Αυτός που σε κάνει να γελάς, σε βοηθάει να ζεις" είχε πει ο Μένανδρος

Το γέλιο στη ζωή μας

Η επίδραση του γέλιου στη σωματική, ψυχική και διανοητική κατάσταση των ανθρώπων έχει μελετηθεί επισταμένως ήδη από την δεκαετία του \'60. 

Γιατροί, όπως ο Γουίλιαμ Φράι, ψυχίατρος, πανεπιστήμιο Στάνφορντ και Λι Μπερκ, ερευνητής στον τομέα της ψυχο-νευρο-ανοσολογίας, στο πανεπιστημιακό κέντρο Λόμα Λίντα, ήταν οι πρωτοπόροι που μελέτησαν συστηματικά το πώς επιδρά το γέλιο στα σημαντικά φυσιολογία συστήματα του ανθρώπινου σώματος. 

Αυτές οι πρώτες έρευνες απέδειξαν ότι το πρόσχαρο γέλιο μειώνει την αρτηριακή πίεση, βελτιώνει την λειτουργία της καρδιάς και των πνευμόνων, μειώνει τις ορμόνες του άγχους, παράγει φυσικά αναλγητικά, ενδορφίνες και ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα.

Οι έρευνες συνεχίζονται και σήμερα, εμπλουτίζουν την σχετική επιστημονική γνώση και ανοίγουν συνεχώς νέους δρόμος για θεραπευτικές εφαρμογές αυτών των ανακαλύψεων στην διαχείριση του ψυχικού και σωματικού πόνου.

"Αυτός που σε κάνει να γελάς ,σε βοηθάει να ζεις" είχε πει ο Μένανδρος.

Σύμφωνα με τον Max Eastman \"ερχόμαστε στον κόσμο προικισμένοι με την ενστικτώδη τάση να γελάμε και να έχουμε αυτή την αίσθηση που παρουσιάζεται με παιγνιώδη τρόπο ως αντίδραση στους πόνους . 

Αν και το γέλιο συχνά πυροδοτείται από πράγματα που είναι αστεία, δεν έχει σχέση με "αστείο" 

Το γέλιο έχει σχέση με την ανακούφιση του πόνου και ως εκ τούτου είναι ιδιαίτερα κατάλληλο για όλα τα πράγματα στη ζωή που δεν είναι διόλου διασκεδαστικά. 

Όταν μπορούμε να "παίξουμε με τον πόνο μας" το αποτέλεσμα είναι το γέλιο.\"

Οι μελέτες έχουν αποδείξει ότι το γέλιο είναι φυσικό αντίδοτο στο στρες. 

Από την άποψη της φυσιολογίας του σώματος, το γέλιο και το στρες είναι τα δύο αντίθετα άκρα...

Το ενδιαφέρον είναι ότι οι σχετικές έρευνες έχουν δείξει ότι : το γέλιο δεν έχει ανακουφιστική επίδραση μόνο στο άτομο που γελά αλλά και σε όσους βρίσκονται μαζί του.

Το γέλιο είναι μια βασικά συλλογική εμπειρία. 

Σπανίως γελάμε μόνοι μας. 

Ο ρόλος του γέλιου στις ανθρώπινες σχέσεις έχουν μελετηθεί από αρχαιοτάτων χρόνων. Όμως μόλις τις τελευταίες δεκαετίες οι κοινωνικοί επιστήμονες έχουν αρχίσει να αξιολογούν πραγματικά την «θεραπευτική επίδραση» που μπορεί να έχει ο γέλιο όχι μόνο στην ψυχο-διανοητική υγεία του ατόμου όσο και στις διαπροσωπικές και κοινωνικές σχέσεις. 

Το γέλιο δεν είναι μόνο ένας μηχανισμός εκτόνωσης και θεραπείας της ψυχοσωματικής έντασης είναι και μηχανισμός ενίσχυση και σύσφιξης των διαπροσωπικών σχέσεων και των κοινωνικών δεσμών. 

Σύμφωνα με τους ανθρωπολόγους ,αν και το γέλιο μπορεί να είναι μέσο επίδειξης εξουσίας και επιβολής όταν γελάμε σε βάρος κάποιου, όταν όμως γελάμε μαζί με κάποιον άλλο άνθρωπο, μοιραζόμαστε μια κοινή εμπειρία ανακούφισης που συνήθως σχετίζεται με την απομάκρυνσης από κάποιο (πραγματικό ή φανταστικό) κίνδυνο.

Το γέλιο μας κάνει να νιώθουμε καλά, γιατί εξουδετερώνει επώδυνα συναισθήματα όπως φόβο, θυμό, ανία, απελευθερώνοντάς τα. 

Αυτή η απελευθέρωση μπορεί να παρεμποδίσει ή και να σταματήσει τις αψιμαχίες, να εξομαλύνει τις εντάσεις και να μας βοηθήσει να δούμε και να κατανοήσουμε την οπτική γωνία των άλλων ανθρώπων. 

Σε πολλές κοινωνίες υπάρχουν στην παράδοση τους ειδικές τελετουργίες γέλιου με στόχο την διαχείριση προβλημάτων στις σχέσεις και την σύσφιξη των ομαδικών και κοινωνικών δεσμών.

Παραδείγματα:

- - Οι Εσκιμώοι της Γροιλανδίας συνηθίζουν να λύνουν τις διαφορές τους με «μονομαχίες γέλιου». 

Οι αντιμαχόμενοι κάθονται αντικριστά και κερδίζει αυτός που θα κάνει τους άλλους να γελάσουν περισσότερο.

- - Πολλές αφρικανικές φυλές διοργανώνουν γιορτές γέλιου και χαράς όταν υπάρχουν προβλήματα στην λειτουργία της κοινότητας τους.

- - Φυλές ινδιάνων οργανώνουν θεραπευτικά φεστιβάλ γέλιου και μέσα από τελετουργίες γέλιου διώχνουν τα κακά πνεύματα και καλούν τα καλά.

- Οι γιορτές γέλιου και χαράς υπάρχουν σχεδόν σε όλους τους πολιτισμούς. Οι απόκριες είναι το ελληνικό και ευρωπαϊκό αντίστοιχο.

Το γέλιο και το παιχνίδι έχει αποδεδειγμένες θετικές επιδράσεις και στις σχέσεις των δύο φύλων αλλά και στις οικογενειακές σχέσεις . 

Όπως είπε μια νέα γυναίκα, περιγράφοντας την βελτίωση της σχέσης της με τον άντρα της, μετά από ένα «θεραπευτικό πρόγραμμα γέλιου» που έκαναν μαζί:

«Αν μπορούμε να γελάσουμε μαζί μπορούμε να ζήσουμε και μαζί?..»,.

Γιατί δεν γελάμε λοιπόν ;;;

Εφόσον ισχύουν όλα όσα προαναφέραμε, είναι απορίας άξιον γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι όσο μεγαλώνουν γελούν όλο και λιγότερο και αντιμετωπίζουν με αμηχανία, επιφύλαξη ακόμα και οργή τυχόν προτροπές να αξιοποιήσουν τις «θεραπευτικές ιδιότητες του γέλιου»? ή με άλλα λόγια να «αφήσουν έστω και για λίγο» την σοβαρή αντιμετώπιση των προβλημάτων τους. 

Η απάντηση είναι ότι όποιος γελάει πολύ και εύκολα μπορεί να θεωρηθεί «μη-σοβαρός». 

Ένα από τα πρώτα πράγματα που "κόβονται" στο σχολείο είναι τα γέλια. 

Μεγαλώνουμε κυνηγημένοι από την απειλή ότι θα φανούμε γελοίοι και ελαφρόμυαλοι. Ενηλικιωνόμαστε και μας έχει γίνει κυριολεκτικά πλύση εγκεφάλου ότι για να μας πάρουν οι άλλοι σοβαρά πρέπει να δείχνουμε σοβαροί. 

Για να παραμείνουμε σοβαροί πρέπει «να έχουμε τον έλεγχο» των συναισθηματικών εκδηλώσεων και της συμπεριφοράς μας . 

Αυτή η προσπάθεια διατήρησης του ελέγχου ενισχύει τον ανταγωνισμό και την καχυποψία και τελικά μας οδηγεί σταδιακά στην αποξένωση από τον εαυτό μας και τους άλλους..

Είναι πολύ σημαντικό να μπορούμε να διακινούμε το σημαντικό από το ασήμαντο χωρίς να χάσουμε την ικανότητα μας να παίρνουμε τα πράγματα και με παιχνιδιάρικο τρόπο. 

To να είμαστε πάντα «σοβαροί» σε σχέση με σημαντικά πράγματα μπορεί να μας εγκλωβίσει μέσα στον πόνο.

Μπορεί το γέλιο να μην είναι πανάκεια, να μην λύνει όλα τα προβλήματα, να μην αλλάζει και να μην εξαφανίζει τα δύσκολα πραγματικά γεγονότα που συναντάμε στη ζωή. 

Όμως αν επιτρέπουμε στον εαυτό μας να μην χάνει την παιγνιώδη διάθεση - ακόμα και μπροστά σε πραγματικά μεγάλες δυσκολίες και απώλειες - στην πραγματικότητα του επιτρέπουμε να μένει συνδεδεμένος με την χαρά και το νόημα της ζωής.

Ας δημιουργήσουμε λοιπόν τις δικές μας τελετουργίες σύνδεσης με την χαρά και το παιγνίδι:

- Ας βάλουμε το έξυπνο και καλοπροαίρετο χιούμορ στην καθημερινότητα μας - όπως πλένουμε τα δόντια μας και χτενίζουμε τα μαλλιά μας?.

- Ας καθιερώσουμε τα αστεία και την παιχνιδιάρικη διάθεση με τον/την σύντροφο, τα παιδιά μας.

- Ας συναντιόμαστε με τους φίλους μας όχι μόνο για να μιλάμε για προβλήματα (αλλά και για να γελάμε?)

- Ας κάνουμε καθημερινά για λίγα λεπτά εξάσκηση στο να βλέπει και την αστεία πλευρά της ζωής.

exelixi-psychotherapy.gr

Ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου είναι πυξίδα ζωής.

συνάντηση στην κορυφή        (Wiktor Klette)

Η αμφίδρομη επιρροή ανάμεσα στο σώμα και το «πνεύμα» είναι πλέον αποδεκτή σε σημείο να θεωρείται σήμερα φυσιολογική η κατάπτωση και η ασθένεια του σώματος αν νοσεί το πνεύμα. 

Εξάλλου, ο όρος «ψυχοσωματικό» μπαίνει πια στο στόμα μας σαν καραμέλα.

Η πορεία της αλληλένδετης σχέσης σώματος-ψυχής άρχισε στα βάθη των αιώνων για να καταλήξει σήμερα, μέσα από διάφορες φιλοσοφικές, ψυχιατρικές και ιατρικές προσεγγίσεις και ερμηνείες, να αποτελεί μία πραγματικότητα. 

Κανείς πλέον δεν θέτει υπό αμφισβήτηση ότι μία σωματική δυσλειτουργία επηρεάζει δυσμενώς την ψυχική μας κατάσταση - ούτε ότι μία κακή ψυχική κατάσταση επηρεάζει την σωστή λειτουργία του σώματος και το κάνει να νοσεί.

Για του λόγου το αληθές, βλέπουμε τη λέξη «στρες» να καταλαμβάνει όλο και πιο περίοπτη θέση στους καταλόγους Προληπτικής Ιατρικής για πολλές ασθένειες.

Είναι πια αποδεδειγμένο επιστημονικά ότι τα τρία βασικά συστήματα του ανθρώπινου σώματος....

το νευρικό...

το ενδοκρινικό και...

το ανοσοποιητικό συνδέονται μεταξύ τους. 

Αυτό, πολύ απλά, σημαίνει ότι τα συναισθήματα και το σώμα δεν είναι δύο οντότητες ξεχωριστές, αλλά οργανικά αλληλένδετες. 

Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι οι ίδιες χημικές ουσίες που δρουν ευρύτερα τόσο στον εγκέφαλο όσο και στο ανοσοποιητικό σύστημα είναι επίσης αυτές που βρίσκουμε συχνότερα στις περιοχές των νεύρων που ρυθμίζουν τα συναισθήματα.

Μία από τις πιο πειστικές αποδείξεις σχετικά με την άμεση σύνδεση συναισθημάτων και ανοσοποιητικού συστήματος ανήκει στον δρα Νταίηβιντ Φέλτεν, διευθυντή στο Κέντρο Νευροανοσολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Λόμα Λίντα, στην Καλιφόρνια. Ο δρ Φέλτεν, ξεκινώντας από την παρατήρηση ότι τα συναισθήματα επηρεάζουν το ανοσοποιητικό σύστημα ανακάλυψε ότι τα ανοσοποιητικά κύτταρα μπορούν να είναι αποδέκτης των νευρικών μηνυμάτων. 

Γεγονός που απλά σημαίνει ότι μία ήρεμη κατάσταση του εγκεφάλου συμβάλει καθοριστικά τόσο στο να αναρρώσει κανείς από μία νόσο, όσο και στο να μειώσει τις πιθανότητες να αρρωστήσει γενικότερα. 

Ήδη από την δεκαετία του '80, αλλά κυρίως του ΄90, πολλοί έγκριτοι επιστήμονες ανά τον κόσμο ( Seligman, Carver, Visintainer, Friedman, Oliviero, Goleman) υποστηρίζουν ότι η αισιοδοξία επηρεάζει την υγεία, δίνει σημαντικά πλεονεκτήματα στους πάσχοντες,καθώς επίσης ότι θεραπεύοντας την συναισθηματική κατάσταση των ασθενών μαζί με την σωματική μπορεί να φθάσει κανείς σε ένα ικανοποιητικό ιατρικό αποτέλεσμα, τόσο από άποψη πρόληψης, όσο και από πλευράς θεραπείας. 

Πράγματι, δεν είναι λίγοι οι επιστήμονες που θεωρούν ότι η νόσος εκδηλώνεται σε οργανικό επίπεδο ως σύμπτωμα και σε ψυχολογικό επίπεδο ως δυσφορία.

Υιοθετώντας αυτή την άποψη η ψυχοσωματική ιατρική ανατρέπει το κλασικό πλαίσιο που εκλάμβανε την βλάβη του οργάνου σαν αιτία της δυσλειτουργίας του και κατά συνέπεια της ασθένειας, και δημιουργεί ένα νέο πλαίσιο όπου ένα συνεχές στρες, το οποίο πηγάζει από την καθημερινότητα του ατόμου στον αγώνα του για την επιβίωση, γεννά τη δυσλειτουργία του οργάνου που προκαλεί τη βλάβη, άρα και την ασθένεια.

Με την νέα αυτή θεώρηση τα παθολογικά φαινόμενα άρχισαν να μπαίνουν κάτω από το πρίσμα πολλαπλών παραγόντων, από τους οποίους δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι ψυχολογικοί.

Είναι άραγε τυχαίο ότι ορισμένα άτομα έχουν επαναλαμβανόμενα ατυχήματα; 

Είναι τυχαίο ότι πολλοί άνθρωποι αρρωσταίνουν μετά από περιβαλλοντικές ή ψυχολογικές αλλαγές, όπως η συνταξιοδότηση, το πένθος, ο χωρισμός, οι συναισθηματικές ή εργασιακές απογοητεύσεις; 

Όχι δεν είναι τυχαίο, απαντούν πολλές σχετικές έρευνες. 

Ήδη έχουν καταχωρηθεί ως ψυχοσωματικές διαταραχές αρκετές ασθένειες και συμπτώματα, ενώ ο σχετικός κατάλογος εμπλουτίζεται διαρκώς. 

Υπέρταση, βρογχικό άσθμα, κολίτιδα, έλκος και έκζεμα είναι οι «ιστορικές» πλέον ασθένειες που πλήττουν τα άτομα με μεγάλο άγχος. 

Σύμφωνα με τους ειδικούς, ψυχογενείς μπορεί να είναι οι εξής νόσοι:

• Διαταραχές της ορέξεως, όπως η ανορεξία και η βουλιμία, οι οποίες οδηγούν σε ραγδαίες αυξομειώσεις βάρους και μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή.
• Ασθένειες και συμπτώματα στο πεπτικό σύστημα, όπου εκτός από την κολίτιδα και το έλκος δωδεκαδάκτυλου, βρίσκουμε την αιμορραγική κολίτιδα, την χρόνια γαστρίτιδα, την γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση (καούρες), τον σπασμό του πυλωρού (ο πυλωρός είναι τμήμα του στομάχου), το σύνδρομο του ευερέθιστου ή σπαστικού εντέρου, την δυσκοιλιότητα, τη διάρροια, τη ναυτία και τον εμετό.
• Ασθένειες και συμπτώματα του αναπνευστικού συστήματος, όπου εκτός από το βρογχικό άσθμα, βρίσκουμε την δύσπνοια, τον λόξιγκα και το σύνδρομο του υπεραερισμού (παρατεταμένη, γρήγορη και βαθιά αναπνοή).
• Ασθένειες και συμπτώματα του καρδιοαγγειακού συστήματος, όπως οι αρρυθμίες, οι κρίσεις ταχυπαλμίας, η στεφανιαία νόσος, η στηθάγχη, το έμφραγμα, η αρτηριακή υπέρταση, η ημικρανία, η καρδιακή νεύρωση, το προκάρδιο άλγος.
• Δερματολογικές ασθένειες και συμπτώματα, όπως η ψωρίαση, το κοκκίνισμα στο πρόσωπο, η ακμή, η ατοπική δερματίτιδα, ο κνησμός (φαγούρα), η νευροδερμάτωση, η υπερεφίδρωση, η ξηροδερμία, η ξηρότητα των βλεννογόνων του οργανισμού (λ.χ. στον κόλπο ή στην μύτη) το πρόωρο άσπρισμα των μαλλιών και η αναφυλαξία.
• Ασθένειες και συμπτώματα του μυοσκελετικού συστήματος, όπως οι κράμπες, η αρθρίτιδα, το ραιβόκρανο («κάμψη» του αυχένα προς τα πλάγια, λόγω επώδυνης σύσπασης ενός μυός της περιοχής που λέγεται στερνοκλειδομαστοειδής), η μυαλγία, η αυχεναλγία, η οσφυαλγία και το αυχενικό σύνδρομο.
• Ασθένειες και συμπτώματα στο ουρογεννητικό σύστημα, όπως ο πόνος και άλλα συμπτώματα της έμμηνου ρύσεως (περιόδου), η συχνουρία και η στυτική δυσλειτουργία.
• Ασθένειες και συμπτώματα στο ενδοκρινικό σύστημα, όπως ο υπερθυρεοειδισμός, ο υποθυροειδισμός, η υπογλυκαιμία, ο σακχαρώδης διαβήτης και η υπολειτουργία της υπόφυσης (αδένας του εγκεφάλου). 

Όπως υποστηρίζουν ορισμένοι γιατροί και ψυχολόγοι, οι ψυχοσωματικές ασθένειες δραστηριοποιούν έναν αμυντικό μηχανισμό, με τον οποίο εκδηλώνεται με άμεσο, σωματικό τρόπο η ψυχική δυσφορία. 

Σε αυτές τις ασθένειες, το άγχος, ο πόνος και γενικά οι υπερβολικά επώδυνες συγκινήσεις βρίσκουν άμεση διέξοδο στο σώμα, προκαλώντας διάφορα σωματικά ενοχλήματα. 

Γιατί; 

Επειδή δεν υπάρχουν τρόποι να εκλογικευθεί η ψυχολογική δυσφορία και η συγκινησιακή φόρτιση, οι οποίες απλούστατα δεν γίνονται αντιληπτές.

Σε γενικές γραμμές ο ψυχοσωματικός ασθενής εμφανίζεται να έχει μία καλή σχέση με την πραγματικότητα, μία σκέψη πάντα πλούσια σε γεγονότα και πράγματα, αλλά φτωχή σε συναισθήματα. 

Είναι δηλαδή άνθρωποι που δύσκολα αναφέρουν θυμό, φόβο, απογοήτευση ή έλλειψη ικανοποίησης. 

Συχνά πρόκειται για ασθενείς που δύσκολα εξωτερικεύουν τον συγκινησιακό τους κόσμο, που απορρίπτουν κάθε στοιχείο φαντασίας από τη ζωή τους. 

Έτσι, εστιάζουν όλες τις αμυντικές τους ικανότητες στην απομάκρυνση των ψυχικών περιεχομένων τα οποία οι ίδιοι απορρίπτουν ως απαράδεκτα - αλλά το κάνουν σε τέτοιο βαθμό, που καταστρέφουν το σώμα τους. 

Υπό αυτή την έννοια ένα άτομο μπορεί να είναι ανίκανο να μπει στον συναισθηματικό του κόσμο, με αποτέλεσμα να μη μπορεί να αντιληφθεί τον θυμό, την απογοήτευση ή το άγχος που «βράζει» μέσα του για τη δουλειά του ή οτιδήποτε άλλο - ούτε βέβαια να φανταστεί μία πιθανή σύνδεση ανάμεσα στο έλκος του και τα συναισθήματα ή τα βιώματά του. 

Ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου είναι πυξίδα ζωής. 

Εσωστρέφεια ή εξωστρέφεια, αισιοδοξία ή απαισιοδοξία είναι στοιχεία που καθορίζουν προς τα πού θα κλίσει η ζυγαριά του ευ ζην. 

Επιπλέον, επειδή η υγεία του ανοσοποιητικού συστήματος επηρεάζεται από την ψυχική διάθεση, ένας άνθρωπος μπορεί να είναι ευάλωτος στις λοιμώξεις επειδή βιώνει ανείπωτο στρες δίχως να το αντιλαμβάνεται για να το αντιμετωπίσει. 

Έχει, εξάλλου, διαπιστωθεί πως η ψυχική αντίδραση κάθε ασθενούς στην διάγνωση μιας ασθενείας  μπορεί να επηρεάσει έως ένα βαθμό την εξέλιξή της. 

Η θετική διάθεση του ασθενούς τον κάνει πιο μαχητικό απέναντι στην ασθένεια,εφόσον μέσα από τα θετικά συναισθήματα που νιώθει ο οργανισμός του παράγει διάφορες ορμόνες όπως η σεροτονίνη (συμβάλει στην καλή διάθεση) και οι ενδορφίνες (οι ορμόνες της ευφορίας). 

Αντιθέτως, οι δύσκολες συναισθηματικές σχέσεις, η επιθετικότητα, ο ανταγωνισμός και το άγχος γίνονται ένα μαχαίρι που στρέφεται εναντίον μας έτοιμο να μας τραυματίσει - μερικές φορές ακόμη και θανάσιμα.

Πηγές

1. Brill SR, Patel DR, MacDonald E. – “Psychosomatic Disorders in Pediatrics”. Indian J Pediatr. 2001 Jul;68(7):597-603.

2. Escobar JI, Rubio-Stipec M, Canino G et al. – “Somatic Symptom Index (SSI): A New Abridged Somatization Construct. Prevalence and Epidemiological Correlates in Two Large Community Samples”. J Nerv Ment Dis. 1989;177(3):140-146.

3. Fassino S. – “Psychosomatic Approach is the New Medicine Tailored for Patient Personality with a Focus on Ethics, Economy and Quality”. Panminerva Med. 2010 Sep;52(3):249-64.

4. Heinrich TW. – “Medically Unexplained Symptoms and the Concept of Somatization”. WMJ. 2004;103(6):83-7.

5. Smith GR Jr. – “Somatization Disorder in the Medical Setting”. Washington DC: American Psychiatric Press; 1991:5-9.

6. Stoudemire A. – “Somatothymia. Psychosomatics”. 1991;32(4):365-381

https://botanologia.blogspot.com/2011/01/blog-post_6548.html

Υγειονομικοί σε αναστολή: Κι όμως.. Πέρασε ένας χρόνος..

 Υγειονομικοί κατά της Υποχρεωτικότητας:Κι όμως.. Πέρασε ένας χρόνος..

Ένας χρόνος αναστολών.
Ένας χρόνος μακριά από την εργασία και τους ασθενείς μας.
Ένας χρόνος χωρίς εισοδήματα για τις οικογένειές μας.
Ένας χρόνος τώρα, που επιβιώνουμε χάρη στην αλληλεγγύη του κόσμου που μας στηρίζει -και τις  συναδέλφους, που δουλεύουν για αυτόν το σκοπό, με  αυταπάρνηση νυχθημερόν …
Ένας χρόνος τώρα, που αγωνιζόμαστε στους δρόμους για το δικαίωμα ΟΛΩΝ ΜΑΣ στην Ελευθερία και την αυτοδιάθεση του σώματός μας.
Συνεχίζουμε τον αγώνα και σας θέλουμε στο πλευρό μας.
Για την φτώχεια.
Για την ενεργειακή κρίση.
Για την επισιτιστική κρίση.
και την διάλυση του Ε.Σ.Υ.

syde.gr

Γαϊδουράγκαθο, το ισχυρότερο ηπατοπροστατευτικό βότανο.

 
Το γαϊδουράγκαθο σήμερα είναι το πιο μελετημένο βότανο για τη θεραπεία ηπατοπαθειών με πάνω από 450 δημοσιεύσεις.
Μελετάται η επίδρασή του στην αντιμετώπιση της οξείας και χρόνιας ηπατικής πάθησης,
η επίδρασή του στην πρόληψη του τοξικού τραύματος του ήπατος και γενικότερα μελετώνται οι ισχυρότατες ηπατοπροστατευτικές του ιδιότητες και δράσεις.
Έτσι οι ώριμοι καρποί του Silybum marianum σήμερα χορηγούνται ως συμπληρωματική θεραπεία σε περιπτώσεις:
-. χρόνιας φλεγμονώδους ηπατικής ασθένειας 
-. βλαβών του ήπατος που προήλθαν από χρόνια χρήση κάποιων φαρμάκων.
-. ηπατικής κίρρωσης – το γαϊδουράγκαθο συχνά προτείνεται ως θεραπεία για την αλκοολική ηπατίτιδα και την αλκοολική κίρρωση, και οι περισσότερες μελέτες δείχνουν ότι το γαϊδουράγκαθο βελτιώνει τη λειτουργία του ήπατος και αυξάνει την επιβίωση σε άτομα με κίρρωση ή χρόνια ηπατίτιδα. 
-. ηπατίτιδας χρονίας 
-. ηπατίτιδας οξείας
-. ιογενούς ηπατίτιδας – το γαϊδουράγκαθο χρησιμοποιείται ευρέως στη θεραπεία της ιογενούς ηπατίτιδας, ιδιαίτερα της ηπατίτιδας C...
read more:https://botanologia.gr/gaidoyragkatho-to-ischyrotero-ipatoprostateytiko-votano/

#botanologia

Το συνέδριο στην Ίο- Τι συμβαίνει στο χώρο της υγείας

παρακολουθήστε το στο σύνδεσμο: https://rumble.com/v1hkwt7-270822-live-.html

Συντονίστρια Greek Medical Freedom Alliance - - Κακαλέτρη Ζαφειρία, DDS,

ΟΜΙΛΗΤΕΣ:

Guest zoom speaker: Ερευνήτρια Dr. Tess Lawrie MBBCh, PhD Ιατρός, Διευθύντρια World Council for Health, Διευθύντρια EbMCsquared, CIC, Διευθύντρια BIRD group 

Guest zoom speaker: Καθηγήτρια Dr. Dolores Cahill, PhD Ειδική Ανοσολόγος, Πρόεδρος World Freedom Alliance, Πρόεδρος World Doctors Alliance

Guest zoom speaker: Ιατρός Dr. Heiko Shoening, MD, Αντιπρόεδρος World Freedom Alliance, Αντιπρόεδρος World Doctors Alliance

- Αλιφραγκή Κατερίνα, MD

- Βακολίδης Νίκος, DDS, MSc

- Δεγρέ Δέσποινα, DDS, MSc

- Ευαγγέλου Μαριάννα MSc, PhD

- Ευθυμιάδης Δημήτρης MD

- Μπουρσιάνη Κωνσταντίνια, MD

- Νταλιάνης Αργύρης, MD, PhD

- Οικονόμου Παντελής, MD

- Περδικάρης Γεώργιος, MD, MSc

- Ράλλης Ανδρέας, MSc, PhD

Το άρθρο ενός γιατρού που δεν θα δείτε πουθενά

Γράφει ο Ανδρέας Λαζαρόπουλος, Ιατρός
Αυτές τις ημέρες το περιοδικό “Ιατρικές Ώρες” του Ιατρικού Συλλόγου Έβρου (ΙΣΕ) καλεί τα μέλη του να συμμετέχουν στην έκδοσή του, δημοσιεύοντας άρθρα ιατρικού, κοινωνικού ή συνδικαλιστικού περιεχομένου. 
Τους απέστειλα λοιπόν κι εγώ σήμερα, ως ευσυνείδητο μέλος του ΙΣΕ, το παρακάτω υβριδικό άρθρο, που συνδυάζει και τις τρεις κατηγορίες θεματολογίας.
"Πανδημία του κορονοιού - Η άλλη άποψη"
Κλείνοντας δυόμιση χρόνια πανδημίας στον πλανήτη, και δεδομένου ότι πλέον έχουμε πραγματικά στοιχεία/δεδομένα στα χέρια μας και όχι απλά εκτιμήσεις και θεωρητικές μελέτες, όπως είχαμε στην αρχή της, έφτασε η ώρα να κάνουμε έναν απολογισμό αναφορικά με την επιστημονική διαχείρισή της, στην οποία η επιστήμη μας, η ιατρική, έπαιξε κομβικό ρόλο.
Όπως σε όλα τα σημαντικά θέματα, έτσι και σ’ αυτό, η φωνή της επιστήμης εξαρχής δεν ήταν ενιαία. 

Δημιουργήθηκαν δύο σχολές επιστημονικής προσέγγισης, η γνωστή-κυρίαρχη και η σκεπτικιστική-μειοψηφική. 
Και από το σημείο αυτό ξεκινάει η επονομαζόμενη “δυστοπία”: Αντί να υπάρξει η κλασική σύγκρουση (θέση-αντίθεση) των διαφορετικών επιστημονικών απόψεων, πράγμα που αποτελεί την καρδιά της σύγχρονης επιστημονικής μεθοδολογίας, ώστε να ξεκαθαρίσει η αλήθεια απ’ την πλάνη και να οδηγηθούμε στην υγιή σύνθεση, συνέβη μια πρωτοφανής στα σύγχρονα επιστημονικά χρονικά δίωξη της αντίθετης άποψης, με χαρακτήρες ακραίου bullying. 
Μάλιστα, η δίωξη αυτή ευλογήθηκε και επιβλήθηκε με το πατρονάρισμα της πολιτικής εξουσίας. 
Πολύ σύντομα, η κυρίαρχη άποψη (από εδώ και στο εξής “το αφήγημα”, όπως έχει επικρατήσει να λέγεται) επιβλήθηκε στον πλανήτη και, ειδικά στη χώρα μας, σε μια απ’ τις πιο σκληροπυρηνικές εκδοχές της, ενώ η μειοψηφική (η “ψεκασμένη”, όπως ειπώθηκε από τα πιο επίσημα-πρωθυπουργικά χείλη και έκτοτε, δια της προπαγάνδας, επικράτησε) αποκηρύχθηκε μετά βδελυγμίας, θεωρούμενη ως επικίνδυνη για τη δημόσια υγεία…
Και πάμε τώρα στον απολογισμό:
1) Επιβλήθηκαν στη χώρα μας υποχρεωτικοί εμβολιασμοί, κατά παράβαση κάθε έννοιας ιατρικής και λοιπής νομικής δεοντολογίας, με χαρακτήρες εκβιασμού και βιασμού, για να χτιστεί το Ιερό Τοτέμ του αφηγήματος, το περιβόητο τείχος ανοσίας. 
Οι “ψεκασμένοι” είχαν προειδοποιήσει εξαρχής ότι τείχος ανοσίας με τέτοιον ιό δεν είναι δυνατό να επιτευχθεί. 
Το “αφήγημα”, όμως, έπνεε μένεα εναντίον τέτοιων “αντιεπιστημονικών” απόψεων! 
Μέχρι που πολύ αργά, τον Ιανουάριο του 2022, ο εκπρόσωπος των εν Ελλάδι ειδικών κ. Μαγιορκίνης, παραδέχτηκε όχι μόνο το ανέφικτο του τείχους ανοσίας με τους κορονοϊούς, αλλά και ότι ΔΕΝ είχε παρατηρηθεί στο παρελθόν τέτοιο φαινόμενο, αλλά, παρά ταύτα, “είχαμε την ελπίδα!!”, όπως δήλωσε χαρακτηριστικά και πέραν πάσας ιατρικής μεθοδολογίας σκέψης! (πηγή 1) 
Συνεπώς, οι εκβιαστικοί εμβολιασμοί γίναν με πρόσχημα ένα ντροπιαστικά καταρριφθέν, αντιεπιστημονικό επιχείρημα. 
Να τονίσουμε στο σημείο αυτό πως ο επιστημονικά υπεύθυνος της ανάπτυξης του εμβολίου της Οξφόρδης, sir Andrew Pollard, είχε ενημερώσει με τον πιο επίσημο τρόπο, ήδη από τον Αύγουστο του 2021, περί του ανέφικτου του εγχειρήματος (πηγή 2). 
Προφανώς, ο ιστορικός και ο νομικός του μέλλοντος θα κρίνουν αν υπήρξε και ενδεχόμενος δόλος στην περίπτωση της χώρας μας.
2) Αλλά η μεγαλύτερη και πιο Ιερή Αγελάδα του αφηγήματος, ήταν αδιαμφισβήτητα τα ίδια τα εμβόλια. Σε τέτοιο βαθμό, μάλιστα, που η απόφαση να χρησιμοποιούνται αυτά ως η αιχμή του δόρατος της φαρμακευτικής προσπάθειας έναντι όλων των άλλων σκευασμάτων, συχνά πολύ πιο αποτελεσματικών, όπως τα μονοκλωνικά αντισώματα, υπήρξε πολιτική (κυνική δήλωση επιτρόπου της ΕΕ, Μαργαρίτη Σχοινά, Νοέμβριος του ’21, πηγή 
3) και όχι επιστημονική, σε μια τρομακτική διαπλοκή πολιτικής και ιατρικής με χαρακτήρες αντιποίησης επαγγέλματος από την πρώτη. 
Για τα εμβόλια υποσχέθηκαν οι του αφηγήματος ότι είναι το θαύμα της τεχνολογίας προς των άνθρωπο και έχουν τα εξής εκπληκτικά χαρακτηριστικά: είναι απολύτως ασφαλή και εξαιρετικά αποτελεσματικά: δεν κολλάς και δε μεταδίδεις! 
Μάλιστα, όπως δήλωσε και η κ. Παγώνη, με το κύρος της ειδικού και προέδρου του Ανωτάτου Πειθαρχικού Συμβουλίου των Ιατρών, που κυνηγάει απηνώς τα ιατρικά fake news, “ένας εμβολιασμένος δε θα μπει ποτέ σε ΜΕΘ”!! (Ιούνιος 2021, πηγή 
4). Αργότερα αυτό έγινε: κολλάς λιγότερο βαριά και μεταδίδεις λιγότερο απ’ τους ανεμβολίαστους. 
Στη συνέχεια, με την έλευση της παραλλαγής Όμικρον, που έδειξε να έχει ιδιαίτερη προτίμηση στους εμβολιασμένους, το αφήγημα αναθεωρήθηκε και πάλι και έγινε μπορεί να κολλάς το ίδιο, αλλά γλιτώνεις τη ΜΕΘ. Και, στο τώρα που βρισκόμαστε, η συντριπτική πλειοψηφία των καταλαμβανόντων τις ΜΕΘ είναι πλήρως εμβολιασμένοι… 
Περιττό να πούμε ότι οι “ψεκασμένοι” είχαν προβλέψει μέχρι κεραίας όλα τα ανωτέρω… 
Όσο για το θέμα της ασφάλειας, η δυστοπία χτύπησε κόκκινο, αφού ποινικοποιήθηκε η φαρμακοεπαγρύπνηση, και ενώ οι Ιατρικοί Σύλλογοι και η Πολιτεία όφειλαν να κάνουν εκτενείς σχετικές καμπάνιες, ώστε να εξοικειωθούν ιατροί και απλοί πολίτες με την έννοια της κίτρινης κάρτας, αντ’ αυτών έκαναν σημειολογικές διώξεις, με αποκορύφωμα αυτή στο πρόσωπο του καθ’ ύλην αρμόδιου εν Ελλάδι, καθηγητή κλινικής φαρμακολογίας Δημήτρη Κούβελα, ώστε να παταχθεί οποιαδήποτε υπόνοια αμφισβήτησης της ασφάλειας των εμβολίων, προϊόντων που τελούν υπό συμπληρωματική παρακολούθηση, χωρίς οριστική άδεια χρήσης, και για τα οποία η ελλιπής φαρμακοεπαγρύπνηση αποτελεί σοβαρότατο ιατρικό σφάλμα.
3) Όσο οι “ψεκασμένοι”, που απομακρύνθηκαν από τις εργασίες τους λόγω άρνησής τους να εμβολιαστούν, επιβεβαιώνονταν επιστημονικά, τόσο η πολιτική και ιατρική ελίτ της χώρας αύξανε την πολεμική εναντίον τους. 
Αποκορύφωμα αποτέλεσε η ανάγκη ύπαρξης επιπλέον ιατρονοσηλευτικού προσωπικού το φθινόπωρο-χειμώνα του 2021 προς ’22, που από πείσμα και εκδικητικότητα έφτασε να επιχειρείται να καλύπτεται με ανορθόδοξους τρόπους (κάλεσμα του νοσοκομείου Σερρών για εθελοντές, πηγή 5), μόνο και μόνο για να μην επαναπροσληφθούν οι εν αναστολή ευρισκόμενοι. 
Ομοίως και Ιατρικοί Σύλλογοι, στην προσπάθειά τους να αποφύγουν την πανιατρικά δυσάρεστη επιστράτευση, που επικρεμόταν, πρότειναν πληθώρα λύσεων, αλλά η επιστροφή των ανεμβολίαστων, παρότι είχε ήδη καταρρεύσει το αφήγημα της αποστειρωτικής ανοσίας των εμβολίων, ουδέποτε περιλαμβανόταν σε αυτές! 
Ως αποτέλεσμα είχαμε, σε αντίθεση με άλλες ανεπτυγμένες χώρες, να καταγράψουμε τραγικές επιδόσεις στη θνησιμότητα από κάθε αιτία το 2021 και ακόμα χειρότερες το 2022, που διανύουμε. 
Τα χέρια των εμπειροπόλεμων υγειονομικών, που έμειναν χωρίς οποιοδήποτε επιστημονικό έρεισμα εκτός εργασίας, βιώνοντας άκρα εκδικητικότητα από την Πολιτεία και αντισυναδελφική σκαιότητα απ’ τους Ιατρικούς Συλλόγους, αδιαμφισβήτητα θα είχαν σώσει πληθώρα ζωών. 
Ο ιστορικός και ο νομικός του μέλλοντος θα διερευνήσουν και αυτό το βαρύτατο έγκλημα κατά των πολιτών της χώρας και θ’ αποφανθούν σχετικά…
4) Άλλο σημείο επιστημονικής τριβής ανάμεσα στις δύο σχολές ήταν και η αναγκαιότητα-αποτελεσματικότητα των lockdown. 
Η σχολή του αφηγήματος τα θεωρούσε απολύτως απαραίτητα και επιβεβλημένα, σκληρά και διαρκή, με το επιχείρημα “και μία ζωή να χαθεί, είναι πολύτιμη”, ενώ η μειοψηφική σχολή τα θεώρησε εξαρχής λανθασμένη πρακτική (με ενδεχόμενη αξία, ίσως, τις πρώτες πολύ λίγες μέρες του 2020), που θα δημιουργούσαν περισσότερα προβλήματα/θανάτους, παρά θα έλυναν. Την άνοιξη του 2021, η καθηγήτρια επιδημιολογίας κ. Λινού, βγήκε επισήμως και μετανοημένη για μια ακόμα λάθος εκτίμηση της πλευράς του αφηγήματος, η οποία για άλλη μια φορά υποκλίθηκε στην επιστημονική οξυδέρκεια των “ψεκασμένων” (πηγή 6). 
Βέβαια, το κόστος των lockdown στην οικονομία, στην υγεία και συνεπώς σε ζωές είναι τεράστιο και μία συγγνώμη δεν αρκεί να το καλύψει, αλλά δεν είναι τώρα η ώρα της απόδοσης των ευθυνών…
5) Απ’ την αρχή της πανδημίας είχε καταδειχτεί από τη μειοψηφική πλευρά της ιστορίας το παράλογο του ελληνικού τρόπου καταλογισμού ενός θανάτου ως θανάτου covid. 
Αυτή η απαράδεκτη αλλοίωση στοιχείων, που αναπόφευκτα θα οδηγούσε -όπως και οδήγησε- σε λανθασμένες αποφάσεις, στηρίχθηκε από το αφήγημα ως η μεθοδολογικά ορθή, παρότι ήταν αντίθετη ακόμα και προς τις οδηγίες του ίδιου του Π.Ο.Υ.
Ήταν μια αντιεπιστημονική ελληνική πατέντα, που κατερρίφθη με κρότο και αυτοεξευτελιστικά από τους ίδιους τους αφηγηματίες δυόμιση χρόνια μετά, όταν η αλλοίωση των στοιχείων ήταν τέτοια, που εξέθετε την πολιτική και ιατρική ηγεσία του τόπου. 
Οι “ψεκασμένοι”, εν τω μεταξύ, “βαρέθηκαν” να μαζεύουν επιβεβαιώσεις…
6) Τέλος, και ίσως το κυριότερο, αναφαίνεται εσχάτως παγκοσμίως μια πολύ δυσοίωνη τάση έξαρσης αιφνιδίων θανάτων, ιδιαιτέρως νέων και υγιών ανθρώπων. 
Ο κόσμος “μουρμουρίζει” (και, όπως έλεγε ο Αισχύλος, “τρομερός είναι ο θυμός ενός λαού που μουρμουρίζει”) για τις “ξαφνικίτιδες”, όπως τις ονόμασε, και ζητάει εξηγήσεις, κάτι που το “αφήγημα” αρνείται πεισματικά να δώσει. 
Οι “ψεκασμένοι” εδώ και καιρό είχαν ενημερώσει για την τοξική δράση της ακίδας στο ενδοθήλιο, που έχει καταδειχτεί σε κορυφαία ιατρικά, συστημικά περιοδικά, όπως το “Circulation” (πηγή 7) και επέμεναν στο ενδελεχές risk assessment των ανθρώπων προ του εμβολιασμού, όντας ιδιαιτέρως επιφυλακτικοί για τις νεότερες ηλικίες και αντιτιθέμενοι πλήρως στην οριζόντια υποχρεωτικότητα. Επίσης, εξέφραζαν έντονες αμφιβολίες για την αρχική βεβαιότητα της κυρίαρχης πλευράς ότι η τοξική πρωτεΐνη ακίδα μένει μόνο για λίγο στον ανθρώπινο οργανισμό, μετά από εμβολιασμό. 
Το ίδιο το CDC, ενόψει των νεότερων επιστημονικών δεδομένων, που καταρρίπτουν αυτή την πεποίθηση, πολύ πρόσφατα απάλειψε τη σχετική αναφορά στο site του, επιβεβαιώνοντας για πολλοστή φορά τη μειοψηφική επιστημονική πλευρά, αλλά, δυστυχώς, επιτείνοντας την εύλογη ανησυχία… (πηγή 8 ) 
Οφείλουν οι ιατρικοί σύλλογοι να βοηθήσουν στην άμεση διερεύνηση της υποψίας αυτής, ώστε να καθησυχαστεί η κοινωνία, ειδάλλως η αναστάτωση και η οργή της μπορεί να λάβουν ανεξέλεγκτες διαστάσεις. 
Σε περίπτωση, φυσικά, που τεκμηριωθεί αιτιολογική συσχέτιση μεταξύ αιφνιδίων θανάτων νέων και υγιών ανθρώπων και εμβολιασμών, θα έχουμε το μεγαλύτερης έκτασης έγκλημα κατά της ανθρωπότητας όλων των εποχών, με απρόβλεπτες συνέπειες και προεκτάσεις…
Συμπερασματικά, όλα τα παραπάνω σφάλματα θα είχαν πιθανώς αποφευχθεί, αν η επιστήμη έκανε αυτό που ήξερε καλά να κάνει μέχρι δυόμιση χρόνια πριν: να μη χρίει εαυτήν ως “αδιαμφισβήτητη” και μέσα απ’ το τίμιο καμίνι της θέσης και της αντίθεσης να οδηγείται στη σύνθεση, να οδηγείται στην καλύτερη δυνατή προσέγγιση της ΑΛΗΘΕΙΑΣ.

πηγή
syde.gr
https://rumble.com/v1hkwt7-270822-live-.html

Μήνυμα του Καθηγητή Sucharit Bhakdi προς τους Έλληνες

 

Αγαπητοί Έλληνες,
έχω να σας πω κάτι πολύ σημαντικό:

Αφορά τους καθολικούς κινδύνους των “εμβολίων” που βασίζονται σε γονίδια.
Η ανοσία στους ιούς του αναπνευστικού στηρίζεται στη δράση των λεμφοκυττάρων, των “ειδικών” συστατικών του ανοσοποιητικού συστήματος. 
Τα λεμφοκύτταρα Β παράγουν αντισώματα που πολλοί πιστεύουν ότι αποτελούν τον αποφασιστικό προστατευτικό βραχίονα της ανοσίας.
Έτσι, σύμφωνα με τη γενική πεποίθηση, τα αντισώματα συνδέονται με τους ιούς και έτσι εμποδίζουν την είσοδό τους στα κύτταρα, και πολλοί πιστεύουν πως αυτό αποτελεί τον κύριο πυλώνα της ανοσολογικής προστασίας.
Η άποψη αυτή είναι, ωστόσο, κατάφωρα εσφαλμένη και βρίσκεται πίσω από τις καταστροφικές εξελίξεις που συνέβησαν στην έρευνα για τα εμβόλια.
Έχει παραβλεφθεί το γεγονός ότι στον οργανισμό υπάρχουν δύο μεγάλες κατηγορίες αντισωμάτων. 
Η πρώτη παράγεται από λεμφοκύτταρα που βρίσκονται ακριβώς κάτω από τις βλεννογόνες μεμβράνες που επενδύουν το αναπνευστικό και το γαστρεντερικό σύστημα.
Τα αντισώματα αυτά – εκκριτικές ανοσοσφαιρίνες IgA -, εκκρίνονται μέσω και προς την επιφάνεια των βλεννογόνων μεμβρανών.
Βρίσκονται έτσι επί τόπου για να συναντήσουν τους ιούς που μεταδίδονται με τον αέρα και μπορεί να είναι σε θέση να αποτρέψουν τη δέσμευση του ιού και τη μόλυνση των κυττάρων.
Η δεύτερη κατηγορία αντισωμάτων (ανοσοσφαιρίνες IgG και κυκλοφορούσες ανοσοσφαιρίνες IgA) εμφανίζονται στην κυκλοφορία του αίματος. 
Αυτά τα αντισώματα μπορούν ενδεχομένως να αντιταχθούν στη διάδοση των ιών μέσω της κυκλοφορίας του αίματος.
Τα εμβόλια που εγχέονται ενδομυϊκά θα προκαλέσουν παραγωγή μόνο IgG και IgA, αλλά ποτέ εκκριτικών IgA.
Επομένως, τα αντισώματα αυτά δεν μπορούν να προστατεύσουν τα κύτταρα της αναπνευστικής οδού από τη μόλυνση από ιούς που μεταδίδονται με τον αέρα, όπως ο κορωνοϊός.
Όσον αφορά τα εκκρινόμενα αντισώματα IgA, αυτά πράγματι παράγονται ως απάντηση σε γνήσιες λοιμώξεις των αεραγωγών.
Οι βλεννογόνοι των υγιών ατόμων είναι επικαλυμμένοι με αντισώματα κατά των κοινών αναπνευστικών ιών, αλλά η ικανότητά τους να προλαμβάνουν τις λοιμώξεις είναι περιορισμένη, γι’ αυτό και οι λοιμώξεις από ιούς που μεταδίδονται με τον αέρα εμφανίζονται επανειλημμένα καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής σας.
Ο υποδεέστερος ρόλος των εκκριτικών αντισωμάτων IgA στην καταπολέμηση των ιογενών λοιμώξεων αναδεικνύεται από το γεγονός ότι τα άτομα με μια πολύ συνήθη γενετική ανωμαλία που δεν είναι σε θέση να παράγουν sIgA, δεν υποφέρουν από δραματικά αυξημένη ευαισθησία έναντι σοβαρών λοιμώξεων του αναπνευστικού.
Προκύπτει ότι τα λεμφοκύτταρα Τ διαδραματίζουν βασικό ρόλο στον έλεγχο των λοιμώξεων του αναπνευστικού συστήματος και, πράγματι, αυτό επεκτείνεται στις ιογενείς λοιμώξεις γενικότερα.
Στρέφουμε τώρα την προσοχή μας στα κύτταρα αυτά, και θα περιορίσουμε την συζήτηση στη λειτουργία των κυτταροτοξικών λεμφοκυττάρων Τ (CTL).
Τι αναγνωρίζουν αυτά τα κύτταρα CTL, και ποια είναι η βασική συνέπεια της ανοσολογικής αναγνώρισης;
Ας δούμε τώρα την πρώτη εικόνα.

Όταν ένα κύτταρο παράγει μια πρωτεΐνη, μικρά θραύσματα αυτής της πρωτεΐνης θα προκύψουν ως παραπροϊόντα που μεταφέρονται στην επιφάνεια του κυττάρου και γίνονται έτσι προσβάσιμα σε αλληλεπίδραση με και αναγνώριση από τα κυτταροτοξικά λεμφοκύτταρα Τ (CTL).
Διαφορετικά θραύσματα αναγνωρίζονται από διαφορετικούς “κλώνους” λεμφοκυττάρων (Εικ. 1).
Η ανοσολογική αναγνώριση και η σύνδεση έχει ως αποτέλεσμα την ενεργοποίηση των λεμφοκυττάρων Τ, τα οποία στη συνέχεια εκτοξεύουν θανατηφόρες τοξικές ουσίες πάνω και μέσα στα στοχευόμενα κύτταρα.
Φανταστείτε την αλληλεπίδραση μεταξύ του παρουσιαζόμενου πρωτεϊνικού θραύσματος και του “υποδοχέα” του στο κύτταρο Τ ως κλειδαριά και κλειδί. Υπάρχουν μυριάδες διαφορετικά κλειδιά (θραύσματα) που ταιριάζουν σε μυριάδες διαφορετικές κλειδαριές (υποδοχείς του κυττάρου Τ).
Είναι γνωστό ότι η πραγματικά απίστευτη αυτή ποικιλομορφία των κλειδαριών προκύπτει κατά τη διάρκεια της εμβρυϊκής ανάπτυξης. 
Πώς συμβαίνει αυτό;
Οι κλειδαριές διαμορφώνονται ανάλογα με τα θραύσματα (κλειδιά) που εμφανίζονται κατά την ανάπτυξη; Τότε, τα CTL θα ήταν εξοπλισμένα με υποδοχείς που αναγνωρίζουν μόνο πρωτεϊνικά θραύσματα «του ίδιου» του οργανισμού, πράγμα που δύσκολα θα μπορούσε να υπηρετεί έναν λογικό σκοπό.
Αν, από την άλλη πλευρά, η ποικιλομορφία των κλειδαριών προέκυπτε απλώς κατά τύχη, χωρίς την ανάγκη κάποιας καθοδηγητικής δομής (κλειδιού), τότε θα δημιουργούνταν ταυτόχρονα δισεκατομμύρια λεμφοκύτταρα που αναγνωρίζουν “ιδικά ” και “μη- ιδικά”.
Η επόμενη εικόνα:

Ενδιαφέρον είναι ότι το τελευταίο είναι σήμερα γνωστό ότι ισχύει. Κατά θαυμαστό τρόπο, όταν ένα παιδί γεννιέται, ή πριν γεννηθεί, έχει λεμφοκύτταρα που αναγνωρίζουν “ιδικά” και “μη-ιδικά”, αλλά εκείνα που αναγνωρίζουν τα “ιδικά” σιωπούν ή κρατούνται υπό έλεγχο καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής.
Περιστασιακά συμβαίνουν ατυχίες που μπορούν να οδηγήσουν σε αυτοάνοσες ασθένειες. 
Όποτε βγαίνουν από την κάλυψη κύτταρα που αντιδρούν κατά του ήπατος, μπορεί κανείς να πάθει αυτοάνοση ηπατίτιδα. 
Αν βγουν κύτταρα που αντιδρούν κατά του παγκρέατος, μπορεί κανείς να πάθει αυτοάνοσο διαβήτη.
Όμως, από την άλλη πλευρά του νομίσματος, τα ανοσοποιητικά κύτταρα που αντιδρούν έναντι ουσιαστικά όλων των μη-ιδικών πρωτεϊνών και είναι παρόντα κατά τη γέννηση, είναι έτοιμα να αναλάβουν δράση κάθε φορά που υπάρξει μια πρόκληση.
Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο οι συμβατικοί εμβολιασμοί μπορούν να γίνουν με επιτυχία από την πρώτη βρεφική ηλικία. 
Τα κύτταρα Τ είναι όλα εκεί, τα λεμφοκύτταρα είναι όλα εκεί.
Και όταν έρθει ο κορωνοϊός, ξεσηκώνεται η ομάδα κατά του κορωνοϊού. 
Όταν έρχεται η γρίπη, ξεσηκώνεται η ομάδα κατά της γρίπης, κ.λπ. Κάθε προπόνηση ενισχύει την ομάδα, επιτρέποντας να περιορίζει ταχύτερα τον αντίπαλο και να τερματίζει τις λοιμώξεις με αυξανόμενη αποτελεσματικότητα.
Είναι πολύ σημαντικό να σημειωθεί ότι μια πρωτεΐνη θα παράγει πολλά θραύσματα που αναγνωρίζονται από πολλούς διαφορετικούς κλώνους CTL. 
Μια μετάλλαξη του ιού μπορεί να παράγει ένα διαφορετικό θραύσμα, αλλά η πλειονότητα των άλλων θραυσμάτων θα παραμείνει η ίδια. 
Για το λόγο αυτό, υπάρχει διασταυρούμενη αντιδραστικότητα και διασταυρούμενη προστασία με βάση τα CTL για όλα τα μέλη μιας δεδομένης οικογένειας ιών. 
Το αφήγημα ότι η εμφάνιση μεταλλάξεων του ιού πρέπει να αντιμετωπιστεί με την ανάπτυξη προσαρμοσμένων εμβολίων είναι γελοία.

Η ενεργοποίηση των λεμφοκυττάρων Τ συνδέεται με την ενεργοποίηση των λεμφοκυττάρων Β και αυτό οδηγεί στην παραγωγή αντισωμάτων. 
Ενώ τα λεμφοκύτταρα Τ αναγνωρίζουν θραύσματα πρωτεϊνών που παρουσιάζονται στην κυτταρική επιφάνεια, τα αντισώματα συνδέονται με τις ίδιες τις πρωτεΐνες (Εικ. 3). Έτσι, εδώ έχουμε πρωτεΐνη που φαίνεται επάνω στο κύτταρο, και βλέπετε το αντίσωμα να συνδέεται με την πρωτεΐνη.
Τα δεσμευμένα αντισώματα προκαλούν στη συνέχεια την ενεργοποίηση ενός άλλου σημαντικού βραχίονα της ανοσολογικής άμυνας, που λέγεται σύστημα συμπληρώματος, κι αυτό έχει εκτεταμένες συνέπειες. 
Φλεγμονώδη περιστατικά πυροδοτούνται από την ενεργοποίηση του συμπληρώματος, και επιπλέον, το ίδιο το σύστημα συμπληρώματος θα επιτεθεί στο κύτταρο στην επιφάνεια του οποίου συμβαίνει η ενεργοποίηση.
Μέσω της στρατολόγησης του συμπληρώματος, τα αντισώματα που παράγονται ως απάντηση στους πρώτους εμβολιασμούς θα δυναμώσουν έντονα την ανοσολογική επίθεση στα κύτταρα που παράγουν τις ξένες πρωτεΐνες κατά τους ενισχυτικούς εμβολιασμούς.
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι η παραγωγή “μη-ιδικών” πάντα θα προκαλεί φλεγμονώδεις και κυτταροκαταστροφικές διεργασίες.
Στις ιογενείς λοιμώξεις, αυτό έχει νόημα διότι οδηγεί στην εξάλειψη των προσβεβλημένων κυττάρων. 
Οι περισσότεροι ιοί στοχεύουν ένα περιορισμένο φάσμα ιστών και οι περισσότεροι ιστοί μπορούν να αναγεννηθούν, ώστε οι πληγές να επουλωθούν στη συνέχεια.
Οι υποστηρικτές των εμβολίων που βασίζονται σε γονίδια ισχυρίζονται συνήθως ότι οι παράγοντες δεν κάνουν τίποτα περισσότερο από το να μιμούνται αυτό που συμβαίνει στις πραγματικές λοιμώξεις. 
Η έκφραση της ξένης πρωτεΐνης υποστηρίζεται απ αυτούς ότι είναι βραχύβια και περιορίζεται κυρίως στο σημείο της ενδομυϊκής ένεσης. 
Συνεπώς, δεν πρέπει να αναμένονται σοβαρές ανεπιθύμητες αντιδράσεις.
Τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι πιο παραπλανητικό και πιο μακριά από την αλήθεια.
Ο ισχυρισμός ότι το συσκευασμένο mRNA παραμένει στο σημείο της ένεσης είναι ευρέως γνωστό ότι αποτελεί κατάφωρο ψέμα. 
Τώρα ξέρουμε πως τα “εμβόλια” εξαπλώνονται ταχύτατα από το σημείο της ένεσης στους λεμφαδένες και στην κυκλοφορία του αίματος.
Επειδή τα “εμβόλια” εισέρχονται σε όλα τα κύτταρα, η πρόσληψή τους είναι βέβαιο ότι θα συμβεί γρήγορα στα κύτταρα των λεμφαδένων, στα ενδοθηλιακά κύτταρα που επενδύουν τα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων, καθώς βέβαια και στα κύτταρα κάθε ιστού στον οποίο φτάνουν.
Το γεγονός αυτό θέτει αμέσως στην άκρη τον “mRNA-εμβολιασμό” από τις φυσικές λοιμώξεις, διότι πολύ λίγοι λοιμογόνοι παράγοντες στοχεύουν λεμφοκύτταρα ή ενδοθηλιακά κύτταρα. Μεταξύ των τελευταίων συγκαταλέγονται επικίνδυνοι ιοί που προκαλούν αιμορραγικό πυρετό και βακτήρια που επίσης προκαλούν απειλητικές για τη ζωή λοιμώξεις, π.χ. ο στικτός πυρετός του Rocky Mountain.

Σε χτυπητή αντίθεση, κάθε ένα mRNA-“εμβόλιο” θα υποκινήσει αυτοκαταστροφικές διεργασίες στα λεμφικά όργανα και τα αιμοφόρα αγγεία σε ολόκληρο το σώμα.
Η βλάβη στα τοιχώματα των αγγείων θα επιτρέψει στα “εμβόλια” να διαρρεύσουν στους γύρω ιστούς, όπου θα φυτευτούν “σπόροι” για την ανάπτυξη αυτοάνοσων ασθενειών.
Οι θρόμβοι αίματος που θα σχηματιστούν λόγω του τραυματισμού των αγγείων θα οδηγήσουν σε διαταραχές του κυκλοφορικού συστήματος, με σοβαρές και μη αναστρέψιμες συνέπειες σε όργανα όπως η καρδιά και ο εγκέφαλος.
Εάν χορηγηθούν στην εγκυμοσύνη, οι παράγοντες θα μπορούσαν να εισέλθουν στα κύτταρα του πλακούντα και να αποτελέσουν υπαρξιακή απειλή για το έμβρυο.
Περιστατικά αυτοεπιθέσεων που συμβαίνουν στο πλαίσιο του ανοσολογικού δικτύου θα έχουν ως αποτέλεσμα μυριάδες εκδηλώσεις ανοσολογικής δυσλειτουργίας, επανενεργοποίηση λανθανουσών λοιμώξεων και ακατάσχετη ανάπτυξη όγκων.
Αυτά τα εφιαλτικά σενάρια θα επιδεινώνονται ακόμα περισσότερο με κάθε ενισχυτική ένεση. Τα καταστροφικά περιστατικά δεν θα μπορούν ούτε να αποφευχθούν ούτε να κατασταλούν λόγω της ίδιας τους της φύσης. 
Η ικανότητα διάκρισης μεταξύ “ιδικών” και “μη-ιδικών” είναι θεμελιώδης για τη ζωή. 
Δίνεται με τη γέννηση και τελειώνει με το θάνατο.
Η εφαρμογή των mRNA-“εμβολίων” αποτελεί ύψιστη πράξη ιεροσυλίας. 
Εξισώνεται με τη γενοκτονία και πρέπει να απαγορευτεί για πάντα.

Dear Greeks,
I have something very important to talk to you about.
It concerns the universal dangers of gene-based “vaccines”
Immunity to respiratory viruses rests on the action of lymphocytes, the “specific” components of the immune system. B-lymphocytes produce antibodies that many believe to represent the decisive protective arm of immunity.
So, according to lay conviction, antibodies bind to the viruses and prevent their entry into cells, and many believe that this is the mainstay of immune protection.
But this view is grossly erroneous and underlies the catastrophic developments that have evolved in vaccine research.
The fact has been overlooked that two major categories of antibodies are present in the body. The first is produced by lymphocytes that are located directly beneath the mucous membranes lining the respiratory and intestinal tract.
These antibodies – secretory IgA – are secreted through and to the surface of the mucous membranes.
They are thus on site to meet air-borne viruses, and may be able to prevent viral binding and infection of the cells.
The second category of antibodies (IgG and circulating IgA) occur in the bloodstream. These antibodies can potentially counteract the spread of viruses via the bloodstream.
Vaccines that are injected into the muscle will only induce IgG and IgA in the blood, never secretory IgA.
So, such antibodies therefore cannot protect cells of the respiratory tract against infection by air-borne viruses like the corona virus.
With regard to secreted IgA antibodies, these are indeed produced in response to genuine airway infections.
Mucous membranes of healthy people are coated with antibodies directed against common viruses, but their capacity to prevent infections is limited, which is why infections with air-borne viruses occur repeatedly throughout your life.
The subordinate role of IgA in combatting viral infections is highlighted by the fact that people with a very common genetic defect who are unable to produce sIgA do not suffer from dramatically increased susceptibility toward severe respiratory infections.
It follows that T-lymphocytes play key roles in the control of respiratory infections and in fact, this extends to all viral infections in general.

We turn attention now to these cells, and we will restrict the discussion to the function of cytotoxic T-lymphocytes (CTL).

What do these CTLs recognize, and what is the cardinal consequence of immune recognition?
Now let’s look at the first figure.

When a cell produces a protein, small fragments of that protein will arise as byproducts that are transported to the surface of the cell, thus becoming amenable for interaction with and recognition by CTL.
Different fragments are recognized by different lymphocyte “clones” (Fig. 1 ).
Immune recognition and binding results in activation of the T-cells, which then eject deadly toxic substances onto and into the targeted cells.
Envisage the interaction between presented protein fragment and its “receptor” on the T-cell as lock and key. There are myriad different keys (fragments) fitting into myriad different locks (T-cell receptors).
It is known that the truly incredible diversity of locks arises during fetal development. How does this happen?
Are locks moulded in response to the fragments (keys) as these appear during development? Then, CTL would be equipped with receptors only recognizing “self” protein fragments, but this could hardly serve a meaningful purpose.
If, on the other hand, diversity of locks should arise just by chance, without requirement for any instructing structure (key), then billions of lymphocytes that recognize “self” and “non-self” would be generated at the same time.
The next picture:

Intriguingly, the latter is today known to be the case. Wondrously, when a child is born, or before it’s born, it has lymphocytes that recognize “self” and “non-self,” but lymphocytes recognizing “self” are silenced or held in check throughout life; they are not in action.
Mishaps occur occasionally and that can lead to autoimmune disease. When cells come out of cover that are reactive against the liver, then one may get autoimmune hepatitis. If cells come out that are reactive against the pancreas, then one can get autoimmune diabetes.
But on the other side of the coin, immune cells reactive against essentially all non-self proteins and present at birth are ready to spring into action whenever a challenge is issued.
It is for this very reason that conventional vaccinations can successfully be performed at earliest infancy. The T-cells are all there, the lymphocytes are all there.
And when Corona comes around, up rises the anti-Corona team. When flu comes around, up rises the anti-flu team, etc. Each bout of training strengthens the team, enabling the opponent to be more rapidly constrained and infections terminated with increasing effectiveness.
It is very important to note that a protein will generate many fragments, and these are recognized by many different CTL clones. A virus mutant may generate one differing fragment but the majority of other fragments will remain the same. For this reason, CTL based cross-reactivity and cross-protection exists for all members of a given virus family. The narrative that emergence of virus mutations must be countered by development of customized vaccines is ridiculous
The next picture please.

Activation of T-lymphocytes is coupled to B-lymphocyte activation, and this leads to antibody production. While T-lymphocytes recognize fragments of proteins that are on the cell surface, antibodies will bind to the proteins themselves (Fig. 3). So, here we have a protein shown on the cell and you see the antibody bind to the protein.

Bound antibodies seen on top of the cell then trigger activation of an other important arm of the immune system, and this arm is called complement, so you have complement activation triggered by the antibodies that are sitting on the cell. And this has far-reaching consequences. Inflammatory events are triggered by complement activation, and. moreover, it is the complement system itself will attack the cell on whose surface activated.
Through recruitment of complement, antibodies produced in response to first vaccinations will vigorously intensify immune attack on cells that produce these proteins upon booster vaccinations.
It follows from the above that production of “non-self” will always provoke inflammatory and cell-destructive processes.
In viral infections, this is meaningful because it leads to elimination of befallen cells. Most viruses target a limited spectrum of tissues, and most tissues can regenerate so wounds can heal thereafter
Proponents of gene-based vaccines commonly argue that the agents do nothing more than mimic what happens in actual infections. Expression of the alien protein is thereby claimed to be short-lived and confined mainly to the site of intramuscular injection. So, serious adverse reactions are therefore not to be expected.
Nothing could be more misleading and further from the truth.
The assertion that mRNA packaged remains at the site of injection is widely known to be a blatant lie. We know now that “vaccines” rapidly spread from the site of injection to lymph nodes and the blood circulation.
Because the “vaccines” enter all cells, their uptake must occur rapidly in cells of the lymph nodes, in endothelial cells that line the walls of blood vessels, and of course in cells of every tissue that they reach.
This fact immediately sets aside “mRNA-vaccination” from naturally occurring infections, because very few infectious agents target lymphocytes or endothelial cells. Amongst the latter are dangerous viruses that cause hemorrhagic fevers, and bacteria that also cause life-threatening infections, e.g. Rocky Mountain spotted fever.

In striking contrast, each and every mRNA-“vaccine” will incite self-destructive processes in lymphatic organs and blood vessels throughout the whole body.
Damage to vessel walls will allow the “vaccines” to leak out to surrounding tissues, where seeds will be planted for development of autoimmune diseases.
Blood clots forming because of vessel injury will result in circulatory disturbances, with grave and irreversible consequences in organs such as heart and brain.
If applied in pregnancy, the agents could enter into placental cells and then pose an existential threat to the fetus.
Self-attack events occurring within the immunological network will result in manifestation of immune dysfunction, with re-activation of latent infections and unstoppable tumor growth.
These nightmarish scenarios will be yet worsened with every booster injection. The catastrophic events will be neither avoidable nor suppressible due to their very nature. The ability to distinguish between self and non-self is fundamental to life. It is given at birth and ends at death.

Application of mRNA-“vaccines” is a supreme act of sacrilege. It equates with genocide and must be forbidden forever.
Ημερομηνία δημοσίευσης:07.08.2022
https://www.eyewideopen.org/?p=4080

Η μυστηριώδης νόσος του Άστον Κούτσερ/Christopher Ashton Kutcher

Τις προηγούμενες μέρες, ο γνωστός ηθοποιός Άστον Κούτσερ αποκάλυψε πως προ διετίας, έχασε μέρος της όρασής του, της ακοής του και της ικανότητας του να περπατάει από μια αυτοάνοση αγγειίτιδα και πως είναι τυχερός που ζει.
Κι ως συνήθως, ήταν αρκετοί αυτοί που έσπευσαν να συνδέσουν την νόσο του Κούτσερ με τα νέα «εμβόλια» και εκείνοι που έσπευσαν να την αποσυνδέσουν απ αυτά.
Και ναι μεν οι δεύτεροι μπορεί να είχαν δίκιο στην περίπτωση του Κούτσερ, γιατί σύμφωνα με την αφήγησή του, η νόσος του προηγήθηκε της έλευσης των εμβολίων, αλλά η αχλάδα είχε πίσω την ουρά.
Ήδη υπήρχαν αναφορές αγγειίτιδας μετά από τα εμβόλια, αλλά αυτές αφορούσαν μεμονωμένα περιστατικά.
Λίγες μόλις μέρες μετά την αποκάλυψη του Κούτσερ, ήρθε μια αποκαλυπτική μελέτη από την Ισπανία, η μεγαλύτερη στο είδος της, που έδειχνε πιθανή συσχέτιση των εμβολιασμών με αυτοάνοσες αγγειίτιδες.
Συγκρίνοντας το 2019 με το 2021, οι ερευνητές βρήκαν 15 τέτοια περιστατικά το 2019 ενώ το 2021 εκτοξεύτηκαν στα 35, εκ των οποίων μόνο τα 8 εμφανίστηκαν πριν τον εμβολιασμό.
Από τα υπόλοιπα 27, τα 2 συνέβησαν μετά την πρώτη δόση και τα υπόλοιπα 25 εώς και πέντε μήνες μετά την δεύτερη δόση.
Εδώ και πολύ καιρό, κρούουμε τον κώδωνα του κινδύνου για την αθροιστική φύση των παρενεργειών ανά δόση. Σε αυτή την περίπτωση, φαίνεται πως είχαμε όχι απλά αθροιστική, αλλά πολλαπλασιαστική επίδραση.
Η παθολογία: Ο μηχανισμός βλάβης, είναι ότι ενεργοποιούνται αντισώματα κατά των ουδετεροφίλων, που αντί να τα εξουδετερώνουν, τα ενεργοποιούν και αυτά με τη σειρά τους προκαλούν βλάβες σε μικρά αγγεία, κάτι που μας θυμίζει κάπως τον μηχανισμό της ενίοτε θανατηφόρας προθρομβωτικής άνοσης θρομβοκυτοπενίας του πολύ ασφαλούς σύμφωνα με τους ειδικούς της κακιάς ώρας, Astra, το οποίο πρακτικά έχει καταργηθεί στον δυτικό κόσμο.
Στην περίπτωση της αυτοάνοσης αγγειίτιδας, ιδιαίτερη ευπάθεια δείχνουν οι νεφροί, ενώ σε αντίθεση με τα περιστατικά του 2019, τα περιστατικά εμφάνισαν και εικόνα στους πνεύμονας, αλλά και στα μάτια.
Κοντά στα δύο χρόνια μετά από την εμβολιαστική εκστρατεία, συνεχίζουμε να ανακαλύπτουμε καινούργιες παρενέργειες. Δεν είναι προς το παρόν της κλίμακας του «θα πεθάνετε όλοι». Η μόνιμη επωδός των ειδικών, είναι πως το όφελος, ξεπερνά τα ρίσκα. Μπούρδες: πέραν του ότι το όφελος έχει μειωθεί δραματικά σε σχέση με την αρχή της εκστρατείας, πέραν το ότι το όφελος ήταν μικρό για τους νέους και υγιείς και τα ρίσκα άγνωστα, ας πει κάποιος σε κάποιον νέο άνθρωπο που πέθανε ή έπαθε σοβαρή ζημιά από το εμβόλιο, πως το όφελος του ήταν μεγαλύτερο από το ρίσκο.
Ιατρική που δεν είναι εξατομικευμένη, δεν είναι ιατρική. Είναι πολιτική.
Συνεχίζουμε να φοβόμαστε για τα χειρότερα δυνατά σενάρια. Αλλά με αρκετή βεβαιότητα, δηλώνω, πως δεν είναι ήδη εδώ.
Και φοβόμαστε ακόμη περισσότερο για τα επικαιροποιημένα εμβόλια τα οποία περιέχουν για κάποιον παρανοϊκό λόγο την αρχική τοξική ακίδα ενός εξαφανισμένου πλέον στελέχους και για την άγνωστη επίδραση του συνδυασμού της αρχικής ακίδας με τις ακίδες από Όμικρον όταν το επικαιροποιημένο εμβόλιο μπει στην κυκλοφορία του αίματος, γιατί οι Όμικρον περιορίζονται κυρίως στο ανώτερο αναπνευστικό.    
Ούτε κλινικές μελέτες γίνονται πλέον σε ανθρώπους, κι ούτε γίναν φαρμακοτοξικές και φαρμακοκινητικές μελέτες. Στα κουτουρού κι ότι βρέξει ας κατεβάσει.  
Πάρτε για παράδειγμα το πολλά υποσχόμενο εμβόλιο της Novavax το οποίο θεωρητικά δεν είχε τουλάχιστον κινδύνους όπως ενσωμάτωση RNA στο DNA ή την δημιουργία αυτοάνοσων από την παρουσίαση της πρωτείνης ακίδας στην μεμβράνη των κυττάρων.
Πέραν του ότι άργησε εξαιρετικά, στην πράξη αποδείχτηκε ίσως το χειρότερο εμβόλιο, προκαλώντας μυοκαρδίτιδες τόσο συχνά, που έγιναν ορατές ακόμη και στις κλινικές δοκιμές του.
Άλλο η θεωρία, άλλο η πράξη. Άλλο το in vivo και άλλο το in vitro.
Η ζωή, αγαπητοί μου, είναι ένα σύνθετο φαινόμενο, γεμάτο αλληλεπιδράσεις.
Για αυτό και είχαμε τις κλινικές δοκιμές.
Και τονίζω τον παρελθοντικό χρόνο.
Είχαμε.
Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 25/8/2022
ΠΑΝΔΗΜΑΓΩΓΟΙ - The Documentary- σειρά Documentary του πέτρου που πρέπει να δουν όλοι

Ο Patrick Moore, πρώην πρόεδρος της Greenpeace Καναδά, απομυθοποιεί σε 2 λεπτά την κλιματική αλλαγή

Ο dr Patrick Moore, είναι ανεξάρτητος επιστήμονας και περιβαλλοντολόγος. 

Ήταν συνιδρυτής της Greenpeace το 1971, διευθυντής για 15 χρόνια και ηγέτης πολλών εκστρατειών, συμπεριλαμβανομένου του τερματισμού των δοκιμών πυρηνικών όπλων, 

της διάσωσης των φαλαινών και του τερματισμού της απόρριψης τοξικών. 

Στα μέσα της δεκαετίας του 1980 απογοητεύτηκε με τις θέσεις που άρχισαν να υιοθετούσαν οι συνάδελφοί του διευθυντές της Greenpeace, χρησιμοποιώντας παραπληροφόρηση, αίσθηση και φόβο για συγκέντρωση χρημάτων, αντί να χρησιμοποιεί έγκυρη επιστήμη. 

Από τότε και στο εξής παλεύει μόνος αποφασισμένος να είναι λογικός περιβαλλοντολόγος, βασίζοντας τις πολιτικές του στην ορθή επιστήμη και εξισορροπώντας περιβαλλοντικές, 

κοινωνικές και οικονομικές προτεραιότητες. 

Είναι ένας ανθρωπιστής περιβαλλοντολόγος που πιστεύει ότι οι άνθρωποι δεν είναι εχθροί του περιβάλλοντος, αλλά αναπόσπαστο μέρος της ζωντανής δημιουργίας, με ευθύνη τόσο για τον εαυτό τους όσο και για όλη τη φύση.
Ο Patrick Moore, απομυθοποιεί μέσα από ολιγόλεπτα video τη δήθεν κλιματική αλλαγή, μέσω της οποίας προσπαθούν να μας επιβάλουν την ατζέντα της Μεγάλης Επανεκκίνησης.
"Το κλίμα αλλάζει συνεχώς από τότε που σχηματίστηκε η γη, πριν από 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια. 
Για παράδειγμα, μόνο τα τελευταία δύο χιλιάδες χρόνια, έχουμε την Ρωμαϊκή περίοδο ζέστης, όταν έκανε περισσότερο ζέστη από σήμερα, μετά ήρθε ο πιο δροσερός πρώιμος μεσαίωνας, τον οποίο ακολούθησε η μεσαιωνική ζεστή περίοδος, οπου έκανε σχεδόν την ίδια ζέστη με σήμερα.
Μετά είχαμε μια μικρή εποχή παγετώνων η οποία έκανε τους Βίκινγκς να εγκαταλείψουν την Γροιλανδία και πιο πρόσφατα, μια περίοδο σταδιακής θέρμανσης 300 ετών έως και σήμερα. 
Αυτές είναι πολλές αλλαγές και φυσικά καμία από αυτές δεν προκλήθηκε από τον Άνθρωπο..."

Ακολουθεί video με απόσπασμα από την ομιλία του Patrick Moore με τίτλο  «Τι δεν σου έχουν πει για την κλιματική αλλαγή» που πραγματοποιήθηκε στο  Πανεπιστήμιο Prager:

Ο dr Patrick Moore έχει γράψει πολλά βιβλία για το περιβάλλον, ανάμεσά τους και το "Fake Invisible Catastrophes and Threats of Doom" όπου χαρακτηριστικά αναφέρει: 

"Μου ξημέρωσε μια μέρα όπου οι περισσότερες από τις τρομακτικές ιστορίες στα μέσα ενημέρωσης σήμερα, βασίζονται σε πράγματα που είναι είτε αόρατα, όπως το CO2 και η ακτινοβολία, είτε πολύ απομακρυσμένα, όπως οι πολικές αρκούδες και οι κοραλλιογενείς ύφαλοι. 

Έτσι, ο μέσος άνθρωπος δεν μπορεί να παρατηρήσει και να επαληθεύσει την αλήθεια αυτών των ισχυρισμών για τον εαυτό του. 

Πρέπει να βασίζεται σε ακτιβιστές, 

στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, 

σε πολιτικούς και επιστήμονες, που όλοι τους έχουν τεράστιο οικονομικό ή/και πολιτικό ενδιαφέρον για το θέμα, για να τους πουν την αλήθεια. 

Έτσι, μετά από 50 χρόνια ως επιστήμονας και περιβαλλοντικός ακτιβιστής, η προσπάθειά μου είναι να αποκαλύψω την παραπληροφόρηση και τα ξεκάθαρα ψέματα που χρησιμοποιούνται για να τρομάξουν εμάς και τα παιδιά μας για το μέλλον της Γης. 

Η άμεση παρατήρηση είναι η ίδια η βάση της επιστήμης. 

Χωρίς επαληθευμένη παρατήρηση δεν είναι δυνατόν να γνωρίζουμε την αλήθεια. 

Αυτό είναι το επίκεντρο αυτού του βιβλίου".

climatedepot.com

anazitiseis.gr

https://www.heartland.org/about-us/who-we-are/patrick-moore

Ψηφιακοί νομάδες: Μια ανερχόμενη δύναμη στο σύγχρονο τουριστικό οικοσύστημα

Σύμφωνα με έρευνα της ιστοσελίδας InsureMyTrip, η πατρίδα μας κατατάσσεται στην έκτη θέση παγκοσμίως, από πλευράς καταλληλότητας για τους ψηφιακούς νομάδες
Το 2020, με την εμφάνιση της πανδημίας του κορωνοϊού, ο πλανήτης έγινε μάρτυρας τεκτονικών αλλαγών στην παγκόσμια αγορά της εργασίας. 

Η τηλεργασία βρέθηκε στο επίκεντρο των επιχειρήσεων, με την υγειονομική κρίση να φέρνει στο προσκήνιο σημαντικές προκλήσεις για τις ίδιες αλλά και τους εργαζόμενους. 

Παράλληλα όμως, αναδείχτηκαν νέες ευκαιρίες και προοπτικές για τους απασχολούμενους με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτό των ψηφιακών νομάδων (digital nomads).
Η αγορά των ατόμων που εργάζονται από απόσταση με απαραίτητο εξοπλισμό έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή και προϋπόθεση μια ποιοτική και οικονομική σύνδεση στο Διαδίκτυο, όπως και ένα φιλόξενο περιβάλλον, είναι διαρκώς αυξανόμενη.
Η έρευνα της MBO Partners
Τελευταία έρευνα της MBO Partners καταγράφει ότι μέσα στα επόμενα 2-3 χρόνια οι ψηφιακοί νομάδες μόνον από τις ΗΠΑ μπορεί να φτάσουν τα 64 εκατομμύρια. 

Πρόκειται για άτομα διαφόρων κατηγοριών και εισοδημάτων. 

Το ένα τρίτο αυτών είναι γυναίκες, με το 54% άνω των 38 ετών, ενώ ένας στους έξι έχει ετήσιο εισόδημα άνω των 75.000 δολαρίων.
Ως ισχυρό κίνητρο καταγράφεται η βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης, σε περιβάλλοντα που θα διευκολύνουν την εξισορρόπηση μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής.
Με την πρόοδο στους εμβολιασμούς και την άρση των περιορισμών στα ταξίδια, ο πληθυσμός των ψηφιακών νομάδων εκτιμάται ότι θα παρουσιάσει σημαντική, αν όχι απότομη αύξηση.
Ένα δισεκατομμύριο ψηφιακοί νομάδες έως το 2025
Όλα τα μέχρι στιγμής δεδομένα δείχνουν γρήγορη ανάπτυξη του ευέλικτου ανεξάρτητου εργατικού δυναμικού στις δυτικές κοινωνίες. 

Ο Pieter Levels, ιδρυτής του nomadlist.com, υπολογίζει ότι ένας στους τρεις ελεύθερους επαγγελματίες γίνεται «Digital Nomad» και εκτιμά ότι μέχρι το 2035, ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι θα είναι Digital Nomads.
Τα τελευταία χρόνια ολοένα και περισσότεροι ψηφιακοί νομάδες στρέφουν το ενδιαφέρον τους και στη χώρα μας. 

Τα ελληνικά νησιά επιλέγουν πλέον όχι μόνο ξένοι συνταξιούχοι, αλλά και επαγγελματίες που βρίσκονται στην πιο παραγωγική τους ηλικία, ενισχύοντας τόσο τις τοπικές οικονομίες, όσο και το brand name της Ελλάδας στο εξωτερικό.
Για τους δε Ευρωπαίους Digital Nomads, ένα τεράστιο πλεονέκτημα είναι ότι η Ελλάδα βρίσκεται πολύ κοντά στις έδρες των ευρωπαϊκών εταιρειών με σύντομο χρόνο ταξιδιού όταν χρειάζεται να γίνει, δεν απαιτεί ταξιδιωτικές διατυπώσεις για εντός Schengen μετακινήσεις και παράλληλα προσφέρει κάποιες από τις ομορφιές των κορυφαίων «εξωτικών» προορισμών (πολλές παραλίες σε κοντινές αποστάσεις, μεγάλο καλοκαίρι, ήπιοι χειμώνες).
Σύμφωνα μάλιστα με έρευνα της ιστοσελίδας InsureMyTrip, η πατρίδα μας κατατάσσεται στην έκτη θέση παγκοσμίως, από πλευράς καταλληλότητας για τους ψηφιακούς νομάδες.
Τα ελληνικά πλεονεκτήματα
Σε μια εποχή, λοιπόν, που η εργασία αλλάζει μορφή και τα κράτη ανταγωνίζονται για να κερδίσουν όσους παρέχουν υπηρεσίες εξ αποστάσεως, η Ελλάδα είναι μία χώρα που μπορεί να προσελκύσει ψηφιακούς νομάδες για πολλούς λόγους, όπως η καλή ποιότητα ζωής που προσφέρει, οι εξαιρετικές κλιματικές συνθήκες, το φτηνό κόστος ζωής, οι αυξημένες δυνατότητες του ανθρώπινου δυναμικού της, η διοικητική επάρκεια του κρατικού μηχανισμού, αλλά και το ανταγωνιστικό φορολογικό πλαίσιο που έχει δημιουργηθεί ειδικά για αυτούς τους εργαζομένους από το 2021.
Η κυβέρνηση ψήφισε νόμο με τον οποίο δίνεται έκπτωση 50% στον φόρο εισοδήματος για τους ψηφιακούς νομάδες που θα εγκατασταθούν στην χώρα μέσα στο έτος.
Η φοροαπαλλαγή θα έχει διάρκεια επτά ετών και έχει δύο απαραίτητες προϋποθέσεις:
O εργαζόμενος να μην έχει υπάρξει στο παρελθόν φορολογικός κάτοικος της Ελλάδας και
να μην έχει αφαιρέσει αντίστοιχη θέση εργασίας από την Ελλάδα.
Συνεργασία με την Visa
Φέτος τον Μάρτιο, τρόποι συνεργασίας με την Visa στο πρόγραμμα Digital Nomads για τα στελέχη της εταιρείας, στο πλαίσιο της στρατηγικής του Υπουργείου Τουρισμού για τους ψηφιακούς νομάδες, συζητήθηκαν στο περιθώριο της υπογραφής της συμφωνίας συνεργασίας για παροχή δεδομένων συναλλαγών μεταξύ του Υπουργείου Τουρισμού και της Visa.
Η προοπτική προώθησης της Ελλάδας ως προορισμού απομακρυσμένης εργασίας για τα στελέχη της εταιρείας είναι ιδιαίτερα σημαντική, καθώς εκτιμάται πως η Visa μπορεί να στέλνει σε κυλιόμενη βάση ένα ποσοστό έως και 3% του προσωπικού της ετησίως στη χώρα μας (21.500 άτομα) και μάλιστα σε περιόδους και εκτός καλοκαιρινής σεζόν.
Η πρωτοβουλία Digital Nomads του Υπουργείου Τουρισμού έχει ήδη ξεκινήσει πιλοτικά σε πρώτη φάση στις πόλεις Ερμούπολη, Ηράκλειο και Καλαμάτα, ενώ ανάλογες πρωτοβουλίες έχει αναλάβει και η Marketing Greece. 

Είναι ενδεικτικό ότι η Αθήνα την τελευταία πενταετία έχει τον τρίτο πιο γρήγορο ρυθμό ανάπτυξης παγκοσμίως, μεταξύ των πιο δημοφιλών προορισμών για ψηφιακούς νομάδες.
Μέσω της ανωτέρω συμφωνίας, το Υπουργείο Τουρισμού διασφάλισε την απόκτηση πολύτιμων δεδομένων για την τουριστική ανάπτυξη στη χώρα. 

Η Visa θα παραδώσει αυτοτελείς πίνακες, στους οποίους θα παρέχεται μια δωδεκάμηνης διάρκειας συνολική ανάλυση των δαπανών τουριστών στην Ελλάδα, που πραγματοποιήθηκαν από ξένες κάρτες Visa. 

Η συμφωνία προβλέπει μάλιστα ότι οι πίνακες θα επικαιροποιούνται από την Visa για τρία ακόμη έτη, ενώ η εταιρεία θα προωθήσει την Ελλάδα ως προορισμό σε διεθνείς κατόχους καρτών της και, σε συνεργασία με το Υπουργείο Τουρισμού, θα αναπτύξει μια ιστοσελίδα-πλατφόρμα ταξιδιών ειδικά αφιερωμένη για το σκοπό αυτό.
Όφελος της τάξης των 1,6 δισ. ευρώ
Τούτων λεχθέντων, αξίζει να επισημανθεί ότι η χώρα μας θα είχε όφελος της τάξεως του 1,6 δισ. ευρώ, εάν προσείλκυε για μόλις έξι μήνες 100.000 ψηφιακούς νομάδες που έχουν τη δυνατότητα να εργαστούν από οποιοδήποτε σημείο στον κόσμο.
Το ποσό αυτό ή έστω μέρος του, όπως προκύπτει από μελέτη του φορέα MIT Enterprise Forum και ισοδυναμεί με εισπράξεις 2,5 εκατομμυρίων τουριστικών αφίξεων για μία εβδομάδα διαμονής, επιδιώκουμε να διεκδικήσουμε δυναμικά καθώς οι ψηφιακοί νομάδες πέραν του ότι τονώνουν την αγορά, καθώς εργάζονται και συγχρωτίζονται αλληλοεπιδρώντας με τον τοπικό πληθυσμό, αφήνουν παράλληλα τεχνολογικό και δημιουργικό αποτύπωμα. 

Επιπροσθέτως, συμβάλλουν στην αύξηση της ζήτησης ακινήτων, στην τοπική αγορά, στην προσφορά προϊόντων και υπηρεσιών και άρα στην ανάγκη ίδρυσης σχετικών επιχειρήσεων.
Επιπλέον δημιουργούν και σαφή άυλα οφέλη όπως:
Τη διαθεσιμότητα καταρτισμένων στελεχών στην κοινότητα με την συνεπαγόμενη συνεισφορά στο δυναμικό μια πόλης ή χώρας και την διάχυση γνώσης ή επιρροής σε επαγγελματικά πεδία συναφούς δραστηριότητας.
Την αύξηση ζήτησης σε ποιοτικές υπηρεσίες τηλεπικοινωνιών με συνεπακόλουθο την αναβάθμιση των τοπικών υποδομών και τη βελτίωση των ταχυτήτων internet.
Την αναβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών εστίασης και ψυχαγωγίας.
Διαφήμιση της χώρας
Σε τελική ανάλυση, οι ψηφιακοί νομάδες αποτελούν εστίες θετικής προβολής και διαφήμισης της χώρας μας και της περιοχής που φιλοξενούνται, αφού στη μεταξύ τους αλληλεπίδραση, λειτουργούν ως επί το πλείστον ως θετικοί influencers από την εμπειρία τους στην πατρίδα μας.
Η Ελλάδα έχει τα μέσα για να προσελκύσει αυτήν την αναδυόμενη κατηγορία επισκεπτών που συνδυάζει την απομακρυσμένη εργασία με μια διαφορετική ποιότητα ζωής. 

Είναι ένα κομμάτι της πίτας που θέλουμε στη χώρα, καθώς ενισχύει κατά κύριο λόγο τον off-season τουρισμό, την επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου και εντέλει τη βιωσιμότητα του τουριστικού μας οικοσυστήματος. 

Χρησιμοποιούμε τις νέες τεχνολογίες και δίνουμε τη δυνατότητα να ανοίξει  έτσι η βεντάλια του τουριστικού προϊόντος και με έναν άλλο, διαφορετικό τρόπο καθιστώντας τη πατρίδα μας προορισμό όχι μόνο για τουρισμό, αλλά και για απασχόληση, για επιχειρηματικότητα και για καινοτομία.
* Η Ολυμπία Κ. Αναστασοπούλου είναι Γενική Γραμματέας Τουριστικής Πολιτικής και Ανάπτυξης, Δικηγόρος & Οικογενειακή Διαμεσολαβήτρια