πες το με ένα ποίημα... Kahlil Gibran - γιατί εκεί είναι που το ποτάμι θα ξέρει ότι δεν πρόκειται να εξαφανιστεί στον ωκεανό, αλλά θα γίνει ο ωκεανός.

...η δική μου σχέση αγάπης,

λατρείας και συγγένειας με τον απέραντο ιστό της ζωής, βρίσκει την αλήθεια της στο ποίημα του Kahlil Gibran που δείχνει το φόβο της εξαΰλωσης, 

της πλήρους καταβύθισης σε μια αιώνια απώλεια ταυτότητας, που στην πραγματικότητα είναι μια έκκληση για πίστη, 

για εμπιστοσύνη στην ωκεάνια φύση της δύναμης που εκδηλώνει τη ζωή! ntina/thalia

             Φόβος

Λέγεται ότι πριν μπει στη θάλασσα

ένα ποτάμι τρέμει από φόβο.

Κοιτάζει πίσω στο μονοπάτι που έχει διανύσει,

από τις κορυφές των βουνών,

τον μακρύ δρόμο που διασχίζει δάση και χωριά.

Και μπροστά του,

βλέπει έναν απέραντο ωκεανό,

που για να μπει

δεν φαίνεται τίποτα περισσότερο από το να εξαφανιστεί για πάντα.

Αλλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος.

Το ποτάμι δεν μπορεί να γυρίσει πίσω.

Κανείς δεν μπορεί να γυρίσει πίσω.

Η επιστροφή είναι αδύνατη στην ύπαρξη.

Το ποτάμι πρέπει να πάρει το ρίσκο

να μπει στον ωκεανό.

γιατί μόνο τότε ο φόβος θα εξαφανιστεί,

γιατί εκεί είναι που το ποτάμι θα ξέρει

ότι δεν πρόκειται να εξαφανιστεί στον ωκεανό,

αλλά θα γίνει ο ωκεανός.

Kahlil Gibran 1883-1931