Η Βιταμίνη D ρίχνεται στη μάχη κατά του κορωνοϊού

Δύο βρετανοί επιστήμονες έδωσαν μάχη για να αναγνωριστεί η συμβολή της πάμφτηνης αυτής βιταμίνης στη μάχη κατά του κορωνοϊού. Και τα κατάφεραν.

Όπως διαβάζουμε σε ρεπορτάζ του Guardian, τον Μάρτιο, καθώς άρχισαν να αυξάνονται οι θάνατοι από κορωνοϊό στο Ηνωμένο Βασίλειο, δύο νοσοκομεία στη βορειοανατολική Αγγλία άρχισαν να συνταγογραφούν εξαιρετικά υψηλές δόσεις βιταμίνης D σε ασθενείς τους.
Μελέτες είχαν δείξει ότι η ύπαρξη επαρκών επιπέδων βιταμίνης D, η οποία δημιουργείται στα χαμηλότερα στρώματα του δέρματος μέσω της απορρόφησης του ηλιακού φωτός, παίζουν σημαντικό ρόλο στην ανοσοποιητική και μεταβολική λειτουργία και μειώνουν τον κίνδυνο ορισμένων αναπνευστικών ασθενειών.
Αλλά τα συμπεράσματα αμφισβητήθηκαν και δεν υπήρχαν επίσημες οδηγίες. 

Όταν οι μονάδες ενδοκρινολογίας και αναπνευστικών μονάδων στο ίδρυμα Newcastle upon Tyne Hospitals NHS έκαναν ανεπίσημη σύσταση στους γιατρούς για να συνταγογραφήσουν βιταμίνη D, η απόφαση θεωρήθηκε ασυνήθιστη.
«Η άποψή μας ήταν ότι αυτή η θεραπεία είναι τόσο ασφαλής και η κρίση είναι τόσο τεράστια που δεν έχουμε χρόνο για συζητήσεις», δήλωσε ο Δρ Richard Quinton, σύμβουλος ενδοκρινολόγος στο Royal Victoria Infirmary στο Newcastle.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, σύντομα οι κλινικοί γιατροί και οι ενδοκρινολόγοι σε όλο τον κόσμο άρχισαν να διαφωνούν για το κατά πόσο τα επαρκή επίπεδα βιταμίνης D, μπορεί να επηρεάσουν θετικά τα ποσοστά θνησιμότητας που σχετίζονται με τον κορωνοϊό. 

Κάποιοι θεώρησαν ότι το θρεπτικό συστατικό ήταν μια αποτελεσματική και άμεσα προσβάσιμη θεραπεία, άλλοι το θεώρησαν ως χάσιμο χρόνου.
Τον Μάρτιο, οι επιστημονικοί σύμβουλοι της κυβέρνησης εξέτασαν τα υπάρχοντα στοιχεία και αποφάσισαν ότι δεν υπήρχε λόγος για να βγει σχετική οδηγία. 

Όμως τον Απρίλιο, δεκάδες γιατροί έγραψαν στο British Medical Journal, περιγράφοντας την αντιμετώπιση της έλλειψης της βιταμίνης D ως «ένα ασφαλές, απλό βήμα», που «καταφέρνει πειστικά να αντιμετωπίσει μια πιθανή, σημαντική, εφικτή θεραπεία μετριασμού του Covid-19».
Στα νοσοκομεία του Newcastle, στους ασθενείς που είχαν ανεπάρκεια βιταμίνης D, δόθηκαν εξαιρετικά υψηλές δόσεις από το στόμα, συχνά έως και 750 φορές παραπάνω από τη συνιστώμενη ημερήσια ποσότητα. 

Τον Ιούλιο, οι γιατροί μοιράστηκαν τα αρχικά τους αποτελέσματα σε δημοσίευση στο περιοδικό Clinical Endocrinology. Από τους πρώτους 134 ασθενείς με κορωνοϊό, στους οποίους χορηγήθηκε βιταμίνη D, οι 94 είχαν πάρει εξιτήριο, 24 εξακολουθούσαν να νοσηλεύονται και 16 είχαν πεθάνει. 

Οι κλινικοί γιατροί δεν είχαν συσχετίσει τα επίπεδα της βιταμίνης D με τα συνολικά ποσοστά θανάτου, όμως μόνο τρεις ασθενείς με υψηλά επίπεδα της βιταμίνης πέθαναν, ενώ όλοι ήταν αδύναμοι και ηλικίας 90 ετών και άνω.
Από εκεί κι έπειτα, κι άλλοι ακολούθησαν την ιδέα των γιατρών του Newcastle και άρχισαν να παίρνουν τη βιταμίνη. Κατά τους πρώτους μήνες της πανδημίας, έως 1.000 άτομα του προσωπικού του Εθνικού Συστήματος έλαβαν δωρεάν πακέτα συμπληρωμάτων- συμπεριλαμβανομένης της βιταμίνης C, της βιταμίνης D και του ψευδαργύρου - από μια εθελοντική πρωτοβουλία που ονομάζεται Frontline Immune Support Team, μετά από άτυπη απαίτηση από κλινικούς ιατρούς.
Καθώς οι πωλήσεις συμπληρωμάτων βιταμίνης D αυξήθηκαν σημαντικά, ορισμένοι γιατροί το συνιστούσαν ανεπίσημα στους ασθενείς. Σε μια επιστολή, η Βρετανική Ένωση Ιατρών Ινδικής Προέλευσης, συμβούλεψε τα μέλη της να πάρουν το θρεπτικό συστατικό. 

«Πιστεύουμε ότι η ανεπάρκεια βιταμίνης D3 είναι ένας σημαντικός παράγοντας κινδύνου για σοβαρή λοίμωξη από κορωναϊό, για τον οποίο υπάρχουν συγκεντρωτικά στοιχεία», ανέφερε η επιστολή. 

"Οι άνθρωποι που γεννιούνται με πιο σκούρο δέρμα απορροφούν λιγότερο υπεριώδες φως στα βαθύτερα στρώματα όπου κατασκευάζεται η D3, και έτσι είναι επιρρεπείς σε σοβαρότερη ανεπάρκεια D στο τέλος του χειμώνα σε βόρεια γεωγραφικά πλάτη, από τους εκείνους με πιο ανοιχτόχρωμο δέρμα."
Μέχρι τον Απρίλιο, η ο Κυβερνητικός Οργανισμός Public Health England αναθεώρησε τις οδηγίες της για τη βιταμίνη D, εκφράζοντας ανησυχίες για τη μειωμένη έκθεση των ανθρώπων στον ήλιο κατά τη διάρκεια του λοκντάνουν. 

Ενώ κάποτε είχε προτείνει να παίρνουν μόνο μικρές δόσεις το χειμώνα, τώρα συμβούλεψε σε όλους να παίρνουν καθημερινά, όλο το χρόνο. 

Όμως δεν διεξήγαγε ενημερωτική εκστρατεία για να ενημερώσει το κοινό για την αλλαγή, ούτε απευθύνθηκε συγκεκριμένα σε αυτούς που διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να αυξήσουν την πρόσληψή της. 

Αποτέλεσμα η πλειοψηφία των ανθρώπων να παραμείνει σε άγνοια για την πιθανή θετική επίδραση της θρεπτικής ουσίας.
Το 1940, όταν η κυβέρνηση του Τσόρτσιλ φοβόταν ότι οι άνθρωποι κινδυνεύουν ιδιαίτερα από διάφορες μυοσκελετικές παθήσεις, διέταξε τις εταιρείες μαργαρίνης να ενισχύσουν τα προϊόντα τους με βιταμίνη D «για να προστατεύσουν τη διατροφική κατάσταση του έθνους». (Τότε, η θρεπτική ουσία θεωρήθηκε παγκοσμίως ότι επηρεάζει την υγεία των οστών και των μυών, αντί να επηρεάζει την ανοσοποιητική ή μεταβολική υγεία.) 

Μέχρι το 2013, η ενίσχυση της μαργαρίνης ήταν υποχρεωτική από το νόμο, προτού η κυβέρνηση αποφασίσει ότι δεν ήταν απαραίτητη. 

Είχε γίνει δηλαδή βιομηχανικό πρότυπο στην παρασκευή των προϊόντων αυτών, αλλά οι εταιρείες τροφίμων δεν ήταν υποχρεωμένες να το ακολουθήσουν.
Για τον πρώην γραμματέα του Brexit, Ντέιβιντ Ντέιβις, η αποτυχία ενίσχυσης μιας ευρύτερης ομάδας τροφίμων είναι απαράδεκτη. 

Όπως και οι κλινικοί γιατροί στο αποκορύφωμα του πρώτου κύματος της πανδημίας, ο ίδιος δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί η βιταμίνη D δεν προωθήθηκε ως μια βιώσιμη θεραπεία κατά του κορωνοϊού.
Ο Ντέιβις είναι συντηρητικός βουλευτής με πτυχίο μοριακής επιστήμης. 

Τον Μάιο, προέτρεψε τον υπουργό Υγείας, Ματ Χάνκοκ, να επανεξετάσει τα αποδεικτικά στοιχεία και να εξετάσει την πιθανότητα εφαρμογής ενός δωρεάν προγράμματος παροχής συμπληρωμάτων για την αντιστροφή των ελλείψεων της βιταμίνης D, επικαλούμενος την επιστολή που στάλθηκε στο BMJ. Μέχρι το 40% του πληθυσμού εκτιμάται ότι έχει έλλειψη βιταμίνης D αυτόν τον χειμώνα. Ο Ντέιβις, ο οποίος είναι 71 ετών, και παίρνει ένα συμπλήρωμα βιταμίνης D υψηλής περιεκτικότητας καθημερινά, ήλπιζε ότι το πρόγραμμα θα μπορούσε να βοηθήσει στον μετριασμό του κινδύνου, ιδιαίτερα σε εκείνους που είναι πιο ευαίσθητοι - οι ηλικιωμένοι, οι παχύσαρκοι και άτομα με σκούρα επιδερμίδα.
Ενώ ζήτησε από την κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου να αναλάβει δράση, οι μελέτες συνεχίστηκαν σε όλο τον κόσμο και η απόδειξη της αποτελεσματικότητας της βιταμίνης D αυξανόταν. 

Μια γαλλική πειραματική μελέτη σε ένα γηροκομείο με 66 άτομα έδειξε ότι η λήψη τακτικών συμπληρωμάτων βιταμίνης D «συσχετίστηκε με λιγότερο σοβαρή Covid-19 και καλύτερο ποσοστό επιβίωσης».
Μια μελέτη 200 ατόμων στη Νότια Κορέα έδειξε ότι η ανεπάρκεια βιταμίνης D θα μπορούσε «να μειώσει την ανοσολογική άμυνα έναντι του Covid-19 και να ενισχύσει σοβαρές ασθένειες». 

Η προκαταρκτική έρευνα του ιδρύματος Queen Elizabeth Hospital και του Πανεπιστημίου της Ανατολικής Αγγλίας διαπίστωσε ότι υπάρχει συσχέτιση μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών με χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D και των ποσοστών μόλυνσης από κορωνοϊούς. 

Σε γενικές γραμμές, οι χώρες που βρίσκονται πιο κοντά στον ισημερινό έχουν επηρεαστεί λιγότερο από τον Covid-19 από αυτές που βρίσκονται πιο μακριά από, αν και η Βραζιλία και η Ινδία αποτελούν αξιοσημείωτες εξαιρέσεις. 

Μια άλλη μελέτη, στο Γενικό Νοσοκομείο της Σιγκαπούρης, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nutrition, διαπίστωσε ότι η θεραπεία ασθενών με συνδυασμό βιταμίνης D, μαγνησίου και βιταμίνης Β12 συσχετίστηκε με μια «σημαντική μείωση» στα χειρότερα αποτελέσματα.
Κάποιες άλλες μελέτες έβγαλαν παρόμοια συμπεράσματα, και μόνο μια ισπανική μελέτη, που διεξήχθη στις αρχές Σεπτεμβρίου, ήρθε αρκετά κοντά στο να αποδείξει ότι τα χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D έχουν καθοριστικό ρόλο στην πρόκληση αυξημένων ποσοστών θανάτου. Σε αυτήν την έρευνα, δόθηκε υψηλή δόση βιταμίνης D σε 50 ασθενείς με Covid-19, ενώ άλλοι 26 ασθενείς δεν έλαβαν τη θρεπτική ουσία. Οι μισοί από τους ασθενείς που δεν έλαβαν βιταμίνη D μπήκαν σε ΜΕΘ και δύο πέθαναν αργότερα. 

Μόνο ένας ασθενής που έλαβε βιταμίνη D χρειάστηκε εισαγωγή και αργότερα απελευθερώθηκε χωρίς περαιτέρω επιπλοκές.
Για τον Ντέιβις, όλα αυτά τα αποτελέσματα που προέκυψαν δείχνουν την αποτελεσματικότητα της βιταμίνης, και κάνουν τη φαινομενική απροθυμία σε όλο τον κόσμο των κυβερνήσεων, των φιλανθρωπικών οργανισμών και του ιδιωτικού τομέα να χρηματοδοτήσει μελέτες υψηλής ποιότητας να φαίνεται μυστήρια.
«Όλες οι μελέτες δείχνουν ισχυρές επιδράσεις της βιταμίνης D στη μολυσματικότητα, τη νοσηρότητα και τη θνησιμότητα», λέει ο ίδιος. 

"Αυτή η ασθένεια υπάρχει σε μεγάλο ποσοστό σε πάνω από 40 μοίρες γεωγραφικό πλάτος, γιατί εκεί το φως UV εξαφανίζεται το χειμώνα." 

Όλα αυτά τα στοιχεία μαζί, λέει, καθιστούν «πολύ, πολύ σαφές ότι η βιταμίνη D έχει θετική επίδραση».
Ωστόσο, τόσο το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας και Αριστείας Φροντίδας όσο και ο Δημόσιος Οργανισμός Υγείας στην Αγγλία, αφού εξέτασαν την πιθανή ικανότητα της βιταμίνης D να μειώσει τον κίνδυνο κορωνοϊού, συνέχισαν να ανακοινώνουν ότι δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία για να αναλάβουν δράση. 

Η έρευνα θεωρήθηκε κακής ποιότητας, όχι αρκετά πειστική. 

Όταν ήρθαν οι ανακοινώσεις, ο Ντέιβις ήταν απογοητευμένος. 

"Εάν έχεις κάτι που θα μπορούσε ενδεχομένως να σώσει δεκάδες χιλιάδες ζωές - παγκοσμίως, εκατοντάδες χιλιάδες, αν όχι εκατομμύρια - και λες ότι δεν υπάρχουν αρκετά αποδεικτικά στοιχεία, αλλά όλα δείχνουν προς μια θετική κατεύθυνση, τότε κάνεις κάτι γι 'αυτό έτσι δεν είναι;».
Τον Οκτώβριο, ο Ντέιβις έκανε μια… απίθανη συμμαχία με τη Ρούπα Χουκ, βουλευτή του Εργατικού Κόμματος και έναν πρώην λέκτορα κοινωνιολογίας, ο οποίος επίσης είναι πεπεισμένος για τα πλεονεκτήματα της βιταμίνης D και άρχισαν να ασκούν πίεση στην κυβέρνηση.
Ένα μήνα νωρίτερα, ο Ντέιβις είχε γράψει άρθρο για την Telegraph ισχυριζόμενος ότι η διόρθωση της ανεπάρκειας της Βιταμίνης D στη Βρετανία θα μπορούσε να σώσει χιλιάδες ζωές. 

Η Χουκ έγραψε αργότερα στους Times ενθαρρύνοντας τον κόσμο να παίρνει. Επισήμανε χώρες όπου τα επίπεδα βιταμίνης D είναι υψηλά, όπως η Φινλανδία (η οποία ενισχύει τα γαλακτοκομικά προϊόντα με τη θρεπτική ουσία) και η Νέα Ζηλανδία (η οποία, από το 2011, συνταγογραφεί βιταμίνη D σε όλους τους ηλικιωμένους σε γηροκομεία και όπου οι άνθρωποι ζουν περισσότερο σε εξωτερικούς χώρους), και είπε ότι δεν ήταν τυχαίο ότι τα περιστατικά και οι θάνατοι λόγω κορωνοϊού και στις δύο χώρες ήταν σπάνια.
Και οι δύο τόνισαν επίσης πώς οι μαύροι, οι ασιάτες και οι εθνοτικές μειονότητες - που έχουν υψηλότερα επίπεδα μελανίνης στο δέρμα, που τείνουν να μειώσουν τη δημιουργία βιταμίνης D από το φως του ήλιου - έχουν επηρεαστεί δυσανάλογα από τον ιό.
Οι εμπειρογνώμονες πάντως στον τομέα της δημόσιας υγείας στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι επιφυλακτικοί σχετικά με τους υπερεκτιμημένους ισχυρισμούς για τα οφέλη της βιταμίνης D. 

Ένα τέτοιο πρόσφατο έγγραφο, που χρησιμοποιούσε τα επίπεδα βιταμίνης D που είχαν μετρηθεί πριν από 14 χρόνια, δεν βρήκε καμία σχέση μεταξύ των επιπέδων βιταμίνης D και της πιο σοβαρής ασθένειας ή θνησιμότητας από το Covid-19, αλλά σε ένα άλλο έγγραφο ο κύριος συγγραφέας ζήτησε δοκιμές υψηλής ποιότητας για να εξακριβώσει εάν η βιταμίνη D παίζει ευεργετικό ρόλο στην πρόληψη των σοβαρών επιπλοκών του κορωνοϊού.
«Προς το παρόν, οι συστάσεις για τη λήψη συμπληρωμάτων βιταμίνης D για τη μείωση των κινδύνων από τον Covid-19 φαίνονται πρόωρες και, παρόλο που μπορεί να προκαλέσουν μικρή βλάβη, θα μπορούσαν να παρέχουν ψευδή διαβεβαίωση που οδηγεί σε αλλαγές στη συμπεριφορά που αυξάνουν τον κίνδυνο λοιμώξεων», κατέληξαν. 

Οι Ντέιβις και Χουκ όμως δεν το έβαλαν κάτω.
Ο Χάνκοκ συμφώνησε να συναντηθεί με τον Ντέιβις και τον Χουκ ένα δεκαπενθήμερο μετά τη δημοσίευση της ισπανικής μελέτης. 

Ο γραμματέας υγείας είχε προηγουμένως ισχυριστεί, λανθασμένα, ότι κυβερνητικοί επιστήμονες διεξήγαγαν μια δοκιμή για τη βιταμίνη D που έδειξε ότι «δεν φαίνεται να έχει αντίκτυπο», ενώ στην πραγματικότητα δεν είχαν πραγματοποιηθεί τέτοιες δοκιμές. 

Σε μια συνάντηση στις 8 Οκτωβρίου, ο Χάνκοκ αποκάλυψε ότι αντιμετώπιζε αντίσταση από τους ιατρούς του Τμήματος Υγείας και Κοινωνικής Φροντίδας (DHSC), αλλά ότι ήταν εντούτοις πρόθυμος να αλλάξει την κυβερνητική πορεία, αργότερα, λέγοντας δημοσίως ότι δεν υπήρχαν «μειονεκτήματα» στα συμπληρώματα βιταμίνης D.
«Ο Χάνκοκ επέμενε ότι δεν υπήρχε συσχέτιση για μεγάλο χρονικό διάστημα», λέει η Χουκ. «Αλλά είδε τα σκούρα και συμφώνησε να βγάλει ανακοίνωση δημόσιας υγείας, συνιστώντας βιταμίνη D»

 Εν τω μεταξύ, οι θάνατοι από κορωονοϊό συνέχισαν να αυξάνονται και, στις ΗΠΑ, ο Δρ Anthony Fauci, διευθυντής του Εθνικού Ινστιτούτου Αλλεργίας και Λοιμωδών Νοσημάτων, δήλωσε ότι η ανεπάρκεια βιταμίνης D επηρέασε την ευαισθησία των ανθρώπων σε λοίμωξη από κορωνοϊό και πρόσθεσε: «Δεν έχω πρόβλημα να συστήσω - και το κάνω και μόνος μου – τη λήψη συμπληρωμάτων βιταμίνης D».
Στα τέλη Νοεμβρίου, η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα προσφέρει τέσσερις μήνες δωρεάν συμπληρώματα βιταμίνης D σε όλους όσους βρίσκονται σε κέντρα φροντίδας, αλλά και προληπτικά σε περίπου 2,7 εκατομμύρια άτομα, με τις φυλακές να παρέχουν επίσης δωρεάν συμπληρώματα σε όλους τους κρατουμένους. 

Ο Hancock διέταξε επίσης το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας και Φροντίδας (το οποίο καθορίζει τις κλινικές οδηγίες του Εθνικού Σύστηματος Υγείας της Αγγλίας) και τον Δημόσιο Οργανισμό Υγείας να υποβάλουν συστάσεις σχετικά με τη βιταμίνη D για τη θεραπεία και την πρόληψη του κορωνοϊού. Το ζήτημα φαίνεται τώρα τόσο επείγον για το Υπουργείο Υγείας που πρότεινε στον κόσμο να αγοράσει συμπληρώματα για να διασφαλίσουν ότι έχουν επαρκή επίπεδα, πριν από τις παραδόσεις των παρτίδων. 

«Ορισμένες μελέτες δείχνουν ότι η βιταμίνη D μπορεί να έχει θετικό αντίκτυπο στην προστασία από την Covid-19», δήλωσε ο Hancock.
Ωστόσο, το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας και Φροντίδας αποφάσισε και πάλι ότι δεν υπήρχαν επαρκή στοιχεία που να αποδεικνύουν την αιτιώδη σχέση μεταξύ της ανεπάρκειας της βιταμίνης D και της σοβαρότητας της Covid, αλλά, για πρώτη φορά, η επιτροπή διατροφής του Οργανισμού Υγείας ανέφερε ότι η βιταμίνη D «μπορεί να προσφέρει κάποιο πρόσθετο όφελος στη μείωση του κινδύνου από οξείες αναπνευστικές λοιμώξεις».
Χωρίς την επιμονή του Ντέιβις και της Χουκ, πολλοί υποστηρικτές της βιταμίνης D πιστεύουν ότι η κυβέρνηση δεν θα είχε ενεργήσει όπως έκανε. 

Αλλά η Χουκ, η οποία λαμβάνει επίσης δισκία βιταμίνης D κάθε μέρα, έχει ανάμεικτα συναισθήματα. «Αισθάνομαι, μάλλον απογοητευμένη, η κυβέρνηση καθυστέρησε πολύ. Αλλά χαίρομαι που υπήρξε ανταπόκριση, έστω και αργοπορημένα, και ελπίζω ότι η έλευση των εμβολίων κορωνοϊού δεν θα αλλάξει την απόφασή της».
Ο Ντέιβις πιστεύει πλέον ότι θα υπάρξει αυξανόμενη κυβερνητική μέριμνα στην ανοσολογική υγεία. 

«Ο κορωνοϊός σε σκοτώνει εάν έχεις ένα αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα», λέει. «Γι 'αυτό η βιταμίνη D έχει πολύ πιο σφαιρικό αποτέλεσμα από, ας πούμε, τα εμβόλια. Θα κερδίσουμε αυτήν τη μάχη μακροπρόθεσμα. Λυπάμαι απλά για εκείνους που πέθαναν άσκοπα».

https://www.in2life.gr/nutrition/nutrition-health/article/1008195/h-vitaminh-d-rihnetai-sth-mahh-kata-toy-koronoioy.html?fbclid=IwAR2arC4UdTecBizC_bmTMXmy7uHoqLaJPtLoR5aHJwHWn4pzqt8f4W763wc

Ίρβιν Γιάλομ, Στον κήπο του Επίκουρου- αφήνοντας πίσω τον τρόμο του θανάτου

«Μολονότι η σωματική διάσταση του θανάτου μάς καταστρέφει, η ιδέα  (=όψη, θέαση) του θανάτου μάς σώζει», φαίνεται να είναι η βασική «φιλοσοφία» αυτού του βιβλίου του Γιάλομ. 

Τον Επίκουρο προκειμένου να διερευνήσει το άγχος του θανάτου, ανατρέχει στην «ιατρική φιλοσοφία» του Επίκουρου, τον οποίο αναγνωρίζει ως τον πρώτο υπαρξιακό ψυχοθεραπευτή, θεωρώντας, όπως κι εκείνος, ότι η ρίζα του κακού στην ανθρώπινη δυστυχία είναι ο αδιάλειπτός μας φόβος για τον θάνατο.
Ο φόβος του θανάτου φυσιολογικά λειτουργεί από τα έξι περίπου χρόνια αλλά οπωσδήποτε, στη διάρκεια της ζωής του ανθρώπου έχει κορυφώσεις και υφέσεις, για να «εγκατασταθεί» στη σκέψη μας στις τελευταίες δεκαετίες της ζωής μας.
Δεν είναι εύκολο να ζει κανείς κάθε στιγμή έχοντας ολοκληρωτική συνείδηση του θανάτου. 

Είναι σα να προσπαθείς να γυρίσεις τα μάτια σου στον ήλιο: για πολύ λίγο μπορεί να τ’ αντέξεις. 

Το «άγχος θανάτου» είναι πάντα παρόν, αλλά ο Γιάλομ πιστεύει ότι ο άνθρωπος μπορεί ν’ αναπτύξει δυνάμεις και να συγκροτήσει έτσι τη συνείδησή του ώστε να το αντιμετωπίσει· πιστεύει επίσης στη θεραπευτική βοήθεια που μπορεί να προσφέρει η ψυχοθεραπεία. 

Πολλές φορές π.χ. ο φόβος είναι συγκαλυμμένος και παρουσιάζεται με διάφορες απροσδόκητες μορφές, τις οποίες μπορούμε ν’ αναγνωρίσουμε, ή υπάρχουν εμπειρίες «αφυπνιστικές», που ωθούν τον άνθρωπο σε μια ζωή πιο πλήρη:
Σελ. 45:
Ο Χάιντεγκερ πρότεινε δυο τρόπους ύπαρξης: τον καθημερινό τρόπο και τον οντολογικό τρόπο. 

Στον καθημερινό μας τρόπο είμαστε εντελώς απορροφημένοι από το περιβάλλον μας και απορούμε για το π ώ ς είναι τα πράγματα στον κόσμο. 

Στον οντολογικό τρόπο αντίθετα εστιάζουμε την προσοχή μας και αξιολογούμε το θαύμα της «ύπαρξης» αυτό καθεαυτό, και απορούμε που τα  π ρ ά γ μ α τ α   ε ί ν α ι, π ο υ  ε μ ε ί ς  ε ί μ α σ τ ε (…) 

Στον οντολογικό τρόπο όχι μόνο έχουμε μεγαλύτερη επίγνωση της ύπαρξης, της θνητότητας και των άλλων απαρασάλευτων χαρακτηριστικών της ζωής αλλά και μεγαλύτερο άγχος και είμαστε πιο έτοιμοι να προχωρήσουμε σε σημαντικές αλλαγές. 

Παρακινούμαστε να αναλάβουμε τη θεμελιώδη ευθύνη μας να κατασκευάσουμε μια αυθεντική ζωή κλπ. κλπ.
…γιατί, όπως λέει σε άλλο σημείο του βιβλίου,
πεθαίνεις τόσο άσχημα επειδή έζησες τόσο άσχημα

Δεν πρόκειται για μυθιστόρημα, όπως κάποια από τα προηγούμενα έργα του Γιάλομ, αλλά ούτε για βιβλίο θεωρητικό. 

Με βάση κάποιες γενικές διαπιστώσεις ή φιλοσοφικές στάσεις (εφόσον το θέμα του θανάτου είναι κατεξοχήν θέμα που απασχόλησε τη φιλοσοφία)  ο συγγραφέας περιγράφει και σχολιάζει κλινικές περιπτώσεις που στηρίζουν το βασικό πυρήνα της θεωρίας. 

Έτσι, συγκεκριμενοποιείται ο «πανικός του θανάτου», βλέπουμε μέσα από εξατομικευμένα περιστατικά πολλές διαφορετικές οπτικές και συναισθήματα. 

Η δομή του βιβλίου είναι ξεκάθαρη, και μάλιστα μας προετοιμάζει ο ίδιος ο Γιάλομ για τις θεματικές ενότητες που θα ακολουθήσουν, ήδη από τις πρώτες σελίδες. 

Άλλωστε οι τίτλοι των επί μέρους κεφαλαίων είναι οδηγοί για το περιεχόμενο, όπως «το άγχος για το τίποτα είναι στην πραγματικότητα άγχος για το θάνατο», «το πένθος/τα ορόσημα της ζωής/τα όνειρα/το τέλος της θεραπείας κ.α. ως αφυπνιστικές εμπειρίες», «το φαινόμενο των κυματισμών εν δράσει» κ.α.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον και ουσιαστική στήριξη προσφέρει το 3ο κεφάλαιο, «Η δύναμη των ιδεών», όπως το υποκεφάλαιο «Ο Επίκουρος και η άχρονη σοφία του». 

Πέρα όμως από το γνωστό «τρίπτυχο» του Επίκουρου σχετικά με το θάνατο (η θνητότητα της ψυχής, το υπέρτατο τίποτα του θανάτου, το επιχείρημα της συμμετρίας/μετά το θάνατο-πριν τη γέννηση) παρατίθενται και στοχασμοί μεγάλων διανοητών, όπως του Νίτσε ή του Σοπενχάουερ. 

Όπως γράφει και στο βιβλίο, «μερικές γραμμές γεμάτες ουσία ή ένα απόφθεγμα γραμμένο από έναν φιλόσοφο ή κάποιον άλλον στοχαστή μπορούν πολλές φορές να μας βοηθήσουν να κάνουμε ωφέλιμες σκέψεις γύρω από το δικό μας άγχος θανάτου και τον τρόπο με τον οποίο εμείς πραγματώνουμε τη ζωή μας». 

Τέτοιες φράσεις:
«Οι επιλογές αποκλείουν», στο μυθιστόρημα του John Gardner Γκρέντελ (είναι ο αφανής λόγος για το οποίο πολλοί άνθρωποι αποδιοργανώνονται μπροστά στην αναγκαιότητα να πάρουν μιαν απόφαση/ για κάθε ναι πρέπει να ειπωθεί ένα όχι και κάθε θετική επιλογή σημαίνει ότι είσαι υποχρεωμένος να παραιτηθείς από άλλες). 

Έτσι διστάζεις να «ζήσεις» προκειμένου να χάσεις οριστικά κάποιες άλλες ευκαιρίες.
«Όταν είμαστε κουρασμένοι μας επιτίθενται ιδέες τις οποίες είχαμε πριν από πολύ καιρό κατατροπώσει» (Νίτσε)
«Να ξαναζείς μια πανομοιότυπη ζωή πάλι και πάλι στους αιώνες των αιώνων», στο «Τάδε έφη Ζαρατούστρα» του Νίτσε. 

Πρόκειται για την ιδέα της «αιώνιας επανάληψης», ή της «αιώνιας επιστροφής», που ο Νίτσε θεωρεί την πιο «μεγαλόπνοη σκέψη του», κατά τον Γιάλομ. (Η ιδέα ότι θα ξαναζείς  πανομοιότυπη τη ζωή σου πάλι και πάλι στους αιώνες των αιώνων μπορεί να είναι συνταρακτική, μπορεί να είναι και ένα είδος μικρής θεραπείας υπαρξιακού συγκλονισμού. 

Λειτουργεί συχνά σαν ένα διανοητικό πείραμα που μπορεί να  μας συνεφέρει, να μας οδηγήσει ν’ αναλογιστούμε σοβαρά πώς πραγματικά ζούμε).  

Στο ίδιο πνεύμα της σκέψης του Νίτσε: Καμιά θετική αλλαγή δε μπορεί να επέλθει στη ζωή μας, όσο παραμένουμε προσκολλημένοι στη σκέψη ότι ο λόγος που δε ζούμε καλά βρίσκεται έξω από εμάς τους ίδιους.
«Γίνε αυτός που είσαι», φράση που αποδίδεται στο Νίτσε και προβληματισμός που έχει ήδη απασχολήσει τον Αριστοτέλη, τον Σπινόζα, τον Λάιμπνιτς, τον Γκαίτε, τον Ίψεν την Karen Horney κ.α. φτάνοντας στη σύγχρονη έννοια της αυτοπραγμάτωσης. «Ανάλωσε τη ζωή σου» και «πέθανε τη σωστή στιγμή», συναφείς φράσεις του Νίτσε.
«Ό, τι δε με σκοτώνει με κάνει πιο δυνατό» του Νίτσε και
«Ορισμένοι άνθρωποι αρνούνται το δάνειο της ζωής, για ν’ αποφύγουν το χρέος του θανάτου», φράση του Otto Rank, που αντικατοπτρίζει το ότι ορισμένοι άνθρωποι αποφεύγουν να ζήσουν, ν’ αγαπήσουν, να απολαύσουν επειδή τους τρομοκρατεί η ιδέα ότι θα χάσουν πάρα πολλά.
Τέλος, με βάση μια τριάδα δοκιμίων που έγραψε ο Σοπενάουερ, σημασία δεν έχει «αυτό που κατέχουμε», ούτε βέβαια «αυτό που αντιπροσωπεύουμε στα μάτια των άλλων» αλλά «αυτό που είμαστε». 

Η ποιότητα της ζωής μας προσδιορίζεται από το πώς ερμηνεύουμε τις εμπειρίες μας, όχι από τις ίδιες τις εμπειρίες, ένα θεραπευτικό δόγμα που ανάγεται στην αρχαιότητα.
Όλες αυτές οι σκέψεις δεν παρατίθενται μόνο με διδακτικό και αποφθεγματικό χαρακτήρα (πράγμα που είναι ελαφρώς απωθητικό), αλλά με πολλά παραδείγματα από την ψυχοθεραπευτική εμπειρία του Γιάλομ. 

Άλλωστε, όπως λέει και ο ίδιος στο τέλος αυτού, του τρίτου κεφαλαίου, «η δύναμη όλων αυτών των ιδεών ενισχύεται από ένα άλλο στοιχείο, τη στενή σύνδεση με τους άλλους ανθρώπους. 

Η ανθρώπινη μοναξιά μπορεί να είναι διαπροσωπική αλλά και υπαρξιακή. 

Η δεύτερη μορφή μοναξιάς, η υπαρξιακή απομόνωση είναι πιο βαθιά και πηγάζει από  το αγεφύρωτο χάσμα ανάμεσα στο άτομο και τους άλλους ανθρώπους. 

Το χάσμα αυτό είναι συνέπεια όχι μόνο του γεγονότος ότι ο κάθε άνθρωπος βρίσκεται πεταμένος μόνος του μέσα στην ύπαρξη κι είναι υποχρεωμένος να βγει απ’ αυτήν μόνος, αλλά προκύπτει από το γεγονός πως ο καθένας από μας κατοικεί έναν κόσμο, τον οποίο γνωρίζει πλήρως μόνο ο εαυτός μας. 

Ο Γιάλομ, ως υπαρξιακός ψυχοθεραπευτής αναγνωρίζει ως σημαντικό «εργαλείο» για ν’ αντέξει κανείς το «πιο μοναχικό γεγονός της ζωής, το θάνατο», την ενσυναίσθηση, αυτό που μας επιτρέπει να αισθανθούμε, σ’ ένα βαθύτερο επίπεδο, αυτό που αισθάνεται κάποιος άλλος. 

Όπως γράφει στη σελ. 134, η προθυμία να βιώσουμε τη δική μας οδύνη σε συμφωνία με τον άλλον έχει αποτελέσει μέρος των ιαματικών παραδόσεων, κοσμικών, και θρησκευτικών, εδώ και αιώνες.
Ο Γιάλομ αναγνωρίζει ότι λίγα ψυχοθεραπευτικά συστήματα ασχολούνται με το αμήχανο θέμα του άγχους του θανάτου· η τρέχουσα αντίληψη είναι ότι θα πρέπει κανείς να ζει μια θλιβερή ζωή όταν ασχολείται τόσο πολύ με τόσο σκοτεινά ζητήματα (…και προσπαθώ να μεταδώσω ξανά το μήνυμα ότι το να κοιτάξεις κατάματα τον θάνατο, διαλύει κάθε τι μακάβριο). 

Έτσι, αφού αφιερώνει ένα κεφάλαιο εξομολογούμενος τη δική του, προσωπική αναμέτρηση με το άγχος του θανάτου, απευθύνεται στους ψυχοθεραπευτές για να τονίσει ότι η ανθρώπινη απόγνωση δεν πηγάζει μόνο από απωθημένα ένστικτα, διαταραγμένους τρόπους σκέψης, τραυματικές μνήμες κλπ. αλλά και από μια κατά πρόσωπο συνάντηση με την ύπαρξή μας. ξεκαθαρίζει λοιπόν τις βασικές του θέσεις ότι «η υπαρξιακή του κοσμοθεωρία βασίζεται στον ορθολογισμό, απέχει από τις υπερφυσικές πίστεις (εδώ έχει ενδιαφέρον η διαλεκτική σύγκρουση του Γιάλομ με τον πολύ θρήσκο Τζέημς, που τον ρωτά «πώς μπορείς να ζεις δίχως νόημα; πώς βρίσκεις νόημα χωρίς τη θρησκεία»)και υποστηρίζει ότι η ζωή είναι αποτέλεσμα τυχαίων γεγονότων. 

Ότι βρισκόμαστε πεταμένοι σ’ αυτήν την ύπαρξη μόνοι και ότι πρέπει ν’ αποφασίσει καθένας πώς να ζήσει όπως γίνεται πληρέστερα». 

Στη ψυχοθεραπευτική του μέθοδο μεγάλη σημασία έχει το «εδώ και τώρα», και αναδεικνύεται αυτό με πολλά παραδείγματα. 

Τον πόνο και τη μοναξιά του τελευταίου ταξιδιού μπορεί να τον απαλύνει και η πεποίθηση ότι ένας άνθρωπος μπορεί να συνεχίσει να ζει μέσα από τις αξίες του, τις πράξεις του και τις συνέπειές τους ακόμα κι όταν έχει αποχωρήσει από τη ζωή (δεν μπορείς να πάρεις απ’ αυτόν τον κόσμο τίποτα απ’ όσα σου δόθηκαν. 

Μπορείς να πάρεις μαζί σου μόνο όσα έδωσες). Αυτή η θετική επίδραση στους άλλους, που διατηρείται και μετά θάνατον, ονομάζεται από τον Γιάλομ «κυματισμοί».
Έτσι, βλέπουμε ότι στην εποχή μας, όπου ατονεί η συλλογικότητα, η τελετουργικότητα, η άμεση αναφορά στο θάνατο, στους νεκρούς, το θρηκευτικό συναίσθημα κλπ. (στοιχεία που «λειτουργούσαν» στο παρελθόν μέσα από δημοτικά τραγούδια, αναπαραστάσεις, μοιρολόγια ή διάφορα έθιμα), το ρόλο της ενσυναίσθησης, το μόνο ίσως παρήγορο στήριγμα στην αμετάκλητη μοναξιά μπροστά στο θάνατο, τον παίζουν σιγά σιγά οι ομάδες, τα κέντρα θεραπείας, οι διαδικτυακές ομάδες και οι ειδικοί επαγγελματίες.
Τελειώνω την αναφορά μου στο πολύ ενδιαφέρον αυτό βιβλίο με μια μαρτυρία που με συγκίνησε, της Άλις (σελ 137) που, παρόλες τις ψυχοθεραπευτικές μεθόδους, δε φαινόταν να μπορούσε να απαλύνει το παραλυτικό άγχος της ιδέας του θανάτου. 

Ο πανικός της Άλις απροσδόκητα υποχώρησε μετά απ’ αυτήν την «εκτονωτική» συνεδρία γιατί τη  βοήθησε η παρουσία και η ενσυναίσθηση  του Γιάλομ. 

Ωστόσο, οι κουβέντες της είναι χαρακτηριστικές της απόγνωσης και της αδυναμίας για παρηγοριά: (Θέλεις να μάθεις τι φοβάμαι; Είναι απλό: δεν είμαι πια εγώ!/Με κυκλώνει ο θάνατος, ο θάνατος είναι παντού/ μου έρχεται να ουρλιάξω/ το αίσθημα αυτό είναι πάρα πολύ δυνατό, Ίρβ, δε μπορούν να το λυγίσουν οι ιδέες. Δεν το αγγίζουν καν/ αυτός ο τρόμος με πνίγει/είναι μια απειλή που δεν μπορώ να την ονομάσω/απλώς δε θέλω ν’ αφήσω τη ζωή/ θέλω να είμαι εδώ )
 Γιατί, όπως παραφράζει κι ο Γούντυ Άλεν τη θέση του Επίκουρου,
«Δεν φοβάμαι τον θάνατο, απλώς δε θέλω να είμαι εκεί όταν θα έρθει»

Χριστίνα Παπαγγελή

Σάββατο, 18. Απριλίου 2009

users.sch.gr

«Έχω κολλήσει μεταξύ δύο φύλων"

 

 

 

Δεν είναι αγόρι και ας φαίνεται. Και ας αφαίρεσε τα στήθη της. Πίστεψε στο ιδεολόγημα της αλλαγής φύλου και τώρα βρίσκεται μπροστά σε ένα αδιέξοδο…

 

 

 

  

Ένα πιό παλιό άρθρο που διάβασα στις  anixneuseis.g

της Francesca de Villasmundo

Μετάφραση- Εισαγωγικό σχόλιο: Ευάγγελος Νιάνιος

[Αν η Επιστήμη αποφαίνεται ότι ο εγκέφαλος του ανθρώπου ωριμάζει μετά τα 25, τότε ποια κομματική «ορθοδοξία» και ποια κοινοβουλευτική πλειοψηφία μπορεί να εντέλλεται ότι ένας νέος 17 ετών μπορεί να αποφασίζει την αλλαγή του φύλου του; Και με ποιο καθαρό μυαλό; Η συναίνεση της Δεξιάς και Αριστεράς στην Ελλάδα στην ψήφιση του σχετικού νόμου, και, προπαντός, η θέσπιση ενός παρόμοιου ορίου παγκοσμίως, μας πείθει για την έλευση ενός ζοφερού κόσμου με πρώτα θύματα τα παιδιά. (Μία πτυχή του αποτελεί η παιδεραστία, η οποία ενδημεί όχι μόνο στην Καθολική εκκλησία αλλά και στις οικονομικές, πολιτικές και πνευματικές ελίτ της Δύσης). Γιγαντιαίες παγκόσμιες εκστρατείες σπέρνουν τη σύγχυση στα παιδιά ως προς το φύλο για να τραπούν σε νοσηρή σεξουαλική ζωή ή να καταφύγουν σε κλινικές αλλαγής του. Η σεξουαλική αγωγή στα σχολεία – στην οποία η οικογένεια και οι γονείς παρουσιάζονται σε αρνητικό ρόλο – θα αναλάβει να επαναφέρει στο «σωστό» δρόμο όσους έχουν ξεφύγει…Ε.Δ.Ν.]

Οι μαθητευόμενοι μάγοι του μελλοντικού κόσμου επαινούν τις απολαύσεις της τρανσεξουαλικότητας και της διαγονιδιακής ιδεολογίας σε όλο τον κόσμο, ενώ αρνούνται την πραγματικότητα της βιολογικής και σεξουαλικής ταυτότητας από τη γέννηση. Πίσω από τις αυταπάτες τους, που επιδοκιμάζονται και διαδίδονται από τα ΜΜΕ και τις τηλεοπτικές σειρές για νέους, τα Δυτικά σχολεία, τους διεθνείς οργανισμούς, είναι η ζωή πολλών εφήβων και προ-εφήβων που υποβαθμίζεται ανεπανόρθωτα και καταστρέφεται. Η άλλη όψη του νομίσματος του προκάτ ντεκόρ των ιδεολόγων, που μισούν προπαντός τη φύση και την πραγματικότητα, δεν είναι όμορφη ούτε αντιμετωπίσιμη άλλωστε. Η ιστορία της Kίιρα, που ανέφερε η βρετανική εφημερίδα The Daily Mail, απεικονίζει την τρέλα της θεωρίας ότι το φύλο είναι κοινωνική δομή.

“Στριμωγμένη μεταξύ δύο φύλων”.

Γι’αυτή την τρομερή κατάσταση, η Κίιρα καταγγέλει τη θεραπεία που ξεκίνησε στο νοσοκομείο Tavistock του Λονδίνου, μια κλινική ειδικευμένη στην αλλαγή φύλων των παιδιών. Στα 16 της δεν ήθελε πλέον να είναι κορίτσι και ζήτησε βοήθεια. Μετά από μόνο τρία ραντεβού, της είχαν συνταγογραφήσει αναστολείς ορμονών για να σταματήσει η ανάπτυξη του γυναικείου σώματός της, αναφέρει το άρθρο της Daily Mail. Η Tavistock είναι η ατμομηχανή της αλλαγής φύλου!

Τρεις ώρες συνεδρίασης ήταν λοιπόν αρκετές για να αποφασίσουν την αλλαγή φύλου σε ένα 16χρονο κορίτσι και να ξεκινήσουν μια ανάλογη  θεραπεία για την οποία η Kίιρα μετάνιωσε πολύ σήμερα. Επειδή ολόκληρη η ζωή της ως γυναίκας έχει ανατραπεί αθεράπευτα. Πριν τρία χρόνια υποβλήθηκε σε αφαίρεση μαστών, η οποία, με την τεστοστερόνη που πήρε, την βοήθησε να αποκτήσει πιο αρρενωπή εμφάνιση. Αλλά τώρα, που μετάνιωσε για την πρόθεσή της να αποκτήσει αρρενωπή μορφή, βρίσκεται με ένα σώμα που δεν αισθάνεται δικό της και ψάχνει  τρόπο να αντιστρέψει τη θεραπεία στην οποία υποβάλλεται μέχρι αυτή τη στιγμή.

Σχετικά με το ενδεχόμενο οι έφηβοι, από το δωδέκατο έτος, να μπορούν να συναινούν ελεύθερα στις θεραπείες αλλαγής στο φύλο, η θέση της είναι σαφής:

“Δεν πιστεύω ότι τα παιδιά και οι νέοι μπορούν να συναινούν στη χρήση ισχυρών πειραματικών ορμονικών φαρμάκων όπως έκανα εγώ.”

Από νεαρή ηλικία, δεν ήθελε να ντύνεται ως γυναίκα. Μεγαλώνοντας, εκφοβίστηκε σε βαθμό που δεν επιθυμούσε πλέον να πάει στο σχολείο. «Νόμιζα ότι η ζωή θα ήταν καλύτερη για μένα αν είχα αλλάξει φύλο». Πολύ γρήγορα, κατέφυγε στον τοπικό γιατρό της ο οποίος την παρέπεμψε στην Υπηρεσία Ψυχικής Υγείας Παιδιών και Νέων κοντά στο σπίτι της, όπου της πρότειναν να απευθυνθεί με την κλινική του Λονδίνου Tavistock.

“Η Tavistock μου έδωσε αντι-ορμόνες για να σταματήσει η γυναικεία ανάπτυξη μου. […] Είχα συμπτώματα παρόμοια με την εμμηνόπαυση […]. Είχα στιγμές υπερθέρμανσης, πρόβλημα στον ύπνο, η σεξουαλική επιθυμία μου εξαφανίστηκε. Μου έδωσαν δισκία ασβεστίου επειδή τα οστά μου είχαν εξασθενήσει.”

Ακούγεται απίστευτο, αλλά η Kίιρα λέει ότι δεν είχε προειδοποιηθεί από τους θεραπευτές της Tavistock για τα τρομερά συμπτώματα που θα ακολουθούσαν. Η τεστοστερόνη προκάλεσε στη συνέχεια πολλές τρίχες, και μάλιστα γενειάδα.

Στα 20 της χρόνια, ένοιωθε ευτυχής με την πορεία της και σκόπευε να συνεχίσει με την αφαίρεση των μαστών της. Αλλά μόλις συνέβη αυτό, άρχισαν να εμφανίζονται οι πρώτες αμφιβολίες για την επιλογή της. Μόνο τώρα έχει αλλάξει τα έγγραφά της για να αναγνωριστεί νόμιμα ως άνδρας και δεν γνωρίζει καν αν θα έχει ποτέ παιδιά. Και θέλει να ξαναγίνει γυναίκα.

“Εάν διέπραττα έγκλημα, θα βρισκόμουν σε φυλακή για άνδρες. Επιθυμώ να ακυρώσω το έγγραφο αναγνώρισης φύλου “.

Γι ‘αυτό ήρθε σε επαφή με την φιλανθρωπική οργάνωση Detransition Advocacy Network, για να επαναποκτήσει γυναικεία υπόσταση. Εκατοντάδες νέοι και ενήλικες έχουν απευθυνθεί σε αυτήν την ένωση, μετανιωμένοι από τον “επανακαθορισμό” του φύλου. Οι ακτιβιστές που υποστηρίζουν τη δικαστική μάχη της Kίιρα λένε ότι ο αριθμός αυτών των νέων που μετανιώνουν για τη “αλλαγή” τους αυξάνεται.

Πράγματι, η νεαρή γυναίκα με την ανδρική όψη, άσκησε δίωξη κατά της κλινικής Tavistock.

“Αυτό που αμφισβητείται, λέει ο δικηγόρος του, είναι η σημερινή και συνεχιζόμενη πρακτική της κλινικής να συνταγογράφει αναστολείς ορμονών που καταργούν την εφηβεία και, στη συνέχεια, τρανσεξουαλικές ορμόνες, σε παιδιά ηλικίας κάτω των 18 ετών.”

«Δεν θέλω να υποφέρουν άλλα παιδιά σαν εμένα», λέει η Kίιρα, και γι ‘αυτό αποφάσισε να πει την ιστορία της.

“Τα παιδιά που πάσχουν από δυσφορία φύλου αξίζουν να βοηθιούνται για να εκτιμήσουν τον εαυτό τους όπως είναι, και να μην ωθούνται σε αλλαγή φύλου».

πηγή: http://nouveau-monde.ca/fr/la-transsexualite-denoncee-par-une-transgenre-repentie/

Πειραματόζωα παιδιά και έφηβοι

Η Ματέλ κυκλοφορεί ήδη την κούκλα Μπάρμπι χωρίς φύλο· το παιδί μπορεί να την ντύνει ανάλογα κορίτσι ή αγόρι. Οι έμποροι των ψυχών και των σωμάτων σπέρνουν ήδη τη σύγχυση ως προς το φύλο στις ψυχές αθώων παιδιών και έτσι άκριτα να αποφασίσουν την αλλαγή του, με τα κέρδη να τρέχουν… Και η Μαρβέλ μόλις ανακοίνωσε ότι οι επόμενοι υπερ-ήρωές της θα είναι ομοφυλόφιλοι ή τρανς!…

της eve sanmiguel

Είμαι οργισμένη διαπιστώνοντας τον διαφημιστικό καταιγισμό στον οποίο επιδίδονται οι υποστηρικτές του transgenderism με παρεμβάσεις σε παιδιά, εφήβους και νέους ενήλικες. Με προβληματίζει πολύ η έλλειψη ανησυχίας όσον αφορά τα πραγματικά και πιθανά επακόλουθα των φαρμάκων που συνταγογραφούνται εκτός  εξουσιοδοτημένης χρήσης και τα οποία χορηγούνται σε παιδιά, εφήβους και νεαρούς ενήλικες όταν κρίνουμε ότι βιώνουν με δυσφορία το φύλο τους και / ή όχι σύμφωνα με τις σταθερές του φύλου. Στην πραγματικότητα, τα φάρμακα αυτά χορηγούνται ΓΙΑ ΑΛΛΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΠΡΟΟΡΙΖΟΝΤΑΙ Η ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΕΧΟΥΝ ΕΓΚΡΙΘΕΙ.

Είμαι επίσης αναστατωμένη επειδή οι χειρουργικές επεμβάσεις, όπως οι μαστεκτομές, η υστερεκτομή, οι φαλλοπλαστικές και οι κολποπλαστικές, έχουν όλες  δυνητικά επικίνδυνα αποτελέσματα και εκτελούνται σήμερα σε νέους και υγιείς οργανισμούς.

Είναι αναμφισβήτητο ότι με την «αλλαγή φύλου» παιδιών, εφήβων και νεαρών ενηλίκων, με τη χρήση αυτών των φαρμάκων και, ενίοτε, των επικίνδυνων χειρουργικών επεμβάσεων, η ιατρική και φαρμακευτική κοινότητα δημιουργεί σήμερα μια ομάδα πειραματικών ιατρικών ασθενών. Η εμπειρία μου και η παιδεία μου στην ιατρική και την νοσηλευτική κραυγάζουν μέσα μου ότι αυτή η αυξανόμενη τάση υπέρ της φροντίδας και των «θεραπειών» που βασίζονται στις «ανησυχίες» παιδιών, εφήβων και νεαρών ενηλίκων είναι απίστευτα ΕΣΦΑΛΜΕΝΗ!

Οι επιστημονικές μας γνώσεις για τα όρια της ανάπτυξης του εγκεφάλου τους μας διδάσκουν ότι τα παιδιά, οι έφηβοι και οι νέοι ενήλικες δεν είναι σταθεροί στις αποφάσεις, για τον εαυτό τους ή επ’ ονόματί τους, με άγνωστες και απρόβλεπτες συνέπειες, με δεδομένο ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν περιορισμένη ικανότητα σκέψης και κατανόησης των μακροπρόθεσμων συνεπειών παρόμοιων  επιλογών.

Ανησυχώ, αλλά ξέρω επίσης ότι μόλις ο ανθρώπινος εγκέφαλος αναπτυχθεί πλήρως και οι άνθρωποι γίνουν πλήρως λειτουργικοί ανεξάρτητοι ενήλικες (συνήθως περίπου στα 25, αλλά μερικές φορές όχι πριν τα 30 ή ακόμα και αργότερα), εναπόκειται σε αυτούς να λαμβάνουν αποφάσεις σχετικά με το σώμα τους και τη ζωή τους. Δηλαδή, αυτοί οι ενήλικες πρέπει επίσης να μπορούν να ζήσουν με τις συνέπειες των αποφάσεων που λαμβάνουν. Ως ενήλικες, όλοι και όλες έχουμε αυτή την ευθύνη.

Παρακάτω έχω προσθέσει λίγους υπερσυνδέσμους* για τα φάρμακα που συνταγογραφούνται για μη εξουσιοδοτημένη χρήση και που σήμερα χορηγούνται σε παιδιά, εφήβους και νεαρούς ενήλικες. Γνωρίζω ότι είναι πολλές οι σελίδες, αλλά παρακαλώ να εξετάσετε προσεκτικά και κριτικά αυτά τα άρθρα και να καταλάβετε ότι ενώ τα φάρμακα αυτά συνταγογραφούνται σε παιδιά, εφήβους και νεαρούς ενήλικες λόγω των «ανησυχιών» τους, η χρήση τους ΔΕΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΚΑΜΜΙΑ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΑ ΘΕΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ που να βεβαιώνει την ασφάλειά τους. Και ξανασκεφτείτε προσεκτικά το γεγονός αυτό.

*Παρατίθενται στο blog “MyHeartAndHope” που αποτέλεσε και την πηγή.

Μετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος

Γυμνοί στον Έρωτα

 

Του έρωτα
πρέπει να του δινόμαστε γυμνοί
όπως δινόμαστε στον ύπνο και στο θάνατο, γιατί
ο έρωτας θαρρώ είναι η μόνη
μεταλαβιά
αιωνιότητας∙ ο έρωτας
είναι η λύτρωση του τέλειου χορού, είναι
η αγαλλίαση
του Καιρού. - Γιάννης Υφαντής
ntina

Είτε βραδιάζει είτε φέγγει μένει λευκό το γιασεμί.

μάσκες,
αντικατοπτρισμοί
ράγισε το γυάλινο νερό
άλλο δεν είναι παρά μόνο μιά οπτασία,
μια ψευδαίσθηση,
μια φαντασίωση... ntina

Θα μπορούσα να πώ ότι αυτό που είναι, είναι , ανεξαρτήτως συνθηκών.

Είτε βρέχει είτε χιονίζει η γη υποδέχεται με την ίδια δίψα αυτή την ευλογία .
Είτε είναι πρωί είτε είναι βράδυ οι ανάγκες τών ανθρώπων παραμένουν ίδιες.
Οι σοβαροί , συνειδητοποιημένοι άνθρωποι θα είναι πάντα σοβαροί και συνειδητοποιημένοι ανεξάρτητα από την ΑΝΑΓΚΗ .Δεν είμαι υπέρμαχος της ρήσης ‘’ ανάγκα και θεοί πείθονται’’. Αυτό είναι για όσους τούς βολεύει αυτή η φράση.
Η έντιμη στάση των ανθρώπων απέναντι στα πράγματα είναι σήμερα, παρά ποτέ, απαραίτητη για να διαφυλάξουμε τα κεκτημένα μας, και να μη γίνουμε βάρβαροι και βορρά στους ανέντιμους που επιδιώκουν να εξομοιωθούμε μαζί τους.
Μόνο έτσι θα διατηρήσουμε λευκό το γιασεμί.
Η ανέχεια μεγαλώνει και μαζί μ’ αυτήν δυστυχώς, ο καννιβαλισμός , σαν στάση ζωής. Το ζούμε καθημερινά.
Ο μόνος τρόπος να είναι κανείς ανοιχτός στις νέες εξελίξεις , είναι να παίρνει την τύχη στα χέρια του για να μην του την αρπάξουν και να καιροφυλαχτεί για τούς συγχρονισμούς που παραμονεύουν.
Ο μόνος τρόπος να μην λερώσουμε το λευκό γιασεμί είναι να είμαστε ενεργοί πολίτες, άρα ζωντανοί πολίτες. 

Ας πάψει πιά ο ωχαδερφισμός και ο φιλοπαρτισμός.
Ο μόνος τρόπος να είναι κανείς ενεργός είναι να αντιπαλεύει τις αντιξοότητες.
Ο μόνος τρόπος να ανταπεξέλθεις στην καθημερινότητα είναι να μην έχεις μνήμη τού χθες, με την έννοια να μην αναπολείς και να μην μεμψιμοιρείς.
Οι παλιές καλές μέρες μάς τέλειωσαν εδώ και καιρό και είναι ματαιοπονία να τις συζητάμε και να τις νοσταλγούμε.
Ας δημιουργήσουμε νέες μέρες, νέα όνειρα, νέα ιδανικά.
Ας γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας , ας μην αλλοιώσουμε τον χαρακτήρα μας κι ας παραμείνουμε παρά τις δυσκολίες ,καθαροί και ξάστεροι όπως το γιασεμί του Σεφέρη που είτε βραδιάζει είτε φέγγει μένει λευκό.
 Είτε βραδιάζει είτε φέγγει μένει λευκό το γιασεμί. 

 https://www.gnoseis.gr/el/node/201

Λεμόνι, ας γνωρίζουμε τον πολύτιμο “ιατρικό καρπό” των Αρχαίων γιατρών.

Λεμόνι, και δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην το γνωρίζει – γνωρίζουν όμως όλοι την σπουδαιότητά του;

Και τι είναι αυτό που ξεχωρίζει το λεμόνι, και γιατί τόσο πολλοί ερευνητές έχουν ασχοληθεί μαζί του;
Ας δούμε – 
Το λεμόνι είναι καλλιεργημένο υβρίδιο που προέρχεται από άγριες ποικιλίες όπως το κίτρο και το μανταρίνι.
Πότε και που έγινε η διασταύρωση και προέκυψε το λεμόνι δεν είναι γνωστό, πάντως το λεμόνι αναγνωρίζεται κυρίως ως καλλιεργούμενο είδος και ο κίτρος, μάλλον είναι ο καρπός τον οποίο ο Πλίνιος στη Φυσική του ιστορία τον αναφέρει ως malum medicum- “ιατρικό καρπό” – και κατά πάσα πιθανότητα ήταν το πρώτο εσπεριδοειδές που ήταν γνωστό στη Μεσόγειο.
Καλλιεργήθηκε στη νότια Ιταλία από τον 3ο αιώνα μ.Χ. και στο Ιράκ και την Αίγυπτο από το 700 μ.Χ.
Το λεμόνι εισάγουν στην Ισπανία στις αρχές του 10ου αιώνα οι Άραβες, όπου καλλιεργείται ανελλιπώς από το 1150, η δε ισπανική λαϊκή ιατρική του έχει αποδώσει πάρα πολλές ιατρικές χρήσεις, ώστε να έχουν γραφτεί για το λεμόνι πλήθος βιβλία.
Ένα άρθρο για την καλλιέργεια λεμονιών και λάιμ στην Ανδαλουσία της Ισπανίας παρουσιάζεται στο γεωργικό έργο του Ibn al-‘Awwam του 12ου αιώνα, “Le livre de l’agriculture”, η οποία είναι η πιο ολοκληρωμένη αντιμετώπιση του θέματος στα μεσαιωνικά αραβικά και ένα από τα πιο σημαντικά μεσαιωνικά έργα σχετικά...

read more:https://botanologia.gr/lemoni-as-gnorizoyme-ton-polytimo-quot-iatriko-karpo-quot-ton-archaion-giatron/

 

Ισραήλ: Γιατί η «πρωταθλήτρια» χώρα στους εμβολιασμούς έχει ακόμα χιλιάδες κρούσματα

Γιατί το Ισραήλ παρά τους γοργούς εμβολιαστικούς ρυθμούς έχοντας εμβολιάσει το 36% του γενικού πληθυσμού και με τις δύο δόσεις και το 50% με μία δόση ακόμα ανακοινώνει καθημερινά πάνω από 2.000 κρούσματα κορονοϊού;

Ένα από τα κράτη που προχωρά με γοργούς ρυθμούς τους εμβολιασμούς είναι το Ισραήλ. Ωστόσο, την ίδια ώρα η διασπορά του covid-19 είναι μεγάλη και τα κρούσματα σε ένα κράτος που έχει τον ίδιο πληθυσμό με την Ελλάδα παραμένουν σε υψηλά επίπεδα.

Την άποψη ότι τα περισσότερα από 2.000 κρούσματα που ανακοινώνει καθημερινά το τελευταίο διάστημα το Ισραήλ είναι πολλά, διατύπωσε στο Sputnik ο καθηγητής Φαρμακολογίας του ΑΠΘ Δημήτρης Κούβελας.

«Είναι πολλά. Και προσέξτε, δεν μιλάμε για πιθανές ανιχνεύσεις, μιλάμε για αρρώστιες. Δεν είναι κρούσματα του τύπου "είναι θετικοί στο τεστ", είναι άρρωστοι. Οι θετικοί μπορεί να είναι και πενταπλάσιοι» είπε χαρακτηριστικά ο κ. Κούβελας.

Το Ισραήλ έχει προχωρήσει στην αγορά εμβολίων της Pfizer και μέχρι στιγμής έχει εμβολιάσει με μία δόση το 50% του πληθυσμού του και με δύο δόσεις το 36%.

Παρόλα αυτά η διασπορά του κορονοϊού είναι μεγάλη. Ενδεικτικά, την 1η Μαρτίου τα κρούσματα ήταν 2.365, ενώ καταγράφηκαν και 6 θάνατοι. Την 28η Φεβρουαρίου ήταν 2.474 τα νέα κρούσματα και 20 θάνατοι και την 27η Φεβρουαρίου σημειώθηκαν 2.555 νέα κρούσματα και 35 θάνατοι.

Γιατί η διασπορά συνεχίζεται στο Ισραήλ

Τι συμβαίνει λοιπόν και παρά τους εμβολιασμούς η διασπορά συνεχίζει και «τρέχει» με τόσο μεγάλο ρυθμό; Σύμφωνα με τον κ. Κούβελα υπάρχουν δύο βασικές αρχές έναντι των φαρμάκων:

Πρώτον, δεν φέρνουν πάντα αποτελέσματα και δεύτερον, έχουν πάντα παρενέργειες. Ειδικά για την περίπτωση του εμβολίου της Pfizer το οποίο είναι «ένα καινούριο εμβόλιο» και «ουσιαστικά αδοκίμαστο», ο καθηγητής επισημαίνει ότι δεν καλύπτει όλο τον κόσμο που εμβολιάζεται, αλλά «ένα ποσοστό».

«Αρχή νούμερο 1: Τα φάρμακα δεν φέρνουν πάντα αποτελέσματα. Αν είχαν, θα τα λέγαμε πανάκειες και θα περνούσαν όλα.

Αρχή νούμερο 2: Τα φάρμακα έχουν πάντα παρενέργειες. Τι σημαίνει αυτό για ένα εμβόλιο που είναι καινούριο και ουσιαστικά σχετικά αδοκίμαστο. Πρώτον, δεν καλύπτει όλο τον κόσμο, καλύπτει ένα ποσοστό. Αυτό το ποσοστό το οποίο φαινόταν σε μελέτες του ότι είναι 95%, παρ' όλα αυτά αφήνει κάποιους ανθρώπους τελείως απροστάτευτους» εξήγησε.

Μάλιστα ο κ. Κούβελας φέρνει ένα παράδειγμα: «Ο μπαμπάς, για παράδειγμα, δεν ανέβασε καθόλου τίτλους αντισωμάτων ένα μήνα αφού έκανε και τη δεύτερη δόση. Αυτό σημαίνει ότι αν εκτεθεί στον ιό μπορεί και να κολλήσει».

«Δεύτερον, αυτό είναι σημαντικό; Αν δηλαδή κολλήσει ο μπαμπάς αυτό είναι σημαντικό; Πιθανώς όχι, γιατί από τη στιγμή που δεν έκανε αντισώματα στο εμβόλιο είναι εξαιρετικά πιθανό να μην έκανε αντισώματα και στον ιό που σημαίνει ότι αυτός ο ιός από μόνος του δεν σε σκοτώνει. Τι σε σκοτώνουν; Τα αντισώματα που κάποιοι υπερπαράγουν εναντίον του ιού. Άρα λοιπόν αυτοί που δεν κάνουν αντισώματα μπορεί να μην ήταν ασυμπτωματικοί ή να μην είχαν καθόλου βαριά νόσο, να είχαν μία ιωσούλα, ένα κρυωματάκι» είπε ο κ. Κούβελας και αναρωτήθηκε: «Άρα λοιπόν για ποιο λόγο δίνουμε τόσα δισεκατομμύρια για το εμβόλιο;»

Ο καθηγητής Φαρμακολογίας του ΑΠΘ αναφέρει ότι «κάποιοι άνθρωποι αρρωσταίνουν από το εμβόλιο. Είναι οι παρενέργειες» καθώς, όπως τονίζει, «δεν υπάρχει φαρμακευτικό προϊόν χωρίς παρενέργειες».

«Επομένως κάποιοι εμφανίζουν το "COVID-19 like syndrome" το οποίο είναι σαν να νόσησαν από το ίδιο το εμβόλιο, το οποίο επί της ουσίας δεν μπορούμε να το διακρίνουμε. Άρα λοιπόν, κάποιοι θα συνεχίσουν να νοσούν από την αρρώστια και κάποιοι ελπίζουμε λιγότεροι να νοσούν από το ίδιο το εμβόλιο. Αυτή είναι η μαύρη αλήθεια» τόνισε.

Ανέφερε επίσης ότι δεν γνωρίζουμε πόσο καιρό διατηρείται η ανοσία «ενδέχεται όλοι αυτοί που νοσούν, να νοσούν γιατί έχει φύγει ήδη η ανοσία τους».

«Επίσης, δεν ξέρουμε τι είναι η ανοσία. Δηλαδή το εμβόλιο εμποδίζει από το να κολλήσουμε, δεν νοσούμε καθόλου; Ή νοσούμε μεν αλλά νοσούμε ελαφρύτερα άρα δεν πάμε στη μονάδα; Όλα αυτά είναι οι περιοχές απροσδιοριστίας του εμβολίου» τόνισε.

Συλλογική ανοσία

Σύμφωνα με τον καθηγητή Φαρμακολογίας του ΑΠΘ Γιώργο Παπαζήση, στο Ισραήλ «δεν έχουν φτάσει ακόμα στο επιθυμητό όριο για αυτό που λέμε συλλογική ανοσία που θα πρέπει να ξεπερνά το 50% του γενικού πληθυσμού».

«Από τη στιγμή που δεν έχεις καλύψει και με τις δύο δόσεις τα 2/3 του πληθυσμού είναι αναμενόμενο να υπάρχουν κρούσματα. Το θέμα είναι αυτά τα κρούσματα να μην είναι σοβαρά, να είναι ήπιας και μέτριας νόσησης. Αυτό είναι το ζητούμενο. Άρα κρούσματα είναι αναμενόμενο να υπάρχουν. Αυτό που ξέρουμε για όλα τα εμβόλια είναι να σε προφυλάσσουν από βαρύτερη νόσηση άρα και νοσηλεία. Αυτό μετράμε γενικά παγκοσμίως στην παρούσα φάση. Δηλαδή αποφυγή βαριών νοσήσεων και νοσηλείας» εξήγησε ο κ. Παπαζήσης.

πηγή:sputniknews.gr