Η άνοδος της Δύσης αντιπροσώπευε την άνοδο της ελευθερίας και της χλιδής

Σε όλη σχεδόν την περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας, η υλική στέρηση και η χρόνια ανασφάλεια ήταν πάντα ο κανόνας. 
Η φτώχεια, όχι η αφθονία, ήταν συνηθισμένη.
Ούτε καν εκείνοι οι άνθρωποι που ήταν στην κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας και της πολιτικής δύναμης δεν μπορούσαν να απολαύσουν όλες αυτές τις βασικές ανέσεις (όπως φαγητό, στέγαση και ρούχα) και 

τις καταναλωτικές απολαύσεις που οι "φτωχοί" του δυτικού κόσμου βλέπουν σήμερα ως κάτι απολύτως φυσικό και κοινό. 
Σε ορισμένες στιγμές, ορισμένοι πληθυσμοί ξεχώρισαν και απολάμβαναν μια ανώτερη ποιότητα ζωής - όπως ίσως στην αρχαία Ελλάδα, στη Ρώμη, και στην Κίνα κατά τη διάρκεια της δυναστείας Sung (960-1279) - αλλά τέτοιες περιπτώσεις αντιπροσώπευαν την εξαίρεση.
Στο τέλος του 14ου αιώνα, οι Κινέζοι ήταν πιθανώς οι άνθρωποι που απολάμβαναν το υψηλότερο βιοτικό επίπεδο μεταξύ όλων των μεγάλων πληθυσμών του κόσμου. 
Ο θαυμασμός με τον οποίο οι Ευρωπαίοι έλαβαν τις διηγήσεις και τις περιγραφές του Marco Polo για την Κίνα στα τέλη του δέκατου τρίτου αιώνα - παρόλο που, όπως είχε δηλώσει ο ίδιος ο  Marco Polo λίγο πριν στο θάνατό του, δεν είχε περιγράψει ούτε τα μισά από αυτά που είχε δει στην Κίνα [1]  - είναι μια από τις αποδείξεις αυτής της κινεζικής ανωτερότητας.

Στο τέλος του Μεσαίωνα, οι Ευρωπαίοι άρχισαν να...
read more:www.mises.org.br

Robert Higgs

ntina