Σαν γλυπτά σκαλισμένα πάνω στη νύχτα...

συχνά, όταν κοιτάζουμε πυροτεχνήματα να σκάζουν ψηλά και μετά να ξεχύνονται προς τα κάτω, σαν 

θρυμματισμένα άστρα,
συμβαίνει να αποκαλυφθούν απότομα μπροστά στα μάτια μας ορισμένες λεπτομέρειες του τοπίου, φωτισμένες, 

σαν μέσα σε παραίσθηση,
σαν γλυπτά σκαλισμένα πάνω στη νύχτα: 
δέντρα
πύργοι
βουνά
σπίτια, που 
ο φωτισμός τους και το απότομο φανέρωμά τους θα παραμένει μέσ’ στο νου μας, συνδεμένο οριστικά με την 

αίσθηση αυτού του ηχητικού σκισίματος του σκοταδιού...
Antoine Artaud

όταν ακούω το όνομά του, μεσα στη φαντασία μου ξεπροβάλει ο Ηλιογάβαλος

Ναι ένα βιβλίο μπορεί να 'ναι μύθος. 

Μπορεί να 'ναι ιστορία. 

Μπορεί να 'ναι και τα δυο ή και πολλά άλλα. 

Ο "Ηλιογάβαλος" όμως είναι ο Ήλιος μέσα σε νεκρωμένες φλέβες. 

Είναι η ζωή ενός αναρχικού απ' την αντίπερα όχθη. 

Ένας δρόμος που περνάει απ' τις πιο μακρινές προλήψεις, 

δοξασίες, 

θρησκείες, για να γίνει αναρχική πράξη, 

για να πάρει η πράξη αυτή σάρκα και οστά στο πρόσωπο του βασιλιά - παιδιού, του βασιλιά - έφηβου, 

που δεν πρόλαβε, 

που δεν τον άφησαν, 

να γίνει βασιλιάς - άντρας. 

Ο "Ηλιογάβαλος" του Antoine Artaud, είναι, ένα απ' τα πιο διερευνητικά της ψυχής βιβλία του αιώνα μας.

Ανοίγει έναν καινούργιο τρόπο σκέψης και κρίσης, αναγκάζοντας, σχεδόν με τη βία, το πνεύμα μας να ξεφύγει απ' τον ευνουχισμό που αιώνες αλλοτρίωσής του έχουν επιβάλλει, και να υποψιαστεί πως πέρα απ' την όποια τρέχουσα ηθική και αλήθεια, υπάρχει και η λάμπουσα ηθική και αλήθεια του καθαρού πνευματικού λογισμού.