Μια παροιμία που άκουγα στο χωριό μου, και την άκουγα και την ξανάκουγα, κι "έμαθα" και την έλεγα και την ξανάλεγα, και την θυμήθηκα σήμερα τ’ απόγευμα - άγνωστο γιατί
Να σε φυλάει ο Θεός από παλιούς διακονιαραίους [=ζητιάνους] κι από καινούργιους νοικοκυραίους
Ή, όπως το είχε πει [ή περίπου] κάποιος, κάποτε - Κλάψα και υπεροψία; Φύγε μακριά χωρίς αντίο!
Εκεί είμαστε σήμερα…
Στους αυτοθυματοποιημένους κλαψιάρηδες που γίνανε "νοικοκυραίοι"...
Εμείς θα ζήσουμε να τους "θυμόμαστε"…
Εσείς;
Να σε φυλάει ο Θεός από παλιούς διακονιαραίους [=ζητιάνους] κι από καινούργιους νοικοκυραίους
Ή, όπως το είχε πει [ή περίπου] κάποιος, κάποτε - Κλάψα και υπεροψία; Φύγε μακριά χωρίς αντίο!
Εκεί είμαστε σήμερα…
Στους αυτοθυματοποιημένους κλαψιάρηδες που γίνανε "νοικοκυραίοι"...
Εμείς θα ζήσουμε να τους "θυμόμαστε"…
Εσείς;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου