Μαθαίνω: Τι σημαίνει;

 ὤδινεν ὄρος καὶ ἔτεκεν μῦν
Είναι ένα ρητό με αλληγορική σημασία που μας έρχεται από την αρχαιότητα
"Ωδινεν όρος και έτεκε μυν" και προέρχεται από το απόσπασμα: 
"Ώδινεν όρος, Ζευς δ’ εφοβείτο, το όρος έτεκε μυν" δηλαδή "έπιασαν οι πόνοι του τοκετού το βουνό κι ο Δίας φοβήθηκε, αυτό όμως γέννησε ποντικό"
Πρόκειται για μια αρχαιοπρεπή έκφραση που σημαίνει ότι υποσχέθηκε πολλά και δεν έκανε τίποτα. 
Την χρησιμοποιούμε μεταφορικά  και όταν βρισκόμαστε μπροστά σε ένα ασήμαντο ή ανάξιο λόγου αποτέλεσμα, ενώ αναμέναμε κάτι αξιόλογο.

Η οικογένεια που έχτισε την αυτοκρατορία του πόνου, που δημιούργησε δισεκατομμύρια δολάρια και εκατομμύρια εθισμένους, επιμένοντας μέχρι τέλους, πως οι υπερβολικές δόσεις OxyContin ήταν θέμα ατομικής ευθύνης, παρά εθιστικές ιδιότητες του φαρμάκου.

Πώς μια άπληστη βαθύπλουτη οικογένεια προκάλεσε την κρίση του OxyContin.  

Πόσο θεωρούμε ότι στοιχίζει, πάνω κάτω, η ζωή 500.000 ανθρώπων που πέθαιναν από overdose οπιοειδών το διάστημα 1999-2019 στις ΗΠΑ;
Με πόσους τόνους δολάρια "κουκουλώνονται" οι καταστροφικές συνέπειες που είχε η απόφαση της οικογένειας Sackler/ιδιοκτήτες της φαρμακευτικής εταιρείας Purdue να λανσάρει και να προμοτάρει αδίστακτα το -άκρως εθιστικό- "παυσίπονο" OxyContin ή αλλιώς "ηρωίνη των βλάχων" στις εκατομμύρια οικογένειες και κοινότητες που είδαν τις ζωές τους να καταστρέφονται ολοσχερώς από αυτό;

Έτσι οι Sackler:
"Πείθοντας", μεταξύ άλλων, τους υπεύθυνους του Αμερικάνικου Οργανισμού Τροφίμων και Φαρμάκων για να πιστοποιήσουν ότι είναι λιγότερο εθιστικό από τα άλλα οπιοειδή, ο υπεύθυνος για τη συγκεκριμένη -πρωτόγνωρα ευνοϊκή- πιστοποίηση, όλως τυχαίως, παραιτήθηκε και έπιασε δουλειά για την εταιρεία λίγο καιρό μετά.
Παραποιώντας γραφήματα, προσφέροντας δουλειά και λεφτά, πολλά λεφτά, σε όποιον ομοσπονδιακό εισαγγελέα τολμούσε να τους φέρει αντίρρηση, απειλώντας με μηνήσεις όποιο φαρμακείο δεν ήθελε να το πουλάει, επειδή είχε βαρεθεί να το ληστεύουν εξαιτίας των συγκεκριμένων χαπιών, δίνοντας κίνητρα στους πωλητές, όπως ταξίδι στην Καραϊβική, να πουλάνε αδιάκριτα και ανεξέλεγκτα και εφευρίσκοντας καινούργιες ασθένειες, για να εξηγήσουν γιατί ο ασθενής πρέπει να πάρει παραπάνω..
Φερόμενοι, με άλλα λόγια, με έναν τρόπο που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι χαρακτηρισμοί τύπου "η πιο σατανική οικογένεια στην Αμερική" και "οι χειρότεροι έμποροι ναρκωτικών στην ιστορία" είναι μάλλον επιεικείς.
Ας κάνουμε μια εκτίμηση, τέλος πάντων, για εκείνο το ποσό που είναι δίκαιο ως αποζημίωση για μια κρίση που μπορεί να συγκριθεί μόνο με την αντίστοιχη του κρακ στα γκέτο των αμερικάνικων μεγαλουπόλεων πίσω στα 80ς.
Η Έλεν Άιζακς προτιμά να δει την οικογένεια Sackler, ιδιοκτήτρια της Purdue Pharma, να ταλαιπωρείται επί χρόνια στα δικαστήρια, "δεν υπάρχει κανένα ποσό χρημάτων που θα φέρει τα παιδιά μας πίσω" λέει η 58χρονη στη Wall Street Journal.
Οι αδελφοί Sacklers και οι απόγονοί τους στόχευσαν σε κοινότητες και πολιτείες που ήταν οι πιο φτωχές της Αμερικής, εκείνες στις οποίες κατοικούν ανθρακωρύχοι, εργάτες σε χαλυβουργίες και γενικώς φτωχοί, λευκοί Αμερικάνοι.
Και "κατανοώντας" ότι ήταν ήδη βαθύπλουτοι εδώ και δυο γενιές, ήθελαν να κάνουν το κάτι παραπάνω. 
Να μη μείνουν, ρε παιδί μου, στην ιστορία γνωστοί μόνο ως η οικογένεια που έκανε διάσημο το Betadine και το Valium.

Έτσι πριν κυκλοφορήσει το OxyContin, η Purdue διοργάνωσε ομάδες εστίασης με γιατρούς και έμαθε ότι το "μεγαλύτερο αρνητικό" που θα μπορούσε να αποτρέψει την ευρεία χρήση του φαρμάκου ήταν η ριζωμένη ανησυχία σχετικά με το "δυναμικό κατάχρησης" των οπιοειδών. 

Όμως, τυχαία, ενώ η εταιρεία ανέπτυξε το OxyContin, ορισμένοι γιατροί άρχισαν να υποστηρίζουν ότι η αμερικανική ιατρική πρέπει να επανεξετάσει αυτήν την προκατάληψη. 

Ιδιαίτερα αναγνωρισμένοι γιατροί, όπως ο Russell Portenoy, τότε ειδικός στον πόνο στο Memorial Sloan Kettering Cancer Center, στη Νέα Υόρκη, μίλησαν για το πρόβλημα του χρόνιου πόνου που δεν αντιμετωπίζεται και τη σοφία της χρήσης οπιοειδών για τη θεραπεία του. 

"Υπάρχει μια αυξανόμενη βιβλιογραφία που δείχνει ότι αυτά τα φάρμακα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα, με λίγες παρενέργειες", είπε ο Russell Portenoy στους Times, το 1993, περιγράφοντας τα οπιοειδή ως "δώρο από τη φύση", είπε ότι έπρεπε να αποστιγματιστούν . 

Ο Russell Portenoy, ο οποίος έλαβε χρηματοδότηση από την Purdue, κατήγγειλε την επιφυλακτικότητα των κλινικών γιατρών να χορηγήσουν τέτοια ναρκωτικά για χρόνιο πόνο, ισχυριζόμενος ότι ήταν ενδεικτικό της "οπιοφοβίας" και υποδηλώνοντας ότι οι ανησυχίες για τον εθισμό και την κατάχρηση ισοδυναμούσαν με "ιατρικό μύθο"

Το 1997, η Αμερικανική Ακαδημία Ιατρικής του Πόνου και η Αμερικανική Εταιρεία Πόνου δημοσίευσαν μια δήλωση σχετικά με τη χρήση οπιοειδών για τη θεραπεία του χρόνιου πόνου. 

Η δήλωση γράφτηκε από μια επιτροπή υπό την προεδρία του Δρ. J. David Haddox, πληρωμένος ομιλητής του Purdue.

Έτσι με στόχο να βοηθήσουν τον κόσμο να "απαλλαγεί από τον πόνο του" -τελικά όλοι αυτοί οι αξιαγάπητοι κύριοι θέλουν ΠΑΝΤΑ και ΜΟΝΟ να βοηθήσουν τον κόσμο, ξυπνούν και κοιμούνται με αυτό τον καημό - ο dr. Richard Sackler δημιούργησε το Oxycontin, το πρώτο φάρμακο του 1 δις δολαρίων στην ιστορία της εταιρείας"
Και ναι, πραγματικά σε γεμίζει αηδία το απύθμενο βάθος της ανθρώπινης απληστίας.
Ο dr. Richard Sackler εξαργύρωσε εσωτερικά την επιτυχία του OxyContin με την προεδρία της Purdue στην οποία και έμεινε μέχρι που οι δικηγόροι τον συμβούλεψαν να την "κάνει με ελαφρά πηδηματάκια" για να αποφύγει τις συνέπειες του νόμου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η συνολική περιουσία των Sackler ξεπερνά, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, τα 13 δισ. δολάρια και αποκτήθηκε κυρίως χάρη στο Oxycontin. 
Το βασικό συστατικό αυτού -η οξυκωδόνη- αποτελεί χημικό ξαδέλφι της ηρωίνης και είναι δυο φορές πιο ισχυρή από τη μορφίνη. 
Στο παρελθόν, οι γιατροί ήταν απρόθυμοι να συνταγογραφήσουν ισχυρά οπιοειδή -όπως είναι γνωστά τα συνθετικά ναρκωτικά που προέρχονται από το όπιο- εκτός από τον οξύ καρκίνο και την παρηγορητική φροντίδα στο τέλος της ζωής τους, λόγω ενός μακροχρόνιου και βάσιμου φόβου για τις εθιστικές ιδιότητες αυτών των φαρμάκων.
"Λίγα φάρμακα είναι τόσο επικίνδυνα όσο τα οπιοειδή", έχει πει ο David Kessler, πρώην επίτροπος της Υπηρεσίας Τροφίμων και Φαρμάκων.
Η Purdue με πρωτοφανή επιθετική εκστρατεία ανατροπής αυτής της αλήθειας -που περιελάμβανε επί πληρωμή ακαδημαϊκές έρευνες, 
γενναιόδωρες παροχές σε γιατρούς, 
μπαξίσια σε κυβερνητικούς παράγοντες και υψηλές δωρεές...πολιτισμού σε μείζονα πνευματικά ιδρύματα των ΗΠΑ και όλου του κόσμου- κατάφερε να περάσει την αντίληψη ότι το Oxycontin λόγω της υποτιθέμενης καθυστέρησης απορρόφησής του από τον ανθρώπινο οργανισμό δεν είναι εθιστικό. 
Ενδεικτικό του "στησίματος" που έγινε είναι ότι ο γιατρός του αμερικανικού Οργανισμού Φαρμάκων και Τροφίμων (FDA) που επόπτευσε τη διαδικασία έγκρισης του Oxycontin παραιτήθηκε λίγο μετά από αυτόν και δύο χρόνια αργότερα προσλήφθηκε από την Purdue!
Για την προώθηση του Oxycontin εκπονήθηκε μια από τις μεγαλύτερες φαρμακευτικές καμπάνιες στην Ιστορία. 
Μεταξύ άλλων περιελάμβανε δεκάδες ιατρικά συνέδρια σε πολυτελή θέρετρα της Καλιφόρνιας, της Φλόριντα και της Αριζόνας στα οποία συμμετείχαν με τα έξοδα πληρωμένα συνολικά πάνω από 5.000 γιατροί, φαρμακοποιοί και νοσηλευτές, αλλά και δεκάδες χιλιάδες κουπόνια δωρεάν χορήγησης του Oxycontin για 7-30 ημέρες σε ασθενείς, μέχρι να εθιστούν. 
Επίσης, πλουσιοπάροχα μπόνους και έναν τεράστιο στρατό ιατρικών επισκεπτών.
Το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό: τέσσερα χρόνια μετά την κυκλοφορία του το Oxycontin εικοσαπλασίασε τις πωλήσεις του. 
Την επιτυχία του ζήλεψαν κι άλλες φαρμακοβιομηχανίες οι οποίες μετά την εκπνοή της πατέντας του Oxycontin και σε διάστημα μιας εξαετίας πλημμύρισαν τις ΗΠΑ με περισσότερα από 75 δισεκατομμύρια δικά τους παυσίπονα οπιούχα χάπια. 
Το τελικό αποτέλεσμα ήταν τραγικό: 
Εκατοντάδες χιλιάδες Αμερικανοί, άσχετοι με το περιεχόμενο των φαρμάκων αυτών που τους συνταγογραφούσαν σωρηδόν οι γιατροί, εθίστηκαν. 
Πάνω από μισό εκατομμύριο πέθαναν από υπερβολική δόση. 
Το Οxycontin θεωρήθηκε υπεύθυνο για το 65% της αύξησης των θανάτων από υπερβολική δόση μετά το 1996.

-. Ναι ο Arthur Sackler είχε πει πως "όλα τα προβλήματα υγείας εξαρτώνται από το άτομο" και βέβαια αυτή ήταν και η θέση της Purdue επιμένοντας πως οι υπερβολικές δόσεις OxyContin ήταν θέμα ατομικής ευθύνης, παρά εθιστικές ιδιότητες του φαρμάκου. 

Ο Andrew Kolodny, ο συνδιευθυντής του Opioid Policy Research Collaborative, στο Πανεπιστήμιο Brandeis, έχει εργαστεί με εκατοντάδες ασθενείς εθισμένους στα οπιοειδή....
Έχει πει ότι, αν και πολλές θανατηφόρες υπερβολικές δόσεις έχουν προκληθεί από οπιοειδή εκτός από το OxyContin, η κρίση αρχικά επισπεύτηκε από μια αλλαγή στην κουλτούρα της συνταγογράφησης - μια αλλαγή που σχεδιάστηκε προσεκτικά από τον Purdue. 
"Αν κοιτάξετε τις τάσεις συνταγογράφησης για όλα τα διαφορετικά οπιοειδή, είναι το 1996 που η συνταγογράφηση απογειώνεται πραγματικά, και αυτό δεν ήταν τυχαίο. 
Ήταν η χρονιά που η Purdue ξεκίνησε μια πολύπλευρη εκστρατεία που παραπληροφόρησε την ιατρική κοινότητα σχετικά με τους κινδύνους". 
Όταν ρωτήθηκε ο Andrew Kolodny, πόση ευθύνη φέρει η Purdue για την τρέχουσα κρίση δημόσιας υγείας, απάντησε: "Τη μερίδα του λέοντος"
Και τελικά η οικογένεια συμφώνησε να πληρώσει ένα διακανονισμό 6 δισεκατομμυρίων δολαρίων, πληρωτέα σε δόσεις για μια περίοδο 9 χρόνων. 
Προφυλασσόμενοι ωστόσο, εκείνοι, κανένα μέλος της οικογένειας Sackler  δεν θα αντιμετωπίσει κατηγορίες για εγκληματική δράση και, επιπλέον, η συμφωνία σημαίνει ότι θα προστατεύονται από όλες τις μελλοντικές αστικές αξιώσεις σε σχέση με αυτό το φάρμακο και η αξίας 11 δις δολαρίων περιουσία τους, από οποιαδήποτε μελλοντική διεκδίκηση από την πλευρά των θυμάτων, παρεμπιπτόντως, πάνω από 500.000 άτομα εθίστηκαν στο OxyContin μέσα σε 20 χρόνια.
Με τους ίδιους να αναγκάζονται να κόψουν τους δεσμούς τους με τη φαρμακευτική και να προσφέρουν ως αποδιοπομπαίους τράγους κάποιους top executives, οι οποίοι επίσης δεν έλαβαν σκληρές ποινές....
ο Arthur Sackler αναγνώρισε ότι η πώληση νέων φαρμάκων απαιτεί αποπλάνηση όχι μόνο του ασθενούς αλλά και του γιατρού που γράφει τη συνταγή.
Δες τε και το άκρως αξιόλογο documentary The Crime of the Century/Το Έγκλημα του Αιώνα - https://www.youtube.com/watch?v=_g81yliRsdM
Το documentary καθιστά κατανοητή μια κρίση που θα έπρεπε να μας κάνει να ντρεπόμαστε όλοι που επιτρέψαμε να συμβεί.

Το σκάνδαλο με τα Οπιοειδή. 

Οι κατευθυντήριες γραμμές του ΠΟΥ χρησίμευσαν ως υλικό μάρκετινγκ για τη φαρμακευτική Purdue,

Τα μέλη της οικογένειας και η ίδια η εταιρεία, συμφώνησαν να καταβάλουν έως και 7,4 δισεκατομμύρια δολάρια σε νέο διακανονισμό για τις αγωγές σχετικά με τα δικαιώματα του ισχυρού συνταγογραφούμενου παυσίπονου, ανακοίνωσαν τον Ιανουάριο του 2025 οι γενικοί εισαγγελείς διαφόρων πολιτειών.

Η συμφωνία, στην οποία συμφώνησαν η Purdue Pharma, τα μέλη της οικογένειας Sackler που είναι ιδιοκτήτες της εταιρείας και οι δικηγόροι που εκπροσωπούν πολιτειακές και τοπικές κυβερνήσεις και χιλιάδες θύματα της κρίσης των οπιοειδών, αντικαθιστά μια προηγούμενη συμφωνία διακανονισμού που απορρίφθηκε πέρυσι από το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ.

Στη νέα, οι  Sackler συμφώνησαν να καταβάλουν έως και 6,5 δισεκατομμύρια δολάρια και να παραιτηθούν από την ιδιοκτησία της εταιρείας, η οποία θα καταβάλει σχεδόν 900 εκατομμύρια δολάρια. 

Η μέγιστη συνεισφορά των μελών της οικογένειας είναι 500 εκατομμύρια δολάρια μεγαλύτερη από την προηγούμενη συμφωνία.

Πρόκειται για έναν από τους μεγαλύτερους διακανονισμούς που επιτεύχθηκαν τα τελευταία χρόνια σε μια σειρά αγωγών από τοπικές, πολιτειακές, φυλετικές κυβερνήσεις ιθαγενών Αμερικανών και άλλους που επιδιώκουν να καταστήσουν τις εταιρείες υπεύθυνες για μια θανατηφόρα επιδημία. 

Εκτός από τη συμφωνία της Purdue, έχουν ανακοινωθεί και άλλες ύψους περίπου 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων - και το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων απαιτείται να χρησιμοποιηθεί για την ανάσχεση της κρίσης.

"Αν και κανένα χρηματικό ποσό δεν θα επιδιορθώσει ποτέ πλήρως τη ζημιά που προκάλεσαν, αυτή η μαζική εισροή κεφαλαίων θα φέρει πόρους σε κοινότητες που έχουν ανάγκη ώστε να μπορέσουμε να θεραπευθούμε", δήλωσε η Γενική Εισαγγελέας της Νέας Υόρκης Letitia James, μία από τους 15 γενικούς εισαγγελείς της πολιτείας που συμμετείχαν στη διαπραγμάτευση της συμφωνίας.

https://www.npr.org/2025/01/24/g-s1-44524/purdue-pharma-and-owners-to-pay-7-4-billion-in-settlement-of-lawsuits-over-oxycontin

https://www.newyorker.com/magazine/2017/10/30/the-family-that-built-an-empire-of-pain

https://fytro.wordpress.com/2023/01/12/%cf%84%ce%bf-%cf%83%ce%ba%ce%ac%ce%bd%ce%b4%ce%b1%ce%bb%ce%bf-%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%b1-%ce%bf%cf%80%ce%b9%ce%bf%ce%b5%ce%b9%ce%b4%ce%ae-%ce%bf%ce%b9-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b5%cf%85%ce%b8%cf%85%ce%bd/

Ο γιατρός Δημήτριος Γάκης/Dimitrios Gakis εξηγεί τι ακριβώς είναι τα εμβόλια covid mRNA

από τον γιατρό Δημήτριο Γάκη/Dimitrios Gakis - https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=pfbid02VYw48GXZo3EL5YsyCTCsGr3ikAhbim5AGLNB7AUjM3g1WtntMgi9ys5FAqBAXDqJl&id=100014275599790

Ξέρετε ότι άλλαξαν τον ορισμό του εμβολίου για να μας πείσουν ότι το covid mRNA είναι εμβόλιο;
Η ιστορία ξεκινά με τον Edward Jenner, έναν Άγγλο γιατρό, στα τέλη του 18ου αιώνα. 
Γύρω στο 1796, ο Jenner παρατήρησε ότι οι γαλακτοκόμοι που είχαν προσβληθεί από αγελαδοευλογιά -μια ήπια ασθένεια από τις αγελάδες- είχαν ανοσία στην ευλογιά, μια θανατηφόρα μάστιγα της εποχής. 
Το δοκίμασε αυτό εμβολιάζοντας ένα αγόρι με πύον αγελαδοευλογιάς  και εκθέτοντάς το αργότερα στην ευλογιά- το αγόρι δεν αρρώστησε. 
Αυτή ήταν η γέννηση του εμβολιασμού. 
Ο Τζένερ επινόησε τον όρο "εμβόλιο" (vaccine) από τη λατινική λέξη *vacca*, που σημαίνει "αγελάδα". Εμείς το αποκαλέσαμε «δαμαλισμό».Το 1798 δημοσίευσε τα ευρήματά του.
Για μεγάλο μέρος της πρώιμης ιστορίας του, ο όρος "εμβόλιο" σήμαινε ένα παρασκεύασμα που προέρχεται από μια εξασθενημένη ή θανατωμένη μορφή ενός συγκεκριμένου παράγοντα που προκαλεί μια ασθένεια (όπως ένας ιός ή ένα βακτήριο) για την δημιουργία  ανοσίας έναντι της εν λόγω ασθένειας. 
Τον 19ο και στις αρχές του 20ού αιώνα η έννοια αυτή επεκτάθηκε καθώς επιστήμονες όπως ο Λουί Παστέρ ανέπτυξαν εμβόλια για τη λύσσα και τον άνθρακα, διευρύνοντας τον όρο ώστε να συμπεριλάβει και άλλες ασθένειες και μεθόδους, αλλά εξακολουθώντας να έχει τις ρίζες του στη χρήση του ίδιου του παθογόνου για την ενεργοποίηση της ανοσίας.
Μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα, με την πρόοδο της ανοσολογίας, ο ορισμός σταθεροποιήθηκε στα ιατρικά λεξικά. 
Για παράδειγμα, το ιατρικό λεξικό Merriam-Webster του 1989 όριζε το εμβόλιο ως "ένα παρασκεύασμα από θανατωμένους, ζωντανούς εξασθενημένους ή ζωντανούς μικροοργανισμούς που χορηγείται για την δημιουργία ή την τεχνητή ενίσχυση της ανοσίας σε μια συγκεκριμένη ασθένεια". 
Αυτό αντανακλούσε την παραδοσιακή προσέγγιση: τα εμβόλια περιείχαν κάποια μορφή του παθογόνου για να εκπαιδεύσουν το ανοσοποιητικό σύστημα ώστε να αμυνθεί έναντι του.
Η άφιξη των σκευασμάτων mRNA, όπως αυτά για το COVID-19 (Pfizer-BioNTech και Moderna), εισήγαγε μια ανατροπή. 
Σε αντίθεση με τα παραδοσιακά εμβόλια, τα εμβόλια mRNA δεν χρησιμοποιούν το ίδιο το παθογόνο ή την τοξίνη του. 
Αντ' αυτού, μεταφέρουν γενετικές οδηγίες (mRNA) που λένε στα κύτταρά σας να παράγουν ένα  κομμάτι του ιού (όπως η πρωτεΐνη spike), προκαλώντας ανοσολογική απόκριση. 
Αυτό οδήγησε σε συζητήσεις σχετικά με το αν ο όρος "εμβόλιο" εξακολουθεί να ταιριάζει.
Και άλλαξαν τον ορισμό για να βολεύει…
Γύρω στο 2021, καθώς κυκλοφόρησαν τα εμβόλια mRNA, ορισμένα ιδρύματα τον επικαιροποίησαν. 
Το CDC, για παράδειγμα, είχε περιγράψει προηγουμένως ένα εμβόλιο ως "ένα προϊόν που διεγείρει το ανοσοποιητικό σύστημα ενός ατόμου ώστε να παράγει ανοσία σε μια συγκεκριμένη ασθένεια, προστατεύοντας το άτομο από την εν λόγω ασθένεια", υπονοώντας συχνά τη χρήση του παθογόνου παράγοντα. 
Τον Σεπτέμβριο του 2021, το τροποποίησαν σε: "ένα παρασκεύασμα που χρησιμοποιείται για τη διέγερση της ανοσολογικής αντίδρασης του οργανισμού έναντι ασθενειών". 
Έτσι όμως εγκαταλείπεται η εστίαση στην "συγκεκριμένη ασθένεια" και διευρύνεται το πεδίο εφαρμογής για να καλύψει την ανοσολογική διέγερση γενικότερα, φιλοξενώντας την τεχνολογία mRNA. 
Το Merriam-Webster επικαιροποίησε επίσης το λήμμα του το 2021, προσθέτοντας ότι ένα εμβόλιο θα μπορούσε να είναι "ένα παρασκεύασμα γενετικού υλικού (όπως μια αλυσίδα συνθετικού αγγελιοφόρου RNA) που χρησιμοποιείται από τα κύτταρα του σώματος για την παραγωγή μιας αντιγονικής ουσίας (όπως ένα τμήμα πρωτεΐνης ακίδος ιού)". 
Αυτό περιλαμβάνει ρητά τα εμβόλια mRNA, αντανακλώντας την επιστημονική στροφή.
Ωστόσο, δεν είναι όλοι σύμφωνοι. 
Οι επικριτές, υποστηρίζουν ότι αυτός ο επαναπροσδιορισμός αποδυναμώνει τον όρο, υποστηρίζοντας ότι τα παραδοσιακά εμβόλια εισάγουν άμεσα αντιγόνα, ενώ οι εκδόσεις mRNA κάνουν το σώμα σας να κάνει τη δουλειά - για αυτό τα αποκαλούν "γονιδιακές θεραπείες". 
Οι υπερασπιστές λένε ότι πρόκειται ακόμα για εμβολιασμό: ο στόχος (ανοσία) και το αποτέλεσμα (προστασία) παραμένουν τα ίδια, απλώς η μέθοδος έχει εξελιχθεί.
Η πραγματικότητα: 
-. Το mRNA, δεν είναι mRNA αλλά mod RNA δηλαδή τροποποιημένο  (modified) διότι η φυσική δομική βάση ουρακίλη έχει αντικατασταθει με ψευδοουρακίλη
-. Και το mRNA και το modRNA είναι γονιδιακές ουσίες επομένως όταν τις χρησιμοποιούμε για οποιοδήποτε λόγο στον άνθρωπο, είναι γονιδιακές θεραπείες
-. Όμως για τις γονιδικές θεραπείες ισχύουν αυστηρότατοι κανόνες που εδώ δεν τηρήθηκαν…
Η απόλυτη επιστημονική διαστροφή!
Παρόμοια δεν εποχή ζήσει η ανθρωπότητα από το 1945 έως πρόσφατα…

Επαναπρογραμματίζουμε το υποσυνείδητό μας για να πετύχουμε τα όνειρά μας.

Είναι αρκετό μόνο ένα σύντομο χρονικό διάστημα συντονισμένης προσπάθειας για να αρχίσουμε να πιστεύουμε στον εαυτό μας.
Η πιο δυνατή χρονική στιγμή για να επαναπρογραμματίσετε το υποσυνείδητο του μυαλού σας είναι όταν πέφτετε για ύπνο το βράδυ. 
Μόλις βρεθείτε σε αυτή την κατάσταση έντονης υπνηλίας, μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, φυτέψτε στο μυαλό σας τη σκέψη ότι μπορείτε να κάνετε τα πάντα και μπορείτε να πετύχετε σε ό,τι βάλετε στο νου σας.
Στόχος σας είναι να γίνει αυτή η σκέψη αυτοπεποίθησης, η τελευταία σας σκέψη πριν κοιμηθήτε, γιατί η τελευταία σκέψη που κάνετε καθώς αποκοιμιέστε διαπερνάει το τείχος προστασίας και πηγαίνει κατευθείαν στο υποσυνείδητό σας. 
Και όταν η σκέψη αυτή διαπεράσει το πρόγραμμα προστασίας, το υποσυνείδητο την αποδέχεται ως αληθινή.
Μόλις το υποσυνείδητό σας αποκτήσει το νέο πρόγραμμα αυτοπεποίθησης, πρέπει να το εκτελέσει και να αποδείξει ότι η πίστη στον εαυτό σας όντως ισχύει. 
Ξαφνικά, θα βρείτε νέους ανθρώπους στη ζωή σας που θα πιστεύουν σε εσας, ή νεα στήριξη από ανθρώπους που ήδη βρίσκονται στη ζωή σας, και θα αισθανθείτε την παρόρμηση να κάνετε συγκεκριμένα βήματα ή πράξεις που αποδεικνύουν τις ικανότητές σας και αυξάνουν την αυτοπεποίθησή σας.
Ό,τι κρατάτε στο υποσυνείδητό σας αυτό ακριβώς σας συμβαίνει και στη ζωή. 
Για το λόγο αυτό κάθε νέο πρόγραμμα στο υποσυνείδητό σας μεταδίδεται αμέσως στον συμπαντικό Νου και, μόλις το σύμπαν λάβει τις οδηγίες, θα συνεργαστεί μαζί σας για να διασφαλίσει ότι θα πετύχετε αυτό που πιστεύετε. 
Ίσως τώρα θα καταλάβετε γιατί λένε πως "ότι μπορεί να συλλάβει και να πιστέψει ο ανθρώπινος νους, μπορεί να γίνει πραγματικότητα"

awakengr

Το απείρως μεγάλο συναντά το απείρως μικρό, τα πάντα γίνονται κατανοητά με το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον!

Το να μάθουμε να γνωρίζουμε τον εαυτό μας σε κατάσταση επιτάχυνσης στο μέλλον δεν είναι μια παραφυσική επιστήμη που προορίζεται αποκλειστικά για μέντιουμ.
Είναι ένας συμπαντικός φυσικός νόμος επιβίωσης.
Είναι μια επιστήμη πρόβλεψης που απευθύνεται σε ανθρώπους φυσιολογικούς, οι οποίοι χρησιμοποιούν τους νόμους του χρόνου για να ισορροπήσουν έχοντας πλήρη γνώση του σκοπού.
Εμείς οι άνθρωποι εκπέμπουμε και λαμβάνουμε κυματικές πληροφορίες. 

Όλα μας τα κύτταρα κάνουν το ίδιο.
Ζούμε πάντα μια ηχώ του χρόνου.
Κάθε στιγμή θέτουμε ένα πρόβλημα το οποίο, στο μέλλον, επιλύεται στιγμιαία με πολλαπλούς τρόπους.
Συστηματικά, μία λύση έρχεται προς εμάς.
Την αντλούμε μέσα από ένα διαθέσιμο δυναμικό.
Αρκεί να ξέρουμε να την αναγνωρίσουμε τη δεδομένη στιγμή.
Τα συλλογικά δυναμικά μπορούν να αρέσουν, αποτέλεσμα placebo ή να μην αρέσουν, αποτέλεσμα nocebo
Μια επιδημία αναπτύσσεται ακόμα πιο γρήγορα όταν χρησιμοποιεί το αποτέλεσμα nocebo
Ένας ιός ή βακτηρίδιο που συνήθως δεν βλάπτουν, μπορεί να γίνουν θανατηφόρα, εάν ο φορέας του φοβάται ότι θα αρρωστήσει. 
Αυτός ο φόβος γίνεται η αιτία της ασθένειας, διότι ανοίγει τις πύλες μιας επικίνδυνης μελλοντικής δυνατότητας.
Γιατί, για να ανοίξουν οι πύλες ενός επικίνδυνου δυναμικού, αρκεί να κάνουμε μια ανάλογη σκέψη με εκείνη που δημιούργησε αυτό το δυναμικό. 
Πολύ συχνά, για να μην πούμε συνέχεια, χρησιμοποιούμε απαντήσεις σε ερωτήσεις οι οποίες δεν μας πέρασαν ποτέ από το μυαλό.
Αυτές ενεργοποιούν μέσα μας σκέψεις οι οποίες δεν μας αφορούν.
Και εκπλησσόμαστε για τις δυστυχίες ή τα αποτελέσματα nocebo, τα οποία μας επιστρέφουν.
Ο οργανισμός μας δεν είναι φτιαγμένος για να δέχεται οποιαδήποτε απάντηση.
Ας κατευθύνουμε λοιπόν το μέλλον για να μην υποφέρουμε!
Το να μάθουμε λοιπόν, να γνωρίζουμε τον εαυτό μας σε κατάσταση επιτάχυνσης στο μέλλον, είναι κεφαλαιώδες ζήτημα για να ξέρουμε να θέτουμε τις σωστές ερωτήσεις στο παρόν για να μην δρούμε ή να σκεφτόμαστε σε συνάρτηση με συλλογικά δυναμικά αντίθετα με τε τα δικά μας.
αλλιώς γινόμαστε μαριονέτες ενός μέλλοντος που δεν ελέγχουμε πια.

επιμέλεια κειμένου:ntina

18

Ξεχασμένες Παροιμίες

Παροιμία και είναι ένα σύντομο απόφθεγμα που εκφράζει -τις περισσότερες φορές με αλληγορικό τρόπο- ισχυρισμούς που αποτελούν το απόσταγμα μακράς πείρας πολλών ανθρώπων. 

Έτσι, οι παροιμίες προσλαμβάνουν πολλές φορές έναν διδακτικό χαρακτήρα.

Συχνά είναι σύντομος έμμετρος ή πεζός λόγος, που διατυπώνει παραστατικά μια σοφή γνώμη, διαπίστωση ή συμβουλή, που επαναλαμβάνεται στον καθημερινό λόγο, ως επιχείρημα ή παράδειγμα.

Διακρίνονται από ζωηρή και πλούσια σε εικόνες φαντασία, ενώ τις περισσότερες φορές έχουν τη μορφή κάποιου δίστιχου. 

Οι πηγές παραγωγής των παροιμιών ποικίλουν

- Μία παροιμία μπορεί να προέρχεται από κάποιο λαϊκό μύθο ή από κάποια φράση ενός ιστορικού ή όχι προσώπου, να σχετίζεται με κάποιο ιστορικό γεγονός, να αντλείται από τους στίχους ενός λαϊκού τραγουδιού κ.ά.

Αν και οι παροιμίες έχουν περάσει στη συνείδηση του κόσμου σαν λαϊκή σοφία, δεν παύουν ωστόσο να αποτελούν και αυτές με τη σειρά τους ένα είδος λογικής πλάνης. 

Έχει αποδειχθεί ιστορικά ότι διάφορες ισχυρές πεποιθήσεις μεγάλου μέρους των ανθρώπων έχουν αποδειχτεί εκ των υστέρων λάθος, όχι μόνο σε επίπεδο λαϊκής σοφίας αλλά ακόμα και σε επιστημονικά θέματα όπως η περιστροφή των ουρανών γύρω από τη Γη. 

Ο καλύτερος τρόπος να αποδοθεί η πλάνη που μπορεί να κρύβεται πίσω από "λαϊκές σοφίες" είναι οι αντικρουόμενες παροιμίες όπως

"Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία" και

"Η ελπίδα είναι το ψωμί των φτωχών"

Όπως και να έχει οι παροιμίες αποτελούν συσσωρευμένη εμπειρία χιλιάδων ανθρώπων και μπορούν σίγουρα να εμπλουτίσουν τις γνώσεις του καθενός και ενίοτε να λειτουργήσουν συμβουλευτικά, αλλά θα πρέπει να περνάνε και από περαιτέρω προσωπική ανάλυση, όπως και οτιδήποτε άλλο που βρίσκει "αληθοφάνεια" είτε σαν γνώμη των πολλών είτε σαν άποψη της αυθεντίας.

     και ας θυμηθούμε κάποιες ξεχασμένες παροιμίες

Εγώ κακά χειρόβολα και εσείς κακά δεμάτια.

Τι κι αν σε δέρνουν δεκατρείς, αν δε σε δέρνει ο νους σου.

Σαν θέλει η μοίρα, ο μυλωνάς γίνεται και δεσπότης.

Όπου πεθαίνουνε πολλοί, θάνατο δε φοβάσαι.
Γύρισε ὁ τέντζερης καὶ βγήκε τὸ καπάκι

Άγιος που δε θαυματουργεί, μηδέ δοξολογιέται.

Του άγιου άναβε ένα κερί και του διαβόλου δέκα.

Νὰ 'μουν τὸ Μάη γάιδαρος, τὸν Αύγουστο κριάρι, ὅλους τοὺς μῆνες κόκκορας καὶ γάτος τὸ Γενάρη!

Ένα καντήλι, ένας σταυρός και τέσσερα σταλίκια* είναι του ανθρώπου η ζωή κι όλα τα μερακλίκια.

Ο νοικοκύρης θρέφει το γουρούνι κι ο νοικοκύρης του το σκοτώνει.

Αλίμονο στο νιὸ που ξενυχτά στο γέρο που κοιμάται
Κοίτα τη μάνα καὶ πάρε παιδί, κοίτα τὴν ούγια καὶ πάρε πανί

Για τον παρά κολάζεσαι, με τον παρά κι αγιάζεις.
Τὸν ἀράπη καὶ ἄν τὸν πλένεις, τὸ σαπούνι σου χαλᾶς
Στοῦ κουφοῦ τὴν πόρτα ὅσο θέλεις βρόντα
Όποιος έχει ὀκνὸ παιδί προφήτη δεν γυρεύει.

Κάθε κακό θυμίζεται, κάθε καλό ξεχνιέται.
Ἐγὼ κακοπαντρεύτηκα καὶ όποια μὲ πῆρε ἄς κλαίει
Τῶν φρονίμων τὰ παιδιὰ πρὶν πεινάσουν μαγειρεύουν
Ὅποιος νύχτα περπατεί, λάσπες καὶ σκατὰ πατεί
Ὁ φοῦρνος τοῦ Χότζα γκρεμίζεται
Του κλέφτη κλέψανε κουπὶ κι αὐτὸς τοὺς κλέβει βάρκα
Τζάμπα κρασὶ ἄς είναι καὶ ξύδι

Κάνε Γιάννο μ' τὴ δουλειά σου, κι ύστερα καὶ πάλι θειὰ σου

Αλλού με τρίβεις, 'γούμενε, κι' αλλού 'χω 'γω τον πόνο

Ὅπου ἀκοῦς πολλὰ κεράσια, κράτα καὶ μικρὸ καλάθι
Ἀπὸ πίτα ποὺ δὲν τρῶς τί σὲ νοιάζει κι ἂν καεῖ
Μεγάλη μπουκιὰ φάε, μεγάλο λόγο μὴν πεῖς
Φᾶτε μάτια ψάρια καὶ κοιλιὰ περίδρομο

Τὸ πολὺ τὸ πηγαινέλα τὴν τρελαίνει τὴν κοπέλα

Οἱ ὄψιμες θέλουν βροχὲς κι οἱ πρώιμες δροσούλες

Ὁ νηστικός καρβέλια ονειρεύεται
Νηστικό αρκούδι δὲν χορεύει
Όποιος ανακατεύεται μὲ τὰ πίτουρα τον τρώνε οἱ κότες
Όποιος καεῖ στὸ χυλὸ φυσάει καὶ τὸ γιαούρτι
Τὸ μῆλο κάτω ἀπὸ τὴ μηλιὰ θὰ πέσει
Τὰ σῦκα – σῦκα καὶ τὴ σκάφη – σκάφη
Τὰ 'κανε ρόϊδο
Ὑπάρχουν καὶ ἀλλοῦ πορτοκαλιὲς ποὺ κάνουν πορτοκάλια
Δυὸ καρπούζια δὲν χωρᾶν σὲ μιὰ μασχάλη
Ἀπὸ τὴν πόλη ἔρχομαι καὶ στὴν κορφὴ κανέλλα
Μαζὶ μὲ τὸ βασιλικὸ ποτίζεται καὶ ἡ γλάστρα
Φασούλι τὸ φασούλι γεμίζει τὸ σακούλι
Ἀκριβὸς στὰ πίτουρα καὶ φτηνὸς στ' ἀλεύρι
Καλόμαθε ἡ γριὰ στὸ μέλι
Τὸ ξένο εἶναι πιὸ γλυκὸ
Ὅποιος δὲν θέλει νὰ ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινίζει
Κάποιο λάκκο ἔχει ἡ φάβα
Κούρευε λαγούς καὶ ἄρμεγε χελῶνες
Τὰ κάστανα θέλουν κρασὶ καὶ τὰ καρύδια μέλι
Κάθε πρᾶγμα στὸν καιρό του, κι ὁ κολιὸς τὸν Αὔγουστο
Πιάσ’ τ’ αὐγὸ καὶ κούρευ’ το

             *σταλίκι: σημάδι οριοθέτησης χωραφιών

επιμέλεια κeiμένου ntina

agxivasihn

delphi-times.blogspot.com

moments112.com

Πώς οι μνήμες μας σταθεροποιούνται ενώ κοιμόμαστε

Επιστήμονες στο Κέντρο για τη Διαθεματική Έρευνα στη Βιολογία (CNRS/Collège de France/INSERM) έδειξαν ότι τα κύματα δέλτα που εκπέμπονται ενώ κοιμόμαστε δεν είναι γενικευμένες περίοδοι σιωπής κατά τη διάρκεια των οποίων ο φλοιός αναπαύεται, όπως έχει περιγραφεί για δεκαετίες στη επιστημονική βιβλιογραφία. 

Αντί αυτού, απομονώνει ομάδες νευρώνων που παίζουν ουσιαστικό ρόλο στο σχηματισμό της μακροχρόνιας μνήμης. 
Τα αποτελέσματα της έρευνας που οδήγησε σε αυτό το σημαντικό εύρημα, δημοσιεύθηκαν στο Science, 18 Οκτωβρίου 2019.
Ενώ κοιμόμαστε, ο ιππόκαμπος απανενεργοποιείται μόνος του αυθόρμητα παράγοντας δραστηριότητα παρόμοια με αυτή που υπάρχει όταν είμαστε ξύπνιοι. 
Στέλνει πληροφορίες στον φλοιό, ο οποίος στη συνέχεια αντιδρά. 
Αυτή η ανταλλαγή συχνά ακολουθείται από μια περίοδο σιωπής που αποκαλείται "κύμα δέλτα" μετά με ρυθμική δραστηριότητα αποκαλείται "άτρακτος ύπνου". 
Αυτό συμβαίνει όταν τα φλοιϊκά κυκλώματα αναδιοργανώνονται για να διαμορφώσουν σταθερές μνήμες. 
Ωστόσο, ο ρόλος των κυμάτων δέλτα στη διαμόρφωση νέων αναμνήσεων είναι ακόμη ένα αίνιγμα: γιατί μια περίοδος σιωπής διακόπτει την ακολουθία των ανταλλαγών πληροφορίας μεταξύ του ιππόκαμπου και του φλοιού και την λειτουργική αναδιοργάνωση του φλοιού;
Οι συγγραφείς εδώ ερεύνησαν πιο επισταμένα αυτό που συμβαίνει κατά τη διάρκεια των ίδιων των κυμάτων δέλτα. 
Ανακάλυψαν, με έκπληξη, ότι ο φλοιός δεν είναι τελείως σιωπηλός αλλά ότι λίγοι νευρώνες παραμένουν ενεργοί και σχηματίζουν ομάδες, με άλλα λόγια μικρά, συν-ενεργά σύνολα που κωδικοποιούν πληροφορίες. 
Αυτή η απρόσμενη παρατήρηση υποδηλώνει ότι ο μικρός αριθμός των νευρώνων που ενεργοποιούνται όταν όλοι οι άλλοι μένουν σιωπηλοί μπορεί να πραγματοποιεί σημαντικούς υπολογισμούς ενώ προστατεύεται από πιθανές διαταραχές.
Και οι ανακαλύψεις από αυτή την εργασία πάνε ακόμη παραπέρα! 
Αυθόρμητες επανενεργοποιήσεις του ιππόκαμπου προσδιορίζουν ποιοι φλοιϊκοί νευρώνες παραμένουν ενεργοί κατά τη διάρκεια των κυμάτων δέλτα και αποκαλύπτουν μεταφορά πληροφορίας μεταξύ των δυο εγκεφαλικών δομών. 
Επιπροσθέτως, οι ομάδες που ενεργοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια των κυμάτων δέλτα διαμορφώθηκαν από νευρώνες που έχουν συμμετάσχει στη εκμάθηση μιας ειδικής χωρικής μνημονικής εργασίας κατά τη διάρκεια της ημέρας. 
Μαζί, αυτά τα στοιχεία, υποδεικνύουν ότι αυτές οι διεργασίες εμπλέκονται στην εδραίωση της μνήμης. 
Για να το επιδείξουν, σε αρουραίους, οι επιστήμονες προκάλεσαν τεχνητά κύματα δέλτα για να απομονώσουν είτε νευρώνες που σχετίζονταν με επανενεργοποιήσεις στον ιππόκαμπο ή τυχαίους νευρώνες. 
Αποτέλεσμα: Όταν οι σωστοί νευρώνες ήταν απομονωμένοι, οι αρουραίοι κατάφερναν να σταθεροποιούν τις αναμνήσεις τους και επιτύγχαναν στα χωρικά τεστ την επόμενη ημέρα.
Αυτά τα αποτελέσματα αλλάζουν ουσιαστικά το πώς αντιλαμβανόμαστε τον φλοιό. 
Τα κύματα δέλτα είναι έτσι ένα μέσο της επιλεκτικής απομόνωσης ομάδων επιλεγμένων νευρώνων, που στέλνουν κρίσιμες πληροφορίες μεταξύ των περιόδων του διαλόγου μεταξύ ιππόκαμπου και φλοιού, και την αναδιοργάνωση των φλοιϊκών κυκλωμάτων, για να διαμορφώσουν μακροχρόνιες μνήμες.

Πηγή: egno.gr
Πηγή: CNRS (National Centre for Scientific Research)
Περισσότερα στη δημοσίευση: Isolated cortical computations during delta waves support memory consolidation. Science.

Μελέτη εξηγεί πώς το θυμίαμα κάνει πολύ περισσότερα από το να “καθαρίζει τα κακά πνεύματα”

Η πράξη του θυμιάματος ήταν βαθιά ριζωμένη στην πνευματικότητα των περισσοτέρων αρχαίων λαών!
Η πρακτική
Η ακριβής μορφή της παράδοσης του θυμιάματος διαφέρει από λαό σε λαό  και υπάρχουν πολλές παραλλαγές για το πώς ακριβώς γίνεται το θυμίαμα, όμως θεωρούνται από όλους ότι είναι ένας τρόπος έκφρασης και βίωσης του καθαρμού του εαυτού μας. 
Το θυμίαμα, για πολλούς, είναι μέρος του “τρόπου με τον οποίο γίνονται τα πράγματα” και αποτελεί μέρος της καλής ζωής.
Σε ορισμένες παραδόσεις, όλοι οι άνθρωποι που το επιθυμούν συμμετέχουν στην τελετή του θυμιάματος σε έναν κύκλο. 
Σε άλλες πρακτικές, ένα άτομο, ένας ηλικιωμένος ή δάσκαλος, ηγείται  με προσευχές για όλους και μόνο αυτός ή αυτή θα θυμιάσει οι υπόλοιποι συμμετέχουν επικουρικά.
Το θυμίαμα γίνεται ξεκινώντας με το κάψιμο της άκρης του βοτάνου. 
Το βότανο πρέπει να χρησιμοποιείται μέχρι να μείνουν περίπου 5 εκατοστά, συμπεριλαμβανομένων των ριζών- αυτό το μέρος πρέπει να επιστραφεί στη Μητέρα Γη για να βοηθήσει στην αναπλήρωσή του.
Και σήμερα;
Έχουν γίνει μελέτες;
Και αν ναι, ποια τα συμπεράσματα;
Ας δουμε…
read more:https://botanologia.gr/meleti-exigei-pos-to-thymiama-kanei-poly-perissotera-apo-to-na-quot-katharizei-ta-kaka-pneymata-quot/

Οι σκέψεις μας είναι πολύ πιο καταστροφικές από όσο νομίζουμε!

Ζούμε συλλογικά και μπορούμε να υλοποιήσουμε ένα υπαρκτό μέλλον, κατασκευασμένο από οποιονδήποτε κατά την διάρκεια των εικοσιπέντε χιλιάδων ετών του κύκλου διττότητας. Εφόσον αυτός ο τελευταίος φτάνει στο τέλος του, μας παρέχει ένα ένα επίφοβο δυναμικό. Πολυάριθμες δυνατότητες δημιουργήθηκαν στο μέλλον, χωρίς ποτέ να υλοποιηθούν στο παρόν. 
Σήμερα, μη διαθέτοντας πλέον αξιόλογα στηρίγματα, σαρώνοντας τον αναλλοίωτο νόμο του χρόνου, η ανθρωπότητα αφυπνίζει επικίνδυνα δυναμικά καταχωνιασμένα εδώ κι εκατομμύρια χρόνια στο έρεβος του μέλλοντος. 
Οι θυμοί του πλανήτη μας, μας εκπλήσσουν, ενώ είναι το αποτέλεσμα υλοποίησης καταστροφικών μελλόντων, εφαρμογή του καθενός στην καθημερινή του ζωή!
Μια βίαιη σκέψη ή μια κουβέντα εξαπολύει στο μέλλον ένα φαινόμενο nocebo. 
Αρκεί στη συνέχεια να εφαρμόσεις αυτό το δυναμικό. 
Ένας μικρός θυμός θα προκαλέσει μια σημαντική επίπτωση, η οποία ήδη υπάρχει στο μέλλον. Για να μην αναφέρουμε τους κυκλώνες, τους ανεμοστρόβιλους που είναι δυνατό να εξαπολυθούν λόγω της βιαιότητας ενός λαού. 
Οι σκέψεις είναι πολύ πιο καταστροφικές από όσο νομίζουμε!
Γιατί να μην τις χρησιμοποιήσουμε αντίστροφα; 
Δεν μπορούμε να φανταστούμε την δύναμή τους....
Οι καταστροφές δεν είναι ποτέ φυσικές, αλλά αφορούν τη φύση, η οποία είναι στην υπηρεσία μας και που οι σκέψεις μας αλλάζουν μεταβάλλοντας το δυναμικό της!
Και μόνο ο διττός μας μπορεί να διευθετήσει ένα βλαβερό δυναμικό πριν να υλοποιηθεί από οποιονδήποτε.
Σύμφωνα με την ίδια φυσική διαδικασία, μπορούμε να είμαστε οι δημιουργοί της ευτυχίας των άλλων, χωρίς ποτέ να τους βλέπουμε στην καθημερινότητά μας!
Και γιατί μια ευχάριστη σκέψη καταστρέφει ένα δυσάρεστο δυναμικό;
Μια ευχάριστη σκέψη προς κάποιον που συναντάμε στο δρόμο αρκεί για να εξαπολύσει ένα ευχάριστο δυναμικό. 
Αυτό το άτομο θα μπορέσει να εφαρμόσει ένα συμπαθητικό μέλλον μόνο όταν η δική του σκέψη θα είναι της ίδιας τάξεως.
Και το άτομο αυτό θα νιώσει τότε μια στιγμιαία χαρά χωρίς καν να ξέρει το γιατί.
Και τι παράγει μια δυσάρεστη σκέψη;
Μια δυσάρεστη σκέψη επιτρέπει να υλοποιήσουμε ένα δυσάρεστο μέλλον, που αμέσως πυροδοτεί μια αντίδραση άμυνας. 
Νομίζουμε τότε αδίκως, ότι πρόκειται για μια αυθόρμητη αντιπάθεια.
ο να γνωρίζουμε αυτόν τον απλό μηχανισμό θα επέτρεπε να ρυθμίσουμε την πλειοψηφία των προβλημάτων στη γη. 
Δεν είναι ουτοπία, αλλά ένας νόμος, που το σημερινό τέλος του κύκλου διττοτητας, τον καθιστά μόνιμο!
Μα...ποιο τέλος;
Το τέλος των καιρών της διττότητας!

17

επιμέλεια κειμένου:ntina

Το μέλλον είναι τόσο παρόν, όσο και παρελθόν!

Το μέλλον που κατασκευάζουμε στη γη δεν έχει σχέση με εκείνο που είχαμε αποφασίσει μαζί με τον διττό μας, προτού τον εγκαταλείψουμε κατά τη διάρκεια της διττότητας.
Το μέλλον είναι τόσο παρόν όσο και το παρελθόν. 
Κάθε βρέφος το γνωρίζει.
Εν τούτοις, τα προβλήματά τους είναι διαφορετικά. 
Οφείλουν να προσαρμοστούν στον χώρο και στον χρόνο μας. 
Για σένα, αυτή η προσαρμογή είναι διαφορετική και μπορείς να χρησιμοποιήσεις τον παράδοξο ύπνο, για να προσπαθήσεις να ξεφορτωθείς μια ασθένεια, να κρατήσεις έναν έρωτα, να εξαφανίσεις μια στεναχώρια ή να βρεις χρήματα.
Ωστόσο είναι ανεπαρκές. 
Είναι ο τρόπος που ζεις και που σκέφτεσαι που πρέπει να αλλάξεις συγχρόνως, για να ξαναβάλεις τάξη στην αταξία.
-. Ο διττός μας θα έπρεπε να μας καθοδηγεί συνέχεια, κυρίως όταν τρομάζουμε, αλλά μας 

-. Γιατί μας βοηθάει μόνο όταν του το ζητήσουμε και μόνο αν η εμπιστοσύνη σου σ΄αυτόν, τον αφήνει να δρα ελεύθερα. 
Είναι επίσης κι ένας νόμος που μας προστατεύει, ειδάλλως θα είμαστε πάντα υποχρεωμένοι να τον υπακούμε. 
Θα γινόμασταν οι μαριονέτες του και θα γνώριζε πάντοτε εκ των προτέρων το μέλλον που του κατασκευάζουμε. 
Θα τον εγκλωβίζαμε και θα έπληττε. 
Να ζεις και να ξαναζείς το ίδιο πράγμα δεν είναι και τόσο συναρπαστικό.
Αυτό που τακτοποιείται με το χρόνο στο μέλλον μπορεί να εμφανιστεί στιγμιαία στο παρόν. Χρειάζεται βέβαια να προσπαθούμε να τακτοποιήσουμε το μέλλον, πριν να μας ενοχλήσει.
Μόνο ο διττός μας, μέσα από τις κατάλληλες ερωτήσεις του και τις απαντήσεις του, εξασφαλίζει την επιβίωσή μας μετά τον θάνατό μας. 
Οι άλλοι σε προσελκύουν στα όνειρά σου, για ν' αλλάξουν τις σκέψεις σου και να σε μετατρέψουν σε μαριονέτα. 
Επίσης ξέρουν πώς να σβήνουν από τη μνήμη σου τις άσχημες αναμνήσεις, που θα σε ωθούσαν να τους αποφύγεις, αντικαθιστώντας τες με εικόνες τόσο ευχάριστες, όσο και παραπλανητικές. 
Ξέρουν να θάβουν τους εφιάλτες σου κάτω από τρεις στρώσεις θαυμάσιων ονείρων, αλλά η ανάμνησή τους επικίνδυνη!
Οι πληροφορίες του διττού σου δεν σε εξαπατούν ποτέ. 
Είναι πάντα ευεργετικές. 
Πολύ συνοπτικές, πάνε στην ουσία και δεν λένε ποτέ κακό για κανέναν. 

                                                  επιμέλεια κειμένου:ntina

15