αλλά πριν γίνει μέλι θα την κρατήσω έτσι όπως είναι ξινούτσικη για να την έχω το καλοκαίρι για τις σαλάτες μας,
για τα χόρτα μας, όπως τα βλίτα μας,
τα κολοκυθάκια μας τα βραστά,
τις μπάμιες...
Και παίρνω άγουρα σταφύλια, από την κληματαριά μας,
τα πλένω πολύ καλά και
βάζω τις ρόγες των σταφυλιών στο γουδί και
τα πιέζω να βγάλουν τον ζωμό τους,
περνάω το χυμό από σίτα,
τον ρίχνω σε ένα μπουκαλάκι αφού αφήσω λίγο χώρο που τον γεμίζω με ελαιόλαδο,
κλείνω καλά το μπουκαλάκι μου και
αποθηκεύω στο ψυγείο για μία εβδομάδα! ntina
... και διαβάζω στο χρονολόγιο της Elena Namini:
Στην πιο αφρόντιστη και αθέατη γωνιά του κτήματος, έχει μεγαλώσει μια άγρια κληματαριά.
Ανέβηκε τάχιστα σε ένα μικρό υπόστεγο, στο οποίο πάντα φυλάω κάποια καυσόξυλα για τις χειμωνιάτικες μέρες που έρχομαι στο κτήμα.
Ανεξέλεγκτα κρέμασε και άπλωσε και σχεδόν το σκέπασε.
Κοιτώντας, είδα ότι είναι γεμάτη σταφύλια!
Θυμήθηκα την υπέροχη κληματαριά - κρεβατίνα στο σπίτι του παππού στο χωριό.
Κάτω ακριβώς είχε κάνει ένα κρεβάτι με σανίδες και κουρελούδες.
Γιατάκι το έλεγε και εκεί κοιμόταν όλο το καλοκαίρι κι εμείς εκεί τρέχαμε κάθε φορά που πηγαίναμε σπίτι του.
Έχει αποτυπωθεί στην μνήμη μου η εικόνα της γιαγιάς να χτυπάει σε ένα πέτρινο μεγάλο γουδί που είχαν στην αυλή, αγουρίδες.
Τα πράσινα ξινά σταφύλια που μάζευε ο παππούς, αραιώνοντας με τέχνη τα τσαμπιά της κληματαριάς.
Τι σου είναι το μυαλό όμως!
Επανέφερε αυτή την εικόνα και ήταν αδύνατον να μην μαζέψω αγουρίδες βλέποντας τες σήμερα!
Λες και ήθελα να ζωντανέψω παιδικές στιγμές.
Μου έδωσε χαρά αυτή η αίσθηση.
Μάζεψα λοιπόν τις αγουρίδες!
Ξέρετε, παλιά, αυτή την εποχή που δεν υπήρχαν λεμόνια, δεν έκαναν φυσικά εισαγωγές λεμονιών.
Οι γυναίκες χρησιμοποιούσαν χυμό αγουρίδας.
Με αυτές έδιναν όξινη γεύση και ιδιαίτερο άρωμα στα φαγητά και στις σαλάτες τους. Κάποιες νοικοκυρές στα χωριά το κάνουν ακόμη.
Έτσι κλείνουν την πόρτα στα λεμόνια Αφρικής, Αργεντινής, Χιλής κλπ και οι αγουρίδες μετατρέπονταν σε …καλοκαιρινά λεμόνια!
Σε εγχώρια, εναλλακτική επιλογή.
από το χρονολόγιο της Elena Namini -https://www.facebook.com/elena.namini/posts/pfbid0UweyTpfxSgDkgWLHQcXffT8mUBeAFfhF2snTME8QGb9xL2eT76CirZWpQNoJ176bl
σταχυολογήματα
-. αξέχαστες οι μπάμιες που έκανε η μάνα μου με αγγουρίδες που έστριβε από τη δίφορη εφτάκιλη κληματαριά της αυλής του πατρικού μας, με το ωραίο χαρουπόμελο! #Κώστας Καράτζης
-. η μνήμη η παλιά, ένα κλωνάρι με φύλλα και αγουρίδα στον πάτο της κατσαρόλας και από πάνω ντολμαδάκια! #Εύα Παπαδάκη-Βουγιούκα
-. στα ορεινά, σε υψόμετρο κοντά στα 1000 μέτρα, κανένα κλήμα δεν προλάβαινε να κάνει σταφύλια, λόγω των καιρικών συνθηκών.
Έτσι, περά από τη σκιά, αυτό που πρόσφερε ήταν ακριβώς οι αγουρίδες.
Θυμάμαι ακόμα τον πατέρα μου να τις στύβει ανάμεσα στα χέρια του πάνω από ένα πιάτο κουκιά ή φασολάκια χωρίς σάλτσα #Pantelis Mitsiou
-. αγουρίδα ονομάζεται το άγουρο σταφύλι και συγκεκριμένα ο φρουτώδης χυμός από άγουρα σταφύλια.
Ο τρόπος συντήρησης είναι πανεύκολος: καταψύχουμε σε σακουλάκια και χρησιμοποιούμε για να δώσουμε στα φαγητά μας γλυκόξινη γεύση.
Κάποτε η αγουρίδα αντικαθιστούσε το λεμόνι την περίοδο που ήταν εκτός εποχής.
-. Η αγουρίδα, η πιο συνηθισμένη από άγουρα σταφύλια αλλά και από πολλά άλλα άγουρα φρούτα και λαχανικά, χρησιμοποιείτο από αρχαιοτάτων χρόνων.
Για τους Γάλλους vertjus (πράσινος χυμός), η χρήση της στη μαγειρική είναι πολύ εκτεταμένη σε διαφορετικούς τύπους βινεγκρέτ, για να συνοδεύσει θαλασσινά, ψάρια και κρέατα, σάλτσες, για ντεγλασάρισμα κ.λπ.
Η οξύτητά της μπορεί να ισούται με το pH του λεμονιού, δηλαδή 2,5 ph.
Καθιστά δυνατή την αναπαραγωγή της λεγόμενης «ξηρής» οξύτητας, ενώ παρέχει ελαφριά αρώματα φρούτων, νότες ζαχαρωμένων φρούτων και οξείδωση.
Πλέον χρησιμοποιείται σε κοκτέιλ μπαρ για να αντικαταστήσει το λεμόνι και να φέρει νέες γευστικές εμπειρίες σε κλασικές συνταγές κοκτέιλ.
Απαραίτητο στοιχείο της μεσαιωνικής κουζίνας, η αγουρίδα είναι μια λεπτή εναλλακτική λύση του ξυδιού ή του χυμού λεμονιού.
Το καλοκαίρι, ο αμπελουργός κόβει μέρος από τα μη ώριμα σταφύλια.
Πιεσμένος, φιλτραρισμένος και παστεριωμένος, ο χυμός σταφυλιού φέρνει μια λεπτή όξινη πινελιά στα πιάτα σας, πιο ελαφριά από το ξύδι, πιο γλυκιά από το λεμόνι.
Σύμφωνα με έρευνες, ο χυμός υπήρχε στο 42% των μεσαιωνικών συνταγών.
Η αγουρίδα συνδέθηκε γενικά με το καλοκαίρι και τα ευαίσθητα πουλερικά, ενώ το ξύδι για το χειμώνα, με βοδινό ή χοιρινό κρέας.
Με την παστερίωση αυτό το πρόβλημα λύθηκε και μπορούμε να τη βρούμε στο εμπόριο.
περισσότερες πληροφορίες:
Στην πιο αφρόντιστη και αθέατη γωνιά του κτήματος, έχει μεγαλώσει μια άγρια κληματαριά.
Ανέβηκε τάχιστα σε ένα μικρό υπόστεγο, στο οποίο πάντα φυλάω κάποια καυσόξυλα για τις χειμωνιάτικες μέρες που έρχομαι στο κτήμα.
Ανεξέλεγκτα κρέμασε και άπλωσε και σχεδόν το σκέπασε.
Κοιτώντας, είδα ότι είναι γεμάτη σταφύλια!
Θυμήθηκα την υπέροχη κληματαριά - κρεβατίνα στο σπίτι του παππού στο χωριό.
Κάτω ακριβώς είχε κάνει ένα κρεβάτι με σανίδες και κουρελούδες.
Γιατάκι το έλεγε και εκεί κοιμόταν όλο το καλοκαίρι κι εμείς εκεί τρέχαμε κάθε φορά που πηγαίναμε σπίτι του.
Έχει αποτυπωθεί στην μνήμη μου η εικόνα της γιαγιάς να χτυπάει σε ένα πέτρινο μεγάλο γουδί που είχαν στην αυλή, αγουρίδες.
Τα πράσινα ξινά σταφύλια που μάζευε ο παππούς, αραιώνοντας με τέχνη τα τσαμπιά της κληματαριάς.
Τι σου είναι το μυαλό όμως!
Επανέφερε αυτή την εικόνα και ήταν αδύνατον να μην μαζέψω αγουρίδες βλέποντας τες σήμερα!
Λες και ήθελα να ζωντανέψω παιδικές στιγμές.
Μου έδωσε χαρά αυτή η αίσθηση.
Μάζεψα λοιπόν τις αγουρίδες!
Ξέρετε, παλιά, αυτή την εποχή που δεν υπήρχαν λεμόνια, δεν έκαναν φυσικά εισαγωγές λεμονιών.
Οι γυναίκες χρησιμοποιούσαν χυμό αγουρίδας.
Με αυτές έδιναν όξινη γεύση και ιδιαίτερο άρωμα στα φαγητά και στις σαλάτες τους. Κάποιες νοικοκυρές στα χωριά το κάνουν ακόμη.
Έτσι κλείνουν την πόρτα στα λεμόνια Αφρικής, Αργεντινής, Χιλής κλπ και οι αγουρίδες μετατρέπονταν σε …καλοκαιρινά λεμόνια!
Σε εγχώρια, εναλλακτική επιλογή.
από το χρονολόγιο της Elena Namini -https://www.facebook.com/elena.namini/posts/pfbid0UweyTpfxSgDkgWLHQcXffT8mUBeAFfhF2snTME8QGb9xL2eT76CirZWpQNoJ176bl
σταχυολογήματα
-. αξέχαστες οι μπάμιες που έκανε η μάνα μου με αγγουρίδες που έστριβε από τη δίφορη εφτάκιλη κληματαριά της αυλής του πατρικού μας, με το ωραίο χαρουπόμελο! #Κώστας Καράτζης
-. η μνήμη η παλιά, ένα κλωνάρι με φύλλα και αγουρίδα στον πάτο της κατσαρόλας και από πάνω ντολμαδάκια! #Εύα Παπαδάκη-Βουγιούκα
-. στα ορεινά, σε υψόμετρο κοντά στα 1000 μέτρα, κανένα κλήμα δεν προλάβαινε να κάνει σταφύλια, λόγω των καιρικών συνθηκών.
Έτσι, περά από τη σκιά, αυτό που πρόσφερε ήταν ακριβώς οι αγουρίδες.
Θυμάμαι ακόμα τον πατέρα μου να τις στύβει ανάμεσα στα χέρια του πάνω από ένα πιάτο κουκιά ή φασολάκια χωρίς σάλτσα #Pantelis Mitsiou
-. αγουρίδα ονομάζεται το άγουρο σταφύλι και συγκεκριμένα ο φρουτώδης χυμός από άγουρα σταφύλια.
Ο τρόπος συντήρησης είναι πανεύκολος: καταψύχουμε σε σακουλάκια και χρησιμοποιούμε για να δώσουμε στα φαγητά μας γλυκόξινη γεύση.
Κάποτε η αγουρίδα αντικαθιστούσε το λεμόνι την περίοδο που ήταν εκτός εποχής.
-. Η αγουρίδα, η πιο συνηθισμένη από άγουρα σταφύλια αλλά και από πολλά άλλα άγουρα φρούτα και λαχανικά, χρησιμοποιείτο από αρχαιοτάτων χρόνων.
Για τους Γάλλους vertjus (πράσινος χυμός), η χρήση της στη μαγειρική είναι πολύ εκτεταμένη σε διαφορετικούς τύπους βινεγκρέτ, για να συνοδεύσει θαλασσινά, ψάρια και κρέατα, σάλτσες, για ντεγλασάρισμα κ.λπ.
Η οξύτητά της μπορεί να ισούται με το pH του λεμονιού, δηλαδή 2,5 ph.
Καθιστά δυνατή την αναπαραγωγή της λεγόμενης «ξηρής» οξύτητας, ενώ παρέχει ελαφριά αρώματα φρούτων, νότες ζαχαρωμένων φρούτων και οξείδωση.
Πλέον χρησιμοποιείται σε κοκτέιλ μπαρ για να αντικαταστήσει το λεμόνι και να φέρει νέες γευστικές εμπειρίες σε κλασικές συνταγές κοκτέιλ.
Απαραίτητο στοιχείο της μεσαιωνικής κουζίνας, η αγουρίδα είναι μια λεπτή εναλλακτική λύση του ξυδιού ή του χυμού λεμονιού.
Το καλοκαίρι, ο αμπελουργός κόβει μέρος από τα μη ώριμα σταφύλια.
Πιεσμένος, φιλτραρισμένος και παστεριωμένος, ο χυμός σταφυλιού φέρνει μια λεπτή όξινη πινελιά στα πιάτα σας, πιο ελαφριά από το ξύδι, πιο γλυκιά από το λεμόνι.
Σύμφωνα με έρευνες, ο χυμός υπήρχε στο 42% των μεσαιωνικών συνταγών.
Η αγουρίδα συνδέθηκε γενικά με το καλοκαίρι και τα ευαίσθητα πουλερικά, ενώ το ξύδι για το χειμώνα, με βοδινό ή χοιρινό κρέας.
Με την παστερίωση αυτό το πρόβλημα λύθηκε και μπορούμε να τη βρούμε στο εμπόριο.
περισσότερες πληροφορίες:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου