Ονειρεύονται ακόμα οι κήποι
ερχομό αγνώστων ανθέων.
Αργά ξεδιπλώνεται ο περιβόητος ορίζοντας
σα φθηνή κορδέλα του μέτρου.
Με λήθη μοιάζει η θάλασσα: μας ξέχασαν.
Με λήθη μοιάζει το άπειρο: Άπειρος λήθη.
Ένα καΐκι ξεκουρδίζεται στο βάθος,
το παιρν` η απόσταση και παίζει.
Μουρμουριστά των χρωμάτων η στάθμη ανεβαίνει.
Με βήμα περιπάτου πλησιάζουνε τα σχήματα.
Μουρμουριστά των χρωμάτων η στάθμη ανεβαίνει.
Κική Δημουλά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου