Είναι αδύνατο με κατώτερα μέσα –όπως είναι ο ανθρώπινος λόγος– να εξηγήσω μια ανώτερη κατάσταση αυξημένης συνείδησης, η oποία είναι πέρα από τα όρια του νου, του λόγου και της σκέψης.
Όσο κυλούν τα χρόνια που ασκούμαι, τόσο πιο δύσκολο μοιάζει και τόσο πιο μεγαλειώδες μου φαίνεται το φαινόμενο του διαλογισμού, ώστε να μπορεί να στριμωχθεί μέσα σε λέξεις.
Ολοένα και περισσότερο κατανοητή μου γίνεται η φράση του Σωκράτη που μας λέει ότι: «Το μόνο που ξέρω, είναι ότι δεν ξέρω τίποτα».
Θα προσπαθήσω, όμως, να χαρτογραφήσω την πορεία προς τη συνειδητότητα, που ονομάζεται διαλογισμός, μέσα από τα βιώματά μου, αλλά και μέσα από όλους αυτούς που με μύησαν στον κόσμο αυτό.
Ο διαλογισμός δεν είναι ένα προνόμιο μόνο της ανατολικής φιλοσοφίας, όπως λανθασμένα νομίζουν πολλοί, αλλά μια έννοια την οποία συναντάμε σε κάθε ανεπτυγμένο πολιτισμό.
Η λέξη «διαλογισμός», συμφώνα με την εγκυκλοπαίδεια του «Ηλίου», του Ιωάννη Πασά,1 αναλύεται ως εξής:
«Διαλογισμός: η κατά νου σκέψης λογισμός».
Μια άλλη ετυμολογία της λέξης είναι:
«Διαλογισμός: ο λογισμός του Δία».
Ο Δίας ήταν η έσχατη αρχή και το μέρος το οποίο, συμβολικά, τοποθετείται πάνω στο ανθρώπινο σώμα· είναι ο νους, ο Δίας κατοικεί στον νου.
Ακόμα ένας θεός ο οποίος τοποθετεί σαν έδρα του τον νου στην ινδική παράδοση και σχετίζεται άμεσα με τον διαλογισμό, είναι ο θεός Σίβα, ο οποίος ταυτίζεται αρχετυπικά, με τον Δία.
Τον Δία τον συναντάμε άλλοτε ως Ζευς και άλλοτε ως Δία.
Όταν έχει τις ποιότητες του Ζευς (ζεύγος), ζευγαρώνει, ενώ όταν έχει τις ποιότητες του Δία, διαιρεί, όπως ακριβώς και ο λογισμός του ανθρώπου.
Την ίδια λειτουργία βλέπουμε στο ένζυμο το οποίο συνθέτει την κορδέλα του DNA, η οποία, μόλις ολοκληρώσει την επεξεργασία δομήσεως, τη διαιρεί.
Θα μπορούσαμε να διαχωρίσουμε τον διαλογισμό σε δύο κατηγορίες: η μία κατηγορία είναι η κατώτερη, όμως άκρως απαραίτητη για την επιβίωσή μας, και αποτελεί την προϋπόθεση για να οδηγηθείς στο επόμενο βήμα.
Το κατώτερο είδος διαλογισμού έχει να κάνει με τον τρόπο που λειτουργεί, σκέφτεται και πράττει ο άνθρωπος μέσα από τις λογικές διεργασίες του νου του.
Από την άλλη πλευρά, ο ανώτερος διαλογισμός είναι αυτός που υπερβαίνει τα όρια του νου και της σκέψης, καθώς ο άνθρωπος συνδέεται με μια ανώτερη διάσταση ευφυΐας που κρύβεται πίσω από όλες τις ακούσιες λειτουργίες του σώματός μας και, κατ’ επέκταση, όλου του σύμπαντος και γίνεται κανάλι αυτής.
Θα μπορούσαμε, έτσι, να την ονομάσουμε την ουσία αυτή, "Υπερνού".
Μέσα στην έννοια της λέξης διαλογισμός κρύβεται μια πανανθρώπινη ανάγκη υπέρβασης των φαινομένων του νου.
Έτσι, με την υπέρβαση αυτή ο άνθρωπος προσπαθεί να αντιληφθεί εκείνη την άναρχη ουσία που εμπεριέχει και εμπεριέχεται στα πάντα.
Αν διεισδύσεις στη λέξη διαλογισμός, θα αντικρίσεις τη δίψα για δημιουργία, γνώση, ισορροπία και ευδαιμονία.
Θα αντικρίσεις μια ανάγκη που από φόβο και ελπίδα ωθεί τον άνθρωπο να χιμήξει μπροστά, για να υποτάξει το πρόσκαιρο, να νικήσει τον θάνατο και να σμίξει με το αιώνιο.
Η ποιότητα του διαλογισμού φωλιάζει μέσα σε εκείνες τις στιγμές που η σκέψη και ο χρόνος χάνονται· μπορεί να βρίσκεσαι μέσα στη βουή του δρόμου και να κοιτάς, χωρίς να βλέπεις, στην ουσία, τίποτα.
Στιγμές που, χωρίς καμία αιτία, συναισθήματα ευδαιμονίας και αγάπης για τον εαυτό μας, τους γύρω μας και τη ζωή αναδύονται.
Στιγμές αποστασιοποίησης, έμπνευσης και μιας πιο σφαιρικής άποψης για τη ζωή και τον κόσμο, μέσα από τις οποίες αντλούμε δύναμη για να συνεχίσουμε το κουπί στη γαλέρα του βίου μας.
Αυτά, πάλι, δεν πρέπει να τα συγχέουμε με τον διαλογισμό, αλλά με τους καρπούς του, τους οποίους αντιλαμβανόμαστε αμέσως μετά και όχι κατά τη διάρκεια της υπερβατικής εμπειρίας, γιατί εκείνη τη στιγμή είμαστε απόλυτα κενοί από τον εαυτό μας και τον φλύαρο νου μας· είμαστε, όμως, γεμάτοι από τον ευγενή κραδασμό της ύπαρξης, που είναι η κινητήριος δύναμη μέσα σε αυτό το γιγαντιαίο ερωτικό στροβίλισμα, τη ζωή.
Όταν βρισκόμαστε σε μια κατάσταση διαλογισμού, βιώνουμε μια μορφή αυξημένης συνείδησης.
Όταν το φαινόμενο του διαλογισμού συμβαίνει, το φαινομενικό Εγώ, δηλαδή οι σκέψεις και τα συναισθήματα, δεν είναι παρόν.
Ο διαλογισμός είναι μια διαδικασία αδειάσματος του νου από κάθε κρίση, από κάθε δραστηριότητα, από κάθε διαχωρισμό καλού και κακού.
Είναι μια κατακόρυφη πορεία μέσα στο κενό διάστημα που υπάρχει μεταξύ μιας σκέψης και μιας άλλης, το ιερό σημείο το οποίο βρίσκεται στο κέντρο μεταξύ της μιας θέσης και της άλλης.
Εκεί κατοικεί ο Θεός, στο κέντρο της τραμπάλας.
Τότε το ερώτημα που μπορεί να θέσει κάποιος είναι: «Αφού δεν υπάρχει σκέψη, τι υπάρχει;».
Αυτό το οποίο υπάρχει είναι η επίγνωση. Και τι εννοούμε με τον όρο «επίγνωση»;
Επίγνωση είναι μια κατάσταση κατά την οποία βιώνουμε ένα είδος παρατήρησης όπου δεν υπάρχουν επιλογές, ερμηνείες και εξηγήσεις για το καθετί. Αυτό το οποίο υπάρχει, είναι απόλυτη κατανόηση.
Σε αυτήν την κατάσταση βιώνουμε τον παρατηρητή, τη διαδικασία της παρατήρησης και το παρατηρούμενο σαν ένα και το αυτό, ένα ενιαίο ενεργειακό και εμπειρικό φαινόμενο που πηγάζει μέσα από τη σύνδεσή μας με το άδηλο. Αυτό ταυτίζεται με το «εν το παν», όπως υποστήριζε και η Ελεατική Φιλοσοφική Σχολή.
Τώρα, διαβάζοντας αυτά, εάν κάποιος δεν τα κατανοεί, το πιθανότερο είναι να τα απορρίψει σαν ανεδαφικά.
Αν τα κατανοήσατε, ωστόσο, καλό είναι να τα εφαρμόσετε στην πράξη.
Και εδώ ερχόμαστε σε ένα άλλο σημαντικό σημείο: ότι καμία τεχνική δεν μας εγγυάται ότι θα βρεθούμε σε αυτήν την κατάσταση αυξημένης συνείδησης που ονομάζουμε διαλογισμό.
Αυτό που ουσιαστικά κάνουμε, είναι προσπάθειες με μέσο την εκάστοτε τεχνική, ώστε να βιώσουμε αυτήν την κατάσταση.
Τον διαλογισμό όσο τον κυνηγάμε, τόσο αυτός απομακρύνεται.
Και τότε, τι μπορούμε να πράξουμε;
Αυτό το οποίο μπορούμε να κάνουμε είναι να λειτουργήσουμε έμμεσα, ώστε να δημιουργήσουμε τις κατάλληλες προϋποθέσεις.
Δημιουργώντας το κατάλληλο περιβάλλον, ίσως το λουλούδι να ανθίσει.
Δεν γίνεται να το εξαναγκάσεις.
Όταν υφίσταται ο διαλογισμός, ο άνθρωπος γίνεται κανάλι που μέσα του ρέει η ύπαρξη, το θείο.
Και η ύπαρξη είναι πολύ μεγάλη για να χωρέσει σε δόγματα και θρησκείες.
Ο Διαλογισμός μπορεί να συμβεί και στην καθημερινότητά σου, κάνοντας ευτελή πράγματα, αλλά με τέτοια απορρόφηση και αγάπη λες και κάνεις το πιο ωραίο και μεγαλειώδες πράγμα στον κόσμο.
Ο Διαλογισμός μοιάζει με βουτιά στο ποτάμι της αλήθειας και, μπαίνοντας σε αυτό, κάθε σου στιγμή αλλάζει.
Αυτή είναι η ποιότητα της αλήθειας και αυτή είναι και η ομορφιά της.
Η εμπειρία του διαλογισμού δεν είναι η αρχή της γνώσης, αλλά η αρχή της αγνωσίας. Φέρνει τάξη, όχι μέσα από την προσπάθεια για την τακτοποίηση του Εγώ μας, αλλά μέσα από την πλήρη αποδοχή της αταξίας του.
Ακόμα, όμως, και τη σιωπή, τον διαλογισμό, όταν προσπαθείς να τα επιβάλεις στον νου σου, κάνεις μια πράξη επιθετική
Όταν το φαινόμενο του διαλογισμού συμβαίνει, ο παρατηρητής, η διαδικασία της παρατήρησης και το αντικείμενο που παρατηρείται, συγχωνεύονται και γίνονται ένα
Βέβαια η φύση από μόνη της μας ωθεί προς τον Διαλογισμό, που είναι το δομικό στοιχείο για την εξέλιξη του σύμπαντος.
Όλη η προσπάθεια είναι να κάνουμε αυτήν την ασυνείδητη διαδικασία συνειδητή.
Αν δεν υπήρχε ο Διαλογισμός, δεν θα υπήρχε εξέλιξη στην ανθρωπότητα και στη φύση.
Όταν κάποιος βρίσκεται στο πεδίο του διαλογισμού, γίνεται κανάλι για την πανσυμπαντική τράπεζα γνώσης, το συλλογικό ασυνείδητο.
*Ο Μιχαήλ Καρπαθίου είναι ειδικευμένος στη Συμβουλευτική Ψυχικής υγείας στη Σωματική Ψυχοθεραπεία καθώς και στη Θεραπεία Gestalt. Επίσης έχει πάρει εκπαίδευση στη ψυχοθεραπεία της Φαινομενολογικής σκέψης της Συστημικής Αναπαράστασης κατά Bert Hellinger.
Είναι συγγραφέας 9 βιβλίων αυτογνωσίας και έχει εκπαιδευτεί στην Κινεζική Παραδοσιακή Ιατρική, με μεταπτυχιακή εξειδίκευση σε θέματα ψυχικής υγείας – Ψυχοσωματικά.
Αυτό που τον χαρακτηρίζει είναι μια καινοτόμος και ολιστική προσέγγιση, η οποία παντρεύει αρμονικά την Ανατολή με τη Δύση. Είναι ιδρυτής του κέντρου ψυχικής υγείας Humanology.
Έχει ασχοληθεί με το θέμα της σεξουαλικότητας μέσα
από μια συνθετική οπτική η οποία παντρεύει την Ανατολή με τη Δύση και τις αρχαίες παραδόσεις με τη σύγχρονη επίσημη. Μεταξύ των άλλων έχει γράψει και το βιβλίο Σεξουαλική Αλχημεία.
https://ygeiaevexia.gr/psychology/1578-dialogismos-o-logismos-tou-dia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου