Αν με βλέπουν να στέκομαι
όρθιος, ακίνητος, μες
στα λουλούδια μου, όπως
αυτή τη στιγμή,
θα νόμιζαν πως τα διδάσκω. Ενώ
είμαι εγώ που ακούω
κι αυτά που μιλούν.
Έχοντας μέ στο μέσο
μου διδάσκουν το φως
και ο γλυκός ποιητής συνεχίζει....
Αυτό το γαρύφαλλο, που κρατώντας το
ανάμεσα στα τρία μου δάχτυλα
το σηκώνω στο φως, μου μίλησε και
παρά τον κοινό νου μου τὸ κατανόησα.
Μι᾿ αλυσίδα απὸ ατέλειωτους γαλαξίες
συνεργάστηκαν,
διασταύρωσαν κάτω στη γη φωταψίες
- το σύμπαν ολόκληρο πήρε μέρος στη
γέννηση
αυτού του γαρύφαλλου.
Κι 'αυτό πού ακούω είναι οι φωνὲς
των μαστόρων του μέσα του.
έκανα μιά φωτογραφία...
του....
μικρού ναού...
δεν το έβαλα
εγώ εκεί
το βλέπω όπως είναι
όπως θέλω να είναι;
ένας μικρός Ναός μέσα
στο αόρατο Σύμπαν...
με μάγεψε
το σχήμα το ανάγλυφο
το ολόλευκο λευκό
«Φιλοσοφία τῶν λουλουδιῶν»Νικηφόρος Βρεττάκος
ntina
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου