Λίγα λόγια για την ανανέωση των κυττάρων μας με μίτωση

άρθρο της Marias Georgiadou

Υπάρχουν περίπου 40-100 τρισεκατομμύρια κύτταρα στο μέσο ενήλικο σώμα, με τη μεγάλη πλειοψηφία τους να είναι περίπου τα 25-30 τρισεκατομμύρια ερυθροκύτταρα.
Οι βασικές κατηγορίες κυττάρων είναι 3, τα σωματικά κύτταρα (με περίπου 200 διαφορετικά, εξειδικευμένα είδη), τα βλαστοκύτταρα (stem cells) και τα γεννητικά κύτταρα ή germ cells (αυτά μέσω της μείωσης, δημιουργούν τους γαμέτες που έχουν 23 μονά χρωματοσώματα, δηλαδή το ωάριο ή το σπερματοζωάριο).
Όλα τα διαφορετικά κύτταρα του σώματος, παρ’ όλο που έχουν διαφορετικές λειτουργίες και χαρακτηριστικά (όπως το μέγεθος, το σχήμα κλπ.), προέρχονται από το ένα- αρχικό, πρώτο κύτταρο του σώματος, το γονιμοποιημένο ωάριο (λέγεται ζυγωτό), έτσι ΟΛΑ τα κύτταρα μας έχουν ακριβώς το ίδιο, αρχικό DNA (με 23 ζεύγη χρωματοσωμάτων).
              Η ανανέωση των κυττάρων 
Σχεδόν όλα τα κύτταρα στο σώμα μας ανανεώνονται συνεχώς (γιατί γερνούν και πεθαίνουν), είτε μέσω διαιρέσεων τους (μίτωση) είτε από τα σωματικά βλαστοκύτταρα, ανάλογα με τον ιστό που βρίσκονται και ανάλογα με τις συνθήκες.
Στις κυτταρικές διαιρέσεις μεταφέρεται ακριβώς το ίδιο, αρχικό, γονιδιακό υλικό (DNA) από τη μια γενιά κυττάρων στις επόμενες γενιές.
Όσα κύτταρα διαιρούνται έχουν διάφορες φάσεις στη ζωή τους (κυτταρικός κύκλος), που είναι η ανάπτυξη (φάση G1 και G2), ο διπλασιασμός του DNA (φάση S) με 92 χρωμoσώματα και τελικά η διαίρεση τους σε δύο πανομοιότυπα κύτταρα (μίτωση) με τα φυσιολογικά 46 χρωμoσώματα.
Τα κύτταρα που βρίσκονται εκτός του κυτταρικού κύκλου (εκτός διαιρέσεων) και εκτελούν κανονικά τις λειτουργίες τους χαρακτηρίζονται ότι είναι σε φάση G “0”. Αυτή συνδέεται με τη φάση G1 του κυτταρικού κύκλου.
Σε φάση G “0” βρίσκονται όσα κύτταρα δεν διαιρούνται ποτέ (είναι τελικώς διαφοροποιημένα όπως π.χ. τα νευρικά και τα μυϊκά κύτταρα) και κύτταρα (όπως ορισμένα ηπατοκύτταρα) που περιμένουν τα κατάλληλα ερεθίσματα για να ξαναμπούν στον κυτταρικό κύκλο (στη φάση G1).
Επίσης σε φάση G “0”βρίσκονται και τα κύτταρα που έχουν τελειώσει με τις διαιρέσεις τους και δεν ξαναδιαιρούνται λόγω γήρανσης.
Υπ’ όψιν ότι κάθε φορά που τα κύτταρα διαιρούνται, οι προστατευτικές άκρες των χρωματοσωμάτων, που λέγονται τελομερή, καταστρέφονται μερικώς για να μην καταστραφεί το χρήσιμο DNA (έτσι δημιουργηθήκαμε).
Οπότε κάποια στιγμή, μετά από περίπου 40- 70 διαιρέσεις, μικραίνουν τόσο πολύ τα τελομερή, που το κύτταρο σταματά να διαιρείται (μπαίνει σε φάση G 0), ώστε να μην καταστραφεί το χρήσιμο DNA του χρωματοσώματος.
Όμως το ανώτερο όριο των κυτταρικών διαιρέσεων δεν ισχύει για όλα τα κύτταρα.
Μερικά ενήλικα κύτταρα δημιουργώντας το ένζυμο τελομεράση (αυτή αυξάνει το μήκος των τελομερών), μπορούν να διαιρούνται πολύ περισσότερες φορές.
Αυτά είναι κυρίως τα βλαστοκύτταρα και τα αντρικά γεννητικά κύτταρα 
Ατυχώς όμως, το ίδιο κάνουν και τα καρκινικά κύτταρα.
Πολύ σπάνια, μερικά κύτταρα (περίπου 1 στις 1.000.000 διαιρέσεις κυττάρων) καταφέρνουν να ξεφύγουν από τη γήρανση και το θάνατο, με σταθεροποίηση του μήκους των τελομερών τους στο ελάχιστο δυνατό, οπότε μπορούν να πολλαπλασιάζονται διαρκώς και ανεξέλεγκτα (“αθάνατα” – καρκινικά κύτταρα).
Έτσι το ενήλικο σώμα διατηρείται για πολλά χρόνια ζωντανό, χάρη στην ανανέωση των κυττάρων των ιστών.
Υπολογίζεται ότι ο μέσος όρος ηλικίας των κυττάρων του σώματος μας είναι 7-10 ετών και οι κυτταρικές διαιρέσεις συμβαίνουν περίπου 40-70 φορές στη διάρκεια της ζωής του ενήλικου ανθρώπου.
Όμως ελάχιστα είδη κυττάρων εξακολουθούν να υπάρχουν χωρίς ανανέωση, από τη γέννηση ως το θάνατο τους (άρα έχουν την ηλικία του οργανισμού) και σ’ αυτά περιλαμβάνονται τα κύτταρα του φλοιού του εγκεφάλου, 
τα κύτταρα του φακού του ματιού, 
τα ανώριμα ωάρια (με 23 ζεύγη χρωματοσωμάτων), 
τα κύτταρα δ του παγκρέατος κλπ.
Μερικά παραδείγματα χρόνου ζωής των κυττάρων:
-Η παρεγκεφαλίδα δεν ανανεώνεται ποτέ.
-Τα ερυθρά αιμοσφαίρια ζουν περίπου 120 ημέρες. 
Αυτά μεταφέρουν οξυγόνο σε όλους τους ζώντες ιστούς και επίσης μεταφέρουν τα άχρηστα συστατικά από αυτά. 
Φθείρονται κάθε τέσσερις μήνες, και το συκώτι απομακρύνει το υπόλοιπο του σιδήρου που είναι απαραίτητο για τα υγιή ερυθρά κύτταρα του αίματος και το υπόλοιπο κύτταρο καταστρέφεται στο σπλήνα. 
Λόγω τραυματισμού και της εμμήνου ρύσεως, ο οργανισμός μερικές φορές χάνει περισσότερο αίμα.
Τα αιμοπετάλια ζουν 10 μέρες,
τα ηπατοκύτταρα περίπου 1 χρόνο,
Τα λιποκύτταρα 8 χρόνια,
τα καρδιακά μυοκύτταρα ανανεώνονται με ρυθμό 1% σε νεαρή ηλικία και 0.45% σε μεγάλη ηλικία κάθε χρόνο κλπ.
Τα αιμοποιητικά βλαστοκύτταρα ζουν περίπου 2 μήνες και ανανεώνονται και αυτά μέσω διαίρεσης τους.
-Τα κύτταρα της επιδερμίδας αντικαθίστανται κάθε 14-30 μέρες περίπου. 
Το δέρμα παρέχει εξωτερική προστασία. 
Παρά αυτή τη συνεχή ανανέωση, αποκτούμε ρυτίδες καθώς γερνάμε. 
Αυτό συμβαίνει γιατί το δέρμα χάνει κολλαγόνο - και ελαστίνη - με την ηλικία.
-Τα νύχια μας είναι κατασκευασμένα από μια σκληρή πρωτεΐνη που ονομάζεται κερατίνη. 
Τα νύχια αυξάνονται κατά 4 χιλιοστά κάθε μήνα. 
Τα νύχια των ποδιών χρειάζονται δέκα μήνες για να αυξηθούν, αλλά των χεριών μόνο έξι μήνες. 
Αυτό μπορεί να συμβαίνει επειδή έχουν καλύτερη αιμάτωση και συνεπώς, καλύτερη κυκλοφορία. 

Τα νύχια των νεότερων ανθρώπων και των ανδρών μεγαλώνουν πιο γρήγορα, επίσης, επειδή έχουν καλύτερη κυκλοφορία. 
Περιέργως, το μικρό νύχι μεγαλώνει πολύ πιο αργά από ό, τι τα άλλα νύχια, αν και δεν είναι σαφές για ποιο λόγο.
-Οι τρίχες των μαλλιών, γενικά, μεγαλώνουν ένα εκατοστό κάθε μήνα. 
Κάθε μεμονωμένη τρίχα διαρκεί μέχρι και έξι χρόνια στις γυναίκες και τρία έτη σε άνδρες. 
Τα φρύδια και οι βλεφαρίδες ανανεώνονται κάθε έξι έως οκτώ εβδομάδες, αλλά η κατ ' επανάληψη αφαίρεση των φρυδιών αραιώνει τις τρίχες.
-Στον εγκεφαλικό φλοιό τα κύτταρα δεν ανανεώνονται ποτέ. 
Αυτός είναι και ο βασικός λόγος γιατί η άνοια και οι κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις είναι ανίατες. Υπάρχουν, όμως, δύο περιοχές του εγκεφάλου που κάνουν αναγέννηση, ο οσφρητικός βολβός για την αίσθηση της όσφρησης, και ο ιππόκαμπος, που είναι μια περιοχή για τη μάθηση.
-Το εσωτερικό των οφθαλμικών φακών δεν ανανεώνεται ποτέ. 
Το μόνο μέρος που ανανεώνεται διαρκώς στα μάτια είναι ο κερατοειδής.
-Οι μύες έχουν διάρκεια ζωής γύρω στα 15 χρόνια.
-Η ηλικία των οστών φτάνει περίπου στα 10 χρόνια. 
Το παλαιό οστό διασπάται από κύτταρα που ονομάζονται οστεοκλάστες και αντικαθίστανται από τα κύτταρα των οστών που ονομάζονται οστεοβλάστες. 
Στη μέση ηλικία αυτή η διαδικασία ανανέωσης επιβραδύνεται, έτσι ώστε τα οστά μας τείνουν να γίνουν πιο λεπτά και εμφανίζεται η οστεοπόρωση.
-Οι γευστικοί κάλυκες έχουν ηλικία μόλις 10 ημέρες. 
Ωστόσο, σε λοιμώξεις ή σε κάπνισμα, επηρεάζεται η ανανέωσή τους.
-Το ήπαρ ανανεώνεται μέσα σε 300-500 ημέρες. 
Το ήπαρ μπορεί να αναγεννηθεί χάρη στην πλούσια παροχή αίματός του. 
Τα κύτταρα του ήπατος έχουν μόνο μια διάρκεια ζωής περίπου 150 ημερών. 
Ωστόσο, σε βαρείς πότες τα κύτταρα του παρεγχύματος του ήπατος μπορεί να αντικατασταθούν από ουλώδη ιστό, μια κατάσταση γνωστή ως κίρρωση και η βλάβη είναι μόνιμη και μερικές φορές θανατηφόρα.
-Τα κύτταρα στην εσωτερική επιφάνεια του γαστρεντερικού σωλήνα ανανεώνονται κάθε 5 ημέρες. 
Τα έντερά μας είναι επενδεδυμένα με λάχνες που αυξάνουν την επιφάνεια και απορροφούνται τα θρεπτικά συστατικά. 
Μπορούν να αντικαθίσταται κάθε δύο με τρεις ημέρες, επειδή είναι συνεχώς εκτεθειμένα σε χημικές ουσίες. 
Το υπόλοιπο του εντέρου αυτο-προστατεύεται με ένα στρώμα βλέννας, και τα κύτταρα αυτά αυτο-ανανεώνονται κάθε τρεις έως πέντε ημέρες.
-Τα κύτταρα στους πνεύμονες ανανεώνονται συνεχώς. 
Οι πνεύμονες περιέχουν διαφορετικά κύτταρα που ανανεώνονται με διαφορετικούς ρυθμούς. Οι κυψελίδες που χρειάζονται για την ανταλλαγή οξυγόνου και αερίων έχουν μια σταθερή περίοδο αναγέννησης που διαρκεί περίπου ένα χρόνο. 
Εν τω μεταξύ, τα κύτταρα στην επιφάνεια του πνεύμονα ανανεώνονται κάθε δύο ή τρεις εβδομάδες.
-Πάντως μυστήριο παραμένει το κατά πόσο ανανεώνονται τα καρδιακά κύτταρα, γιατί μόνο το 30% των κυττάρων που βρίσκονται στην καρδιά είναι κύτταρα του ιστού του μυοκαρδίου και πρέπει να απομονωθούν αυτά τα κύτταρα από άλλα πολλά, όπως των αιμοφόρων αγγείων κι αυτό είναι πολύ δύσκολο. 
Μέχρι πρόσφατα εθεωρείτο η καρδιά δεν μπορεί να ανανεωθεί. 
Ωστόσο, μια μελέτη στο New York Medical College διαπίστωσε ότι είναι πραγματικά γεμάτη με βλαστικά κύτταρα που ανανεώνονται συνεχώς - τουλάχιστον τρεις ή τέσσερις φορές στη διάρκεια της ζωής μας.
-Τα σπερματοζωάρια ζουν τρεις ημέρες...
Έτσι, οι ιστοί – τα όργανα (π.χ. κεντρικό νευρικό σύστημα, ήπαρ, πάγκρεας κλπ.) του ενήλικου σώματος αποτελούνται από ένα “μωσαϊκό“ κυττάρων με διάφορες ηλικίες
                 Τα βλαστοκύτταρα 
Τα σωματικά ή βλαστοκύτταρα των ενηλίκων (Adult stem cells) είναι τα αδιαφοροποίητα κύτταρα που βρίσκονται σε διάφορους ιστούς και όργανα (ακόμη και στον εγκέφαλο και στην καρδιά) και έχουν αποστολή να διατηρούν το σώμα μας νέο. 
Τα βλαστοκύτταρα των ενηλίκων παραμένουν στον ιστό σε κατάσταση ηρεμίας/ετοιμότητας (όπου διαιρούνται αραιά) και όταν κάποια στιγμή χρειαστούν (σε πάθηση ή τραυματισμό κυττάρων ή λόγω γήρανσης και θανάτου των κυττάρων), αρχίζουν να διαιρούνται γρήγορα. Έτσι ανανεώνονται τα γερασμένα- ετοιμοθάνατα κύτταρα (π.χ. του αίματος, του εντέρου, του δέρματος κλπ.) και επίσης αντικαθίστανται τα τραυματισμένα/κατεστραμμένα κύτταρα (π.χ. μυϊκά κύτταρα).
Τα βλαστοκύτταρα των ενηλίκων διαιρούνται σχεδόν “απεριόριστα”, όμως και αυτά τελικά γερνούν και πεθαίνουν λόγω συσσώρευσης βλαβών στο DNA τους από τις συνεχείς διαιρέσεις, οπότε και αυτός ο μηχανισμός συμμετέχει στη γήρανση του σώματος. 
Τα βλαστοκύτταρα των ενηλίκων βρίσκονται σχεδόν σε όλους τους ιστούς και ιδίως στους ιστούς που τα κύτταρα τους ανανεώνονται γρήγορα, π.χ. στο μυελό των οστών, στο δέρμα, στο παχύ έντερο. 
Τα βλαστοκύτταρα των ενηλίκων είναι κυρίως τα αιμοποιητικά (δημιουργούν όλα τα κύτταρα του αίματος), τα μεσεγχυματικά [δημιουργούν κύτταρα των οστών, 
των χόνδρων, 
των συνδέσμων, 
των τενόντων, 
των μυών (στους μυς τα βλαστοκύτταρα λέγονται κύτταρα δορυφόροι ή satellite cells), 
τα λιποκύτταρα, 
τα ηπατοκύτταρα κλπ.]. 
Άλλα βλαστοκύτταρα των ενηλίκων είναι τα νευρικά του εγκεφάλου (δημιουργούν τα νευρικά κύτταρα και τα αστροκύτταρα και ολιγοδεντροκύταρα), τα επιθηλιακά (δημιουργούν κύτταρα του πεπτικού συστήματος), 
τα δερματικά (δημιουργούν τα κερατινοκύτταρα που δημιουργούν την επιδερμίδα και τα τριχοθυλάκια που δημιουργούν τις τρίχες), 
τα εντερικά, 
τα οσφρητικά, 
των όρχεων κλπ.

από το χρονολόγιο: https://www.facebook.com/groups/sharescienceposts/posts/5709764359044099/
πηγή : Πανεπιστημιακά Βιβλία Βιολογίας

Αντωνόπουλος Γιώργος - κρατώντας την στιγμή!

Το εκπληκτικό και το υπέροχο με μια φωτογραφία είναι ότι δεν αλλάζει ποτέ, ακόμα κι όταν οι άνθρωποι σε αυτήν αλλάζουν!

https://www.facebook.com/profile.php?id=100009496096749

αστικοί μύθοι ή μήπως όχι; - οι πάντα επίκαιρες και εξάπτουσες την ανθρώπινη φαντασία, θεάσεις UFO

Η συζήτηση για την εξωγήινη ζωή έχει αναζωπυρωθεί μετά από ένα παράξενο UFO που εντοπίστηκε στους ουρανούς πάνω από την Ισπανία, αιχμαλωτίζοντας την προσοχή ντόπιων κατοίκων, επιστημόνων και όλων των ατόμων που είναι λάτρεις του διαστήματος, παγκοσμίως. 

Μάρτυρες περιέγραψαν ότι είδαν ένα ασυνήθιστο αντικείμενο να κινείται με τρόπους που αψηφούν τα συμβατικά μοτίβα αεροσκαφών, πυροδοτώντας συζητήσεις για την προέλευση και τον σκοπό του. 
Η θέαση έχει καταγραφεί σε βίντεο από αρκετούς παρευρισκόμενους, προσθέτοντας λάδι στην εικασία και την παγκόσμια συζήτηση για UFO και την πιθανότητα ζωής πέρα από τη Γη.
Επιστήμονες και ερευνητές αναλύουν τώρα το υλικό και τις αναφορές για να διαπιστώσουν αν το αντικείμενο ήταν φυσικό ατμοσφαιρικό φαινόμενο, ανθρωπογενές σκάφος ή κάτι εντελώς άγνωστο. 
Παρατηρήσεις UFO όπως αυτή είναι σπάνιες και συχνά αμφιλεγόμενες, αλλά το περιστατικό στην Ισπανία έχει τραβήξει σημαντικά προσοχή λόγω των πολλαπλών ανεξάρτητων αναφορών και της σαφούς ορατότητας του αντικειμένου.
Οι ειδικοί τονίζουν τη σημασία της επιστημονικής έρευνας για να διαχωρίσει το γεγονός από τη φαντασία, αλλά η θέαση έχει ήδη πυροδοτήσει τη φαντασία του κοινού.
Ιστορικά, οι θεάσεις αγνώστων ιπτάμενων αντικειμένων έχουν επηρεάσει τόσο την λαϊκή κουλτούρα όσο και την επιστημονική έρευνα.
Από μυστηριώδη φώτα στον ουρανό έως υποτιθέμενες στενές επαφές, η ανθρωπότητα από καιρό εικάζει για επισκέπτες από άλλους κόσμους.
Αυτή η τελευταία θέαση στην Ισπανία συνεχίζει αυτή την παράδοση, υπενθυμίζοντάς μας ότι το σύμπαν είναι απέραντο και σε μεγάλο βαθμό ανεξερεύνητο και ότι μπορεί να υπάρχουν φαινόμενα που δεν έχουμε κατανοήσει ακόμη.
Για όσους ενδιαφέρονται για την εξωγήινη ζωή, αυτή η παρατήρηση UFO προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία να συζητήσουν, να μελετήσουν και να εικάσουν για το τι υπάρχει πέρα από τον πλανήτη μας. 
Είτε οδηγήσει σε πρωτοποριακές ανακαλύψεις είτε παραμείνει ανεξήγητη, έχει ήδη προκαλέσει ενθουσιασμό, συζήτηση και γοητεία σε όλο τον κόσμο.

             κείμενο και επιμέλεια κειμένου:ntina

Deep Universe

Ομήρου Οδύσσεια : τα φτερωτά καράβια των Φαιάκων του Οδυσσέα

Στην ελληνική μυθολογία οι Φαίακες (Φαίηκες στην ιωνική διάλεκτο, π.χ. στον Όμηρο, Φαίαξ ή Φαίηξ στον ενικό αριθμό) ήταν ένας λαός γνωστός ιδιαίτερα από τον Όμηρο για τη ναυτοσύνη του («ναυσικλυτοί»). 
Οι Φαίακες ήταν οι αγαπημένοι των θεών και φίλοι των ανθρώπων. 
Αναφέρεται ότι αρχικώς κατοικούσαν στην απομακρυσμένη Υπέρεια, στα πέρατα του κόσμου. 
Ως συγγενείς των θεών, αποκαλούνταν «αγχίθεοι», όπως οι Κύκλωπες και οι Γίγαντες. 
Μια εποχή που βασιλιάς τους ήταν ο Ναυσίθοος, οι Φαίακες εκδιώχθηκαν από την Υπέρεια από τους Κύκλωπες και μετοίκησαν σε ένα νησί, τη Σχερία, που αποκλήθηκε από αυτούς και «Νήσος των Φαιάκων». 
Οι Φαίακες διακρίνονταν για τη φιλοξενία τους, όπως την περιγράφει ο Όμηρος μετά τη διάσωση του Οδυσσέα από τη Ναυσικά στη «Νήσο των Φαιάκων». 
Ο βασιλιάς τους εμφανίζεται να κυβερνά ως πρόεδρος ενός συμβουλίου αποτελούμενου από 12 άλλους άρχοντες, ως ίσος προς εκείνους και όχι ως μέλος μιας ανώτερης τάξεως. 
Οι Φαίακες ήταν ειρηνικός λαός που αποστρεφόταν τον πόλεμο, εργατικοί και εύθυμοι, αγαπούσαν το καλό φαγητό, τα λουτρά, τον έρωτα, τα τραγούδια και τον χορό. 
«Η εντολή αυτών είναι να παραπέμπωσιν ακινδύνως εις την πατρίδα των πάντας τους προς αυτούς πλέοντας», πράγμα το οποίο κατόρθωναν με τα θαυμαστά πλοία τους. 
Τα πλοία αυτά δεν είχαν κουπιά, ούτε πηδάλιο και διέτρεχαν τη θάλασσα σαν να ήταν φτερωτά, προικισμένα με αυτό το χαρακτηριστικό από τον θεό Ποσειδώνα, ενώ είχαν νου και μυαλό ανθρώπινο.
Σύμφωνα μέ τήν ἀντίληψη τῆς ἀρχαιολόγου καί νομικοῦ Ένριέττας Μέρτζ, ἡ Σχερία πού δέν ἦταν νῆσος ἀλλά χώρα, βρισκόταν στόν κόλπο τοῦ Μεξικοῦ κοντά στήν Φλώριδα, ἐνῶ ἡ Ὠγυγία βρισκόταν στίς σημερινές Ἀζόρες νήσους. 
Συγκεκριμένες τοπογραφικές, γεωγραφικές, ζωολογικές καί μετεωρολογικές περιγραφές τοῦ Ὁμήρου στήν Ὁδύσσεια ἐπιβεβαιώνουν τήν ἀντίληψη αὐτή. 
Ἐκεῖ συμβαίνουν κυκλῶνες, ἀειφόρος ἀνάπτυξη, μεγάλες παλίρροιες κλπ. πού μᾶς περιγράφει μέ μεγάλη ἀκρίβεια ὁ Ὃμηρος. 
Ὁ Ἑρμῆς γνωρίζει ὃτι οι  περιπλανήσεις τοῦ Ὀδυσσέα θα τελειώσουν και θά γυρίσει στήν Ἰθάκη μέσω…Σχερίας, ἀλλά δέν τό λέει στήν Καλυψώ, ἡ ὁποία δέν τό γνωρίζει. 
Γι᾽αὐτό ἐκείνη συνιστᾶ στόν Ὀδυσσέα ἀργότερα, κατά τήν κατασκευή μεγάλης σχεδίας, νά ἒχει στό ἀριστερό του χέρι τήν Μεγάλη Ἂρκτο οἲη δ᾽ἂμμορος ἐστί λοετρῶν Ὠκεανοῖο (Ὀδ. ε 172), δηλαδή δέν βυθίζεται στόν Ὠκεανό, ἢτοι οἱ ἀστέρες της εἶναι ἀειφανεῖς. 
Ὃταν λοιπόν ὁ Ὀδυσσέας ἀποπλέει ἀπό τήν Ὠγυγία, τίς σημερινές Ἀζόρες, με κατεύθυνση τήν Ἰθάκη, πλέει πρός ἀνατολάς. 
Πολύ σωστά λοιπόν τοῦ συνιστᾶ ἡ Καλυψώ (ἡ καλύπτουσα θεά) νά ἒχει στ᾽ἀριστερά του τήν Μεγάλη Ἂρκτο γιά νά φθάσει στήν Ἰθάκη. 
Ἑπομένως ἀποπλέοντας ἀπό τήν Ὠγυγία, ἀντί νά περάσει ἀπό τίς Ἡράκλειες στῆλες, τό σημερινό Γιβραλτάρ, ὣστε νά εἰσέλεθει στήν Μεσόγειο, παρεσύρθη ἀπό τό ρεῦμα τῶν Καναρίων Νήσων, πού τόν ὁδήγησε ὑποχρεωτικά στό Ρεῦμα τοῦ Κόλπου (Gulf Stream), πού καί αὐτό τό γνώριζε ὁ Ὃμηρος ὡς ἀψόρρον ποταμόν Ὠκεανόν, ἢτοι ὡς ὀπισθόρρον ποταμόν, (πού γυρίζει πίσω), ὑποδηλώνοντας ἒτσι τό Ρεῦμα τοῦ Κόλπου, ἀφοῦ οἱ ποταμοί δέν γυρίζουν πίσω, πλήν τοῦ κολπείου ρεύματος.
Ἑπομένως αὐτή ἡ σύσταση τῆς Καλυψοῦς πρός τό Ὀδυσσέα, δηλαδή νά ἒχει στό ἀριστερό του χέρι τήν Ἂρκτο, θά εἶχε ἰσχύ ὃταν αὐτός γύριζε ἀπό τούς Φαίακες στήν Ἰθάκη. 
Ἀξίζει νά σημειωθεῖ ὃτι τό Ρεῦμα τοῦ Κόλπου ἀμέσως βόρεια τοῦ Ἁγίου Δομινίκου, ρέει στίς 20 μοῖρες βορείου πλάτους, πρᾶγμα πού ἐπίσης σημαίνει ὃτι ἡ Μεγάλη Ἂρκτος στό σημεῖο τῆς κυκλικῆς περιφορᾶς γύρω ἀπό τόν Πολικό Ἀστέρα, θά βυθιζόταν στόν ὁρίζοντα καί δέν θά ἦταν ἂμμορος λοετρῶν Ὠκεανοῖο, δηλαδή ἀειφανής. 
Ἡ Μέρτζ πιστεύει ὃτι κάποιο λάθος ἒγινε μέ ἂγνωστο τρόπο, πιθανόν κατά τούς χρόνους τῆς γενικῆς ταξινομήσεως τῆς Ἀλεξανδρινῆς Βιβλιοθήκης κατά τόν 2ον αἰῶνα καί ὃτι τό ἀπόσπασμα αὐτό, εἲτε ἒχει μεταφερθεῖ ἀπό τήν ἀρχική του θέση ἢ κατ᾽ἂλλον τρόπο πολλοί ἀπό τούς στίχους ἒχουν ἀπαλειφθεῖ. Καί μᾶλλον ἒχει δίκιο ἡ Ἀμερικανίδα μελετήτρια τοῦ Ὁμήρου, ὁ ὁποῖος ἐπαναλαμβάνει αὐτόν τόν στίχο καί στήν ραψωδία τῆς Ἰλιάδος Σ 489, καθώς γνωρίζει ὃτι ὁ ἐρχόμενος ἀπό τίς ῾Ηράκλειες Πύλες πρός Ἰθάκη καί εἰσερχόμενος στήν Μεσόγειο μέ προορισμό τήν Ἰθάκη πρέπει νά κατευθύνεται ἀνατολικά ὃταν ἒχει στ᾽ἀριστερά του τἠν Μεγάλη Ἂρκτο.
Πολλούς αἰῶνες ἀργότερα, ὁ νεώτερος ἐκδότης τῶν παναρχαίων Ἀργοναυτικῶν Ἀπολλώνιος ὁ Ρόδιος, σπουδαῖος φιλόλογος τῆς ἀρχαιότητος, μᾶς πληροφορεῖ ὃτι ἡ <<Ἀργώ>> ἒπλεε κάτω τοῦ Ἰσημερινοῦ, ὃπου ἡ Μεγάλη Ἂρκτος δέν εἶναι ἀειφανής καί δέν ἰσχύει ὁ στίχος Ὀδ. ε 172. Τώρα πῶς ἡ “Ἀργώ” ἒπλεε ξαφνικά ἀπό τήν Μεσόγειο στόν Νότιο Ἀτλαντικό Ὠκεανό. 
Ὁ Ὃμηρος μᾶς περιγράφει τίς περιπλανήσεις τοῦ Ὀδυσσέα στόν Βόρειο Ἀτλαντικό. 
Ὁ προσεκτικός ἀναγνώστης μένει κατάπληκτος ἀπό τίς περιγραφές αὐτές,καθώς ἀντιλαμβένεται ὃτι οἱ ὁμηρικές περιγραφές ἀναφέρονται σέ τροπικές περιοχές, πού οὐδέποτε συμβαίνουν στήν Μεσόγειο. 
ΟΜΗΡΟΥ ΟΔΎΣΣΕΙΑ (ΜΕΤΆΦΡΑΣΗ)
Κι ακόμα πες μου, ποιά είν᾿ η χώρα σου κι η πόλη κι ο λαός σου,
για να σε πάνε τα καράβια μας με τους διαλογισμούς τους ·
τι εμείς οι Φαίακες στα καράβια μας δε θέμε καπετάνιους
κι ουδέ τιμόνια, σαν που βρίσκουνται στων άλλων τα καράβια ·
ό,τι λογιάζουμε, ό,τι θέλουμε μονάχα τους το βρίσκουν,
και των ανθρώπων όλων ξέροντας και καρπερά χωράφια
και πολιτείες, γοργά της θάλασσας τα πλάτη διαπερνούνε
συντυλιγμένα μες σε σύγνεφο και καταχνιά, κι ουδ᾿ έχουν
φόβο ποτέ τους να βουλιάξουνε κι ουδέ ζημιά να πάθουν.
Ακούστε όμως και τούτο: ο κύρης μου, χρόνια παλιά, ο Ναυσίθος,
θυμούμαι πού' λεγε πως κάποτε θα θύμωνε μαζί μας
ο Ποσειδώνας, τι όλους σπίτια τους γερούς τους προβοδάμε ·
κι ένα καράβι μας καλόφτιαστο, την ώρα που θα' ρχόταν
από προβόδισμα, θα τό' σπαζε στο αχνό το πέλαο μέσα,
και με βουνό τρανό θα σκέπαζε την πολιτεία μας γύρα.
Οι Φαίακες έχουν πλοία αβύθιστα, που κατευθύνονται από το νου των ανθρώπων και δεν έχουν ανάγκη από καπετάνιους και τιμόνια. 
Η επιστροφή τού Οδυσσέα στην Ιθάκη είναι πάνω απ΄ όλα ένα ταξίδι ιδεατό, ένα ταξίδι τού νου και της καρδιάς. Έτσι βρίσκει το δρόμο για την πατρίδα του. 
Επανερχόμενοι στους Φαίακες, μοιάζει να υπάρχει κάτι περίεργο και μυστηριώδες σχετικά με τα πλοία τους, που από την περιγραφή του βασιλιά τους Αλκίνου (ή Αλκίνοου) φαίνεται να μη χρειάζονται πλοηγό και τιμονιέρη και να βρίσκουν μόνα τους την πορεία σε ομίχλες και συννεφιές, χωρίς να κινδυνεύουν. 
Η περιγραφή λοιπόν του Αλκίνου που σαν βασιλιάς προφανώς ήθελε να εντυπωσιάσει τον Οδυσσέα, μπορεί απλά να κρύβει την κατοχή του μυστικού της πυξίδας, που χάθηκε αργότερα μαζί με τους ίδιους τους Φαίακες. 
Και σύμφωνα με ένα άρθρο της αρχαιολόγου Τερέζας Μητσοπούλου στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία της 20 Ιανουαρίου 1988 με τίτλο «Το ψαράκι στην πλώρη», αυτό ίσως πράγματι συνέβη, καθώς η απεικόνιση ενός ψαριού στην πλώρη πλοίων σε τηγανόσχημα σκεύη (2800-2300 π.Χ.), ενδέχεται να υπονοεί τη χρήση κάποιου είδους πυξίδας. 
Έχοντας λοιπόν μία πυξίδα, ένα καράβι αποκτά ουσιαστικά όλες τις δυνατότητες που αναφέρει ο Αλκίνος για πλεύση φαινομενικά «στα τυφλά». 
Ο Οδυσσέας ήταν σαν ναρκωμένος κατά τη διάρκειά του ταξιδιού της επιστροφής στην πατρίδα του την Ιθάκη.
Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, που όταν οι ναύτες τον κατέβασαν στην Ιθάκη που τόσο λαχταρούσε να δει (για σύγκριση όταν έφυγαν από το νησί του Αιόλου, έμεινε εννέα μερόνυχτα ξάγρυπνος μέχρι να δει την Ιθάκη, κ΄ 30), και παρά τη βίαιη προσάραξη που προηγήθηκε (ν΄ 115), αυτός κοιμόταν ακόμα! 
Νωρίτερα ο ίδιος ο Αλκίνος είχε αναφέρει στον Οδυσσέα ότι θα κάνει το ταξίδι κοιμισμένος (η΄ 318) ακόμα και αν πρόκειται να τον μεταφέρουν πιο πέρα και από την Εύβοια … «που λένε ότι βρίσκεται στην άκρη του κόσμου» … στην οποία κάποτε μετέφεραν τον Ραδάμανθυ καταφέρνοντας μάλιστα να επιστρέψουν την ίδια κιόλας ημέρα! (η΄ 326).
από το χρονολόγιο https://www.facebook.com/photo/?fbid=2283685325471153&set=a.266662827173423

https://homerlink.blogspot.com/?m=1

Ο Ingersoll Lockwood και το θαυμαστό υπόγειο ταξίδι του Baron Trump's Marvelous!

Το μυθιστόρημα του Ingersoll Lockwood "Baron Trump novels" γράφτηκε αρχικά μεταξύ 1889 και 1893. 
Επανεμφανίστηκε το 2017, όταν παρατηρήθηκαν οι ομοιότητες μεταξύ του ομώνυμου χαρακτήρα του βιβλίου και του Barron Trump!
Τα μυθιστορήματα αφηγούνται τις περιπέτειες ενός αγοριού του Wilhelm Heinrich Sebastian Von Troomp, το οποίο είναι γνωστό ως ο "Baron Trump", καθώς ανακαλύπτει υπόγειους πολιτισμούς, μέχρι να φτάσει πίσω στο σπίτι του, στο Trump Castle..

Στα δύο πρώτα βιβλία, ο χαρακτήρας ταξιδεύει στον χρόνο με τον σκύλο του, τον Bulger και συναντά διάφορους ανθρώπους από διαφορετικές κουλτούρες.
Το τελευταίο βιβλίο το 1900 ή ο Τελευταίος Πρόεδρος, στο οποίο η συγκλονιστική νίκη στις προεδρικές εκλογές του 1896 ενός λαϊκιστή υποψηφίου δημιουργεί διάφορες αναταραχές στην πόλη!

Ο Ingersoll Lockwood  (2 Αυγούστου 1841 – 30 Σεπτεμβρίου 1918) ήταν Αμερικανός δικηγόρος, διπλωμάτης και συγγραφέας. 
Έγραψε παιδικά μυθιστορήματα, συμπεριλαμβανομένων των μυθιστορημάτων Baron Trump novels(1889/93), καθώς και το δυστοπικό μυθιστόρημα 1900: ή Ο Τελευταίος Πρόεδρος, ένα θεατρικό έργο και πολλά μη μυθοπλαστικά έργα. 
Έγραψε μερικά από τα μη μυθοπλαστικά του έργα με το ψευδώνυμο Irwin Longman
Ζωή και νομική σταδιοδρομία
Ο Ingersoll Lockwood   εννήθηκε στο Ossining, της Νέας Υόρκης, γιος του Munson Ingersoll και της Sarah Lewis Lockwood. 
Ο Munson Ingersoll, όπως και οι δύο μεγαλύτεροι αδελφοί του, ο Ralph και ο  Albert, 
ήταν δικηγόρος και στενός φίλος του  Henry Clay.. 
Ωστόσο, ο Munson Ingersoll, απέκτησε εξέχουσα θέση κυρίως κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας και του πολιτικού του ακτιβισμού. 
Ήταν στρατηγός στην Πολιτοφυλακή της Νέας Υόρκης και διοικητής της 7ης Ταξιαρχίας. Μεγάλος θαυμαστής του Ούγγρου πολιτικού και αγωνιστή της ελευθερίας Lajos Kossuth, ο Munson Ingersoll, συγκέντρωνε ενεργά κεφάλαια γι' αυτόν στη Νέα Υόρκη. 
Ήταν επίσης ένας από τους ιδρυτές της πρώτης τράπεζας του Ossining και του  Dale Cemetery και υπηρέτησε ως Διευθυντής της φυλακής Sing Sing από το 1850 έως το 1855.
Ο Ingersoll Lockwood   είχε δύο αδελφούς, τον Henry Clay Lockwood και τον  Howard Lockwood.
Όπως ο πατέρας και οι θείοι του, ο Ingersoll Lockwood σπούδασε δικηγόρος, αν και η πρώτη του θέση ήταν διπλωμάτης. 
Το 1862 διορίστηκε Πρόξενος στο Kingdom of Hanover από τον Abraham Lincoln. 
Εκείνη την εποχή ήταν το νεότερο μέλος της προξενικής δύναμης των ΗΠΑ και υπηρέτησε σε αυτή τη θέση για τέσσερα χρόνια. 
Με την επιστροφή του ίδρυσε δικηγορικό γραφείο στη Νέα Υόρκη με τον μεγαλύτερο αδελφό του Henry.
Μέχρι τη δεκαετία του 1880, ο Ingersoll Lockwood είχε καθιερώσει μια παράλληλη καριέρα ως λέκτορας και συγγραφέας. 
Το 1884, παντρεύτηκε την Winifred Wallace Tinker, απόφοιτο του  Vassar College και επίδοξη συγγραφέα. 
Χώρισαν το 1892. 
Την ίδια χρονιά η Winifred παντρεύτηκε τον Edward R. Johnes, δικηγόρο στο επάγγελμα και λογοτεχνία στο επάγγελμα. 
Στο περιοδικό Current Literature περιγράφεται ως ο "ευγενικός και συμπαθητικός λογοτεχνικός σύμβουλος" της Winifred.
Ο  Ingersoll Lockwood  πέρασε τα χρόνια της συνταξιοδότησής του ως ερημίτης στο Saratoga Springs της Νέας Υόρκης, όπου δημοσίευσε το τελευταίο του βιβλίο, μια ποιητική συλλογή με τίτλο In Varying Mood, or, Jetsam, Flotsam and Ligan το 1912. 
Ξεκινά με αντιπαραβαλλόμενες φωτογραφίες του Ingersoll Lockwood σε ηλικία 35 ετών και 70 ετών. Στον πρόλογο, έγραψε:
Το τέλος έχει σχεδόν φτάσει. 
Περιμένω μόνο το σινιάλο για να ξεκινήσω το ταξίδι μου προς τα Νησιά των Μακάριων στην μακρινή Western Seas.
Στην αρχή ήμουν προβληματισμένος, γιατί το μικρό μου καράβι, αν και σταθερό, βυθιζόταν πολύ στο νερό. 
Ήταν υπερφορτωμένο με έπαρση που δεν θα ήταν αποδεκτή και εμπορεύματα που δεν θα μπορούσαν να πωληθούν στα Νησιά των Ευλογημένων.
Πέταξέ τα όλα στη θάλασσα! 
Τώρα που ελάφρυνα το πλοίο, νιώθω καλύτερα.
Ο Ingersoll Lockwood πέθανε στη  Saratoga Springs πέντε χρόνια αργότερα, το 1918, σε ηλικία 77 ετών. 
Δεν είχε παιδιά ή επιζώντες συγγενείς.

επιμέλεια κειμένου :ntina

Ο μισητός κόκορας του Αρκά

Ο "Κόκορας του Αρκά" είναι το πρώτο κόμικ του καλλιτέχνη Αρκά, που παρουσιάζει τις ιστορίες ενός μισητού κόκορα που ζει σε ένα κοτέτσι και προσπαθεί να αποκτήσει σχέση με τις κότες. 

Οι ιστορίες του κόκορα δημοσιεύτηκαν αρχικά στο περιοδικό "Βαβέλ" το 1981 και στη συνέχεια και σε άλλα περιοδικά όπως "Παρά Πέντε" και "Μικρό Παρά Πέντε" μέχρι το 1987.
Σε ένα κοτέτσι ζουν κότες, κοτοπουλάκια, και άλλα ζώα όπως ένα σκουλήκι και ένα γουρούνι.
Και ο μισητός κόκορας, ο οποίος στην αρχή αποτυγχάνει στις προσπάθειές του να αποκτήσει σχέση με τις κότες και καταφεύγει σε φαντασιώσεις.

Οι κότες στο κοτέτσι δεν θέλουν τον κόκορα ούτε ζωγραφιστό και σύμφωνα με τις ίδιες είναι ανίκανος στο σεξ. 

Αντί αυτού προτιμούν το γουρούνι, έναν άλλο σημαντικό χαρακτήρα της ιστορίας.

Το γουρούνι λοιπόν τρώει όλες τις γκόμενες του κόκορα...
ntina

Το μεγάλο ρεμάλι - πάντα σύγχρονο - πάντα επίκαιρο

Προβλέπεται σύντομα να πέσει φτώχεια -πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι: Να γνωρίζουμε τη μεθοδολογία καταπολέμησης της φτώχειας... Σε 3 βηματα:

Προβλέπεται επίσης να πέσει και πείνα! 

Θα πρέπει να κατέχουμε την τεχνική των ελιγμών, ώστε να μην πεινάσουμε όταν θα έρθουν οι μαύρες μέρες... Σε 3 βηματα, ξανα:

(Υστερόγραφο:
Δεν ξέρω βρε αναγνώστη μου, αλλά τις τελευταίες μέρες σα να μου φαίνεται ότι έχει στερέψει το χιούμορ από τις ζωές και το χαμόγελο από τα χείλη μας... 

Σήμερα, το 90% των μπλογκ που κοίταξα, ήταν τίγκα στις βαθυστόχαστες αναλύσεις και τις κραυγαλέες καταγγελίες... 

Και όσοι άλλοι είδα, ήταν αγριωποί, στοχαστικοί και σε θέση μάχης.
Εγώ είπα να προσφέρω στους μαχητές μια αξιόλογη δόση από το μαύρο (κατάμαυρο) χιούμορ του μακαρίτη του Reiser.

Σαν σήμερα, στις 5 Νοέμβρη του 1983, πέθανε ένας μεγάλος άνθρωπος. 

Ο Jean-Marc Reiser. 

Ήταν βλάσφημος, 

βωμολόχος, 

ασεβής και σχεδιαστικά πρωτοπόρος με το επιτηδευμένα άτσαλο, συνήθως ασπρόμαυρο σκίτσο του. 

Με λίγες γραμμές και ακόμα λιγότερα λόγια ξεφτίλισε κάθε συμβατικότητα, κάθε καθωσπρεπισμό, κάθε πολιτική ορθότητα. 

Ήταν και αταξινόμητος, μια κατηγορία κόμικς μόνος του, πολιτικά ανατρεπτικός και κομματικά άστεγος..

Οι εικόνες είναι από το "Μεγάλο Ρεμάλι" του Reiser/Ρεζέ που κυκλοφόρησαν οι εκδόσεις Ars Longa / Παρά Πέντε το 1985.

prkls

Toby Rogers: Κάποια στιγμή δεν υπήρχαν νέες εκτάσεις για να κατακτήσουμε... [οπότε] πώς εξάγεις πλούτο από τη μεσαία τάξη;

Ο Τόμπι Ρότζερς(*)

#. Toby Rogers: -. σε αυτό το βίντεο εξηγώ την έννοια του "βιολογικού αποικιοκρατισμού".

Υποθέτω ότι θα μπορούσε επίσης να ονομαστεί "ιατρογενής δουλεία"

εξηγεί πώς οι κυβερνήσεις μας μας ακρωτηριάζουν/σκοτώνουν με εμβόλια για χάρη του "βιολογικού αποικιοκρατισμός".

https://x.com/SenseReceptor/status/1985186782779224521

"[..] τα τελευταία 500 χρόνια, αν ήσουν ένα έθνος που ήθελε να πλουτίσει, ο τρόπος που το έκανες ήταν να ναυπηγείς ένα σωρό πλοία, να τα γεμίζεις με στρατιώτες, όπλα και άλογα, και να σαλπάρεις από την Ευρώπη, προς τον Νέο Κόσμο, και να παίρνεις τα αγαθά τους.

Παίρνεις τον χρυσό τους, υποδουλώνεις τους ανθρώπους τους, αναγκάζεις τους ανθρώπους να εργάζονται στα χρυσωρυχεία και τέτοια πράγματα.

Έτσι πλούτισε η Ευρώπη.

Έτσι πλούτισε το Ηνωμένο Βασίλειο.

Και αυτό είναι το ιστορικό μοτίβο για 500 χρόνια.

500 χρόνια αποικιοκρατίας.

Και αργότερα υπήρξε ο νεοαποικιοκρατία με αθέμιτες εμπορικές συμφωνίες που συνέχισαν να πλουτίζουν την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Και πιο πρόσφατα, με την υποστήριξη του αμερικανικού στρατού, μπορούμε να κάνουμε τα έθνη του τρίτου κόσμου να παράγουν πράγματα για εμάς σε χαμηλό κόστος που μας κάνουν να νιώθουμε πλούσιοι.

Έτσι, ιστορικά, για 500 χρόνια, αυτό ήταν το μοτίβο.

Να το πρόβλημα: Κάποια στιγμή, δεν υπήρχαν νέες γαίες προς κατάκτηση.

Έτσι, αυτό που αποφάσισε η άρχουσα τάξη ήταν ότι εκεί που είναι τα χρήματα, οι αγρότες που θα εκμεταλλευτούν, ήταν η μεσαία τάξη στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε όλο τον ανεπτυγμένο κόσμο. Και πώς εξάγεις πλούτο από τη μεσαία τάξη;

Το κάνεις μέσω ιατρογενούς βλάβης!

Έτσι, αν μπορείς να κάνεις ολόκληρο τον πληθυσμό να κάνει ενέσεις στα παιδιά του 72 φορές κατά την παιδική ηλικία και στη συνέχεια να κάνεις όλο τον υπόλοιπο πληθυσμό και τα παιδιά να κάνουν εμβόλια Covid και μπορείς να τα τραυματίσεις, τότε μπορείς να τα υποδουλώσεις εφ' όρου ζωής σε χρόνιες ασθένειες.

Έτσι, στην έρευνά μου, δείχνω ότι το κόστος φροντίδας για τον αυτισμό σε όλη τη διάρκεια ζωής κυμαίνεται από 5 εκατομμύρια έως 7 εκατομμύρια δολάρια ανά παιδί.

Αυτά είναι πολλά χρήματα.

Και πηγαίνουν κάπου, και πηγαίνουν στη φαρμακευτική βιομηχανία, στο βιομηχανικό συγκρότημα νοσοκομείων και στην άρχουσα τάξη.

Και με τα εμβόλια COVID, αυτό που έχουμε είναι, φανταστείτε μια μεσήλικη γυναίκα στην κομητεία Όραντζ της Καλιφόρνια, η οποία κάνει ένα εμβόλιο Covid και μετά παθαίνει μυοκαρδίτιδα.

Έτσι τώρα πρέπει να κάνει τακτικά ραντεβού με τον καρδιολόγο. Μπαινοβγαίνεται στο νοσοκομείο, είναι άρρωστη συνέχεια.

Έτσι, κατά τη διάρκεια των επόμενων πέντε έως δέκα ετών της ζωής της, το κόστος υγειονομικής περίθαλψης θα κυμανθεί περίπου στα 2 εκατομμύρια δολάρια.

Και όλα αυτά πηγαίνουν στους φαρμακευτικούς γιατρούς και στο φαρμακευτικό βιομηχανικό συγκρότημα.

Αν η ίδια γυναίκα ήταν σκλαβωμένη σε ένα χρυσωρυχείο στη Νότια Αμερική, θα μπορούσες να αποκομίσεις μόνο περίπου 20.000 δολάρια εργασίας από αυτήν, το περισσότερο αν την δούλευες μέχρι το κόκκαλο.

Και μετά, ξέρετε, τελικά θα χαθεί.

Το παλιό μοντέλο της αποικιοκρατίας, σωστά;

Αλλά σε πέντε έως 10 χρόνια στις ΗΠΑ μπορείς να αποσπάσεις 2 εκατομμύρια δολάρια από αυτό το ένα άτομο μέσω ιατρογενούς τραυματισμού, μέσω ενός εμβολίου Covid που προκαλεί μυοκαρδίτιδα που την στέλνει μέσα και έξω από το νοσοκομείο για 10 χρόνια θεραπείας.

Έτσι, η ασφαλιστική εταιρεία πληρώνει, η κυβέρνηση πληρώνει, αυτή υποθηκεύει το σπίτι της, η οικογένειά της πληρώνει, αποσπά όλο τον πλούτο από αυτήν και την οικογένειά της, και μετά από 10 χρόνια, η φαρμακευτική βιομηχανία της επιτρέπει να χαθεί.

Έτσι, η κρίση στην οποία βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή, και ο λόγος που όλοι απλώς τραυματιζόμαστε συνεχώς, είναι ότι η δυτική αλλοπαθητική ιατρική έχει γίνει μια μηχανή για να αποσπά πλούτο από τη μεσαία τάξη, την εργατική τάξη και τις κατώτερες τάξεις στις Ηνωμένες Πολιτείες για να πλουτίσει τη φαρμακευτική βιομηχανία και την άρχουσα τάξη μέσω ιατρογενών τραυματισμών.

Αυτή είναι η κρίση στην οποία βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή.

Και συνέβαινε ήδη με τον αυτισμό και άλλες χρόνιες ασθένειες σε παιδιά πριν, και στη συνέχεια απλώς άνθισε σε μέγεθος κατά τη διάρκεια της επιδημίας COVID. [..]"

https://x.com/uTobian/status/1985231168577617933

--------

*) Σύμφωνα με την ιστοσελίδα Children's Health Defense: «Ο Ρότζερς είναι υπότροφος του Ινστιτούτου Κοινωνικής και Οικονομικής Έρευνας Brownstone.

Έχει διδακτορικό στην πολιτική οικονομία από το Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ στην Αυστραλία και μεταπτυχιακό στη Δημόσια Πολιτική από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϋ».

* από την σελίδα: https://www.facebook.com/diakyvernisi

Προς τι η έκπληξη για τους εμπρησμούς και τις λεηλασίες;

Βάρβαροι είναι οι άνθρωποι, βαρβαρότητες διαπράττουν: λεηλατούν και καίνε!

Τόσο απλό…

https://theamapati.wordpress.com/2008/12/08/barbar/

Από τον Ντίλαν ο Σαββόπουλος έκλεβε ότι πετούσε κι ό,τι κολυμπούσε.

Τώρα που πέρασαν λίγες μέρες, διαβάστε μερικές πληροφορίες που και εγώ αγνοούσα.
Ο Σαββόπουλος είναι ένας άρρωστος κλέφτης. 
Άρρωστος. 
Όλα αυτά που λέτε ότι παλιά έγραφε ωραία τραγούδια και τέτοια, είναι όλα κλεμμένα. 
Μετά από μελέτη, τείνω να πιστεύω ότι δεν υπάρχει ούτε μια λέξη στο έργο του που να είναι δική του..
To 1966 ο Σαββόπουλος εμφανίστηκε στο προσκήνιο με τον δίσκο "Το Φορτηγό"
Όπως έγραφε ο δίσκος, στίχοι – μουσική στα τραγούδια ήταν δικοί του. 
Για μουσική δεν το πολυσυζητάμε, ο Σαββόπουλος ομολογεί ότι δεν έχει ιδέα. 
Αλλά οι στίχοι είναι στιχάρες:
Ο εργάτης βλαστημάει και τραβάει για τον σταθμό/ να ο ήλιος ανεβαίνει σαν σημαία στον ουρανό/ μπρος στης φάμπρικας την πύλη ο εργάτης σταματά/ όμορφη η μέρα γνέφει κι απ’ το ρούχο τον τραβά
Ε ε σύντροφέ μου αχ τι κακό/ μέρα μ᾿ ήλιο σαν κι αυτό/ να την τρώει τ’ αφεντικό, γράφει στο Ήλιε ήλιε αρχηγέ, τσαλαβουτώντας στα νερά του βιωματικού ταξικού στίχου.
Πρωτάκουσα για αυτή του την τάση από τον ποιητή Νίκο Καρούζο, ο οποίος διαμαρτυρόταν ότι ο Σαββόπουλος του είχε κλέψει ένα ποίημα σχετικό με την εξέγερση στα Αμπελάκια. 
Ήμουν μικρός, δεν έδωσα σημασία, δεν κατάλαβα κιόλας. Αργότερα, άρχισα να καταλαβαίνω ότι ο άνθρωπος έχει θέμα.
 Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, βρέθηκα στον Λυκαβηττό να παρακολουθήσω μια συναυλία κάποιου Λούτσιο Ντάλλα. 
Δεν τον γνώριζα. 
Ξαφνικά είδα στην σκηνή τον Σαββόπουλο να τραγουδάει ιταλικά. 
Δε μιλάμε για επιρροή. 
Όλη την παρουσία του ο Σαββόπουλος την έχει στήσει πάνω στον Ντάλλα. 
Το μούσι, 
τις τιράντες, 
τα σκουφιά, 
τα ταμπούρλα που βαράει στις συναυλίες, όλα μα όλα είναι από εκεί. 
Ως εδώ πρόκειται για μια απλή μίμηση. 
Όταν όμως ο Λούτσιο Ντάλλα απόφάσισε για λόγους προβοκάτσιας να κουρευτεί και να ξυριστεί, ο Σαββόπουλος έκανε το ίδιο ακριβώς: κουρεύτηκε και ξυρίστηκε. 
Κι όταν ο Ντάλλα επέστρεψε στο παλιό του στυλ, ο Σαββόπουλος έκανε το ίδιο
Το 2000 στη Γαλλία πια, προσπαθούσα να μάθω τους Γάλλους ποιητές και να εξοικειωθώ με τη γλώσσα. 
Μια μέρα έπεσα πάνω στο ακόλουθο ποίημα του Ζακ Πρεβέρ (μετάφραση δική μου):
Ο ΧΑΜΕΝΟΣ ΧΡΟΝΟΣ
Μπροστά στην πόρτα του εργοστασίου
ο εργάτης σταματά ξαφνικά
κι όπως γυρνά
κοιτάζει τον ήλιο
τόσο κόκκινο, τόσο στρογγυλό
τόσο χαμογελαστό στον μολυβδένιο ουρανό του
κλείνει το μάτι χαρούμενα
Πες λοιπόν σύντροφε ήλιε
δε βρίσκεις ότι είναι μαλακία
μια μέρα σαν αυτή
να τη δίνουμε στο αφεντικό;»
Στη Γαλλία, μπόρεσα να διαπιστώσω διάφορες ακόμα λογοκλοπές "του ταλαντούχου τροβαδούρου μας από τη Μακεδονία", που έλεγε και ο Τζίμης Πανούσης πριν πεθάνει, τόσες πολλές που έπαψε να μου κάνει εντύπωση και μερικές δεν τις θυμάμαι πια. 
Πχ ο στίχος για το "βρώμικο ψωμί" που "τρώνε όσοι αγαπάνε" είναι του Λεό Φερρέ, όπως και το "Μια θάλασσα μικρή"
Από όλους όσους έκλεψε ωστόσο ο Σαββόπουλος, την κορυφαία θέση κατέχει ο Μπομπ Ντίλαν. 
Το 1968 ο Σαββόπουλος έκλεψε το "The Wicked Messenger" (στίχους και μουσική) και το παρουσίασε για δικό του ως "Άγγελος Εξάγγελος" - λίγα χρόνια μετά, το παρουσίαζε κι αυτό ως διασκευή. 
Αυτό όμως είναι το έλασσον. 
Από τον Ντίλαν ο Σαββόπουλος έκλεβε και συνεχίζει να κλέβει ότι πετούσε κι ό,τι κολυμπούσε. 
Εβγαζε ο Ντίλαν το ”The lonesome death of Hattie Carol”; 
Απαντούσε ο Σαββόπουλος με την "Θανάσιμη μοναξιά του Αλέξη Ασλάνη" 
Έβγαζε ο Ντίλαν το ”The Hurricaine”, 9 λεπτά τραγούδι για τον ισοβίτη Ρούμπιν Κάρτερ; Τσακ, απαντούσε ο Σαββόπουλος με το "Μακρύ ζεϊμπέκικο" για τον Νίκο Κοεμτζή. 
Έγραφε ο Ντίλαν το ”My back pages”; 
Απαντούσε ο Σαββόπουλος με το "Οι πίσω μου σελίδες" (που δε σημαίνει κάτι στα ελληνικά). 
Σε αυτό το τραγούδι υπήρχε και ο ακατανόητος στίχος "ευαίσθητη αθλήτρια/ δεν ξέρει τι χρωστάει/ στον πάνσοφό της εραστή/ που απόψε παρατάει", που μας κάνει να πιστέψουμε ότι ο Σαββόπουλος τα ‘χε και αυτός με τη Σιουζ Ροτόλο, όπως ο Ντίλαν, ή με κάποια άλλη γυμνάστρια, τον παράτησε κι αυτόν και της τα χώνει. 
Ή ότι βρήκε ωραίο τον στίχο, που είναι από άλλο τραγούδι, και τον κότσαρε. 
Αργότερα, όταν ο Ντίλαν χώρισε με τη γυναίκα του και έγραψε το ”Sara”, ο Σαββόπουλος δεν κάθησε να σκάσει και έγραψε το "Άσπα"
Στα τέλη της δεκαετίας του ’70, ο Ντίλαν έφαγε μια φλασιά κι έγινε χριστιανός. 
Ήταν η χειρότερη φλασιά που μπορούσε να φάει, αλλά ο Σαββόπουλος είναι έντιμος, όταν κλέβει κάποιον τον κλέβει και στα καλά και στα άσχημα: έγινε κι αυτός χριστιανός. 
Γκαντ γκρέις τραγούδαγε ο Ντίλαν, του θεού η χάρη έκανε ηχώ ο Σαββόπουλος. 
Στα τέλη της δεκαετίας του ’80, συνεχίζοντας τον κατήφορο, ο Ντίλαν άρχισε να κάνει περιοδεία στις βάσεις του αμερικάνικου στρατού. 
Αμέσως ο Σαββόπουλος άρχισε περιοδεία στα ελληνικά στρατόπεδα, όπου μαζεύανε τους φαντάρους να τον ακούσουν με το ζόρι. 
Ο Ντίλαν δήλωσε ότι το έκανε αυτό όταν "κατάλαβε ότι ο στρατός απορροφά τα πιο λαϊκά κομμάτια της Αμερικής, στα οποία ήθελε να απευθυνθεί"
Ο Σαββόπουλος επανέλαβε την ίδια δήλωση λέξη προς λέξη, αδιαφορώντας ότι στην Ελλάδα ο στρατός είναι υποχρεωτικός και η δήλωση αυτή δεν έχει καμία έννοια. 
Όταν το ’90 ο Ντίλαν το γύρισε στην οικολογία, ο Σαββόπουλος έκανε και τις πρώτες του οικολογικές δηλώσεις. 
Και όταν ο Ντίλαν έδωσε τραγούδι του για διαφήμιση, προκαλώντας σκάνδαλο, ο Σαββόπουλος έκανε ακριβώς το ίδιο. 
Αργότερα, φόρεσε και το ίδιο κηπουρικό καπέλο. 
Πρόκειται περί ψύχωσης.
Δεν έχει νόημα να συνεχίσω να παρουσιάζω περιπτώσεις λογοκλοπής του Σαββόπουλου.
 Άλλωστε ο άνθρωπος δεν είναι ένας κοινός λογοκλόπος, έχει προσαρμόσει τη ζωή του όλη πάνω σε άλλους ανθρώπους, μια ιδέα που μου φαίνεται τρομακτική.
Μαθημένος να παπαγαλίζει αυτά που ήταν κοινοτοπίες ενός εναλλακτικού λόγου κάποτε, δεν μου κάνει καμία εντύπωση ότι γερνώντας άρχισε να παπαγαλίζει τις κοινοτοπίες της αντίδρασης. 
Οι νέοι δεν τον άκουγαν πια, αυτός είναι ο πρώτος λόγος για τον οποίον γκρινιάζουν οι γέροι, οπότε ο Σαββοπουλος έστρεψε την ημιμάθειά του προς την δεκτική αγκαλιά της παράδοσης. Άρχισε να αντιδρά στους νεωτερισμούς, 
την απελευθέρωση των ενστίκτων και όλα αυτά τα οποία τον ξεπερνούσαν και δε μπορούσε να τα ακολουθήσει.
 Τα τελευταία 30 χρόνια, αναγκαζόμενος ολοένα και περισσότερο να μιλάει με δικά του λόγια, εκφέρει έναν λόγο που κινείται από τη βαθιά συντήρηση μέχρι το ρατσισμό. 
Τόσο μπορούσε....

από τον Γιάννη Ανδρουλιδάκη