Αν Θέλεις Πόλεμο, Πέσε Πρώτος: Όλοι σας θα σκοτωθείτε – όλοι μας θα δοξαστούμε

από το χρονολόγιο του:DrmedGeorgios Zois -https://www.facebook.com/dr.zois/posts/pfbid02UDnSt7TZtvjxaYA1G5nygaas9VJrRDxvapp95i9CeGx4p2h6DGngNvbMmRe3LuH5l

Αν Θέλεις Πόλεμο, Πέσε Πρώτος: Όλοι σας θα σκοτωθείτε – όλοι μας θα δοξαστούμε
Κάθε φορά που ένας στρατιώτης πεθαίνει, ένας ηγέτης παραμένει ασφαλής.
Κάθε φορά που μια μάνα θάβει το παιδί της, ένας πρόεδρος χαμογελά στις κάμερες.
Κάθε φορά που καίγεται μια πόλη, χτίζεται μια πολιτική καριέρα.
Φτάνει.
Δεν είναι η δική σας σάρκα αυτή που σκίζεται.
Δεν είναι τα δικά σας παιδιά που χάνονται.
Δεν είστε εσείς εκεί που σφυρίζουν οι σφαίρες.
Και γι’ αυτό συνεχίζετε.
Τι θα γινόταν αν...;
Αν, λέμε, κάθε αρχηγός κράτους, κάθε πρωθυπουργός, κάθε υπουργός Άμυνας, υποχρεωνόταν εκ του νόμου να πολεμήσει πρώτος;
Αν η εντολή για επίθεση σήμαινε και την ίδια του τη ζωή σε κίνδυνο;
Θα υπήρχαν τότε πόλεμοι;
Όχι Άλλο Πόλεμο Από τα Γραφεία
Οι ηγέτες σήμερα πολεμούν με μικρόφωνα, hashtags και drones.
Δεν ξέρουν τι θα πει χαράκωμα.
Δεν μυρίζουν θάνατο.
Δεν κουβαλάνε συντρόφους νεκρούς στις πλάτες.
Αλλά εμάς μας στέλνουν. Να σκοτωθούμε. Να δοξαστούν.
Και τότε έρχεται η φράση που συνοψίζει την εποχή:
> Όλοι σας θα σκοτωθείτε, όλοι μας θα δοξαστούμε.
Όχι πια. Αυτή τη φορά θα σκοτωθείτε εσείς πρώτοι. Ή κανείς.
Αν δεν πολεμάς, δεν αποφασίζεις
Ένας ηγέτης που δεν ρισκάρει, δεν έχει δικαίωμα να στέλνει κανέναν στο μέτωπο.
Η δικαιοσύνη στον πόλεμο ξεκινά από την κοινή μοίρα.
Αν δεν μοιράζεσαι τον κίνδυνο, μην μιλάς για τιμή.
Αν δεν αιμορραγείς μαζί μας, μην μας αποκαλείς “ήρωες”.
Η Υποκρισία Των Ισχυρών
Οι κυβερνώντες προστατεύονται.
Με αλεξίσφαιρα.
Με VIP bunkers.
Με διαδρομές διαφυγής και οχήματα μάχης… χωρίς μάχη.
Εμείς; Με τρύπιες μπότες, ελάχιστη εκπαίδευση, και μια “πατρίδα” που μας θυμάται μόνο όταν μας θάβει.
Η Ώρα της Εξίσωσης
Θέλεις πόλεμο; Πάρε το τουφέκι.
Μπες μπροστά.
Γίνε εσύ ο πρώτος νεκρός για τη σημαία που υψώνεις.
Ή άφησέ την κάτω.
Γιατί αν δεν είσαι διατεθειμένος να πεθάνεις, δεν έχεις το δικαίωμα να σκοτώσεις.
Η Κραυγή της Ιστορίας
> Όλοι σας θα σκοτωθείτε, όλοι μας θα δοξαστούμε.
Αυτό φωνάζαμε στις σφαγές των προηγούμενων γενεών.
Αυτό ουρλιάζουμε τώρα, στις νέες μάχες που στήνετε από τις οθόνες σας.
Αλλά τώρα αλλάζει το μήνυμα:
> Αν σκοτωθούμε, θα σας πάρουμε μαζί μας. Αν δοξαστούμε, θα ’ναι γιατί δεν υπακούσαμε.
Τέλος στις εντολές χωρίς αίμα. Τέλος στη δόξα χωρίς κόστος.
Ηγέτης χωρίς κίνδυνο είναι τύραννος
Απόφαση χωρίς αίμα είναι προδοσία
Πολιτική χωρίς συμμετοχή στον πόλεμο είναι φόνος με γάντια
Οι κυνικοί θα πουν: «Αν οι ηγέτες πολεμούσαν, απλώς θα φρόντιζαν να μην υπάρχουν ποτέ πόλεμοι... και να κυβερνούν με άλλους τρόπους.»
Ίσως. Όμως αυτή η ουτοπία έχει αξία: μας υπενθυμίζει πόσο ανήθικη είναι η αποστασιοποίηση της εξουσίας από τη βία.
---
Βιβλιογραφία
1. Bauman, Zygmunt (1989). Modernity and the Holocaust. Cornell University Press.
2. Walzer, Michael (2006). Just and Unjust Wars: A Moral Argument with Historical Illustrations. Basic Books.
3. Morgenthau, Hans J. (1948). Politics Among Nations: The Struggle for Power and Peace. Alfred A. Knopf.
4. Hobbes, Thomas (1651). Leviathan.
5. Kaldor, Mary (2013). New and Old Wars: Organized Violence in a Global Era. Stanford University Press.
6. Grossman, Dave (1995). On Killing: The Psychological Cost of Learning to Kill in War and Society. Back Bay Books.
7. Howard, Michael (2002). The Invention of Peace: Reflections on War and International Order. Yale University Press.