Στου κήπου τη σιγή, προτού χαράξει, ένα τριαντάφυλλο δειλά ανθίζει,
σαν σκέψη που δεν πρόλαβε ν’ αλλάξει,
σαν μυστικό που η αύρα ψιθυρίζει.
Με φύλλα βελούδινα, σιωπηλά
και χρώμα που η ψυχή δεν περιγράφει,
σταγόνες πρωινής δροσιάς τρεμουλιάζουν στο φως
σαν την θύμηση του ονείρου που χάνεται.
σαν σκέψη που δεν πρόλαβε ν’ αλλάξει,
σαν μυστικό που η αύρα ψιθυρίζει.
Με φύλλα βελούδινα, σιωπηλά
και χρώμα που η ψυχή δεν περιγράφει,
σταγόνες πρωινής δροσιάς τρεμουλιάζουν στο φως
σαν την θύμηση του ονείρου που χάνεται.
