναγνώστες της για τον «ακήρυχτο πόλεμο» της Ρωσίας. Για τους Γερμανούς, είναι μια οδυνηρή ειρωνεία ότι ο Πούτιν είναι ο μόνος ηγέτης που καταδικάζει την άνοδο του φασισμού στην Ευρώπη του 21ου αιώνα.

Μια δημοφιλής αληθοφάνεια είναι ότι «ο κόσμος άλλαξε» μετά την 11η Σεπτεμβρίου. Τι έχει αλλάξει όμως; Σύμφωνα με τον μεγάλο πληροφοριοδότη Ντάνιελ Έλσμπεργκ, ένα σιωπηλό πραξικόπημα έγινε στην Ουάσιγκτον και πλέον κυριαρχεί ο αχαλίνωτος μιλιταρισμός. Το Πεντάγωνο διεξάγει επί του παρόντος «ειδικές επιχειρήσεις» – μυστικούς πολέμους – σε 124 χώρες. Στο εσωτερικό, η αυξανόμενη φτώχεια και η απώλεια της ελευθερίας είναι η ιστορική συνέπεια μιας κατάστασης αέναου πολέμου. Προσθέστε τον κίνδυνο πυρηνικού πολέμου και το ερώτημα είναι: γιατί το ανεχόμαστε αυτό;»

Πως μπορούμε να κάνουμε βάμμα με το πολύτιμο αγριοράδικο

 

Βάμμα με αγριοράδικο ή αλλιώς ταραξάκο
Στο άρθρο μου “Βάμμα βοτάνων -ένας από τους τρόπους χρήσης των βοτάνων” είχαμε δει πως ετοιμάζουμε, γενικά, βάμματα βοτάνων.
Στο παρόν άρθρο μου  θα δούμε πως ετοιμάζουμε βάμμα από φύλλα και ρίζα αγριοράδικου.
Ας ξεκινήσουμε:
Ετοιμάζουμε 500gr** από αποξηραμένα φύλλα και ρίζες ταραξάκο.
Με το γουδί μας κοπανάμε πρώτα τις ρίζες του ραδικιού μας και στη συνέχεια τα φύλλα
Μόλις είναι έτοιμο το μείγμα μας το βάζουμε σε αναλόγου μεγέθους βάζο, το οποίο να σφραγίζει και το γεμίζουμε με ένα αλκοολούχο ποτό- προτιμώ πάντα τη ρακί- σε
αναλογία 1:8 – ένα μέρος του βοτάνου προς οκτώ μέρη του υγρού
Κλείνουμε πολύ καλά και κουνάμε το βάζο μας για να ανακατευτούν πολύ-πολύ καλά τα δύο υλικά μας.
Στη συνέχεια τοποθετούμε το βάζο μας σε ένα ζεστό σημείο μακρυά από το άμεσο φως για μια περίοδο τριών εβδομάδων περίπου...
read more:https://botanologia.gr/pos-mporoyme-na-kanoyme-vamma-me-to-polytimo-agrioradiko/

και...

https://botanologia.gr/agrioradiko-to-polytimo-poy-echei-charaktiristei-kai-os-quot-periergo-votano-quot/

Από τη μεγαλειώδη συγκέντρωση που πραγματοποίησαν χθες το απόγευμα, Σαββάτο, στο Πάρκο Ελευθερίας, οι υγειονομικοί κατά της υποχρεωτικότητας και πλήθος κόσμου με σύνθημα "Ως Εδώ".

ο σπουδαίος γιατρός Sucharit Bhakdi ανάμεσα στον κόσμο που τον υποδέχτηκε με μεγάλη συγκίνηση

Είμασταν όλοι εκεί, περίπου 2000 άτομα...

Σαββάτο βράδυ...

Στο πάρκο ελευθερίας...

Για την ελευθερία μας, για την αξιοπρέπειά μας, για το αυτεξούσιο του σώματός μας...

για...για...

γιατί δεν πάει άλλο!!!

Ως εδώ!!!

Και επειδή πολλές φορές, τα λόγια είναι φτώχια, ας δούμε φωτογραφίες από τη μεγαλειώδη συγκέντρωση που πραγματοποίησαν χθες το απόγευμα, Σαββάτο, στο Πάρκο Ελευθερίας στην Αθήνα, οι υγειονομικοί κατά της υποχρεωτικότητας και πλήθος κόσμου με σύνθημα "Ως Εδώ".
Η συγκινητικότερη στιγμή ήταν όταν ανέβηκε να μιλήσει ο σπουδαίος γιατρός Sucharit Bhakdi.
Ο κόσμος τον αποθέωσε και στη συνέχεια τον άκουγε με συγκίνηση.

ntina

Συνέντευξη του Γερμανού καθηγητή Sucharit Bhakdi

Συνέντευξη του Γερμανού καθηγητή Sucharit Bhakdi στον Αυστριακό δημοσιογράφο Ferdinand Wegscheider για τα μέτρα κατά του COVID-19. 

Η συνέντευξη προβλήθηκε στο αυστριακό ιδιωτικό τηλεοπτικό κανάλι Servus TV στις 29 Απριλίου και είχε περιπέτειες. 

Την ανέβασαν διαδικτυακά κανάλια και οι λογοκριτές δεν ήξεραν από πού να την πρωτοσβήσουν. 

Την έσβησαν ακόμα και από το κανάλι του Καθηγητή Bhakdi !!!

Η μετάφραση και ο υποτιτλισμός έγινε από την ομάδα "πολιτικός διάλογος".

O καθηγητής Sucharit Bhakdi θα βρίσκεται σήμερα το απόγευμα - 5 ή ώρα - στο πάρκο ελευθερίας για να μιλήσει για όλα αυτά που μας συμβαίνουν και ειδικά για τα Εμβόλια mRNA.

O Καθηγητής είναι καλεσμένος των υγειονομικών σε αναστολή, των υγειονομικών εναντίον της υποχρεωτικότητηας.

              

https://www.youtube.com/watch?v=jsje_8l7JKM

Υγειονομικοί κατά της υποχρεωτικότητας: Η στιγμή που όλοι περιμέναμε!!

Ο διακεκριμένος καθηγητής dr Sucharit Bhakdi θα είναι μαζί μας στο πάρκο Ελευθερίας το Σάββατο, 24/9 και ώρα 17:00 το απόγευμα.Ο Sucharit Bhakdi πριν από τη συνταξιοδότησή του, ήταν καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Johannes Gutenberg στο Mainz και, από το 1991 έως το 2012, διευθυντής του Ιατρικού Ινστιτούτου Μικροβιολογίας και Υγιεινής στη Γερμανία.
Ο dr Sucharit Bhakdi είναι ένας από το πιο ειδικούς επιστήμονες στην ανοσολογία, στην βακτηριολογία και στο πώς συμπεριφέρεται το ανοσοποιητικό μας σύστημα σε διάφορα παθογόνα μικρόβια.
Ο dr Sucharit Bhakdi έχει στο ενεργητικό του πάμπολες επιστημονικές βραβεύσεις και ήταν εκδότης του επιστημονικού περιοδικού Medical microbiology And Immunology από το 1990 έως το 2012.
Η φωνή του διακεκριμένου καθηγητή όχι μόνο αποσιωπήθηκε και φιμώθηκε παγκοσμίως, αλλά χαρακτηρίστηκε όπως και άλλοι επιστήμονες "ψεκασμένος" και καταχωρήθηκε ως μια εξέχουσα "ψεκασμένη'' προσωπικότητα και πηγή παραπληροφόρησης σχετικά με την πανδημία COVID-19.

syde.gr

dr. Ελένη Τσουκαλή: Είμαστε όλοι μεγαλοβιομήχανοι!

dr. Ελένη Τσουκαλή-Σύμβουλος διαχείρισης στρες

Στο μικρό αυτό βίντεο γίνεται υπενθύμιση της ευθύνης που έχουμε απέναντι στα κύτταρά μας, όσον αφορά το περιβάλλον στο οποίο τα υποχρεώνουμε να ζουν...

                      

Μαθαίνω - Παλιά απορία : ελλειπής ή ελλιπής; ελλιπτικός ή ελλειπτικός;

 Γλωσσολογία παντού

Μαθαίνω...ορθογραφία!

όταν μια λέξη τελειώνει σε είο σκέψου αν έχει πόρτα και βάλε έψιλον γιάτα (γραφείο, ιατρείο, ζαχαροπλαστείο...!!!
 https://www.facebook.com/dyslexia.gr/

Οι Υγειονομικοί κατά της υποχρεωτικότητας απαντούν στην ανακοίνωση της ΠΟΕΔΗΝ για τις αναστολές εργασίας

             δελτίο τύπου των “υγειονομικών κατά της υποχρεωτικότητας”.
Το διοικητικό συμβούλιο της ΠΟΕΔΗΝ από καιρό δεν λειτουργεί  ενιαία σε ότι αφορά τις αποφάσεις και τις ανακοινώσεις που εκδίδονται. 
Οι πλειοψηφούσες παρατάξεις της ΔΗΣΥ και της ΔΑΚΕ που πρόσκεινται στο ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και στην ΝΔ αντίστοιχα, υπό κοινό μέτωπο και τηρώντας ολοφάνερα όλο και λιγότερο τα προσχήματα, σιγοντάρουν την κυβερνητική πολιτική της αποδόμησης των εργασιακών δικαιωμάτων στο χώρο της Υγείας.

Σε αυτά τα πλαίσια κινείται και η τελευταία, χαμηλότατου επιπέδου ανακοίνωση της ΠΟΕΔΗΝ που θεωρούμε ότι είναι προϊόν πρωτοβουλίας περιορισμένου αριθμού συντακτών, αν όχι ενός μόνο συντάκτη.

Με την ανακοίνωση αυτή ο συντάκτης υποπίπτει στο μέγα ατόπημα μιας ευθείας επίθεσης όπου φωτογραφίζονται συγκεκριμένα πρόσωπα- χωρίς βέβαια να κατονομάζονται.

Επιπλέον η ανακοίνωση φωτογραφίζει ξεκάθαρα την ομάδα αυτή των εργαζόμενων σε αναστολή που έχουν οργανωθεί εξ αρχής σε σώμα με την επωνυμία “υγειονομικοί κατά της υποχρεωτικότητας”.

Είναι  γεγονός ότι ο συντάκτης της εν λόγω ανακοίνωσης μεταχειρίζεται τις ευτελείς μεθόδους με τις οποίες μας έχει εξοικειώσει το σύστημα εξουσίας και στις οποίες συγκαταλέγεται:

α) Η χρήση του ξεπερασμένου πια αφηγήματος των ψεκασμένων-αντιεπιστημονικών-αρνητών,

β) Η απόπειρα διάσπασης του υγειονομικού προσωπικού με τον άκρως ρατσιστικό διαχωρισμό του σε εμβολιασμένους και μη

γ) Η προβοκάτσια που αποσκοπεί στο διαχωρισμό μας από τη βάση μας.

Πέραν αυτών η ανακοίνωση είναι διάσπαρτη από χονδροειδή ψεύδη, τα οποία θα αποδομήσουμε ένα προς ένα:

1) Τις δυναμικές κινητοποιήσεις που επικαλείται ο συντάκτης της ανακοίνωσης για την άρση των αναστολών, τις οργάνωσε αρχικά ΟΧΙ η ΠΟΕΔΗΝ, η οποία τους πρώτους μήνες των αναστολών δεν συμπεριλάμβανε καν το θέμα στον κατάλογο των αιτημάτων της, αλλά οι ίδιοι οι υγειονομικοί σε αναστολή οι οποίοι με πρωτοφανή παλμό και μαχητικότητα έκαναν αισθητή την ύπαρξή τους περιφρονώντας το σύστημα που προσπαθούσε να τους περιθωριοποιήσει με τη μέθοδο του στιγματισμού και του αποκλεισμού από τη δημοσιότητα.

Πριν τη δική μας μαζική κινητοποίηση στους δρόμους, το υγειονομικό κίνημα ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτο!

Ήταν η ολιγωρία των σωματείων μας λοιπόν, κύριε συντάκτη, που μας ώθησε να βγούμε μπροστά και να θέσουμε το δικό μας πλαίσιο διεκδίκησης των εργασιακών  δικαιωμάτων και όχι η ανάγκη για συνδικαλιστικές και πολιτικές καριέρες, διότι εμείς – σε αντίθεση με εσάς, κύριε συντάκτη – είχαμε ήδη σταδιοδρομήσει στο γνωστικό μας αντικείμενο, πριν μας στερήσει την έντιμη εργασία ένα διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα με τη δική σας ανοχή.

Εν τούτοις, ΔΕΝ παρακινούμε τους εργαζόμενους να εγκαταλείψουν τα θεσμοθετημένα πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια σωματεία τους, πράγμα που προφανώς θα εξυπηρετούσε το σύστημα. 

Αντιθέτως, παροτρύνουμε να ανανεώνουν τις εγγραφές τους, ώστε να πάρουν κάποια στιγμή τα σωματεία στα χέρια τους με τη συμμετοχή τους σε νέες παρατάξεις χωρίς κομματικούς προσανατολισμούς και εξαρτήσεις. 

Αντιληφθήκαμε από πρώτο χέρι την αντίδραση πανικού των συστημικών παρατάξεων επί εκλογών πρωτοβάθμιων σωματείων στα δημόσια νοσοκομεία της χώρας, όταν αποφασίσαμε να επικεντρωθούμε στον ως άνω στόχο.

2) Ουδέποτε οι υγειονομικοί που τάσσονται κατά της υποχρεωτικότητας των ιατρικών πράξεων δεν ενέδωσαν στη διχαστική προπαγάνδα και δεν επέκριναν με οποιονδήποτε τρόπο στις δεκάδες επίσημες ανακοινώσεις και δελτία τύπου που έχουν εκδώσει επί ένα χρόνο, τους συναδέλφους τους που εμβολιάστηκαν.

Ομοίως, ουδέποτε επιχείρησαν να ταυτίσουν τη δράση της ΠΟΕΔΗΝ αποκλειστικά με το ζήτημα των αναστολών εργασίας.

Αντίθετα αυτό που προτάσσει το κίνημα των υγειονομικών είναι η συσπείρωση όλων των εργαζόμενων της Υγείας απέναντι στο κυβερνητικό σχέδιο της πλήρους ιδιωτικοποίησης του ΕΣΥ και της ένταξης όλου του συστήματος υγείας υπό την ομπρέλα κολοσσιαίων επιχειρηματικών ομίλων.

Αυτό το σχέδιο που υποστηρίζεται από το νέο νόμο 4931/2022 για την υγεία και που έχει ήδη επιφέρει τεράστια διάλυση στο ΕΣΥ, δεν θεωρείτε κύριε συντάκτη της ΠΟΕΔΗΝ  ότι θα άξιζε τη θυσία από πολλά μεροκάματα συναδέλφων για να αποτραπεί, εάν η ΠΟΕΔΗΝ ενημέρωνε και καθοδηγούσε σωστά τους συναδέλφους αυτούς ώστε να εμπιστεύονται τα συνδικαλιστικά τους όργανα και να αντιλαμβάνονται την αναγκαιότητα μιας απεργίας διαρκείας;

Πόσοι συνάδελφοί μας εντός των δομών υγείας, εκτιμάτε κύριε συντάκτη, ότι έχουν συνειδητοποιήσει τι πραγματικά δρομολογείται στην Υγεία και τι κρυβόταν πίσω από το κυνήγι μαγισσών που εξαπολύθηκε εναντίον των υγειονομικών που αντιστάθηκαν;

3) Από πού κι ως πού η προσφυγή σας στο ΣτΕ έβαλε φρένο στις απολύσεις τη στιγμή που τη δεδομένη περίοδο και παρά τις επιθυμίες του κυρίου Πλεύρη, δεν υπήρχε ακόμα το νομικό πλαίσιο για να υποστηριχθούν αυτές;

Γνωρίζετε κύριε συντάκτη της ΠΟΕΔΗΝ ότι με το νέο νόμο για την Υγεία ανοίγει πλέον ο δρόμος για απολύσεις μόνιμων υπαλλήλων από το σύστημα υγείας και κατ επέκταση από τον ευρύτερο δημόσιο τομέα;

Έχετε ενημερώσει σχετικά τα μέλη του σωματείου σας;

Φυσικά και σε τέτοιες αποφάσεις απολύσεων το λόγο δεν τον έχει κανένα ΣτΕ και κανένα δικαστικό σώμα που, παρεπιπτόντως, δεκάρα δε δίνει για επιστημονικές τεκμηριώσεις – και ας διαθέτουμε άφθονες.

Εσείς, που εξακολουθείτε να επικαλείστε αρχές αναλογικότητας και άλλα παρωχημένα κουραφέξαλα προκειμένου να τεκμηριώσετε δήθεν το ορθόν της επιστροφής μας, αναλογιστείτε ότι ουδέποτε σας καλέσαμε να “απαλύνετε” τον πόνο μας, σιγοντάροντας την αντικατάσταση των συμβάσεων εργασίας μας από ένα κουρελόχαρτο υγειονομικής καταλληλότητας με περιορισμένη ισχύ, που μοναδικό μακροπρόθεσμο στόχο έχει την απαξίωση των συμβάσεων και τη διάλυση των εργασιακών μας κεκτημένων.

Η παραδοχή εξάλλου ότι “διευκολύνατε” την πρόωρη συνταξιοδότηση συναδέλφων που συντέλεσε καθοριστικά στη δημιουργία τεράστιων κενών στην Υγεία, μάλλον καθόλου δεν σας τιμά.

Εν κατακλείδι από το παραλήρημα της εν λόγω ανακοίνωσης της ΠΟΕΔΗΝ μπορεί να εξαχθεί το εξής συμπέρασμα:

Καθίσταται ηλίου φαεινότερο ότι το σύστημα εξουσίας, το οποίο εκφράζεται πλέον απροκάλυπτα δια συνδικαλιστικού στόματος, τρέμει περισσότερο από οτιδήποτε τον οργανωμένο συνδικαλισμό, τον μη ελεγχόμενο και μη κατευθυνόμενο από πολιτικά κόμματα, σε σημείο μάλιστα να εκτρέπεται με τρόπο που το εκθέτει ανεπανόρθωτα.

Αν μη τη άλλο, η αξία που μας δίνει η δυσφημιστική ανακοίνωση της ΠΟΕΔΗΝ ξεπερνάει κάθε προσδοκία και είναι μια μη αναμενόμενη εξέλιξη που δεν την φανταστήκαμε ούτε στο όνειρό μας.

Είναι επίσης απόδειξη ότι οι αγώνες στο τέλος πάντα αποδίδουν για όσους δεν χάνουν την πίστη και το κουράγιο τους.

Ευχαριστούμε θερμά το συντάκτη της ανακοίνωσης της ΠΟΕΔΗΝ, γι΄αυτό το ανέλπιστο δώρο και τον διαβεβαιώνουμε ότι σύντομα θα επαληθευτούν οι φόβοι του, όταν θα υποχρεωθεί να συνομιλήσει μαζί μας, ως ίσος προς ίσον, δεδομένου του νέου θεσμικού μας ρόλου.

Αναμένουμε από τις λοιπές παρατάξεις της ΠΟΕΔΗΝ μια σαφή τοποθέτηση επί του περιεχομένου της ανακοίνωσης.

Υστερόγραφο: Ο καθηγητής μικροβιολόγος Sucharit Bhakdi, που επισκέπτεται την Αθήνα κατόπιν πρόσκλησής μας και στον οποίο προφανώς αναφέρεστε υποτιμητικά κύριε συντάκτη, προς ενημέρωσή σας δεν είναι Ινδός, ούτε φακίρης, αλλά διεθνούς φήμης επιστήμονας, γεννημένος στις ΗΠΑ, με καταγωγή από την Ταϋλάνδη. 
Ίσως βέβαια εσείς κατέχετε τα της ιατρικής καλύτερα από εκείνον, εν τούτοις μια επίσκεψη στο πάρκο Ελευθερίας το Σάββατο 24.9 και ώρα 17:00, ενδεχομένως διευρύνει περαιτέρω τους ορίζοντές σας.

Μετά τιμής
Οι υγειονομικοί κατά της υποχρεωτικότητας
Σ.Υ.Δ.Ε  ( Σωματείο Υγειονομικών υπέρ Δημοκρατίας και Ελευθερίας)

Η Θέση της ΠΟΕΔΗΝ για τις Αναστολές Εργασίας

O Dr. Ryan Cole τα είπε όλα για την επικίνδυνη δράση της πρωτεΐνης Ακίδας σε λιγότερο από 2 λεπτά!

Dr. Ryan Cole τα είπε όλα για την επικίνδυνη δράση της πρωτεΐνης Ακίδας σε λιγότερο από 2 λεπτά!
Αυτό είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας! Τέλος!
Ακολουθούν ενδεικτικά κάποιες σημαντικές ορολογίες που αναφέρονται στο βίντεο:
p53
Το p53 (ή TP53) είναι ένα γονίδιο ζωτικής σημασίας που βοηθά στον τερματισμό της ανάπτυξης των όγκων (ογκοκατασταλτικό γονίδιο) και έτσι εμποδίζει το σχηματισμό καρκίνου. 
Ως εκ τούτου, το p53 έχει περιγραφεί ως "ο φύλακας του γονιδιώματος" λόγω του ρόλου του στη διατήρηση της σταθερότητας αφου πρόλαμβανει τη μετάλλαξη του γονιδιώματος

Εάν έχετε μία μετάλλαξη στο γονίδιο p53, τότε αυτό μπορεί να μην είναι σε θέση να ελέγχει την ανάπτυξη των κυττάρων.

Η ανεξέλεγκτη κυτταρική ανάπτυξη μπορεί να οδηγήσει σε καρκίνο.

Μία μετάλλαξη στο γονίδιο p53 μπορεί να είναι κληρονομική ή επίκτητη (να εμφανιστεί αργότερα στη ζωή του ατόμου λόγω περιβαλλοντικών παραγόντων ή λάθους κατά την κυτταρική διαίρεση).

Μία κληρονομική μετάλλαξή στο p53 είναι γνωστή ως σύνδρομο Li-Fraumeni.

Το σύνδρομο Li-Fraumeni είναι μία σπάνια γενετική πάθηση που αυξάνει τον κίνδυνο συγκεκριμένων τύπων καρκίνου.

Τέτοιοι καρκίνοι είναι ο καρκίνος του μαστού, ο καρκίνος των οστών, η λευχαιμία και τα σαρκώματα μαλακών μορίων.

Οι επίκτητες (επίσης γνωστές ως σωματικές) μεταλλάξεις του p53 είναι περισσότερο κοινές. Αυτές οι μεταλλάξεις έχουν εντοπιστεί σε περίπου 50% όλων των περιπτώσεων καρκίνου και σε πολλούς διαφορετικούς τύπους καρκίνου.

https://zerosum.substack.com/p/o-dr-ryan-cole-2

Ως μετάλλαξη BRCA ορίζεται η μετάλλαξη που προκαλείται σε κάποιο από τα γονίδια BRCA1 και BRCA2. 
Οι παθολογικές μεταλλάξεις σε αυτά τα γονίδια προκαλούν το σύνδρομο του κληρονομικού καρκίνου του μαστού και των ωοθηκών. 
Αν και ο καρκίνος του μαστού είναι σχετικά κοινός, οι μεταλλάξεις στα BRCA1 και BRCA2 είναι σπάνιες, επομένως οι μεταλλάξεις αυτές είναι υπεύθυνες για το μόλις 5 έως 10% των περιπτώσεων καρκίνου του μαστού στις γυναίκες.
Έχουν ταυτοποιηθεί εκατοντάδες διαφορετικοί τύποι μεταλλάξεων σε αυτά τα γονίδια. 
Οι μεταλλάξεις υψηλού κινδύνου απενεργοποιούν μια πολύ σημαντική και αλάνθαστη διαδικασία επιδιόρθωσης του DNA, οπότε αυξάνεται σημαντικά ο κίνδυνος να αναπτύξει ένα άτομο καρκίνο του μαστού, καρκίνο των ωοθηκών και ορισμένους άλλους καρκίνους. 
Δεν είναι όμως όλες οι μεταλλάξεις BRCA υψηλού κινδύνου, μερικές είναι ακίνδυνες. 
Ο κίνδυνος πάντως για την εμφάνιση καρκίνου εξαρτάται από τη μετάλλαξη και συγκεκριμένα από τον τύπο, την τοποθεσία της και πιθανόν από άλλους ατομικούς παράγοντες. 
Η έλλειψη λειτουργικότητας στο γονίδιο BRCA1, φαίνεται ότι προκαλεί μη-λειτουργική αδρανοποίηση του φυλετικού χρωμοσώματος Χ.
Οι γυναίκες με παθολογικές μεταλλάξεις είτε στο BRCA1 είτε στο BRCA2 έχουν πέντε φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν καρκίνο του μαστού και δέκα έως τριάντα φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν καρκίνο των ωοθηκών.
Οι μεταλλάξεις στο γονίδιο BRCA1 οδηγούν σε υψηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του στήθους και των ωοθηκών από ότι οι μεταλλάξεις του BRCA2. 
Παρόλα αυτά η εμφάνιση τέτοιων μεταλλάξεων υψηλού κίνδυνου δε σημαίνει ότι σίγουρα θα αναπτυχθεί καρκίνος, ούτε σημαίνει πως άμα εμφανιστεί καρκίνος, αυτός οφείλεται στη μετάλλαξη και όχι σε άλλους παράγοντες, όπως για παράδειγμα η κατανάλωση αλκοόλ.
Οι μεταλλάξεις μπορούν να κληρονομηθούν από τον γονέα και να περάσουν και σε γιούς και σε κόρες. Κάθε παιδί γενετικού φορέα, ανεξαρτήτως φύλου, έχει 50% πιθανότητες να κληρονομήσει το μεταλλαγμένο γονίδιο από τον γονέα που φέρει τη μετάλλαξη. 
Ως αποτέλεσμα, τα μισά άτομα με γονιδιακές μεταλλάξεις BRCA είναι αρσενικά. 
Ο κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου του μαστού που είναι σχετιζόμενος με τα BRCA γονίδια είναι υψηλότερος στους άνδρες που φέρουν τη μετάλλαξη από ότι σε άνδρες που δεν τη φέρουν, όμως παραμένει χαμηλότερος σε σχέση με τις γυναίκες. 
Παρόλα αυτά, οι μεταλλάξεις BRCA αυξάνουν τον κίνδυνο για άλλους καρκίνους, όπως αυτών του παχέος εντέρου, του παγκρέατος και του προστάτη.

https://zerosum.substack.com/p/o-dr-ryan-cole-2

Σχόλιο στην απόφαση ΣτΕ 1684/2022 για την υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών

Ο Τάκης Βιδάλης (Διδάκτωρ Συνταγματικού Δικαίου και μέλος της Επιτροπής Ηθικής της Επιστήμης και των Νέων Τεχνολογιών της ΕΕ) σχολιάζει την απόφαση ΣτΕ, σύμφωνα με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή της ΠΟΕΔΗΝ κατά των κυρώσεων που επιβλήθηκαν σε υγειονομικό προσωπικό, το οποίο αρνήθηκε να εμβολιαστεί κατά του COVID-19.

Η απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή της ΠΟΕΔΗΝ κατά των κυρώσεων που επιβλήθηκαν σε υγειονομικό προσωπικό για άρνηση αντι -COVID εμβολιασμού, σηματοδοτεί μια αποφασιστική στροφή της Δικαιοσύνης προς την κατεύθυνση του πατερναλισμού.

Η στροφή αυτή δεν θα ήταν δυνατή, αν δεν παρερμηνευόταν το ισχύον δίκαιο. Όπως ξέρουμε, κάτι τέτοιο συνήθως συμβαίνει με παράκαμψη της τυπικής λογικής, καθώς σε αυτήν βασίζεται η ερμηνεία των κανόνων του.

Αξίζει να προσέξει κανείς τρία σημεία:

1. Το δικαστήριο επιχειρηματολόγησε υπέρ της ασφάλειας και της αποτελεσματικότητας των εμβολίων, θεωρώντας ότι η αδειοδότησή τους «υπό αίρεση» δεν σημαίνει ότι αυτά είναι πειραματικά σκευάσματα και ότι -ούτως ή άλλως- κανένα φάρμακο δεν είναι απόλυτα ασφαλές. Το συμπέρασμα λοιπόν – και το λογικό άλμα – είναι ότι η αδειοδότηση υπό αίρεση ταυτίζεται κατ’ αποτέλεσμα με την «ανεπιφύλακτη» αδειοδότηση: ακόμη και αν δεν έχουν συλλεγεί τα αναγκαία δεδομένα που θα οδηγήσουν στην τελευταία, ένα σκεύασμα πρέπει να θεωρείται ασφαλές και αποτελεσματικό, κατά το δικαστήριο πάντα. Είναι μάλιστα τόσο ασφαλές και αποτελεσματικό, που επιτρέπει στο κράτος να εξαναγκάζει τον καθένα (και μάλιστα τους κατ’ εξοχήν ειδικούς, δηλαδή τους ιατρούς) να το δεχθεί στον οργανισμό του, στερώντας του το περιθώριο να αξιολογήσει τη σημασία αυτής της άδειας «υπό αίρεση». Αν αργότερα πάθει κάτι, θα αποζημιωθεί άλλωστε, μας θυμίζει το δικαστήριο με γενναιοδωρία!

Κι όμως, η άδεια υπό αίρεση διαφέρει από την ανεπιφύλακτη άδεια, όχι κατά το ότι τα δεδομένα είναι «επαρκή», αλλά όχι «εκτενή», αλλά ακριβώς επειδή δεν είναι «επαρκή», γι’ αυτό χρειάζεται να επιβεβαιωθούν με νέα. Αυτός είναι ο λόγος που έχουμε άδειες υπό αίρεση: οι ρυθμιστικές αρχές (FDA, EMA, κλπ.) διατηρούν δηλαδή αμφιβολίες και βάσει αυτών ζητούν νέα δεδομένα. Ερώτημα: αν οι ρυθμιστικές αρχές διστάζουν να χορηγήσουν ανεπιφύλακτη άδεια, ο πολίτης δεν πρέπει κατά μείζονα λόγο να έχει περιθώρια να σκεφτεί τι θα κάνει, εν όψει του ατομικού δικαιώματος στην υγεία; Όχι, μας λέει το ΣτΕ, το υπουργείο ξέρει καλύτερα…

2. Αναφερόμενο στην «αρχή της προφύλαξης», το δικαστήριο φάνηκε να αισθάνεται άβολα. Με δυο λόγια, η αρχή επιβάλλει τη λήψη εύλογων προληπτικών μέτρων όταν η εφαρμογή μιας τεχνολογικής καινοτομίας συνοδεύεται από ένα περιθώριο ανασφάλειας ως προς τις συνέπειές της (λόγω έλλειψης δεδομένων). Αυτό θα σήμαινε, στην περίπτωσή μας, ότι τουλάχιστον η υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών παραμένει εκτός συζήτησης, έως την ανεπιφύλακτη αδειοδότηση των εμβολίων από τις ρυθμιστικές αρχές, που θα επιβεβαιώσει την ασφάλειά τους.

Αλλά το δικαστήριο δεν βλέπει κάποιο πρόβλημα: με μεγάλη άνεση δογματίζει ότι, εν προκειμένω, η αρχή «λειτουργεί αντίστροφα», αφού η προφύλαξη (!) της κοινωνίας έχει προτεραιότητα. Άρα, μια νέα τεχνολογία σε οποιονδήποτε τομέα (από τις τηλεπικοινωνίες, την πληροφορική και την τεχνητή νοημοσύνη ως τα φάρμακα, την ενέργεια, τη νανοτεχνολογία και τα προϊόντα διατροφής), αρκεί να διατείνεται ότι εξασφαλίζει την «προφύλαξη» της κοινωνίας (από την τρομοκρατία, την κλιματική αλλαγή, τις επιδημίες, τους παράνομους μετανάστες κ.ο.κ.) για να εφαρμόζεται απρόσκοπτα, έστω και αν παρέχει επισφαλή δεδομένα. Αλλά αυτό ακριβώς θέλησε να προλάβει η «αρχή της προφύλαξης» όταν καθιερώθηκε: καμία τεχνολογία να μην διακινδυνεύει ατομικά ή δημόσια αγαθά, χωρίς εγγυήσεις ασφάλειας. Η αρχή, λοιπόν, δεν λειτουργεί «αντίστροφα» – όπως καμία αρχή άλλωστε, όπως μας λέει η απλή λογική! Απλώς το ΣτΕ την αποστρέφεται…

3.Το τρίτο σημείο είναι και το πιο ανησυχητικό, καθώς αφορά το πώς αντιλαμβανόμαστε ένα φιλελεύθερο και δημοκρατικό Σύνταγμα. Το ΣτΕ δεν θεωρεί «δυσανάλογη» τη στέρηση των αποδοχών όσων υγειονομικών (ή άλλων υπαλλήλων) αρνούνται να εμβολιαστούν, εν όψει της προστασίας της δημόσιας υγείας, της κοινωνικής αλληλεγγύης κ.λπ. Δέχεται λοιπόν ότι κάποιος μπορεί να στερηθεί ακόμη και τα μέσα βιοπορισμού του, αν δεν «συμμορφώνεται προς τας υποδείξεις». Χωρίς αποχρώσεις, μάλιστα (π.χ. αν έχει τουλάχιστον τη δυνατότητα να βιοπορίζεται από άλλες πηγές ή με πρόβλεψη ενός ελάχιστου μισθού, όπως υποστηρίχθηκε από τη μειοψηφία), προκειμένου να εξασφαλισθεί το «κοινό καλό».

Όμως η μεταχείριση οποιουδήποτε σαν απλού μέσου για την προφύλαξη της κοινωνίας, η «εργαλειοποίησή» του για χάρη του συνόλου, είναι απολύτως απαράδεκτη στο πλαίσιο ενός φιλελεύθερου και δημοκρατικού Συντάγματος. Αυτό μας το λέει ρητά η Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τη Βιοιατρική (Οβιέδο), κατά την οποία τα συμφέροντα του ατόμου υπερέχουν πάντοτε των συμφερόντων της επιστήμης και της κοινωνίας. Κυρίως όμως, το εκφράζει η αρχή της αξίας του ανθρώπου, μεταξύ πολλών και στο δικό μας Σύνταγμα. Χωρίς περιστροφές, η δυνατότητα εργαλειοποίησης του ενός για χάρη των πολλών είναι το κύριο στοιχείο που χαρακτηρίζει κάθε μορφής ολοκληρωτικό καθεστώς.

Όταν λοιπόν το ΣτΕ κάνει λόγο για «αναλογικότητα», περιορισμούς των δικαιωμάτων κλπ. ξεχνά ότι όλα αυτά ισχύουν υπό τον όρο του σεβασμού και της προστασίας της ανθρώπινης αξίας. Πρόκειται εδώ για ένα απόλυτο όριο που κατά λογική αναγκαιότητα βρίσκεται εκτός σταθμίσεων ή άλλης αξιολόγησης: το άρθρο 2 παρ. 1 Σ. δεν υπόκειται σε καμία στάθμιση, εν όψει οποιουδήποτε ατομικού ή συλλογικού συμφέροντος, είναι αντίθετα η αναγκαία προϋπόθεση, η αφετηρία, για να μιλάμε περί αναλογικότητας περιορισμών, κοινωνικής αλληλεγγύης κ.λπ. Ασφαλώς είναι επιτρεπτοί περιορισμοί θεμελιωδών δικαιωμάτων και βεβαίως η επίδειξη κοινωνικής αλληλεγγύης αποτελεί συνταγματική υποχρέωση, όμως είναι αδιανόητο να αγνοήσουν την ανθρώπινη αξία οποιουδήποτε σε ένα φιλελεύθερο και δημοκρατικό καθεστώς. Όταν ο νομοθέτης ή η διοίκηση φτάνουν στο σημείο να εξαρτούν τον ίδιο τον βιοπορισμό κάποιου από τη συμμόρφωση στις αποφάσεις τους, απλώς παραβιάζουν το άρθρο 2 παρ. 1 Σ.: έτσι, ακόμη και αν δεν είχαμε τη ρητή κατοχύρωση του ατομικού δικαιώματος στην υγεία (Σύνταγμα) και της συναίνεσης ύστερα από ενημέρωση (Χάρτης Δικαιωμάτων ΕΕ, Σύμβαση Οβιέδο), η αρχή της αξίας του ανθρώπου θα αρκούσε για να περιορίσει τις ορέξεις όποιου θέλει το «καλό» μας…

Το ΣτΕ είχε την ευκαιρία να θυμίσει σε όλους – ιδίως στους κυβερνώντες – το άρθρο 2 παρ. 1 Σ., με αφορμή την υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών. Προτίμησε όμως να θυμηθεί το ίδιο παλιές εποχές της νομολογίας, όταν το «δημόσιο συμφέρον» ήταν η ύπατη αρχή. Στη Μεταπολίτευση δεν βρέθηκαν – ευτυχώς – πολλές τέτοιες ευκαιρίες. Στο εξής, όμως, κανείς δεν ξέρει: όλα είναι υπό «στάθμιση», υπό επιτήρηση και κυρίως υπό έλεγχο στο πατερναλιστικό («Νέον»;) κράτος…

Τάκης Βιδάλης

Επιστ. Συνεργάτης ΕΕΒΤ, μέλος της Επιτροπής Ηθικής της Επιστήμης και των Νέων Τεχνολογιών της ΕΕ (EGE/European Commission).

www.syntagmawatch.gr

Διαλογισμός- Ο Λογισμός Του Δία

Μου είναι δύσκολο να περιγράψω τι είναι διαλογισμός. 
Είναι αδύνατο με κατώτερα μέσα –όπως είναι ο ανθρώπινος λόγος– να εξηγήσω μια ανώτερη κατάσταση αυξημένης συνείδησης, η oποία είναι πέρα από τα όρια του νου, του λόγου και της σκέψης. 
Όσο κυλούν τα χρόνια που ασκούμαι, τόσο πιο δύσκολο μοιάζει και τόσο πιο μεγαλειώδες μου φαίνεται το φαινόμενο του διαλογισμού, ώστε να μπορεί να στριμωχθεί μέσα σε λέξεις. 
Ολοένα και περισσότερο κατανοητή μου γίνεται η φράση του Σωκράτη που μας λέει ότι: «Το μόνο που ξέρω, είναι ότι δεν ξέρω τίποτα». 
Θα προσπαθήσω, όμως, να χαρτογραφήσω την πορεία προς τη συνειδητότητα, που ονομάζεται διαλογισμός, μέσα από τα βιώματά μου, αλλά και μέσα από όλους αυτούς που με μύησαν στον κόσμο αυτό. 
Ο διαλογισμός δεν είναι ένα προνόμιο μόνο της ανατολικής φιλοσοφίας, όπως λανθασμένα νομίζουν πολλοί, αλλά μια έννοια την οποία συναντάμε σε κάθε ανεπτυγμένο πολιτισμό. 
Η λέξη «διαλογισμός», συμφώνα με την εγκυκλοπαίδεια του «Ηλίου», του Ιωάννη Πασά,1 αναλύεται ως εξής: 
«Διαλογισμός: η κατά νου σκέψης λογισμός». 
Μια άλλη ετυμολογία της λέξης είναι: 
«Διαλογισμός: ο λογισμός του Δία». 
Ο Δίας ήταν η έσχατη αρχή και το μέρος το οποίο, συμβολικά, τοποθετείται πάνω στο ανθρώπινο σώμα· είναι ο νους, ο Δίας κατοικεί στον νου. 
Ακόμα ένας θεός ο οποίος τοποθετεί σαν έδρα του τον νου στην ινδική παράδοση και σχετίζεται άμεσα με τον διαλογισμό, είναι ο θεός Σίβα, ο οποίος ταυτίζεται αρχετυπικά, με τον Δία. 
Τον Δία τον συναντάμε άλλοτε ως Ζευς και άλλοτε ως Δία. 
Όταν έχει τις ποιότητες του Ζευς (ζεύγος), ζευγαρώνει, ενώ όταν έχει τις ποιότητες του Δία, διαιρεί, όπως ακριβώς και ο λογισμός του ανθρώπου. 
Την ίδια λειτουργία βλέπουμε στο ένζυμο το οποίο συνθέτει την κορδέλα του DNA, η οποία, μόλις ολοκληρώσει την επεξεργασία δομήσεως, τη διαιρεί. 
Θα μπορούσαμε να διαχωρίσουμε τον διαλογισμό σε δύο κατηγορίες: η μία κατηγορία είναι η κατώτερη, όμως άκρως απαραίτητη για την επιβίωσή μας, και αποτελεί την προϋπόθεση για να οδηγηθείς στο επόμενο βήμα. 
Το κατώτερο είδος διαλογισμού έχει να κάνει με τον τρόπο που λειτουργεί, σκέφτεται και πράττει ο άνθρωπος μέσα από τις λογικές διεργασίες του νου του. 
Από την άλλη πλευρά, ο ανώτερος διαλογισμός είναι αυτός που υπερβαίνει τα όρια του νου και της σκέψης, καθώς ο άνθρωπος συνδέεται με μια ανώτερη διάσταση ευφυΐας που κρύβεται πίσω από όλες τις ακούσιες λειτουργίες του σώματός μας και, κατ’ επέκταση, όλου του σύμπαντος και γίνεται κανάλι αυτής. 
Θα μπορούσαμε, έτσι, να την ονομάσουμε την ουσία αυτή, "Υπερνού". 
Μέσα στην έννοια της λέξης διαλογισμός κρύβεται μια πανανθρώπινη ανάγκη υπέρβασης των φαινομένων του νου. 
Έτσι, με την υπέρβαση αυτή ο άνθρωπος προσπαθεί να αντιληφθεί εκείνη την άναρχη ουσία που εμπεριέχει και εμπεριέχεται στα πάντα. 
Αν διεισδύσεις στη λέξη διαλογισμός, θα αντικρίσεις τη δίψα για δημιουργία, γνώση, ισορροπία και ευδαιμονία. 
Θα αντικρίσεις μια ανάγκη που από φόβο και ελπίδα ωθεί τον άνθρωπο να χιμήξει μπροστά, για να υποτάξει το πρόσκαιρο, να νικήσει τον θάνατο και να σμίξει με το αιώνιο. 
Η ποιότητα του διαλογισμού φωλιάζει μέσα σε εκείνες τις στιγμές που η σκέψη και ο χρόνος χάνονται· μπορεί να βρίσκεσαι μέσα στη βουή του δρόμου και να κοιτάς, χωρίς να βλέπεις, στην ουσία, τίποτα. 
Στιγμές που, χωρίς καμία αιτία, συναισθήματα ευδαιμονίας και αγάπης για τον εαυτό μας, τους γύρω μας και τη ζωή αναδύονται. 
Στιγμές αποστασιοποίησης, έμπνευσης και μιας πιο σφαιρικής άποψης για τη ζωή και τον κόσμο, μέσα από τις οποίες αντλούμε δύναμη για να συνεχίσουμε το κουπί στη γαλέρα του βίου μας. 
Αυτά, πάλι, δεν πρέπει να τα συγχέουμε με τον διαλογισμό, αλλά με τους καρπούς του, τους οποίους αντιλαμβανόμαστε αμέσως μετά και όχι κατά τη διάρκεια της υπερβατικής εμπειρίας, γιατί εκείνη τη στιγμή είμαστε απόλυτα κενοί από τον εαυτό μας και τον φλύαρο νου μας· είμαστε, όμως, γεμάτοι από τον ευγενή κραδασμό της ύπαρξης, που είναι η κινητήριος δύναμη μέσα σε αυτό το γιγαντιαίο ερωτικό στροβίλισμα, τη ζωή. 
Όταν βρισκόμαστε σε μια κατάσταση διαλογισμού, βιώνουμε μια μορφή αυξημένης συνείδησης. 
Όταν το φαινόμενο του διαλογισμού συμβαίνει, το φαινομενικό Εγώ, δηλαδή οι σκέψεις και τα συναισθήματα, δεν είναι παρόν. 
Ο διαλογισμός είναι μια διαδικασία αδειάσματος του νου από κάθε κρίση, από κάθε δραστηριότητα, από κάθε διαχωρισμό καλού και κακού. 
Είναι μια κατακόρυφη πορεία μέσα στο κενό διάστημα που υπάρχει μεταξύ μιας σκέψης και μιας άλλης, το ιερό σημείο το οποίο βρίσκεται στο κέντρο μεταξύ της μιας θέσης και της άλλης.
Εκεί κατοικεί ο Θεός, στο κέντρο της τραμπάλας. 
Τότε το ερώτημα που μπορεί να θέσει κάποιος είναι: «Αφού δεν υπάρχει σκέψη, τι υπάρχει;». 
Αυτό το οποίο υπάρχει είναι η  επίγνωση. Και τι εννοούμε με τον όρο «επίγνωση»; 
Επίγνωση είναι μια κατάσταση κατά την οποία βιώνουμε ένα είδος παρατήρησης όπου δεν υπάρχουν επιλογές, ερμηνείες και εξηγήσεις για το καθετί. Αυτό το οποίο υπάρχει, είναι απόλυτη κατανόηση. 
Σε αυτήν την κατάσταση βιώνουμε τον παρατηρητή, τη διαδικασία της παρατήρησης και το παρατηρούμενο σαν ένα και το αυτό, ένα ενιαίο ενεργειακό και εμπειρικό φαινόμενο που πηγάζει μέσα από τη σύνδεσή μας με το άδηλο. Αυτό ταυτίζεται με το «εν το παν», όπως υποστήριζε και η Ελεατική Φιλοσοφική Σχολή. 
Τώρα, διαβάζοντας αυτά, εάν κάποιος δεν τα κατανοεί, το πιθανότερο είναι να τα απορρίψει σαν ανεδαφικά. 
Αν τα κατανοήσατε, ωστόσο, καλό είναι να τα εφαρμόσετε στην πράξη. 
Και εδώ ερχόμαστε σε ένα άλλο σημαντικό σημείο: ότι καμία τεχνική δεν μας εγγυάται ότι θα βρεθούμε σε αυτήν την κατάσταση αυξημένης συνείδησης που ονομάζουμε διαλογισμό. 
Αυτό που ουσιαστικά κάνουμε, είναι προσπάθειες με μέσο την εκάστοτε τεχνική, ώστε να βιώσουμε αυτήν την κατάσταση. 
Τον διαλογισμό όσο τον κυνηγάμε, τόσο αυτός απομακρύνεται. 
Και τότε, τι μπορούμε να πράξουμε; 
Αυτό το οποίο μπορούμε να κάνουμε είναι να λειτουργήσουμε έμμεσα, ώστε να δημιουργήσουμε τις κατάλληλες προϋποθέσεις. 
Δημιουργώντας το κατάλληλο περιβάλλον, ίσως το λουλούδι να ανθίσει. 
Δεν γίνεται να το εξαναγκάσεις. 
Όταν υφίσταται ο διαλογισμός, ο άνθρωπος γίνεται κανάλι που μέσα του ρέει η ύπαρξη, το θείο. 
Και η ύπαρξη είναι πολύ μεγάλη για να χωρέσει σε δόγματα και θρησκείες. 
Ο Διαλογισμός μπορεί να συμβεί και στην καθημερινότητά σου, κάνοντας ευτελή πράγματα, αλλά με τέτοια απορρόφηση και αγάπη λες και κάνεις το πιο ωραίο και μεγαλειώδες πράγμα στον κόσμο. 
Ο Διαλογισμός μοιάζει με βουτιά στο ποτάμι της αλήθειας και, μπαίνοντας σε αυτό, κάθε σου στιγμή αλλάζει. 
Αυτή είναι η ποιότητα της αλήθειας και αυτή είναι και η ομορφιά της. 
Η εμπειρία του διαλογισμού δεν είναι η αρχή της γνώσης, αλλά η αρχή της αγνωσίας. Φέρνει τάξη, όχι μέσα από την προσπάθεια για την τακτοποίηση του Εγώ μας, αλλά μέσα από την πλήρη αποδοχή της αταξίας του.
 Ακόμα, όμως, και τη σιωπή, τον διαλογισμό, όταν προσπαθείς να τα επιβάλεις στον νου σου, κάνεις μια πράξη επιθετική 
Όταν το φαινόμενο του διαλογισμού συμβαίνει, ο παρατηρητής, η διαδικασία της παρατήρησης και το αντικείμενο που παρατηρείται, συγχωνεύονται και γίνονται ένα  
Βέβαια η φύση από μόνη της μας ωθεί προς τον Διαλογισμό, που είναι το δομικό στοιχείο για την εξέλιξη του σύμπαντος. 
Όλη η προσπάθεια είναι να κάνουμε αυτήν την ασυνείδητη διαδικασία συνειδητή. 
Αν δεν υπήρχε ο Διαλογισμός, δεν θα υπήρχε εξέλιξη στην ανθρωπότητα και στη φύση. 
Όταν κάποιος βρίσκεται στο πεδίο του διαλογισμού, γίνεται κανάλι για την πανσυμπαντική τράπεζα γνώσης, το συλλογικό ασυνείδητο.

*Ο Μιχαήλ Καρπαθίου είναι ειδικευμένος στη Συμβουλευτική Ψυχικής υγείας στη Σωματική Ψυχοθεραπεία καθώς και στη Θεραπεία Gestalt. Επίσης έχει πάρει εκπαίδευση στη ψυχοθεραπεία της Φαινομενολογικής σκέψης της Συστημικής Αναπαράστασης κατά Bert Hellinger.

Είναι συγγραφέας 9 βιβλίων αυτογνωσίας και έχει εκπαιδευτεί στην Κινεζική Παραδοσιακή Ιατρική, με μεταπτυχιακή εξειδίκευση σε θέματα ψυχικής υγείας – Ψυχοσωματικά.

Αυτό που τον χαρακτηρίζει είναι μια καινοτόμος και ολιστική προσέγγιση, η οποία παντρεύει αρμονικά την Ανατολή με τη Δύση. Είναι ιδρυτής του κέντρου ψυχικής υγείας Humanology.

Έχει ασχοληθεί με το θέμα της σεξουαλικότητας μέσα

από μια συνθετική οπτική η οποία παντρεύει την Ανατολή με τη Δύση και τις αρχαίες παραδόσεις με τη σύγχρονη επίσημη. Μεταξύ των άλλων έχει γράψει και το βιβλίο Σεξουαλική Αλχημεία.

 https://ygeiaevexia.gr/psychology/1578-dialogismos-o-logismos-tou-dia

Ο ζόμπι-καπιταλισμός δεν έχει ιδέα τι να κάνει (και αυξάνει τα επιτόκια)

Αντί να πατήσει φρένο μπροστά στον γκρεμό και να κάνει αναστροφή, «σανίδωσε το γκάζι», μήπως και καταφέρει να περάσει απέναντι

H σειρά της AMC «The Walking Dead» αποτέλεσε για χρόνια, την πλέον δημοφιλή στο κοινό των ΗΠΑ. 

Δεν ήταν τυχαίο: μέσα από τις τεχνικές της κοινωνίας του θεάματος, η σειρά έδειχνε κάτι από τη σημερινή πραγματικότητα: πώς ομάδες ανθρώπων προσπαθούν να επιβιώσουν σε έναν προφανώς (έως και γελοιωδώς) παράλογο κόσμο, όπου καταστάσεις και πράγματα κινούνται εναντίον τους, σχεδόν μηχανικά, μέσα σε ένα γενικευμένο, αντικοινωνικό και τελικώς αυτοκαταστροφικό περιβάλλον.

Αν η σειρά αντί για ζόμπι είχε κεντρικούς και άλλους, τραπεζίτες, τις πολιτικές και μιντιακές μαριονέτες τους και τους μηχανισμούς καταστολής, θα αποτελούσε την πιο καθαρή εικόνα του σημερινού καπιταλισμού.

Αφού αναπτύχθηκε επιτυγχάνοντας πρωταρχική συσσώρευση, αφού εξελίχθηκε στην ολιγοπωλιακή, ιμπεριαλιστική του φάση λεηλατώντας ολόκληρο τον πλανήτη (με όρους κοινωνίας του θεάματος και πάλι θα αντιστοιχούσε στις, επίσης δημοφιλείς παλαιότερα, σειρές με βρικόλακες) εξέπεσε στην καταθλιπτική μηχανική καταστροφικότητα που αναπαριστούν οι γκροτέσκες φιγούρες των «ζωντανών νεκρών».

Δεν είναι η πρώτη φορά που θα γράψουμε ότι το 2007, οι κυβερνήσεις και οι μεγαλοτραπεζίτες βρέθηκαν με τη βόμβα του νεοφιλελευθερισμού να σκάει στα χέρια τους ή, αν προτιμούμε τους καθ’ ημάς όρους, πιάστηκαν με τη γίδα στην πλάτη: το σύστημά τους, αυτό για το οποίο γράφτηκαν και γράφονται ξεδιάντροπα εκατομμύρια διατριβές, προκειμένου να το εκθειάζουν, αποδείχτηκε ότι δεν ήταν στον πυρήνα του παρά μια οργανωμένη κλεπτοκρατία.

Η κρίση των δανείων και των παραγώγων δεν αποτέλεσε τίποτα περισσότερο από το αποτέλεσμα του γεγονότος ότι κανένας κανόνας, καμία ρύθμιση, δεν μπορούσε (και δεν έπρεπε) να υπάρχει όταν οι CEO κορόιδευαν αλλήλους και όλοι μαζί εμάς τους υπολοίπους με δάνεια και άλλα χρηματοπιστωτικά προϊόντα, τα οποία δεν είχαν καμία εξασφάλιση.

Όπως θυμόμαστε, όταν η φούσκα έσκασε, το προαναφερθέν σύστημα εξουσίας βρήκε τη λύση: να φτιάξει όχι μία, ούτε δύο, ούτε τρεις αλλά πολλές φούσκες, ακόμα μεγαλύτερες. Αγορά των κρυπτονομισμάτων, αγορά των NFT’s, μετοχές εταιρειών «πράσινης» ενέργειας κλπ.

Δεν είναι όλα τα παραπάνω απαραιτήτως άχρηστα, παρότι πολλά από αυτά δεν έχουν καμία προφανή και κατανοητή χρησιμότητα. 

Είναι ότι απέκτησαν ισχύ, μάζεψαν ρευστότητα και επομένως αποτιμήσεις αδιανόητες για αυτό που όντως προσφέρουν στην οικονομική δραστηριότητα και φυσικά στην παραγωγή.

Ποιος ήταν ο τρόπος που πέτυχαν να καλύψουν τη μία φούσκα, με πολλές άλλες; 

Η απεριόριστη ρευστότητα την οποία έδωσαν οι κεντρικές τράπεζες, μέσω ατελείωτων προγραμμάτων εγγυήσεων, αγορών ομολόγων και άλλων προϊόντων. 

Για να έχουμε μια εικόνα ως προς την έκταση αυτής της ρευστότητας, σύμφωνα με μια σχετική έκθεση της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών, του Οκτωβρίου του 2019, η FED, η ΕΚΤ, η Τράπεζα της Ιαπωνίας, της Αγγλίας, της Ελβετίας και της Σουηδίας το 2018 είχαν φτάσει να παρέχουν ρευστότητα, πάνω από τέσσερις φορές μεγαλύτερη από τα αντίστοιχα ΑΕΠ και πάνω από δύο φορές μεγαλύτερη από την κυκλοφορία χρήματος.

Μια άλλη εκδοχή της ίδιας εικόνας: στο πρώτο τρίμηνο του 2022, οι ισολογισμοί των κεντρικών τραπεζών ήταν λίγο χαμηλότεροι από 31 τρισ. δολάρια, αποτελούμενοι εν πολλοίς από λογής προβληματικά χρηματοπιστωτικά προϊόντα (μειωμένης εξασφάλισης και αξιοπιστίας) έως από «σαπάκια». Το παγκόσμιο ΑΕΠ είναι 84 τρισ. 

Η Lehman Brothers, στη μέγιστη ανάπτυξή της, είχε ισολογισμό μόλις 640 δισ., δολάρια, παρόλα αυτά αποτέλεσε τον καταλύτη για την παγκόσμια κρίση.

Όπως παντού, δεν μετράει μόνο το μέγεθος.

Εν προκειμένω, το πρόβλημα συνίσταται στο ότι η ρευστότητα χρησιμοποιήθηκε προς όφελος των ίδιων ακριβώς κύκλων που γέννησαν την κρίση του 2007. 

Αντί αυτά τα ποσά, στη Δύση ιδίως, να γίνουν επενδύσεις στην παραγωγή, στην έρευνα, να διοχετευθούν σε αύξηση του βιοτικού επιπέδου των χαμηλότερων και μεσαίων στρωμάτων, ενθυλακώθηκαν από εταιρείες-ζόμπι (διότι χωρίς αυτή τη ρευστότητα, σε συνθήκες πραγματικά ελεύθερης αγοράς κατά τα λοιπά θα έπρεπε να έχουν κλείσει) από τους μεγαλομετόχους και από διαχειριστές κεφαλαίων, δηλαδή από ένα ποσοστό κοντά στην τάξη του 1% παγκοσμίως.

Βεβαίως, ένα τμήμα της ρευστότητας, κατά τη διάρκεια της πανδημίας κατευθύνθηκε και σε επιδοματική πολιτική. Και πάλι όμως, η ανισότητα ήταν ακραία. 

Το πλουσιότερο τμήμα των κοινωνιών, εν μέσω πανδημίας, έβγαλε όσα λεφτά έχασαν τα λιγότερο προνομιούχα στρώματα.

Δεν πρόκειται για πρόβλημα πληθωρισμού, αλλά θεμελιωδών ανισορροπιών του παγκοσμίου καπιταλισμού. 

Για έναν καπιταλισμό-ζόμπι, ο οποίος κατά πλήρη παραβίαση των δικών του νόμων (ακόμα και στο πλαίσιο της ατελούς, ολιγοπωλιακής δομής του) επιβιώνει αφενός κανιβαλίζοντας τους φτωχότερους, αφετέρου χάρη σε ένα καρτέλ κεντρικών τραπεζών, το οποίο «τυπώνει χρήμα» με βάση στην πεποίθηση ότι οι αντίστοιχες οικονομίες είναι πολύ μεγάλες για να καταρρεύσουν.

Προφανώς βεβαίως, σε συνθήκες παγκοσμίου πολέμου, ο πειρασμός να βάλει κάποιος μια γερή «τρικλοποδιά» σε μερικές από αυτές τις οικονομίες είναι πολύ μεγάλος.

Πριν από τον πόλεμο όμως ακόμα, ήταν το νεοφιλελεύθερο μάνατζμεντ και οι εφοδιαστικές αλυσίδες που αποδείχθηκε πως έχουν όλα τα προβλήματα για τα οποία οι καπιταλιστές παλαιότερα έψεγαν το σοβιετικό μοντέλο.

Η υποτιθέμενη λογική του νεοφιλελευθερισμού συνίσταται στο ότι οι ανάγκες της αγοράς θα ρυθμίζουν την παραγωγή προϊόντων και τον εφοδιασμό των αγορών, ο οποίος σε ένα περιβάλλον γενικώς ειρηνικό και ιδίως μεταξύ των μειζόνων δρώντων, θα μπορούσε να γίνεται απρόσκοπτα. 

Στην πραγματικότητα, η κατάτμηση κάθε διαδικασίας παραγωγής και εφοδιασμού, σε κάθε είδους εργολάβους και υπεργολάβους, απλώς ενθαρρύνει τον καθένα στο να προσπαθεί να κλέψει όποιον άλλον μπορεί, νομοτύπως ή ευθέως (άρα την απόλυτη αδιαφάνεια), αποτρέπει κάθε δυνατότητα συντονισμού και σχεδιασμού προς όφελος κερδοσκοπικών μπαλωμάτων και αναιρεί την αξία της επένδυσης προς αποτροπή μελλοντικών κινδύνων.

Όταν ήρθε λοιπόν η πανδημία, στις γιγάντιες φούσκες προστέθηκε η αύξηση των τιμών και η άνοδος του πληθωρισμού, λόγω του μπλοκαρίσματος των εφοδιαστικών αλυσίδων, μαζί με ένα πρώτο κύμα ύφεσης. 

Θεωρητικώς, η λύση, έστω υπό μορφή μπαλώματος θα απαιτούσε την ανατροπή τουλάχιστον του νεοφιλελεύθερου μοντέλου, προς όφελος ενός πιο κεϋνσιανού, με αναδιανομή εισοδήματος προς τα κάτω. Κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε ξεφούσκωμα τις φούσκες, σε καταστροφή εταιρειών-ζόμπι και κεφαλαίων, που είναι μια αναγκαία και φυσιολογική διαδικασία στον καπιταλισμό.

Επειδή όμως ο καπιταλισμός δεν πισωπατεί σε προηγούμενα μοντέλα του και επειδή κανένας καπιταλιστής (ιδίως δε οι αεριτζήδες λούμπεν που κυριαρχούν) δεν εγκαταλείπει τα κέρδη του, μια τέτοια, έστω προσωρινή λύση δεν συζητήθηκε καν. 

Με χολιγουντιανούς όρους, ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός, αντί να πατήσει φρένο μπροστά στον γκρεμό και να κάνει αναστροφή, «σανίδωσε το γκάζι», μήπως και καταφέρει να περάσει απέναντι.

Επέλεξε μια μη βιώσιμη και ως εκ τούτου αφύσικη διαδικασία: απεριόριστη ρευστότητα, εντεινόμενες, χαοτικές ανισότητες, παρά την αδυναμία ομαλής παραγωγής και τροφοδοσίας. Με άλλα λόγια, ύφεση, αυξανόμενο πληθωρισμό και εσωτερική κοινωνική αποσύνθεση.

Όλα αυτά όμως δεν ήταν αρκετά. 

Οι ίδιες αυτές ελίτ, εν μέσω αυτών εξελίξεων αποφάσισαν να πατήσουν όλες τις κόκκινες γραμμές των διεθνοπολιτικών ανταγωνιστών τους, να επιβάλλουν αλλαγές καθεστώτων και όταν οι προβοκάτσιες τους «δούλεψαν» και ο πόλεμος στην Ουκρανία ξεκίνησε, επέλεξαν να ληστέψουν τα αποθεματικά της Ρωσίας και να εξαπολύσουν έναν οικονομικό κεραυνοβόλο πόλεμο που κατέληξε σε φιάσκο.

Παρόλα αυτά, και πάλι, αντί για αναστροφή σανιδώνουν το γκάζι πάνω από το γκρεμό, προσπαθώντας να επιβάλλουν σοβιετικού τύπου ρύθμιση τιμών, στα προϊόντα άλλων κρατών.

Πέτυχαν έτσι, στις φούσκες, στις ανισότητες, στην αποσύνθεση και στην κρίση παραγωγής και εφοδιασμού (άρα στη νέα, επερχόμενη ύφεση) να προσθέσουν κρίση πληθωρισμού, αξιοπιστίας των διεθνών χρηματοπιστωτικών και οικονομικών θεσμών, ενεργειακής ανεπάρκειας και προϊόντος του χρόνου, αξιοπιστίας των βασικών νομισμάτων της Δύσης.

Απέναντι σε όλα αυτά, τι έχουν να πουν τα κατεστημένα μας; 

Ότι αφού έχουμε πληθωρισμό δηλαδή ακρίβεια, θα αυξήσουν τα επιτόκια και θα μοιράσουν επιδόματα για τους λογαριασμούς ενέργειας.

Ο πληθωρισμός και η ακρίβεια αντιμετωπίζονται στην πραγματικότητα, με έναν πολύ απλούστερο τρόπο: με την παύση της πολιτικής των κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας και με πολιτική ειρήνης αντί για πολιτική πολέμου. 

Το ζήτημα είναι η αναδιανομή του πλούτου προς την κοινωνική ευημερία των πολλών και προς την παραγωγή, όχι η γενική απόσυρση χρήματος εν μέσω επερχόμενης ύφεσης.

Αυτό που θα «πετύχουν» οι κυβερνήσεις μας, ταυτοχρόνως και παρά τα επιδόματα είναι να βυθίσουν στη φτώχεια τους λαούς τους, να οξύνουν την ύφεση, να αποτύχουν στην τιθάσευση του πληθωρισμού και να πυροδοτήσουν πολλά «γερά κανόνια» ταυτοχρόνως. Συμπεριφέρονται σαν να έχουν να αντιμετωπίσουν μια τυπική κρίση πληθωρισμού, ενώ έχουμε μπροστά μας κρίση ενέργειας και εφοδιασμού (πληθωρισμού), παραγωγής (ύφεση), ανισοτήτων (κοινωνική) και προϊόντος του χρόνου, αξιοπιστίας των κεντρικών τραπεζών (ιδίως της ΕΚΤ) και μιας σειράς σημαντικών νομισμάτων (χρηματοπιστωτική).

Ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός αποτελεί ένα περιφερόμενο, άταφο πτώμα. 

Ένα ζόμπι. 

Θα συνεχίσει να κατασπαράσσει οτιδήποτε στο διάβα του, μέχρι να απαλλαγούμε από την ύπαρξή του. 

Έως τότε, οι ανοησίες περί ανόδου των επιτοκίων και κυρώσεων, θα μας προσφέρουν νέους γύρους δυστυχίας.

https://kosmodromio.gr
 http://ergasianet.gr