Μια από τις πιο όμορφες χορογραφίες tarantate ήταν αυτή του 2020!
Η ομάδα χορεύει συμπαγής μεν, αλλά με υποκειμενική προοπτική...
Αυτή είναι μια επίδειξη του τι μπορεί να γίνει με απλές φωνές και κρουστά!
Στα μάτια και στις εκφράσεις των χορευτών αχνοφαίνεται μια χαμένη έκσταση αγάπης και πόνου ταυτόχρονα.
Χτυπούν το χρόνο σε αρμονία, ο καθένας με τη δική του καρδιά.
Οι φωνές είναι αυτές των ανθρώπων που με λίγες λέξεις εκφράζουν μεγάλες έννοιες, που μπορεί να φαίνονται απλά και ταπεινά πράγματα, αλλά στην πραγματικότητα αντιπροσωπεύουν τη ζωή,
την αγάπη,
τον πόνο,
τη δυστυχία,
τη χαρά,
την ευχαρίστηση, εν ολίγοις, κοινότοπες σελίδες της ζωής που ζει εδώ και χιλιετίες και θα συνεχίσει να ζει και να ξαναζεί για άλλες τόσες χιλιετίες.
Στην συγκεκριμένη χορογραφία φαίνεται μια πολύ σύγχρονη απόδοση των παραδόσεων της νότιας Απουλίας.
Η Taranta στην πραγματικότητα είναι ένα απομεινάρι των αρχαίων διονυσιακών τελετών της παράδοσης της Μεγάλης Ελλάδος, όπου κάποιος μπορούσε να αφεθεί σε Υπερβολές και στο Χάος για να ανακτήσει τη νηφαλιότητα και να αντιμετωπίσει ξανά την πραγματικότητα.
Οι ρίζες της Taranta φτάνουν μέχρι τον αρχαίο ελληνικό αποικισμό.
Αργότερα με τα χρόνια, η Taranta έγινε χορός των καταπιεσμένων γυναικών της νότιας Ιταλίας και ιδιαίτερα της Απουλίας, όπου οι γυναίκες βίωναν ακραίες και απίστευτες συνθήκες εργασίας στα χωράφια, πολλές, πάρα πολλές ασθένειες και εξασθένιση κατά τη διάρκεια των γεωργικών εργασιών.
Αυτό σε συνδυασμό με την ανδρική καταπίεση και τη συνεχή υποταγή οδήγησε στη γέννηση αυτού του χορού της "απελευθέρωσης", του χορού της ανυπότακτης και αμείλικτης επανάστασης ενάντια στην ανδρική εξουσία και τους κανόνες της κοινωνίας.
Ως εκ τούτου, το "δάγκωμα" της Wolf spiders/αράχνη λύκοςWolf spiders/αράχνη λύκος ήταν μια απλή πρόφαση για να απελευθερωθούν επιτέλους από τις ενοχλήσεις, μιμούμενες μια κατάσταση έκστασης και σπασμωδικής επιληψίας προκειμένου να ανακτήσουν την προσοχή και τον σεβασμό.
Μετά την ιεροτελεστία του "guarigione" ή της ανάκαμψης από το δάγκωμα της αράχνης, οι γυναίκες αποκτούν περισσότερο σεβασμό, τους δινόταν μια περίοδος ξεκούρασης από όλες τις επιβολές και τη σκληρή δουλειά και επιστέφουν στην κοινότητα με μια σχεδόν "μαγική" αύρα!
Κατά μία έννοια αυτό είναι που κρύβεται πίσω από την Taranta και το φαινόμενο του "tarantism"
Κατά μία άλλη έννοια το "tarantism" είναι μια μορφή υστερικής συμπεριφοράς, η οποία πιστεύεται ευρέως ότι οφείλεται στο δάγκωμα της λυκόβιας αράχνης - Lycosa tarantula/Wolf spiders, αν και δεν έχει αποδειχθεί ποτέ σύνδεση μεταξύ τέτοιων δαγκωμάτων και ταραντισμού.
Ο όρος χρησιμοποιείται ιστορικά για να αναφερθεί σε μια χορευτική μανία, χαρακτηριστική της νότιας Ιταλίας, η οποία υποτίθεται ότι θεράπευε τέτοια τσιμπήματα με ένα σύνθετο μείγμα γρήγορης μουσικής και υστερικών χορών.
Στην πραγματικότητα, επρόκειτο για έναν τρόπο με τον οποίο οι γυναίκες αυτή της εποχής εκτόνωναν τον συσσωρευμένο θυμό τους προς τον εξαιρετικά ανδροκρατούμενο κόσμο της εποχής, στον οποίο δεν μπορούσαν να εκφραστούν ελεύθερα....
Και εκδηλώσεις όπως αυτές μας δείχνουν ότι οι παραδόσεις δεν ανήκουν στο παρελθόν, όπως κάποιοι θέλουν να μας κάνουν να πιστεύουμε, αλλά είναι ζωντανές και μας υπενθιμίζουν του άρρηκτους δεσμούς με το πολιτιστικό παρελθόν μας και είναι σωστό να γιορτάζονται αλλά και να τους δίνεται η ευκαιρία να εξελίσσονται και να εφαρμόζουν νέες σκηνικές τεχνικές, όπως αυτές που επιδεικνύονται σε αυτές τις θεαματικές παραστάσεις!
το βίντεο όπως και οι φωτό είναι από την Notte della Taranta του 2020
το επόμενο βίντεο είναι από την του 2024
https://www.youtube.com/watch?v=UITJ7DHCccE
μια άλλη εκδοχή:
-. το επόμενο είναι ένα ιστορικό βίντεο του Taranta Galatina από το ντοκιμαντέρ του Ernesto De Martino: la Taranta
Πολλοί γνωρίζουν τη "Notte Della Taranta", τη μουσική εκδήλωση στο Melpignano του Salento, αλλά η προέλευση, η σημασία και η ιστορία του "Morso del Ragno" -δάγκωμα αράχνης, δεν είναι ευρέως γνωστή.
Το τελετουργικό taranta έχει τις ρίζες του στο παρελθόν, όταν οι άνθρωποι είχαν περιορισμένη πρόσβαση σε ιατρική και ψυχιατρική περίθαλψη και βασίζονταν στη μουσική και το χορό για να θεραπεύσουν την ψυχή.
Στο μικρό εκκλησάκι του San Paolo, στη Galatina, μέχρι πριν από λίγα χρόνια οι "tarantate" πήγαιναν κάθε 29 Ιουνίου για να βρουν θεραπεία.
Ο άγιος, μάλιστα, πιστεύεται ότι ήταν ο προστάτης όσων έχουν δαγκωθεί από κάποιο δηλητηριώδες ζώο.
Η χρήση του χορού "taranta" ήταν μια παραδοσιακή και σχετική μέθοδος εξορκισμού της κακοδαιμονίας.
Σήμερα χορεύεται στο πανέμορφο Salento, ανάμεσα σε χαμογελαστά πρόσωπα και αισθησιακές γυναίκες... αλλά οι ρίζες βρίσκονται στον δραματικό χορό αυτών των ανθρώπων. Τόσος πόνος, τόση πεισματική επιμονή, τόση παράδοξη αξιοπρέπεια.
Ευτυχώς, οι ρίζες είναι βαθιές.
κείμενο και επιμέλεια κειμένου: ntina
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου