Wilhelm Reich
«Ο μεγάλος άνθρωπος ξέρει πότε και με ποιον τρόπο είναι μικρός.
Ο Ανθρωπάκος δεν γνωρίζει ότι είναι μικρός και φοβάται να το μάθει».
Δυστυχώς ποτέ δεν βγήκε εκτός μόδας το “Άκου, Ανθρωπάκο”!
…Θέλεις να μάθεις τι είσαι, Ανθρωπάκο;
Ακούς στο ραδιόφωνο τις διαφημίσεις των καθαρτικών, της οδοντόκρεμας, των αποσμητικών κλπ.
Μα δεν καταφέρνεις ν’ ακούσεις τη μουσική της προπαγάνδας.
Δεν καταφέρνεις να συλλάβεις την απύθμενη ηλιθιότητα και το αηδιαστικό κακό γούστο αυτών των σειρήνων, που έχουν σχεδιαστεί για να τραβήξουν την προσοχή σου.
Πρόσεξες ποτέ σοβαρά τα αστεία που λέει ο «κονφερασιέ» σ’ ένα νυχτερινό κέντρο;
Αστεία για σένα, για τον εαυτό του και για όλο το μικρό κι άθλιο κόσμο…
… Ακούς το ανέκδοτο για τον εαυτό σου και ξεκαρδίζεσαι στα γέλια μαζί με τους άλλους.
Δε γελάς επειδή βρίσκεις τον εαυτό σου αστείο.
Γελάς σε βάρος του Ανθρωπάκου, μα δεν ξέρεις ότι γελάς σε βάρος του εαυτού σου, ότι όλοι γελάνε σε βάρος σου. Εκατομμύρια ανθρωπάκια δεν ξέρουν ότι όλοι γελάνε σε βάρος τους…
…Δε σ’αγαπούν ανθρωπάκο, σε περιφρονούν, επειδή περιφρονείς τον εαυτό του.
Σε ξέρουν απ’ έξω κι ανακατωτά.
Γνωρίζουν τις χειρότερες αδυναμίες σου, όπως θα έπρεπε να τις γνωρίζεις εσύ.
Σε θυσίασαν σ’ ένα σύμβολο κι εσύ τους έδωσες τη δύναμη να σ’ εξουσιάζουν.
Εσύ ο ίδιος τους αναγόρευσες αφεντικά σου και συνεχίζεις να τους στηρίζεις, παρόλο που πέταξαν τις μάσκες τους.
Στο είπαν κατάμουτρα: «Είσαι και θα είσαι πάντα κατώτερος, ανίκανος να αναλάβεις την παραμικρή ευθύνη».
Κι εσύ τους αποκαλείς καθοδηγητές και σωτήρες και φωνάζεις «ζήτω, ζήτω»…
…Θέλεις και ζητάς οδηγίες και συμβουλές, Ανθρωπάκο. Χιλιάδες χρόνια τώρα σου δίνουν οδηγίες και συμβουλές, καλές και κακές. Δε φταίνε όμως οι κακές συμβουλές που είσαι ακόμα στην αθλιότητα, μα η μικρότητά σου.
…Δε σ’αγαπούν ανθρωπάκο, σε περιφρονούν, επειδή περιφρονείς τον εαυτό του.
Σε ξέρουν απ’ έξω κι ανακατωτά.
*Ο Β. Ράιχ γεννήθηκε το 1897. Σπούδασε ιατρική, αλλά ασχολήθηκε κυρίως με την ψυχική υγεία και υπήρξε μέλος της Ψυχαναλυτικής εταιρείας της Βιέννης, που διηύθυνε τότε ο Φρόιντ. Αφού περιπλανήθηκε σε αρκετές χώρες,πέθανε από ανακοπή καρδιάς μέσα στο κελί του στο oμοσπονδιακό σωφρονιστήριο του Λιούσμπεργκ (Lewisburg) της Πενσιλβάνια, στις 3 Νοεμβρίου του ίδιου έτους. Τάφηκε στο Όργονον σύμφωνα με την επιθυμία του
Ήταν καταδικασμένος σε διετή φυλάκιση λόγω «εγκληματικής περιφρόνησης και απείθειας» σε δικαστική απόφαση που εκδόθηκε ερήμην του.
Ο ίδιος ο συγγραφέας γράφει στην εισαγωγή του για το βιβλίο: …Ήταν το αποτέλεσμα εσωτερικών καταιγίδων και συγκρούσεων ενός φυσικού επιστήμονα και γιατρού, που για δεκαετίες ολόκληρες παρατηρούσε, πρώτα απλοϊκά, μετά με έκπληξη, και τελικά με τρόμο, πώς ο Ανθρωπάκος μεταχειρίζεται τον εαυτό του΄ πώς υποφέρει και επαναστατεί, πώς δοξάζει τους εχθρούς του και δολοφονεί τους φίλους του΄ πώς, όποτε ανεβαίνει στην εξουσία σαν “αντιπρόσωπος του λαού”, κάνει κατάχρηση της δύναμής του, βασανίζοντας πιο απάνθρωπα τους άλλους, απ΄ ό, τι ο ίδιος υπέφερε προηγούμενα στα χέρια των σαδιστών της ανώτερης τάξης….
ntina
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου