Ένα από τα πιο αγαπημένα γλυκά του κουταλιού , είναι το κυδώνι πελτές ή ζελέ.
Ένα από τα μυστικά της παρασκευής του, όπως πως για να γίνει καλό το γλυκό μας πρέπει να προσθέσουμε και μερικά μήλα μαζί με το κυδώνι.
Τα μήλα περιέχουν αρκετή πηκτίνη και βοηθούν στο σωστό δέσιμο του γλυκού μας.
Η ιδιαιτερότητα του είναι ότι δεν περιέχει καθόλου ψίχα από το φρούτο.
Γι’ αυτό δεν πρέπει να το μπερδεύουμε με το κυδωνόπαστο.
Η παρασκευή του είναι λίγο μπελαλίδικη, αλλά αξίζει τον κόπο!
Η αναφορά του κυδωνιού εμφανίζεται στα ελληνικά γραπτά γύρω στο 600 π.Χ. ως τελετουργικό στις γαμήλιες τελετές. Ο Πλίνιος , ο Ρωμαίος συγγραφέας , φυσιοδίφης και φυσικός φιλόσοφος , του πρώτου αιώνα μ.Χ., γνώριζε πολύ καλά το κυδώνι και το ανέφερε όταν περιέγραψε την ποικιλία Mulvian, ένα καλλιεργημένο κυδώνι , ως το μόνο που θα μπορούσε να καταναλωθεί ωμό. Ο Lucius Junius Moderatus Columella ένας άλλος εξέχων συγγραφέας ειδικός για τη γεωργία στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία , περιγράφει τρεις ακόμα ποικιλίες που ονομάζει: sparrow apple, golden apple, και must apple.
Πάμε να το φτιάξουμε!
Τα υλικά μας:
2,2 κιλά κυδώνια
700 γρ. μήλα
1,5 κιλά ζάχαρη
5 λίτρα νερό
4-5 φυλλαράκια αρμπαρόριζα
1 κουταλιά χυμό λεμόνι
1 κουταλάκι γλυκόζη
1 μασουράκι άρωμα βανίλιας
2 μεγάλα διπλά κομμάτια τουλπάνι.
Οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν τα κυδώνια σύμβολο της γονιμότητας και τα αφιέρωσαν στη θεά της αγάπης.
Μια αθηναϊκή γαμήλια παράδοση των αρχαίων Ελλήνων ήθελε τους φίλους και τις οικογένειες του ζευγαριού να ρίχνουν κυδώνια στο νυφικό άρμα, καθώς ο γαμπρός συνόδευε τη νύφη του στο νέο της σπίτι. Μόλις έφταναν στο σπίτι , η νύφη έτρωγε ένα τελετουργικό κέικ με μέλι και σουσάμι. Για να τις εξασφαλίσουν τη γονιμότητα , η μάνα και η πεθερά της , της έδιναν να φάει και να χαρεί, ένα κυδώνι.
Ένας άλλος μύθος λέει ότι οι έγκυες γυναίκες που ζητούν και απολαμβάνουν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης τους γενναιόδωρες ποσότητες κυδώνι θα γεννήσουν εργατικά και πολύ ευφυή παιδιά.
Στην πράξη για το γλυκό μας:
Για να φτιάξουμε το γλυκό μας χρειαζόμαστε μια μεγάλη και βαθιά κατσαρόλα.
Πλένουμε πολύ καλά και τρίβουμε με το σφουγγάρι τα κυδώνια να φύγει το χνούδι που έχουν.
Πλένουμε πολύ καλά και τα μήλα.
Αφαιρούμε τα κοτσάνια από τα μήλα.
Δεν αφαιρούμε από τα φρούτα τις φλούδες ούτε τα κουκούτσια, γιατί αυτά περιέχουν την πηκτίνη που χρειαζόμαστε.
Κόβουμε τα φρούτα σε κομμάτια τριών εκατοστών περίπου.
Τα ρίχνουμε στην κατσαρόλα.
Ρίχνουμε από πάνω από την ποσότητα του νερού όσο χρειάζεται για να τα καλύψει.
Γι’ αυτό η κατσαρόλα μας πρέπει να είναι όσο μεγαλύτερη γίνεται.
Τα βράζουμε να μαλακώσουν καλά.
Όταν δούμε ότι κατεβαίνει η στάθμη του υγρού στην κατσαρόλα προσθέτουμε και άλλο από το νερό, ώσπου να το χρησιμοποιήσουμε όλο.
Όταν τα φρούτα μας μαλακώσουν καλά, κατεβάζουμε την κατσαρόλα από την φωτιά και την σκεπάζουμε με το καπάκι της.
Την αφήνουμε ως έχει στην άκρη όλη την νύχτα.
Την επόμενη ημέρα θα πάρουμε ένα μεγάλο μπολ και μέσα θα βάλουμε το διπλό τουλπάνι , στρερεώνοντάς το πολύ καλά στο χείλος του μπολ
Με μια τρυπητή κουτάλα παίρνουμε λίγα λίγα τα βρασμένα φρούτα και τα βάζουμε στο τουλπάνι.
Αφού τα βάλουμε όλα, αρχίζουμε σιγά σιγά και στρίβουμε το τουλπάνι πιέζοντάς το συγχρόνως, ώσπου να βγει όλος ο χυμός από τα φρούτα.
Θα χρειαστεί κάποια ώρα για να γίνει αυτό.
Πετάμε τα στημένα φρούτα.
Μέσα στην κατσαρόλα έχει μείνει χυμός από τα φρούτα.
Τον περνάμε από σουρωτήρι ρίχνοντάς τον μέσα στον υπόλοιπο χυμό.
Πλένουμε καλά την κατσαρόλα.
Τώρα θα πάρουμε το τουλπάνι και θα το βάλουμε μέσα στην κατσαρόλα , στρερεώνοντάς το πολύ καλά στο χείλος της
Θα ρίξουμε μέσα τον χυμό των κυδωνιών και των μήλων που έχουμε στο μπολ.
Τώρα όμως δεν θα πιέσουμε καθόλου το τουλπάνι.
Θα αφήσουμε τον χυμό να στραγγίσει σιγά σιγά.
Αυτό το κάνουμε για τον εξής λόγο.
Όταν βγάλαμε τον χυμό από τα φρούτα την πρώτη φορά, μέσα από το ύφασμα περνάει και λίγη ψίχα από τα φρούτα.
Αυτήν την ψίχα δεν την θέλουμε στο γλυκό μας γιατί θα γίνει θολό.
Ο χυμός με τον οποίο θα φτιάξουμε το γλυκό μας πρέπει να είναι όσο πιο καθαρός γίνεται.
Με τον τρόπο αυτό ο πελτές θα γίνει διαυγής σαν ζελέ.
Μετράμε σε λίτρα τον χυμό.
Με την δοσολογία που σας έχουμε δώσει θα πρέπει να βγει τρία λίτρα.
Για κάθε ενάμισι λίτρο χρειαζόμαστε 750 γρ. ζάχαρη.
Συνολικά δηλαδή ενάμισι κιλό ζάχαρη.
Την ρίχνουμε στην κατσαρόλα.
Με ξύλινη κουτάλα ανακατεύουμε την ζάχαρη μέσα στον χυμό να διαλυθεί όσο γίνεται.
Βάζουμε την κατσαρόλα πάνω σε μέτρια προς δυνατή φωτιά.
Αφού πάρει μια πρώτη βράση, προσθέτουμε και την αρμπαρόριζα.
Χαμηλώνουμε την φωτιά σε μέτρια θερμοκρασία και αφήνουμε το γλυκό μας να βράσει ως να δέσει.
Που και που ανακατεύουμε με την ξύλινη κουτάλα, για να μην κολλήσει στον πυθμένα της κατσαρόλας.
Δοκιμάζουμε αν είναι έτοιμο ως εξής:
Βάζουμε σε ένα ποτήρι λίγο νερό.
Ρίχνουμε λιγάκι από το γλυκό με ένα κουτάλι.
Αν δούμε δεν διαλύεται στο νερό κάνοντας ένα μαλακό κόμπο τότε είναι έτοιμο.
Προσοχή να μην το παραβράσουμε.
Ρίχνουμε μέσα στην κατσαρόλα τον χυμό του λεμονιού και την γλυκόζη.
Κατεβάζουμε την κατσαρόλα από την φωτιά και την σκεπάζουμε με το καπάκι της.
Την αφήνουμε για πέντε λεπτά στην άκρη.
Κατόπιν αφαιρούμε τα φύλλα της αρμπαρόριζας.
Ρίχνουμε μέσα το άρωμα βανίλιας και ανακατεύουμε.
Έχουμε ήδη έτοιμα και αποστειρωμένα τα βάζα στα οποία θα βάλουμε τον πελτέ του κυδωνιού.
Ρίχνουμε με μια κουτάλα τον πελτέ ζεστό όπως είναι μέσα στα βάζα.
Με καθαρή και ελαφρά βρεγμένη πετσέτα καθαρίζουμε τα χείλη των βάζων.
Τα κλείνουμε καλά με τα καπάκια τους.
Τα αφήνουμε στην άκρη χωρίς να τα κουνήσουμε καθόλου ως να κρυώσουν.
Καλή επιτυχία!
ntina
Οι σπόροι των κυδωνιών είναι τοξικοί και δεν πρέπει να τρώγονται.
Τα ωμά κυδώνια , όταν τρώγονται ενδέχεται να προκαλέσουν ερεθισμό στον λαιμό και μπορεί να προκαλέσουν δυσκολία στην αναπνοή.
την συνταγή βρήκα στο syntageskardias.blogspot.com και ακολουθώντας βήμα-βήμα τις οδηγίες ετοίμασα το δικό μου γλυκάκι και σας παρουσιάζω τη συνταγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου