Στην Υεμένη η ανθρωπότητα ψυχορραγεί...

           

                                             γράφει ο Στέφανος Μαντζαρίδης στο enfo.gr

Το όνομα της ήταν Amal. Amal στα αραβικά σημαίνει ελπίδα. Η ελπίδα πέθανε στην Υεμένη...

Υπάρχει μια γωνιά του πλανήτη όπου παιδιά σαν την Amal δεν θα μεγαλώσουν ποτέ...
Υπάρχει μια γωνιά του πλανήτη που τα παιδιά πεθαίνουν σαν τις μύγες μα κανείς δεν στρέφει το βλέμμα του σ’ αυτήν…
Υπάρχει μια γωνιά του πλανήτη που οι βόμβες πέφτουν σαν καταρρακτώδη βροχή μα καμία πορεία διαμαρτυρίας δεν θα γίνει γι αυτήν…
Υπάρχει μια γωνιά του πλανήτη που σε λίγο καιρό δεν θα ζουν άνθρωποι μα κανείς δεν δίνει δεκάρα…
Υπάρχει μια γωνιά του πλανήτη που δε λίγο καιρό θα υπάρχει μονάχα στο σελίδες των βιβλίων της ιστορίας μα κανείς δεν ασχολείται μ’ αυτήν…
Υπάρχει μια γωνιά του πλανήτη που εκλιπαρεί για βοήθεια μα το μόνο που αντικρίζει είναι οι πλάτες όλων μας…

Υεμένη…
Μια ολόκληρη γενιά κοντεύει πια να σβήσει. Να χαθεί σαν να μην υπήρξε ποτέ της. 22 εκατομμύρια άνθρωποι, το 80% του πληθυσμού της χώρας, εκλιπαρούν για ανθρωπιστική βοήθεια καθώς βλέπουν τη ζωή τους να χάνεται μέρα με την ημέρα.

Ανάμεσα τους 11 εκατομμύρια παιδιά… 400.000 παιδιά κινδυνεύουν άμεσα με υποσιτισμό, 5.000 παιδιά έχουν ήδη χάσει τη ζωή τους ενώ 2 εκατομμύρια βρίσκονται εκτός σχολείου λόγω της καταστροφής ως τώρα 2.500 σχολείων από τους συνεχείς βομβαρδισμούς από τη Σαουδική Αραβία.
Σύμφωνα με την UNICEF, κάθε 10 λεπτά της ώρας πεθαίνει κι ένα παιδί στην Υεμένη από πείνα, αρρώστιες ή βομβαρδισμούς...

3 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν πάρει ως τον σκληρό δρόμο της προσφυγιάς, την ώρα που σχεδόν 15 εκατομμύρια άνθρωποι στη χώρα δεν έχουν πρόσβαση σε υγιεινή και καθαρό πόσιμο νερό.
Η χολέρα έχει κάνει ήδη την εμφάνιση της θερίζοντας όσους έχουν καταφέρει να παραμείνουν ακόμα ζωντανοί. Την ώρα που σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας τα καταγεγραμμένα σε 58 αναπτυσσόμενες χώρες κρούσματα χολέρας είναι 110.000, στην Υεμένη σύμφωνα με την ίδια μελέτη ξεπερνούν το 1.000.000…

Κι όμως…
Κανένας δεν στρέφει το βλέμμα του στη γωνιά αυτή του πλανήτη… Κανένα μεγάλο Μ.Μ.Ε. δεν αφιερώνει χρόνο στα δελτία του στην πολύπαθη αυτή χώρα, έστω και με τον γεμάτο υποκρισία τρόπο που το κάνει για άλλα πολύπαθα  μέρη. Κανένας μεγάλος δημοσιογραφικός οργανισμός δεν οργανώνει αποστολές στη χώρα. Κανένας δεν μιλάει γι αυτήν, κανένας δεν συγκινείται... Οι εικόνες των σκελετωμένων από την πείνα και τις στερήσεις παιδιών της Υεμένης που εμφανίζονται στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης δεν μοιάζουν να απασχολούν κανέναν από εκείνους που παίρνουν τις αποφάσεις.
Καμία βοήθεια, κανένα δάκρυ, καμία ντροπή…

Η αιτία της αδιαφορίας της Δύσης αλλά και του Αραβικού κόσμου;
Μα τι άλλο πέρα από το ότι τον ρόλο του θύτη επωμίζονται τα αγαπημένα παιδιά των Η.Π.Α., οι Σαουδάραβες. Ποιος να τολμήσει να υψώσει το ανάστημα σε μια χώρα που διατηρεί άριστες εμπορικές σχέσεις με τρία από τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, τις Η.Π.Α., τη Μεγάλη Βρετανία και τη Γαλλία. Ποιος θα τολμήσει να φωνάξει ως εδώ στη χώρα που αποτελεί έναν από τους καλύτερους πελάτες οπλικών συστημάτων της Δύσης; Ποιος άραγε;

Η αφορμή για το δράμα της Υεμένης δεν είναι άλλη από τα γνωστά παιχνίδια εξουσίας. Από το 2015 μέχρι σήμερα ένας από τους πιο άγριους εμφυλίους πολέμους διεξάγεται στη χώρα λόγω της αποτυχημένης μετάβασης της εξουσίας από τον επί 33 χρόνια Πρόεδρο της χώρας Σάλεχ στον νέο Πρόεδρο Μανσούρ Χάντι, γεγονός που οδήγησε στην εξορία σε Σαουδαραβικό έδαφος τον δεύτερο, δίνοντας έτσι την ευκαιρία που ζητούσε η Σαουδική Αραβία για να επέμβει στην Υεμένη. Από την άλλη πλευρά τον απερχόμενο Πρόεδρο υποστηρίζει ανοιχτά το Ιράν με αποτέλεσμα να μετατραπεί η Υεμένη σε Κρανίου Τόπο...

Πραγματική όμως αιτία του εγκλήματος που συντελείται στην Υεμένη δεν είναι άλλη από τον κόλπο του Άντεν και κατ’ επέκταση τα στενά Μπαμπ ΕΛ Μαντέμπ που ενώνουν τη Μεσόγειο και τη Διώρυγα του Σουέζ με τον Ιδικό και τον Ειρηνικό Ωκεανό αντίστοιχα. Στενά που αποτελούν στρατηγικό σημείο για το διεθνές εμπόριο καθώς σχεδόν όλο το εμπόριο από την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Κίνα, την Ιαπωνία και την Ινδία περνάει από το σημείο αυτό… 4,8 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου μετακινούνται, ακόμα, καθημερινά μέσω των στενών, γεγονός που κάνει ακόμα μεγαλύτερη τη λύσσα για επικράτηση στην περιοχή της Σαουδικής Αραβίας και του Ιράν.

Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να σβήνει με μαρτυρικό τρόπο ένας ολόκληρος λαός.
Ποιος όμως να δώσει σημασία στα παιδιά της Υεμένης όταν παίζονται τόσα συμφέροντα; Ποιος στην ‘’πολιτισμένη’’ Δύση να δακρύσει για τα παιδιά που πεθαίνουν με τον πιο βάρβαρο τρόπο όταν για αυτόν οι αριθμοί έχουν μεγαλύτερη αξία από τους ανθρώπους;
Ποιος; Απλά, κανείς!