5 παθογόνα που παραμονεύουν στην αμμουδιά

Μια παραλία όσο ειδυλλιακή κι αν δείχνει δεν είναι απαραίτητα ένα αγνό φυσικό τοπίο αφού τη μοιραζόμαστε όχι μόνο με τους υπόλοιπους λουόμενους, αλλά και με τους μικροσκοπικούς κατοίκους της. 

Αν και τα περισσότερα μικρόβια δεν είναι βλαβερά, κάποια από αυτά που παραμονεύουν στην άμμο είναι παθογόνα.

--Πηγή: Βιοχημικός. https://bioximikos.gr/topics/health-medication/703-5-pathogona-pou-paramoneyoun-stin-ammoudia

Σταφυλλόκοκκος (Staphylococcus aureus, Staphylococcus epidermidis)
Είναι βακτήρια που μπορούν να προκαλέσουν δερματικές μολύνσεις και κολπίτιδες
Ο Staphylococcus aureus είναι γνωστός γιατί είναι ανθεκτικός σε αρκετά αντιβιοτικά και ευθύνεται και για ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις.

Όμως βρίσκεται και έξω στο περιβάλλον, συμπεριλαμβανομένης της άμμου και των ρηχών νερών.

Μπορεί να προκαλέσει δερματικές μολύνσεις. 

Κάποιοι άνθρωποι έχουν στη χλωρίδα του σώματός τους στελέχη σταφυλλόκοκκου, όπως στο δέρμα και τη μύτη, χωρίς να έχουν συμπτώματα. Αλλά αν κοπούν ή τραυματιστούν το βακτήριο μπορεί να προκαλέσει μόλυνση.
Εντεροπαθογόνα
Δεν παραμονεύουν μόνο στο νερό που ελέγχεται συχνά αλλά και στην άμμο.
Το βακτήριο Escherichia coli προκαλεί γαστρίτιδες, κολπίτιδες ή στομαχικές λοιμώξεις που οδηγούν σε διάρροια, ναυτία και εμετό.
Σαλµονέλες (Salmonella typhi, Salmonella paratyphi)
Προκαλούν από απλές γαστρεντερίτιδες μέχρι και τυφοειδή πυρετό. Ευτυχώς δεν επιβιώνουν για μεγάλο διάστημα στο θαλασσινό νερό.
Δονάκια
Τα Vibrio cholerae, Vibrio fluvialis, Vibrio Metschnikovii προκαλούν γαστρεντερίτιδες.
Το Vibrio Parahaemolyticus προκαλεί πυρετό.
Το Vibrio Alginolyticus προκαλεί ωτίτιδες.
Ψευδοµονάδες, όπως η Pseudomonas aeruginosa), είναι δυνητικά παθογόνες, βρίσκονται στα κόπρανα και επειδή δεν έχουν μεγάλες διατροφικές ανάγκες, επιβιώνει για μεγάλο διάστημα στο χώμα και στα στάσιμα νερά. 

Μεταφέρεται στη θάλασσα με απόρριψη 
Μπορεί να προκαλέσει ωτίτδες, δερματίτιδες που μπορεί να εξελιχθούν αν δεν αντιμετωπιστούν έγκαιρα, σε σοβαρές λοιμώξεις.
Τα αστικά λύματα που εκκρίνονται στη θάλασσα, ιδίως τους θερινούς μήνες σε πυκνοκατοικημένες περιοχές μεταφέρουν βακτήρια όπως το Clostridium perfrigens και καμπυλοβακτηρίδια (Campylobacter coli, Campylobacter jejuni) ή το Campylobacter Faecalis που βρίσκεται στα βοθρολύματα προκαλούν διάρροια και πυρετό.
Εντερόκοκκοι (Στρεπτόκοκκοι της ομάδας D)
Μεταφέρονται από τα κόπρανα και προκαλούν συνήθως ουρολοιμώξεις, που μπορεί να εξελιχθούν σε σοβαρές λοιμώξεις σε ασθενείς με ουδετεροπενία ή που βρίσκονται σε ανοσοκαταστολή.
Το Yersinia enterocolitis που προκαλεί σοβαρές γαστρεντερίτιδες.
Το Aeromonas hyrophila μπορεί να προκαλέσει διάρροια, σηψαιμία, πνευμονία.
Μύκητες
Ζουν και αυτοί ανάμεσά μας. Πρόκειται για την ευρεία ομάδα των δερματόφυτων (Trichophyton mentagrophytes, Trichophyton rubrum) και προκαλούν μολύνσεις στο δέρμα και στα νύχια. Μεταδίδονται με απευθείας επαφή του ανθρώπου με τα ζώα ή την άμμο.
Ένα άλλο είδος μύκητα, το Aspergillus, μπορεί να προκαλέσει πνευμονικές λοιμώξεις και το Candida που προκαλεί καντιτίαση. 

Ωστόσο οι λοιμώξεις από αυτά τα δύο είδη είναι πιο κοινές σε ανθρώπους με ασθενές ανοσοποιητικό σύστημα.
Νηματώδεις Σκώληκες
Σε παραλίες που κυκλοφορούν σκύλοι μπορεί να καραδοκεί το Toxocara canis, ένα παρασιτικό είδος σκώληκα που μολύνει τους σκύλους, ιδίως τα κουτάβια. 

