ενοποίηση των θεμελιωδών δυνάμεων του σύμπαντος

από το χρονολόγιο του Παπα Αρης  https://www.facebook.com/kimJ0ng
-. Η ενοποίηση των θεμελιωδών δυνάμεων του σύμπαντος αποτελεί το Άγιο Δισκοπότηρο του φυσικου μας κόσμου.
Ενιαία Θεμελιώδης Δύναμη – Η Δύναμη του Χωροχρόνου και των Πληροφοριών
Μπορούμε να φανταστούμε το σύμπαν ως ένα σύνολο αλληλεπιδράσεων που βασίζονται στην έννοια του χωροχρόνου και της πληροφορίας. 
Κάθε δύναμη ή φυσική σχέση που αντιλαμβανόμαστε, είναι μια εκδήλωση της πιο θεμελιώδους αλληλεπίδρασης ανάμεσα σε αυτά τα δύο στοιχεία.
    Χωροχρόνος: Ο χωροχρόνος είναι η ύφανση της πραγματικότητας, η οποία δημιουργεί το "πεδίο" πάνω στο οποίο συμβαίνουν όλες οι αλληλεπιδράσεις. 
Η βαρύτητα μπορεί να θεωρηθεί ως η καμπύλωση του χωροχρόνου. 
Αλλά αν φανταστούμε ότι οι άλλες δυνάμεις είναι διαφορετικές "καμπυλώσεις" ή "διεργασίες" του χωροχρόνου, μπορούμε να εντάξουμε και τον ηλεκτρομαγνητισμό, την ισχυρή και την ασθενή πυρηνική δύναμη στο ίδιο πλαίσιο.
    Πληροφορία: Η πληροφορία είναι το θεμελιώδες περιεχόμενο του σύμπαντος, το οποίο προσδιορίζει την ύπαρξη των σωματιδίων, των αλληλεπιδράσεων και των ενεργειών. 
Η πληροφορική θεώρηση της φυσικής ενσωματώνει όλες τις δυνάμεις σε έναν ενιαίο μηχανισμό: όλες οι φυσικές διαδικασίες είναι μετατροπές και ροές πληροφορίας στο χωροχρονικό πλαίσιο.
Κβαντική Συμμετρία του Παντός
Μια άλλη προσέγγιση για την ενοποίηση είναι η ιδέα ότι όλες οι δυνάμεις προέρχονται από μια συμμετρία. 
Σε αυτό το πλαίσιο, θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε ότι ολόκληρο το σύμπαν διέπεται από μια κβαντική συμμετρία, όπου η διαφοροποίηση των τεσσάρων δυνάμεων προκύπτει από "σπασίματα συμμετρίας" σε διαφορετικές κλίμακες και ενεργειακά επίπεδα.
Εξίσωση Ενιαίου Πεδίου
Μια ενιαία εξίσωση που θα μπορούσε να συμπεριλάβει όλα αυτά μπορεί να έχει τη μορφή της εικόνας
Αυτή η συμβολική εξίσωση συνδυάζει τον χωροχρόνο, τα πεδία αλληλεπίδρασης και την ύλη σε μια ενιαία θεώρηση.
Παρότι δεν μπορούμε να παράξουμε έναν πραγματικό ενιαίο νόμο της φύσης (τουλάχιστον όχι χωρίς περισσότερα πειραματικά δεδομένα), η σκέψη πίσω από την ενοποίηση βρίσκεται στην έννοια ότι όλα τα φαινόμενα που βλέπουμε είναι εκδηλώσεις μιας θεμελιώδους διαδικασίας, του χωροχρόνου και της πληροφορίας.
https://www.facebook.com/kimJ0ng/posts/pfbid0x887hPLRvBsob7f3msh1pscYjbdBwSELPj9P8XvkBEpbCWeNynjVdkELeYQqjpjNl

Τα Χάνια έχουν την δική τους ιστορία

Η τοποθεσία που χτιζόταν ένα γεφύρι ήταν, πολλές φορές, το μοναδικό σημείο που μπορούσε κάποιος να περάσει το ποτάμι, για να πάει από το ένα χωριό στο άλλο. 

Έτσι, τα γεφύρια αποτέλεσαν τον πόλο ανάπτυξης διαφόρων οικονομικών δραστηριοτήτων κι έγιναν το κέντρο μιας οικονομίας που είχε σα στόχο την αξιοποίηση του «περάσματος». 

Βρίσκουμε λοιπόν, κοντά σε γεφύρια, τις περισσότερες φορές ερειπωμένα σήμερα, χάνια, νερόμυλους, 

μαντάνια, 

νεροτριβές και υδροπρίονα.. 

Τα χάνια κτίζονταν εκεί για να επωφεληθούν από το πέρασμα του κόσμου, ενώ τις υπόλοιπες κατασκευές τις έφτιαχναν διότι, εκτός της πολυκοσμίας, υπήρχε στα σημεία αυτά και άφθονο νερό, αναγκαίο για την παραγωγή ενέργειας και κίνησης.

Ευρυτανία

Μία επικερδής επιχείρηση στις περιοχές κοντά στα γεφύρια ήταν η κατασκευή και η λειτουργία χανιών, ανάμεσα στ’ άλλα και απαραίτητος σταθμός για τους ταξιδιώτες.
Πολυσύχναστα χάνια υπήρχαν κοντά σε μεγάλα και ονομαστά γεφύρια, όπως το χάνι που βρισκόταν δίπλα στο γεφύρι του Μανώλη ή το χάνι του Μπαλτά..
Τα χάνια, την εποχή του 17ου έως και του 19ου αιώνα, στην οποία αναφερόμαστε, ήταν κάτι σαν τα σημερινά πανδοχεία. 
Προσφέρανε πολλές υπηρεσίες στους ταξιδευτές, όπως προστασία από τους ληστές και τους κλέφτες, 
πληροφορίες για την κατάσταση των δρόμων, 
φαγητό και ύπνο στους εξαντλημένους οδοιπόρους, 
περιποίηση και σανό για τα υποζύγια. 
Τέλος, χρησίμευαν σαν τόπος αντάμωσης που μπορούσε κανείς να περιμένει ή να συναντήσει γνωστούς και φίλους.
Τα παλιότερα χρόνια, πριν γίνουν οι αμαξιτοί δρόμοι, τη συγκοινωνία της ενδοχώρας από τα λιμάνια και τους σταθμούς των τραίνων την εκτελούσαν τα υποζύγια. 
Από την έδρα του νομού και της επαρχίας ξεκινούσαν τα καραβάνια των μουλαριών για τις πόλεις και τα χωριά. 
Από μέσα από τα Γιάννενα προπολεμικά, ξεκινούσαν τα μουλάρια για το Μέτσοβο, 
για το Ζαγόρι, 
τη Ζίτσα 
την Παραμυθιά, για τα χωριά των Τζουμέρκων, πορεία δυο ημερών.
Άλλη τόση απόσταση, στα παλιά χρόνια, χώριζε το Καρπενήσι από τη Λαμία και το Αγρίνιο.
Τώρα περνάει παντού η ρόδα στους καινούργιους αμαξόδρομους, που άνοιξαν τα σύγχρονα μεγαθήρια της μπολτόζας, 
των γκρέϊντερ και τα εκρηκτικά μηχανήματα των κομπρεσέρ, με τα οποία σχίζουν τους βράχους στις ποταμιές και τ’ άγρια στεφάνια των βουνών μας. 
Έτσι οι παλιές δημοσιές που ακολουθούσαν τα καραβάνια εγκαταλείπονται. 
Οι πιο πολλές ρήμαξαν και χορτάριασαν.
Μαζί τους ρήμαξαν κι’ οι περίφημοι σταθμοί των καραβανιών, τα χάνια.
Ήσαν τα λιμάνια των καπετάνιων της ξηράς, των κερατζήδων. 
Σ’ αυτά ο στρατοκόπος, 
ο ταξιδιώτης έκανε τη στάση του, για να ξαποστάσει από την κούραση της πορείας. 
Κι’ είχαν διαλέξει για τους σταθμούς αυτού, τα χάνια, τις πιο όμορφες και γραφικές θέσεις της εξοχής. 
Απαγκιασμένα μέσα στην πράσινη λόχμη της ποταμιάς με τα θεόρατα πλατάνια ή ψηλά στ’ αγναντερά διάσελα, δίπλα σε γάργαρες βρύσες και κεφαλάρια, κοντά σε πηγές με πέτρινες κούπες, για να γεύονται το νερό διαβάτες και υποζύγια .
Το καλοκαίρι με τα λιοπύρια, το χειμώνα με τα χιόνια και τα δρολάπια, στα χάνια ορμούσαν οι αγωγιάτες κι’ οι ταξιδιώτες για να χαρούν εκεί τη δροσιά και τη θαλπωρή.
Ο Χατζής είχε πάντοτε το κουμάντο του. 
Άφτονη τροφή – χόρτο, άχυρο, τριφύλλι – για τ’ άλογα και τα μουλάρια, γεμάτα τα κρασοβάρελα και το λεβητοστάσιο της φασουλάδας για τους ξένους. 
Το λιτό έδεσμα του χανιού είχε γίνει παροιμιώδες. 
Ανεξάντλητο σαν τη βιβλική βάτο, τη "φλεγόμενη και μη καιόμενη" του όρους Σινά:
Καλαμπόκι στο χάνι
νερό στη φασουλάδα!
Δίπλα στην ποταμιά είχε πολλές φορές το ποτιστικό του τριφυλλοχόραφο ο χατζής και μοσχοπωλούσε την παραγωγή του στα καραβάνια. 
Ήτανε ο καλύτερος νοικοκύρης απ’ όλους τους εξοχίτες, όπως επίσης οι κερατζήδες με τα πολλά υποζύγια. 
Ήσαν οι καπετάνοι της ξηράς στους οποίους γίνονταν πανηγυρική υποδοχή στα χάνια...

Το χάνι, λέξη περσικής προέλευσης, ανάγεται πιθανόν στους σταθμούς ανεφοδιασμού που οργάνωσαν οι Αχαιμενίδες - 6ος–5ος αιώνας π.Χ. στις μεγάλες οδικές αρτηρίες. 

Τέτοιοι σταθμοί, που ο Ηρόδοτος ονομάζει "καταλύσεις" και ο Κτησίας "emporia", γνώρισαν ιδιαίτερη άνθηση τον 13ο αιώνα στην Περσία, 

τη Συρία και την Ανατολία. 

Τα χάνια που κτίζονταν στους εμπορικούς δρόμους των καραβανιών/καραβάνσεραϊ οργανώνουν το χώρο αμυντικά γύρω από ένα αίθριο με λίγα ανοίγματα στο εξωτερικό και μικρό τζαμί στο κέντρο. 

Τον 17ο αιώνα τα χάνια των πόλεων καθιερώνονται όχι μόνο ως πανδοχεία αλλά και ως αγορά και χρηματιστήριο των εμπορικών ειδών.

Για μας σήμερα, χώροι και καταλύματα μυθικά, που οι άνθρωποι αντάλλασσαν αγαθά, συνήθειες, ιδέες... 

Φτωχολογιά κι αριστοκρατία, εργατιά και κεφάλαιο, χωροφύλακες και ληστές -κάθε καρυδιάς καρύδι πέρασε από τα χάνια, για λίγο ή περισσότερο.

...Ο Χατζής αποτελούσε το Πρακτορείο ειδήσεων για την ενημέρωση της περιοχής, όπως μας βεβαιώνει ο τραγουδιστής των "Βουνών" Αθάνας.
9. Ήθελα να ήμουνα χατζής να κάθομαι στη στράτα
και να νταραβερίζομαι τον κόσμο π’ αραδίζει,
να τα μαθαίνω πρώτα εγώ της χώρας τα μαντάτα,
να ξέρω σ’ όλα τα χωριά ποιά κότα κακαρίζει . . . .
Ο ίδιος ο Αθάνας συνεχίζει την αφήγηση της παλιάς υπαίθριας ζωής των χατζήδων.
9. Νάχα φτηνό ξενόκρασο να πίνουν οι αγωγιάτες
να μην πολυπροσέχουνε στο ζύγι το τριφύλλι
μα για τις αγωγιάτισσες – ρούσσες και μαυρομάτες –
όλα ναν’ τάχω βερεσέ, να μαστε πάντα φίλοι...
Πληροφορίες και στιγμιότυπα για τα χάνια και τους χαντζήδες της περιοχής μας, βρίσκουμε σε διάφορες τοπικές εκδόσεις και βιβλία, ενώ πάμπολλες είναι οι διηγήσεις των παλιότερων που φτάνουν στ’ αυτιά μας . 
Για τον χαντζή που είχε χάνι δίπλα στο γεφύρι του Μανώλη, διαβάζουμε ότι λεγόταν μπάρμπα Κολιός και ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετώπιζε, αν όχι το μεγαλύτερο, ήταν οι όμορφες κόρες του, που προσπαθούσαν να τις ξελογιάσουν όλοι οι αρσενικοί της περιοχής!
Ονομαστά χάνια στην Ευρυτανία ήταν: 
-. το χάνι του Μπαλτά κοντά στο ομώνυμο γεφύρι και πάνω στο δρόμο των προσκυνητών για τον Προυσό, που λειτουργούσε ως το 1990 περίπου, 
-. το χάνι «στ’ Λιβανή», κοντά στο γεφύρι της Βίνιανης , του Γ. Κοντογούνη στη Βαρβαριάδα, του Βλάχου, του Ρούμπα Ντάλλα, του Καρδαρά στο Μικρό Χωριό, του Νασιώκα, του Καρανάσου στο δρόμο από το Στένωμα στο Καρπενήσι, καθώς 
και πολλά χάνια μέσα ή κοντά στα χωριά. 
Στην κάτω Καρίτσα, δίπλα στο γεφύρι του Μύλου, βρίσκονταν τα χάνια του Κονταξή/Δημήτρη Δήμου, το οποίο αργότερα διατήρησε ο θετός γιος του Δημήτρης Ξοϊνης και 
του Δημητρίου Δημόπουλου στην τοποθεσία «Πλάϊα». 
Τα χάνια της Κουτσουκάλους/Δημήτρης Κουτσουκάλης και της Ρήνους/Βασιλείου Σερπάνου στο χωριό Στένωμα,
καθώς και το χάνι, που διατηρούσε ο Χρήστος Μουτσώκος, δίπλα στο γεφύρι της Τέμπλας μέχρι τις μέρες μας.
Ένα από τα μεγαλύτερα και πιο διάσημα χάνια της εποχής εκείνης ήταν του Καροπλεσίτη, που βρισκόταν στη θέση της σημερινής Νέας Βίνιανης. 
Κάποια χρονική περίοδο, το εκμεταλλευόταν ο μπάρμπα Γιώργος, ο οποίος μόλις έβλεπε κανέναν να έρχεται απ’ τη μεριά του Καρπενησιού φώναζε: - Καλώς τον, καλώς τον. 
Έφερες καμιά εφημερίδα;
Το χάνι αυτό το κάψανε οι Ιταλοί στην Κατοχή.
Μία έκφραση που ακούγεται στην περιοχή είναι: "Καλή αντάμωση στου Σκορδά το χάνι" και λέγεται όταν πιστεύεις ότι κάποιον θα αργήσεις πολύ να τον ξανασυναντήσεις. 
Φαίνεται βέβαια, από την έκφραση αυτή, ότι τα χάνια, σα σημεία συνάντησης και επικοινωνίας στις παλιότερες εποχές, ήταν πολύ σημαντικά, εκεί κλείνονταν όλα τα "ραντεβού", από εκεί περνούσαν άνθρωποι, ιδέες, ειδήσεις και εμπορεύματα.
Σήμερα, τα περισσότερα χάνια είναι σωροί ερείπιων, αφού οι δρόμοι άλλαξαν τη ρότα τους και η χρήση του αυτοκινήτου έκανε πλέον τα ταξίδια σύντομα και άνετα. 
Πολλοί όμως ακόμα τα θυμούνται με νοσταλγία, ιδίως αυτοί που κάποτε έφαγαν και ζεστάθηκαν σε κάποιο απ’ αυτά...
άντληση πληροφοριών από:
25. Σεραφείμ Κ. Τσίτσα, «Ελληνική ζωή και φύση», Κεφ. «Τα παλιά χάνια»
26. Στέφανος Γρανίτσας, «Τα άγρια του βουνού και του λόγγου», Κεφ. «Η αγριόγατα»
27. Δ . Λουκόπουλου, «Στ’ Άγραφα. Ένα ταξίδι», Σελ. 185
28. Κων/νου Α. Μπακατσιά, «Η Καρίτσα Καρπενησίου»
29. Εφημερίδα «Στένωμα Ευρυτανίας», Άρθρο του κ. Κώστα Χ. Βλάχου «Τα
τοπωνυμία του χωριού»
30. Δημ. Γούλα, Η Ευρυτανία και τα προβλήματά της, Σελ. 97

https://gefyria.blogspot.com/search?updated-max=2008-11-21T09:04:00-08:00

archaiologia.gr

http://www.arcadians.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=91&Itemid=74

https://www.ypaithros.gr/ta-xania-exoun-tin-diki-tous-istoria/

Αμφιλεγόμενα πρόσωπα - Ροζέ Γκαρωντύ/Roger Garaudy

Ο Ροζέ Γκαρωντύ/Roger Garaudy, Γάλλος φιλόσοφος, 
κομμουνιστής αντιστασιακός, 
ιστορικός αναθεωρητής, 
προσυλητισμένος στο Ισλάμ, 
που διετέλεσε βουλευτής, 
αντιπρόεδρος της βουλής και γερουσιαστής, γεννήθηκε στις 17 Ιουλίου 1913 στη Μασσαλία της Γαλλίας και πέθανε στις 13 Ιουνίου 2012 στο Παρίσι.
Ο πατέρας του Roger Garaudy ήταν άθεος και η μητέρα του καθολική, ενώ ο ίδιος εγκατέλειψε τον Καθολικισμό και σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών ασπάστηκε τον προτεσταντισμό. 
Σπούδασε από το 1931, φιλοσοφία στα πανεπιστήμια της Μασσαλίας, της Αιξ-αν-Προβάνς, του Στρασβούργου και του Παρισιού, ενώ ασπάστηκε τον Μαρξισμό και το 1933 εντάχθηκε στο Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα.
Κατά την εισβολή της Γερμανίας στη Γαλλία το 1939, πήρε μέρος στην Αντίσταση, συνελήφθη από την κυβέρνηση του Βισύ και οδηγήθηκε σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως στην Αλγερία, όπου παρέμεινε κρατούμενος επί 33 μήνες. 
Με το τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου έγινε μέλος της κεντρικής επιτροπής του κομμουνιστικού κόμματος Γαλλίας και κατόπιν, μέλος του πολιτικού του συμβουλίου και ένας από τους πιο εξέχοντες ακαδημαϊκούς. Διεύθυνε το Κέντρο Μαρξιστικών Σπουδών στο Παρίσι και την επιθεώρηση "Κομμουνιστικά Τετράδια". 
Δίδαξε, μεταξύ άλλων, στο πανεπιστήμιο του Κλερμόν, όπου και ήρθε σε ρήξη με τον Μισέλ Φουκώ.
Το 1953 παρουσίασε τη διδακτορική του διατριβή στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης, με θέμα "Η υλιστική θεωρία της γνώσεως" και τον Μάιο του 1954 στη Μόσχα, ανακηρύχθηκε διδάκτορας των φιλοσοφικών επιστημών με τη διατριβή "Το πρόβλημα της ελευθερίας και της αναγκαιότητας στο φως του μαρξισμού", όμως το 1956 με την αποσταλινοποίηση, ήρθε σε σύγκρουση που τους οδήγησε σε ρήξη, με τον Λουί Αλτουσέρ υποστηρίζοντας την επαναφορά του πρώιμου Μαρξιστικού ουμανισμού. 
Την περίοδο από το 1945-1958 διατέλεσε βουλευτής, ήδη από το 1956 ήταν μέλος του Πολιτικού Γραφείου και από το 1959 έως το 1962 γερουσιαστής με το Γαλλικό κομμουνιστικό κόμμα, ενώ είχε ήδη αναδειχθεί ως ο κύριος θεωρητικός του. 
Η ρήξη του με το κόμμα επήλθε το 1968, όταν καταδίκασε τις σταλινικές πρακτικές, ήταν τότε Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κ.Κ. Γαλλίας, Γερουσιαστής και καθηγητής σε δύο Πανεπιστήμια, με αφορμή την δημόσια κριτική του ενάντια στην εισβολή της κομμουνιστικής Σοβιετικής Ενώσεως στην Τσεχοσλοβακία και το Φεβρουάριο του 1970 καθαιρέθηκε από μέλος του Πολιτικού Γραφείου, ενώ το Μάιο του 1970 διαγράφηκε. 
Το διάρκειας πέντε ωρών ντοκυμαντέρ, με τίτλο "Το βάθος του ουρανού είναι κόκκινο/Le fond de l' air est rouge", του Κρις Μαρκέρ παραγωγής του 1977, περιλαμβάνει ολόκληρη την τελική ομιλία του Γκαροντί στο 19ο συνέδριο του Γαλλικού Κ.Κ., το Φεβρουάριο του 1970, λίγο καιρό πριν τη διαγραφή του. 
Η ειρωνεία είναι ότι είχε υπερασπιστεί την Σοβιετική εισβολή στην Ουγγαρία δώδεκα χρόνια πριν, ενώ το κομμουνιστικό καθεστώς της τότε Σοβιετικής Ενώσεως προχώρησε στην έκδοση βιβλίου που έφερε τον τίτλο "Ο αποστάτης Γκαροντύ", όμως υπήρξε συνεπής πολέμιος του καπιταλισμού μέχρι το τέλος της ζωής του. 
Στους κόλπους του κομμουνιστικού κόμματος είχε το προσωνύμιο "Καρδινάλιος", λόγω των θρησκευτικών του πεποιθήσεων.
Το 1982 ασπάστηκε τη θρησκεία του Μωαμεθανισμού, παίρνοντας το όνομα Ragaa. 
Από εκείνη την περίοδο αρχίζει ουσιαστικά και η σφοδρή κριτική του απέναντι στον Σιωνισμό, η οποία κορυφώθηκε το 1996 όταν δημοσίευσε το συγκλονιστικό έργο,
"Οι Θεμελιώδεις Μύθοι της Ισραηλινής Πολιτικής/Les mythes fondateurs de la politique israelienne", εκδ. La Vieille Taupe, το 1996
Ο συγγραφέας χρησιμοποιώντας και στοιχεία από την έρευνα διαφόρων ιστορικών αναθεωρητών, όπως ο dr.  Ρομπέρ Φωρισόν/ Robert Faurisson καταρρίπτει επιστημονικά τους ισχυρισμούς περί οργανωμένου σχεδίου εξόντωσης των Εβραίων από τον Αδόλφο Χίτλερ και την ύπαρξη θαλάμων αερίων, πάνω στους οποίους χτίστηκε η θεωρία του εβραϊκού ολοκαυτώματος, όπου και βασίστηκε η μεταπολεμική κυριαρχία του Σιωνισμού. 
Η έκδοση του συγκεκριμένου βιβλίου προκάλεσε αναταραχή στους ακαδημαϊκούς και πολιτικούς κύκλους της Γαλλίας, αλλά και παγκοσμίως, οδηγώντας το κράτος στην άσκηση διώξεως όταν τον κατήγγειλαν δύο αντιρατσιστικές οργανώσεις. 
Παράλληλα χαρακτηρίστηκε ως υμνητής του αντισημιτισμού, και το Ισραηλινό κράτος τον αποκάλεσε "ανεπιθύμητο", ενώ με την έκδοση του βιβλίου του δημιούργησε την αναθεωρητική σχολή της ιστορίας, της οποίας επιφανείς εκπρόσωποι είναι ακόμη, οι Πωλ Ρασσινιέ/Paul Rassinier και Ντέιβιντ Ίρβινγκ/David Irving
Το βιβλίο, στο οποίο αποκάλυψε τα ψευδή του Σιωνισμού και της μεταπολεμικής προπαγάνδας καθώς και τον εκφυλισμό της δυτικής καταναλωτικής κοινωνίας, απαγορεύτηκε τις 27 Φεβρουαρίου 1998 και βάσει του νόμου Γκαιϋσσό-Φαμπιούς, της 13ης Ιουλίου 1990, ο οποίος επανέφερε στην Γαλλία το "αδίκημα της γνώμης", που απαγορεύει να τίθεται εν αμφιβόλω η γενοκτονία των Εβραίων από τους Ναζί, καταδικάστηκε την ίδια χρονιά, για υποκίνηση φυλετικού μίσους και άρνηση εγκλημάτων ενάντια στην ανθρωπότητα, στην ουσία για άρνηση του Ολοκαυτώματος καθώς υποστήριξε ότι, "...το Ολοκαύτωμα δεν συνέβη όπως μας λένε..", σε φυλάκιση με αναστολή, σε πρόστιμο 240.000 φράγκων και σε απαγόρευση της κυκλοφορίας του βιβλίου στη Γαλλία. 
Στη δίκη τον υπερασπίστηκε ο δικηγόρος Ζακ Βερζέ, γνωστός από τη δίκη του Κλάους Μπάρμπι και πολλά χρόνια αργότερα, του Σέρβου εθνικιστή ηγέτη Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς.
Στο βιβλίο αναφέρει ότι, "...γενοκτονία υπέστησαν οι Αμαλακήτες, οι Χαναναίοι και οι άλλοι λαοί που εξοντώθηκαν από τον εβραίο ήρωα Ιησού του Ναυή και αντιθέτως, ο Iουδαϊσμός γνώρισε μια μεγάλη άνθιση στον κόσμο μετά το 1945...", και απέσπασε επαίνους από το καθεστώς του Ιράν, τον Μουαμάρ Καντάφι, ο οποίος του απένειμε βραβείο το 2002, τους Σαουδάραβες και τον Νασράλα, αρχηγό της Χεζμπολάχ. 
Η άδικη και αυστηρή καταδίκη του, σε συνδυασμό με την καθολική αναγνώριση που απολάμβανε έως τότε από τους ακαδημαϊκούς κύκλους της Γαλλίας, οδήγησε σε πολλές εκδηλώσεις αλληλεγγύης προς το πρόσωπό του, ιδιαίτερα από τον Αραβικό κόσμο, όπου και βραβεύτηκε από τον Καντάφι, τον Νασράλα και άλλους ισλαμιστές ηγέτες, καθώς ήδη από το 1979, υποστήριξε με θέρμη την ισλαμική επανάσταση του Αγιατολάχ Χομεινί στο Ιράν και προσέγγισε τον αραβικό και ισλαμικό κόσμο. 
Ανακηρύχθηκε από τους διανοούμενους της Ιορδανίας ως "..η πιο σπουδαία πνευματική προσωπικότητα του 20ου αιώνα..", ενώ ο Μουαμάρ Καντάφι τον χαρακτήρισε ως τον "...μεγαλύτερο ευρωπαίο φιλόσοφο, μετά τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη.."
Όπως ήταν επόμενο περιθωριοποιήθηκε σταδιακά και υπήρξε μία συντονισμένη προσπάθεια να υποτιμηθεί το ακαδημαϊκό του επίπεδο. 
Θεωρούσε Aμερικανική προβοκάτσια τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001.
Στα απομνημονεύματα του με τίτλο "Mon tour du siecle en solitaire" αυτοπαρουσιάζεται ως μοναχικός που κράτησε ορισμένες σταθερές αρχές στην ιδεολογική του περιπλάνηση. 
Το βιβλίο που είναι γραμμένο στην ισλαμική περίοδο της ζωής του, επιχειρεί να δώσει εξηγήσεις για τις κατά καιρούς τοποθετήσεις του και η ζωή του παρουσιάζεται ως μια σειρά από επαφές και συναντήσεις με τους ηγέτες της εποχής του.
Το Μάιο του 1965 επισκέφθηκε την Ελλάδα και συμμετείχε ως κύριος προσκεκλημένος, ομιλητής και εισηγητής στα θέματα, "Ο μαρξισμός και η φιλοσοφία της εποχής μας", 
"Οι νέοι και τα προβλήματα της παιδείας", 
"Μαρξισμός και αισθητική", στην "1η Εβδομάδα Σύγχρονης Σκέψης" από τις 12 ως τις 20 Μαΐου, που οργάνωσε ο εκδοτικός οίκος "Θεμέλιο". 
Οι τοποθετήσεις του είχαν αιφνιδιάσει το αριστερό του κοινό, καθώς ήταν ήδη εμφανής η προσέγγιση του με τον καθολικισμό και ο Στρατής Τσίρκας ήταν εκείνος που τον προστάτευσε από τις έντονες διαμαρτυρίες, εξηγώντας στο ακροατήριο ότι, "...Πρέπει να μην κάνουμε ιδεολογική τρομοκρατία...""
Τη δεκαετία του 1990 έδωσε συνέντευξη στοn Έλληνα δημοσιογράφο και συγγραφέα Κώστα Χατζιδάκη.
Βιβλία του στα ελληνικά
Συνολικά έγραψε πάνω από 50 βιβλία πολλά απ' αυτά στο πεδίο της πολιτικής φιλοσοφίας, υπό το πρίσμα του Μαρξισμού. 
Αρκετά από τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί στην Ελλάδα, μεταξύ τους,
«Για ένα ρεαλισμό χωρίς όρια: Κάφκα-Πικάσο», εκδόσεις «Πλανήτης 70»,
«Ελευθερία», το 1960 εκδόσεις «Κυψέλη»,
«Η μεγάλη καμπή του σοσιαλισμού», το 1971 εκδόσεις «εκδόσεις ΒΙΠΕΡ/Papyros Press Ltd».
Στο έργο αναλύει την κρίση, αναζητώντας τα αίτια της, του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, που κορυφώθηκε με το κινεζικό σχίσμα, την εισβολή στην Τσεχοσλοβακία και τον εκφυλισμό της μαρξιστικής θεωρίας στις κομμουνιστικές χώρες.
«Ολόκληρη η αλήθεια», εκδόσεις «Καμαρινόπουλος»,
«Ξανακατακτώντας την ελπίδα», το 1971 εκδόσεις «Βέγας», το έργο είχε τυπώσει ο Μανώλης Γλέζος,
«Η άλλη διέξοδος», το 1973 εκδόσεις «Ολκός»,
«Η ελευθερία εν αναστολή Πράγα 1968»,
«Καρλ Μαρξ», εκδόσεις «Ολκός»,
«Οι θεμελιώδεις μύθοι της ισραηλινής πολιτικής», το 1996, εκδόσεις «Νέα Θέσις», με πρόλογο του Δημητρίου Κολλάτου, σε μετάφραση του συγγραφέα Μάριου Βερέττα.
Την ημέρα της κυκλοφορίας του βιβλίου του επισκέφθηκε, για δεύτερη φορά στη ζωή του, την Αθήνα, και παραβρέθηκε στην παρουσίαση της ελληνικής εκδόσεως του,παραχωρώντας και συνέντευξη στο δημοσιογράφο Κώστα Χατζιδάκη.
«Το πλέγμα του Μαραθώνα» το 1977.
«Ο ισραηλινός σιωνισμός στο εδώλιο», εκδόσεις «Νέα Θέσις», μετάφραση Σοφίας Κουτσοπούλου και Ιωάννη Σχοινά,
«ΗΠΑ η εμπροσθοφυλακή της παρακμής», το 1999, εκδόσεις «Νέα Θέσις»,
«Ο χορός στη ζωή», εκδόσεις «Ηριδανός».
George Orwell στο "1984" έλεγε - Αν δεν υπάρχουν στοιχεία πρέπει νά τα κατασκευάσουμε

https://el.metapedia.org

επιδή μου αρέσουν τα εκλεκτά εδέσματα - μια πολυαγαπημένη μηλόπιτα !!!

Είναι η εποχή των μήλων και είναι πεντανόστιμα και όταν έχω κέφι και κάνω μηλόπιτα η επιτυχία της είναι δεδομένη!
Μια απολαυστική μηλόπιτα με μήλα εποχής!
και μετράω όλα τα υλικά μου με το ίδιο ποτήρι 200ml 
3 αυγά
1 ποτήρι ακατέργαστη ζάχαρη ζαχαροκάλαμου, αυτή που είναι σχετικά υγρή και κολλώδης
1 ποτήρι γιαούρτη κατσικίσια την οποία έχω στραγγίσει - η κατσικίσια γιαούρτη είναι σχετικά πολύ υδαρής
3 ποτήρια βιολογικό μαλακό ολικής αλεύρι,
1 ποτήρι λάδι, 
1 φακελάκι baking powder
1/3 από το κουταλάκι του γλυκού σκόνη τζίντζερ
1/2 κουταλάκι του γλυκού μαστίχα Χίου!
tips - 
1. αλεύρι,
baking powder,
μαστίχα και τζίντερ τα ανακατεύω όλα μαζί και τα αφήνω στην άκρη να με περιμένουν!
2. έχω έτοιμο το ταψί μου στρωμένο με την λαδόκολλά, το οποίο αφήνω και αυτό να με περιμένει! 
5 μήλα καθαρισμένα και τριμμένα, τα οποία ανακατεύω με 1 ποτήρι ζάχαρη και 1 κουταλάκι του γλυκού κανέλα Κεϋλάνης!

1/2 ποτήρι ασπρισμένα αμύγδαλα

και
-. ρίχνω το μείγμα των μήλων σε ένα αναλόγου μεγέθους τηγάνι και 
-. τα ανακατεύω μέχρι να πιούν τα υγρά τους και τα αφήνω να κρυώσουν και να με περιμένουν!
-. χτυπάω τα αυγά με την ζάχαρη να αφρατέψουν και
-. ρίχνω σιγά-σιγά το λάδι συνεχίζοντας να ανακατεύω!
-. συνεχίζω ρίχνοντας τη γιαούρτη και 

-. σταδιακά το μείγμα του αλευριού συνεχίζοντας να ανακατεύω με το μίξερ χειρός!
-. ρίχνω τι μισό μείγμα στο ταψί μου και το ισιώνω!
-. πάνω στο μείγμα μου ρίχνω τα μήλα και ισιώνω!
-. πάνω στα μήλα ρίχνω το υπόλοιπο μείγμα του αλευριού και ισιώνω!
και τελευταία πινελιά...

-. τοποθετώ με προσοχή τα αμύγδαλα κατά διαστήματα!
-. ψήνω σε προθερμασμένο φούρνο στους 180° στις αντιστάσεις και στην μεσαία σχάρα για 50 με 60 λεπτά, πάντα ανάλογα με τον φούρνο! 

Καλή επιτυχία!

κείμενο και επιμέλεια κειμένου:ntina

ένας πολιτισμός που εξαφανίστηκε πριν 30000 χρόνια

Ποιοι ήταν οι πρώτοι άνθρωποι που αποίκισαν την Αμερική; 
Μέχρι πριν από πολύ λίγα χρόνια, πίστευαν ότι ο πρώτος αμερικανικός πολιτισμός ήταν αυτός των Clovis, των προγόνων των ιθαγενών λαών της Βόρειας Αμερικής. 
Επίσης, πιστεύεται ότι οι άνθρωποι έφτασαν σε αυτή την ήπειρο όχι νωρίτερα από περίπου 14.000 χρόνια πριν. 
Έτσι, σε αυτή την "ανασυγκρότηση" της ιστορίας, οι πρώτοι πολιτισμοί θα ήταν οι Βορειοαμερικανοί, ενώ οι Αζτέκοι, 
οι Μάγιας και οι Ίνκας θα είχαν έρθει πολύ αργότερα...
Πρόσφατες ανακαλύψεις, συμπεριλαμβανομένης της ανάλυσης DNA, από την άλλη πλευρά, έδειξαν ότι για άλλη μια φορά η αρχαιολογία ήταν λάθος. 
Οι πρώτοι πολιτισμοί στην Αμερική ήταν λαοί της Κεντρικής και της Νότιας Αμερικής, τουλάχιστον 15.000 έως 20.000 χρόνια νωρίτερα από ό,τι πιστεύαμε. 
Και αυτοί οι λαοί ήρθαν μέσω θάλασσας, ναι καλά διαβάσατε, "μέσω θάλασσας", από τη Σιβηρία και τη Sundaland, η ήπειρος που εξαφανίστηκε και που αντιστοιχεί στη σημερινή Ινδονησία και τα γύρω νησιά....
Στην πραγματικότητα, γύρω στο 2020 κάποιοι ερευνητές δημοσίευσαν τα αποτελέσματα της ανακάλυψης ανθρώπινων λειψάνων στο σπήλαιο Chiquihuite του Μεξικού. 
Οι ανασκαφές ξεκίνησαν το 2012. 
Πιο εκτεταμένες ανασκαφές πραγματοποιήθηκαν το 2016 και το 2017. 
Το έργο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature. 
Αυτό που βρέθηκε στο σπήλαιο έφερε πλήρη επανάσταση στην άποψη των αρχαιολόγων. 
Η μελέτη, που παρουσιάστηκε από τον Ciprian Ardelean, αρχαιολόγο στο Αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Zacatecas στο Μεξικό, και τους συναδέλφους του, υποδηλώνει ότι οι άνθρωποι ζούσαν στο κεντρικό Μεξικό τουλάχιστον πριν από 26.500 χρόνια. 
Ο καθηγητής λέει: "Χρειάζονται αιώνες ή χιλιετίες για να διασχίσουν οι άνθρωποι τη Βερίγγειο θάλασσα  και να φτάσουν στο κέντρο του Μεξικού.
Χρειάζονται πολλά χρόνια προηγούμενης παρουσίας για να φτάσουν εκεί, αν ήρθαν από τη θάλασσα ή τη στεριά"
Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι ήταν πιθανότατα στην Κεντρική Αμερική πολύ πριν από 30.000 χρόνια....
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. 
Ένα άλλο ερευνητικό κέντρο ανακάλυψε ότι οι ιθαγενείς λαοί της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής δεν έχουν μόνο έναν πρόγονο, αλλά δύο. 
Όπως ήταν, είχαν μια "mother people" που χαρακτηρίζονται ως "population Y" και που είναι οι αρχικοί κάτοικοι της Sundaland από το μακρινό παρελθόν, περίπου την εποχή του Thaw. 
Αλλά είχαν και έναν "father people" που είναι οι I ñupiat, από τη Σιβηρία...
Οι ανακαλύψεις αυτές φέρνουν επανάσταση από την αρχή σε όλες τις αρχαιολογικές πεποιθήσεις για το παρελθόν της αμερικανικής ηπείρου. 
Σε ποιον ανήκαν όλα τα αρχαιότερα ερείπια που βρέθηκαν σε αυτά τα εδάφη; 
Ποιος πολιτισμός του παρελθόντος μπόρεσε να δημιουργήσει γεωπολιτικά έργα στην κορυφή των Άνδεων; 
Ποιος δημιούργησε τα γιγαντιαία σχέδια της Nazca  και, το σημαντικότερο, για ποιο σκοπό; 
Και το σημαντικότερο: αν οι άνθρωποι πριν από 30.000 χρόνια ήταν σε θέση να ταξιδέψουν από την Αυστραλία στην Κεντρική Αμερική, τι τους εμπόδισε να πάνε από την Κεντρική Αμερική στην Αίγυπτο, όπως φαίνεται να δείχνουν τώρα διάφορα στοιχεία; 
περισσότερες πληροφορίες στο βιβλίο:
Homo reloaded - Η κρυφή ιστορία των τελευταίων 75.000 χρόνων - https://www.facebook.com/MyEscape25/posts/pfbid028mvSBEPnq1VC2KocYhfA11EE53RfaEdxww9WDLWP74sLiw4hsUZ687pHPUu1JkVdl

Άνθρωποι της Εποχής των Παγετώνων - 30.000 χρόνια πριν
Ξεκινώντας πριν από περίπου 35.000 χρόνια, οι άνθρωποι φαίνεται ότι έκαναν ένα μεγάλο πολιτισμικό άλμα προς τα εμπρός. 
Οι συγγραφείς υποστηρίζουν ότι αυτό δεν οφειλόταν σε γενετικές αλλαγές που προκάλεσαν αυξημένη ικανότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου. 
Ήταν επειδή ορισμένες ομάδες ανέπτυξαν πολιτισμικά τα "κοινωνικά εργαλεία" που τους επέτρεπαν να διατηρούν συνδέσεις και να μοιράζονται πληροφορίες σε μεγάλες αποστάσεις. Οι ομάδες με τα πιο αποτελεσματικά κοινωνικά εργαλεία κατάφεραν να παραμείνουν συνδεδεμένες και να επιβιώσουν, και οι απόγονοί τους κληρονόμησαν αυτή την κουλτούρα της συνδεσιμότητας. 
Είναι πιθανό ότι η διαμόρφωση μεγαλύτερης συνδεσιμότητας και πιο σύνθετου πολιτισμού ήταν απαραίτητη προκειμένου να επιβιώσουν στις περιόδους μεγάλης κλιματικής μεταβλητότητας που ήταν χαρακτηριστικό της τελευταίας εποχής των παγετώνων. - https://academic.oup.com/book/42125/chapter-abstract/356152873?redirectedFrom=fulltext

πως φτιάχνω εύκολα, γρήγορα και απλά τυρί...

Μια απλούστατη συνταγή για σπιτικό τυρί που τρώγεται φρέσκο!
τα υλικά απλά, που πολύ εύκολα μπορώ να έχω!
2 λίτρα φρέσκο πλήρες γάλα
το χυμό από 1 λεμόνι
μία/1 τσαντίλα, το γνωστό μας τουλπάνι
και
-. στρώνω το τουλπάνι σε ένα αναλόγου μεγέθους τρυπητό και το αφήνω στην άκρη.
-. σε μια κατσαρόλα, βάζω το γάλα και το ζεσταίνω σε μέτρια φωτιά. 
-. όταν αρχίσει να βράζει, χαμηλώνω τη φωτιά για να μην φουσκώσει και ξεχειλίσει το γάλα.
-. προσθέτω τον χυμό λεμονιού στο γάλα και ανακατεύω απαλά. 
-. παρατηρώ ότι το γάλα αρχίζει να διαχωρίζεται σε τυρόγαλα και τυρομάζα.
-. συνεχίζω να ζεσταίνω το μείγμα μέχρι ο ορός να αποκτήσει ένα κίτρινο χρώμα. 
-. αν ο ορός παραμένει λευκός, προσθέτωλίγο ακόμα χυμό λεμονιού και ανακατεύω μέχρι να διαχωριστεί πλήρως η τυρομάζα.
-. με μια τρυπητή κουτάλα, μαζεύω την τυρομάζα και την τοποθετώ στο τουλπάνι.
-. σφίγγω το τουλπάνι για να απομακρυνθούν τα περιττά υγρά και το κρεμάω σε ένα κατάλληλο μέρος για μερικές ώρες να στραγγίξει.
-. την επόμενη μέρα το αλατίζω ελαφρά, το τοποθετώ σε ένα γυάλινο δοχείο, το οποίο έχω λαδώσει ελαφριά, που να σκεπάζει και το βάζω στο ψυγείο.
-. καταναλώνουμε το τυρί φρέσκο με αλάτι ή με μέλι
ή με πετιμέζι σαν γλυκάκι
-. η ποσότητα των 2 λίτρων γάλα, μου δίνει περίπου 200-300 γραμμάρια φρέσκο τυρί!
-. το τυρόγαλο δεν το πετάω, αλλά το χρησιμοποιώ να βράσω κάποιο ζυμαρικό ή ρυζάκι
και το τυρόγαλο και το τυρί δεν αντέχουν το πολύ 2 με 3 μέρες στο ψυγείο!
                κείμενο και επιμέλεια κειμένου:ntina

οι υπόγειοι παράδεισοι, τα μαγικά Cenotes στη χερσόνησο του Yucatan στο Μεχικό

Cenotes - πρόκειται για φυσικές δεξαμενές νερού, οι οποίες συνδέονται με υπόγεια ποτάμια.

Ένα φυσικό φαινόμενο, ένας υπόγειος παράδεισος.

Οι μορφές που παίρνουν είναι διάφορες. 
Άλλες είναι πιο σπηλαιώδης, άλλες πιο ανοιχτές, όλες όμως έχουν φυσικό νερό. 
Είναι μικρές ή και μεγάλες πηγές ζωής, αφού φιλοξενούν πολλούς ζωντανούς οργανισμούς, όπως ψάρια και χελώνες!

κείμενο και επιμέλεια κειμένου:ntina

όταν ο Terence Mkcenna -έλεγε πως αν δεν έχεις σχέδιο, γίνεσαι μέρος του σχεδίου κάποιου άλλου

Σ’ έναν κόσμο χαμένο και χαυνωμένο, ο Terence McKenna ήταν ο χαρτογράφος του πραγματικού!

Ο Terence McKenna ήταν ένας πραγματικός οραματιστής.

Οι πραγματικοί οραματιστές είναι κάτι περισσότερο από απλοί μελλοντολόγοι.

Η δύναμή τους δεν έγκειται τόσο στην προφητεία όσο στο να μας δίνουν νέες προοπτικές για έναν κόσμο που μεταλλάσσεται διαρκώς, προοπτικές που καταφέρνουν να είναι ταυτόχρονα διαχρονικές και νέες. 

Οι πραγματικοί οραματιστές είναι πάντα περίεργοι χαρακτήρες, επειδή υιοθετούν παράξενες, αιρετικές, ακόμη και επώδυνες ιδέες - ένας από αυτούς ήταν και ο Terence McKenna!

'Ηταν συγγραφέας, φιλόσοφος, 

εθνοβοτανολόγος! 

Διακρίθηκε για τις γνώσεις του σχετικά με τη χρήση ψυχεδελικών φυτών και βοτάνων, για θέματα που σχετίζονται με τον σαμανισμό, 

τη θεωρητική προέλευση της ανθρώπινης συνείδησης και την έννοια της θεωρίας της καινοτομίας.
Τα λόγια του McKenna λειτουργούν σαν "σπίθες", ανοίγοντας, για αυτούς που ακούνε, τις θύρες άλλων διαυγών διαστάσεων, όπου η πλασματική πραγματικότητα που ζούνε καταρρέει μπροστά στο μεγαλειώδες μέγεθος της συνείδησης και ναι - Κανείς δεν ξέρει αρκετά ώστε να ανησυχεί!
αποφθέγματα του Terence Mkcenna
-. Η συντακτική φύση της πραγματικότητας, το πραγματικό μυστικό της μαγείας, είναι ότι ο κόσμος είναι φτιαγμένος από λέξεις. 

Και αν γνωρίζεις τις λέξεις από τις οποίες είναι φτιαγμένος ο κόσμος, μπορείς να τον κάνεις ό,τι θέλεις!

-. Ο θάνατος είναι η μαύρη τρύπα της βιολογίας. 

Μόλις περάσετε σε αυτόν τον ορίζοντα γεγονότων, κανένα μήνυμα δεν μπορεί να περάσει και να έρθει πίσω. 

Αντιπροσωπεύει μια οριακή περίπτωση στη θερμοδυναμική των πληροφοριών. 

Τι είναι λοιπόν;
-. Το να μη γνωρίζει κανείς την αληθινή του ταυτότητα είναι σαν να είναι ένα τρελό, αψυχολόγητο πράγμα - ένα γκόλεμ. 

Και, πράγματι, αυτή η εικόνα, αρρωστημένα οργουελική, ισχύει για τη μάζα των ανθρώπων που ζουν σήμερα στις βιομηχανικές δημοκρατίες υψηλής τεχνολογίας. 

Η αυθεντικότητά τους έγκειται στην ικανότητά τους να υπακούουν και να ακολουθούν τις μαζικές αλλαγές στυλ που μεταδίδονται μέσω των μέσων ενημέρωσης. 

Βυθισμένοι στο πρόχειρο φαγητό, 

στα σκουπίδια των μέσων ενημέρωσης και 

στην κρυπτοφασιστική πολιτική, είναι καταδικασμένοι σε τοξικές ζωές χαμηλής συνειδητότητας. 

Ναρκωμένοι από την καθημερινή τηλεοπτική συνταγή, είναι ζωντανοί νεκροί, χαμένοι για όλα εκτός από την πράξη της κατανάλωσης!
-. Η φύση αγαπάει το θάρρος. 
Εσείς αναλαμβάνετε τη δέσμευση και η φύση θα ανταποκριθεί σε αυτή τη δέσμευση απομακρύνοντας τα αδύνατα εμπόδια. 
Ονειρευτείτε το ακατόρθωτο όνειρο και ο κόσμος δεν θα σας συνθλίψει, θα σας σηκώσει. 
Αυτό είναι το κόλπο. 
Αυτό είναι που κατάλαβαν όλοι αυτοί οι δάσκαλοι και οι φιλόσοφοι που πραγματικά μέτρησαν, που πραγματικά άγγιξαν το αλχημικό χρυσάφι!

Αυτός είναι ο σαμανικός χορός στον καταρράκτη. 

Έτσι γίνεται η μαγεία. 

Ρίχνοντας τον εαυτό σου στην άβυσσο και ανακαλύπτοντας ότι είναι ένα πουπουλένιο φτερωτό κρεβάτι!
-. Η φύση δεν είναι ο εχθρός μας, για να τη βιάσουμε και να την κατακτήσουμε. 
Η φύση είναι ο εαυτός μας, που πρέπει να αγαπάμε και να εξερευνούμε!
-. Η φύση δεν είναι βουβή. είναι ο άνθρωπος που είναι κωφός!
-. Το χάος είναι αυτό με το οποίο έχουμε χάσει την επαφή. 
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο του δίνεται κακό όνομα. 
Το φοβάται το κυρίαρχο αρχέτυπο του κόσμου μας, που είναι το Εγώ, το οποίο σφίγγεται επειδή η ύπαρξή του ορίζεται με όρους ελέγχου!
-. Αν το Εγώ δεν διαλύεται τακτικά και επανειλημμένα στο απεριόριστο υπερδιάστημα του Υπερβατικού Άλλου, θα υπάρχει πάντα αργή απομάκρυνση από την αίσθηση του εαυτού ως μέρος του ευρύτερου συνόλου της φύσης. 
Η τελική συνέπεια αυτής της διολίσθησης είναι η μοιραία ανία που διαπερνά τώρα τον Δυτικό Πολιτισμό!
-. Είστε εξερευνητής και εκπροσωπείτε το είδος μας, και το μεγαλύτερο καλό που μπορείτε να κάνετε είναι να φέρετε πίσω μια νέα ιδέα, γιατί ο κόσμος μας κινδυνεύει από την απουσία καλών ιδεών. 
Ο κόσμος μας βρίσκεται σε κρίση εξαιτίας της απουσίας της συνείδησης!
-. Νομίζω ότι αυτή είναι η δουλειά του καθενός μας: να δείξουμε τα καλύτερα παιχνίδια μας και τα καλύτερα κόλπα μας που ανεβάζουν εμάς και τους φίλους μας σε όλο και υψηλότερα επίπεδα. 
Δεν υπάρχει τέλος σε αυτή τη διαδικασία εκκίνησης. 
Το μέλλον του ανθρώπινου μυαλού και σώματος και το μέλλον των ανθρώπων μαζί είναι ατελείωτα λαμπρό!

-. Το κόστος της λογικής σε αυτή την κοινωνία, είναι ένα ορισμένο επίπεδο αποξένωσης!

-. Ο δυτικός πολιτισμός είναι ένα γεμάτο όπλο που σημαδεύει το κεφάλι αυτού του πλανήτη!

-. Η τηλεόραση είναι από τη φύση της το κατ' εξοχήν ναρκωτικό της εξουσίας. 

Ο έλεγχος του περιεχομένου, 

η ομοιομορφία του περιεχομένου, 

η επαναληψιμότητα του περιεχομένου την καθιστούν αναπόφευκτα ένα εργαλείο εξαναγκασμού, πλύσης εγκεφάλου και χειραγώγησης!

-. Κανείς δεν είναι πιο έξυπνος από εσένα. 

Και αν είναι; 

Τι καλό σου κάνει η κατανόησή τους;

-. Είσαι ένα θεϊκό ον. 

Έχεις σημασία, μετράς. 

Προέρχεσαι από βασίλεια αφάνταστης δύναμης και φωτός και θα επιστρέψεις σε αυτά τα βασίλεια!

-. Πρέπει να δημιουργήσουμε κουλτούρα, ώστε να μην βλέπετε τηλεόραση, 

να μην διαβάζετε περιοδικά, 

να μην ακούτε καν NPR*. 

Δημιουργήστε τον δικό σας "δρόμο"

Ο σύνδεσμος του χώρου και του χρόνου όπου βρίσκεσαι τώρα είναι ο πιο άμεσος τομέας του σύμπαντός σου, και αν ανησυχείς για τον Michael Jackson ή Bill Clinton**  ή κάποιον άλλον, τότε είσαι αποδυναμωμένος, τα δίνεις όλα σε εικόνες, εικόνες που συντηρούνται από ένα ηλεκτρονικό μέσο, ώστε να θέλεις να ντύνεσαι σαν τον Χ ή να έχεις χείλη σαν τον ψ. 

Αυτό είναι βλακώδες,

ηλίθιο και εξωφρενικό είδος σκέψης. 

Όλα αυτά είναι πολιτισμικός αντιπερισπασμός, και αυτό που είναι αληθινό είσαι εσύ και οι φίλοι σου και οι συναναστροφές σου, 

οι συγκινήσεις σου, 

οι οργασμοί σου, 

οι ελπίδες σου, 

τα σχέδιά σου, 

οι φόβοι σου. 

Και μας λένε ΟΧΙ, είμαστε ασήμαντοι, είμαστε περιθωριακοί/δευτερεύοντες*** 

Μας λένε - πάρτε ένα πτυχίο, 

βρείτε μια δουλειά, 

πάρτε αυτό, 

πάρτε εκείνο'. 

Και στην περίπτωση που είσαι παίκτης, δεν θέλεις καν να παίξεις σε αυτό το παιχνίδι. 

Θέλεις να διεκδικήσεις το μυαλό σου και να το βγάλεις από τα χέρια των πολιτισμικών μηχανικών που θέλουν να σε μετατρέψουν σε έναν ημιμαθή ηλίθιο που καταναλώνει όλα αυτά τα σκουπίδια που κατασκευάζονται από τα κόκκαλα ενός κόσμου που πεθαίνει!

-. Η αποκάλυψη δεν είναι κάτι που έρχεται. 

Η αποκάλυψη έχει φτάσει σε μεγάλα τμήματα του πλανήτη και μόνο επειδή ζούμε μέσα σε μια φούσκα απίστευτων προνομίων και κοινωνικής απομόνωσης έχουμε ακόμα την πολυτέλεια να προβλέπουμε και να αναμένουμε την αποκάλυψη!

-. Ακριβώς εδώ και τώρα, ένα κβάντα μακριά, μαίνεται και εκτυλίσσεται ένα σύμπαν ενεργής νοημοσύνης που είναι υπεράνθρωπη, 

υπερδιαστατική και εξαιρετικά εξωγήινη... 

Αυτό που κινεί σήμερα το θρησκευτικό συναίσθημα είναι η επιθυμία για επαφή με αυτό το άλλο σύμπαν!

*Εθνικό Δημόσιο Ραδιόφωνο/National Public Radio/npr

**αυτοί υπήρχαν στην επικαιρότητα, όταν ο Terence Mkcenna έγραφε αυτά

***αν έγραφε σήμερα ο Terence Mkcenna σίγουρα θα χρησιμοποιούσε τον νεωτεριστικό όρο "ψεκασμένοι"

επιμέλεια κειμένου: ntina

Η φωτογραφία της ημέρας - Σαββάτο 21/09/2024

όταν με ρώτησαν αν μπορούν τα βότανα να μας βοηθήσουν να ξεκλειδώσουμε τις δικές μας θεραπευτικές δυνατότητες, αφουγκραζόμενη προσωπικά βιώματα είπα…

…πως τα βότανα διαθέτουν μια έμφυτη σοφία και μπορούν να μας βοηθήσουν να ξεκλειδώσουμε τις δικές μας θεραπευτικές δυνατότητες!
…με πολλούς τρόπους!
…ανάταση!
-. μόνο όταν κοιτάξεις “βαθιά” και “σωστά”,
αν όταν κοιτάζεις “είσαι εκεί” και παρατηρείς ό,τι φύεται στη Γη με τη φροντίδα ενός βοτανολόγου ή ενός καλλιτέχνη, θα δεις πραγματικά την πραγματική τους φύση” -...
read more:https://botanologia.gr/otan-me-rotisan-an-mporoyn-ta-votana-na-mas-voithisoyn-na-xekleidosoyme-tis-dikes-mas-therapeytikes-dynatotites-afoygkrazomeni-prosopika-viomata-eipa/

Γιάννης Σκαρίμπας - "Αχ, πόσο άθεος είμαι, θεέ μου!"

"Εκεί, προς τις γραμμές του νότιου απείρου
περήφανο ως λικνίζονταν το πλοίο
με δυο γλαρά φουγάρα και ονείρου
φώτα χρυσά - η Κυρία μ' ένα βιβλίο
στο χέρι έστεκε και θωρούσε πέρα μακριά, τα χάη"
              Απόσπασμα από το ποίημα "Το πλοίο, ο Τιτανικός"
Αυτό το πλοίο που όλο φεύγει, φεύγει και βυθά στα ατέλευτα χάη των οριζόντων αναζητούσε εναγωνίως αφ' όπου το 1913 ρίζωσε στη γνωστή του από 1913 Χαλκίδα - αιώνιος εραστής και υμνητής της - ο Γιάννης Σκαρίμπας, την οποία τρελά ερωτεύτηκε από την πρώτη στιγμή που την είδε, καθώς ο ίδιος ‘‘ο πληβείος'' των ελληνικών γραμμάτων μας ομολογεί: "Έτσι, με πάμφωτο ξανά του νου μου το κρύσταλλο και γύρω μας τον Ευβοϊκό να κοχλάζει, αντικρίσαμε την περιπόθητη πόλη μας ορθό λελέκι, με πάνω της σαν άσπρο κομφετί χίλιους γλάρους την είχε λες με κιμωλία ο Εύριπος εκεί στο βάθος χαράξει.
Το πλοίο μας τη χαιρέταγε, πάλλοντας μια τεράστια - άφρων- βεντάλια στην πλώρη"
Αυτό το πλοίο - ο Σκαρίμπας, "Ο χαλκιδεότερος απάντων Χαλκιδέων"- τον Ευβοϊκό, ποτέ του δεν τον αποχωρίστηκε, αν και πάντα ως δημιουργός ο μπαπμπα-Γιάννης μέσα από τους στίχους ή τα πεζά του εναγωνίως αναζητούσε ένα πλοίο, ένα τρένο, έναν γλάρο για να ταξιδέψει στου απείρου τα φτερά.
"Ωρα καλή στου απείρου την καρδιά
γλάρε μου βραδινέ που φεύγεις - πλοίο,
μετά από σένα η νύχτα, η σιγαλιά,
η κάμαρά μου, ένα φωσάκι, ένα βιβλίο.
Πηγαίνεις σύ..... Εγώ εκπεσμένο αλαργινό
αδέρφι σου νοσταλγικό εδώ μένω
ένα βιβλίο, ένα φωσάκι - και πονώ -
μια καμαρούλα - αδέρφι μου υψωμένο"
Αυτό το εκπεσμένο, αλαργινό αδέρφι του γλάρου για επτά δεκαετίες θα στέκει με το βιβλίο στο χέρι και του εκτελωνιστή τη χαρτούρα σε κάποια από τις όχθες του Εύριπου προσμένοντας
"ένα - με γυάλινα πανιά - πλοίο που πάει
όλο βαθιά, όλο βαθιά, όσο που πέφτει εκτός
όξ' απ' τον κύκλο των νερών - στα χάη"
για να βγει επιτέλους έξω από τα στενά επαρχιακά και ασφυκτικά όρια της πόλης, της πόλης του, που γρήγορα και σε βάθος απύθμενου χρόνου γίνεται ο ανέσπερος φάρος και η γοργοτάξιδη στην ορμή του πνευματικού αγέρα σημαία της, αυτός ο εξ Αγίας Ευθυμίας Παρνασίδος ορμόμενος τριπεθαμίτης με τη σκούφια Σκαρίμπας, που "φοράω μετά τα φτερνίσματά μου, εγώ ο και σαββατογεννημένος παρδαλομάτης νιόβγαλτος Ιωάννης. 

Αυτό των βιογράφων μου μη τους ξεφύγει. 

Επίσης,  η μακαρίτισσα η μάνα μου, καφεμαντέψαντος το κατοπινό μεγαλείο μου, έχει τις φασκιές μου φυλάξει. 

Τους βιογράφους μου και λοιπούς γραμματολόγους μου παρακαλώ το παρόμοιο ... 

Τώρα, από πού εμπνεύστηκα εγώ το "θείο Τραγί" μου; 

Μα από κάτι τέτοιους ατσήδες... που τους αρέσει ο Μπραμς"
Αναμφίβολα, οι εμπνεύσεις του Σκαρίμπα πρωτόφαντες και αστείρευτες, ο λόγος του: καθαρά προσωπικός, 

καυστικός, 

ανελέητος, 

πρωτότυπος και πρωτόγνωρος.
Βουτώντας, λοιπόν, μες στην κολυμβήθρα του απρόοπτου, του παράδοξου, του παράλογου, του απίθανου, 

του απροσδόκητου, 

του χιούμορ, της φάρσας, 

του τραγικοκωμικού, 

του ευτράπελου εμφανίζεται επίσημος και αρτιμελής στα ‘‘Ελληνικά Γράμματα'' "μ' ένα διήγημα - έκπληξη, για το οποίο η επιτροπή σάστισε", καταπώς ομολογεί ο εκ των μελών της Κώστας Καρθαίος εν έτει 1929 για το διήγημα του Γιάννη Σκαρίμπα "Ο Καπτάν Σουρμελής ο Στουραϊτης" 

Αυτό του το εγχείρημα του αποδίδει το Α΄ βραβείο, το οποίο αποδέχεται πικρόχολα και σαρκαστικά: "Λοιπόν, τι λένε αυτοί; 

Είμαι δά τόσο σπουδαίο!... 

Μωρέ, μπράβο μου! 

Είδες με; 

Μια κι έξω.... 

Έγινα μονομιάς συγγραφέας... 

Ποιος; 

Εγώ ο δεκάρχης τελωνειακός και μέλλων απότακτος ιατρογνώμων..."
"Σκαρίμπας, ο Ευρίπου"
Από τότε, φτεροκοπά ασίγαστα με μια γλώσσα ιδιότυπη, αυτός ο λεξιθήρας της λαϊκής και της αργκό γλώσσας, αλλά και άφθαστος λεξιπλάστης, και μ' ένα ύφος εντελώς προσωπικό - το "αλά Σκαρίμπα ύφος" - για τους δικούς του πολυδαίδαλους πνευματικούς δρόμους: 

Καημοί στο Γριπονήσι, 

Το θείο Τραγί, 

Μαριάμπας, 

Ουλαμούμ, 

Το σόλο του Φίγκαρω, 

Εαυτούληδες, 

Ο ήχος του κώδωνος, 

Περίπολος Ζ΄, 

Το Βατερλώ δύο γελοίων, 

Η μαθητευομένη των τακουνιών, 

Φυγή προς τα εμπρός, 

Βοϊδάγγελοι, 

Ο Σεβαλιέ Σερβάν της κυρίας, 

Το '21 και η αλήθεια, 

Τυφλοβδομάδα στη Χαλκίδα, 

Τρεις άδειες καρέκλες, 

Τα πουλιά με το λάστιχο, 

Τα Καγκουρώ, 

Σπαζοκεφαλιές στον ουρανό, 

Αντι-Καραγκιόζης ο Μέγας, 

Η κυρία του τρένου, 

Ο πάτερ Συνέσιος - με σειρά εκδόσεως - αποτελούν την πλούσια, πολύκροτη και πολύμορφη πνευματική οδοιπορία του Γιάννη Σκαρίμπα, του θρυλικού μπαρμπα - Γιάννη, όπως τον γνώρισε, τον θαύμασε ή πετροβόλησε το Πανελλήνιο.
Αντιφατικός, 

καυστικός, 

ανατρεπτικός, στο λόγο, τις ιδέες, την πνευματοκτόνα συντακτικογραμματική των φιλολογιζόντων μορφή της γλώσσας, 

ευφάνταστος, 

δημιουργικός, 

ανοιχτόθυρος. 

Για τούτο, πολλούς ενόχλησε, πολλών τη στάση και πολλά καυτηρίασε ή ανέδειξε, θαμμένα ως τότε στο σκότος του καλωσπρεπισμού, 

της άγνοιας, ή του "αλλουβρεχιτισμού" της "ιστορικάντζας" και της α-πνευματικής οδοιπορίας των "διαγνοουμένων" του, 

μεγαλοσχημόνων της ακαδημαϊκής, 

πανεπιστημιακής και λογοτεχνικής των Αθηνών κοινότητας, που "παρλεβουφράνιζε ρουμελιστί ή σπιτίγγλιζε φορτοπαράσημη, 

υψηλοκάπελη, 

αδαμαντοκόλλητη" 

και έχουσα υποστεί μιας άνευ ορίων «κατακουτελικήν αριστοκρατίτιδα», καταθέτοντας τις κίβδηλες μετοχές της εις «το αλλουβρεχείον της αλήθειας», πορωμένοι με ένα άνευ ορίων και όρων υποκριτικό και άσοφο "υγιοσκεφτομενιλίκι".
Αυτήν την "πνευματική μας ηγεσία", που εναγωνίως πάλευε να μη δοθεί το Νόμπελ λογοτεχνίας στον Άγγελο Σικελλιανό, 

το Γιάννη Ρίτσο, 

τον Κώστα Βάρναλη, 

το Νίκο Καζαντζάκη, αμείλικτα στηλίτευε ο Γιάννης Σκαρίμπας και "πετούσε - τους - καταπρόσωπο, σ' αυτούς τους ευνουχιστές της Ιστορίας και τους αλλουβρεχήτες της αλήθειας", το κάθε του βιβλίο, 

το κάθε του άρθρο, 

το κάθε του σημείωμα, 

την κάθε του ιστορία ή συνομιλία με απλούς ή επώνυμους πολίτες που ασταμάτητα συνέρρεαν γύρω του για να φωτιστούν από το λόγο του ή και να χλευάσουν αυτόν τον "πολιό γέροντα" των τρελών νερών με τις μυριάδες παραξενιές και την κοφτερή ρομφαία του νου και της γλώσσας, που έστεκε φαροστάτης ορθός στο ακρόπρωρο του Ευρίπου περιστοιχισμένος: των αρλεκίνων του, 

των παλιάτσων του, 

των χαρτονόμουτρών του, 

των "μυλαίδων κυριών" του, των Νινών του, 

των ερώτων του με πρόσωπα φανταστικά ή πραγματικά, των κουκλίτσικων ρομποτικών αθυρμάτων του, 

των ‘‘τσιγκιζουσών χαλκιδαίων γαλών'' του, 

των Σουρούπηδών του, 

των Μαριάμπηδών του!... 

Κι από κοντά χόρευε, χόρευε τρελά και πολύσπαστα τη γλώσσα, δίνοντάς της άλλο βάθος και προοπτική, και γραφή επί χάρτου φωνητική, σκαριμποσύνταχτη και πολύστικτη, μετεωριζόμενη με σιγουριά και ασφάλεια ανάμεσα στους δύο κόσμους με τα πολύτροπα σύμβολα του Σκαρίμπα, του κόσμου του πραγματικού και του κόσμου του ψυχεδελικού, του φανταστικού και υπέρκοσμου, τον οποίο διακαώς αποζητούσε ο Σκαρίμπας ερευνώντας το "ανερεύτητο" και πιάνοντας πολλές φορές τον εαυτό του να αναρωτιέται, λέγοντας: "Αχ, πόσο άθεος είμαι, θεέ μου!"
Αντιφατικός, 

οξύνους, 

θυμόσοφος, 

φιλειρινιστής ως το μεδούλι ο και εισπηδήσας εις τα χαρακώματα του μακελάρικου, μακεδονικού μετώπου, 

πολύτροπος, 

πολύγνωμος και υψηλόφρων κυρ Γιάννης, ο και σε όλα τα είδη του λόγου ευτρυφείσας. 

Αυτός, λοιπόν, ο Σκαρίμπας, λίγο πριν "αποδημήσει εις Κύριον" - την 21 Ιανουαρίου 1984- πλήρης ημερών, ενενηκοντούτης ήδη - δήλωνε εμφαντικά : 

"Εγώ...

δεν μετάλαβα για να καλοπιάσω το Θεό, μη και με ρίξει στο κολαστήρι του... 

εγώ, να το ξέρετε, το Θεό δεν τον φοβάμαι, γιατ' είναι φίλος μου. 

Τόσην ώρα συνομιλώ μαζί του, μ' ακούει και τον ακούω .... 

Τα πάμε μια χαρά"
Ετσι, λοιπόν, αυτό το "Σπασμένο καράβι" των γραμμάτων μας με τον αριστοφάνειο καυστικό λόγο και την ιδιότυπη γραφή, όχι ως "γκρεμισμένο νεκρό", όπως λέει στο ομώνυμο ποίημα - τραγούδι του, αλλά ορθόπλωρο, 

αχτινοβόλο, 

νευότευκτο και πασίθωρο πλοίο ξάπλωσε πα "σ' αμμουδιά πεθαμένη και σε κούφιο νερό" στην ακτή του Ευρίπου. 

Από τότε, στέκει εκεί παντοτινός του φωτοστάλτης και λαμπερός κόχυλας πορφυρούχος αείφωτος και αείδροσος, θωρώντας τον από τις πλαγιές της Κάνηθος, δίχως καμιά να αναμένει "επίθεση δόξης" απ' όλους τους "Εαυτούληδες" που ως "θίασος,

λερή συνοδεία προσπαθούν να μοιράσουν σαν λύκοι / μεταξύ τους - για ρόλους των - κάθε μια (του όπως λέει) αηδία κάθε τι ρεζιλίκι"
Σίγουρα και αναμφίβολα, αυτός ο πάντα σαρκάζων και μονίμως κυνικά αυτοσαρκαζόμενο Διογένης των γραμμάτων μας, καμιά δε θα 'θελε "επίθεση δόξης" αλλά η Χαλκίδα "πού στόνα πόδι στέκει / λες και χτίστηκε με γλαρή κιμωλία/ όρθιο ως πόλη λελέκι" πολλά του οφείλει, μα λιγοστά ως σήμερα έπραξε...

.............

απόσπασμα από το ποίημα "Φαντασία"
Γιώργου Παπαστάμου : Σκαρίμπας, εκδόσεις Βασδέκη
Γιάννη Σκαρίμπα "Το 21 και η αριστοκρατία του", αφιέρωση στο βιβλίο, σελ. - 7.
Ό,τι υπάρχει εντός των εισαγωγικών, είναι δάνειo από το έργο του Γ. Σκαρίμπα.

                                                                                                bhxos-panagiotis

Ο βασιλιάς Ερυσίχθων που "κοκκίνησε τη Γη"

Ο Ερυσίχθονας ο Θεσσαλός ήταν μυθικός γιος του Μυρμιδόνα ή του Τρίοπα και εγγονός του θεού Ποσειδώνα!

Ο Ερυσίχθονας ήταν γνωστός για την ασέβειά του. 
     Όταν έπαψαν η γη και η θάλασσα να αναστατώνονται, βγήκαν οι άνθρωποι από τις σπηλιές που ζούσαν και άρχισαν τον αγώνα της επιβίωσης. 
Η Δήμητρα, αδελφή του Δία και του Ποσειδώνα, βλέποντας τον δύσκολο αγώνα των ανθρώπων για την επιβίωσή τους, αποφάσισε να τους βοηθήσει. 
Τους έδωσε σπόρους από σιτάρι και τους έμαθε πώς να φροντίζουν και να καλλιεργούν τη γη. 
Οι άνθρωποι τιμούσαν τη θεά σε ιερούς χώρους, όπου ζούσαν οι Ιέρειες της Δήμητρας. Ένας απ' αυτούς ήταν το  Δώτιο πεδίο...

           και τι έκανε ο Ερυσίχθων;
Μια φορά κι έναν καιρό ήτανε μια βελανιδιά,μια δρύς!
Φύτρωνε στο ιερό δάσος της Δήμητρας.

Ήταν αφιερωμένη στη θεά.
Δέντρο θεόρατο.

Τεράστιο!

Τόσο μεγάλο όσο όλο το δάσος!
Η Γαία τη γέννησε.

Οι Αιώνες την μεγάλωσαν!
Οι υπόγειοι ποταμοί την πότιζαν!
Τα σύννεφα της έλουζαν τα φύλλα και τα κλαδιά.

Οι άνεμοι τη χτένιζαν.
Οι άνθρωποι,ευλαβικοί όπως ήταν, την αγαπούσαν,

την καμάρωναν και την στόλιζαν με γιρλάντες,

με κορδελάκια,

με στιχάκια που χάραζαν στον κορμό της.
Ο βασιλιάς Ερυσίχθων γυιός του Τρώπα από τη Θεσσαλία,περιφρονούσε τους θεούς.
Ποτέ δεν κάπνισαν οι βωμοί από τις δικές του θυσίες.
Κάποτε αποφάσισε να την κόψει.

Διέταξε τους δούλους του μα αυτοί δίστασαν.
Έπιασε το τσεκούρι μόνος του.

Χτύπησε.

Αίμα ανάβλυσε από τον ιερό κορμό.
Μια φωνή τον προειδοποίησε:
-Είμαι η νύμφη της Δήμητρας!

Αυτή είναι η κατοικία μου.

Τρέμε ανόσιε άνθρωπε για την τιμωρία που θα σε βρει!
Κάποιος-ένας μόνο-προσπάθησε να τον εμποδίσει.
Μια τσεκουριά του πήρε το κεφάλι.
Με περισσότερη μανία ρίχτηκε, ο ανόσιος, στο φοβερό του έργο.
Τελικά, με κόπο πολύ, την έριξε χάμω.

Μαζί της έπεσαν και πάρα πολλά δέντρα του δάσους.
Οι αδελφές της, οι Δρυάδες, ντύθηκαν πένθιμα.

Κλαίγοντας πήγαν στη θεά Δήμητρα.
Της είπαν για το κακό που τις βρήκε.
Θύμωσε η θεά και το κούνιμα του κεφαλιού της έκανε τα στάχια να τρέμουν.
Για να τιμωρήσει τον ένοχο εφηύρε μια ποινή που τον έκανε αληθινά άξιο για οίκτο.
Ένας ανεμοστρόβιλος έφερε την Πείνα στο παλάτι του!
Την ώρα που κοιμόταν,εγκαταστάθηκε εκεί και γέμισε τα σπλάχνα του με τα δηλητήριά της.
Ξύπνησε και διέταξε ν'αδειάσουν τον ουρανό από τα πουλιά,τη γη από τα ζώα και τη θάλασσα από τα ψάρια.

Μα όσο κι αν έτρωγε πεινούσε πιο πολύ!
Όλα τα κρέατα,

όλοι οι καρποί, τίποτα δεν μπορούσε να τον χορτάσει.
Ξόδεψε όλα τα πλούτη του.

Όλο του το βασίλειο.

Πούλησε και την κόρη του, την ενάρετη Μίστρα, για να αγοράσει τροφές!
Στο τέλος άρχισε να τρώει τις ίδιες του τις σάρκες!!!
Αυτός είναι ο μύθος του Ερυσίχθονα, εκείνου που “κοκκίνησε τη γη”-όπως το όνομα μεταφράζεται ελεύθερα.  - antifono.gr

                                      ο μύθος του Ερυσίχθονα

     Μια ημέρα ο Ερυσίχθων πήρε μαζί του 20 δούλους του και πήγε στο άλσος που είχαν αφιερώσει οι Πελασγοί στη θεά Δήμητρα. 
Εκεί διέταξε τους δούλους να κόψουν τα δέντρα για να μπορέσει να χτίσει εκεί παλάτι στο οποίο θα γλεντούσε με τους φίλους του. 
Ανάμεσα στα άλλα δέντρα βρισκόταν και μία πανύψηλη λεύκα που ήταν το αγαπημένο δέντρο της Δήμητρας. 
Γύρω από τη λεύκα αυτή οι Δρυάδες Νύμφες έψελναν τα όμορφα τραγούδια τους και χόρευαν τους μαγικούς χορούς τους. 
Ο ασεβής Ερυσίχθονας δεν σταμάτησε το καταστρεπτικό του έργο ούτε μπροστά στο ιερό αυτό δέντρο. 
Με την πρώτη όμως τσεκουριά που του έδωσε παρουσιάσθηκε ενώπιόν του η ιέρεια της Δήμητρας Νικίππη, που δεν ήταν παρά η ίδια η θεά μεταμορφωμένη. 
Η ιέρεια προσπάθησε να σταματήσει το κόψιμο των δέντρων, αλλά ο Ερυσίχθονας την απείλησε με την αξίνα του. 
Η θεά τότε πέταξε τη μεταμφίεση της ιέρειας και εμφανίσθηκε με όλη της τη θεϊκή μεγαλοπρέπεια. 
Οι δούλοι σκόρπισαν από δω και από κει, και ήταν έτοιμοι να πεθάνουν από τον φόβο τους. 
Η Δήμητρα όμως τους λυπήθηκε και τους άφησε να φύγουν χωρίς να τους βλάψει, ενώ τον ασεβή Ερυσίχθονα τον τιμώρησε με ακράτητη πείνα.
Από τη στιγμή εκείνη ο Ερυσίχθων άρχισε να τρώει ό,τι έβρισκε μπροστά του. 
Αφού έφαγε ό,τι φαγώσιμο βρισκόταν στο σπίτι του και όλα του τα ζώα, άρχισε να γυρίζει στους δρόμους και να αρπάζει τις προσφορές από τους βωμούς. 
Οι δυστυχισμένοι οι γονείς του δεν ήξεραν πώς να τον βοηθήσουν. 
Ο πατέρας του κατέφυγε στον Ποσειδώνα, ο οποίος όμως ήταν εξίσου ανίκανος να θεραπεύσει τον εγγονό του από το κακό που τον βρήκε. 
Στο μεταξύ ο Ερυσίχθονας βασανιζόταν όλο και περισσότερο από την πείνα. 
Πούλησε την κόρη του Μήστρα για να αγοράσει τρόφιμα. 
Αλλά η Μήστρα, που ήταν μάγισσα, επέστρεψε στο σπίτι της και παρεκάλεσε και πάλι τον Ποσειδώνα. 
Ο θεός, μη μπορώντας να βοηθήσει τον Ερυσίχθονα, έδωσε στη Μήστρα την ικανότητα να μεταμορφώνεται σε διάφορα ζώα και να ξεφεύγει από τον πατέρα της. 
Μία εκδοχή αναφέρει ότι η Μήστρα, από δική της πρωτοβουλία, εκμεταλλεύθηκε το χάρισμα της μεταμορφώσεως για να πουλιέται ως δούλα συνεχώς και να βοηθά έτσι τον πατέρα της. 
Αλλά στο τέλος, ο Ερυσίχθονας, μη έχοντας να φάει τίποτα πια, άρχισε να τρώει τις ίδιες του τις σάρκες μέχρι που πέθανε.

στην φωτογραφία - Ο Ερυσίχθονας πουλά την κόρη του, Μήστρα», χαρακτικό του Γιόχαν Βίλχελμ Μπάουρ

Μάγια και Αζτέκοι, οι περίεργοι λαοί της Μεσαμερικής

Ο Charles Étienne Brasseur de Bourbourg, γεννήθηκε το 1814 στο Bourbourg, κοντά στη Δουνκέρκη της Γαλλίας - πέθανε στις 8 Ιανουαρίου 1874, Νίκαια, ήταν στην ουσία, Φλαμανδός ιεραπόστολος, εθνογράφος και ηγούμενος του 19ου αιώνα. 

Εκτός από το κληρικό του επάγγελμα, ο Γάλλος ηγούμενος είναι παγκοσμίως γνωστός για τη σημαντική συμβολή του στη γνώση των λαών της Μεσοαμερικής. 

Στην πραγματικότητα, ο Charles Étienne Brasseur ήταν διάσημος συγγραφέας, 

εθνογράφος και αρχαιολόγος που ειδικεύτηκε ιδιαίτερα στη μελέτη των πολιτισμών των Μάγια και των Αζτέκων.

Από το 1848 έως το 1863 ταξίδεψε ως ιεραπόστολος, κυρίως στο Μεξικό και την Κεντρική Αμερική. 

Έδωσε μεγάλη προσοχή στις μεξικανικές αρχαιότητες, δημοσίευσε το 1857–59 μια ιστορία του πολιτισμού των Αζτέκων και από το 1861 έως το 1864 επεξεργάστηκε μια συλλογή εγγράφων στις γηγενείς γλώσσες. 

Το 1863 ανακοίνωσε την ανακάλυψη ενός κλειδιού για την ιερογλυφική ​​γραφή των Μάγια, αλλά έκτοτε έχει αποδειχθεί ότι έχει μικρή αξία. 

Το 1864 ήταν αρχαιολόγος στη γαλλική στρατιωτική αποστολή στο Μεξικό και τα Monuments anciens du Mexique δημοσιεύτηκαν από τη γαλλική κυβέρνηση το 1866. 

Ίσως η μεγαλύτερη υπηρεσία του ήταν η δημοσίευση το 1861 μιας γαλλικής μετάφρασης του Popol Vuh, ένα ιερό βιβλίο των ανθρώπων K'iche'-Quiché, μαζί με μια γραμματική K'iche', και ένα δοκίμιο για τη μυθολογία της Κεντρικής Αμερικής. 

Το 1871 έβγαλε τη Βιβλιοθήκη του Μεξικού-Γουατεμάλιεν

Σύμφωνα με τον μελετητή, οι Μάγια θυμόντουσαν την πατρίδα τους ως μια "ήπειρο που βρισκόταν στον Ειρηνικό" και η οποία αργότερα είχε βυθιστεί. 

Την ήπειρο αυτή την αποκαλούσαν με τον όρο "Γη του Μου"

Μέχρι πριν από λίγα χρόνια αυτό θεωρούνταν απλώς ένας θρύλος. 

Αλλά η έλευση των δορυφόρων απέδειξε ότι όλα αυτά ήταν αλήθεια. 

Στην πραγματικότητα, η σημερινή Ινδονησία και Αυστραλία είναι "απομεινάρια" μιας πολύ μεγαλύτερης ηπείρου, την οποία οι επιστήμονες αποκαλούν Sundaland. 

Αυτή η ήπειρος που βρίσκεται στα νερά του Ειρηνικού Ωκεανού βυθίστηκε εν μέρει, ξεκινώντας πριν από 14.000 χρόνια, όταν ο Ειρηνικός Ωκεανός ανυψώθηκε κατά 140 μέτρα περίπου.

Πώς γνώριζαν οι Μάγια για την "βυθισμένη ήπειρο" στον Ειρηνικό Ωκεανό; 

Ήταν απλώς μια απίστευτη σύμπτωση; 

Ή μήπως οι πρόγονοί τους προέρχονταν πραγματικά από την  Sundaland;

Και πάλι, αν ακούγαμε μόνο την επιστήμη και όχι τις προκαταλήψεις μας, οι Μάγια θα είχαν απόλυτο δίκιο. 

Οι πρόγονοί τους όντως προέρχονταν από τη Sundaland. 

Πώς μπορούμε να είμαστε σίγουροι; 

Σύμφωνα με τον Kenneth M. Olsen, PhD, βιολόγο που ειδικεύεται στην εξέλιξη των φυτών στο Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον στο Σεντ Λούις, έχουμε αδιάψευστες αποδείξεις ότι οι πλοηγοί από την περιοχή της Sundaland  και της Sahuland κατάφεραν να φτάσουν μέχρι τον Παναμά της Κεντρικής Αμερικής κατά την προκολομβιανή εποχή.

Η "ζωντανή απόδειξη" είναι η παρουσία της καρύδας στην Αμερική. 

Ο εν λόγω ερευνητής διαπίστωσε ότι όλα τα φυτά καρύδας, όπου κι αν βρίσκονται στον κόσμο, προέρχονται είτε από την Ινδία ή από την περιοχή που ήταν κάποτε η Sundaland. 

Επιπλέον, ο καθηγητής εξηγεί ότι, τουλάχιστον όσον αφορά τις μεγάλες αποστάσεις, το φυτό καρύδας δεν μεταναστεύει με φυσικό τρόπο, όπως κάνουν οι σπόροι άλλων φυτών. Στην περίπτωσή του, πρέπει να μεταφερθεί από τον άνθρωπο σε άλλες μακρινές περιοχές προκειμένου να ριζώσει και εκεί. 

Αν το φυτό καρύδας έφτασε στην Κεντρική Αμερική κατά την προκολομβιανή εποχή, αυτό σημαίνει ότι ναυτικοί από την περιοχή της Sundaland έφτασαν στην Αμερική πριν από τον Κολόμβο και το φύτεψαν. 

Δεν υπάρχουν πολλά επιχειρήματα για να διαφωνήσει κανείς με αυτό.

....

Το άρθρο συνεχίζεται στο βιβλίο:

homo reloaded - Η κρυφή ιστορία των τελευταίων 75.000 χρόνων.

https://www.facebook.com/MyEscape25/posts/pfbid02eoAQPkDEgJ1sAnD28BGEAy1k2r4NRYf2MnxS17i2syU4jMkEZbh89oUkntpaFn5al

https://en.wikipedia.org/wiki/Charles_%C3%89tienne_Brasseur_de_Bourbourg

Χαρτογραφήθηκε η βυθισμένη ήπειρο Zealandia, η οποία βρίσκεται μεταξύ Αυστραλίας και Νέας Ζηλανδίας

Αναγνωρίζεται πλέον ως η όγδοη ήπειρος του κόσμου, αλλά τα μοναδικά χαρακτηριστικά της την κάνουν να ξεχωρίζει από τις άλλες

Για πρώτη φορά, οι επιστήμονες κατάφεραν να χαρτογραφήσουν το σχήμα της Ζηλάντιας/Zealandia, της βυθισμένης ηπείρου που βρίσκεται κάτω από τη Νέα Ζηλανδία.

Έτσι οι επιστήμονες μετά από 375 χρόνια ερευνών επιβεβαίωσαν την ύπαρξη μιας χαμένης ηπείρου, γνωστής ως Zealandia ή Te Riu-a-Māui στη γλώσσα των Μαορί.

Την ιδέα για την ύπαρξη της Ζηλάντια διατύπωσε για πρώτη φορά το 1995 ο γεωφυσικός Μπρους Λούγιεντικ, ενώ η ύπαρξή της επιβεβαιώθηκε το 2017. 

Επειδή όμως, το 94% της όγδοης ηπείρου βρίσκεται κάτω από το νερό, η χαρτογράφησή της ήταν αρκετά δύσκολη.

Σύμφωνα με το TN News, η ήπειρος αυτή, η οποία έχει έκταση περίπου 1,89 εκατομμύρια τετραγωνικά μίλια, ήταν κάποτε μέρος μιας αρχαίας υπερήπειρου που ονομαζόταν Γκοντβάνα, η οποία περιελάμβανε επίσης τη Δυτική Ανταρκτική και την Ανατολική Αυστραλία πριν από 500 εκατομμύρια χρόνια.

Η Γκοντγουάνα σχηματίστηκε όταν η Παγγέα χωρίστηκε σε δύο κομμάτια. 

Η Λαυρασία στα βόρεια έγινε Ευρώπη, Ασία και Βόρεια Αμερική. 

Η Γκοντγουάνα στο νότο σχημάτισε τη σύγχρονη Αφρική, την Ανταρκτική, τη Νότια Αμερική και την Αυστραλία. 

Εκατομμύρια χρόνια αργότερα, οι τεκτονικές πλάκες της Γης άρχισαν να αναδιοργανώνονται σε μια μακρά περίοδο δραματικών γεωλογικών αλλαγών, κατά την οποία δημιουργήθηκε το "Δακτυλίδι της Φωτιάς" του Ειρηνικού, ένα σεισμογενές πέταλο, που περιλαμβάνει τα πιο ενεργά ηφαίστεια του πλανήτη.

Ωστόσο, η Zealandia άρχισε να απομακρύνεται από τη Γκοντβάνα, για λόγους που οι γεωλόγοι προσπαθούν ακόμη να κατανοήσουν, πριν από περίπου 105 εκατομμύρια χρόνια.

Καθώς το έκανε αυτό, βυθίστηκε σταδιακά κάτω από τα κύματα, με πάνω από το 94% της χερσαίας μάζας να παραμένει κάτω από το νερό για χιλιετίες.

Η ύπαρξη της Zealandia καταγράφηκε για πρώτη φορά το 1642 από τον Ολλανδό επιχειρηματία και ναυτικό Abel Tasman, ο οποίος βρισκόταν σε αποστολή για να βρει τη "μεγάλη Νότια Ήπειρο" ή Terra Australis.

Ενώ ο Abel Tasman απέτυχε να βρει αυτή τη νέα γη, συνάντησε τους ντόπιους Māori όταν αποβιβάστηκε στο νότιο νησί της Νέας Ζηλανδίας. 

Παρά την εχθρικότητά τους απέναντί του, οι Μαορί του παρείχαν πολύτιμες πληροφορίες για τη γύρω ξηρά, συμπεριλαμβανομένης της ύπαρξης μιας μεγάλης ξηράς στα ανατολικά.

Ωστόσο, θα χρειαστούν σχεδόν 400 χρόνια για να συμφωνήσουν οι επιστήμονες για την ύπαρξη της Zealandia.

Την προηγούμενη Δευτέρα όμως, ερευνητές από το GNS Science στη Νέα Ζηλανδία ανακοίνωσαν ότι χαρτογράφησαν το σχήμα και το μέγεθος της ηπείρου με πρωτοφανείς λεπτομέρειες, και δημοσίευσαν τους χάρτες τους σε έναν διαδραστικό ιστότοπο, ώστε οι χρήστες να μπορούν να την εξερευνήσουν.

Η συντριπτική πλειοψηφία αυτής της "νέας" ηπείρου βρίσκεται κάτω από το νερό, κάτω από 2 χιλιόμετρα νερού.

Σύμφωνα με τον Andy Tulloch, έναν από τους γεωλόγους του ερευνητικού ινστιτούτου GNS Science του Zealand Crown, η ανακάλυψη της Zealandia είναι ένα παράδειγμα για το πώς κάτι πολύ προφανές μπορεί να αργήσει να αποκαλυφθεί.

Ο Andy Tulloch εξήγησε επίσης ότι ο διαχωρισμός της Zealandia από τη Γκοντβάνα είναι μια διαδικασία που οι επιστήμονες δεν έχουν ακόμη κατανοήσει πλήρως.

Η Zealandia αναγνωρίζεται πλέον ως η όγδοη ήπειρος του κόσμου, αλλά τα μοναδικά χαρακτηριστικά της την κάνουν να ξεχωρίζει από τις άλλες ηπείρους του πλανήτη.

Ο Nick Mortimer, ο γεωλόγος που ηγήθηκε της μελέτης, σημείωσε ότι κάθε άλλη ήπειρος φιλοξενεί πολλές χώρες, ενώ η Zealandia έχει μόνο τρία εδάφη.

Παρά την υποθαλάσσια θέση της, η Zealandia είναι μια σημαντική ανακάλυψη που ρίχνει φως στη γεωλογική ιστορία της γης και στις δυνάμεις που διαμόρφωσαν τον πλανήτη όπως τον ξέρουμε σήμερα.

Οι χάρτες

"Οι χάρτες αυτοί είναι ένα επιστημονικό ορόσημο, αλλά πέραν τούτου συνιστούν κι έναν τρόπο να γνωρίσουμε το έργο μας σε συναδέλφους, εκπαιδευτικούς και το ευρύ κοινό.

Τους φτιάξαμε για να δώσουμε μια ακριβή, ολοκληρωμένη και επίκαιρη εικόνα της γεωλογίας της Νέας Ζηλανδίας και της περιοχής του νοτιοδυτικού Ειρηνικού" είπε ο γεωλόγος dr. Nick Mortimer, που συνέταξε με τους συναδέλφους του τους χάρτες.

Οι χάρτες αποκαλύπτουν νέες πληροφορίες σχετικά με το πώς σχηματίστηκε η Ζηλάντια πριν βυθιστεί, 85 εκατομμύρια χρόνια πριν. 

Η νέα ήπειρος έχει έκταση 5 εκατ. τετραγωνικά χιλιόμετρα. 

Όμως, μόνο το 6% της ηπείρου βρίσκεται πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. 

Η Νέα Ζηλανδία, η Νέα Καληδονία και τα γύρω μικρά νησιά αποτελούν μέρος της.

Οι χάρτες απεικονίζουν επίσης τις ακτές, τα εδαφικά όρια και τα ονόματα των κύριων υποθαλάσσιων χαρακτηριστικών. 

Ο χάρτης αποτελεί μέρος μιας παγκόσμιας πρωτοβουλίας για τη χαρτογράφηση ολόκληρου του πυθμένα του ωκεανού του πλανήτη έως το 2030.

                     

hellasjournal

pronews

αλιεύω κωπηλατώντας στην ανοιχτή θάλασσα της πληροφορίας - από το quora - ποιες οι αλλαγές στον οργανισμός μας μετά τη διακοπή του καπνίσματος

Eρώτηση: Καπνίζω εδώ και 43 χρόνια. 
Είμαι 61 ετών. 
Δεν έχω καπνίσει εδώ και 3 εβδομάδες. 
Θα ανακάμψουν ποτέ οι πνεύμονές μου αν δεν ξανακαπνίσω ποτέ;
Γνωρίζετε;
Απάντηση:
Μέσα σε 20 λεπτά αφότου καπνίσετε το τελευταίο σας τσιγάρο, το σώμα σας αρχίζει μια σειρά από αλλαγές που συνεχίζονται για χρόνια...
20 λεπτά μετά τη διακοπή του καπνίσματος - Ο καρδιακός σας ρυθμός πέφτει
12 ώρες μετά τη διακοπή - Η ποσότητα μονοξειδίου του άνθρακα στο αίμα σας πέφτει στο φυσιολογικό.
2 εβδομάδες έως 3 μήνες μετά τη διακοπή - Ο κίνδυνος καρδιακής προσβολής αρχίζει να μειώνεται.
2 εβδομάδες έως 3 μήνες μετά τη διακοπή - Οι πνεύμονές σας αρχίζουν να λειτουργούν καλύτερα.
1 έως 9 μήνες μετά τη διακοπή - Ο βήχας και η δύσπνοια μειώνονται.
1 έτος μετά τη διακοπή του καπνίσματος - Ο κίνδυνος καρδιακής νόσου είναι ο μισός από αυτόν ενός καπνιστή.
5 χρόνια μετά τη διακοπή του καπνίσματος - Ο κίνδυνος εγκεφαλικού επεισοδίου μειώνεται στο επίπεδο ενός μη καπνιστή.
5-15 χρόνια μετά τη διακοπή του καπνίσματος.
10 χρόνια μετά τη διακοπή του καπνίσματος - Το ποσοστό θανάτου από καρκίνο του πνεύμονα είναι το μισό από εκείνο ενός καπνιστή. 
Ο κίνδυνος σας για καρκίνο του στόματος, του λαιμού, του οισοφάγου, της ουροδόχου κύστης, των νεφρών και του παγκρέατος μειώνεται.
15 χρόνια μετά τη διακοπή του καπνίσματος - Ο κίνδυνος καρδιακών παθήσεων είναι σαν να μην καπνίσατε ποτέ.

Επίσης, να θυμάστε ότι η θεραπεία δεν είναι μόνο σωματική. 

Η διακοπή του καπνίσματος έχει και οφέλη για την ψυχική υγεία, όπως η μείωση του άγχους και της κατάθλιψης με την πάροδο του χρόνου. 

Είναι ένα ταξίδι με προκλήσεις, αλλά τα οφέλη είναι βαθιά και πολύπλευρα!

μετάφραση και επιμέλεια κειμένου: ntina

https://www.quora.com/Ive-smoked-for-43-years-Im-61-years-old-I-havent-smoked-in-3-weeks-Will-my-lungs-ever-recover-if-I-never-smoke-again

ο Friedrich Nietzsche πάντα κάτι έχει να μας πει...

267 - ...έχουν μια παροιμία οι κινέζοι που οι μητέρες τη διδάσκουν ήδη στα παιδιά τους: siao-sin/κάνε την καρδιά σου μικρή!
Αυτή είναι η χαρακτηριστική βασική τάση σε όψιμους πολιτισμούς : δεν αμφιβάλλω ότι το πρώτο πράγμα που θα παρατηρούσε ένας αρχαίος Έλληνας σε μας τους σημερινούς ευρωπαίους θα ήταν η μείωση του εαυτού μας - μόνο και μόνο για αυτό το πράγμα δεν θα ήμασταν του "γούστου" του!
49 - ...αυτό που προκαλεί κατάπληξη με τη θρησκευτικότητα των αρχαίων Ελλήνων είναι το φοβερό ποσοστό ευγνωμοσύνης που βγαίνει από αυτήν: το είδος ανθρώπου που στέκεται έτσι μπροστά στη φύση και τη ζωή είναι πολύ ευγενές!
Αργότερα όταν η πλέμπα πήρε το πάνω χέρι στην Ελλάδα, ο φόβος κατέπνιξε τη θρησκεία και ο χριστιανισμός ετοιμαζόταν!

"πέρα από το καλό και το κακό"

                  επιμέλεια κειμένου : ntina

αλιεύω κωπηλατώντας στην ανοιχτή θάλασσα της πληροφορίας - αιθέρας

Αιθέρας το 5ο στοιχείο που "κάνουμε πως δεν υπάρχει"
Ο αιθέρας εμφανίζεται σε όλα τα χειρόγραφα της αλχημείας και τους περιοδικούς πίνακες μέχρι τον 19ο αιώνα, και στη συνέχεια αφαιρείται.
Ο Nikola Tesla αναφέρθηκε στον αιθέρα ως το
υπεραγώγιμο στρώμα της ύλης που είναι δυνατόν να μεταφέρει ασύρματα τον ηλεκτρισμό, ανεξάρτητα από την απόσταση και τα εμπόδια
Γιατί λοιπόν αποκλείουμε τον αιθέρα από τη σύγχρονη επιστήμη;
Αφαιρέθηκε επειδή δεν έχει υλική μορφή ή επειδή αυτό θα αποτελούσε εμπόδιο για τη νέα μεταρρύθμιση της μετρημένης ενέργειας;

                                                                                                               anonymous source

έχει η μέρα 24 ώρες ή δεν έχει?

Δεν υπάρχει ο χρόνος που ρέει προς μια κατεύθυνση και κυριολεκτικά χρόνος σε συμπαντική κλίμακα ΔΕΝ υφίσταται Richard Feynman. 
Νομίζεις πως η μέρα έχει 24 ώρες; 
Είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ΛΑΘΟΣ.
Να είναι οι μέρες σου γρήγορες σαν αστραπή και να ζεις μέσα σε μια στιγμή χιλιάδες χρόνια Κρισναμούρτι.
Στον νέο κόσμο, με αυτόν τον Ηλιο στον ουρανό του ο άνθρωπος είναι αιχμάλωτος, κυριολεκτικά φυλακισμένος του Χρόνου, είναι αιχμάλωτος σε έναν αριθμητικό υπολογισμό ωρών, λεπτών, ετών. 
Ο χρόνος ποτέ δεν φτάνει και αν κάποια στιγμή έχει λίγο παραπάνω ή δεν ξέρει τι να τον κάνει ή τον σπαταλάει σε ανοησίες! 
Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του δεν υπάρχουν και ούτε που ξέρει ο άνθρωπος αν υπάρχει αυτό που δεν έχει. Πάντα έτσι ήταν στο γραμμικό κόσμο του ασήμαντου κι ενεργοβόρου εγώ και του νου, ο άνθρωπος κι όλα τα όντα που συνυπάρχουν μαζί του, οργανικά και ανόργανα, είναι κάτω από την κηδεμονία, την εξουσία και τα καπρίτσια του χρόνου.
Κακώς λένε ότι το αντίθετο της Ζωής είναι ο Θάνατος, δεν είναι, ο Χρόνος είναι.
Υπάρχει ο χρόνος;
Όπως τον αντιλαμβανόμαστε και όπως μας χρησιμοποιεί του στυλ “Θέλω να κάνω αυτό ή 
το άλλο αλλά δεν έχω χρόνο” ή 
“Δεν προλαβαίνω τρέχω όλη την ώρα” ή 
“καλή νέα χρονιά” κι άλλα τέτοια όμορφα κι ανόητα λόγια και σκέψεις σου δίνουν την εντύπωση ότι ο χρόνος υπάρχει. 
Αλλά η σύγχρονη επιστήμη και σχεδόν η Κβαντική θεωρία αλλά πιο ολοκληρωμένα η θεωρία του Χάους και των Fractal λένε ότι ο χρόνος όπως τον μετράς καθημερινά, είτε τον κυνηγάς είτε σε κυνηγάει, δεν υπάρχει. 
Τουλάχιστον όχι, με την έννοια που σε έχουν μάθει να του δίνεις.
Σε κάποιες Πνευματικές κοινωνίες ο χρόνος είναι Ενέργεια του Σύμπαντος. 
Ένα ποτάμι που πρέπει να διαβούμε πλέοντας, ενώ στις σκληρές μεταβιομηχανικές κοινωνίες ο χρόνος είναι απρόσωπος, εξωτερικός, ξέχωρος από την πνευματικότητα. 
Όσο υπάρχει η ξεπερασμένη πλέον αντίληψη ότι ο Χρόνος είναι μια ευθεία γραμμή που ξεκινάει από κάπου στο άγνωστο και καταλήγει κάπου αλλού στο μακρινό μέλλον, τόσο θα είναι δύσκολο να ερμηνεύσεις, αλλά και να αξιοποιήσεις τις Πνευματικές κι Ενεργειακές διαστάσεις του.
Η Θεωρία του Χάους αλλά και η Κβαντική θεωρία αντικαθιστούν την γραμμή, γραμμικός χρόνος με μια ατέλειωτη πολύπλοκη σχηματική παράσταση Fractal διάστασης. 
Σε κάθε κλίμακα μεγέθυνσης το Fractal αποκαλύπτει καινούργια σχήματα και νέους ατελείωτους δαιδάλους.
Ποιό απλά, κάθε τι που φαίνεται με την πρώτη ματιά γραμμικό δηλ. μια ευθεία μπορεί, αν μελετηθεί σε βάθος να εμφανίζει στροφές, καμπύλες, αραβουργήματα σε Fractal ατελείωτες λεπτομέρειες. 
Άλλωστε η θεωρία του Χάους δηλώνει ξεκάθαρα πως τίποτε δεν υπάρχει ευθεία στην φύση. Δεν υπάρχουν ευθείες γραμμές. 
Άρα ο χρόνος πως μπορεί να είναι γραμμικός; 
Πως μπορεί κάτι τόσο Πνευματικό όπως ο ΧωροΧρόνος να είναι μια ευθεία γραμμή όταν τίποτε δεν είναι γραμμικό;
Υπάρχουν δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων σύμπαντα που σε κάποια από αυτά ο χρόνος όπως τον ξέρεις εδώ σε αυτό το Σύμπαν, όπως τον μετράς με το ακριβό σου ρολόι, πολύ απλά δεν υπάρχει. 
Τώρα πως εσύ καταφέρνεις να μην έχεις κάτι που δεν υπάρχει; 
Αυτή είναι μια καλή ερώτηση … κι αν κάνεις καλές ερωτήσεις θα έχεις και καλές απαντήσεις.
Ο χρόνος όχι μόνο δεν υπάρχει “πάντα” αλλά δεν υπάρχει και “παντού”
Η Κβαντική και η θεωρία της Σχετικότητας, δεν θεωρούν τον χρόνο ως απόλυτο. 
“Υπάρχει όμως πάντα” λέει. 
Αλλά η Κβαντική δίνει και μια άλλη διάσταση στο θέμα “Χρόνος” 
Χρησιμοποιώντας τον ισομορφισμό του Sidis, μπορούμε να ισχυριστούμε ότι όντως ο χρόνος υπάρχει πάντα. 
Το πρώτο πρόβλημα που προκύπτει είναι, αν υπάρχει ο χρόνος παντού και όχι πάντα, εφόσον υπάρχουν και άλλες διαστάσεις στο χωροχρόνο, διότι η λέξη “πάντα” είναι αποκλειστικά χρονική.
Υπάρχει, λοιπόν, ένας χώρος όπου δεν υπάρχει ο χρόνος; 
Αν και είναι φαινομενικά παράδοξο, η ίδια η κβαντική θεωρία μας επιτρέπει να απαντήσουμε θετικά. 
Για να γίνει αυτό πρέπει και αρκεί να εισαγάγουμε το διάστημα του Planck. 
Στην ουσία, υπάρχει ένα όριο που δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε μέσα στο διακριτό χωροχρόνο. 
Συνεπώς, όχι μόνο ο χρόνος δεν είναι απόλυτος, μα επιπλέον δεν αποτελεί αναγκαστικά ένα συνεχές στοιχείο.
Υπάρχει μόνο και μόνο για σένα, εκεί που μπορείς να του δώσεις ένα νόημα. 
Όμως αυτό το νόημα δεν είναι αντικειμενικό και γι’ αυτόν το λόγο υπάρχει αυτή η απορία. 
Αν όμως αποδεχτούμε ότι υπάρχει Κβάντωση της Ενέργειας και του Χώρου, είναι φυσιολογικό να γενικεύσουμε αυτή την έννοια και στο Χρόνο εφόσον ο ΧώροΧρόνος αποτελεί μια ενιαία οντότητα.
Αυτές οι μη συνεχόμενες υπάρξεις του χώρου προσφέρουν δυνατότητες ερμηνείας του διαστήματος του χρόνου με τις μικροτοπικές αλλαγές φάσης. 
Ο χρόνος με αυτόν τον τρόπο έχει μια γεωμετρία που δεν είναι πια γραμμική ή μονοδιάστατη τυπλογικά κι αυτή η γεωμετρία μπορεί να είναι και μορφοκλασματική εφόσον η θεωρία των Fractal μπορεί να κωδικοποιήσει τον Χώρο 
Με άλλα λόγια, ο χρόνος παρουσιάζεται ως μια πολυπλοκότερη έννοια που εμπεριέχει μη κλασικά στοιχεία.
Κατά τον Heidegger, ο χρόνος δεν είναι ένα πράγμα υπάρχον, αλλά μια εκτύλιξις η οποία γίνεται εις την ενότητα των κινήσεών της. 
Η κριτική της εννοίας του χρόνου είναι ανάλογος προς την του χώρου. 
Ο απόλυτος χρόνος, ανεξάρτητος μεταβλητών, είναι φανταστικός και παράλογος. 
Η κριτική του φαινομενικού χρόνου κατά τον Λεϊβνίτιο είναι όμοια προς την του χώρου.
Ο χρόνος αντιμετωπίζεται συμφώνως προς την σκέψη του Αριστοτέλη είναι γενικώς η μετάβασης, η πραγματική διάρκεια του σωματικού κόσμου. 
Η διάρκεια ενός σώματος δεν είναι εις τον χρόνο, αλλά, από κοινού με την διάρκεια των άλλων σωμάτων, αποτελεί τον πραγματικό χρόνο. 
Ο χρόνος, ως πραγματικός, είναι μια όψης της πραγματικής διάρκειας του σωματικού σύμπαντος, από την οποίαν δεν διακρίνεται.
Εις τον Καντ, ο χρόνος είναι ανάλογος προς τον χώρο. 
“Δεν είναι εμπειρική έννοια, προερχομένη από την εμπειρία τινός, είναι μια αναγκαία παράσταση, η οποία ίσταται εις την βάση όλων των διαισθήσεων. 
Δεν είναι μια έννοια, ως λέγεται, παγκόσμιος, αλλά μια καθαρή μορφή της υλικής διαισθήσεως. Ο χρόνος ουδέν άλλο είναι ει μή η μορφή της εσωτερικής αισθήσεως, ήτοι της διαισθήσεως ημών των ιδίων και της εσωτερικής μας καταστάσεως”.
Κατά τον Έγελο “οι διαστάσεις του χρόνου παρόν, 
μέλλον, 
παρελθόν, είναι το γίγνεσθαι ως τοιούτον εις την εξωτερικότητα του”.
Εις την φιλοσοφία των ημερών μας, ο χρόνος εμφανίζεται ως κατηγορία του πραγματικού.
Ο Νεοπλατωνισμός θεωρεί τον χρόνο υποκειμενικό.
Ο Πλωτίνος συνάπτει τον χρόνο όχι με τον φυσικό κόσμο, αλλά με την ψυχή και την αιωνιότητα, υποστηρίζοντας ότι ο χρόνος αποτελεί την ζωή της ψυχής και συνίσταται εις την κίνηση, δια της οποίας η ψυχή μεταβαίνει από μίαν κατάσταση ζωής εις άλλην κατάσταση ζωής.
Ο Καρτέσιος υποστηρίζει ότι ο χρόνος “ον διακρίνομεν από την γενικώς λαμβανομένην διάρκειαν και λεγομένην ότι είναι ο αριθμός της κινήσεως, ουδέν άλλο είναι ει μη ωρισμένος τις τρόπος μεθ’ ου σκεπτόμεθα την διάρκειαν ταύτην”. 
Διά τούτο χρόνος “έξω της αληθινής διαρκείας των πραγμάτων, ουδέν άλλο είναι ει μη εις τρόπος του σκέπτεσθαι”.
Ο Νεύτων και ο S. Clarke διατείνονται ότι ο χρόνος, ως και ο χώρος, είναι αναγκαία συνέπεια της υπάρξεως του Θεού και εν ιδίωμά του, άνευ του οποίου ο Θεός δεν θα ήτο αιώνιος.
Ο Λεϊβνίτιος διατυπώνει το παράδοξον ότι “ο Θεός θα εξαρτάται κατά τινα τρόπον εκ του χρόνου και θα έχη ανάγκην τούτου”. 
Επιμένει δε ότι ο χρόνος είναι “καθαρώς σχετικός είναι μία τάξις διαδοχών, η τάξις των ασταθών δυνατοτήτων, αίτινες έχουν μία συνάφειαν. 
Ο απόλυτος χρόνος, ο οποίος ευρίσκεται έξω των προσκαίρων πραγμάτων, είναι μηδέν”.
Ο G. Berkeley κρίνει τον απόλυτον χρόνον του Νεύτωνος και υποστηρίζει ότι “ο χρόνος είναι μηδέν όταν γίνεται αφαίρεσις από την διαδοχήν των ιδεών του νοός μας”.
Εις την αρχαία Ελληνική φιλοσοφία, ο χρόνος θεωρείται υπό πνεύμα ρεαλιστικό.
Ο Πυθαγόρης θεωρούσε τον χρόνο ως σφαίρα η οποία περιβάλλει το Παν (H. Diels, Die Frag..).
Ο Πλάτων συνάπτει την μεταβλητότητα με τον χρόνο και την αιωνιότητα με το αμετάβλητο.
Ο Αριστοτέλης αναφερόμενος εις τον χρόνο διατείνεται ότι, ο χρόνος αποτελεί μίαν όψιν της διαρκούς κινήσεως των σωμάτων, επ’ αυτού δε στηρίζεται η υποκειμενικότης του. 
Ο χρόνος δεν είναι η κίνησις, εφ’ όσον υπάρχουν πολλαί κινήσεις επί μέρους, ενώ ο χρόνος είναι μοναδικός.
Οι Στωϊκοί δέχονται ότι ο χρόνος είναι ασώματος, ενδιάμεσον της κινήσεως του σύμπαντος (Διογένης Λαέρτιος).
Ο Ζήνων χρησιμοποιεί τον περί ενδιαμέσου ορισμό του χρόνου και υποστηρίζει ότι “χρόνος είναι ψυχή και όρος ταχύτητος και βραδύτητος των όντων επί μέρους και συμφώνως προς αυτόν άρχονται, λήγουν και υπάρχουν τα πάντα”
Σε αυτό το γίγνεσθαι της αδιάκοπης χρονικής ροής ο Ηράκλειτος θα διαβλέψει μια σύνθεση της ύπαρξης και της ανυπαρξίας, που την πιστοποιούμε ως εμπειρία αδιάκοπα καινούργιων πραγματοποιήσεων: στο ίδιο ποτάμι δεν γίνεται να μπούμε δυο φορές – τα νερά που μας βρέχουν κάθε φορά είναι άλλα. 
Η ροή είναι κυκλική, όχι σταθερή περιοδική επανάληψη των ίδιων γεγονότων, αλλά μια αδιάκοπα επιστρεπτική ενοποίηση κάθε έκφανσης του υπάρχειν, ροή συναγωγής και διασκορπισμού, σύστασης και αφανισμού, παρουσίας και απουσίας.
Χρόνος είναι ο Κρόνος ως Ηλιος Δημιουργός, ένας Θεός, ένα Ον, που γεννάει παιδιά και τα τρώει, δημιουργεί, 
δημιουργεί, 
δημιουργεί, στο άπειρο, δημιουργίες 
Η εικόνα αναπαράγει τη χρονική διαδοχή σαν πραγματικότητα προσωποποιημένη: 
Κάποιος Θεός-Δημιουργός μεταβάλλει αδιάκοπα το παρόν, 
σε παρελθόν, την ύπαρξη σε ανυπαρξία και τούμπαλιν - ταυτόχρονα!
Η κριτική σκέψη, που πρωτογέννησαν στην ανθρώπινη Ιστορία, οι προ-αρχαίοι Έλληνες Φιλόσοφοι, αποπροσωποποίησε τον γεννήτορα-δημιουργό: 
Τον χρόνο τον γεννάει η μεταβολή, η αέναη στο σύμπαν κίνηση. 
Ταυτίζεται ο χρόνος με την ουράνια σφαίρα στην κίνησή της, τα ουράνια σώματα είναι όργανα χρόνου, μέτρα για να μετράμε τον χρόνο. 
Σε άμεση συνάρτηση με την ύλη, που είναι το δεδομένο και άναρχο υποκείμενο της κινητικής μεταβολής, είναι και ο χρόνος αγέννητος, 
άπειρος,δίχως πέρατα, στοιχείο αναπόσπαστο της κοσμικής ολότητας, ανερμήνευτα δεδομένο «γίγνεσθαι» συστατικό του υπάρχειν.
Η Fractal Εννοια του Χρόνου
Υπάρχει μια ιστορία σε πολλές κουλτούρες και πολιτισμούς με πολλές παραλλαγές που όμως λέει το ίδιο. 
Την έννοια του Fractal Χρόνου και την θεώρηση του Κβαντικού Άλματος. 
Δεν είναι Επιστημονική αλλά Πνευματική. 
Άλλωστε οι Πνευματικοί και οι Φιλόσοφοι από πάντα Ξέρουν κι αυτούς τους φιλόσοφους απλά επιβεβαιώνουν σήμερα οι επιστήμονες της σύγχρονης κοινωνίας.
Μια μέρα ένας μοναχός γυρνώντας από το δάσος που είχε πάει για να μαζέψει ξύλα, στάθηκε για να ακούσει ένα πουλί που κελαηδούσε. 
Μαγεύτηκε με το τραγούδι του που ήταν πάρα πολύ ωραίο και ο μοναχός στάθηκε λίγη ώρα πριν να συνεχίσει τον δρόμο του και την δουλειά του. 
Όταν επέστρεψε στο μοναστήρι, βρήκε νέα πρόσωπα άγνωστα σε αυτόν, άλλο μοναστήρι και άλλο χρόνο. 
Ακούγοντας το τραγούδι του πουλιού είχε περάσει ένας ολόκληρος αιώνας και οι φίλοι του είχαν πεθάνει. 
Μπαίνοντας ολοκληρωτικά σε ένα πολύ μικρό λεπτό του χρόνου είχε αγγίξει την αιωνιότητα.
Αν νομίζετε ότι η κάθε μέρα της ζωής σας έχει ακριβώς 24 ώρες, πλανάστε πλάνην οικτρά. Όπως είναι γνωστό, η διάρκεια της ημέρας αλλάζει ανά περιόδους εξ αιτίας μεταβολών στην περιστροφή της Γης, αναφέρουν  νεότερες έρευνες. 
Νέα μελέτη μετράει κάθε πότε ακριβώς συμβαίνει αυτό, εντοπίζοντας μάλιστα έναν έξτρα, άγνωστο ως τώρα παράγοντα που παίζει με το εικοσιτετράωρό μας και φαίνεται να συνδέεται με το μαγνητικό πεδίο της Γης και την ηλεκτρική θεωρία του σύμπαντος.
Λόξυγκας στην περιστροφή της Γης
Η περιστροφή της Γης παρουσιάζει διακυμάνσεις κάθε χρόνο ή ανά δεκαετία εξαιτίας μεταβολών που σημειώνονται στην ατμόσφαιρα και στους ωκεανούς της αλλά και στο εσωτερικό της, στον μανδύα και τον πυρήνα της. 
Ωστόσο οι ακριβείς μεταβολές που προκαλούν οι διακυμάνσεις αυτές στη διάρκεια της ημέρας και τα «μοτίβα» που ακολουθούν δεν ήταν πλήρως γνωστά στους επιστήμονες. 
Μια ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον Ρίτσαρντ Χολμ του Πανεπιστημίου του Λίβερπουλ της Βρετανίας ανέλυσε αστρονομικά και δορυφορικά δεδομένα από το 1969 ως σήμερα με στόχο να τις καταγράψει.
Στη μελέτη τους, που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Nature», παρουσιάζουν τη σαφέστερη απεικόνιση της διάρκειας του εικοσιτετραώρου μας για τα τελευταία πενήντα χρόνια. 
Οι ερευνητές εντόπισαν τρεις διαφορετικούς παράγοντες που προκαλούν λόξυγκα στην κίνηση της Γης καθώς αυτή γυρίζει γύρω από τον εαυτό της – και αυξομειώνουν σε διαφορετικό βαθμό τη διάρκεια της μέρας μας σε τρεις διαφορετικούς κύκλους.
Επιρροές από τα σπλάχνα της Γης
Κατ’ αρχάς κατέγραψαν λεπτομερώς μια γνωστή διακύμανση, κατά την οποία η διάρκεια της ημέρας αυξάνεται ή μειώνεται ανά περίπου μια δεκαετία κατά μερικά χιλιοστά του δευτερολέπτου για να επανέλθει μετά στα «φυσιολογικά» της επίπεδα. 
Η διακύμανση αυτή οφείλεται σε βραδείες μεταβολές που σημειώνονται στον πυρήνα της Γης. Ο δεύτερος κύκλος που καταγράφηκε οφείλεται επίσης σε διεργασίες που σημειώνονται στο εσωτερικό του πλανήτη, και συγκεκριμένα στους συνεχείς κλυδωνισμούς που παρατηρούνται από την αλληλεπίδραση του ρευστού πυρήνα και του στερεού μανδύα του, και ως τώρα δεν ήταν πολύ γνωστός στους ειδκούς. 
Όπως αποδείχθηκε, ο κύκλος αυτός διαρκεί 5,9 έτη και αλλάζει τη διάρκεια της ημέρας κατά κλάσματα του χιλιοστού του δευτερολέπτου κάθε χρόνο.
Μαγνητική αναπήδηση
Οι ερευνητές κατέγραψαν όμως και μια τρίτη κατηγορία μεταβολών, η οποία ως τώρα δεν είχε παρατηρηθεί. 
Είδαν ότι τρεις φορές μέσα στα τελευταία χρόνια, και συγκεκριμένα το 2003, το 2004 και το 2007, η περιστροφή του πλανήτη παρουσίασε μικρές αναπηδήσεις
Οι αναπηδήσεις αυτές παρεμβάλλονται αλλάζοντας τις πιο μακροπρόθεσμες μεταβολές κατά ένα κλάσμα του χιλιοστού του δευτερολέπτου και διαρκούν για μερικούς μήνες προτού τα πράγματα επανέλθουν στη φυσιολογική τους κατάσταση.
Ελέγχοντας δορυφορικές δεδομένα σχετικά με το μαγνητικό πεδίο της Γης την τελευταία 20ετία οι επιστήμονες είδαν ότι ανάλογες αναπηδήσεις, οι οποίες συμπίπτουν με αυτές της περιστροφής, σημειώνονται και στο μαγνητικό πεδίο του πλανήτη. 
Ο κ. Χολμ υποπτεύεται ότι αυτές οι ξαφνικές μεταβολές ενδεχομένως προκαλούνται όταν ένα κομμάτι λιωμένου πυρήνα προσκολλάται προσωρινά στον μανδύα, αλλάζοντας τη γωνιακή ταχύτητα της Γης.
Χρόνος Καθρέφτης
Κατά τον Richard Feynman δεν υπάρχουν δυο αντίθετα ηλεκτρικά φορτία. 
Αυτό που υπάρχει είναι η μεταξύ των φορτίων αντίθετη κίνηση στο χρόνο. 
Τα περίφημα διαγράμματα Feynman! 
Ναι αλλά η βαλίτσα πάει μακριά! 
Τότε που το πέταξε το σήκωσαν οι φυσικοί σαν άλλον ένα σβώλο απ’ αυτούς που μέχρι τότε παίζανε
Μόνο που ο R. Feynman τους πέταξε χειροβομβίδα! 
Ήρθε η ώρα ν’ την απασφαλίσουμε.
Ο χρόνος είναι κυριολεκτικά άλλος ένας χώρος και σαν χώρος απλά υπάρχει, δεν κινείται. 
Δυο φορτία –έστω δυο ηλεκτρόνια, κινούνται μεταξύ τους αντίθετα, πρέπει να λάβουμε υπ’ όψη σε ποιο χώρο τα παρατηρούμε. 
Στο χώρο χώρο ή στο χώρο χρόνο! 
Στον πρώτο χώρο τα βλέπουμε με ίδιο φορτίο, αλλά αν τα παρατηρούμε στο χώρο χρόνο τότε το ένα θα το βλέπουμε ηλεκτρόνιο και το άλλο ποζιτρόνιο!!! 
Μια συμμετρία ανάλογη του καθρέφτη –το δεξί γίνεται αριστερό ή αλλιώς στον άξονα των χ τα συν γίνονται πλην στο είδωλο.
Δηλαδή ο χώρος χρόνος είναι κ α θ ρ έ φ τ η ς!
Αυτό που υπάρχει έξω από τον καθρέφτη - το πραγματικό, μέσα στον καθρέφτη είναι είδωλο άυλο και όχι μόνο! 
Το είδωλο εντός του καθρέφτη περιέχει μονάχα την πληροφορία της μορφής του εκτός αυτού αντικειμένου και με την ολογραφία/είδωλο του καθρέφτη/ολογράμματος! 
Περί της ουσίας του αντικειμένου περί της δομής του, περί της συστάσεως του και τα δυο είδωλα έχουν ουδεμία πληροφορία - ουδαμώς φέρουν πλήρως!
Α: Ο καθρέφτης περιέχει μόνο είδωλα!
Β: Ο χρόνος είναι καθρέφτης
Γ: Ο χώρος/χρόνος περιέχει είδωλα -μορφικές πληροφορίες
Δ: Ο χωροχρόνος είναι μιγαδικός. Περιέχει τα αντικείμενα ΚΑΙ τα είδωλα τους!
Ε: Η μορφή· που δεν είναι η ουσία του πράγματος, φαίνεται μόνο στον καθρέφτη ως είδωλο αντικειμένου
Στ: Το είδωλο σου προσφέρει μόνο αντίληψη του αντικειμένου, όχι κατανόηση-επίγνωση
Ζ: Επειδή όλες οι παρατηρήσεις και μετρήσεις της φυσικής γίνονται επί/εντός του καθρέφτη χρόνου, μόνο αντίληψη έχουμε και ποτέ κατανόηση των πραγμάτων π.χ. αντιλαμβανόμαστε το ηλεκτρικό φορτίο, 
ΤΙ ΕΙΝΑΙ δεν κατανοούμε ακόμα. 
Να θυμίσω βεβαίως ότι αξιωματική θεμελιώδη έννοια της φυσικής -μητέρας των επιστημών, αποτελεί ο χρόνος!
Το ολογραφικό σύμπαν; 
Το τελευταίο ‘φρούτο’ της φυσικής.
Η: Έχουμε γεννηθεί από το ΟΛΟΝ – ΕΝ – ΠΑΝ – ΠΗΓΗ ως όντα με επιγνωστική αναπηρία;
Ή μας τροποποίησαν κάποιοι, κάποτε, για λόγους που μόνο οι κάποιοι γνωρίζουν κι εμείς εικασίες να κάνουμε μόνο μπορούμε!
Η αντίληψη των πραγμάτων αξίζει όσο μία τρύπα στο νερό!
Απολύτως τίποτα δεν σου λέει για την ουσία/φύση/ποιόν των πραγμάτων!
Αγκάλιασε, 
χαστούκισε, 
φίλησε, 
φτύσε το είδωλο σου στο καθρέφτη! 
Όχι το γυαλί! 
Χειρούργησε το ανοίγοντας του τομή, 
επιδιόρθωσε μια βλάβη όποιου οργάνου του, σκούπισε τα αίματα, ράψε το! 
Μπορείς να τα κάνεις αυτά στο είδωλο σου; 
Όχι; 
Γιατί όχι;
Διότι το είδωλο είναι και άυλο και σε άλλο κυριολεκτικά χώρο, αυτόν μέσα στον καθρέφτη! 
Ενώ εσύ αυτή καθαυτή η οντότητα έχεις ύλη και χώρο – όχι χρόνο. 
Και με την λέξη ύλη να εννοούμε πλέον το ποιόν το φέρον και δεν ισχύει  η αντιμεταθετική ιδιότητα! 
Τροποποίηση σε σένα επιφέρει τροποποίηση στο είδωλο σου!! 
όχι το αντίθετο !!
Πως, τίνι τρόπω απαλλάσσεσαι από τον καθρέφτη; 
Μήπως η συνείδηση μας είναι εγκλωβισμένη στο καθρέφτη – χώρο του χρόνου, ώστε να έχει μόνο αντίληψη της φέρουσας οντότητας της και όχι επίγνωση; 
Πατάμε με το ένα πόδι σ’ αυτό που όντως είμαστε και με το άλλο πόδι στο είδωλο-εικονική πραγματικότητα.
Μόνοι μας το πάθαμε; 
Μας το πάθανε; 
Δεν ξέρω ! 
Από την πιο στυγνή υλιστική θεώρηση των πραγμάτων ως την πιο αποκρυφιστική και μεταφυσική, υπάρχει τέτοια ποικιλία, που δε φτάνει μια ζωή να διαλέγεις!
Η θεωρεία της σχετικότητας είναι μια σαχλαμάρα. 
Η δε κβαντική, θ’ αποδειχθεί ότι είναι μια απλή περιγραφική θεωρεία, μη δυνάμενη να προσδιορίσει ή εξηγήσει την ύλη. 
Το γιατί αυτό έτσι. π.χ γιατί το ηλεκτρόνιο είναι σταθερό, 
γιατί έχει τόση μάζα, 
γιατί σπιν 1/2. 
Σχέσεις βρήκε η κβαντοφυσική. 
Αντικατέστησε την αιτιοκρατία με την πιθανοκρατία.
Το Χάος όμως, το απρόβλεπτο χάος είναι αιτιοκρατικό αυστηρά.
Όσον αφορά το χρόνο. 
Ούτε ο χρόνος, 
ούτε η μάζα, 
ούτε το φορτίο, 
ούτε το πεδίο γνωρίζουμε τι είναι. 
Όχι, δεν μας τα λέει καλά η κβαντοφυσική! 
Παρατηρώντας την φύση, ένα είναι το απόφθεγμα –του Θαλή: Ισχυρότατον η ανάγκη, κρατεί γαρ πάντων 
Κι εδώ κόλλησε το μούτρο μας στο τείχος του αδιεξόδου. 
Παραδεχθήκαμε κι αποδεχθήκαμε την υποταγή μας στην Ανάγκη.
Κι ενός κακού -της υποταγής, μύρια έπονται.
Οι ερειπιώνες που κτίζει επιμελώς ο άνθρωπος από τότε που υποτάχθηκε στην Α ν ά γ κ η, ακόμα κι αν κάποιοι άλλοι τον υπέταξαν, θα πρεπε να επιλέξει τον θάνατο, δηλαδή την ανυπαρξία παρά την σκλαβιά της υποταγής, δηλαδή το υπό-άρχειν! 
Ψηφίζω υπέρ των αρχών, αλλά τίνος οι αρχές; 
Θέσπιση αρχών εξ υμών ερήμην ημών; 
Ένας από τους λόγους που τα φράκταλ είχαν τόση απήχηση είναι η ευκολία και η ομορφιά των παραστάσεων τους. 
Όμως:
Η Μορφή ανήκει στα Φράκταλ.
Η Δομή ανήκει στη λωρίδα του Μέμπιους.
Στην Σχετικότητα και την Κβαντοφυσική, οι θεωρίες πεδίου και αιθέρα δεν λαμβάνουν υπ’ όψιν τους τις θαυμαστές ιδιότητες της, άμεσα συγγενείς με τους στροβίλους των πεδίων και του αιθέρα. 
Περί οξύνειας και διανοίας των λαμπρών επιστημόνων σας μεταφέρω τούτο μόνο. 
Οι γαλαξίες – λένε οι αστροφυσικοί – περιστρέφονται ως συμπαγείς δίσκοι, σαν περιστρεφόμενα ταψιά. 
"το μετρήσαμε" είναι το επιχείρημα τους.
Ξέρετε πόσοι εξωγήινοι πέθαναν γελώντας όταν το άκουσαν;
Σχεδόν όλοι τους, γι’ αυτό και δεν τους εντοπίσαμε ακόμα κι ούτε πρόκειται!
Mέμνησθε Aπιστεῖτε
https://terrapapers.com/ochi-i-mera-den-echi-24-ores/