"Ο κλέφτης ήταν κλέφτης και ο δολοφόνος δολοφόνος"

από το χρονολόγιο της Διονυσίας Αντύπα  https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=pfbid02jZSHbtFjgUY4AbCKcYsk48Sb8ft6Ez3KUStEs25EU5WZGbU9xoSvkqGLU1PNEeQFl&id=100009555112139
Ο σπουδαίος Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας Τένεσι Ουίλιαμς ήταν ομοφυλόφιλος. 

Τα έργα του είναι αξεπέραστα μέχρι σήμερα. 

Βασανίστηκε σε όλη τη ζωή του από βαριά κατάθλιψη από την οποία έπασχε και η μητέρα του, ενώ η αδελφή του έπασχε από σχιζοφρένεια. 

Ο ίδιος στο τέλος του βρέθηκε νεκρός στο δωμάτιο ενός  ξενοδοχείου της Ν.Υ έχοντας σφηνωμένο στο λαιμό του ένα φελλό.
Παρόμοιο τέλος είχαν και δύο δικοί μας ομοφυλόφιλοι  συγγραφείς ο Κώστας Ταχτσής και ο Μένης Κουμανταρέας. 

Και δυστυχώς ένα τέτοιο τέλος έχουν και πολλοί άλλοι, που δεν προήλθε από ''ιδεολογικούς αντιπάλους'' αλλά από άτομα του ίδιου ''σιναφιού''.
Στους τόμους της κλινικής ψυχανάλυσης έχουν καταγραφεί χιλιάδες περιπτώσεις, κυρίως, ανδρών, που πίσω από την ομοφυλοφιλία τους κρύβεται ένα άρρωστο οικογενειακό περιβάλλον με βαριές ψυχικές παθήσεις. 

Ωστόσο, στην ιστορία υπήρξαν ομοφυλόφιλοι που παρήγαγαν έργο σπουδαίο. 

Είναι αυτοί που κατόρθωσαν να μετουσιώσουν τον πόνο της οικογενειακής αρρώστιας, ή της εγκατάλειψης σε δημιουργία. 

Έμεινε το όνομα τους όχι γιατί ήταν ομοφυλόφιλοι, αλλά γιατί άξιζαν.
Σήμερα, μας επιβάλλεται μια παράνοια δίχως όρια. 

Θεσμοθετείται η εξαίρεση από τον βιολογικό κανόνα ως θέσφατο. 

Αποκρύπτουν τους λόγους που οδηγούν σε αυτήν την εξαίρεση, συγκαλύπτουν την βαριά ψυχική ασθένεια που συχνά συνοδεύει την εξαίρεση και μας την παρουσιάζουν ως κανόνα! 
Το δικαίωμα στην τρέλα, το δικαίωμα στην πορνεία και πλήθος άλλα ''δικαιώματα'' θα μπορούσαν να είναι ανεκτά (για πολλούς από εμάς ΉΤΑΝ ανεκτά) εφόσον λέγαμε τα πράγματα με το όνομα τους. 

Όσοι ασκούσαν πορνεία ήταν πόρνοι, και η διαστροφή λεγόταν διαστροφή. 

Ο κλέφτης ήταν κλέφτης και ο δολοφόνος δολοφόνος. 

Το να ανακαλύπτεις ότι ο δολοφόνος είναι άνθρωπος με αδυναμίες όπως όλοι, δεν σημαίνει ότι θα τον μετατρέψεις σε μοντέλο κοινωνικό και θα σπεύσεις να ικανοποιήσεις όλα του τα καπρίτσια.
Είναι το εφεύρημα της ''κοινωνικής ευαισθησίας'', αυτή η βλακώδης και χαοτική  ιδέα, ότι τάχα πρέπει όλοι να σωθούν και όλοι να ικανοποιηθούν. 

Και αφού ''πρέπει'' ας δώσουμε τα βρέφη σε άτομα που εν γνώση μας έχουν περάσει στην άλλη πλευρά, είτε ως πάσχοντες, είτε ως φρικτές καρικατούρες. 

Όπως το σαπρόφυτο που χθες έγραψε: ''Περιμένω τους αγράμματους που θα μου πουν πως ένας άνθρωπος με μήτρα ονομάζεται γυναίκα'' 
Το χειρότερο είναι ότι Τένεσι Ουίλιαμς δεν πρόκειται να ξαναυπάρξει. 

Κανείς, να μιλήσει για τον ανθρώπινο πόνο. 

Θα περπατάμε έντρομοι μη και πατήσουμε την ουρά του...μπαμπουίνου που θέλει να ''τεκνοθετήσει''.