Ο άνθρωπος μπορεί να μολυνθεί από αυτό αν κατά λάθος φάει χώμα μολυσμένο με κόπρανα σκύλου που να περιέχουν αυγά του σκώληκα. 

Οι προνύμφες εκκολάπτονται στο λεπτό έντερο, διεισδύουν στο εντερικό τοίχωμα και μεταναστεύουν μέσω της κυκλοφορίας του αίματος στο ήπαρ, τους πνεύμονες, τους μύες, τα μάτια και το κεντρικό νευρικό σύστημα.
Υπάρχει χαμηλός κίνδυνος να συμβεί κάτι τέτοιο, όμως μελέτες δείχνουν ότι το Toxocara canis και το Toxocara cati (παρασιτεί στις γάτες) είναι κοινά παράσιτα σε πολλές παραλίες ανά τον κόσμο.
Αγκυλόστομα (Hookworms)
Συναντώνται σε εξωτικές παραλίες και είναι παράσιτα που μολύνουν ανθρώπους και ζώα. 

Κάποια είδη, που συνήθως μολύνουν γάτες και σκύλους, μεταφέρονται στους ανθρώπους μέσω της άμμου ή μολυσμένου εδάφους, αν περπατάμε ξυπόλυτοι ή ξαπλώνουμε στην άμμο ή σε μολυσμένο έδαφος.

Όταν μολυσμένα ζώα αφοδεύουν στην άμμο μεταφέρουν τα αυγά των σκωλήκων στο έδαφος.
Τα αγκυλόστομα διαπερνούν το απροστάτευτο δέρμα και διεισδύουν στις εξωτερικές στοιβάδες του δέρματος. 

Επειδή οι άνθρωποι δεν είναι οι βασικοί ξενιστές τους, συνήθως δε ζουν πάνω από 6 εβδομάδες στους ανθρώπους.
Είναι όντως τόσο μεγάλος ο κίνδυνος να νοσήσουμε από τα βακτήρια στην αμμουδιά;
Οι μελέτες για την ανίχνευση των διαφόρων παθογόνων στα θαλασσινά νερά και τις παραλίες δε δείχνουν ότι υπάρχει απευθείας σύνδεση των παθογόνων με την εμφάνιση μόλυνσης.
Προτείνουν όμως ότι αυτοί που σκάβουν στην άμμο ή θάβονται σε αυτή έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να εμφανίσουν γαστρεντερικά προβλήματα.
Πώς να προστατευτούμε από τα παθογόνα στην αμμουδιά;
- Για να προστατευτούμε δεν ξαπλώνουμε ποτέ απευθείας στην άμμο ή στην ξαπλώστρα και πάντα στρώνουμε πετσέτα.
- Δεν περπατάμε ξυπόλητοι σε κοινόχρηστους χώρους, όπως τα γυμναστήρια, τα ξενοδοχεία, τα spa.
- Μετά από κάθε βουτιά στη θάλασσα ή την πισίνα ξεβγαζόμαστε καλά στο ντους. 
- Δε φοράμε παπούτσια με βρεγμένα πόδια και αλλάζουμε το βρεγμένο μαγιό και αποφεύγουμε τα στενά ρούχα.
- Πίνουμε πολύ νερό και αποφεύγουμε τις κοινόχρηστες τουαλέτες.
 πηγή:bioximikos.gr
Πηγές:
Sabino, R., Rodrigues, R., Costa, I., Carneiro, C., Cunha, M., Duarte, A., ... & Martins, M. D. L. (2014). Routine screening of harmful microorganisms in beach sands: implications to public health. Science of the Total Environment, 472, 1062-1069.
Mancini, L., D'angelo, A. M., Pierdominici, E., Ferrari, C., Anselmo, A., Venturi, L., ... & Pennelli, B. (2005). Microbiological quality of Italian beach sands. Microchemical Journal, 79(1-2), 257-261.
Madrid, V., Sardella, N. H., Denegri, G., & Hollmann, P. (2005). CONTAMINATION OF BEACHES IN MAR DEL PLATA CITY WITH PARASITES OF SANITARY IMPORTANCE. Mar del Plata: fragilidad costera, 35.
Rubinsky-Elefant, G., Hirata, C. E., Yamamoto, J. H., & Ferreira, M. U. (2010). Human toxocariasis: diagnosis, worldwide seroprevalences and clinical expression of the systemic and ocular forms. Annals of Tropical Medicine & Parasitology, 104(1), 3-23.
Dunsmore, J. D., Thompson, R. C. A., & Bates, I. A. (1984). Prevalence and survival of Toxocara canis eggs in the urban environment of Perth, Australia. Veterinary parasitology, 16(3-4), 303-311.
Maria A Efstratiou, Aristea Velegraki (2008). Microorganisms of public health significance recovered from sand of recreational beaches. Conference Paper;December 2008. 1ο Πανελλήνιο Συνέδριο της Ελληνικής Επιστημονικής Εταιρίας Μικροβιόκοσμος--Πηγή: Βιοχημικός. https://bioximikos.gr/topics/health-medication/703-5-pathogona-pou-paramoneyoun-stin-ammoudia