Πόση Βιταμίνη D μπορούμε να λάβουμε με Ασφάλεια;

Πόση Βιταμίνη D μπορούμε να λάβουμε με Ασφάλεια;
Τι πρέπει να γνωρίζουμε για την ασφαλή λήψη αυτής της ζωτικής βιταμίνης.
Dr. Δημήτρης Τσουκαλάς, MD
Η  σημασία της βιταμίνης D για την υγεία μας έχει αναγνωριστεί ευρέως και η μέτρηση των επιπέδων της στο αίμα άρχισε πλέον να γίνεται μέρος των εξετάσεων ρουτίνας σε σημαντικό αριθμό ιατρικών ειδικοτήτων.
Η μέτρηση των επιπέδων της συνταγογραφείται πλέον συχνά από ενδοκρινολόγους, παιδιάτρους, νευρολόγους, ρευματολόγους, ορθοπαιδικούς, παθολόγους και άλλους. Παράλληλα, όλο και περισσότεροι γιατροί χορηγούν βιταμίνη D στην προσπάθεια να αποκαταστήσουν την έλλειψη της. Πρόκειται για μια τεράστια πρόοδο που μπορεί να ωφελήσει ουσιαστικά στην βελτίωση της υγείας εύκολα και αποτελεσματικά. 
Βιταμίνη D και τοξικότητα
Για να αποκομίσουμε όμως τα οφέλη που μπορεί να μας προσδώσει η βιταμίνη D, πρέπει να διατηρούμε επίπεδα στο αίμα πάνω από 50 ng/mL καθόλη τη διάρκεια του έτους^(2,3).
Δόσεις από 5 -10.000iu ημερησίως, για τους ενήλικες, είναι οι ελάχιστες, ώστε να επιτευχθεί ένα ικανό βιολογικό αποτέλεσμα και να επιτευχθούν τιμές υψηλότερες των 50 ng/mL. 
Είναι πρακτικά αδύνατο να προκύψει τοξικότητα με τη λήψη βιταμίνης D στη φυσική της μορφή. Η συνήθης μορφή βιταμίνης D που χορηγείται με σκοπό τη συμπλήρωση, αφορά στη φυσική της μορφή -25(ΟΗ)D3- όπως αυτή παράγεται στο ανθρώπινο σώμα από την έκθεση στον ήλιο. Η συγκεκριμένη μορφή είναι προ-βιταμίνη, δεν είναι ενεργή και ενεργοποιείται από τον οργανισμό, όταν και εφόσον χρειάζεται. 
Η τοξικότητα που έχει καταγραφεί, δεν αφορά στη χορήγηση της βιταμίνης D στη φυσική της μορφή. Σπάνιες περιπτώσεις τοξικότητας έχουν καταγραφεί μετά από χορήγηση φαρμακευτικών μορφών της D3: 1,25 (OH)2 D3. 
Μπορεί όμως η χορήγηση της, σε αυξημένες δόσεις, να προκαλέσει τοξικότητα; 
Η απάντηση είναι ότι θεωρητικά αυτό μπορεί να συμβεί, ωστόσο πρακτικά είναι αδύνατον.
Αναφέρονται μεμονωμένες περιπτώσεις στη βιβλιογραφία, όπου από λάθος ελήφθησαν τεράστιες ποσότητες βιταμίνης D3, όπως 2.400.000 ή 1.680.000 μονάδων βιταμίνης D ημερησίως⁽⁴⁾. 
Εκδηλώθηκαν συμπτώματα τοξικότητας από βιταμίνη D, όπως κράμπες, ναυτία και ζάλη μετά από την πρόσληψη αυτών των δόσεων, επί 5μήνου. 
Για να λάβει κανείς αυτή τη δόση βιταμίνης D, θα πρέπει να καταναλώσει πάνω από 800 κάψουλες των 2.000 μονάδων ημερησίως, πράγμα πρακτικά μη εφικτό.  
 Η βιταμίνη D3 δεν είναι τόσο τοξική όσο θεωρούνταν κάποτε.
Prof. Michael Holick, MD, Phd
Mayo Clinic Proceedings⁽⁵⁾
Βιταμίνη D και ασβέστιο
Μια από τις κοινές ανησυχίες γιατρών και φαρμακοποιών, σχετικά με την λήψη υψηλών δόσεων βιταμίνης D, είναι η εκδήλωση τοξικότητας μέσω της αύξησης των επιπέδων ασβεστίου στο αίμα⁽⁶⁾.  
Από την αναθεώρηση μελετών στο θέμα, δεν προκύπτει κανένα περιστατικό τοξικών επιπέδων του ασβεστίου για επίπεδα βιταμίνης D -στη φυσική της μορφή (25ΟΗD3)- στο αίμα έως και επτά φορές πάνω από τα φυσιολογικά (700 ng/mL), τα φυσιολογικά επίπεδα είναι μέχρι 100 ng/mL⁽⁴⁾.
Οι συνιστώμενες ανώτερες ασφαλείς δόσεις, σύμφωνα με την Αμερικάνικη Ενδοκρινολογική Εταιρεία, χωρίς την παρακολούθηση και μέτρηση των επιπέδων της από γιατρό, είναι οι 10.000 μονάδες ημερησίως για τους ενήλικες και 4.000 μονάδες για παιδιά από 8-18 ετών. 
Η πρόσληψη δόσεων υψηλότερων των 10.000iu ημερησίως, με σκοπό την αποκατάσταση σημαντικής έλλειψης της βιταμίνης D, θα πρέπει να γίνεται με την παρακολούθηση γιατρού και την μέτρηση των επιπέδων της στο αίμα.
Οι παραπάνω δόσεις είναι απολύτως φυσιολογικές και αναμενόμενες, εφόσον το ανθρώπινο σώμα μετά από την έκθεση στον ήλιο, το καλοκαίρι, παράγει 10-20.000 μονάδες βιταμίνης D, σε 15 περίπου λεπτά. Δόσεις από 5 -10.000iu ημερησίως, για τους ενήλικες, είναι οι ελάχιστες ώστε να επιτευχθεί ένα ικανό βιολογικό αποτέλεσμα.
Δεν έχει αναφερθεί στη βιβλιογραφία καμία περίπτωση τοξικότητας, έως και για ημερήσιες δόσεις 30.000 μονάδων ημερησίως 25-ΟΗ-D3 (της μορφής βιταμίνης D που παράγεται στο σώμα μας από την έκθεση στον ήλιο) και για επίπεδα έως 200 ng/mL στο αίμα για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Νεότερα δεδομένα υποδεικνύουν ότι η βιταμίνη D είναι ασφαλής σε δόσεις πολύ υψηλότερες από αυτές που θεωρούνταν ασφαλείς στο παρελθόν^(1,3,5). 
Να σημειωθεί όμως ότι η βιταμίνη D θα πρέπει να λαμβάνεται μαζί με βιταμίνη Κ2 και μαγνήσιο, που είναι οι βασικοί συμπαράγοντες στην επίτευξη της μέγιστης ευεργετικής της δράσης.
Νεότερα δεδομένα υποδεικνύουν ότι η βιταμίνη D είναι ασφαλής σε δόσεις πολύ υψηλότερες από αυτές που θεωρούνταν ασφαλείς στο παρελθόν^(1,3,5). 
Να σημειωθεί όμως ότι η βιταμίνη D θα πρέπει να λαμβάνεται μαζί με βιταμίνη Κ2 και μαγνήσιο, που είναι οι βασικοί συμπαράγοντες στην επίτευξη της μέγιστης ευεργετικής της δράσης.
Νεότερα δεδομένα υποδεικνύουν ότι η βιταμίνη D είναι ασφαλής σε δόσεις πολύ υψηλότερες από αυτές που θεωρούνταν ασφαλείς στο παρελθόν^(1,3,5). 
Να σημειωθεί όμως ότι η βιταμίνη D θα πρέπει να λαμβάνεται μαζί με βιταμίνη Κ2 και μαγνήσιο, που είναι οι βασικοί συμπαράγοντες στην επίτευξη της μέγιστης ευεργετικής της δράσης.
Βιταμίνη D Ιδανικές Τιμές και Διόρθωση της Έλλειψης
Κατά τη διάρκεια του έτους, τα χαμηλότερα επίπεδα βιταμίνης D παρατηρούνται στο τέλος του χειμώνα και στις αρχές της άνοιξης.
Χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D αυτές τις περιόδους του έτους, συνδέονται με αυξημένη δραστηριότητα σε καρδιοπάθειες, διαβήτη, υπέρταση και αυτοάνοσα νοσήματα όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας, ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος, η ψωρίαση και η ρευματοειδής αρθρίτιδα^[7,8].
Η βιταμίνη D έχει σημαντική ανοσο-ρυθμιστική δράση και παίζει κεντρικό ρόλο στην ανάπτυξη και στην πορεία των αυτοάνοσων ασθενειών. 
Επαρκή επίπεδα είναι απαραίτητα για την ομαλή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος, τόσο για τη μείωση της πιθανότητας νόσου από λοιμώξεις όσο και για την ικανότητα του ανοσοποιητικού να αναγνωρίζει τους δικού του ιστούς. 
Χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D, συνδέονται με περισσότερες εξάρσεις και χειρότερη πορεία των αυτοάνοσων ασθενειών^[7-9].
"Είναι πρακτικά αδύνατο να προκύψει τοξικότητα με τη λήψη βιταμίνης D στη φυσική της μορφή, αυτή που παράγει το ανθρώπινο σώμα με την έκθεση στον ήλιο."
Σε πρόσφατη μελέτη, προτείνεται στα άτομα που έχουν αυξημένο κίνδυνο για εποχική γρίπη ή COVID-19, η χορήγηση 10.000iu βιταμίνης D3 ημερησίως για αρκετές εβδομάδες, ώστε να ανεβάσουν γρήγορα τα επίπεδα τους. 
Στη συνέχεια, προτείνεται η λήψη 5.000iu ημερησίως. 
Στόχος είναι η επίτευξη επιπέδων βιταμίνης 25(ΟΗ)D3 πάνω από 40-60 ng/mL^[10].
Στην διόρθωση της έλλειψης βιταμίνης D σε ασθενείς με αυτοάνοσα, αλλά και σε όσους εμφανίζουν βαριά νόσο, πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ότι τείνουν να εμφανίζουν αντίσταση στη βιταμίνη D, απαιτούνται δηλαδή πολύ μεγαλύτερες δόσεις και υψηλότερα επίπεδα, ώστε να επιτευχθεί η ίδια βιολογική δράση που εμφανίζει η D στους υγιείς^[11,12].
Μέσα από την κλινική μας εμπειρία, έχουμε διαπιστώσει ότι η διόρθωση της έλλειψης της D, δεν προσδίδει τα πλήρη οφέλη όταν αυτή πραγματοποιηθεί κατά τη στιγμή της έξαρσης ενός χρόνιου, αυτοάνοσου ή οξέως νοσήματος. Χρειάζονται αρκετές εβδομάδες ή και μήνες χορήγησης θεραπευτικών δόσεων, παράλληλα με την διόρθωση ελλείψεων σε συμπαράγοντες της βιταμίνης D όπως βιταμίνη Κ2, βιταμίνες του συμπλέγματος Β, μαγνήσιο, ψευδάργυρο, ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες του οργανισμού και να παρατηρηθεί σημαντική κλινική βελτίωση^[13,14].

Βιβλιογραφία

1. Changing Incidence of Serum 25-Hydroxyvitamin D Values Above 50 ng/mL: A 10-Year Population-Based Study Daniel V. Dudenkov, MD et. al. Mayo Clinic Proceedings 
2. Vitamin D in Health and Disease Robert P. Heaney Creighton University.
   Clin J Am Soc Nephrol 3: 1535–1541, 2008.
3. Evidence that Vitamin D Supplementation Could Reduce Risk of Influenza and COVID-19 Infections and Deaths by William B. Grant et. al.  https://www.mdpi.com/2072-6643/12/4/988/htm
4. Risk assessment for vitamin D. John N Hathcock, Andrew Shao, Reinhold Vieth, and Robert Heaney. Am J Clin Nutr 2007;85:6–18
5. Vitamin D Is Not as Toxic as Was Once Thought: A Historical and an Up-to-Date Perspective Michael F. Holick, PhD, MD Mayo Clinic Proceedings. DOI: https://doi.org/10.1016/j.mayocp.2015.03.015 
6. Evaluation, Treatment, and Prevention of Vitamin D Deficiency: 
   J Clin Endocrinol Metab, July 2011, 96(7)1911–1930
7. Widespread seasonal gene expression reveals annual differences in human immunity and physiology. Xaquin Castro Dopico et al. Nature Communications volume. 12 May 2015.
8.  The Implication of Vitamin D and Autoimmunity: a Comprehensive Review Chen-Yen Yang, Patrick S. C. Leung, Iannis E. Adamopoulos, and M. Eric Gershwin. Clin Rev Allergy Immunol. 2018
9. Emerging Role of Vitamin D in Autoimmune Diseases: An Update on Evidence and Therapeutic Implications Giuseppe Murdaca. Autoimmun Rev . 2019 Sep.
10. Evidence that Vitamin D Supplementation Could Reduce Risk of Influenza and COVID-19 Infections and Deaths. William B. Grant et al. Nutrients March 2020.
11. A pilot study assessing the effect of prolonged administration of high daily doses of vitamin D on the clinical course of vitiligo and psoriasis Danilo C Finamor et.al. Dermatoendocrinol. 2013 Jan.  
12. “Effect of calcifediol treatment and best available therapy versus best available therapy on intensive care unit admission and mortality among patients hospitalized for COVID-19: A pilot randomized clinical study” Marta Entrenas Castillo et al. J Steroid Biochem Mol Biol. 2020 Oct.
13. World aging population, chronic diseases and impact of modifiable-metabolic risk factors. Dr. Dimitris Tsoukalas, MD (Greece). European Institute of Nutritional Medicine, E.I.Nu.M. 20th International Congress of Rural Medicine 2018. Tokyo - Japan. 
14. Sufficient vitamin D status positively modified ventilatory function in asthmatic children following a Mediterranean diet enriched with fatty fish intervention study. Maria M Papamichael, Catherine Itsiopoulos, Katrina Lambert, Charis Katsardis, Dimitris Tsoukalas, Bircan Erbas. Nutr Res . 2020 Aug 16.
    

Επιμέλεια Κειμένου: Επιστημονική Ομάδα Metabolomic Medicine

Ο λόγος του S.Bhakdi στους Έλληνες, όπου αναφέρονται τα ευρήματα πρόσφατης έρευνας στη Γερμανία

Στις 19 Δεκεμβρίου ήταν προγραμματισμένο να μιλήσει τους Έλληνες που βρίσκονταν στο Πάρκο Ελευθερίας ο κορυφαίος ιολόγος της Γερμανίας, Sucharit Bhakdi, παρόλα αυτά η κακή σύνδεση οδήγησε στην ματαίωση της ομιλίας του. 
Οι «υγειονομικοί κατά της υποχρεωτικότητας», δημοσίευσαν αναλυτικά το λόγο του S.Bhakdi, αλλά και το A.Burkhardt, οι οποίοι επί της ουσίας αναφέρονται στα ευρήματα της πρόσφατης έρευνας του Γερμανού ιατροδικαστή, μέσα από την οποία απέδειξαν ότι υπάρχουν θάνατοι από το εμβόλιο κατά του κορωνοϊού. 
Αναλυτικά ο λόγος τους: 
«Το όνομά μου είναι Sucharit Bhakdi. 

Είμαι ιατρός (M.D.) που πέρασε τη ζωή του ασκώντας, διδάσκοντας και ερευνώντας Ιατρική Μικροβιολογία και Λοιμώδη Νοσήματα. 
Έχω επιτελέσει Πρόεδρος του Ινστιτούτου Ιατρικής Μικροβιολογίας και Υγιεινής στο Πανεπιστήμιο Johannes Gutenberg του Mainz, Γερμανία, από το 1990 έως τη συνταξιοδότησή μου το 2012. 
Έχω δημοσιεύσει πάνω από 300 ερευνητικά άρθρα στους τομείς της ανοσολογίας, βακτηριολογίας, ιολογίας και παρασιτολογίας και υπηρέτησα από το 1990 έως το 2012 ως Αρχισυντάκτης του περιοδικού της Ιατρικής Μικροβιολογίας και Ανοσολογίας, ενός από τα πρώτα επιστημονικά περιοδικά αυτού του τομέα που ιδρύθηκε από τον Robert Koch το 1887. 
Το όνομά μου είναι Arne Burkhardt. 

Είμαι Παθολόγος. 
Έχω διδάξει στα Πανεπιστήμια του Αμβούργου, της Βέρνης και του Tübingen. 
Προσκλήθηκα ως επισκέπτης καθηγητής και για επισκέψεις σπουδών στην Ιαπωνία (Πανεπιστήμιο Nihon), στις Ηνωμένες Πολιτείες (Εθνικό Ινστιτούτο Brookhaven), στην Κορέα, στη Σουηδία, στη Μαλαισία και στην Τουρκία. 
Ήμουν επικεφαλής του Ινστιτούτου Παθολογίας στο Reutlingen για 18 χρόνια, μετά από τα οποία εργάστηκα ως ασκούμενος Παθολόγος με συμβάσεις συμβούλων με εργαστήρια στις ΗΠΑ. Δημοσίευσα περισσότερα από 150 επιστημονικά άρθρα σε γερμανικά και διεθνή περιοδικά καθώς και συνεισφορές σε εγχειρίδια στα γερμανικά, αγγλικά και ιαπωνικά. 
Για πολλά χρόνια πιστοποιούσα Παθολογικά Ινστιτούτα στη Γερμανία. 
Παρουσιάζουμε επιστημονικά στοιχεία που απαιτούν την άμεση διακοπή της χρήσης εμβολίων COVID-19 που βασίζονται σε γονίδια. 
Αρχικά αναφέρουμε γιατί οι παράγοντες δεν μπορούν να προστατεύσουν από ιογενείς λοιμώξεις. 
Αν και δεν μπορούμε να περιμένουμε κανένα θετικό αποτέλεσμα, δείχνουμε ότι τα εμβόλια μπορούν να πυροδοτήσουν αυτοκαταστροφικές διεργασίες που οδηγούν σε εξουθενωτική ασθένεια και θάνατο. Γιατί τα εμβόλια δεν μπορούν να προστατεύσουν από μόλυνση. 
Ένα θεμελιώδες λάθος στο οποίο βασίζεται η ανάπτυξη των εμβολίων ήταν να παραμεληθεί η λειτουργική διάκριση μεταξύ των δύο μεγάλων κατηγοριών αντισωμάτων, τα οποία παράγει το σώμα για να προστατευτεί από παθογόνα μικρόβια: 
• Η πρώτη κατηγορία (εκκριτική IgA) παράγεται από κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος (λεμφοκύτταρα) που βρίσκονται ακριβώς κάτω από τους βλεννογόνους που καλύπτουν την αναπνευστική και εντερική οδό. 
Τα αντισώματα που παράγονται από αυτά τα λεμφοκύτταρα εκτοξεύονται μέσω και προς την επιφάνεια των εσωτερικών επενδυματικών στιβάδων. 
Αυτά τα αντισώματα βρίσκονται έτσι στη θέση τους για να συναντήσουν ιούς που μεταδίδονται στον αέρα και μπορεί να είναι σε θέση να αποτρέψουν τη σύνδεση με τον ιό και τη μόλυνση των κυττάρων. 
• Η δεύτερη κατηγορία αντισωμάτων (IgG και κυκλοφορούν IgA) εμφανίζονται στην κυκλοφορία του αίματος. 
Αυτά τα αντισώματα προστατεύουν τα εσωτερικά όργανα του σώματος από μολυσματικούς παράγοντες που προσπαθούν να εξαπλωθούν μέσω της κυκλοφορίας του αίματος. 
Τα εμβόλια που εγχέονται στον μυ - δηλαδή στο εσωτερικό του σώματος - θα επάγουν μόνο IgG και IgA στην κυκλοφορία, όχι εκκριτική IgA. 
Τέτοια αντισώματα δεν μπορούν και δεν θα προστατεύσουν αποτελεσματικά τους βλεννογόνους από μόλυνση από τον SARS-CoV-2. 
Έτσι, οι παρατηρούμενες «επαναστατικές λοιμώξεις» απλώς επιβεβαιώνουν τα θεμελιώδη σχεδιαστικά ελαττώματα των εμβολίων. 
Οι μετρήσεις των αντισωμάτων στο αίμα δεν μπορούν ποτέ να δώσουν πληροφορίες σχετικά με την πραγματική κατάσταση της ανοσίας έναντι της μόλυνσης της αναπνευστικής οδού. 
Σε πρόσφατες επιστημονικές δημοσιεύσεις έχει αναφερθεί η αδυναμία των αντισωμάτων που προκαλούνται από το εμβόλιο να αποτρέψουν τις λοιμώξεις από κορωνοϊό. 
Τα εμβόλια μπορούν να προκαλέσουν αυτοκαταστροφή. 
Μια φυσική μόλυνση με SARS-CoV-2 (κορωνοϊός) στα περισσότερα άτομα θα παραμείνει εντοπισμένη στην αναπνευστική οδό. 
Αντίθετα, τα εμβόλια αναγκάζουν τα κύτταρα βαθιά μέσα στο σώμα μας να εκφράζουν την πρωτεΐνη ακίδας του ιού, κάτι που δεν έπρεπε ποτέ να κάνουν από τη φύση τους. 
Οποιοδήποτε κύτταρο που εκφράζει αυτό το ξένο αντιγόνο θα δεχτεί επίθεση από το ανοσοποιητικό σύστημα, το οποίο θα περιλαμβάνει τόσο αντισώματα IgG όσο και κυτταροτοξικά Τ-λεμφοκύτταρα. 

Αυτό μπορεί να συμβεί σε οποιοδήποτε όργανο. 
Βλέπουμε τώρα ότι η καρδιά επηρεάζεται σε πολλούς νέους, οδηγώντας σε μυοκαρδίτιδα ή ακόμη και σε καρδιακή ανακοπή και αιφνίδιο θάνατο. 
Το πώς και γιατί τέτοιες τραγωδίες θα μπορούσαν να συνδέονται αιτιωδώς με τον εμβολιασμό παραμένει θέμα εικασίας, επειδή λείπουν επιστημονικά στοιχεία. 
Αυτή η κατάσταση έχει πλέον διορθωθεί. 
Έχουν γίνει ιστολογικές αναλύσεις σε όργανα 15 ατόμων που πέθαναν μετά τον εμβολιασμό.

Τα ακόλουθα σημεία είναι υψίστης σημασίας. 
1. Μόνο 4 ασθενείς είχαν νοσηλευτεί στη ΜΕΘ για περισσότερες από 2 ημέρες. 

Η πλειοψηφία δεν νοσηλεύτηκε ποτέ και πέθανε στο σπίτι (5), στο δρόμο (1), στη δουλειά (1) στο αυτοκίνητο (1) και σε εγκαταστάσεις κατ' οίκον φροντίδας (1). 

Ούτε ένας θάνατος δεν συσχετίστηκε με τον εμβολιασμό από τον ιατροδικαστή ή τον εισαγγελέα. 
2. Οι συμβατικές μεταθανάτιες νεκροτομές δεν αποκάλυψαν επίσης προφανείς υποδείξεις για τον πιθανό ρόλο του εμβολιασμού. 

Η μακροσκοπική εμφάνιση των οργάνων ήταν συνολικά μη αξιοσημείωτη, στις περισσότερες περιπτώσεις εθεωρείτο «ρυθμογενής καρδιακή ανεπάρκεια». 
Αλλά οι ιστολογικές αναλύσεις επέφεραν μια πλήρη ανατροπή. 

Ακολουθεί μια περίληψη των θεμελιωδών ευρημάτων. 
Ιστοπαθολογικά ευρήματα παρόμοιας φύσης ανιχνεύθηκαν σε όργανα 14 από τους 15 νεκρούς και κατανεμήθηκαν τυχαία σε πολλαπλά όργανα σε τυχαία σημεία. 

Τα όργανα που προσβλήθηκαν συχνότερα ήταν η καρδιά (14 από τις 15 περιπτώσεις) και οι πνεύμονες (13 από τις 15 περιπτώσεις). 

Οι παθολογικές αλλοιώσεις παρατηρήθηκαν επιπλέον στο ήπαρ (2 περιπτώσεις), στον θυρεοειδή αδένα (Θυρεοειδίτιδα Hashimoto, 2 περιπτώσεις), στους σιελογόνους αδένες (Σύνδρομο Sjögren, 2 περιπτώσεις) και στον εγκέφαλο (2 περιπτώσεις). 
Σε όλες τις περιπτώσεις κυριάρχησαν ορισμένα σημαντικά ευρήματα. 

Πρώτα ήταν η εμφάνιση φλεγμονωδών επεισοδίων σε μικρά αγγεία (ενδοθηλίτιδες), που χαρακτηρίζονται από αφθονία Τ-λεμφοκυττάρων και απομονωμένα, νεκρά ενδοθηλιακά κύτταρα εντός του αυλού του αγγείου. 

Δεύτερο ήταν η εκτεταμένη περιαγγειακή συσσώρευση Τ-λεμφοκυττάρων. 

Τρίτον, παρατηρήθηκε τακτικά μαζική λεμφοκυτταρική διήθηση των περιβαλλόντων ιστών και μη λεμφικών οργάνων ή ιστών με Τ-λεμφοκύτταρα, περιστασιακά με σημεία έντονης λεμφοκυτταρικής ενεργοποίησης και σχηματισμού ωοθυλακίων και με συνοδό καταστροφή ιστού (9 περιπτώσεις). 

πηγή:pronews.gr

Κωνσταντίνος Φαρσαλινός: Μας σκοτώνουν εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους...

Η ραγισμένη γυάλα της ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ

Σε καιρούς όπου όλοι αναζητούν «σταθερές»,
η επιστήμη μοιάζει φάρος φωτός και αλήθειας.
Λάμπει όμως εξίσου για όλους;

Αν δεν ραγίσει το γυαλί, πώς θα φτιάξουμε καινούργιο;
Από καταβολής του πολιτισμού μας έτσι κατακτάται η γνώση.
Πόσο έτοιμοι είμαστε τώρα για μια ενδεχόμενη ανατροπή;
Και από πού θα προκύψει;
Από τα έδρανα των αξιοσέβαστων επιστημονικών ιδρυμάτων ή από κάποια συσκευή που θα φέρει τα πάνω κάτω στην καθημερινότητά μας;
Η ξενάγηση σε ορισμένους υποψήφιους «ανατροπείς» δεν μπορεί παρά να μας δώσει ιδέες...

Ενα «ΤΡΕΛΟΨΑΡΟ» που το έλεγαν Santilli

Κάποτε, στο μεγάλο ποτάμι με τα χρυσόψαρα, ένα χρυσοψαράκι προβληματίστηκε για τον κόσμο γύρω του.
«Πώς φτιάχτηκε αυτός ο κόσμος;» ρώτησε τη μαμά του.
«Αυτό είναι απλό» του απάντησε.
«Ολοι ξέρουν ότι το ποτάμι δημιουργήθηκε από την πηγή».
«Ναι, αλλά τι βρίσκεται πίσω από την πηγή;».
«Αυτό δεν μπορούμε να το ξέρουμε εμείς... μόνο το χριστοψαράκι το ήξερε». «Κι εκείνο πού το 'μαθε; Του το 'πε ο μπαμπάς του;».
«Πώς μιλάς έτσι; Δείξε λίγο σεβασμό... Ολοι ξέρουν ότι το χριστοψαράκι δεν ήταν σαν εμάς - ήταν χρυσόψαρο γυάλας. Από 'κεί μέσα έβλεπε όλα όσα δεν μπορούμε να δούμε εμείς».
Το χρυσοψαράκι έμεινε σκεφτικό.
Δεν μπορούσε να φανταστεί τι βλέπει κανείς μέσα από μια γυάλα.
«Καλά, κι ο κόσμος μας πού τελειώνει;».
«Δεν έχεις ακούσει για την κάτω μεριά του ποταμού, εκεί όπου όταν φτάσει κάποιο από μας πέφτει στη θάλασσα και πεθαίνει; Εκεί τελειώνει».
«Ναι, αλλά τι είναι στη θάλασσα; Μήπως κάποια άλλα ψάρια μπορούν και ζουν εκεί;».
«Το χριστοψαράκι είπε ότι εκεί θα ζούμε μελλοντικά εμείς, όταν ξανάρθει και ξεδιαλέξει όσα από εμάς ήταν καλά ψάρια. Βέβαια... υπάρχουν και κάποια τρελόψαρα που λένε ότι ήδη ζουν εκεί άλλα ψάρια, αλλά ποιος δίνει σημασία σε λόγια τρελόψαρων;».
«Μαμά, άκουσα να λένε ότι ο κόσμος που ζούμε δεν είναι ο μόνος. Κάποιοι λένε ότι υπάρχουν πολλά ποτάμια με διαφορετικά ψαράκια...».
«Πάλι με τρελόψαρα κάνεις παρέα; Σου είπα να μην τους μιλάς!».
«Μα... αν έχουν δίκιο; Γιατί να μη συζητάμε γι' αυτό;».
«Γιατί είμαστε χρυσόψαρα. Και τι μαθαίνουν όλα τα καλά χρυσόψαρα από μικρά στο σχολείο; Οτι η σιωπή είναι χρυσός!».
Το παραμύθι με τα τρελόψαρα
Το παραμύθι αυτό ειπώθηκε ξανά και ξανά και στον κόσμο των ανθρώπων - με άλλα λόγια βέβαια - ωσότου τα «τρελόψαρα» άρχισαν να έχουν αποδείξεις για πολλά από εκείνα που σκέπαζε η σιωπή.
Είναι αλήθεια ότι τα πρώτα που τόλμησαν να παρουσιάσουν τα ευρήματά τους την πλήρωσαν ακριβά: κάποια ψήθηκαν στη σχάρα (όπως ο Τζιορντάνο Μπρούνο), κάποια κόντεψαν να ψηθούν (όπως ο Γαλιλαίος) και τα περισσότερα πέθαναν από την πείνα, τυλιγμένα στην καταφρόνια (όπως ο Καντ).
Αλλά οι επόμενοι τα κατάφεραν να επικρατήσουν και από «τρελόψαρα» ονομάστηκαν «επιστήμονες».
Εδώ και τρεις αιώνες ψάχνουν, βρίσκουν και αποδεικνύουν, δίνοντας τα φώτα τους στους υπόλοιπους.
Ετσι η ζωή των «χρυσόψαρων» άλλαξε ριζικά.
Τώρα έχουμε όλοι μια «γυάλα στο σαλόνι» για να κοιτάμε τον κόσμο και όλο και περισσότεροι από μια «γυάλα που τη λένε Διαδίκτυο» για να τον ψάχνουμε.
Το πρόβλημα είναι - όπως σύντομα συνειδητοποιήσαμε - ότι όλα αυτά τα χρόνια χτίζαμε ασυναίσθητα και μια άλλη γυάλα, πολύ μεγαλύτερη, μέσα στη οποία κλείσαμε όλον τον πλανήτη: το φαινόμενο του θερμοκηπίου!
Δεν χρειάζεται να το εξηγήσουμε, καθώς όλοι μιλούν γι' αυτό μέσα από τις γυάλες του σαλονιού και του Διαδικτύου.
Οι επιστήμονες έκρουσαν τη γυάλα του κινδύνου και μας είπαν ότι πρέπει να βρούμε λύσεις σύντομα, προτού σπάσει εξαιτίας του η γυάλα του κλίματος και γίνει ο πλανήτης... λαμπόγυαλα.
Τι είδους λύσεις;
Μας μίλησαν για οικονομία στην ενέργεια, μείωση των ρύπων, φροντίδα για το περιβάλλον... όλα καλά και εύλογα, αλλά τίποτε που να μπορεί να αποδώσει άμεσα και να διώξει το θερμοκήπιο με ασφάλεια και βεβαιότητα επιτυχίας.
Ετσι συνεχίζουμε να κολυμπάμε σήμερα στην ανήσυχη γυάλα μας, βλέποντας με αγωνία τις εκδηλώσεις του τρελαμένου κλίματος να αδειάζουν την κλεψύδρα του χρόνου και λοξοκοιτώντας με προσμονή τους επιστήμονες μήπως και ανακοινώσουν δραστικότερες λύσεις.
Το σπάσιμο της σιωπής
Μέσα στην επιστημονική άπνοια του περασμένου καλοκαιριού ένα βιβλίο εκδόθηκε στην Αγγλία, γραμμένο από τον πρωτοπόρο της «θερμοδυναμικής της αντιύλης», καθηγητή Φυσικής του Πανεπιστημίου Hull, Τζέρεμι Ντάνινγκ-Ντέιβις (Jeremy Dunning-Davies).
Είχε τον τίτλο «Exploding a Myth: Conventional Wisdom or Scientific Truth?» - στα ελληνικά θα μπορούσε να αποδοθεί ως «Διαλύοντας τον μύθο της κατά συνθήκην αλήθειας» - και προκάλεσε ρίγη συγκίνησης σε μυριάδες «περιθωριοποιημένων επιστημόνων» ανά τον πλανήτη.
Γιατί άραγε;
Τι ισχυριζόταν;
Θα κατανοήσουμε καλύτερα το νόημα όσων γράφει ο Ντέιβις αν πρώτα αναλογιστούμε το πλαίσιο μέσα από το οποίο αναδεικνύεται και καταξιώνεται παγκοσμίως η επιστημονική γνώση.
Θα πρέπει να θυμηθούμε ότι οι επιστήμονες σταμάτησαν να ρίχνονται στην πυρά όταν η οικονομική ισχύς πέρασε από τα χέρια των επισκόπων στα χέρια των εμπόρων.
Επίσης όταν οι φιλόδοξοι ηγεμόνες της εθνικά διαχωριζόμενης μεταμεσαιωνικής Ευρώπης συνειδητοποίησαν ότι οι επιστημονικές εφευρέσεις μπορούσαν να μετατραπούν σε στρατιωτικά αξιοποιήσιμη τεχνολογία.
Ετσι η ανώτερη και ανώτατη παιδεία μετανάστευσε σταδιακά από τα μοναστήρια και τις εκκλησιαστικές σχολές στα πανεπιστήμια και βρέθηκε ο «ιστορικός συμβιβασμός» με το Βατικανό: οι θεολόγοι για τα μεταφυσικά και οι επιστήμονες για τα φυσικά.
Ο κόσμος ξεχύθηκε μπροστά, με ατμομηχανές, αυτοκίνητα, αεροπλάνα, πυραύλους... και απέδειξε την ορθότητα των επιστημονικών θεωριών που στήριζαν όλα αυτά με ποτάμια αίματος στους πολέμους, αλλά και θαυμαστά επιτεύγματα στην ειρήνη.
Λίγο μετά το πιο πολύνεκρο «πεδίο πειραματισμού της επιστήμης», τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, οι πυρηνοκρατούσες ΗΠΑ σκέφθηκαν ότι είναι καιρός να μπει μια τάξη στο πώς αξιολογούνται τα επιστημονικά ευρήματα.
Ετσι παράλληλα με την εξαγγελία ενός πρωτόγνωρου σε κλίμακα σχεδίου κρατικής επιχορήγησης της επιστημονικής έρευνας, η κυβέρνησή τους παρουσίασε και ένα σύστημα διύλισης των νεοεμφανιζόμενων εργασιών, κρίσης τους από εγκεκριμένους ομότεχνους επιστήμονες και δημοσίευσής τους σε κατάλληλα έντυπα (επιστημονικά περιοδικά).
Αυτό το «σύστημα κρίσης από συναδέλφους» (peer review system) θα ήταν και το αποφασιστικό φίλτρο για τη διάθεση των επιχορηγήσεων προς τους επιστήμονες, ώστε να μπορούν να συνεχίσουν την έρευνά τους.
Ζητείται χώρος για... επαναστάσεις!
Το σύστημα κρίσης καθιερώθηκε και υιοθετήθηκε, στη συνέχεια, από όλον τον πλανήτη.
Μόνο που είχε εκ γενετής κάποιο σοβαρότατο ελάττωμα: αντιμετώπιζε την επιστημονική πρόοδο ως διαδικασία ομαλής και σταθερής συνάθροισης γνώσης. Αγνοούσε, δηλαδή, το ιστορικό δεδομένο ότι ενίοτε η ομαλή πρόοδος διακόπτεται από περιόδους επιστημονικών επαναστάσεων.
Σε τέτοιες περιόδους το σύστημα των ομότεχνων κριτών αδυνατεί να αξιολογήσει το καινοφανές και καταλήγει να φέρεται ως αντιδραστικός μηχανικός κατάπνιξης της προόδου.
Μια τέτοια περίοδο διατείνεται ότι διανύουμε το βιβλίο του Ντέιβις.
Ο μύθος που διαλύει είναι η πεποίθησή μας ότι όλα τα επιστημονικά θέματα συζητούνται ελεύθερα και ότι τα ευρήματα αξιολογούνται χωρίς προκαταλήψεις. Οχι, μας λέει.
Οποιος τολμάει να αμφισβητήσει την «ορθοδοξία» της θεωρίας της Μεγάλης Εκρηξης (Big Bang), την ύπαρξη των Μαύρων Οπών, ή την ίδια τη Θεωρία της Σχετικότητας, καθίσταται αμέσως «αιρετικός».
Για να αποδείξει τον ισχυρισμό του, εξετάζει τα κενά και τα σφάλματα των παραπάνω θεωριών, αλλά και την αμφιλεγόμενη «αδρονική μηχανική», που οι θιασώτες της την προβάλλουν ως την παλινόρθωση της φυσικής σε νέα και ισχυρότερα θεμέλια, με νέου τύπου μαθηματικά, που δίνουν επιτέλους απαντήσεις σε άλυτα ως τώρα ζητήματα.
Παρόμοια οξεία κριτική στο «επιστημονικό κατεστημένο» είχαμε δει στο βιβλίο του Ρόμπερτ Γουίλσον «Η νέα Ιερά Εξέταση»(1), στο «Στιγματίζοντας τους διαφωνούντες»(2) του Μπράιαν Μάρτιν, στο «Προμηθέας Δεσμώτης»(3) του Τζον Ζάιμαν και στο άρθρο «Ανακλάσεις και προοπτικές της επιστήμης του 20ού και 21ου αιώνα»(4) του Ρόμπερτ Γιαν.
Ολοι τους έβλεπαν μια νομενκλατούρα να ποδηγετεί την εξέλιξη των επιστημόνων, καταπνίγοντας κάθε ενοχλητική φωνή, ρίχνοντας στην αφάνεια επαναστατικές νέες θεωρίες και κρύβοντας - ηθελημένα ή αθέλητα - ανακαλύψεις και τεχνολογίες που μπορούν να σώσουν τον πλανήτη και την ανθρωπότητα.
Σε πολλές περιπτώσεις αυτό οφείλεται σε προσωπικές μικρότητες και αντιπαραθέσεις, σε πάμπολλες άλλες στα τεράστια οικονομικά συμφέροντα που βρίσκονται πίσω από τις χρηματοδοτήσεις, αλλά και, σε ολοένα αυξανόμενες περιπτώσεις, στην αδυναμία του συστήματος να αξιολογήσει έγκαιρα και έγκυρα τον κατακλυσμό νέων εργασιών - που έχουν πολλαπλασιαστεί έπειτα από την επιστημονική αφύπνιση πληθυσμιακών γιγάντων του Τρίτου Κόσμου, όπως η Κίνα και η Ινδία.
Μελετώντας αυτό το άκρως ανησυχητικό τοπίο μιας επιστήμης σε κρίση, έλαβα ένα τηλεφώνημα από τον ομότιμο καθηγητή Φυσικής του Πανεπιστημίου Πατρών και καθηγητή Μαθηματικών του ΚΠΑ Αστέριο Γιαννούση.
Με προσκαλούσε σε μία ομιλία του στον «Δημόκριτο», την Τετάρτη 14 Νοεμβρίου, με θέμα... «Αδρονική φυσική - η φυσική του 21ου αιώνα»!
Αδραξα την ευκαιρία και τον ρώτησα τι είναι αυτό - που εξετάζει και ο Ντέιβις στο βιβλίο του - και από πού πηγάζει το θράσος της να ελπίζει σε κυριαρχία.
Για τους «κανονικούς» φοιτητές φυσικής, η αδρονική φυσική (hadronic physics) είναι απλά η μετεξέλιξη της πυρηνικής φυσικής, η οποία πλέον ερευνά τη φύση και συμπεριφορά των αλληλεπιδρώντων στοιχειωδών σωματιδίων μέσα στον πυρήνα του ατόμου, τα συλλήβδην καλούμενα αδρόνια. Δεν είναι όμως ακριβώς αυτό που εννοεί ο Ρουτζέρο Σαντίλι (Ruggero Maria Santilli), ένας πολυτάλαντος φυσικός από την Capracotta της Ιταλίας.
Με πτυχίο φυσικού από τη Νάπολι και μεταπτυχιακό από το Τουρίνο, ο Σαντίλι έφτασε το 1967 στο Μαϊάμι της Φλόριδας, για έρευνα με χρηματοδότηση της NASA. Κατά τη δεκαετία του '70 βρισκόταν πλέον στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, όπου ερευνούσε για νέα καύσιμα και «καθαρή ενέργεια», με χρηματοδότηση του αμερικανικού υπουργείου Ενεργείας.
Ολα έμοιαζαν να πηγαίνουν τέλεια για τον λαμπρό νέο επιστήμονα, ως τη στιγμή (1978) που διατύπωσε τη λύση που θα έλυνε για πάντα τα ενεργειακά μας προβλήματα: η αποδοχή της λύσης του θα σήμαινε το τέλος της χρηματοδότησης εκατοντάδων εργαστηρίων και ερευνητών που ακολουθούσαν πιστά τις προδιαγραφές της Θεωρίας της Σχετικότητας.
Ναι, η καινοφανής θεωρία του Σαντίλι έβγαζε και τη σχετικότητα του Αϊνστάιν και την κβαντομηχανική λειψές!
Το αποτέλεσμα ήταν να κλείσουν σταδιακά όλες οι πόρτες χρηματοδότησης για τις έρευνές του, παρ' όλο που το 1985 ήταν υποψήφιος για το Βραβείο Νομπέλ.
Ο πεισματάρης Ιταλός δεν το έβαλε κάτω.
Ιδρυσε το Ινστιτούτο Βασικής Ερευνας (IBR) και τον εκδοτικό οίκο Hadronic Press, για να στηρίξει τις επιστημονικές δημοσιεύσεις των ερευνών του. Ακάματος και υπερπαραγωγικός, έχει ήδη παρουσιάσει εκατοντάδες εργασίες, τόσο για την «αδρονική μηχανική» του - μια δραματική επέκταση της κβαντομηχανικής - όσο και για τα «αδρονικά μαθηματικά» που χρειάστηκε να αναπτύξει ως γλώσσα του νέου μοντέλου φυσικής που εισήγαγε.
Αν έμενε σε αυτά, ο Σαντίλι θα καταγραφόταν ως «ένας ακόμη τρελός επιστήμονας με μια αστήριχτη και αναπόδειχτη θεωρία».
Ωστόσο δεν συνέβη ακριβώς αυτό. Κατόρθωσε όχι μόνο να τη δοκιμάσει πειραματικά, αλλά και να κατασκευάσει μηχανές και υλικά που - όπως ισχυρίζεται - την αποδεικνύουν.
Αντιδραστήρας ανακύκλωσης
Ολα αυτά ξεκίνησαν από μια παρατήρηση του Σαντίλι για τους κεραυνούς: πριν από ένα εκατομμύριο χρόνια, ο πλανήτης μας είχε μόλις το 40% του αζώτου που έχει σήμερα (το γνωρίζουμε από αέρα παγιδευμένο μέσα σε κεχριμπάρι).
Η βαθμιαία αύξηση του αζώτου στην ατμόσφαιρα θα μπορούσε να αιτιολογηθεί μόνο αν οι κεραυνοί ήταν αυτοί που προκαλούσαν τη σύνθεση αζώτου Ν(14,7) από άνθρακα C(12,6) και δευτέριο D(2,1).
Αλλά, ακολουθώντας τους νόμους της κβαντομηχανικής κάτι τέτοιο δεν ήταν καν επιτρεπτό.
Ο Σαντίλι βάλθηκε να το επιτύχει.
Πώς όμως;
Από την απαρχή της επιστήμης ο άνθρωπος δεν είχε κατορθώσει να δημιουργήσει μια ποσοτική αναπαράσταση κεραυνού, λόγω του ότι οι συνήθεις χημικές διαδικασίες αποδείχθηκαν ακατάλληλες να ανταποκριθούν στη μικρή διατομή του κεραυνού και στην εξαιρετικά μικρή διάρκειά του (κλίμακα νανοδευτερολέπτων).
Βρήκε τη λύση βυθίζοντας ένα ηλεκτρικό τόξο συνεχούς ρεύματος σε λυματολάσπη.
Επειτα από πολλά πειράματα και δοκιμές (μεταξύ των ετών 1984 και 1997) οδηγήθηκε σε νέου τύπου τεχνολογία, που τη βάφτισε «αδρονικοί αντιδραστήρες» (hadronic reactors), την κατοχύρωσε με διεθνή διπλώματα ευρεσιτεχνίας και την διαθέτει με το όνομα «PlasmaArcFlow Recyclers».
Τι κάνουν αυτοί οι αντιδραστήρες ανακύκλωσης;
Μετατρέπουν τα σκουπίδια σε ένα αέριο καύσιμο (το MagneGas), πιο αποδοτικό από τους υδρογονάνθρακες!
Αλλά υπάρχει και συνέχεια:
Ο Σαντίλι λέει ότι το MagneGas αποδίδει το 100% της ενέργειάς του κατά την καύση του, οπότε... αντίο στον δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής;
Αν προσθέσουμε και το ότι κατά τη διεργασία παράγεται και πρόσθετη θερμότητα, τότε η θεωρητική απόδοση του συστήματος φτάνει το 300% - χάσαμε και τον πρώτο νόμο;!
Ο Σαντίλι αποφεύγει να δηλώσει ξεκάθαρα ότι «έβγαλε τους νόμους λάθος». Προτιμά να σιωπά και αφήνει άλλους να εξομαλύνουν το θέμα λέγοντας ότι «η θερμοδυναμική είναι μακροσκοπική θεωρία, ενώ τα όσα συμβαίνουν στο MagneGas είναι μικροσκοπικά».
Τέλος υπάρχει και ένα ακόμη στοιχείο, με το οποίο ο Σαντίλι χτυπάει τον μεγάλο του αντίπαλο - το υδρογόνο και τα υβριδικά αυτοκίνητα:
το MagneGas χρησιμοποιείται ήδη σε αυτοκίνητα, με τη διάταξη του φυσικού αερίου.
Από τις μετρήσεις προκύπτει ότι στην εξάτμιση βγαίνει (α) κατά 9%-12% οξυγόνο, (β) πολύ λιγότερο διοξείδιο του άνθρακα απ' ό,τι στα βενζινοκίνητα, (γ) πολύ λιγότερα οξείδια του αζώτου, (δ) λοιπά καυσαέρια μειωμένα κατά 96% από τα πρότυπα που θέτει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ελέγχου Καυσαερίων.
Οι κινητήρες υδρογόνου -- που βγάζουν νερό - σαφώς μας δίνουν καθαρή ενέργεια, αλλά απορροφούν οξυγόνο από την ατμόσφαιρα για την καύση. Επιπλέον, όταν το υδρογόνο διαφεύγει, ανεβαίνει ταχύτατα στη στρατόσφαιρα, ενώνεται με το όζον και μεγεθύνει την τρύπα στην ασπίδα προστασίας του πλανήτη από τις υπεριώδεις ακτίνες.
Κατά τους υπολογισμούς του Σαντίλι, αν αντικαθιστούσαμε όλους τους κινητήρες οχημάτων του πλανήτη με κινητήρες υδρογόνου θα κλέβαμε από την ατμόσφαιρα 2.8875Χ10^7 μετρικούς τόνους οξυγόνου κάθε μέρα!
Αντίθετα, το MagneGas προσθέτει οξυγόνο στην ατμόσφαιρα.
Λύση στο πρόβλημα των σκουπιδιών;
Βέβαια ο Σαντίλι έχει μάθει πια να μην τρέφει αυταπάτες.
Το μπλοκ των αυτοκινητοβιομηχανιών και των εταιρειών πετρελαίου δεν πρόκειται να επιτρέψει άμεσα μια μαζική μεταστροφή στα καύσιμά του.
Ωσπου να γίνουν οι καιροί μενετοί, πρέπει να βρει άλλες αγορές για την τεχνολογία του.
Και τις έχει: οι «αδρονικοί αντιδραστήρες» του έχουν αποδείξει την αξία τους στη μετατροπή λυματολάσπης σε καθαρό νερό, θερμική ενέργεια και καύσιμο για τα μέσα συγκοινωνίας του δήμου που τους χρησιμοποιεί.
Το συνολικό κόστος μιας τέτοιας επένδυσης φθάνει τα 6 εκατομμύρια δολάρια, αλλά τα κέρδη είναι πολλαπλά.
Οπως λέει ο Σαντίλι «αρκεί ένα τηλεφώνημα σε εμένα για να σας το εγκαταστήσουμε και να μετατρέψετε το πρόβλημα των σκουπιδιών σε καθαρό όφελος».
Υπάρχει όμως και μία άλλη, τεράστια περιοχή εφαρμογών, από την οποία ο Σαντίλι δέχεται ήδη σφοδρή επίθεση: είναι η βιομηχανία ατομικής ενέργειας. Ολοι μας βλέπουμε τα τελευταία χρόνια να πυκνώνουν οι προτάσεις για αντιμετώπιση του ενεργειακού με επανεπένδυση στα φαντάσματα του Κοζλοντούι.
Ακόμη και η σεισμοπαθέστατη Τουρκία και η διπλανή μας Αλβανία έχουν μπει στο χορό.
Ωστόσο, παρά την πρόοδο στα συστήματα ασφαλείας αυτών των εργοστασίων, κανείς δεν δίνει λύση στα πυρηνικά απόβλητα.
Κανείς... εκτός από τον «τρελό» Σαντίλι.
Διακηρύσσει ότι η τεχνολογία του μπορεί και μεταστοιχειώνει τα ραδιενεργά κατάλοιπα και τα κάνει ακίνδυνα!
Ζητεί επίμονα από ΗΠΑ, Ευρώπη και Ρωσία να του επιτρέψουν να τους το αποδείξει με δοκιμές στις πυρηνικές εγκαταστάσεις τους, αλλά βρίσκει πόρτες κλειστές.
Τα συμφέροντα που θίγονται είναι τρομακτικά.
Αφενός τα οικονομικά και αφετέρου τα ιερά και τα όσια της φυσικής: αυτό που υπόσχεται δυναμιτίζει τις θεωρίες που έχτισαν αυτή την πυρηνική τεχνολογία -- τη θεωρία της σχετικότητας και τη κβαντομηχανική.
Μιλάει για αντιστροφή του φαινομένου, όταν και τα δύο «δόγματα» λένε ότι είναι μη αντιστρεπτό.
Μαγνητική μεταστοιχείωση
Ακόμη και οι ψυχραιμότεροι από σας θα αναρωτιέστε σίγουρα:
«Αξιοποιεί ένα φαινόμενο που το ξέρουμε εδώ και 150 χρόνια (ηλεκτρικό τόξο), για να στήσει μια διεργασία που την ξέρουμε από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο (υποβρύχια ηλεκτρόλυση πλάσματος) και να φθάσει στην κατάλυση όλης της κλασικής φυσικής! Πώς γίνεται;»
Ας δούμε την εξήγηση αυτής της κοσμογονίας από τον εφευρέτη της:
Το κάθε άτομο από μόνο του είναι μαγνητικά ουδέτερο.
Οταν όμως διέρχεται από ένα τόξο υψηλής ενέργειας, δημιουργείται ένα «τοπικό μαγνητικό πεδίο» που για το κάθε άτομο είναι ισχυρότερο εκατομμύρια φορές από το ισχυρότερο πεδίο που μπορεί να δημιουργηθεί σε ένα εργαστήριο.
Αυτό «συμπιέζει» τις τροχιές των ηλεκτρονίων στο άτομο ώσπου να γίνουν ομοεπίπεδες, πράγμα που μετατρέπει το άτομο σε μαγνητικά πολωμένη οντότητα.
Τότε αυτά τα άτομα-μαγνητάκια κολλούν το ένα στο άλλο, ακριβώς όπως συμβαίνει στους μαγνήτες που ξέρουμε.
Οταν βγουν τα άτομα από το ηλεκτρικό τόξο ανακτούν τη μαγνητική τους ουδετερότητα, αλλά δεν είναι πια τα ίδια: έχουν κολλήσει πολλά μαζί, συγκροτώντας νέες μονάδες ύλης, που ο Σαντίλι ονομάζει «magnecules» (μαγνομόρια). 
Η διαφορά τους από τα κανονικά μόρια είναι ότι δεν προέρχονται από συνένωση μέσω των «ηλεκτρονίων σθένους» - που στριφογυρίζουν στην εξώτερη περιοχή κάθε ατόμου.
Αντίθετα, κατά τον Σαντίλι, όλες οι χημικές ενώσεις που διέρχονται από το ηλεκτρικό τόξο χάνουν τους δεσμούς τους και κατακερματίζονται σε μοναδιαία άτομα.
Τι γίνονται όταν βγαίνουν από το τόξο και απαρτίζουν το αέριο MagneGas;
Οι φασματογράφοι βρίσκουν «τρελά πράγματα»:
Η5 (πέντε άτομα υδρογόνου κολλημένα), ΗΟ (ένα άτομο υδρογόνου με ένα οξυγόνου), CH (ένα άτομο άνθρακα με ένα υδρογόνου) και άλλα «αφύσικα» συμπλέγματα»(5).
Διαζύγιο με την πραγματικότητα;
Αν συνδυάσουμε τα παραπάνω με τον ισχυρισμό του ότι μπορεί να αντιστρέψει τη διεργασία παραγωγής πυρηνικών αποβλήτων, μπορούμε άνετα να «λαϊκίσουμε» λέγοντας ότι «ναι, ο Σαντίλι κάνει μεταστοιχείωση, άρα αλχημεία».
Το πρόβλημα δεν είναι όμως το πώς βαφτίζουμε αυτή τη νέα φυσική, όσο το αν είναι όντως «μια άλλη φυσική, ευρύτερη και πληρέστερη από αυτή που ήδη είχαμε».
Και αυτό δεν σκόπευε να μας το πει το επιστημονικό κατεστημένο.
Οπως είδαμε, έχει περάσει εικοσαετία αφότου πρωτοδιατύπωσε τη θεωρία του και ακόμη θεωρείται αιρετικός.
Αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την ακαδημαϊκή καριέρα και να γίνει ιδιώτης ερευνητής και επιχειρηματίας, για να αποδείξει μέσω της εφαρμογής της τεχνολογίας του ότι η επιστημονική θεωρία που γέννησε ήταν ορθή.
Και απ' ό,τι λέει, έπραξε σωστά.
Διότι στα είκοσι αυτά χρόνια η κατάσταση έχει χειροτερέψει κατά πολύ.
«Δεν φαντάζεστε πόσες βιομηχανίες και στρατιωτικές υπηρεσίες έχουν συνεργαστεί μαζί μου, υπό τον όρο να μη δημοσιοποιήσω τη συνεργασία μας» δηλώνει χαρακτηριστικά.
Αν το ίδιο συμβαίνει και με τις άλλες «εξωτικές θεωρίες» που απορρίπτει το σύστημα των «ομότεχνων κριτών», τότε η επίσημη επιστήμη βαδίζει προς ένα διαζύγιο με την πραγματικότητα.
Σημείωση:
Για τα μαθηματικά της αδρονικής φυσικής ο Σαντίλι στηρίχθηκε σε μεγάλο βαθμό στις εργασίες των ελλήνων ερευνητών Α. Γιαννούση, Δ. Σούρλα και Γρ. Τσάγκα.
Χαρακτηριστικό είναι ότι την πιο πρόσφατη μονογραφία του («Hadronic Mathematics, Mechanics and Chemistry», October 3, 2007 - International Academic Press) την αφιερώνει στη μνήμη του καθηγητή Γρηγόρη Τσάγκα, του μεγάλου γεωμέτρη που συνέβαλε καταλυτικά στη «Lie-Santilli isotheory».
Η εκδίκηση των ΑΛΧΗΜΙΣΤΩΝ
Υπάρχει η ελπίδα ότι το μήνυμα του βιβλίου του Ντέιβις έρχεται σε καιρούς ώριμους για μια αλλαγή στάσης του κατεστημένου.
Τρανταχτό παράδειγμα η υπόθεση της «ψυχρής σύντηξης στο ποτήρι»: πριν από δεκαεννέα χρόνια περίπου, στις 23 Μαρτίου του 1989 για την ακρίβεια, οι ηλεκτροχημικοί Martin Fleischmann και Stanley Pons, του Πανεπιστημίου Utah των ΗΠΑ, είχαν παρουσιάσει επίσημα «τη δημιουργία υπερβάλλουσας ενθαλπίας σε αρνητικά πολωμένο σύστημα Pd/D-D2O, οφειλομένης σε πυρηνική αντίδραση».
Επακολούθησε αμείλικτος πόλεμος από τους «ομότεχνους κριτές», που οδήγησε τους δύο επιστήμονες στην αφάνεια.
Εφέτος, στις 15 Φεβρουαρίου 2007, το έγκριτο γερμανικό περιοδικό της Χαϊδελβέργης «Naturwissenschaften» δημοσίευσε εργασία τριών ερευνητών της αεροναυτικής υπηρεσίας SPAWAR του Πενταγώνου(!), στην οποία δήλωναν ξεκάθαρα ότι αναπαρήγαγαν το πείραμα των Fleischmann - Pons και όντως έλαβαν αποτελέσματα που αιτιολογούνται μόνο με ψυχρή σύντηξη...
Στον απόηχο αυτού το «έγκριτο» πολυτεχνείο ΜΙΤ της Βοστώνης συγκάλεσε - στις 18 Αυγούστου 2007 - 50 γνωστούς ερευνητές της ψυχρής σύντηξης για να τη συζητήσουν.
Εκεί, αφού διαπίστωσαν ότι υπάρχουν ως τώρα 3.000 δημοσιεύσεις που υποστηρίζουν την ύπαρξη τού «επισήμως ανύπαρκτου φαινομένου», είδαν τον ερευνητή Lawrence Forsley - της εταιρείας JWK Technologies - να επιδεικνύει τη συσκευή που ο ίδιος χρησιμοποιούσε για ψυχρή σύντηξη: έπιανε κάτι λιγότερο από μισό κουτί παπουτσιών!
«Θεραπευτικός ΚΕΡΑΥΝΟΣ»
Μια αντίστοιχη περίπτωση «επιστροφής» έχουμε και στη χώρα μας: εδώ και δύο δεκαετίες περίπου ο αμφιλεγόμενος καθηγητής Φυσικής και Μαθηματικών στα ΤΕΙ Πειραιά Παναγιώτης Θ. Παππάς έχει κατασκευάσει μία συσκευή «ανεξήγητα αποτελεσματική».
Την έχει δοκιμάσει για χρόνια σε διάφορα νοσοκομεία και στο Γεωργικό Πανεπιστήμιο, παίρνοντας από όλους πιστοποιητικά επιβεβαίωσης της θεραπευτικής δράσης της.
Πρόκειται για τη συσκευή ονόματι «ΡΑΡΙΜΙ»( ΡΑΡ Ion Magnetic Inductor), που έχει ήδη κατοχυρωθεί με πατέντες και πωλείται σε θεραπευτικά κέντρα του εξωτερικού.
Χρησιμοποιείται κυρίως για καταπράυνση πόνου και επιτάχυνση της ανάρρωσης.
Ωστόσο αυτά είναι τα ελάχιστα που μπορεί να προσφέρει, κατά τον κατασκευαστή της.
Στην κραυγαλέα ιστοσελίδα του (www.papimi.gr), ο κ. Παππάς διατείνεται ότι η συσκευή προσφέρεται για κάθε είδους ευεργετική δράση σε ανθρώπους, φυτά, νερό και ζώα, με συμβολή στη θεραπεία καταγμάτων, δερματίτιδας, εγκαυμάτων, ρευματισμών... καρκίνου του προστάτη και AIDS!
Στην επικοινωνία μου μαζί του, μου διηγείται ακόμη και επαναφορά στη ζωή(!) της μητέρας του με το μηχάνημα αυτό...
Για τον τρόπο λειτουργίας του ΡΑΡΙΜΙ, o κ. Παππάς έχει μια ιστορία εξαιρετικά ομόηχη εκείνης του Σαντίλι, με εντελώς παραπλήσια αφετηρία - περιστατικό θεραπείας καρκίνου ύστερα από κεραυνοπληξία, το 1880.
Λέει ότι η μελέτη παλαιότερων συσκευών ηλεκτροθεραπείας τον οδήγησε στο να εφαρμόσει ένα μαγνητικό πεδίο - με μεγάλη ένταση αλλά για πολύ περιορισμένο χρόνο - το οποίο διαπερνά την επιδερμίδα και φθάνει στα εσώτερα κύτταρα.
Εκεί ο ηλεκτρομαγνητικός παλμός χαμηλής συχνότητας του ΡΑΡΙΜΙ αναδιατάσσει τους «εσωτερικούς βαθμούς ελευθερίας των μορίων», πράγμα που οδηγεί στο «ξεβούλωμα των πόρων» της εξωτερικής μεμβράνης των κυττάρων και στη δραματική βελτίωση της ροής της «βιοενέργειας».
Αλλά ο κ. Παππάς δεν αρκείται σε αυτό.
Δηλώνει ότι η ερμηνεία του φαινομένου το εξισώνει με... ψυχρή πυρηνική σύντηξη!
Υποστήριξε, συγκεκριμένα, σε διεθνές συνέδριο (στο Βανκούβερ του Καναδά, το 1998) ότι η βιολογική «Αντλία Νατρίου Καλίου» (SPP) είναι μια ψυχρή σύντηξη πυρήνων και μεταστοιχείωσης του νατρίου σε κάλιο υπό την παρουσία οξυγόνου.
Τέλος στην ιστοσελίδα του «περνά τον Ρουβίκωνα» και διατείνεται ότι η ερμηνεία της λειτουργίας του ΡΑΡΙΜΙ βγάζει λάθος τη Θεωρία της Σχετικότητας και αποδεικνύει την Αντιβαρύτητα...
Διόλου απρόσμενο το ότι όλοι οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι φυσικής που ρώτησα για τις αιτιάσεις τού κ. Παππά μού μίλησαν με λόγια που περιγράφουν «τρελόψαρο».
Αρνούνται όλοι να ασχοληθούν μαζί του και να διερευνήσουν τι από όλα όσα κάνει το ΡΑΡΙΜΙ είναι αληθινό.
Ρώτησα τον ίδιο για την αντιμετώπιση που είχε από τους επίσημους φορείς της επιστήμης στην Ελλάδα και στα διεθνή επιστημονικά περιοδικά.
«Σιωπή» μου απάντησε.
«Απαντούν στις δημοσιεύσεις μου με σιωπή, ακόμη και όταν τους προκαλώ να με διαψεύσουν με ανταμοιβή 100.000 ευρώ. Οσο για τα περιοδικά, είμαι κι εγώ κριτής σε διάφορα από αυτά, οπότε ξέρω από πρώτο χέρι το πώς ενεργοποιούν μηχανισμούς αποσιώπησής σου όταν θίγεις μεγάλα συμφέροντα...
Αλλά δεν με ενδιαφέρουν.
Εγώ πουλάω ήδη τις συσκευές μου στις ΗΠΑ και σε άλλες χώρες, όπου αποδεικνύουν την αξία τους. Αυτή η αναγνώριση μου αρκεί».
Αυτή η απαξίωση των εδώ αρμοδίων δεν φαίνεται να επηρεάζει τους πανεπιστημιακούς της αντίπερα όχθης της Μεσογείου: λίγες ώρες μετά τη συνομιλία μας, βρήκα στο Διαδίκτυο δημοσίευση εργασίας - τον Αύγουστο του 2007 - της ερευνητικής ομάδας του Yoram Palti, από το ισραηλινό Πολυτεχνείο Technion της Χάιφας, όπου αποδεικνύουν ότι τα εναλλασσόμενα ηλεκτρικά πεδία έντασης 1-2 V/cm αρκούν για να σταματήσουν τη διαίρεση των κυττάρων και να «φρενάρουν τον καρκίνο».
Κατά την ερμηνεία του φαινομένου μιλούν και αυτοί για αναδιάταξη της πόλωσης και ανοιγοκλείσιμο των πόρων της κυτταρικής μεμβράνης.
Στοιχεία τόσο ερεθιστικά, όμοια με τις διεργασίες που περιγράφουν ο Σαντίλι και ο Παππάς για τις συσκευές τους...
Εκλεισα την ιστοσελίδα κουρασμένος.
Είχα μάθει πια ότι η σιωπή πολλών είναι για λίγους χρυσός.

Καφαντάρης Τάσος

δημοσίευση:25/11/2007 στο tovima.gr

Βιβλιογραφία

(1) Βλ. «The New Inquisition», 1991 - Robert Anton Wilson
(2) Βλ. «Stamping Out Dissent», 1993 - Brian Martin
(3) Βλ. «Prometheus Bound», 1994 - John Ziman
(4) Βλ. «20th and 21st Century Science: Reflections and Projections», Journal of Scientific Exploration, Vol. 15, 2001 - Robert G. Jahn
* Περισσότερα για τη θεωρία και την τεχνολογία του Σαντίλι θα βρείτε στις ιστοσελίδες www.magnegas.com και www.i-b-r.org.
Για την εφαρμογή των «αδρονικών αντιδραστήρων» σε επεξεργασία λυματολάσπης δήμου, δείτε το βίντεο www.youtube.com/watch? v=OC6r-6evo4k a.kafantaris@gmail.com
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Μαριάννα Ευαγγέλου: Η ιστορία με τα PCR test

Η Μαριάννα Ευαγγέλου περιγράφει πώς δουλεύει το PCR test και κάνει μία σύντομη αναδρομή στο 2009.
Συνομιλούν μαζί της ο κ. Γεώργιος Παύλος, Καθηγητής Φυσικής στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης (Δ.Π.Θ.) και ο κ. Δημήτρης Γάκης, χειρουργός μεταμοσχεύσεων και πρώην Διοικητής του ΑΧΕΠΑ.

Μαζική Ψύχωση: Πώς η Μάζα Οδηγείται στην Υπακοή

Οι μάζες ποτέ δεν λαχταρούσαν την αλήθεια.

Αποφεύγουν τις αποδείξεις που δεν τους αρέσουν, προτιμώντας να αποθεώνουν το λάθος, εάν το λάθος είναι γοητευτικό!

Όποιος μπορεί να τους παρέχει ψευδαισθήσεις γίνεται εύκολα ο αφέντης τους, όποιος πάει να τους χαλάσει τις ψευδαισθήσεις είναι πάντα το θύμα τους και ο εχθρός τους

                        

Εδώ θα δείτε το πρωτότυπο βίντεο: https://www.youtube.com/watch?v=09maa...

Η σιωπηλή τραγωδία που επηρεάζει τα σημερινά παιδιά

Υπάρχει μια σιωπηλή τραγωδία που εκτυλίσσεται τις περισσότερες φορές, ακόμα και αυτή τη στιγμή στα σπίτια μας, και αφορά τα πιο πολύτιμα κοσμήματα μας – παιδιά μας.
Μέσα από τη δουλειά μου με εκατοντάδες παιδιά και οικογένειες ως επαγγελματίας θεραπεύτρια, έχω παρακολουθήσει αυτή την τραγωδία που ξεδιπλώνεται ακριβώς μπροστά στα μάτια μου.
Τα παιδιά μας βρίσκονται σε καταστροφική συναισθηματική κατάσταση !
Αν συζητήσετε με εκπαιδευτικούς και επαγγελματίες που εργάζονται στον τομέα αυτό εδώ και 15 χρόνια,θα ακούσετε ανησυχίες παρόμοιες με τις δικές μου.
Επιπλέον, τα τελευταία 15 χρόνια, οι ερευνητές παρατήρησαν ανησυχητικά στατιστικά στοιχεία για μια απότομη και σταθερή αύξηση ψυχικών ασθενειών στα παιδιά, η οποία τώρα φτάνει σε επιδημικές διαστάσεις – Victoria Prooday
Οι στατιστικές δεν ψεύδονται:
– 1 στα 5 παιδιά έχει προβλήματα ψυχικής υγείας
– παρατηρήθηκε 43% αύξηση της Δ.Ε.Π.Υ.-Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας
– παρατηρήθηκε 37% αύξηση στην εφηβική κατάθλιψη
– παρατηρήθηκε 100% αύξηση του ποσοστού αυτοκτονίας σε παιδιά ηλικίας 10-14 ετών
Πόσα περισσότερα στοιχεία χρειάζονται για να  ξυπνήσουμε;
Ναι , όσο οδυνηρό και αν είναι να το παραδεχτούμε, σε πολλές περιπτώσεις, εμείς οι γονείς ευθυνόμαστε για τα προβλήματα των παιδιών μας!
Είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι ο εγκέφαλος έχει την ικανότητα να επανέλθει μέσω του περιβάλλοντος. Δυστυχώς, με το περιβάλλον και τα στυλ γονικής μέριμνας που προσφέρουμε στα παιδιά μας, επανασυνδέουμε το μυαλό τους σε λάθος κατεύθυνση και συμβάλλουμε στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους.
Ναι, υπάρχουν και πάντα υπήρχαν παιδιά που γεννήθηκαν με αναπηρίες και παρά τις προσπάθειες των γονέων τους για να τους προσφέρουν ένα ισορροπημένο περιβάλλον, τα παιδιά αυτά συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν δυσκολίες . Αυτά δεν είναι τα παιδιά για τα οποία μιλάω εδώ.
Μιλώ για τα πολλά άλλα παιδιά, των οποίων τα προβλήματα, ως επί το πλείστον, διαμορφώνονται από τους περιβαλλοντικούς παράγοντες που τους παρέχουν οι γονείς τους, με τις καλύτερες βέβαια προθέσεις.
Τα προβλήματα αυτά,όπως έχω δει μέσα από την πρακτική μου, από τη στιγμή που οι γονείς αλλάζουν την προοπτική τους στην ανατροφή των παιδιών, αυτά τα παιδιά αλλάζουν.
Πρέπει να κάνουμε αλλαγές στη ζωή των παιδιών μας προτού πάρει όλη η γενιά των παιδιών αυτών ψυχοφάρμακα!
Δεν είναι ακόμα αργά, αλλά σύντομα θα είναι …

Κάτι σημαντικό που συμβαίνει στην κοινωνία μας και πιστεύουμε ότι όχι μόνο τα παιδιά μας υποφέρουν από αυτή την τραγωδία, αλλά και όλοι μας.
Σε έναν εξαιρετικά “συνδεδεμένο” κόσμο, υποφέρουμε -τι ειρωνεία- από μια άκρως ανθυγιεινή αποσύνδεση.
Είμαστε αποσυνδεδεμένοι από τον εαυτό μας, από τις ανάγκες μας, από το σώμα μας, από τα συναισθήματά μας, από τη φύση, από το ένα, από το άλλο.
Και ναι κάτι πρέπει να κάνουμε γι ‘αυτό!

Γιατί συμβαίνει αυτό;
Τα σημερινά παιδιά στερούνται τις βασικές αρχές μιας υγιούς παιδικής ηλικίας, όπως:
Συναισθηματικά διαθέσιμους γονείς
Σαφώς καθορισμένα όρια και καθοδήγηση
Ευθύνες
Ισορροπημένη διατροφή και επαρκής ύπνος
Επαφή με την ύπαιθρο
Δημιουργικό παιχνίδι, κοινωνική αλληλεπίδραση, ευκαιρίες για αδόμητους χρόνους και πλήξη
Αντί όλως αυτών τα παιδιά μπουχτίζονται με:
Γονείς “χαμένους” στους δαιδαλώδεις δρόμους του εικονικού κόσμου των μέσων κοινωνικής δικτύωσης ή αλλιώς social media
Γονείς “χαμένους” στους δικούς τους κόσμους,οι οποίοι έχουν αφήσει εντελώς “ασύδοτα” τα παιδιά να “κυβερνούν-χαλούν- τον κόσμο”
Γονείς που ποτέ δεν δίδαξαν στα παιδιά τους τι είναι δικαίωμα και τι ευθύνη, που δεν δίδαξαν ποτέ στα παιδιά τους τι είναι οι αξίες και η υπευθυνότητα.
Γονείς που δεν προστάτεψαν τα παιδιά τους με επαρκή και ήρεμο ύπνο και με μια ισορροπημένη διατροφή
Γονείς που έχουν “χαρίσει” στα παιδιά τους μια βαρετή καθιστική εσωτερική ζωή,μεγαλωμένα με τις τεχνολογικές babysitters του καιρού μας-γνωρίζουμε όλοι ποιες είναι -που τους προσφέρουν μια ατελείωτη διέγερση, στιγμιαία ευχαρίστηση,χωρίς στιγμές χαλάρωσης.
Θα μπορούσε ποτέ κάποιος να φανταστεί ότι είναι δυνατόν να δημιουργήσει μια υγιή γενιά σε ένα τόσο ανθυγιεινό περιβάλλον;
Φυσικά και όχι!
Δεν υπάρχουν συντομεύσεις για τη γονική μέριμνα και δεν μπορούμε να ξεγελάσουμε την ανθρώπινη φύση.
Όπως βλέπουμε, τα αποτελέσματα είναι καταστροφικά. Τα παιδιά μας πληρώνουν για την απώλεια της ισορροπημένης παιδικής ηλικίας με τη παντελή έλλειψη της συναισθηματική τους ευεξία.
Τι μπορούμε να κάνουμε;
Αν θέλουμε τα παιδιά μας να γίνουν ευτυχισμένα και υγιή άτομα , πρέπει να ξυπνήσουμε και να επιστρέψουμε στα βασικά. Είναι ακόμα δυνατό, με την εφαρμογή αυτών των συστάσεων:
Ορίστε όρια και θυμηθείτε ότι είστε γονέας του παιδιού σας, όχι φίλος
Προσφέρετε στα παιδιά σας έναν ισορροπημένο τρόπο ζωής, με αυτά που χρειάζονται και όχι μόνο με αυτά που θέλουν.Μην φοβάστε να πείτε “ΟΧΙ” στο παιδί σας, αν αυτό που θέλει δεν είναι αυτό που χρειάζεται

• Προσφέρετε στα παιδιά σας μια υγιεινή ισορροπημένη διατροφή από όλη την γκάμα των θρεπτικών συστατικών που περιέχονται μόνο στα θρεπτικών τροφίμων
• Περάστε μια ώρα την ημέρα σε χώρους πρασίνου όπου μπορείτε μαζί με το παιδί σας να κάνετε ποδηλασία, πεζοπορία, ψάρεμα, να παρατηρήσετε τα πουλιά,τα μικρά ζωάκια, τα έντομα,τα ψάρια σε μια κοντινή θάλασσα ή σε ένα κοντινό ποτάμι ή λίμνη.
• Απολαύστε όλοι μαζί ένα καθημερινό οικογενειακό γεύμα,σε ένα όμορφα στρωμένο τραπέζι,με υγεινά και λαχταριστά φαγητά ,μακρυά από όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή αλλιώς social media
• Παίξτε ένα επιτραπέζιο παιχνίδι σε τακτά χρονικά διαστήματα μέσα στην εβδομάδα μαζί με το παιδί σας.
• Αφήστε το παιδί σας αλλά και παρακινήστε το να σας βοηθάει σε καθημερινή βάση σε κάποια δουλειά που να μπορεί να την κάνει ανάλογα με την ηλικία του ,πλύσιμο ρούχων, συσκευασία παιχνιδιών, άπλωμα ρούχων, τακτοποίηση των τροφίμων που μόλις αγοράσαμε,καθάρισμα του τραπεζιού και διάφορα άλλα.
• Εφαρμόστε όπωσδήποτε μια συγκεκριμένη ώρα ύπνου για να εξασφαλίσετε ότι το παιδί σας έχει καλό και ήρεμο  ύπνο σε ένα δωμάτιο χωρίς τηλέφωνα,τηλεόραση,κομπιούτερ.

Διδάξετε την ευθύνη και την ανεξαρτησία. Μη προστατεύετε υπερβολικά το παιδί σας σε τυχόν μικρά ελαττώματα και λάθη.Πρέπει να εκπαιδεύσετε το παιδί σας και να το βοηθήσετε να κατανοήσει,να ανακαλύψει και να εξασκήσει τις δεξιότητές του και όλα τα ταλέντα που διαθέτει, αλλά και να το εφοδιάσετε με ότι απαιτείται ώστε να ξεπεράσει τις προκλήσεις της ζωής

• Μην οργανώσετε εσείς την τσάντα ή το σακίδιο του παιδιού σας, μην τη μεταφέρετε, μην του πηγαίνετε στο σχολείο την εργασία που ξέχασε,μην ξεφλουδίζεται την μπανάνα για ένα 5χρονο παιδί. Διδάξετε το πως να την ξεφλουδίζει μόνο του-έχει σίγουρα τις ικανότητες να το κάνει.

Βοηθήστε τον να δημιουργήσει ένα “κιτ πρώτων βοηθειών για την πλήξη” με ιδέες δραστηριότητας για στιγμές που θα νιώθει πως βαριέται,καθώς πολλές φορές η πλήξη είναι η στιγμή που ξυπνά η δημιουργικότητα

• Μην αισθάνεστε υπεύθυνοι για το  πως θα ψυχαγωγηθεί το παιδί σας,απλά διδάξετέ το
• Μην χρησιμοποιείτε τη σύγχρονη τεχνολογία ως θεραπεία για την πλήξη.
• Αποφύγετε τη χρήση τεχνολογίας κατά τη διάρκεια των γευμάτων, στο αυτοκίνητο, σε εστιατόρια, σε εμπορικά κέντρα. Χρησιμοποιήστε αυτές τις στιγμές ως ευκαιρίες για να εκπαιδεύσετε τους εγκεφάλους των παιδιών σας να μπορούν να  λειτουργούν κάτω από την “πλήξη”
• Βοηθήστε το να δημιουργήσει ένα “κιτ πρώτων βοηθειών για την πλήξη” με ιδέες δραστηριότητας για στιγμές που θα νιώθει πως βαριέται

Να είστε συναισθηματικά διαθέσιμοι ώστε να μπορείτε ανά πάσα στιγμή να “συνδεθείτε” με το παιδί σας και να του διδάξετε την αυτορρύθμιση και τις κοινωνικές δεξιότητες

• Απενεργοποιήστε τα τηλέφωνά σας έως ότου το παιδί σας πάει στο κρεβάτι για ύπνο,για να αποφύγετε τις απόσπαση της προσοχής του.
• Γίνετε συναισθηματικός προπονητής του παιδιού σας. Διδάξτε το να αναγνωρίζει,να αντιμετωπίζει και να διαχειρίζεται με τον κατάλληλο δυνατό τρόπο τα συναισθήματά του,είτε είναι χαρά,είτε λύπη,είτε θυμός,είτε απογοήτευση.
• Διδάξτε το παιδί σας να μοιράζεται, να δείχνει συμπάθεια, να έχει επιτραπέζιους τρόπους, να αποχτήσει δεξιότητα στις συνομιλίας του, να χαιρετίζει τους ανθρώπους…
• Και -αγκαλιάστε,χαμογελάστε,φιλήστε το παιδί σας ,διαβάστε μαζί του ένα όμορφο βιβλίο,χορέψετε μαζί τους,παίχτε μαζί του…

Πρέπει να κάνουμε αλλαγές στις ζωές των παιδιών μας πριν αυτή η γενιά των παιδιών πάρει φαρμακευτική αγωγή! Δεν είναι ακόμα πολύ αργά, αλλά σύντομα θα είναι … –Victoria Prooday * 

* Η Victoria Prooday είναι μία διεθνώς αναγνωρισμένη εκπαιδευτικός, εργοθεραπεύτρια  ομιλήτρια και δημοφιλέστατη μπλόγκερ, αφιερωμένη στα παιδιά και το πως μπορούν αυτά να είναι ευτυχισμένα στην σημερινή κοινωνία.
Η Victoria Prooday είναι ιδρύτρια και κλινική διευθυντής μιας πολυεπιστημονικής κλινικής για παιδιά με συναισθηματικά και συμπεριφορικά προβλήματα.
Ασχολείται με Συμπεριφορικές και Γνωστικές Ψυχοθεραπείες, οι οποίες είναι ψυχολογικές θεραπείες που βασίζονται σε επιστημονικές αρχές και για τις οποίες η έρευνα έχει δείξει ότι είναι αποτελεσματικές σε ένα μεγάλο εύρος προβλημάτων.
Τα άρθρα της έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 30 γλώσσες.
Η Victoria πιστεύει ότι το πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση βοήθειας των παιδιών ξεκινά από την εκπαίδευση των γονέων και εξουσιοδοτεί τους γονείς με πρακτικά εργαλεία που αποδεδειγμένα διευκολύνουν τις θετικές αλλαγές στα παιδιά τους και στις οικογένειές τους.
Η Victoria Prooday συνεργάζεται με παιδιά, γονείς και καθηγητές σε όλο τον κόσμο,

**O Λουίς Ρόχας Μάρκος –Luis Rojas Marcos– γεννήθηκε στη Σεβίλλη το 1943.
Εδώ και σαράντα περίπου χρόνια ζει στη Νέα Υόρκη, όπου ασχολείται με την ιατρική, την ψυχιατρική και τη δημόσια υγεία.
Το 1992 διορίστηκε επικεφαλής των υπηρεσιών για την ψυχική υγεία, τον αλκοολισμό και τα ναρκωτικά στο δήμο της Νέας Υόρκης.
Διδάσκει στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και είναι μέλος της νεοϋορκέζικης Ιατρικής Ακαδημίας.
Έχει γράψει αρκετά βιβλία για κοινωνικά θέματα, που κυκλοφόρησαν με μεγάλη επιτυχία σε πολλές χώρες.

Κείμενο και επιμέλεια κειμένου:ntina

πηγές και αναφορές
https://yourot.com/parenting-club/2017/5/24/what-are-we-doing-to-our-children
https://yourot.com/
http://www.escolainteramerica.com.br/conversando-com-e-sobre-a-familia/video-a-tragedia-silenciosa-que-afeta-os-filhos-de-hoje-e-o-que-fazer-com-isso/
http://colegio.pioxii-es.com.br/familiaxescola/ha-uma-tragedia-silenciosa-em-nossas-casas
https://www.colegiosolare.com.br/eventos-e-noticias/h%C3%A1-uma-trag%C3%A9dia-silenciosa-em-nossas-casas

το άρθρο της Victoria Prooday