Ζουμπουλάκης Γιάννης
Υπάρχουν σκηνοθέτες που απλώς ξέρεις ότι δύσκολα θα κάνουν μέτρια ταινία.
Ελάχιστοι όμως κατορθώνουν να κάνουν πολύ καλές ταινίες τη μία μετά την άλλη.Σε αυτή την κατηγορία ανήκει ο Ρώσος Αντρέι Ζβιάνγκιντζεφ.
Ο σκηνοθέτης της αποστομωτικής «Επιστροφής» (2002), του έξυπνου «Banishment» και του θαυμάσιου «Λεβιάθαν» πετυχαίνει για ακόμη μία φορά διάνα με το «Χωρίς αγάπη» («Nelyubov» / «Loveless», Ρωσία, 2017).Μια ταινία που ουσιαστικότερα ίσως από κάθε άλλη των τελευταίων χρόνων μιλάει για την παρακμή των οικογενειακών αξιών στις μέρες μας.
Αξονας του σεναρίου της ταινίας ένας 12χρονος (Ματνέι Νόβοκοφ) που ζει - στην κυριολεξία - μόνος.
Οι γονείς του έχουν χωρίσει και τόσο η μητέρα όσο και ο πατέρας (Μαριάνα Σπίβακ, Αλεξέι Ροζίν) δεν ενδιαφέρονται καθόλου για αυτόν.
Απλούστατα δεν τον θέλουν.
Η ζωή του μικρού είναι στο σπίτι της ευκατάστατης μητέρας του αλλά είναι και άδεια.
Το παιδί δεν μιλάει σε κανέναν, δεν έχει φίλους, είναι απολύτως κλεισμένο στον εαυτό του.
Και μια μέρα εξαφανίζεται.
Η εξαφάνιση του παιδιού και οι προσπάθειες μιας εθελοντικής ομάδας να το εντοπίσει βοηθούν τον σκηνοθέτη να κτίσει μια ταινία εξαιρετικά έντονων συναισθημάτων πάνω στη διάλυση της οικογένειας και την πλήρη ανικανότητα ανθρώπων να κρατήσουν όπως οφείλουν τον σημαντικότερο ρόλο της ζωής τους: τον ρόλο των γονέων.
Οι δύο γονείς είναι ακατάλληλοι σε αυτόν τον ρόλο διότι έκαναν το λάθος να αποκτήσουν «κάτι» που δεν ήθελαν.
Και αυτό το «κάτι» είναι μια ανθρώπινη ζωή.
Ο Αντρέι Ζβιάνγκιντζεφ στήνει τρομερές σκηνές, κάτι που υποψιάζεσαι ότι θα κάνει βλέποντας την εισαγωγή της ταινίας, μια σειρά από κάδρα χιονισμένων τοπίων - νεκρής φύσης.
Πολύ απλά καθηλώνεσαι.
Η σκηνή π.χ. της κόρης με τη μητέρα της, τη γιαγιά του παιδιού, είναι τόσο ειλικρινής στη νοσηρότητά της που προκαλεί τρόμο.
Συγχρόνως το «Χωρίς αγάπη» ασκεί κριτική πάνω στο σαθρό κοινωνικοπολιτικό σύστημα της σημερινής Ρωσίας, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την αστυνομία, της οποίας η απουσία εδώ είναι... επιβλητική.
Είναι άλλωστε η αστυνομία που μετά την εξαφάνιση του παιδιού προτείνει στους γονείς την προσφυγή τους στους εθελοντές για να κάνουν τη δουλειά τους, «ειδάλλως δεν θα βρείτε ποτέ άκρη με τη γραφειοκρατία που έχετε μπροστά σας»!
Από το Φεστιβάλ των Καννών εφέτος τον Μάιο όπου η ταινία έκανε την πρεμιέρα της φωνάζαμε ότι είναι μια σπουδαία δημιουργία, άξια πολλών βραβείων.
Στις Κάννες αδικήθηκε αποσπώντας το βραβείο της Επιτροπής
Μακάρι να μην αγνοηθεί στα προσεχή Οσκαρ γιατί ένα Οσκαρ είναι το λιγότερο που της αξίζει!
Βαθμολογία: 4 ½
πηγή:tovima.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου