Τετάρτη 29 Νοεμβρίου 2023
Μη μιλάτε του χειμώνα
Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Ο χειμώνας
Μουσική: Απόστολος Μπουλασίκης
Στίχοι: Απόστολος Μπουλασίκης
Copyright: 1997
Ο χειμώνας είν' αγόρι,
μ' ένα αδέξιο πανωφόρι,
που γυρνάει τις νύχτες και μεθάει.
Ανταμώνει τις νιφάδες,
στων σπιτιών τις χαραμάδες,
ξενιτεύεται μες στα φιλιά.
Τις νιφάδες ξελογιάζεις,
στο χορό τις δοκιμάζει.
Ψάχνει εκείνη, ήλιο που έχει,
τον Απρίλη που αντέχει.
Ο χειμώνας είν' αγόρι,
θέλει τη λευκή την κόρη,
το γοβάκι να ταιριάξει,
τη χιονάτη του ν' αρπάξει.
Ο χειμώνας ψάχνει φίλη,
μα φοβάται τον Απρίλη
και ζητάει απ' τις νεράιδες,
να του βρουν κι άλλες νιφάδες.
Μην του λέτε για αγάπη,
μόνο ψάξτε τη χιονάτη,
που 'χει τατουάζ στην πλάτη,
έναν ήλιο για προστάτη.
Μη μιλάτε του χειμώνα,
μόνο βρείτε του κρυψώνα,
η νιφάδα του θα λιώσει,
λίγο πριν να ξημερώσει.
Μη μιλάτε του χειμώνα.
Τρίτη 28 Νοεμβρίου 2023
Ernest James Bellocq - μια μυστηριώδης φιγούρα που παραμένει ένα μυστήριο στην ιστορία της φωτογραφίας
Ο E.J. Bellocq είναι μια μυστηριώδης φιγούρα και παραμένει ένα μυστήριο στην ιστορία της φωτογραφίας εκτός από το γεγονός ότι στο γραφείο του βρέθηκαν 85 κατεστραμμένα αρνητικά από γυάλινες πλάκες ιερόδουλων από την περιοχή Storyville της Νέας Ορλεάνης.
Οι φωτογραφίες του δεν έγιναν ευρέως γνωστές παρά μόνο δεκαεννέα χρόνια μετά τον θάνατό του και ελάχιστα είναι γνωστά για τη ζωή του ή τις δημιουργικές του προθέσεις. Δραστηριοποιήθηκε ως εμπορικός φωτογράφος τη δεκαετία του 1910 και φιλοτέχνησε τουλάχιστον ογδόντα εννέα πορτρέτα ιερόδουλων σε έναν οίκο ανοχής στη Storyville, τη μυθική συνοικία των κόκκινων φανών της Νέας Ορλεάνης.
Δεν είναι σαφές αν αυτές ανατέθηκαν ως διαφημίσεις για τους πιθανούς πελάτες του οίκου ανοχής ή - μάλλον πιο πιθανό - προορίζονταν για τη δική του ευχαρίστηση, υπάρχει όμως και η εκτίμηση πως η πόλη για καθαρά διαφημιστικούς σκοπούς του είχε αναθέσει τη φωτογράφιση των ιερόδουλων των οίκων ανοχής του Storyville.
Οι φωτογραφίες του δεν έγιναν ευρέως γνωστές παρά μόνο δεκαεννέα χρόνια μετά τον θάνατό του και ελάχιστα είναι γνωστά για τη ζωή του ή τις δημιουργικές του προθέσεις. Δραστηριοποιήθηκε ως εμπορικός φωτογράφος τη δεκαετία του 1910 και φιλοτέχνησε τουλάχιστον ογδόντα εννέα πορτρέτα ιερόδουλων σε έναν οίκο ανοχής στη Storyville, τη μυθική συνοικία των κόκκινων φανών της Νέας Ορλεάνης.
Δεν είναι σαφές αν αυτές ανατέθηκαν ως διαφημίσεις για τους πιθανούς πελάτες του οίκου ανοχής ή - μάλλον πιο πιθανό - προορίζονταν για τη δική του ευχαρίστηση, υπάρχει όμως και η εκτίμηση πως η πόλη για καθαρά διαφημιστικούς σκοπούς του είχε αναθέσει τη φωτογράφιση των ιερόδουλων των οίκων ανοχής του Storyville.
Η πορνεία την εποχή εκείνη ήταν νόμιμη στην Νέα Ορλεάνη και η πόλη ήθελε να φτιάξει έναν οδηγό για τους επισκέπτες, για κακή τύχη όμως του Bellocq η πορνεία βγήκε εκτός νόμου πρίν τυπωθεί ο οδηγός και έτσι τα 89 αρνητικά σε γυαλί έμειναν να σκονίζονται σε ένα υπόγειο.
Τα πορτραίτα του είναι αξιοσημείωτα για τη χαλαρή συμπεριφορά των γυναικών, ασυνήθιστη για φωτογραφίες που παρήχθησαν με τις γυάλινες πλάκες και τους σχετικά μεγάλους χρόνους έκθεσης που χρησιμοποίησε ο Bellocq.
Οι ιδιότητες της οικειότητας και της περιστασιακής οικειότητας σε αυτά τα πορτραίτα ενθουσίασαν τον Lee Friedlander, ο οποίος αγόρασε τα αρνητικά του Bellocq από έναν έμπορο παλαιών βιβλίων στη Νέα Ορλεάνη το 1966.
Μετά τις εκτυπώσεις του Friedlander από το τα αρνητικά εκτέθηκαν στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης το 1970, οι εικόνες του Bellocq κέρδισαν ευρεία δημόσια προβολή και συμπεριλήφθηκαν στις συνήθεις ιστορίες της φωτογραφίας.
Υπάρχουν δύο εκδόσεις των φωτογραφιών του Bellocq: E.J. Bellocq: Storyville Portraits (1970) και Bellocq: Photographs from Storyville, the Red Light District of New Orleans (1996), μια μεγεθυμένη ανατύπωση.
Λέγεται ότι ο Bellocq έκανε φωτογραφίες για λογαριασμό της Foundation Company, μιας ναυπηγικής εταιρείας, και ότι κατέγραψε τα καταγώγια του οπίου στην Chinatown/Τσάιναταουν της Νέας Ορλεάνης, αλλά καμία από αυτές τις εικόνες δεν φαίνεται να έχει διασωθεί.
Λέγεται πως ο Bellocq γεννήθηκε σε μια πλούσια οικογένεια γαλλικής καταγωγής στη Γαλλική Συνοικία της Νέας Ορλεάνης.
Έγινε γνωστός σε τοπικό επίπεδο ως ερασιτέχνης φωτογράφος προτού εγκατασταθεί ως επαγγελματίας, βγάζοντας τα προς το ζην κυρίως από τη φωτογράφηση αξιοθέατων,
πλοίων και μηχανημάτων για τοπικές εταιρείες, ωστόσο, έβγαζε και προσωπικές φωτογραφίες της κρυφής πλευράς της τοπικής ζωής, κυρίως των καταγώγων οπίου στην Chinatown/Τσάιναταουν και των ιερόδουλων της Storyville, οι οποίες ήταν γνωστές μόνο σε ένα μικρό αριθμό γνωστών του.
Στα πρώτα του χρόνια ήταν κάτι σαν δανδής, ενώ στο τελευταίο μέρος της ζωής του ζούσε μόνος του και απέκτησε τη φήμη του εκκεντρικού και μη φιλικού ανθρώπου.
Σύμφωνα με γνωστούς του από εκείνη την περίοδο, έδειχνε ελάχιστο ενδιαφέρον για οτιδήποτε άλλο εκτός από τη φωτογραφία.
Τα πορτραίτα του είναι αξιοσημείωτα για τη χαλαρή συμπεριφορά των γυναικών, ασυνήθιστη για φωτογραφίες που παρήχθησαν με τις γυάλινες πλάκες και τους σχετικά μεγάλους χρόνους έκθεσης που χρησιμοποίησε ο Bellocq.
Οι ιδιότητες της οικειότητας και της περιστασιακής οικειότητας σε αυτά τα πορτραίτα ενθουσίασαν τον Lee Friedlander, ο οποίος αγόρασε τα αρνητικά του Bellocq από έναν έμπορο παλαιών βιβλίων στη Νέα Ορλεάνη το 1966.
Μετά τις εκτυπώσεις του Friedlander από το τα αρνητικά εκτέθηκαν στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης το 1970, οι εικόνες του Bellocq κέρδισαν ευρεία δημόσια προβολή και συμπεριλήφθηκαν στις συνήθεις ιστορίες της φωτογραφίας.
Υπάρχουν δύο εκδόσεις των φωτογραφιών του Bellocq: E.J. Bellocq: Storyville Portraits (1970) και Bellocq: Photographs from Storyville, the Red Light District of New Orleans (1996), μια μεγεθυμένη ανατύπωση.
Λέγεται ότι ο Bellocq έκανε φωτογραφίες για λογαριασμό της Foundation Company, μιας ναυπηγικής εταιρείας, και ότι κατέγραψε τα καταγώγια του οπίου στην Chinatown/Τσάιναταουν της Νέας Ορλεάνης, αλλά καμία από αυτές τις εικόνες δεν φαίνεται να έχει διασωθεί.
Λέγεται πως ο Bellocq γεννήθηκε σε μια πλούσια οικογένεια γαλλικής καταγωγής στη Γαλλική Συνοικία της Νέας Ορλεάνης.
Έγινε γνωστός σε τοπικό επίπεδο ως ερασιτέχνης φωτογράφος προτού εγκατασταθεί ως επαγγελματίας, βγάζοντας τα προς το ζην κυρίως από τη φωτογράφηση αξιοθέατων,
πλοίων και μηχανημάτων για τοπικές εταιρείες, ωστόσο, έβγαζε και προσωπικές φωτογραφίες της κρυφής πλευράς της τοπικής ζωής, κυρίως των καταγώγων οπίου στην Chinatown/Τσάιναταουν και των ιερόδουλων της Storyville, οι οποίες ήταν γνωστές μόνο σε ένα μικρό αριθμό γνωστών του.
Στα πρώτα του χρόνια ήταν κάτι σαν δανδής, ενώ στο τελευταίο μέρος της ζωής του ζούσε μόνος του και απέκτησε τη φήμη του εκκεντρικού και μη φιλικού ανθρώπου.
Σύμφωνα με γνωστούς του από εκείνη την περίοδο, έδειχνε ελάχιστο ενδιαφέρον για οτιδήποτε άλλο εκτός από τη φωτογραφία.
Ο Bellocq πεθαίνει, άγνωστος στο κοινό σαν φωτογράφος, το 1949.
Ο Bellocq, μπορεί να μήν συγκρίνεται με μεταγενέστερους φωτογράφους, αλλά δεν πρέπει με κανέναν τρόπο να αγνοείται.
Ήταν φωτογράφος μιάς συγκεκριμένης εποχής, ενός κόσμου άγνωστου σε μας και χαμένου πιά ανεπιστρεπτεί.
Οι φωτογραφίες που παραθέτω είναι από τα 89 αρνητικά σε γυαλί και απεικονίζουν τις ιερόδουλες του Storyville το 1912 στην Νέα Ορλεάνη.
Οι φωτογραφίες αυτές έχουν πιά ιστορική αξία!!!
Ο διάσημος παιδίατρος Αldo Naouri προειδοποιεί: Βάλτε επιτέλους όρια στην παιδική παντοδυναμία.
Μια συνέντευξη που αξίζει να διαβάσουν όλοι οι γονείς
Τα σημερινά παιδιά δεν πάνε καλά.
Τα σημερινά παιδιά δεν πάνε καλά.
Μπορεί να είναι υγιέστερα, αλλά είναι υπερκινητικά, έχουν προβλήματα στο σχολείο και δυσκολεύονται να αυτονομηθούν.
Τι φταίει;
Ο υπερβολικός φιλελευθερισμός στο σπίτι, απαντά ο πιο γνωστός παιδίατρος της Γαλλίας.
Το βιβλίο του Γάλλου παιδιάτρου Αldo Naouri "Εκπαιδεύοντας τα παιδιά – Όρια στην παιδική παντοδυναμία", μπορεί να κυκλοφόρησε το 2012, όμως παραμένει ένα από τα πλέον ευπώλητα, παρά τις… αιρετικές του θέσεις.
Όπως χαρακτηριστικά θα διαβάσετε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Ο Αldo Naouri προτρέπει τις μαμάδες να πάψουν να "ασκούν γοητεία" στα παιδιά τους, τους μπαμπάδες να μην αρκούνται στο ρόλο του παρατηρητή, και τους δύο γονείς να δώσουν έμφαση στη μεταξύ τους σχέση.
Στηλιτεύει τη "γλυκερή ψευδοστοργή" των σημερινών γονιών, που δεν διαπαιδαγωγεί αλλά συντηρεί την αίσθηση της παιδικής παντοδυναμίας υπονομεύοντας το μέλλον.
Στη σύγχρονη επιταγή "Μπορείς και δικαιούσαι να τα έχεις όλα" ο Αldo Naouri αντιτάσσει: "Δεν μπορείς να τα έχεις όλα, αλλά μπορείς να παλέψεις για να έχεις όσο το δυνατόν περισσότερα"
Στα συνεχή "ναι" των γονιών που διαλύουν τον ατομικό ψυχισμό και τον κοινωνικό ιστό αντιπαραβάλλει ένα "όχι" που καταφάσκει στη ζωή!
Με αφορμή το εν λόγω βιβλίο, ο Αldo Naouri μίλησε εκείνη την εποχή στο περιοδικό “Le Point” και αυτά που είπε θα σας κάνουν σε μεγάλο βαθμό να σκεφτείτε το πώς μεγαλώνετε τα παιδιά σας…
Le Point: Τα παιδιά μας πηγαίνουν τόσο άσχημα;
Aldo Naouri: Πιστεύω ναι.
Στα 40 χρόνια που εξασκώ το επάγγελμα μου, βλέπω πόσο τα πράγματα έχουν αλλάξει.
Η φυσική τους υγεία έχει βελτιωθεί αισθητά, αλλά παρουσιάζουν εδώ και 10 ή 15 χρόνια, προβλήματα συμπεριφοράς και αναπτύξεως άγνωστα παλαιότερα.
Le Point: Παραδείγματος χάριν;
Aldo Naouri: Παρουσιάζουν δυσκολίες σχετικές με την καθυστέρηση της εκμάθησης της γλώσσας, σχολικά προβλήματα, προβλήματα υπερκινητικότητας.
Η απόδειξη;
Τι φταίει;
Ο υπερβολικός φιλελευθερισμός στο σπίτι, απαντά ο πιο γνωστός παιδίατρος της Γαλλίας.
Το βιβλίο του Γάλλου παιδιάτρου Αldo Naouri "Εκπαιδεύοντας τα παιδιά – Όρια στην παιδική παντοδυναμία", μπορεί να κυκλοφόρησε το 2012, όμως παραμένει ένα από τα πλέον ευπώλητα, παρά τις… αιρετικές του θέσεις.
Όπως χαρακτηριστικά θα διαβάσετε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Ο Αldo Naouri προτρέπει τις μαμάδες να πάψουν να "ασκούν γοητεία" στα παιδιά τους, τους μπαμπάδες να μην αρκούνται στο ρόλο του παρατηρητή, και τους δύο γονείς να δώσουν έμφαση στη μεταξύ τους σχέση.
Στηλιτεύει τη "γλυκερή ψευδοστοργή" των σημερινών γονιών, που δεν διαπαιδαγωγεί αλλά συντηρεί την αίσθηση της παιδικής παντοδυναμίας υπονομεύοντας το μέλλον.
Στη σύγχρονη επιταγή "Μπορείς και δικαιούσαι να τα έχεις όλα" ο Αldo Naouri αντιτάσσει: "Δεν μπορείς να τα έχεις όλα, αλλά μπορείς να παλέψεις για να έχεις όσο το δυνατόν περισσότερα"
Στα συνεχή "ναι" των γονιών που διαλύουν τον ατομικό ψυχισμό και τον κοινωνικό ιστό αντιπαραβάλλει ένα "όχι" που καταφάσκει στη ζωή!
Με αφορμή το εν λόγω βιβλίο, ο Αldo Naouri μίλησε εκείνη την εποχή στο περιοδικό “Le Point” και αυτά που είπε θα σας κάνουν σε μεγάλο βαθμό να σκεφτείτε το πώς μεγαλώνετε τα παιδιά σας…
Le Point: Τα παιδιά μας πηγαίνουν τόσο άσχημα;
Aldo Naouri: Πιστεύω ναι.
Στα 40 χρόνια που εξασκώ το επάγγελμα μου, βλέπω πόσο τα πράγματα έχουν αλλάξει.
Η φυσική τους υγεία έχει βελτιωθεί αισθητά, αλλά παρουσιάζουν εδώ και 10 ή 15 χρόνια, προβλήματα συμπεριφοράς και αναπτύξεως άγνωστα παλαιότερα.
Le Point: Παραδείγματος χάριν;
Aldo Naouri: Παρουσιάζουν δυσκολίες σχετικές με την καθυστέρηση της εκμάθησης της γλώσσας, σχολικά προβλήματα, προβλήματα υπερκινητικότητας.
Η απόδειξη;
Η απίστευτη ανάπτυξη των επαγγελμάτων όπως αυτά που σκοπεύουν σε «αποκατάσταση» και αναφέρονται στην ψυχομετρία ή την ορθοφωνία.
Le Point: Κατά την γνώμη σας, προτού οι γονείς καταφύγουν στον ψυχολόγο, πρέπει να εκπληρώσουν τον καθοδηγητικό τους ρόλο καθόλη την διάρκεια της παιδικής ηλικίας.
Όμως δεν το κάνουν, γιατί;
Aldo Naouri: Στο βάθος αυτής της "αδυναμίας της καθοδήγησης", υπάρχουν δύο βασικά γεγονότα.
Το πρώτο είναι ο έλεγχος από το 1975 των γεννήσεων με την αντισύλληψη.
Προφανώς με χαροποιεί.
Αλλά αλλάζει τα πάντα.
Το μωρό δεν είναι πλέον ένα αθέλητο αποτέλεσμα της σεξουαλικής πράξεως, αλλά το αποτέλεσμα της θελήσεως και των δύο, τοποθετούμενο επομένως στην κορυφή του οικογενειακού οικοδομήματος.
Το δεύτερο είναι το πέρασμα την ίδια περίοδο από μια κοινωνία της στερήσεως σε μια κοινωνία της αφθονίας.
Προφανώς και αυτό με ικανοποιεί.
Όμως σε μια κοινωνία της στερήσεως όπως εκείνη που γνωρίσαμε πριν από το 70, το ενδόμυχο μήνυμα που υπήρχε στην εκπαίδευση ήταν:
"Δεν μπορείς να τα έχεις όλα".
Παρείχετο μια κατάσταση που το λιγότερο που μπορούσε να χαρακτηριστεί ήταν αυτή της διάψευσης/ματαίωσης, αυτή που οι ψυχαναλυτές ονομάζουν έλλειψη και που είναι κατά την γνώμη μου ουσιαστική στην εκπαίδευση ενός παιδιού από την ποιο μικρή ηλικία.
Σήμερα το μήνυμα της καταναλωτικής κοινωνίας, επομένως και των ίδιων των γονέων είναι "Όχι μόνο μπορείς να τα έχεις όλα, αλλά όπως και εμείς, έχεις δικαίωμα σε όλα"
Le Point: Υπαινίσσεστε ότι είναι οι μεσαίες τάξεις που πρέπει να αναλάβουν την καθοδήγηση των παιδιών τους.
Aldo Naouri: Απόλυτα.
Γιατί αυτές ήταν που ωφελήθηκαν από την αύξηση του πλούτου.
Πως να αναθρέψουν τα παιδιά τους μέσα σε μια αφθονία που είναι τόσο νέα;
Με κίνδυνο να σοκάρω, σκέπτομαι πως οι ανώτερες τάξεις της κοινωνίας που είχαν αυτή την κληρονομιά και δεν γνώρισαν τον βάρβαρο πλουτισμό, πορεύονται καλλίτερα, γιατί συνεχίζουν να έχουν την διάψευση στην εκπαίδευση, είτε ευχαριστεί είτε όχι τα παιδιά.
Le Point: Η θεωρία σας εφαρμόζεται ίσως στις καλές συνοικίες, αλλά το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας σήμερα αποκλείεται από την αφθονία.
Τα παιδιά των δύσκολων συνοικιών είναι απογοητευμένα και δεν πάνε καλά.
Aldo Naouri: Προέρχομαι και εγώ από την μιζέρια, από την οποία κατάφερα να βγω και δεν είμαι ο μόνος από την γενιά μου.
Μεγάλωσα όμως σε μια εποχή όπου το μήνυμα της ήταν: "Δεν μπορείς να τα έχεις όλα, αλλά μπορείς να αγωνισθείς για να έχεις όσο το δυνατόν περισσότερα"
Αυτό που είναι φοβερό, είναι να μεγαλώνεις στη στέρηση και η κοινωνία να σε κάνει να πιστεύεις ότι έχεις δικαίωμα για τα πάντα.
Είναι κάτι που μπορεί να σε τρελάνει.
Le Point: Γιατί τόσοι πολλοί γονείς παραπονιούνται, ότι δεν μπορούν να έχουν καθοδηγητικό ρόλο;
Aldo Naouri: Αυτό που θεμελιώνει την καθοδηγητικότητα δεν είναι ο θυμός, δεν είναι τα χαστούκια ή το ξύλο τα οποία καταδικάζω, είναι η ιεραρχία μέσα στην οικογένεια και προπάντων η αίσθηση ότι υπάρχει.
Όταν δεν υπάρχει η ελάχιστη αμφιβολία πάνω στο δικαίωμα του καθοδηγείν, όταν δεν χρησιμοποιούμε μεθόδους δελεασμού, τότε ο ρόλος του καθοδηγητή λειτουργεί.
Πολλοί γονείς εμπλέκονται σε διαπραγματεύσεις, σε παζάρια με τα παιδιά τους.
Όμως διαπραγματευόμαστε με ένα άτομο ίσο με εμάς!
Le Point: Αυτό το άτομο δεν είναι ένα παιδί;
Aldo Naouri: Ένα μικρό παιδί είναι μια προσωπικότητα άξια σεβασμού. Αλλά όχι δεν είναι ακόμη ένας ισότιμος συνομιλητής.
Le Point: Μα δεν είναι δικό σας λάθος, των παιδιάτρων, των ψυχολόγων και των υπολοίπων ειδικών για τα παιδιά, που οι γονείς δεν αισθάνονται ως καθοδηγητές;
Τα βιβλία και οι μεγάλες θεωρίες που γνωρίζετε και που εξασκείτε, δεν αποδεικνύουν ότι εσείς είστε που έχετε αποστερήσει αυτό τον ρόλο;
Aldo Naouri: Απόλυτα!
Μα μην με βάζετε και μένα μέσα.
Όλο μου το έργο, εδώ και τριάντα χρόνια, αποτελείται ακριβώς από την προσπάθεια να πείσει τους γονείς να επανεύρουν την θέση τους και να ανακτήσουν την εμπιστοσύνη στους εαυτούς τους.
Είχα πει στην Françoise Dolto*: "Λόγω των απόψεών σας οι γονείς έχουν μουγγαθεί, γι’αυτό τους συμβουλεύω να μην σας ακούν!"
Είχε ένα τέτοιο ταλέντο ώστε καθιστούσε τους γονείς παράλυτους.
Προτιμώ τους γονείς που κάνουν λάθη, αλλά αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους και τα δικαιώματά τους αυτοί "υψηλά ιστάμενοι" και τα παιδιά "χαμηλά", παρά αυτούς που καταφεύγουν στις συνταγές των ψυχιάτρων.
Le Point: Ισχυρίζεστε, εσείς ο φανατικός της ψυχαναλύσεως ότι η θέση που έχει πάρει το υποσυνείδητο μέσα στην κοινωνία μας είναι εμπόδιο στην εκπαίδευση!
Aldo Naouri: Μα η εκπαίδευση δεν είναι διαδικασία θεραπευτική!
Είναι μια δέσμευση των ορμών!
Η λέξη η οποία μπορεί να κάνει την μεγαλύτερη ζημιά μέσα στις οικογένειες είναι η λέξη "τραυματικός".
Φοβόμαστε μήπως την υποστούν τα παιδιά και έτσι υφίστανται πολύ καλά την απογοήτευση, τους εμποδίζουν να μεγαλώσουν…
Είναι όπως όταν έρχονται στον παιδίατρο με τα οκτάχρονα παιδιά τους, μαζί με ένα μπιμπερό ή με μια πιπίλα στο στόμα, γιατί ο γονιός δεν ξέρει πώς να το αποτρέψει χωρίς να το "τραυματίσεi".
Αρκεί να τους το πάρει!
Le Point: Χρησιμοποιείτε λέξεις πολύ σκληρές για τους γονείς, μα είναι προπάντων οι μητέρες που ως συνήθως μέσα στα γραπτά σας, κατηγορούνται για όλα τα κακά.
Θα έλεγε κανείς ότι μετά από 40 χρόνια συναναστροφή στο ιατρείο σας, δεν μπορείτε ούτε να τις βλέπετε!
Aldo Naouri: Αντιθέτως, συμπάσχω με την μοίρα τους και θέλω να τις βοηθήσω!
Τις έχουν κάτω από μια μεγάλη πίεση αυτή της μητρότητας και εκείνη του επαγγέλματος, που για να κρατηθούν έχουν βρει ένα τρόπο απλό να επιμελούνται του ναρκισσισμού τους: να αγαπιούνται από τα μικρά παιδιά τους ευχαριστώντας τα σε όλα, τιθέμενες καθολοκληρίαν στην διάθεσή τους.
Πρόκειται για καταστροφή!
Le Point: Όμως οι σημερινές γυναίκες εργάζονται, επενδύουν έξω από τα παιδιά τους.
Πώς μπορούν να τεθούν στην διάθεσή τους;
Aldo Naouri: Προσπαθώντας να ανακτήσουν κάθε βράδυ σε μιάμιση ώρα τις δέκα ώρες της απουσίας τους!
Τι λάθος!
Προσπαθώ να τις πείσω ότι η παρουσία τους δεν έχει την σημασία που της δίνουν και πως τα μωρά τους, πέντε λεπτά αφότου τις βρήκαν, είναι σαν να τις είχαν όλη την ημέρα.
Δεν χρειάζεται κάτι να "ανακτήσουν"
Le Point: Αισθάνεται κανείς την εμπάθεια σας για τους πατεράδες…
Είναι λίγο έντονο, μόλις εξήλθαμε από την πατριαρχική κοινωνία, μόλις που άντρας και γυναίκα βιώνουν την ισότητα και παραπονιέστε για τους φτωχούς πατεράδες.
Aldo Naouri: Παραδέχομαι την εμπάθεια.
Αλλά ο πατέρας και η μητέρα δεν είναι ίσοι.
Οι ενδομήτριες σχέσεις αφήνουν ίχνη ανεξίτηλα στα παιδιά, που γνωρίζουν αμέσως ποια είναι η μητέρα τους από την οποία δεν μπορούν να "απαλαγούν" ενώ ο πατέρας για ένα μωρό είναι ένας ξένος.
Η μητέρα οφείλει να επενδύσει στο λόγο της και η κοινωνία να την στηρίξει στην αρμόζουσα θέση της, η οποία δεν είναι ανταλλάξιμη με αυτή της άφωνης μαμάς.
Κάνουμε το αντίθετο και όλος ο κόσμος χάνει.
Θυμόσαστε την αναφορά του δικαστή Bruel πάνω στην βία στα περίχωρα το 1998.
Η διάγνωση ήταν χωρίς
αμφιβολία: έλλειψη του πατέρα!
Le Point: Όμως οι πατεράδες του σήμερα είναι περισσότερο παρόντες, επενδύουν πολύ περισσότερα στα παιδιά τους.
Aldo Naouri: Είναι θαυμάσιο, αλλά για μια φορά ακόμα, αν δεν επενδύσουν και δεν αναγνωρισθούν στον ρόλο τους από την φωνή της μητέρας και ολόκληρη την κοινωνία, αν θεωρούνται σαν δεύτερες μητέρες, δεν υπάρχει τίποτα να προσθέσουν στην εκπαίδευση του παιδιού.
Ένας πατέρας μπορεί να είναι συνέχεια παρών και να μην έχει καθόλου λόγο.
Έτσι το βλέπω!
Le Point: Κατά την γνώμη σας, προτού οι γονείς καταφύγουν στον ψυχολόγο, πρέπει να εκπληρώσουν τον καθοδηγητικό τους ρόλο καθόλη την διάρκεια της παιδικής ηλικίας.
Όμως δεν το κάνουν, γιατί;
Aldo Naouri: Στο βάθος αυτής της "αδυναμίας της καθοδήγησης", υπάρχουν δύο βασικά γεγονότα.
Το πρώτο είναι ο έλεγχος από το 1975 των γεννήσεων με την αντισύλληψη.
Προφανώς με χαροποιεί.
Αλλά αλλάζει τα πάντα.
Το μωρό δεν είναι πλέον ένα αθέλητο αποτέλεσμα της σεξουαλικής πράξεως, αλλά το αποτέλεσμα της θελήσεως και των δύο, τοποθετούμενο επομένως στην κορυφή του οικογενειακού οικοδομήματος.
Το δεύτερο είναι το πέρασμα την ίδια περίοδο από μια κοινωνία της στερήσεως σε μια κοινωνία της αφθονίας.
Προφανώς και αυτό με ικανοποιεί.
Όμως σε μια κοινωνία της στερήσεως όπως εκείνη που γνωρίσαμε πριν από το 70, το ενδόμυχο μήνυμα που υπήρχε στην εκπαίδευση ήταν:
"Δεν μπορείς να τα έχεις όλα".
Παρείχετο μια κατάσταση που το λιγότερο που μπορούσε να χαρακτηριστεί ήταν αυτή της διάψευσης/ματαίωσης, αυτή που οι ψυχαναλυτές ονομάζουν έλλειψη και που είναι κατά την γνώμη μου ουσιαστική στην εκπαίδευση ενός παιδιού από την ποιο μικρή ηλικία.
Σήμερα το μήνυμα της καταναλωτικής κοινωνίας, επομένως και των ίδιων των γονέων είναι "Όχι μόνο μπορείς να τα έχεις όλα, αλλά όπως και εμείς, έχεις δικαίωμα σε όλα"
Le Point: Υπαινίσσεστε ότι είναι οι μεσαίες τάξεις που πρέπει να αναλάβουν την καθοδήγηση των παιδιών τους.
Aldo Naouri: Απόλυτα.
Γιατί αυτές ήταν που ωφελήθηκαν από την αύξηση του πλούτου.
Πως να αναθρέψουν τα παιδιά τους μέσα σε μια αφθονία που είναι τόσο νέα;
Με κίνδυνο να σοκάρω, σκέπτομαι πως οι ανώτερες τάξεις της κοινωνίας που είχαν αυτή την κληρονομιά και δεν γνώρισαν τον βάρβαρο πλουτισμό, πορεύονται καλλίτερα, γιατί συνεχίζουν να έχουν την διάψευση στην εκπαίδευση, είτε ευχαριστεί είτε όχι τα παιδιά.
Le Point: Η θεωρία σας εφαρμόζεται ίσως στις καλές συνοικίες, αλλά το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας σήμερα αποκλείεται από την αφθονία.
Τα παιδιά των δύσκολων συνοικιών είναι απογοητευμένα και δεν πάνε καλά.
Aldo Naouri: Προέρχομαι και εγώ από την μιζέρια, από την οποία κατάφερα να βγω και δεν είμαι ο μόνος από την γενιά μου.
Μεγάλωσα όμως σε μια εποχή όπου το μήνυμα της ήταν: "Δεν μπορείς να τα έχεις όλα, αλλά μπορείς να αγωνισθείς για να έχεις όσο το δυνατόν περισσότερα"
Αυτό που είναι φοβερό, είναι να μεγαλώνεις στη στέρηση και η κοινωνία να σε κάνει να πιστεύεις ότι έχεις δικαίωμα για τα πάντα.
Είναι κάτι που μπορεί να σε τρελάνει.
Le Point: Γιατί τόσοι πολλοί γονείς παραπονιούνται, ότι δεν μπορούν να έχουν καθοδηγητικό ρόλο;
Aldo Naouri: Αυτό που θεμελιώνει την καθοδηγητικότητα δεν είναι ο θυμός, δεν είναι τα χαστούκια ή το ξύλο τα οποία καταδικάζω, είναι η ιεραρχία μέσα στην οικογένεια και προπάντων η αίσθηση ότι υπάρχει.
Όταν δεν υπάρχει η ελάχιστη αμφιβολία πάνω στο δικαίωμα του καθοδηγείν, όταν δεν χρησιμοποιούμε μεθόδους δελεασμού, τότε ο ρόλος του καθοδηγητή λειτουργεί.
Πολλοί γονείς εμπλέκονται σε διαπραγματεύσεις, σε παζάρια με τα παιδιά τους.
Όμως διαπραγματευόμαστε με ένα άτομο ίσο με εμάς!
Le Point: Αυτό το άτομο δεν είναι ένα παιδί;
Aldo Naouri: Ένα μικρό παιδί είναι μια προσωπικότητα άξια σεβασμού. Αλλά όχι δεν είναι ακόμη ένας ισότιμος συνομιλητής.
Le Point: Μα δεν είναι δικό σας λάθος, των παιδιάτρων, των ψυχολόγων και των υπολοίπων ειδικών για τα παιδιά, που οι γονείς δεν αισθάνονται ως καθοδηγητές;
Τα βιβλία και οι μεγάλες θεωρίες που γνωρίζετε και που εξασκείτε, δεν αποδεικνύουν ότι εσείς είστε που έχετε αποστερήσει αυτό τον ρόλο;
Aldo Naouri: Απόλυτα!
Μα μην με βάζετε και μένα μέσα.
Όλο μου το έργο, εδώ και τριάντα χρόνια, αποτελείται ακριβώς από την προσπάθεια να πείσει τους γονείς να επανεύρουν την θέση τους και να ανακτήσουν την εμπιστοσύνη στους εαυτούς τους.
Είχα πει στην Françoise Dolto*: "Λόγω των απόψεών σας οι γονείς έχουν μουγγαθεί, γι’αυτό τους συμβουλεύω να μην σας ακούν!"
Είχε ένα τέτοιο ταλέντο ώστε καθιστούσε τους γονείς παράλυτους.
Προτιμώ τους γονείς που κάνουν λάθη, αλλά αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους και τα δικαιώματά τους αυτοί "υψηλά ιστάμενοι" και τα παιδιά "χαμηλά", παρά αυτούς που καταφεύγουν στις συνταγές των ψυχιάτρων.
Le Point: Ισχυρίζεστε, εσείς ο φανατικός της ψυχαναλύσεως ότι η θέση που έχει πάρει το υποσυνείδητο μέσα στην κοινωνία μας είναι εμπόδιο στην εκπαίδευση!
Aldo Naouri: Μα η εκπαίδευση δεν είναι διαδικασία θεραπευτική!
Είναι μια δέσμευση των ορμών!
Η λέξη η οποία μπορεί να κάνει την μεγαλύτερη ζημιά μέσα στις οικογένειες είναι η λέξη "τραυματικός".
Φοβόμαστε μήπως την υποστούν τα παιδιά και έτσι υφίστανται πολύ καλά την απογοήτευση, τους εμποδίζουν να μεγαλώσουν…
Είναι όπως όταν έρχονται στον παιδίατρο με τα οκτάχρονα παιδιά τους, μαζί με ένα μπιμπερό ή με μια πιπίλα στο στόμα, γιατί ο γονιός δεν ξέρει πώς να το αποτρέψει χωρίς να το "τραυματίσεi".
Αρκεί να τους το πάρει!
Le Point: Χρησιμοποιείτε λέξεις πολύ σκληρές για τους γονείς, μα είναι προπάντων οι μητέρες που ως συνήθως μέσα στα γραπτά σας, κατηγορούνται για όλα τα κακά.
Θα έλεγε κανείς ότι μετά από 40 χρόνια συναναστροφή στο ιατρείο σας, δεν μπορείτε ούτε να τις βλέπετε!
Aldo Naouri: Αντιθέτως, συμπάσχω με την μοίρα τους και θέλω να τις βοηθήσω!
Τις έχουν κάτω από μια μεγάλη πίεση αυτή της μητρότητας και εκείνη του επαγγέλματος, που για να κρατηθούν έχουν βρει ένα τρόπο απλό να επιμελούνται του ναρκισσισμού τους: να αγαπιούνται από τα μικρά παιδιά τους ευχαριστώντας τα σε όλα, τιθέμενες καθολοκληρίαν στην διάθεσή τους.
Πρόκειται για καταστροφή!
Le Point: Όμως οι σημερινές γυναίκες εργάζονται, επενδύουν έξω από τα παιδιά τους.
Πώς μπορούν να τεθούν στην διάθεσή τους;
Aldo Naouri: Προσπαθώντας να ανακτήσουν κάθε βράδυ σε μιάμιση ώρα τις δέκα ώρες της απουσίας τους!
Τι λάθος!
Προσπαθώ να τις πείσω ότι η παρουσία τους δεν έχει την σημασία που της δίνουν και πως τα μωρά τους, πέντε λεπτά αφότου τις βρήκαν, είναι σαν να τις είχαν όλη την ημέρα.
Δεν χρειάζεται κάτι να "ανακτήσουν"
Le Point: Αισθάνεται κανείς την εμπάθεια σας για τους πατεράδες…
Είναι λίγο έντονο, μόλις εξήλθαμε από την πατριαρχική κοινωνία, μόλις που άντρας και γυναίκα βιώνουν την ισότητα και παραπονιέστε για τους φτωχούς πατεράδες.
Aldo Naouri: Παραδέχομαι την εμπάθεια.
Αλλά ο πατέρας και η μητέρα δεν είναι ίσοι.
Οι ενδομήτριες σχέσεις αφήνουν ίχνη ανεξίτηλα στα παιδιά, που γνωρίζουν αμέσως ποια είναι η μητέρα τους από την οποία δεν μπορούν να "απαλαγούν" ενώ ο πατέρας για ένα μωρό είναι ένας ξένος.
Η μητέρα οφείλει να επενδύσει στο λόγο της και η κοινωνία να την στηρίξει στην αρμόζουσα θέση της, η οποία δεν είναι ανταλλάξιμη με αυτή της άφωνης μαμάς.
Κάνουμε το αντίθετο και όλος ο κόσμος χάνει.
Θυμόσαστε την αναφορά του δικαστή Bruel πάνω στην βία στα περίχωρα το 1998.
Η διάγνωση ήταν χωρίς
αμφιβολία: έλλειψη του πατέρα!
Le Point: Όμως οι πατεράδες του σήμερα είναι περισσότερο παρόντες, επενδύουν πολύ περισσότερα στα παιδιά τους.
Aldo Naouri: Είναι θαυμάσιο, αλλά για μια φορά ακόμα, αν δεν επενδύσουν και δεν αναγνωρισθούν στον ρόλο τους από την φωνή της μητέρας και ολόκληρη την κοινωνία, αν θεωρούνται σαν δεύτερες μητέρες, δεν υπάρχει τίποτα να προσθέσουν στην εκπαίδευση του παιδιού.
Ένας πατέρας μπορεί να είναι συνέχεια παρών και να μην έχει καθόλου λόγο.
Έτσι το βλέπω!
Δεν πρόκειται για την εισαγωγή μιας άδειας πατρότητος των δέκα πέντε ημερών με την οποία θα επαναφέρει την θέση του.
Είναι ενθαρρυντικό η κοινωνία και οι μητέρες να δεχτούν, ότι ο πατέρας παίζει σπουδαίο διαλεκτικό ρόλο στην εκπαίδευση: ελκύστε τη μητέρα προς την θηλυκότητά της και θρυμματίστε την σχέση μητέρας παιδιού.
Le Point: Αν αυτή η "ανεπάρκεια στην εκπαίδευση" διαιωνίζεται, σε τι κίνδυνους εισέρχεται η κοινωνία;
Aldo Naouri: Ένα άτομο του οποίου η παιδική παντοδυναμία δεν έχει σταματήσει από την συνεχή εκπαίδευση, στην ώριμη ηλικία θα ζει στην αγωνία, στην φιλαυτία και στη μονομανία. Τους αναγνωρίζω αμέσως αυτούς τους ενήλικες!
Αν οι γονείς δεν επαναεπενδύσουν στο ρόλο τους, η κοινωνία μας κινδυνεύει με ρήξη στο κοινωνικό ιστό, ο οποίος είναι ήδη παρόν. Κινδυνεύει να μείνει ακυβέρνητη.
Le Point: Στο βάθος ποιο είναι για σας το παιδί το σωστά μεγαλωμένο;
Aldo Naouri: Είναι το ήρεμο παιδί.
*Françoise Dolto (1908 –1988), γνωστή Γαλλίδα παιδίατρος και ψυχαναλύτρια που ασχολήθηκε με την ψυχανάλυση των παιδιών.
Είναι ενθαρρυντικό η κοινωνία και οι μητέρες να δεχτούν, ότι ο πατέρας παίζει σπουδαίο διαλεκτικό ρόλο στην εκπαίδευση: ελκύστε τη μητέρα προς την θηλυκότητά της και θρυμματίστε την σχέση μητέρας παιδιού.
Le Point: Αν αυτή η "ανεπάρκεια στην εκπαίδευση" διαιωνίζεται, σε τι κίνδυνους εισέρχεται η κοινωνία;
Aldo Naouri: Ένα άτομο του οποίου η παιδική παντοδυναμία δεν έχει σταματήσει από την συνεχή εκπαίδευση, στην ώριμη ηλικία θα ζει στην αγωνία, στην φιλαυτία και στη μονομανία. Τους αναγνωρίζω αμέσως αυτούς τους ενήλικες!
Αν οι γονείς δεν επαναεπενδύσουν στο ρόλο τους, η κοινωνία μας κινδυνεύει με ρήξη στο κοινωνικό ιστό, ο οποίος είναι ήδη παρόν. Κινδυνεύει να μείνει ακυβέρνητη.
Le Point: Στο βάθος ποιο είναι για σας το παιδί το σωστά μεγαλωμένο;
Aldo Naouri: Είναι το ήρεμο παιδί.
*Françoise Dolto (1908 –1988), γνωστή Γαλλίδα παιδίατρος και ψυχαναλύτρια που ασχολήθηκε με την ψυχανάλυση των παιδιών.
Εγκυκλοπαίδεια Υγείας - Ένας οδηγός για κοινά φαρμακευτικά βότανα
Και βέβαια πρέπει πάντα να έχουμε κατά νου πως ότι το "φυσικό" δεν σημαίνει και "ασφαλές". Είναι σημαντικό να ενημερώνουμε το γιατρό σας πριν να χρησιμοποιήσουμε κάποιο βότανο για κάποια συγκεκριμένη πάθηση!
Χαμομήλι / άνθη
Το χαμομήλι, θεωρείται πια πανάκεια και χρησιμοποιείται για το άγχος και τη χαλάρωση,
για την επούλωση πληγών,
Το χαμομήλι το χρησιμοποιούμε ως ρόφημα/έγχυμα,
ως...read more: https://botanologia.gr/egkyklopaideia-ygeias-enas-odigos-gia-koina-farmakeytika-votana/
Για τα περισσότερα από αυτά τα βότανα υπάρχουν αναφορές, μελέτες και έρευνες για το πόσο καλά λειτουργούν ή αν αλληλεπιδρούν με άλλα βότανα,
συμπληρώματα,
φάρμακα ή τρόφιμα.
για τη μείωση της φλεγμονής ή του πρηξίματος,
για προστασία από τα κρυώματα, για προβλήματα της πέψης
κείμενο και επιμέλεια κειμένου:ntina/thali-botanologia.gr
Δευτέρα 27 Νοεμβρίου 2023
Ο αρχαίος φιλόσοφος Αντισθένης μαζί με τους μαθητές του βάδιζαν προς την φιλοσοφική σχολή του . Μέχρι να φθάσουν τον ρωτά ένας μαθητής του :
-. Δάσκαλε ποιο θα είναι το σημερινό μας μάθημα ;
-. Η χρήση της ανθρώπινης δύναμης, του απαντά ο φιλόσοφος
Ο μαθητής μικρός σε ηλικία δεν κατάλαβε τι ήθελε να πει ο φιλόσοφος
Έφθασαν στη σχολή και κάθισαν όλοι περιμένοντας τον Αντισθένη να αρχίσει την διδασκαλία.
Ο φιλόσοφος αφού τους είδε όλους σιωπηλούς άρχισε:
-. Για μία και μοναδική φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας αποφάσισαν να συγκεντρωθούν όλα τα ζώα που υπάρχουν στη φύση.
Ο λόγος ήταν γιατί μεταξύ τους υπήρχαν ανισότητες και αδικίες.
Επομένως έπρεπε να πάρουν απόφαση για το πως θα πορευόντουσαν στη ζωή τους
-. Η χρήση της ανθρώπινης δύναμης, του απαντά ο φιλόσοφος
Ο μαθητής μικρός σε ηλικία δεν κατάλαβε τι ήθελε να πει ο φιλόσοφος
Έφθασαν στη σχολή και κάθισαν όλοι περιμένοντας τον Αντισθένη να αρχίσει την διδασκαλία.
Ο φιλόσοφος αφού τους είδε όλους σιωπηλούς άρχισε:
-. Για μία και μοναδική φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας αποφάσισαν να συγκεντρωθούν όλα τα ζώα που υπάρχουν στη φύση.
Ο λόγος ήταν γιατί μεταξύ τους υπήρχαν ανισότητες και αδικίες.
Επομένως έπρεπε να πάρουν απόφαση για το πως θα πορευόντουσαν στη ζωή τους
Αφού μαζεύτηκαν όλα σε μία αχανή πεδιάδα όρισαν πρόεδρο της συνέλευσης την κουκουβάγια.
Ανεβαίνει αυτή στο βήμα και λέει: ποιο ζώο θέλει να λάβει τον λόγο;
Κοιτάζει γύρω της και βλέπει σηκωμένο το χέρι του λαγού.
Εμπρός λαγέ του λέει πες μας την άποψη σου.
Σηκώνεται ο λαγός και λέει το εξής καταπληκτικό: θέλω όλα τα ζώα να έχουμε μεταξύ μας ίσα δικαιώματα!
Τα ζώα κοιτάζονται σαστισμένα.
Ξεσπούν αμέσως σε χειροκροτήματα, ζητωκραυγές,
Ανεβαίνει αυτή στο βήμα και λέει: ποιο ζώο θέλει να λάβει τον λόγο;
Κοιτάζει γύρω της και βλέπει σηκωμένο το χέρι του λαγού.
Εμπρός λαγέ του λέει πες μας την άποψη σου.
Σηκώνεται ο λαγός και λέει το εξής καταπληκτικό: θέλω όλα τα ζώα να έχουμε μεταξύ μας ίσα δικαιώματα!
Τα ζώα κοιτάζονται σαστισμένα.
Ξεσπούν αμέσως σε χειροκροτήματα, ζητωκραυγές,
επευφημίες και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε.
Μετά από αρκετή ώρα όταν κόπασαν οι χαρές ρωτά η κουκουβάγια τη συνέλευση: έχει κάποιο ζώο διαφορετική άποψη;
Κοιτάζονται όλα αναμεταξύ τους και δεν διαφωνούσε κανένα.
Ξαφνικά στο βάθος βλέπει η κουκουβάγια ένα χέρι σηκωμένο.
Μετά από αρκετή ώρα όταν κόπασαν οι χαρές ρωτά η κουκουβάγια τη συνέλευση: έχει κάποιο ζώο διαφορετική άποψη;
Κοιτάζονται όλα αναμεταξύ τους και δεν διαφωνούσε κανένα.
Ξαφνικά στο βάθος βλέπει η κουκουβάγια ένα χέρι σηκωμένο.
Δεν διέκρινε ποιο ζώο ήταν και του είπε: σήκω επάνω να μας πεις την άποψή σου. Σηκώνεται επάνω το ζώο και βλέπουν όλοι ότι ήταν το λιοντάρι.
Πάγωσαν τα ζώα.
Πάγωσαν τα ζώα.
Το ρωτά η κουκουβάγια: για πες μας λιοντάρι την δική σου άποψη.
Απαντά αυτό:
-. Όποιο ζώο θέλει να έχει ίσα δικαιώματα μαζί μου να έρθει να τα υπερασπιστεί με νύχια και δόντια όμοια με τα δικά μου.
Σάστισαν όλα τα ζώα.
Απαντά αυτό:
-. Όποιο ζώο θέλει να έχει ίσα δικαιώματα μαζί μου να έρθει να τα υπερασπιστεί με νύχια και δόντια όμοια με τα δικά μου.
Σάστισαν όλα τα ζώα.
Νεκρική σιγή επικρατούσε.
Το πρώτο ζώο που αποχώρησε ήταν η αλεπού.
Σιγά σιγά άρχισαν να αποχωρούν και τα άλλα μέχρι που έληξε άδοξα η συνέλευση.
Έκτοτε δεν ξαναέγινε ποτέ.
Τα ζώα κατάλαβαν ότι μπορούσαν να ζουν σεβόμενα τους κανόνες της φύσης.
Γι αυτό έγιναν ομάδες και η κάθε ομάδα όρισε τον αρχηγό της ο οποίος είχε την ικανότητα να τα προστατεύει.
Ο Αντισθένης κοιτά τους μαθητές του και τους λέει: σκεφθείτε το σημερινό μάθημα και τις απορίες σας θα τις αναλύσουμε αύριο.
Το πρώτο ζώο που αποχώρησε ήταν η αλεπού.
Σιγά σιγά άρχισαν να αποχωρούν και τα άλλα μέχρι που έληξε άδοξα η συνέλευση.
Έκτοτε δεν ξαναέγινε ποτέ.
Τα ζώα κατάλαβαν ότι μπορούσαν να ζουν σεβόμενα τους κανόνες της φύσης.
Γι αυτό έγιναν ομάδες και η κάθε ομάδα όρισε τον αρχηγό της ο οποίος είχε την ικανότητα να τα προστατεύει.
Ο Αντισθένης κοιτά τους μαθητές του και τους λέει: σκεφθείτε το σημερινό μάθημα και τις απορίες σας θα τις αναλύσουμε αύριο.
Σάββατο 25 Νοεμβρίου 2023
Τι είναι και πως γίνεται η χημική δίαιτα, η οποία υπόσχεται γρήγορα αδυνάτισμα - μείον 20 κιλά σε ένα μήνα
Με τη δίαιτα αυτή δεν τρώμε φαγητά που περιέχουν υδατάνθρακες και βοηθάμε τον οργανισμό να καθαρίσει από περιττό λίπος.
Αποκλείουμε την είσοδο υδατανθράκων στόν οργανισμό μας και οι στρώσεις τού λίπους λιώνουν απο μόνες τους.
Στις 6 μέρες χάνουμε 6 κιλά και κάθε επόμενη από μισό κιλό.
Μέσα 1 μήνα χάνουμε 20 κιλά.
ΑΛΛΑ ΠΡΟΣΟΧΗ !!!
Αν κάποια μέρα φάμε λίγο ψωμί, οσο το μέγεθος ενός νυχιού η οτιδήποτε που περιέχει υδατάνθρακες, ο οργανισμός θα πάρει τους υδατάνθρακες και αυτόματα θα μπλοκάρει το σύστημα που λιώνει το λίπος.
Η δίαιτα είναι χημική και η ουσία της είναι να τρώμε πολύ κρέας και λαχανικά, βρασμένα και σερβιρισμένα με αλάτι,
Αποκλείουμε την είσοδο υδατανθράκων στόν οργανισμό μας και οι στρώσεις τού λίπους λιώνουν απο μόνες τους.
Στις 6 μέρες χάνουμε 6 κιλά και κάθε επόμενη από μισό κιλό.
Μέσα 1 μήνα χάνουμε 20 κιλά.
ΑΛΛΑ ΠΡΟΣΟΧΗ !!!
Αν κάποια μέρα φάμε λίγο ψωμί, οσο το μέγεθος ενός νυχιού η οτιδήποτε που περιέχει υδατάνθρακες, ο οργανισμός θα πάρει τους υδατάνθρακες και αυτόματα θα μπλοκάρει το σύστημα που λιώνει το λίπος.
Η δίαιτα είναι χημική και η ουσία της είναι να τρώμε πολύ κρέας και λαχανικά, βρασμένα και σερβιρισμένα με αλάτι,
πιπέρι,
σκόρδο,
λάδι, και λεμόνι η ξύδι.
Η ποσότητα είναι απεριόριστη.
ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ:
Όλα τα είδη κρέατος:
Η ποσότητα είναι απεριόριστη.
ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ:
Όλα τα είδη κρέατος:
μοσχάρι,
βοδινό,
πουλερικά,
αρνί,
χοιρινό ,
πάπια,
χήνα,
γαλοπούλα,
συκωταριά μαγειρεμένα με όλους τούς τρόπους, αλλά όχι παναρισμένα.
Κρέατα καπνιστά και λουκάνικα, αλλά όχι τύπου Φραγκφούρτης.
Όλα τα είδη ψαριών και του γλυκού νερού, κονσέρβες ψαριών, αλλά αυτές που είναι σε νερό ή λάδι και όχι αυτές με λαχανικά.
Ολα τα λαχανικά:
Όλα τα είδη ψαριών και του γλυκού νερού, κονσέρβες ψαριών, αλλά αυτές που είναι σε νερό ή λάδι και όχι αυτές με λαχανικά.
Ολα τα λαχανικά:
μπρόκολο,
βλήτα,
σπανάκι ,
πράσο,
λάχανο,
μελιτζάνες,
καρότο,
σέλινο,
μαιντανό,
μαιντανό,
ρόκα,
λαχανάκια Βρυξελών,
σπαράγγια,
αγκινάρες, κουνουπίδι.
Ολες τις σαλάτες:
Ολες τις σαλάτες:
μαρούλι,
πιπεριές φρεσκες η ψητές,
ντομάτα,
αγκούρι,
λαχανο και τουρσί,
παντζάρι,
σπανάκι,
χόρτα.
Αυγά μαγειρεμένα με όλους τους τρόπους.
Μπορούμε να πίνουμε:
Μπορούμε να πίνουμε:
νερό,
καφέ
τσάι όλα χωρίς ζάχαρη, αλλά με ζαχαρίνη
Καθόλου αναψυκτικά και χυμούς, παρά μόνο φρέσκο στημένο λεμόνι.
ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ
Ψωμί,
Καθόλου αναψυκτικά και χυμούς, παρά μόνο φρέσκο στημένο λεμόνι.
ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ
Ψωμί,
πατάτες,
αλέυρι,
ρύζι,
φακές,
φασόλια,
αρακάς,
γαλέτα,
φασολάκια,
φυστίκια,
φουντούκια,
ξηροί καρποί,
λουκάνικα Φραγκφούρτης,
γάλα,
γιαούρτι,
κρέμα γάλακτος,
τυροκομικά,
γλυκά,
σοκολάτα,
παγωτό.
Κανένα είδος τυριού δεν επιτρέπεται όπως και κανένα φρούτο πλην του λεμονιού.
ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ:
Α: Είναι απαραίτητο για τον οργανισμό να παίρνουμε από την πρώτη μέρα τής δίαιτας μια πολυβιταμίνη κάθε μέρα η τουλάχιστον μέρα παρα μέρα.
Β: Αυτή η δίαιτα μπορεί να κρατήσει οσες μέρες για να χάσουμε οσα κιλά θέλουμε, αλλά δεν συνιστάται πέρα από 1,5 μήνα, λόγω των πολλών περιορισμών της.
Γ: Όλα τα φαγητά που δεν αναφέρονται παραπάνω δεν επιτρέπεται να τα τρώμε.
Δ: Το μυστικό της χημικής αυτής δίαιτας είναι ότι μπλοκάρει το σύστημα του οργανισμού και τα κιλά που χάνουμε δεν τα ξαναπαίρνουμε.
Ε: Δε χρειάζεται να αρνούμαστε προτάσεις για εξόδους με φαγητό.
Παραγγέλνουμε κρέας η ψάρι και ζητάμε από τον σερβιτόρο να παραλείψει την γαρνιτούρα.
Συνοδεύουμε το φαγητό μας μόνο με σαλάτα.
Κανένα είδος τυριού δεν επιτρέπεται όπως και κανένα φρούτο πλην του λεμονιού.
ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ:
Α: Είναι απαραίτητο για τον οργανισμό να παίρνουμε από την πρώτη μέρα τής δίαιτας μια πολυβιταμίνη κάθε μέρα η τουλάχιστον μέρα παρα μέρα.
Β: Αυτή η δίαιτα μπορεί να κρατήσει οσες μέρες για να χάσουμε οσα κιλά θέλουμε, αλλά δεν συνιστάται πέρα από 1,5 μήνα, λόγω των πολλών περιορισμών της.
Γ: Όλα τα φαγητά που δεν αναφέρονται παραπάνω δεν επιτρέπεται να τα τρώμε.
Δ: Το μυστικό της χημικής αυτής δίαιτας είναι ότι μπλοκάρει το σύστημα του οργανισμού και τα κιλά που χάνουμε δεν τα ξαναπαίρνουμε.
Ε: Δε χρειάζεται να αρνούμαστε προτάσεις για εξόδους με φαγητό.
Παραγγέλνουμε κρέας η ψάρι και ζητάμε από τον σερβιτόρο να παραλείψει την γαρνιτούρα.
Συνοδεύουμε το φαγητό μας μόνο με σαλάτα.
Το θέατρο της ζωής
1. Το θέατρο της ζωής
Σκεφτήκατε ποτέ πως μπορεί η ζωή μας να μην είναι παρά μία θεατρική παράσταση καλά στημένη από εμάς τους ίδιους προκειμένου να κατανοήσουμε την
"Αλήθεια" μας και την ενότητα με την "Πηγή" μας;
Σκεφτήκατε ποτέ πως τα πρόσωπα που έχετε γύρω σας και ταλαιπωρούνται για τον ένα ή άλλο λόγο ή σας ταλαιπωρούν με τον ένα ή άλλο τρόπο παίζουν ρόλους που εσείς τους έχετε αναθέσει προκειμένου να κατανοήσετε τα πιο πάνω;
Μία τέτοια αναλαμπή σκέψης… είχα πριν λίγες ημέρες, που αφορούσε τη σχέση μου με το παιδί μου και για άλλη μια φορά συνειδητοποίησα το μεγαλείο αυτού του τόσο πολύπλοκου θαύματος που ονομάζουμε «ζωή»…
Όσο πιο πολύ το συνειδητοποιεί κάποιος, τόσο μεγαλύτερη η ευθύνη που αισθάνεται για τον «εαυτό» και τους γύρω του.
Επιλέγουμε τους ρόλους των ατόμων που συναναστρεφόμαστε…
Μα φυσικά, έχουν κάνει και εκείνοι τις αντίστοιχες επιλογές τους.
Δεν γίνεται τίποτα χωρίς την ατομική βούληση…
Οι ρόλοι συμφωνούνται, γι αυτό και παίζονται τόσο φυσικά.
Ο καθένας μέσα από αυτή την διασύνδεση βιώνει το δικό του μάθημα και παίρνει αυτό που χρειάζεται για να προχωρήσει σε κάποιο επόμενο επίπεδο επίγνωσης…
Ταλαίπωροι και ταλαιπωρούμενοι δεν είναι παρά ρόλοι που επιλέγουμε για την πνευματική μας πρόοδο !
Η κατανόηση των πιο πάνω, λύνει τα μάγια… τελειώνουν οι ταλαιπωρίες και αρχίζουν τα θαύματα…
Τι δύναμη και τούτη η ανθρώπινη, χάρη στην ανάπτυξη του νου!!!
Με την κατανόηση και την ανάληψη της ευθύνης για ότι μας συμβαίνει και μόνον, μπορούμε οι άνθρωποι να βιώσουμε «θαύματα»!!!
Να λύσουμε τα δεσμά όσων κρατάμε γύρω μας και παιδεύουμε ή μας παιδεύουν με τον ένα τρόπο ή τον άλλο και να κινηθούμε όλοι προς ένα άλλο παράλληλο σύμπαν, όπου μια ζωή διαφορετική θα μας περιμένει με άλλους ρόλους και άλλη εκπαίδευση…
Θεέ μου πόσο μαγικός είναι ο δρόμος που οδηγεί στην αγκαλιά σου !!!
2. Ποιος αποφασίζει;
Η αντίδραση του στρες, δημιουργείται όποτε νιώθει κάποια απειλή ο οργανισμός και οδηγεί σε παραγωγή ουσιών, που τον δυναμώνουν για να είναι έτοιμος αυτός να παλέψει με τον εχθρό που τον απειλεί ή να τρέξει μακριά του για να σωθεί (αντίδραση "μάχης ή φυγής").
Το έχουμε πει πολλές φορές αυτό.
Δεν ξεχωρίζει τις απειλές ο οργανισμός μας σε πραγματικές ή όχι. Ότι ο νους θεωρεί απειλή, οδηγεί τον οργανισμό σε αυτή την αντίδραση.
Κατά την αντίδραση αυτή του στρες, στον σώμα μας παράγονται εκτός από τις
γνωστές ορμόνες αδρεναλίνη και κορτιζόνη, και άλλες χημικές ουσίες που προάγουν την φλεγμονή στον οργανισμό.
Ο λόγος είναι πως ο οργανισμός ετοιμάζεται με αυτόν τον τρόπο να αντιμετωπίσει κάποιο πιθανό τραυματισμό στη μάχη του με τον εχθρό και γι αυτό προετοιμάζει τα λευκά του αιμοσφαίρια να είναι πιο επιθετικά, ώστε το τραύμα να έχει καλή εξέλιξη και τα πιθανά μικρόβια που θα το επιμόλυναν να κατατροπωθούν από αυτά.
Όλοι ξέρουμε πως σε ένα τραυματισμό, το μέρος που τραυματίσθηκε, κοκκινίζει, πρήζεται, πονάει και γίνεται πιο ζεστό.
Όλα αυτά οφείλονται στα ενεργοποιημένα λευκά αιμοσφαίρια που έρχονται στη περιοχή για να αντιμετωπίσουν πιθανά μικρόβια που θα εισβάλουν στο τραύμα.
Όταν, όμως, το στρες γίνεται χρόνιο, αυτή η συνεχής διέγερση των λευκών αιμοσφαιρίων οδηγεί σε χρόνια φλεγμονή το σώμα, με επιπτώσεις στην υγεία του (μεταβολικό σύνδρομο, αυτοάνοσα νοσήματα κ.λπ).
Είναι σοφά φτιαγμένος ο οργανισμός μας, αλλά όπως δείχνουν τα πράγματα, μάλλον με εκπληκτικό κομπιούτερ μοιάζει …
Γιατί το σώμα μας δεν μπορεί να ξεχωρίσει έναν φανταστικό από ένα πραγματικό εχθρό. Και, δυστυχώς, βλέπει εχθρούς παντού, σε κάθε τι που δεν γνωρίζει, σαν τον Δον Κιχώτη… Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης είναι, βλέπετε, πολύ ισχυρό!
Ο νους, μέσα στο καλά προστατευμένο κρανίο μας είναι εκπληκτικός με όλες τις δυνατότητες που του δίνουν αυτές οι απίστευτες σε αριθμό και πολυπλοκότητα διασυνδέσεις των νευρικών μας κυττάρων...
Οι επιστημονικές έρευνες όμως, του αφαιρούν όλο και περισσότερο, με τον καιρό, τα πρωτεία από την διακυβέρνηση του οργανισμού μας και τα δίνουν στην "συνείδηση"...
"Αλήθεια" μας και την ενότητα με την "Πηγή" μας;
Σκεφτήκατε ποτέ πως τα πρόσωπα που έχετε γύρω σας και ταλαιπωρούνται για τον ένα ή άλλο λόγο ή σας ταλαιπωρούν με τον ένα ή άλλο τρόπο παίζουν ρόλους που εσείς τους έχετε αναθέσει προκειμένου να κατανοήσετε τα πιο πάνω;
Μία τέτοια αναλαμπή σκέψης… είχα πριν λίγες ημέρες, που αφορούσε τη σχέση μου με το παιδί μου και για άλλη μια φορά συνειδητοποίησα το μεγαλείο αυτού του τόσο πολύπλοκου θαύματος που ονομάζουμε «ζωή»…
Όσο πιο πολύ το συνειδητοποιεί κάποιος, τόσο μεγαλύτερη η ευθύνη που αισθάνεται για τον «εαυτό» και τους γύρω του.
Επιλέγουμε τους ρόλους των ατόμων που συναναστρεφόμαστε…
Μα φυσικά, έχουν κάνει και εκείνοι τις αντίστοιχες επιλογές τους.
Δεν γίνεται τίποτα χωρίς την ατομική βούληση…
Οι ρόλοι συμφωνούνται, γι αυτό και παίζονται τόσο φυσικά.
Ο καθένας μέσα από αυτή την διασύνδεση βιώνει το δικό του μάθημα και παίρνει αυτό που χρειάζεται για να προχωρήσει σε κάποιο επόμενο επίπεδο επίγνωσης…
Ταλαίπωροι και ταλαιπωρούμενοι δεν είναι παρά ρόλοι που επιλέγουμε για την πνευματική μας πρόοδο !
Η κατανόηση των πιο πάνω, λύνει τα μάγια… τελειώνουν οι ταλαιπωρίες και αρχίζουν τα θαύματα…
Τι δύναμη και τούτη η ανθρώπινη, χάρη στην ανάπτυξη του νου!!!
Με την κατανόηση και την ανάληψη της ευθύνης για ότι μας συμβαίνει και μόνον, μπορούμε οι άνθρωποι να βιώσουμε «θαύματα»!!!
Να λύσουμε τα δεσμά όσων κρατάμε γύρω μας και παιδεύουμε ή μας παιδεύουν με τον ένα τρόπο ή τον άλλο και να κινηθούμε όλοι προς ένα άλλο παράλληλο σύμπαν, όπου μια ζωή διαφορετική θα μας περιμένει με άλλους ρόλους και άλλη εκπαίδευση…
Θεέ μου πόσο μαγικός είναι ο δρόμος που οδηγεί στην αγκαλιά σου !!!
2. Ποιος αποφασίζει;
Η αντίδραση του στρες, δημιουργείται όποτε νιώθει κάποια απειλή ο οργανισμός και οδηγεί σε παραγωγή ουσιών, που τον δυναμώνουν για να είναι έτοιμος αυτός να παλέψει με τον εχθρό που τον απειλεί ή να τρέξει μακριά του για να σωθεί (αντίδραση "μάχης ή φυγής").
Το έχουμε πει πολλές φορές αυτό.
Δεν ξεχωρίζει τις απειλές ο οργανισμός μας σε πραγματικές ή όχι. Ότι ο νους θεωρεί απειλή, οδηγεί τον οργανισμό σε αυτή την αντίδραση.
Κατά την αντίδραση αυτή του στρες, στον σώμα μας παράγονται εκτός από τις
γνωστές ορμόνες αδρεναλίνη και κορτιζόνη, και άλλες χημικές ουσίες που προάγουν την φλεγμονή στον οργανισμό.
Ο λόγος είναι πως ο οργανισμός ετοιμάζεται με αυτόν τον τρόπο να αντιμετωπίσει κάποιο πιθανό τραυματισμό στη μάχη του με τον εχθρό και γι αυτό προετοιμάζει τα λευκά του αιμοσφαίρια να είναι πιο επιθετικά, ώστε το τραύμα να έχει καλή εξέλιξη και τα πιθανά μικρόβια που θα το επιμόλυναν να κατατροπωθούν από αυτά.
Όλοι ξέρουμε πως σε ένα τραυματισμό, το μέρος που τραυματίσθηκε, κοκκινίζει, πρήζεται, πονάει και γίνεται πιο ζεστό.
Όλα αυτά οφείλονται στα ενεργοποιημένα λευκά αιμοσφαίρια που έρχονται στη περιοχή για να αντιμετωπίσουν πιθανά μικρόβια που θα εισβάλουν στο τραύμα.
Όταν, όμως, το στρες γίνεται χρόνιο, αυτή η συνεχής διέγερση των λευκών αιμοσφαιρίων οδηγεί σε χρόνια φλεγμονή το σώμα, με επιπτώσεις στην υγεία του (μεταβολικό σύνδρομο, αυτοάνοσα νοσήματα κ.λπ).
Είναι σοφά φτιαγμένος ο οργανισμός μας, αλλά όπως δείχνουν τα πράγματα, μάλλον με εκπληκτικό κομπιούτερ μοιάζει …
Γιατί το σώμα μας δεν μπορεί να ξεχωρίσει έναν φανταστικό από ένα πραγματικό εχθρό. Και, δυστυχώς, βλέπει εχθρούς παντού, σε κάθε τι που δεν γνωρίζει, σαν τον Δον Κιχώτη… Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης είναι, βλέπετε, πολύ ισχυρό!
Ο νους, μέσα στο καλά προστατευμένο κρανίο μας είναι εκπληκτικός με όλες τις δυνατότητες που του δίνουν αυτές οι απίστευτες σε αριθμό και πολυπλοκότητα διασυνδέσεις των νευρικών μας κυττάρων...
Οι επιστημονικές έρευνες όμως, του αφαιρούν όλο και περισσότερο, με τον καιρό, τα πρωτεία από την διακυβέρνηση του οργανισμού μας και τα δίνουν στην "συνείδηση"...
Το πού κατοικεί αυτή, δυστυχώς, δεν έχει ακόμη διευκρινιστεί από την επιστήμη.
Αυτή, όμως, από το κρυφό της άντρο, παρατηρεί και αποφασίζει…
Αποφασίζει και δίνει εντολή στην αμυγδαλή, τον μικρό αυτό αδένα στη μέση του κρανίου μας (ένας σε κάθε ημισφαίριο), που είναι υπεύθυνος για την εκτίμηση των πραγμάτων σε εχθρικά ή μη, να στείλει το κατάλληλο μήνυμα σε ένα άλλο μέρος του εγκεφάλου απ΄ όπου θα ξεκινήσει η έκκριση των διαφόρων ορμονών.
Θεωρούσαμε έως τώρα πως η αμυγδαλή είναι αυτή που αποφασίζει αν το ερέθισμα θα θεωρηθεί εχθρικό ή όχι.
Πιστεύαμε πως μέσα στον εγκέφαλό μας παίρνονται οι αποφάσεις...
Απ΄ότι φαίνεται, όμως, δεν συμβαίνει αυτό.
Και η αμυγδαλή εντολές εκτελεί, όπως έδειξαν πρόσφατες έρευνες…
Ερευνητές ανακοίνωσαν ότι διαπίστωσαν πειραματικά, πως αυτή έχει δύο είδη νευρικών κυττάρων.
Κάποια που μεταφέρουν την εντολή «εχθρός» στο κατάλληλο τμήμα του εγκεφάλου προκειμένου να αρχίσει η αντίδραση του στρες και κάποια άλλα που μεταφέρουν την εντολή «ανταμοιβή», δηλαδή το αίσθημα της ευχαρίστησης…
Ποιος αποφασίζει ποιο είδος κυττάρων της αμυγδαλής θα ερεθιστεί από το συμβάν (πραγματικό ή φανταστικό) και θα οδηγήσει τον εγκέφαλο στην αντίδραση του στρες ή στο ευχάριστο αίσθημα της ανταμοιβής;
Αν με τον όρο «νους» εννοούμε όλες τις πολύπλοκες διεργασίες του εγκεφάλου μας, που έχουμε ανακαλύψει και συνεχίζουμε να ανακαλύπτουμε ακόμη, ποιος κατευθύνει, τελικά, αυτόν τον νου;
Η συνείδηση;
Πού βρίσκεται, επιτέλους, αυτή;
Μήπως κρύβεται μέσα στην καρδιά μας;
Ή μήπως οι χτύποι αυτής της τελευταίας είναι τα σήματα "μορς" με τα οποία η συνείδησή μας, που βρίσκεται έξω από το υλικό μας σώμα, επικοινωνεί μαζί μας και δεν το έχουμε ακόμη καταλάβει;
Μήπως η καρδιά μας είναι και αυτή ένα όργανο το οποίο η συνείδησή μας χρησιμοποιεί για να επικοινωνήσει με το υλικό μας σώμα;
Δεν ξέρω εσείς, αλλά εγώ προσωπικά (για την ώρα, πάντα...) έχω καταλήξει.
Πιστεύω πως η καρδιά είναι το όργανο με το οποίο η συνείδησή μας μεταφέρει στο σώμα μας το αίσθημα της αγάπης (πνεύμα) και ο εγκέφαλος (νους) το όργανο με το οποίο εκείνη μεταφέρει στο σώμα μας το αίσθημα του φόβου και της ανταμοιβής (ύλη).
Η συνείδηση, επομένως, όπου και αν βρίσκεται αυτή, χρησιμοποιεί και τα δύο όργανα για να μιλήσει στο σώμα.
Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο που το όργανο εκφοράς του λόγου (οι φωνητικές χορδές μας) βρίσκεται τοποθετημένο ανάμεσα στα δύο αυτά όργανα...
Μήπως για να ισορροπεί καλά ανάμεσά τους;
Το ουσιαστικό, λοιπόν, ερώτημα, κατά την άποψή μου, δεν είναι το ποια είναι η έδρα της συνείδησής αλλά το αν είναι η συνείδηση αυτή που αποφασίζει σε ποιο από τα δυο όργανα θα δώσει τον λόγο ή αν ακολουθεί και η ίδια οδηγίες κάποιας άλλης μεγαλύτερης Αρχής...
Σε αυτό το ερώτημα δεν έχω ακόμη επιλέξει απάντηση.
Μήπως μπορεί κάποιος να βοηθήσει;
-. 3 Νους και καρδιά
Σε πρoηγούμενο σεμινάριο που έκανα στην Αθήνα για την ενεργειακή φύση του οργανισμού, ακολούθησε την επόμενη ημέρα μια μεγάλη συζήτηση για τη δυσκολία που συναντάει ο άνθρωπος να αποκτήσει ενεργειακή αρμονία, απαραίτητη για την καλή υγεία και ζωή, γι αυτό σκέφτηκα να το συζητήσω και μαζί σας σήμερα.
Ξέροντας τώρα με βεβαιότητα (έχει πια διατυπωθεί ξεκάθαρα από την νεότερη φυσική) πως το σώμα μας το υλικό δεν
είναι τίποτ΄άλλο παρά συμπυκνωμένη ενέργεια, γίνεται πολύ φανερό πως προκειμένου αυτό να λειτουργεί καλά μέσα σε ένα ενεργειακό σύμπαν θα πρέπει η συνολική του ενέργεια να είναι αρμονική.
Τέτοια δηλαδή, που να επιτρέπει την καλή και συντονισμένη λειτουργία του οργανισμού ώστε να είναι ο άνθρωπος υγιής, όπως και την ομαλή και συντονισμένη με τα όνειρά του λειτουργία του ανθρώπου μέσα στο ενεργειακό σύμπαν που τον περιβάλλει, ώστε να ζει αυτός μια όμορφη και δημιουργική ζωή που βοηθάει στην εξέλιξή του.
Η ενεργειακή κατάσταση του οργανισμού εξαρτάται από όσα το σώμα προσλαμβάνει μέσω των αισθήσεών του (τροφή, ήχους, εικόνες κ.λπ) αλλά κυρίως από το πώς τα ερμηνεύει ο νους όλα αυτά και τι συναισθήματα δημιουργεί αυτή η ερμηνεία.
Γνωρίζουμε τώρα, πως τα εξωτερικά ερεθίσματα επιδρούν άμεσα και ερμηνεύονται από τον εγκέφαλο της καρδιάς μας (χωρίς την μεσολάβηση των αισθήσεών μας), ταχύτερα (κατά 0,7 sec) απ΄ότι συμβαίνει με τον εγκέφαλο που κατασκηνώνει στο κρανίο μας και η πληροφορία αυτή μεταφέρεται στη συνέχεια από την καρδιά σε εκείνον.
Αναρωτιέμαι λοιπόν, μήπως αυτό που λέμε "νου" κατασκηνώνει τελικά στη καρδιά μας…
Μήπως η ερμηνεία και η αξιολόγηση των ερεθισμάτων γίνεται στον εγκέφαλο της καρδιάς μας και είναι αυτός που κατευθύνει στη συνέχεια τα ερεθίσματα που φθάνουν από τις αισθήσεις μας στην αμυγδαλή, (τον μικρό αυτόν αδένα του εγκεφάλου για το οποίο σας έχω μιλήσει αρκετές φορές) να ακολουθήσουν σε αυτήν τον έναν από τους δύο δρόμους που τα οδηγούν στα κέντρα του εγκεφάλου.
Τον δρόμο προς το κέντρο του στρες, ή τον δρόμο προς το κέντρο της ανταμοιβής σε αυτόν.
Μετά την πρόσφατη, σχετικά, ανακάλυψη από τους ερευνητές της ύπαρξης αυτών των δύο νευρικών δρόμων στις αμυγδαλές του εγκεφάλου, νομίζω πως η πιο πάνω απορία μου θα πρέπει να είναι ο επόμενος ερευνητικός τους στόχος και εύχομαι σύντομα να έχουμε κάποιες σχετικές πληροφορίες.
Το να τα κατανοήσει κάποιος αυτά δεν είναι πολύ δύσκολο, αν του εξηγηθούν με απλότητα και σαφήνεια.
Η επόμενη κίνηση είναι η δύσκολη… Η εφαρμογή…
Η ερμηνεία και αντιμετώπιση των καταστάσεων, που αντιμετωπίζει κάποιος στη ζωή, με κάποιον θετικό τρόπο, έτσι ώστε να μην διαταράσσεται η ενεργειακή κατάσταση του οργανισμού του λόγω μεγάλης διάρκειας αντίδρασης στρες, δεν είναι εύκολη υπόθεση.
Δεν το έχουμε διδαχθεί, δυστυχώς, αυτό από την παιδική μας ηλικία, όπως θα έπρεπε. Η συναισθηματική νοημοσύνη είναι, όμως, κάτι που διδάσκεται στις μέρες μας και βοηθάει πολύ σε αυτή τη κατεύθυνση, γι αυτό και πρέπει ο καθένας να ασχοληθεί με αυτήν, εάν θέλει να απολαύσει υγεία και χαρά στη ζωή του.
-. 4 Ζωή με οδηγό την καρδιά μας
Έχετε προσέξει πως ότι και να κάνει κάποιος, ότι και να πει, θα υπάρχουν πάντα κάποιοι που θα το εγκρίνουν και θα το επικροτούν και κάποιοι που θα το κατακρίνουν και θα το διακωμωδούν;
Δεν υπάρχει καμιά πιθανότητα να γίνει αποδεκτός κάποιος από όλους, όσο σωστά και αν μιλάει, όσο σωστά και αν σκέφτεται.
Πάντα θα υπάρχουν γι αυτόν επικριτές και εχθροί…
Γι αυτό και δεν πρέπει να μας απασχολεί η γνώμη των άλλων.
Στις αποφάσεις μας πρέπει να ακούμε πάντα την δική μας καρδιά, γιατί αυτή έχει για εμάς τις πληροφορίες για το «σωστό» δρόμο.
Σωστό για εμάς,
που δεν είναι απαραίτητο να ταιριάζει με τα «σωστά» των όσων έχουμε τριγύρω μας και μας επηρεάζουν.
Αυτό είναι, ίσως, το μεγαλύτερο πρόβλημα.
Οι δικοί μας άνθρωποι.
Αυτοί που αγαπάμε, σεβόμαστε, ή που έχουμε απλά μάθει να τους υπακούμε από παιδιά.
Όμως κάθε άνθρωπος έχει ένα διαφορετικό δρόμο να διανύσει μέχρι τον θάνατό του. Έναν δρόμο μοναδικό φτιαγμένο από τις δικές του πληροφορίες και την δική του αντίδραση σε αυτές.
Όσο και αν αγαπάμε ή εμπιστευόμαστε άλλους, η γνώμη τους δεν παύει να προέρχεται από τις δικές τους εμπειρίες και αντιλήψεις.
Αυτή η γνώμη είναι καλό να οδηγεί τα δικά τους βήματα στη ζωή και όχι τα δικά μας, όσο και αν την σεβόμαστε.
Για τη δική μας ζωή ο καλύτερος οδηγός είναι η καρδιά μας.
Το αίσθημα που εκείνη μας δίνει, αίσθημα δυσαρέσκειας ή ευχαρίστησης για κάθε σκέψη και απόφασή μας, είναι αυτό που πρέπει να επηρεάζει τις πράξεις μας.
Πρέπει να φροντίζουμε να είναι, όσο πιο συχνά γίνεται, ικανοποιημένη η καρδιά μας. Να μας δίνει ένα αίσθημα ευχαρίστησης.
Αυτός είναι ο οδηγός μιας καλής ζωής.
Το αν οι πράξεις μας στην πορεία αποδειχθούν σωστές ή λανθασμένες, αυτά είναι τα μαθήματα με τα οποία θα προχωράμε και θα εξελισσόμαστε στο δρόμο της ζωής.
Δεν υπάρχει «λάθος» αν αυτό μας έχει διδάξει κάτι. Είναι απλά μία εμπειρία.
Εμπειρίες αρνητικές και θετικές είναι τα μαθήματα με τα οποία εκπαιδευόμαστε, ωριμάζουμε και εξελισσόμαστε όλοι προς ένα πνευματικότερο εαυτό.
Σημασία έχει να ζούμε πάντα σύμφωνα με τα αισθήματα της καρδιάς μας.
Να αποφεύγουμε ότι την κάνει να νιώθει δυσαρέσκεια και να φροντίζουμε οι σκέψεις και οι πράξεις μας να την κάνουν να νιώθει χαρά.
Μη σας απασχολεί λοιπόν η γνώμη των άλλων φίλες και φίλοι μου.
Πάντα κάποιοι θα σας χλευάζουν ή θα σας μισούν και κάποιοι άλλοι θα σας αγαπούν και θα σας θαυμάζουν.
Δεν πρέπει να επιτρέπετε στις γνώμες των άλλων να επηρεάζουν την δική σας ενέργεια, γιατί με αυτήν πορεύεστε στη ζωή.
Η συνολική ενέργειά σας οδηγεί τα βήματά σας μέσα στο ενεργειακό μας σύμπαν και εξαρτάται απόλυτα αυτή από τα αισθήματα της καρδιάς σας, σύμφωνα με την νέα βιολογία.
Φροντίστε λοιπόν να νιώθετε καλά στη καρδιά σας με ότι σκέφτεστε και κάνετε, αν επιθυμείτε μία καλή ζωή και αφήστε τους άλλους να σκέφτονται για εσάς ότι θέλουν...
Αυτή, όμως, από το κρυφό της άντρο, παρατηρεί και αποφασίζει…
Αποφασίζει και δίνει εντολή στην αμυγδαλή, τον μικρό αυτό αδένα στη μέση του κρανίου μας (ένας σε κάθε ημισφαίριο), που είναι υπεύθυνος για την εκτίμηση των πραγμάτων σε εχθρικά ή μη, να στείλει το κατάλληλο μήνυμα σε ένα άλλο μέρος του εγκεφάλου απ΄ όπου θα ξεκινήσει η έκκριση των διαφόρων ορμονών.
Θεωρούσαμε έως τώρα πως η αμυγδαλή είναι αυτή που αποφασίζει αν το ερέθισμα θα θεωρηθεί εχθρικό ή όχι.
Πιστεύαμε πως μέσα στον εγκέφαλό μας παίρνονται οι αποφάσεις...
Απ΄ότι φαίνεται, όμως, δεν συμβαίνει αυτό.
Και η αμυγδαλή εντολές εκτελεί, όπως έδειξαν πρόσφατες έρευνες…
Ερευνητές ανακοίνωσαν ότι διαπίστωσαν πειραματικά, πως αυτή έχει δύο είδη νευρικών κυττάρων.
Κάποια που μεταφέρουν την εντολή «εχθρός» στο κατάλληλο τμήμα του εγκεφάλου προκειμένου να αρχίσει η αντίδραση του στρες και κάποια άλλα που μεταφέρουν την εντολή «ανταμοιβή», δηλαδή το αίσθημα της ευχαρίστησης…
Ποιος αποφασίζει ποιο είδος κυττάρων της αμυγδαλής θα ερεθιστεί από το συμβάν (πραγματικό ή φανταστικό) και θα οδηγήσει τον εγκέφαλο στην αντίδραση του στρες ή στο ευχάριστο αίσθημα της ανταμοιβής;
Αν με τον όρο «νους» εννοούμε όλες τις πολύπλοκες διεργασίες του εγκεφάλου μας, που έχουμε ανακαλύψει και συνεχίζουμε να ανακαλύπτουμε ακόμη, ποιος κατευθύνει, τελικά, αυτόν τον νου;
Η συνείδηση;
Πού βρίσκεται, επιτέλους, αυτή;
Μήπως κρύβεται μέσα στην καρδιά μας;
Ή μήπως οι χτύποι αυτής της τελευταίας είναι τα σήματα "μορς" με τα οποία η συνείδησή μας, που βρίσκεται έξω από το υλικό μας σώμα, επικοινωνεί μαζί μας και δεν το έχουμε ακόμη καταλάβει;
Μήπως η καρδιά μας είναι και αυτή ένα όργανο το οποίο η συνείδησή μας χρησιμοποιεί για να επικοινωνήσει με το υλικό μας σώμα;
Δεν ξέρω εσείς, αλλά εγώ προσωπικά (για την ώρα, πάντα...) έχω καταλήξει.
Πιστεύω πως η καρδιά είναι το όργανο με το οποίο η συνείδησή μας μεταφέρει στο σώμα μας το αίσθημα της αγάπης (πνεύμα) και ο εγκέφαλος (νους) το όργανο με το οποίο εκείνη μεταφέρει στο σώμα μας το αίσθημα του φόβου και της ανταμοιβής (ύλη).
Η συνείδηση, επομένως, όπου και αν βρίσκεται αυτή, χρησιμοποιεί και τα δύο όργανα για να μιλήσει στο σώμα.
Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο που το όργανο εκφοράς του λόγου (οι φωνητικές χορδές μας) βρίσκεται τοποθετημένο ανάμεσα στα δύο αυτά όργανα...
Μήπως για να ισορροπεί καλά ανάμεσά τους;
Το ουσιαστικό, λοιπόν, ερώτημα, κατά την άποψή μου, δεν είναι το ποια είναι η έδρα της συνείδησής αλλά το αν είναι η συνείδηση αυτή που αποφασίζει σε ποιο από τα δυο όργανα θα δώσει τον λόγο ή αν ακολουθεί και η ίδια οδηγίες κάποιας άλλης μεγαλύτερης Αρχής...
Σε αυτό το ερώτημα δεν έχω ακόμη επιλέξει απάντηση.
Μήπως μπορεί κάποιος να βοηθήσει;
-. 3 Νους και καρδιά
Σε πρoηγούμενο σεμινάριο που έκανα στην Αθήνα για την ενεργειακή φύση του οργανισμού, ακολούθησε την επόμενη ημέρα μια μεγάλη συζήτηση για τη δυσκολία που συναντάει ο άνθρωπος να αποκτήσει ενεργειακή αρμονία, απαραίτητη για την καλή υγεία και ζωή, γι αυτό σκέφτηκα να το συζητήσω και μαζί σας σήμερα.
Ξέροντας τώρα με βεβαιότητα (έχει πια διατυπωθεί ξεκάθαρα από την νεότερη φυσική) πως το σώμα μας το υλικό δεν
είναι τίποτ΄άλλο παρά συμπυκνωμένη ενέργεια, γίνεται πολύ φανερό πως προκειμένου αυτό να λειτουργεί καλά μέσα σε ένα ενεργειακό σύμπαν θα πρέπει η συνολική του ενέργεια να είναι αρμονική.
Τέτοια δηλαδή, που να επιτρέπει την καλή και συντονισμένη λειτουργία του οργανισμού ώστε να είναι ο άνθρωπος υγιής, όπως και την ομαλή και συντονισμένη με τα όνειρά του λειτουργία του ανθρώπου μέσα στο ενεργειακό σύμπαν που τον περιβάλλει, ώστε να ζει αυτός μια όμορφη και δημιουργική ζωή που βοηθάει στην εξέλιξή του.
Η ενεργειακή κατάσταση του οργανισμού εξαρτάται από όσα το σώμα προσλαμβάνει μέσω των αισθήσεών του (τροφή, ήχους, εικόνες κ.λπ) αλλά κυρίως από το πώς τα ερμηνεύει ο νους όλα αυτά και τι συναισθήματα δημιουργεί αυτή η ερμηνεία.
Γνωρίζουμε τώρα, πως τα εξωτερικά ερεθίσματα επιδρούν άμεσα και ερμηνεύονται από τον εγκέφαλο της καρδιάς μας (χωρίς την μεσολάβηση των αισθήσεών μας), ταχύτερα (κατά 0,7 sec) απ΄ότι συμβαίνει με τον εγκέφαλο που κατασκηνώνει στο κρανίο μας και η πληροφορία αυτή μεταφέρεται στη συνέχεια από την καρδιά σε εκείνον.
Αναρωτιέμαι λοιπόν, μήπως αυτό που λέμε "νου" κατασκηνώνει τελικά στη καρδιά μας…
Μήπως η ερμηνεία και η αξιολόγηση των ερεθισμάτων γίνεται στον εγκέφαλο της καρδιάς μας και είναι αυτός που κατευθύνει στη συνέχεια τα ερεθίσματα που φθάνουν από τις αισθήσεις μας στην αμυγδαλή, (τον μικρό αυτόν αδένα του εγκεφάλου για το οποίο σας έχω μιλήσει αρκετές φορές) να ακολουθήσουν σε αυτήν τον έναν από τους δύο δρόμους που τα οδηγούν στα κέντρα του εγκεφάλου.
Τον δρόμο προς το κέντρο του στρες, ή τον δρόμο προς το κέντρο της ανταμοιβής σε αυτόν.
Μετά την πρόσφατη, σχετικά, ανακάλυψη από τους ερευνητές της ύπαρξης αυτών των δύο νευρικών δρόμων στις αμυγδαλές του εγκεφάλου, νομίζω πως η πιο πάνω απορία μου θα πρέπει να είναι ο επόμενος ερευνητικός τους στόχος και εύχομαι σύντομα να έχουμε κάποιες σχετικές πληροφορίες.
Το να τα κατανοήσει κάποιος αυτά δεν είναι πολύ δύσκολο, αν του εξηγηθούν με απλότητα και σαφήνεια.
Η επόμενη κίνηση είναι η δύσκολη… Η εφαρμογή…
Η ερμηνεία και αντιμετώπιση των καταστάσεων, που αντιμετωπίζει κάποιος στη ζωή, με κάποιον θετικό τρόπο, έτσι ώστε να μην διαταράσσεται η ενεργειακή κατάσταση του οργανισμού του λόγω μεγάλης διάρκειας αντίδρασης στρες, δεν είναι εύκολη υπόθεση.
Δεν το έχουμε διδαχθεί, δυστυχώς, αυτό από την παιδική μας ηλικία, όπως θα έπρεπε. Η συναισθηματική νοημοσύνη είναι, όμως, κάτι που διδάσκεται στις μέρες μας και βοηθάει πολύ σε αυτή τη κατεύθυνση, γι αυτό και πρέπει ο καθένας να ασχοληθεί με αυτήν, εάν θέλει να απολαύσει υγεία και χαρά στη ζωή του.
-. 4 Ζωή με οδηγό την καρδιά μας
Έχετε προσέξει πως ότι και να κάνει κάποιος, ότι και να πει, θα υπάρχουν πάντα κάποιοι που θα το εγκρίνουν και θα το επικροτούν και κάποιοι που θα το κατακρίνουν και θα το διακωμωδούν;
Δεν υπάρχει καμιά πιθανότητα να γίνει αποδεκτός κάποιος από όλους, όσο σωστά και αν μιλάει, όσο σωστά και αν σκέφτεται.
Πάντα θα υπάρχουν γι αυτόν επικριτές και εχθροί…
Γι αυτό και δεν πρέπει να μας απασχολεί η γνώμη των άλλων.
Στις αποφάσεις μας πρέπει να ακούμε πάντα την δική μας καρδιά, γιατί αυτή έχει για εμάς τις πληροφορίες για το «σωστό» δρόμο.
Σωστό για εμάς,
που δεν είναι απαραίτητο να ταιριάζει με τα «σωστά» των όσων έχουμε τριγύρω μας και μας επηρεάζουν.
Αυτό είναι, ίσως, το μεγαλύτερο πρόβλημα.
Οι δικοί μας άνθρωποι.
Αυτοί που αγαπάμε, σεβόμαστε, ή που έχουμε απλά μάθει να τους υπακούμε από παιδιά.
Όμως κάθε άνθρωπος έχει ένα διαφορετικό δρόμο να διανύσει μέχρι τον θάνατό του. Έναν δρόμο μοναδικό φτιαγμένο από τις δικές του πληροφορίες και την δική του αντίδραση σε αυτές.
Όσο και αν αγαπάμε ή εμπιστευόμαστε άλλους, η γνώμη τους δεν παύει να προέρχεται από τις δικές τους εμπειρίες και αντιλήψεις.
Αυτή η γνώμη είναι καλό να οδηγεί τα δικά τους βήματα στη ζωή και όχι τα δικά μας, όσο και αν την σεβόμαστε.
Για τη δική μας ζωή ο καλύτερος οδηγός είναι η καρδιά μας.
Το αίσθημα που εκείνη μας δίνει, αίσθημα δυσαρέσκειας ή ευχαρίστησης για κάθε σκέψη και απόφασή μας, είναι αυτό που πρέπει να επηρεάζει τις πράξεις μας.
Πρέπει να φροντίζουμε να είναι, όσο πιο συχνά γίνεται, ικανοποιημένη η καρδιά μας. Να μας δίνει ένα αίσθημα ευχαρίστησης.
Αυτός είναι ο οδηγός μιας καλής ζωής.
Το αν οι πράξεις μας στην πορεία αποδειχθούν σωστές ή λανθασμένες, αυτά είναι τα μαθήματα με τα οποία θα προχωράμε και θα εξελισσόμαστε στο δρόμο της ζωής.
Δεν υπάρχει «λάθος» αν αυτό μας έχει διδάξει κάτι. Είναι απλά μία εμπειρία.
Εμπειρίες αρνητικές και θετικές είναι τα μαθήματα με τα οποία εκπαιδευόμαστε, ωριμάζουμε και εξελισσόμαστε όλοι προς ένα πνευματικότερο εαυτό.
Σημασία έχει να ζούμε πάντα σύμφωνα με τα αισθήματα της καρδιάς μας.
Να αποφεύγουμε ότι την κάνει να νιώθει δυσαρέσκεια και να φροντίζουμε οι σκέψεις και οι πράξεις μας να την κάνουν να νιώθει χαρά.
Μη σας απασχολεί λοιπόν η γνώμη των άλλων φίλες και φίλοι μου.
Πάντα κάποιοι θα σας χλευάζουν ή θα σας μισούν και κάποιοι άλλοι θα σας αγαπούν και θα σας θαυμάζουν.
Δεν πρέπει να επιτρέπετε στις γνώμες των άλλων να επηρεάζουν την δική σας ενέργεια, γιατί με αυτήν πορεύεστε στη ζωή.
Η συνολική ενέργειά σας οδηγεί τα βήματά σας μέσα στο ενεργειακό μας σύμπαν και εξαρτάται απόλυτα αυτή από τα αισθήματα της καρδιάς σας, σύμφωνα με την νέα βιολογία.
Φροντίστε λοιπόν να νιώθετε καλά στη καρδιά σας με ότι σκέφτεστε και κάνετε, αν επιθυμείτε μία καλή ζωή και αφήστε τους άλλους να σκέφτονται για εσάς ότι θέλουν...
Είναι δικό τους πρόβλημα...
-. 5 Περί ψυχής
Μου ζητήθηκε από έναν φίλο να πω την άποψή μου για το θέμα της ψυχής.
Και μια που βρήκα λίγο χρόνο σήμερα σκέφτηκα να το κάνω.
Έχω πολλές φορές στο παρελθόν εκφράσει τις απόψεις μου για τη ζωή, και όλα τα σχετικά με αυτή.
Κάποιες φορές σας την έχω περιγράψει σαν μία θεατρική παράσταση.
Όπως στην ανάρτηση που μπορείτε να δείτε κάνοντας κλικ εδώ.
Όσο τα χρόνια περνούν όμως και παρατηρώ τα όσα συμβαίνουν τόσο σε μένα όσο και στους γύρω μου, τόσο οι απόψεις μου αλλάζουν λίγο-λίγο και κάνουν όλο και πιο ξεκάθαρα τα πράγματα στα μάτια μου.
Ή μήπως πιο μπερδεμένα;;;
Όπως και να’ χει η σημερινή μου άποψη για τη ζωή και το ρόλο μας ως άνθρωποι σε τούτον τον πλανήτη είναι η εξής:
Είμαστε μαριονέτες!
Το όμορφα ή άσχημα ντυμένο υλικό μας σώμα δεν είναι παρά η κούκλα που κινεί η ψυχή μας (πνεύμα, ανώτερος εαυτός κ.λπ) με αόρατα νήματα.
Η ψυχή μας είναι κατά την άποψή μου ο χειριστής της κούκλας.
Άλλος όμως είναι ο σκηνοθέτης όπως και ο συγγραφέας του έργου από τον οποίο παίρνει εκείνη τις εντολές…
Η κούκλα είναι μία πολύ εξελιγμένης τεχνολογίας κατασκευή, που χάρη σε ένα κομπιούτερ που κρύβει στο κεφάλι της μπορεί να παίρνει αποφάσεις για τις κινήσεις της (ελεύθερη βούληση)…
Σκεφθείτε όμως τι γίνεται όταν αυτές οι κινήσεις δεν είναι σύμφωνες με τις προσπάθειες κίνησής της από τον χειριστή, ο οποίος προσπαθεί να την κάνει να παίξει τον ρόλο της παράστασης που έχει αποφασιστεί από τον συγγραφέα και τον σκηνοθέτη…
Οι κινήσεις αυτές κάνουν τη κούκλα να παιδεύεται, να κινείται γύρω από τον εαυτό της, μπερδεύοντας τα νήματα που την κρατούν δεμένη με τη ψυχή της και να μην παίζει σωστά τον ρόλο που της έχει ανατεθεί σύμφωνα με τις ικανότητες με τις οποίες την έχει προικίσει φτιάχνοντάς την ο συγγραφέας του έργου.
Με τον τρόπο αυτό, όχι μόνον η συγκεκριμένη κούκλα ζει μια δύσκολη ζωή δίχως πραγματική ικανοποίηση αλλά και όλο το έργο καθυστερεί να αναπτυχθεί, δυστυχώς…
Τι πρέπει κάθε κούκλα να κάνει λοιπόν για να βοηθήσει τον εαυτό της αλλά και όλους όσους συμμετέχουν στο έργο που παίζεται στον πλανήτη;
Μα να μάθει να επικοινωνεί με τον χειριστή της!
Και ο σωστότερος τρόπος επικοινωνίας με αυτόν είναι μέσω της καρδιάς της.
Αυτή νιώθει καλά όταν η επικοινωνία είναι ανοιχτή και δεν νιώθει καλά όταν η επικοινωνία είναι κλειστή, πράγμα που σημαίνει, πως σε αυτή τη περίπτωση ο εγκέφαλός οδηγεί την κούκλα σε λάθος δρόμο…
Το έχουν πει πολλοί και το έχω επαναλάβει κι εγώ, πως το καλύτερο GPS στη ζωή είναι η καρδιά μας.
Και μέχρι τώρα δίδασκα πως αυτό σημαίνει βιολογικά (μη ξεχνάτε πως είμαι γιατρός και η σκέψη μου περάνει πάντα μέσα από τη βιολογία) ότι όταν έχουμε θετικά συναισθήματα (νιώθουμε καλά) η συνολική ενέργεια του οργανισμού μας είναι συνεκτική (αρμονική- coherent) γιατί επηρεάζεται αυτή από τη λειτουργία της καρδιάς μας, πράγμα που οδηγεί σε καλή υγεία, όπως σας ανέφερα και στην τελευταία ανάρτηση της μικρής σειράς με θέμα την Συναισθηματική νοημοσύνη.
Σήμερα πάω το θέμα αυτό ένα βήμα παρακάτω.
Η καρδιά μας είναι πράγματι το καλύτερο GPS για την καθοδήγησή μας προς την υγεία, η οποία επιτυγχάνεται μέσα από την σωστή σύνδεση με τη ψυχή μας.
Προκειμένου να μπορεί κάποιος να οδηγείται από τη καρδιά του, όμως, πρέπει να ασκηθεί στη σιωπή.
Αυτή, χαλαρώνοντας τον εγκέφαλό μας, βοηθάει να αφουγκραζόμαστε καλύτερα τη καρδιά μας.
Με αγάπη
-. 5 Περί ψυχής
Μου ζητήθηκε από έναν φίλο να πω την άποψή μου για το θέμα της ψυχής.
Και μια που βρήκα λίγο χρόνο σήμερα σκέφτηκα να το κάνω.
Έχω πολλές φορές στο παρελθόν εκφράσει τις απόψεις μου για τη ζωή, και όλα τα σχετικά με αυτή.
Κάποιες φορές σας την έχω περιγράψει σαν μία θεατρική παράσταση.
Όπως στην ανάρτηση που μπορείτε να δείτε κάνοντας κλικ εδώ.
Όσο τα χρόνια περνούν όμως και παρατηρώ τα όσα συμβαίνουν τόσο σε μένα όσο και στους γύρω μου, τόσο οι απόψεις μου αλλάζουν λίγο-λίγο και κάνουν όλο και πιο ξεκάθαρα τα πράγματα στα μάτια μου.
Ή μήπως πιο μπερδεμένα;;;
Όπως και να’ χει η σημερινή μου άποψη για τη ζωή και το ρόλο μας ως άνθρωποι σε τούτον τον πλανήτη είναι η εξής:
Είμαστε μαριονέτες!
Το όμορφα ή άσχημα ντυμένο υλικό μας σώμα δεν είναι παρά η κούκλα που κινεί η ψυχή μας (πνεύμα, ανώτερος εαυτός κ.λπ) με αόρατα νήματα.
Η ψυχή μας είναι κατά την άποψή μου ο χειριστής της κούκλας.
Άλλος όμως είναι ο σκηνοθέτης όπως και ο συγγραφέας του έργου από τον οποίο παίρνει εκείνη τις εντολές…
Η κούκλα είναι μία πολύ εξελιγμένης τεχνολογίας κατασκευή, που χάρη σε ένα κομπιούτερ που κρύβει στο κεφάλι της μπορεί να παίρνει αποφάσεις για τις κινήσεις της (ελεύθερη βούληση)…
Σκεφθείτε όμως τι γίνεται όταν αυτές οι κινήσεις δεν είναι σύμφωνες με τις προσπάθειες κίνησής της από τον χειριστή, ο οποίος προσπαθεί να την κάνει να παίξει τον ρόλο της παράστασης που έχει αποφασιστεί από τον συγγραφέα και τον σκηνοθέτη…
Οι κινήσεις αυτές κάνουν τη κούκλα να παιδεύεται, να κινείται γύρω από τον εαυτό της, μπερδεύοντας τα νήματα που την κρατούν δεμένη με τη ψυχή της και να μην παίζει σωστά τον ρόλο που της έχει ανατεθεί σύμφωνα με τις ικανότητες με τις οποίες την έχει προικίσει φτιάχνοντάς την ο συγγραφέας του έργου.
Με τον τρόπο αυτό, όχι μόνον η συγκεκριμένη κούκλα ζει μια δύσκολη ζωή δίχως πραγματική ικανοποίηση αλλά και όλο το έργο καθυστερεί να αναπτυχθεί, δυστυχώς…
Τι πρέπει κάθε κούκλα να κάνει λοιπόν για να βοηθήσει τον εαυτό της αλλά και όλους όσους συμμετέχουν στο έργο που παίζεται στον πλανήτη;
Μα να μάθει να επικοινωνεί με τον χειριστή της!
Και ο σωστότερος τρόπος επικοινωνίας με αυτόν είναι μέσω της καρδιάς της.
Αυτή νιώθει καλά όταν η επικοινωνία είναι ανοιχτή και δεν νιώθει καλά όταν η επικοινωνία είναι κλειστή, πράγμα που σημαίνει, πως σε αυτή τη περίπτωση ο εγκέφαλός οδηγεί την κούκλα σε λάθος δρόμο…
Το έχουν πει πολλοί και το έχω επαναλάβει κι εγώ, πως το καλύτερο GPS στη ζωή είναι η καρδιά μας.
Και μέχρι τώρα δίδασκα πως αυτό σημαίνει βιολογικά (μη ξεχνάτε πως είμαι γιατρός και η σκέψη μου περάνει πάντα μέσα από τη βιολογία) ότι όταν έχουμε θετικά συναισθήματα (νιώθουμε καλά) η συνολική ενέργεια του οργανισμού μας είναι συνεκτική (αρμονική- coherent) γιατί επηρεάζεται αυτή από τη λειτουργία της καρδιάς μας, πράγμα που οδηγεί σε καλή υγεία, όπως σας ανέφερα και στην τελευταία ανάρτηση της μικρής σειράς με θέμα την Συναισθηματική νοημοσύνη.
Σήμερα πάω το θέμα αυτό ένα βήμα παρακάτω.
Η καρδιά μας είναι πράγματι το καλύτερο GPS για την καθοδήγησή μας προς την υγεία, η οποία επιτυγχάνεται μέσα από την σωστή σύνδεση με τη ψυχή μας.
Προκειμένου να μπορεί κάποιος να οδηγείται από τη καρδιά του, όμως, πρέπει να ασκηθεί στη σιωπή.
Αυτή, χαλαρώνοντας τον εγκέφαλό μας, βοηθάει να αφουγκραζόμαστε καλύτερα τη καρδιά μας.
Με αγάπη
Τρίτη 21 Νοεμβρίου 2023
Το Πείραμα Rosenhan, που άλλαξε τον κόσμο της Ψυχιατρικής
από την Ειρήνη Καρύδη-Ζιώρη :https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=pfbid02V8XdqufX8m1JhQtqu7WYg622Lx9ZrcRYB8mKGyQ7JZ6KyNtQvoXrfbji2uL3wogBl&id=100078487148115
Την δεκαετία του ’70, η ψυχιατρική έχαιρε απίστευτης εκτίμησης και ουδείς σκεφτόταν να την αμφισβητήσει, εκτος από τον David Rosenhan
Το πείραμα του είχε τίτλο:
On being sane in insane place κι έγινε η αφορμή για πολλές αλλαγές, αν μη τι άλλο, στη βίβλο των ψυχιάτρων, το περίφημο D.S.M. - Diagnostic Statistic Manual
Η μεγαλύτερη αξία του πειράματος, είναι ότι έβαλε τα θεμέλια για να αμφισβητηθούν οι επιστημονικές γνωματεύσεις και ν’ αναδειχτούν τα στερεότυπα, βάση των οποίων οι ψυχίατροι ταξινομούν τους ‘ασθενείς’.
Τι έκανε λοιπόν ο Rosenhan, που τότε δεν κατείχε καμία θέση κύρους (μετέπειτα δίδαξε στο Stanford);
Ζήτησε από 8 ανθρώπους (μια νοικοκυρά, ένα ζωγράφο, τρεις ψυχολόγους, έναν ψυχίατρο, έναν μεταπτυχιακό φοιτητή και έναν παιδίατρο),
να υποκριθούν τους ψυχικά πάσχοντες, για να δει αν οι ψυχίατροι των αντίστοιχων ψυχιατρείων στα οποία θα παρουσιαζόντουσαν οι ψευδοασθενείς, μπορούσαν όντως να καταλάβουν την ‘απάτη’.
Οι οδηγίες που είχαν τα άτομα αυτά, ήταν οι εξής:
πέντε μέρες, πριν από την ημερομηνία που θα παρουσιαζόντουσαν στα διάφορα ιδρύματα, να σταματήσουν να κάνουν ντους, να ξυρίζονται και να βουρτσίζουν τα δόντια τους.
Κι όταν θα παρουσιαζόντουσαν, να έλεγαν ότι ακούν μια φωνή που τους λέει: «γκντουπ!» (στο πείραμα οι αμερικάνικες λέξεις ήταν σαν βγαλμένες από καρτούν π.χ. «Quack», κι οι φωνές υποτίθεται πως έλεγαν “empty,” “hollow,” και “thud” δηλαδή «άδειο», «κοίλο», «κάτι που κάνει θόρυβο»).
Ο λόγος που ο πειραματιστής έκανε αυτή την επιλογή, είναι ότι είχε ψάξει και είχε βρει, ότι πουθενά στην βιβλιογραφία δεν αναφέρονταν περιστατικά ανθρώπων, που να άκουγαν φωνές, με προφανή παραπομπή σε κινούμενα σχέδια.
Πέραν αυτών των οδηγιών, τους ζήτησε να απαντήσουν ειλικρινά σε κάθε ερώτηση που θα τους γίνει απ’ το νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό,
αποκρύπτοντας μόνο το αληθινό τους όνομα καθώς και το επάγγελμά τους και να μην προσποιηθούν κανένα, μα κανένα άλλο σύμπτωμα.
Σε περίπτωση που τους γινόταν εισαγωγή, αμέσως έπρεπε να πουν πως η φωνή εξαφανίστηκε και αισθάνονται περίφημα.
Το παράδειγμά τους ακολούθησε κι ο ίδιος ο ερευνητής, μιας και ήθελε ιδίοις όμασι να διαπιστώσει, τι θα συμβεί.
Αναρωτιέστε για το αποτέλεσμα;
Όλοι τους εισήχθησαν σε ψυχιατρεία με διάγνωση σχιζοφρένειας πλην ενός που διεγνώσθη ως μανιοκαταθλιπτικός, έλαβαν φαρμακευτική αγωγή, πάμπολλα χάπια τους δίνονταν τρεις φορές τη μέρα κι ευτυχώς είχαν εκπαιδευτεί να τα φτύνουν,
και παρέμειναν ως νοσηλευόμενοι από 7 ως 52 μέρες, μέσος όρος 19 μέρες εγκλεισμού, αν και πλέον συμπεριφέρονταν απολύτως φυσιολογικά.
Μάλιστα, το ότι κρατούσε σημειώσεις ο Rosenhan, θεωρήθηκε ως ένα ακόμα σύμπτωμα της σχιζοφρένειας του!
Αν κατάλαβαν κάποιοι ότι αυτοί οι 8 ‘ασθενείς’ προσποιούνταν;
Μα βέβαια.
Οι άλλοι νοσηλευόμενοι!
Οι οποίοι τους πλησίαζαν και τους δήλωναν ξεκάθαρα πως έχουν καταλάβει πως δεν είναι τρελοί και άρα για άλλο λόγο βρίσκονται εκεί.
Ένας μάλιστα ρώτησε τον Rosenham, αν κάνει κρυφά, έλεγχο στο νοσοκομείο..
Τι έγινε μετά τη δημοσίευση αυτού του πειράματος;
Πολλά.
Ο Rosenhan δέχτηκε κριτική, οι ψυχίατροι εξανέστηκαν, το σύστημα θορυβήθηκε κι από κάποιο νοσοκομείο έγινε η ‘πρόταση’ στον ερευνητή, να στείλει μες τους επόμενους 3 μήνες, όσους ψευδοασθενείς θέλει κι οι ψυχίατροι, θα τους ξεσκεπάσουν.
Εκείνος δέχτηκε την πρόκληση τους κι όταν πέρασε το τρίμηνο, το προσωπικό του νοσοκομείου, ανέφερε στον Rosenhan, ότι με επιτυχία είχαν ανακαλύψει 41 ψευδοασθενείς!
Μόνο που εκείνος, δεν τους είχε στείλει κανέναν…
`````````
David Rosenhan
Rosenhan experiment
Σαράντα χρόνια αργότερα, η ψυχολόγος και συγγραφέας εκλαϊκευμένων επιστημονικών βιβλίων Lauren Slater θέλησε να επαναλάβει μόνη της το πείραμα του Rosenhan. Παρουσιάσθηκε σε οκτώ νοσοκομεία των Η.Π.Α. λέγοντας, όπως και οι ψευδοασθενείς του Rosenhan, ότι εδώ και κάποιο διάστημα ακούει μια φωνή να της επαναλαμβάνει τη λέξη "thud" χωρίς να αναφέρει κανένα άλλο σύμπτωμα.
Η Lauren Slater παρατήρησε ότι πολλά πράγματα είχαν αλλάξει από την εποχή που ο Ρόζενχαν δημοσίευσε τη μελέτη του:
Οι ψυχίατροι ήταν κατά κανόνα ευγενικοί απέναντί της, με ειλικρινή διάθεση να τη βοηθήσουν, και πουθενά δεν συνάντησε την απαξιωτική συμπεριφορά του προσωπικού που στιγμάτιζε στη μελέτη του ο Rosenhan.
Κανείς από τους ψυχιάτρους που την εξέτασαν δεν θεώρησε ότι υπήρχε αναγκαιότητα εισαγωγής της στο νοσοκομείο.
Σχεδόν όλοι τους, όμως, "διέγνωσαν", κατάθλιψη με ψυχωτικά χαρακτηριστικά ή ψυχωτική κατάθλιψη και της συνταγογράφησαν με μεγάλη ευκολία αντιψυχωτικά και αντικαταθλιπτικά φάρμακα
Το "πείραμα" της Lauren Slater, αν και δεν έχει τις προδιαγραφές ενός επιστημονικού πειράματος, καταδεικνύει ωστόσο ότι, παρά τις όποιες προόδους, η εγκυρότητα της ψυχιατρικής διάγνωσης παραμένει και στις μέρες μας προβληματική.
Το πείραμα του Rosenhan ενέπνευσε τη σύγχρονη όπερα
Το 2008, ο Βρετανός συνθέτης Tim Benjamin εμπνεόμενος από το άρθρο του Rosenhan "On Being Sane in Insane Places" - Υγιείς σε μέρη για παράφρονες, δημιούργησε την ομώνυμη μοντέρνα όπερα, η οποία παρουσιάσθηκε στο κοινό με διευθυντή ορχήστρας τον Έκτορα Ταρτανή.
Την δεκαετία του ’70, η ψυχιατρική έχαιρε απίστευτης εκτίμησης και ουδείς σκεφτόταν να την αμφισβητήσει, εκτος από τον David Rosenhan
Το πείραμα του είχε τίτλο:
On being sane in insane place κι έγινε η αφορμή για πολλές αλλαγές, αν μη τι άλλο, στη βίβλο των ψυχιάτρων, το περίφημο D.S.M. - Diagnostic Statistic Manual
Η μεγαλύτερη αξία του πειράματος, είναι ότι έβαλε τα θεμέλια για να αμφισβητηθούν οι επιστημονικές γνωματεύσεις και ν’ αναδειχτούν τα στερεότυπα, βάση των οποίων οι ψυχίατροι ταξινομούν τους ‘ασθενείς’.
Τι έκανε λοιπόν ο Rosenhan, που τότε δεν κατείχε καμία θέση κύρους (μετέπειτα δίδαξε στο Stanford);
Ζήτησε από 8 ανθρώπους (μια νοικοκυρά, ένα ζωγράφο, τρεις ψυχολόγους, έναν ψυχίατρο, έναν μεταπτυχιακό φοιτητή και έναν παιδίατρο),
να υποκριθούν τους ψυχικά πάσχοντες, για να δει αν οι ψυχίατροι των αντίστοιχων ψυχιατρείων στα οποία θα παρουσιαζόντουσαν οι ψευδοασθενείς, μπορούσαν όντως να καταλάβουν την ‘απάτη’.
Οι οδηγίες που είχαν τα άτομα αυτά, ήταν οι εξής:
πέντε μέρες, πριν από την ημερομηνία που θα παρουσιαζόντουσαν στα διάφορα ιδρύματα, να σταματήσουν να κάνουν ντους, να ξυρίζονται και να βουρτσίζουν τα δόντια τους.
Κι όταν θα παρουσιαζόντουσαν, να έλεγαν ότι ακούν μια φωνή που τους λέει: «γκντουπ!» (στο πείραμα οι αμερικάνικες λέξεις ήταν σαν βγαλμένες από καρτούν π.χ. «Quack», κι οι φωνές υποτίθεται πως έλεγαν “empty,” “hollow,” και “thud” δηλαδή «άδειο», «κοίλο», «κάτι που κάνει θόρυβο»).
Ο λόγος που ο πειραματιστής έκανε αυτή την επιλογή, είναι ότι είχε ψάξει και είχε βρει, ότι πουθενά στην βιβλιογραφία δεν αναφέρονταν περιστατικά ανθρώπων, που να άκουγαν φωνές, με προφανή παραπομπή σε κινούμενα σχέδια.
Πέραν αυτών των οδηγιών, τους ζήτησε να απαντήσουν ειλικρινά σε κάθε ερώτηση που θα τους γίνει απ’ το νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό,
αποκρύπτοντας μόνο το αληθινό τους όνομα καθώς και το επάγγελμά τους και να μην προσποιηθούν κανένα, μα κανένα άλλο σύμπτωμα.
Σε περίπτωση που τους γινόταν εισαγωγή, αμέσως έπρεπε να πουν πως η φωνή εξαφανίστηκε και αισθάνονται περίφημα.
Το παράδειγμά τους ακολούθησε κι ο ίδιος ο ερευνητής, μιας και ήθελε ιδίοις όμασι να διαπιστώσει, τι θα συμβεί.
Αναρωτιέστε για το αποτέλεσμα;
Όλοι τους εισήχθησαν σε ψυχιατρεία με διάγνωση σχιζοφρένειας πλην ενός που διεγνώσθη ως μανιοκαταθλιπτικός, έλαβαν φαρμακευτική αγωγή, πάμπολλα χάπια τους δίνονταν τρεις φορές τη μέρα κι ευτυχώς είχαν εκπαιδευτεί να τα φτύνουν,
και παρέμειναν ως νοσηλευόμενοι από 7 ως 52 μέρες, μέσος όρος 19 μέρες εγκλεισμού, αν και πλέον συμπεριφέρονταν απολύτως φυσιολογικά.
Μάλιστα, το ότι κρατούσε σημειώσεις ο Rosenhan, θεωρήθηκε ως ένα ακόμα σύμπτωμα της σχιζοφρένειας του!
Αν κατάλαβαν κάποιοι ότι αυτοί οι 8 ‘ασθενείς’ προσποιούνταν;
Μα βέβαια.
Οι άλλοι νοσηλευόμενοι!
Οι οποίοι τους πλησίαζαν και τους δήλωναν ξεκάθαρα πως έχουν καταλάβει πως δεν είναι τρελοί και άρα για άλλο λόγο βρίσκονται εκεί.
Ένας μάλιστα ρώτησε τον Rosenham, αν κάνει κρυφά, έλεγχο στο νοσοκομείο..
Τι έγινε μετά τη δημοσίευση αυτού του πειράματος;
Πολλά.
Ο Rosenhan δέχτηκε κριτική, οι ψυχίατροι εξανέστηκαν, το σύστημα θορυβήθηκε κι από κάποιο νοσοκομείο έγινε η ‘πρόταση’ στον ερευνητή, να στείλει μες τους επόμενους 3 μήνες, όσους ψευδοασθενείς θέλει κι οι ψυχίατροι, θα τους ξεσκεπάσουν.
Εκείνος δέχτηκε την πρόκληση τους κι όταν πέρασε το τρίμηνο, το προσωπικό του νοσοκομείου, ανέφερε στον Rosenhan, ότι με επιτυχία είχαν ανακαλύψει 41 ψευδοασθενείς!
Μόνο που εκείνος, δεν τους είχε στείλει κανέναν…
`````````
David Rosenhan
Rosenhan experiment
Σαράντα χρόνια αργότερα, η ψυχολόγος και συγγραφέας εκλαϊκευμένων επιστημονικών βιβλίων Lauren Slater θέλησε να επαναλάβει μόνη της το πείραμα του Rosenhan. Παρουσιάσθηκε σε οκτώ νοσοκομεία των Η.Π.Α. λέγοντας, όπως και οι ψευδοασθενείς του Rosenhan, ότι εδώ και κάποιο διάστημα ακούει μια φωνή να της επαναλαμβάνει τη λέξη "thud" χωρίς να αναφέρει κανένα άλλο σύμπτωμα.
Η Lauren Slater παρατήρησε ότι πολλά πράγματα είχαν αλλάξει από την εποχή που ο Ρόζενχαν δημοσίευσε τη μελέτη του:
Οι ψυχίατροι ήταν κατά κανόνα ευγενικοί απέναντί της, με ειλικρινή διάθεση να τη βοηθήσουν, και πουθενά δεν συνάντησε την απαξιωτική συμπεριφορά του προσωπικού που στιγμάτιζε στη μελέτη του ο Rosenhan.
Κανείς από τους ψυχιάτρους που την εξέτασαν δεν θεώρησε ότι υπήρχε αναγκαιότητα εισαγωγής της στο νοσοκομείο.
Σχεδόν όλοι τους, όμως, "διέγνωσαν", κατάθλιψη με ψυχωτικά χαρακτηριστικά ή ψυχωτική κατάθλιψη και της συνταγογράφησαν με μεγάλη ευκολία αντιψυχωτικά και αντικαταθλιπτικά φάρμακα
Το "πείραμα" της Lauren Slater, αν και δεν έχει τις προδιαγραφές ενός επιστημονικού πειράματος, καταδεικνύει ωστόσο ότι, παρά τις όποιες προόδους, η εγκυρότητα της ψυχιατρικής διάγνωσης παραμένει και στις μέρες μας προβληματική.
Το πείραμα του Rosenhan ενέπνευσε τη σύγχρονη όπερα
Το 2008, ο Βρετανός συνθέτης Tim Benjamin εμπνεόμενος από το άρθρο του Rosenhan "On Being Sane in Insane Places" - Υγιείς σε μέρη για παράφρονες, δημιούργησε την ομώνυμη μοντέρνα όπερα, η οποία παρουσιάσθηκε στο κοινό με διευθυντή ορχήστρας τον Έκτορα Ταρτανή.
Ινδία, το μεγαλύτερο φαρμακείο του κόσμου: Όταν η φαρμακοβιομηχανία σκοτώνει για το κέρδος
Η Ινδία είναι σήμερα ο δεύτερος μεγαλύτερος παραγωγός φαρμακευτικών προϊόντων στον κόσμο και στοχεύει να κατακτήσει την πρώτη θέση μέχρι το 2030.
Τα τελευταία 20 χρόνια, η ινδική κυβέρνηση έχει επενδύσει κυρίως στην παραγωγή φαρμάκων σε μια πόλη στα νότια της χώρας: Hyderabad.
Στην πόλη των 8 εκατομμυρίων κατοίκων, τα εργοστάσια των φαρμακευτικών κολοσσών από όλο τον κόσμο έδωσαν στην περιοχή μια άνευ προηγουμένου οικονομική άνθιση.
Σχεδόν το 30 % των ευρωπαϊκών φαρμάκων εισάγεται από την Ινδία και τα περισσότερα από αυτά παράγονται στο Hyderabad.
Οι κάτοικοι όμως υποφέρουν από τις συνέπειες.
Πολλοί τοπικοί επιστήμονες συμφωνούν: μια οικολογική, ανθρώπινη και υγειονομική καταστροφή βρίσκεται προ των πυλών.
Γι’ αυτούς, καρκίνοι, παραμορφώσεις και αιφνίδιοι θάνατοι συνδέονται με την ανεξέλεγκτη απόρριψη λυμάτων από τη φαρμακοβιομηχανία.
Για να καλύψει την αυξανόμενη ζήτηση από τις δυτικές χώρες, η ινδική κυβέρνηση σχεδιάζει την κατασκευή της Pharma City, ενός τεράστιου έργου που θα αποτελέσει την αιχμή του δόρατος της ινδικής οικονομίας.
Χιλιάδες εργοστάσια πρόκειται να κατασκευαστούν σε μια έκταση μεγέθους 14.000 γηπέδων ποδοσφαίρου, καθιστώντας την Ινδία τον μεγαλύτερο παραγωγό φαρμακευτικών προϊόντων στον κόσμο.
Απο το Γαλλο-Γερμανικό ArteTV, 02/06/2023
https://www.arte.tv/en/videos/113917-000-A/arte-reportage/
Επιμέλεια υποτιτλισμού:
Επιστήμονες για την Υγεία και την Ελευθερία
www.eyewideopen.org
https://t.me/corona_Greece
https://www.arte.tv/en/videos/113917-000-A/arte-reportage/
Επιμέλεια υποτιτλισμού:
Επιστήμονες για την Υγεία και την Ελευθερία
www.eyewideopen.org
https://t.me/corona_Greece
Ο προγραμματισμένος τοκετός στο σπίτι με Μαία στην Ελλάδα. Η σχέση των γυναικών με τις Μαίες που τον αναλαμβάνουν.
από το χρονολόγιο της Irene Athina Avramidou:https://www.facebook.com/ireneathina.avramidou/posts/pfbid03PxM62xkhfQ4t8gYrxHFYYRae9hjfR66vwqNwpjje829AFevesEmNxqV2Wa6WF8fl
Σας παρουσιάζω την περίληψη της μεταπτυχιακής μου εργασίας που με πολύ κόπο ολοκλήρωσα το 2019. Με την πολύτιμη βοήθεια της Επιβλέπουσας Καθηγήτριας μου Victoria Vivilaki
Σας παρουσιάζω την περίληψη της μεταπτυχιακής μου εργασίας που με πολύ κόπο ολοκλήρωσα το 2019. Με την πολύτιμη βοήθεια της Επιβλέπουσας Καθηγήτριας μου Victoria Vivilaki
Με ένα μεγάλο δείγμα γυναικών (250) που επέλεξαν να γεννήσουν προγραμματισμένα στο σπίτι με Μαία στην Ελλάδα, τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής καταδεικνύουν τη σχέση που υπάρχει μεταξύ των γυναικών και των μαιών τους καθώς επίσης και τα περιγεννητικά αποτελέσματα που προκύπτουν από τους τοκετούς αυτούς.
-----
-. Τίτλος Εργασίας: Ο προγραμματισμένος τοκετός στο σπίτι με Μαία στην Ελλάδα. Η σχέση των γυναικών με τις Μαίες που τον αναλαμβάνουν.
-. Μεταπτυχιακή Φοιτήτρια: Ειρήνη – Αθηνά Αβραμίδου
Υπό την επίβλεψη της Επίκουρης καθηγήτριας Βικτωρίας Βιβιλάκη
Ημερομηνία: Σεπτέμβριος 2019
-. Εισαγωγή: Ο τοκετός στο σπίτι στην Ελλάδα αποτελεί θέμα πολλών αντιπαραθέσεων ανάμεσα στους επαγγελματίες υγείας. H υπάρχουσα βιβλιογραφία έως σήμερα ασχολείται κυρίως με την ασφάλεια του τοκετού στο σπίτι και τα περιγεννητικά αποτελέσματα. Σημαντικός παράγοντας για την ασφάλεια αλλά και την εμπειρία του τοκετού στο σπίτι αποτελεί η σχέση μεταξύ γυναικών και μαιών που τον αναλαμβάνουν. Είναι ένα θέμα που στον Ελλαδικό χώρο δεν έχει διερευνηθεί, ενώ τα αποτελέσματα της παρούσας έρευνας μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να βελτιωθούν οι υπηρεσίες μαιευτικής φροντίδας από τις μαίες που αναλαμβάνουν κατ’ οίκον τοκετό.
-. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν να περιγράψει τη σχέση που δημιουργείται μεταξύ των γυναικών που επιλέγουν να γεννήσουν προγραμματισμένα στο σπίτι και των μαιών τους. Επίσης να αναδείξει τα περιγεννητικά αποτελέσματα, σκιαγραφώντας και αξιολογώντας τις μαιευτικές υπηρεσίες που παρέχονται από τις ελεύθερες επαγγελματίες μαίες που πραγματοποιούν τοκετούς στο σπίτι.
-. Υλικό και Μέθοδος: Χρησιμοποιήθηκε ανώνυμο δομημένο ηλεκτρονικό ερωτηματολόγιο, που δημιουργήθηκε σύμφωνα με τους αντικειμενικούς στόχους της έρευνας (Mothers to Midwives Relationship Scale - MMRS). Τα ερωτηματολόγια συμπληρώθηκαν από 250 γυναίκες που γέννησαν προγραμματισμένα στο σπίτι με μαίες στην Ελληνική επικράτεια, το διάστημα 2010 - 2017. Η μελέτη υλοποιήθηκε τη χρονική περίοδο Ιανουάριο 2018 - Απρίλιο 2018.
-. Αποτελέσματα: Η πλειοψηφία των γυναικών που επέλεξαν να γεννήσουν στο σπίτι ανέπτυξαν μια σχέση εμπιστοσύνης, αγάπης, σεβασμού και εκτίμησης με τις μαίες τους. Μέσα από τις απόψεις των γυναικών, οι μαίες φάνηκε να είναι υποστηρικτικές, συμπονετικές, επιστημονικά καταρτισμένες, με αυτοπεποίθηση στις γνώσεις και τις δεξιότητες τους ενώ παράλληλα ενέπνεαν ηρεμία και σιγουριά στις γυναίκες που γεννούσαν στο σπίτι. Παράλληλα, ο χρόνος που διέθεταν οι μαίες στις μητέρες για να τις ακούσουν, αλλά και η σωματική επαφή είναι δυο στοιχεία που επίσης φάνηκε να ενδυναμώνουν τη σχέση μεταξύ γυναικών και μαιών. Από την μελέτη 250 τοκετών στο σπίτι, προέκυψαν ελάχιστες μαιευτικές παρεμβάσεις και επιπλοκές. Επίσης υπήρξαν υψηλές βαθμολογίες Apgar Score στα νεογνά και επιτυχημένος αποκλειστικός μητρικός θηλασμός μέχρι το πρώτο εξάμηνο της ζωής των βρεφών.
-. Συμπεράσματα: Οι γυναίκες που επέλεξαν να γεννήσουν προγραμματισμένα στο σπίτι με μαίες στην Ελλάδα, φάνηκαν ικανοποιημένες από τις μαίες τους και ανέπτυξαν μια καλή σχέση μαζί τους. Η ανάπτυξη μιας υποστηρικτικής σχέσης μεταξύ των γυναικών και των μαιών τους είναι απαραίτητη κατά τη διάρκεια αυτής της μετάβασης στη γονεϊκότητα. Η καλή σχέση μεταξύ γυναικών και μαιών, φαίνεται να προάγει τη θετική εξέλιξη του τοκετού στο σπίτι, ενώ βελτιώνει τα περιγεννητικά αποτελέσματα. Τα αποτελέσματα της παρούσας έρευνας, θα βοηθήσουν τις μαίες να προσφέρουν ολιστική φροντίδα ανώτερης ποιότητας στις γυναίκες κατά τη διάρκεια του κατ’ οίκον τοκετού. Ακόμη, θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα πλαίσιο καθοδήγησης για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής στη φροντίδα μητρότητας, για τη βελτίωση των συνθηκών τοκετού στο σπίτι στην Ελλάδα.
Κυριακή 19 Νοεμβρίου 2023
επειδή μου αρέσουν οι απλέ γεύσεις - νόστιμη αγαπημένη χορτόπιτα με άγρια χόρτα εποχής
Θα χρειαστώ
για το φύλο
4 αυγά καλά χτυπημένα
320gr. γιαούρτη
1 ποτήρι του κρασιού λάδι
1 κ.σ baking powder
500gr. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
για την γέμιση
άγρια χόρτα και μυρωδικά εποχής,
για το φύλο
4 αυγά καλά χτυπημένα
320gr. γιαούρτη
1 ποτήρι του κρασιού λάδι
1 κ.σ baking powder
500gr. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
για την γέμιση
άγρια χόρτα και μυρωδικά εποχής,
πράσο,
φρέσκα κρεμμυδάκια,
2 κρεμμύδια ξερά,
αλάτι - ανάλογα το πόσο αλμυρή ή όχι είναι η φέτα
αλάτι - ανάλογα το πόσο αλμυρή ή όχι είναι η φέτα
πιπέρι και
τζίντζερ, όσο μας αρέσει
φέτα κατά βούληση,
λάδι για τα χέρια για το ταψί.
και
-. σε απλωτό σκεύος γιαχνίζω - με τη σειρά- τα ψιλοκομμένα κρεμμύδια,
-. σε απλωτό σκεύος γιαχνίζω - με τη σειρά- τα ψιλοκομμένα κρεμμύδια,
το πράσο,
τα κρεμμυδάκια και στη συνέχεια, όλα μου τα χόρτα και τα μυρωδικά, αφού τα έχω πλύνει,
τα έχω αλατίσει και τα έχω στύψει ελαφρά με τα χέρια μου για να φύγουν τα νερά τους!
σημείωση: απλά γιαχνίζω, δεν τα αφήνω να μαγειρευτούν περισσότερο
δες τε και - Πως γιαχνίζω:
-. προσθέτω τη γιαούρτη,
ρίχνω λίγο νερό στο τηγάνι μου μέχρι να καλύψει απλά και μόνο τον πάτο, στη συνέχεια
ρίχνω τα υλικά που έχω για γιάχνισμα και
περιμένω να αρχίσει να ζεσταίνεται το νερό, ανακατεύοντας συνεχώς μέχρι να εξατμιστεί το νερό, αν χρειαστεί, προσθέτω πολύ λίγο νερό ακόμα, αλλά αν στα υλικά μου για γιάχνισμα υπάρχει και ντομάτα δεν χρειάζεται άλλη προσθήκη νερού
λίγο πριν εξατμιστεί το νερό προσθέτω το λάδι μου, συνεχίζοντας το ανακάτεμα μέχρι να εξατμιστεί τελείως το νερό και να μείνει μόνο το λάδι, οπότε και τραβάω το τηγάνι μου από το μάτι της κουζίνας...
-. χτυπάω τα αυγά πολύ καλά και-. προσθέτω τη γιαούρτη,
-. το λάδι και το αλεύρι, το οποίο έχω κοσκινίσει και ανακατέψει πολύ καλά με το baking powder και
-. ανακατεύω απλά, διότι η ζύμη μου δεν χρειάζεται ζύμωμα αλλά να ξεκολλά από τα χέρια!
-. την χωρίζω στα δύο και με λαδωμένα χέρια ανοίγω το ένα κομμάτι σε ένα αναλόγου μεγέθους* λαδωμένο ταψί!
-. απλώνω πάνω τη γέμιση* και απάνω το άλλο κομμάτι της ζύμης, το οποίο εν τω μεταξύ το έχω ανοίξει με λαδωμένα χέρια σε μία λαδόκολλα
-. με τα χέρια μου, στα οποία έχω ρίξει λάδι, περνάω μαλακά όλη την επιφάνεια της πίτας μου και
-. ψήνω στον αέρα, σε προθερμασμένο φούρνο και στους 170°C, για 45 λεπτά ή ανάλογα με το φούρνο μας!
-. ψήνω στον αέρα, σε προθερμασμένο φούρνο και στους 170°C, για 45 λεπτά ή ανάλογα με το φούρνο μας!
*η πίτα μου πρέπει να είναι αρκετά λεπτή...
κείμενο και επιμέλεια κειμένου ntina - από τις συνταγές μου
Dr. Bruce Lipton - Παίρνοντας πίσω τη χαμένη μας δύναμη
Δώσε μου ένα παιδί για τα πρώτα επτά χρόνια και θα σου δώσω τον άνδρα.Francis Xavier, συνιδρυτής των Ιησουιτών
Προσοχή στο μυαλό μας
Για πάνω από 400 χρόνια, οι Ιησουίτες διδάσκουν αυτό το δημοφιλές ρητό στην κοινότητά τους.
Ενώ πολλοί άνθρωποι γνωρίζουν αυτό το ρητό, πιστεύω ότι λίγοι γνωρίζουν το νόημά του. Βασικά, οι Ιησουίτες γνώριζαν κάτι που η επιστήμη αναγνώρισε μόλις τα τελευταία χρόνια.
Το ρητό αυτό εκφράζει ένα απλό γεγονός: μεταξύ του τελευταίου τριμήνου της εγκυμοσύνης και των πρώτων επτά ετών της ζωής του, ο εγκέφαλος του παιδιού λειτουργεί κυρίως σε θήτα, μια χαμηλή δόνηση κάτω από εκείνη της συνείδησης.
Ο εγκέφαλος είναι ένας βιολογικός "υπολογιστής", επομένως ένας βαθιά προηγμένος επεξεργαστής πληροφοριών.
Μέχρι το τελευταίο τρίμηνο της εγκυμοσύνης, ο εγκέφαλος ενός παιδιού είναι προικισμένος με ένα λειτουργικό σύστημα.
Ωστόσο, ενώ ένας υπολογιστής μπορεί να ενεργοποιηθεί/ξεκινήσει με το λειτουργικό του σύστημα, δεν είναι ακόμα λειτουργικός.
Για να γίνει λειτουργικός, πρέπει να εγκατασταθούν στο σύστημα τα απαιτούμενα προγράμματα.
Για παράδειγμα, αν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε έναν υπολογιστή για να γράψουμε...
Ενώ πολλοί άνθρωποι γνωρίζουν αυτό το ρητό, πιστεύω ότι λίγοι γνωρίζουν το νόημά του. Βασικά, οι Ιησουίτες γνώριζαν κάτι που η επιστήμη αναγνώρισε μόλις τα τελευταία χρόνια.
Το ρητό αυτό εκφράζει ένα απλό γεγονός: μεταξύ του τελευταίου τριμήνου της εγκυμοσύνης και των πρώτων επτά ετών της ζωής του, ο εγκέφαλος του παιδιού λειτουργεί κυρίως σε θήτα, μια χαμηλή δόνηση κάτω από εκείνη της συνείδησης.
Ο εγκέφαλος είναι ένας βιολογικός "υπολογιστής", επομένως ένας βαθιά προηγμένος επεξεργαστής πληροφοριών.
Μέχρι το τελευταίο τρίμηνο της εγκυμοσύνης, ο εγκέφαλος ενός παιδιού είναι προικισμένος με ένα λειτουργικό σύστημα.
Ωστόσο, ενώ ένας υπολογιστής μπορεί να ενεργοποιηθεί/ξεκινήσει με το λειτουργικό του σύστημα, δεν είναι ακόμα λειτουργικός.
Για να γίνει λειτουργικός, πρέπει να εγκατασταθούν στο σύστημα τα απαιτούμενα προγράμματα.
Για παράδειγμα, αν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε έναν υπολογιστή για να γράψουμε...
Παρασκευή 17 Νοεμβρίου 2023
Ό, τι είναι να γίνει θα γίνει στην ώρα του!
Ό, τι είναι να γίνει θα γίνει στην ώρα του!
Μερικές φορές οι καταστάσεις δείχνουν να μη μας ευνοούν και παρά τις προσπάθειές μας τα πράγματα δεν έρχονται όπως θα θέλαμε.
Για αυτό πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως τα όμορφα πράγματα δεν προγραμματίζονται, απλώς συμβαίνουν στη ζωή μας και έτσι δεν χρειάζεται να αγχωνόμαστε γι’ αυτά.
Γιατί αν είναι κάτι να συμβεί, θα συμβεί ούτως ή άλλως.
Γιατί αν είναι κάτι να μη συμβεί, τότε δεν θα συμβεί!
Τόσο απλά και κατανοητά!!!
Έτσι, για πολλά πράγματα στη ζωή μας, πολλές φορές, καλό είναι να μην προσκολούμεθα και να μην αγχωνόμαστε αν θα γίνουν ή δεν θα γίνουν, απλά να πιστεύουμε πως αν είναι κάτι να συμβεί, θα συμβεί ούτως ή άλλως!
Πρέπει να σταματήσουμε να εφευρίσκουμε λόγους για τους οποίους εμμένουμε στο να ακολουθούμε ένα συγκεκριμένο μονοπάτι αναζήτησης και να αποδράσουμε από τον κόσμο των ατελέσφορων προσδοκιών και χρονοδιαγραμμάτων.
Η αποδοχή ότι τα πράγματα στη ζωή έρχονται με έναν απλούστερο τρόπο, απελευθερώνει τις αισθήσεις μας, με αποτέλεσμα να απολαμβάνουμε τη ζωή προσεγγίζοντας την ευτυχία με έναν πιο άνετο και ήρεμο τρόπο.
Διάφορα πράγματα στη ζωή μας έρχονται, φεύγουν και αλλάζουν ταυτόχρονα
Είμαστε το σύνολο των γεγονότων που μας έχουν συμβεί και των επιθυμιών μας.
Ωστόσο, μερικές φορές τα γεγονότα που έχουν συμβεί στη ζωή μας δεν αντιστοιχούν με τις επιθυμίες μας και είναι δύσκολο για μας να δεχτούμε τις συνέπειες που συνεπάγονται.
Κάτι τέτοιο μας κάνει ανήσυχους, μας αγχώνει και πικράνει την ύπαρξή μας.
Εδώ ταιριάζει μια διάσημη Αραβική παροιμία:
Αν έχεις μια λύση στο πρόβλημά σου, γιατί να ανησυχείς;
Και αν δεν έχεις, γιατί να προβληματίζεσαι;
Ίσως μοιάζει παράδοξο το ότι δεν χρειάζεται να ανησυχούμε για τα προβλήματα που δεν μπορούμε να λύσουμε, αλλά το να τα αφήνουμε να καταδυναστεύουν το τώρα μας μόνο πικρία και στεναχώρια μπορεί να μας φέρουν για αυτό τα αφήνουμε πίσω μας και παραμείνουμε ήρεμοι, που τις περισσότερες φορές είναι ο πιο σωστός δρόμος.
Από τα πρώτα πράγματα που καλό είναι να παραδεχόμαστε είναι ότι υπάρχουν καταστάσεις που είναι πέρα από τον έλεγχό μας και εμείς το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να αφήνουμε τη ζωή να κυλά και να αποδεχόμαστε τα γεγονότα που μας τυχαίνουν.
Δεν είμαστε το κέλυφος της ύπαρξης, αλλά η ανάσα της
Είμαστε αυτά που τρώμε,
τα εμπόδια στα οποία σκοντάφτουμε,
οι γρατσουνιές που δεν επουλώνονται, κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Δεν είμαστε μόνο τα χαμόγελα,
οι χαρές και οι αλήθειες.
Είμαστε τα ψέματα που έχουμε πει σε μας και στους άλλους,
είμαστε οι κρίσεις και οι επικρίσεις και τα δάκρυα που έχουμε και δεν έχουμε χύσει.
Και το να ανησυχούμε για το αν θα είμαστε ευτυχισμένοι ή για το τι μας επιφυλάσσει η ζωή στη συνέχεια είναι ένα μεγάλο λάθος και η ανησυχία αυτή δεν μας αφήνει να ζούμε το τώρα!
Δεν ζούμε το τώρα, δεν ζούμε καμία τωρινή στιγμή, γιατί συνέχεια ανησυχούμε για το αύριο και για όλα όσα δεν κάναμε χθες - και αυτό είναι ένα αέναο ταξίδι, χωρίς προορισμό και χωρίς τη γλύκα αυτού καθ' εαυτού του ταξιδιού!
Η ανησυχία αυτή δεν αφήνει κανένα περιθώριο στα γεγονότα να μας εκπλήξουν, κλείνουμε πόρτες και παράθυρα!
Για αυτό καλό είναι να απελευθερώνουμε τον εαυτό μας να αδειάζουμε το μυαλό μας από τις σκέψεις του, προκειμένου να αποκτήσουμε μια νέα προοπτική.
Ας μετρήσουμε μέχρι το δέκα παίρνοντας μια ανάσα γεμίζοντας τους πνεύμονές με οξυγόνο και αν πρέπει να τελειώσουμε μια περίοδο, ας την τελειώσουμε και ας ξεκινήσουμε μια καινούργια!
Ο Νίτσε έλεγε πως ό, τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό και είναι ακριβώς αυτή η ώθηση που μας δίνει τη δύναμη να περπατήσουμε χιλιόμετρα δύσβατων μονοπατιών ξυπόλυτοι.
Η αλήθεια είναι πως σε αυτές τις περιπτώσεις έχουμε την ευκαιρία να πλεύσουμε πιο γρήγορα σε νέα πράγματα με το αεράκι της γνώσης
Το παρελθόν είναι παρελθόν και έχει περάσει ανεπιστρεπτί, οι δείκτες του ρολογιού δεν γυρνάνε πίσω.
Έτσι, μαθαίνουμε να χαλαρώνουμε, να αφήνουμε τις σκέψεις που μας ταλαιπωρούν να έρχονται και να παρέρχονται χωρίς κρίσεις και επικρίσεις και να ζούμε και να νιώθουμε την στιγμή, το τώρα!!!
Δεν αξίζει τον κόπο να σπαταλάμε το σήμερα για να σχεδιάσουμε το αύριο, γιατί έτσι χάνουμε και το σήμερα και το αύριο!
Μερικές φορές οι καταστάσεις δείχνουν να μη μας ευνοούν και παρά τις προσπάθειές μας τα πράγματα δεν έρχονται όπως θα θέλαμε.
Για αυτό πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως τα όμορφα πράγματα δεν προγραμματίζονται, απλώς συμβαίνουν στη ζωή μας και έτσι δεν χρειάζεται να αγχωνόμαστε γι’ αυτά.
Γιατί αν είναι κάτι να συμβεί, θα συμβεί ούτως ή άλλως.
Γιατί αν είναι κάτι να μη συμβεί, τότε δεν θα συμβεί!
Τόσο απλά και κατανοητά!!!
Έτσι, για πολλά πράγματα στη ζωή μας, πολλές φορές, καλό είναι να μην προσκολούμεθα και να μην αγχωνόμαστε αν θα γίνουν ή δεν θα γίνουν, απλά να πιστεύουμε πως αν είναι κάτι να συμβεί, θα συμβεί ούτως ή άλλως!
Πρέπει να σταματήσουμε να εφευρίσκουμε λόγους για τους οποίους εμμένουμε στο να ακολουθούμε ένα συγκεκριμένο μονοπάτι αναζήτησης και να αποδράσουμε από τον κόσμο των ατελέσφορων προσδοκιών και χρονοδιαγραμμάτων.
Η αποδοχή ότι τα πράγματα στη ζωή έρχονται με έναν απλούστερο τρόπο, απελευθερώνει τις αισθήσεις μας, με αποτέλεσμα να απολαμβάνουμε τη ζωή προσεγγίζοντας την ευτυχία με έναν πιο άνετο και ήρεμο τρόπο.
Διάφορα πράγματα στη ζωή μας έρχονται, φεύγουν και αλλάζουν ταυτόχρονα
Είμαστε το σύνολο των γεγονότων που μας έχουν συμβεί και των επιθυμιών μας.
Ωστόσο, μερικές φορές τα γεγονότα που έχουν συμβεί στη ζωή μας δεν αντιστοιχούν με τις επιθυμίες μας και είναι δύσκολο για μας να δεχτούμε τις συνέπειες που συνεπάγονται.
Κάτι τέτοιο μας κάνει ανήσυχους, μας αγχώνει και πικράνει την ύπαρξή μας.
Εδώ ταιριάζει μια διάσημη Αραβική παροιμία:
Αν έχεις μια λύση στο πρόβλημά σου, γιατί να ανησυχείς;
Και αν δεν έχεις, γιατί να προβληματίζεσαι;
Ίσως μοιάζει παράδοξο το ότι δεν χρειάζεται να ανησυχούμε για τα προβλήματα που δεν μπορούμε να λύσουμε, αλλά το να τα αφήνουμε να καταδυναστεύουν το τώρα μας μόνο πικρία και στεναχώρια μπορεί να μας φέρουν για αυτό τα αφήνουμε πίσω μας και παραμείνουμε ήρεμοι, που τις περισσότερες φορές είναι ο πιο σωστός δρόμος.
Από τα πρώτα πράγματα που καλό είναι να παραδεχόμαστε είναι ότι υπάρχουν καταστάσεις που είναι πέρα από τον έλεγχό μας και εμείς το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να αφήνουμε τη ζωή να κυλά και να αποδεχόμαστε τα γεγονότα που μας τυχαίνουν.
Δεν είμαστε το κέλυφος της ύπαρξης, αλλά η ανάσα της
Είμαστε αυτά που τρώμε,
τα εμπόδια στα οποία σκοντάφτουμε,
οι γρατσουνιές που δεν επουλώνονται, κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Δεν είμαστε μόνο τα χαμόγελα,
οι χαρές και οι αλήθειες.
Είμαστε τα ψέματα που έχουμε πει σε μας και στους άλλους,
είμαστε οι κρίσεις και οι επικρίσεις και τα δάκρυα που έχουμε και δεν έχουμε χύσει.
Και το να ανησυχούμε για το αν θα είμαστε ευτυχισμένοι ή για το τι μας επιφυλάσσει η ζωή στη συνέχεια είναι ένα μεγάλο λάθος και η ανησυχία αυτή δεν μας αφήνει να ζούμε το τώρα!
Δεν ζούμε το τώρα, δεν ζούμε καμία τωρινή στιγμή, γιατί συνέχεια ανησυχούμε για το αύριο και για όλα όσα δεν κάναμε χθες - και αυτό είναι ένα αέναο ταξίδι, χωρίς προορισμό και χωρίς τη γλύκα αυτού καθ' εαυτού του ταξιδιού!
Η ανησυχία αυτή δεν αφήνει κανένα περιθώριο στα γεγονότα να μας εκπλήξουν, κλείνουμε πόρτες και παράθυρα!
Για αυτό καλό είναι να απελευθερώνουμε τον εαυτό μας να αδειάζουμε το μυαλό μας από τις σκέψεις του, προκειμένου να αποκτήσουμε μια νέα προοπτική.
Ας μετρήσουμε μέχρι το δέκα παίρνοντας μια ανάσα γεμίζοντας τους πνεύμονές με οξυγόνο και αν πρέπει να τελειώσουμε μια περίοδο, ας την τελειώσουμε και ας ξεκινήσουμε μια καινούργια!
Ο Νίτσε έλεγε πως ό, τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό και είναι ακριβώς αυτή η ώθηση που μας δίνει τη δύναμη να περπατήσουμε χιλιόμετρα δύσβατων μονοπατιών ξυπόλυτοι.
Η αλήθεια είναι πως σε αυτές τις περιπτώσεις έχουμε την ευκαιρία να πλεύσουμε πιο γρήγορα σε νέα πράγματα με το αεράκι της γνώσης
Το παρελθόν είναι παρελθόν και έχει περάσει ανεπιστρεπτί, οι δείκτες του ρολογιού δεν γυρνάνε πίσω.
Έτσι, μαθαίνουμε να χαλαρώνουμε, να αφήνουμε τις σκέψεις που μας ταλαιπωρούν να έρχονται και να παρέρχονται χωρίς κρίσεις και επικρίσεις και να ζούμε και να νιώθουμε την στιγμή, το τώρα!!!
Δεν αξίζει τον κόπο να σπαταλάμε το σήμερα για να σχεδιάσουμε το αύριο, γιατί έτσι χάνουμε και το σήμερα και το αύριο!
κείμενο και επιμέλεια κειμένου: ntina
Πέμπτη 16 Νοεμβρίου 2023
Τρίτη 14 Νοεμβρίου 2023
Εξωγήινος πλανήτης έξω από το ηλιακό μας σύστημα στέλνει επαναλαμβανόμενα ραδιοσήματα προς τη Γη!
Σε μια σημαντική ανακάλυψη για την αναζήτηση εξωγήινης ζωής, οι επιστήμονες εντόπισαν επαναλαμβανόμενα ραδιοφωνικά σήματα από έναν πλανήτη που μοιάζει με τη Γη έξω από το ηλιακό μας σύστημα.
1. Εισαγωγή
Τα σήματα, τα οποία εντοπίστηκαν από το έργο Breakthrough Listen, προέρχονται από έναν πλανήτη που ονομάζεται YZ Ceti, ο οποίος βρίσκεται περίπου 130 έτη φωτός από τη Γη.
Η ανακάλυψη αυτών των σημάτων είναι ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός στην αναζήτηση εξωγήινης ζωής.
Είναι η πρώτη φορά που οι επιστήμονες εντόπισαν επαναλαμβανόμενα ραδιοφωνικά σήματα από έναν πλανήτη που μοιάζει με τη Γη.
Τα σήματα είναι επίσης πολύ ισχυρά, γεγονός που υποδηλώνει ότι θα μπορούσαν να προέρχονται από έναν ευφυή πολιτισμό.
2. Το Breakthrough Listen Project
Το πρόγραμμα Breakthrough Listen είναι μια παγκόσμια προσπάθεια αναζήτησης εξωγήινης ζωής με τη χρήση ραδιοτηλεσκοπίων.
Το έργο χρηματοδοτείται από το Breakthrough Initiatives, ένα ίδρυμα που ιδρύθηκε από τον Yuri Milner,
τον Stephen Hawking και
τον Mark Zuckerberg.
Το πρόγραμμα Breakthrough Listen χρησιμοποιεί διάφορα ραδιοτηλεσκόπια για την αναζήτηση εξωγήινης ζωής.
Το 2017, το πρόγραμμα ανακοίνωσε την ανακάλυψη μιας σειράς επαναλαμβανόμενων ραδιοσημάτων από ένα αστέρι που ονομάζεται KIC 8462852.
Τα σήματα αυτά ονομάστηκαν σήματα "Wow!" λόγω της σημασίας τους.
Ωστόσο, τα σήματα Wow! δεν επαναλήφθηκαν και οι επιστήμονες δεν είναι σίγουροι αν προήλθαν από έναν εξωγήινο πολιτισμό.
Η ανακάλυψη των σημάτων από τον YZ Ceti είναι πιο σημαντική επειδή προέρχονται από έναν πλανήτη που μοιάζει με τη Γη.
3. Ο πλανήτης YZ Ceti
Ο YZ Ceti είναι ένα μικρό, ψυχρό αστέρι που βρίσκεται περίπου 130 έτη φωτός από τη Γη.
Το αστέρι έχει περίπου το 10% της μάζας του ήλιου και η θερμοκρασία της επιφάνειας του είναι περίπου 2.300 βαθμοί Φαρενάιτ.
Ο YZ Ceti έχει έναν γνωστό πλανήτη, ο οποίος ονομάζεται YZ Ceti b.
Ο YZ Ceti b είναι ένας πλανήτης που μοιάζει με τη Γη και έχει περίπου το ίδιο μέγεθος με τη Γη και παρόμοια σύσταση.
Ο πλανήτης περιστρέφεται γύρω από το άστρο του κάθε 3,6 ημέρες και βρίσκεται στην κατοικήσιμη ζώνη του άστρου του, πράγμα που σημαίνει ότι θα μπορούσε δυνητικά να υποστηρίξει υγρό νερό στην επιφάνειά του.
4. Τα ραδιοσήματα
Τα ραδιοσήματα από τον YZ Ceti ανιχνεύθηκαν από το τηλεσκόπιο Green Bank στη Δυτική Βιρτζίνια.
Τα σήματα ανιχνεύθηκαν σε συχνότητα 1,1 gigahertz και διήρκεσαν περίπου ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου.
Τα σήματα ανιχνεύθηκαν το 2022, αλλά δεν ανακοινώθηκαν μέχρι το 2023.
Οι επιστήμονες που εντόπισαν τα σήματα ήθελαν να βεβαιωθούν ότι δεν προέρχονταν από κάποια φυσική πηγή προτού ανακοινώσουν την ανακάλυψή τους.
5, Οι επιπτώσεις της ανακάλυψης
Η ανακάλυψη των ραδιοσημάτων από τον YZ Ceti αποτελεί ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός στην αναζήτηση εξωγήινης ζωής.
Είναι η πρώτη φορά που οι επιστήμονες ανιχνεύουν επαναλαμβανόμενα ραδιοσήματα από έναν πλανήτη που μοιάζει με τη Γη.
Τα σήματα είναι επίσης πολύ ισχυρά, γεγονός που υποδηλώνει ότι θα μπορούσαν να προέρχονται από έναν ευφυή πολιτισμό.
Υπάρχουν δισεκατομμύρια αστέρια μόνο στον Γαλαξία μας και κάθε αστέρι θα μπορούσε ενδεχομένως να έχει πλανήτες.
Είναι πιθανό να υπάρχουν και άλλοι πολιτισμοί εκεί έξω που είναι εξίσου ευφυείς με εμάς.
Η ανακάλυψη αυτών των σημάτων αποτελεί επίσης μια πρόκληση για εμάς.
Εναπόκειται σε εμάς να συνεχίσουμε την αναζήτηση εξωγήινης ζωής και να μάθουμε περισσότερα για το σύμπαν.
Πρέπει να αναπτύξουμε νέες τεχνολογίες που θα μας επιτρέψουν να αναζητήσουμε ζωή σε άλλους πλανήτες.
Η ανακάλυψη των ραδιοσημάτων από τον YZ Ceti είναι μια σημαντική στιγμή.
Είναι μια υπενθύμιση ότι δεν είμαστε μόνοι στο σύμπαν και ότι υπάρχουν ακόμη πολλά που δεν γνωρίζουμε για το σύμπαν.
6. Το μέλλον της αναζήτησης εξωγήινης ζωής
Η ανακάλυψη των ραδιοσημάτων από τον YZ Ceti αποτελεί σημαντική ανακάλυψη, αλλά είναι μόνο η αρχή της αναζήτησης εξωγήινης ζωής.
Μόνο στον Γαλαξία μας υπάρχουν δισεκατομμύρια αστέρια και κάθε αστέρι θα μπορούσε δυνητικά να έχει πλανήτες.
Πρέπει να συνεχίσουμε να ψάχνουμε για εξωγήινη ζωή και να μάθουμε περισσότερα για το σύμπαν.
Πρέπει επίσης να αναπτύξουμε νέους τρόπους επικοινωνίας με εξωγήινους πολιτισμούς.
Η αναζήτηση εξωγήινης ζωής είναι μια δύσκολη αλλά συναρπαστική προσπάθεια.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)