Πριν από σχεδόν έναν αιώνα, η Jane Goodall περνούσε μήνες κάθε φορά καθισμένη στο δάσος Γκόμπε στη σημερινή Τανζανία περιμένοντας τους άγριους χιμπατζήδες να την πλησιάσουν για να μπορέσει να παρατηρήσει τη συμπεριφορά τους. Η υπεράνθρωπη υπομονή της απέδωσε καρπούς.
Η Jane Goodall ανακάλυψε ότι οι χιμπατζήδες μοιάζουν περισσότερο με εμάς από ό,τι είχαμε φανταστεί – δίνουν στοργή στα μικρά τους, σχηματίζουν κοινωνικές ιεραρχίες, φτιάχνουν εργαλεία και ακόμη και πολεμούν με αντίπαλες μπάντες.
Αλλά η Goodall λέει ότι το πιο ζωτικό της έργο ξεκίνησε όταν έφυγε από το δάσος και άρχισε να ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο για να μιλήσει για την κλιματική αλλαγή και την τραγική απώλεια της βιοποικιλότητας.
Η πανδημία κράτησε την 87χρονη φυσιοδίφη στο σπίτι της στο Bournemouth, όπου συνεχίζει να μιλάει διαδικτυακά, ειδικά με τους νέους που συμμετέχουν στο «Roots & Shoots», ένα εθελοντικό πρόγραμμα που διοργάνωσε και δίνει τη δυνατότητα στους νέους σε 60 χώρες να εργάζονται στις κοινότητές τους για να βελτιώσουν τη ζωή των ανθρώπων, των ζώων και του περιβάλλοντος.
Εργάζεται επίσης στο The Book of Hope: A Survival Guide for Trying Times , το οποίο κυκλοφορεί από την Viking.
Σε μια σειρά διαλόγων με τον συν-συγγραφέα Douglas Abrams, εξηγεί τους τέσσερις λόγους της ελπίδας της:
την εκπληκτική ανθρώπινη διάνοια
την ανθεκτικότητα της φύσης
η δύναμη των νέων και
το αδάμαστο ανθρώπινο πνεύμα.
Σε πρόσφατη συνέντευξή της στην Washington Post , η Goodall μίλησε για την κλιματική αλλαγή, την κατάσταση του πλανήτη και γιατί δεν έχει χάσει ακόμη την ελπίδα της για το ανθρώπινο είδος.
Τα παρακάτω έχουν τροποποιηθεί για λόγους έκτασης και σαφήνειας.
Ε: Δεν είναι λίγο τολμηρό να βγαίνεις με ένα βιβλίο για την ελπίδα αυτή τη στιγμή που τόσοι πολλοί αισθάνονται άγχος και φόβο;
Τι σας κάνει να ελπίζετε;
Α: Ήμουν πέντε χρονών όταν άρχισε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος.
Υπήρξε μια εποχή που η Βρετανία στάθηκε μόνη στην Ευρώπη ενάντια στην ισχύ της ναζιστικής Γερμανίας.
Η υπόλοιπη Ευρώπη καταπατήθηκε και ηττήθηκε, ή συνθηκολόγησαν.
Στην πραγματικότητα δεν υπήρχε κανένας καλός λόγος για ελπίδα.
Δεν είχαμε άμυνες.
Δεν είχαμε δημιουργήσει επαρκή στρατό, ναυτικό ή αεροπορία.
Αλλά είχαμε μερικούς πολύ γενναίους νέους και είχαμε τον Τσόρτσιλ να λέει «Θα πολεμήσουμε στις παραλίες, θα πολεμήσουμε στις πόλεις, θα πολεμήσουμε στις λωρίδες και δεν θα νικηθούμε».
Ε: Μερικοί άνθρωποι θα είχαν μια πιο σκοτεινή άποψη για την ανθρώπινη φύση.
Μπορεί να πιστεύουν ότι οι άνθρωποι είναι βασικά εγωιστές και ανίκανοι να ενεργήσουν για το δικό τους μακροπρόθεσμο καλό ή για το μακροπρόθεσμο καλό του πλανήτη.
Α: Νομίζω ότι είναι αλήθεια ότι ένας τεράστιος αριθμός ανθρώπων αισθάνεται ακριβώς όπως είπες.
Αλλά στην άλλη όψη του νομίσματος, υπάρχει μια αυξανόμενη συνειδητοποίηση των προβλημάτων και επίσης της απίστευτης προόδου που σημειώνεται σε κάθε είδους τεχνολογίες που μπορούν να λειτουργήσουν κατά της κλιματικής αλλαγής.
Τα ΜΜΕ μας κατακλύζουν με όλεθρο και μελαγχολία, όπου κι αν κοιτάξεις στις εφημερίδες, στην τηλεόραση.
Και ναι, πρέπει να μας πουν αυτά τα πράγματα.
Αλλά πρέπει επίσης να μας πουν για όλα τα μεγάλα έργα σε όλο τον κόσμο, την εκπληκτική ανθεκτικότητα της φύσης, τους απίστευτους ανθρώπους που αλλάζουν με τον πιο θαυματουργό τρόπο.
Ε: Μερικοί άνθρωποι λένε ότι πρέπει να περάσουμε μια περίοδο πραγματικής καταστροφής προτού οι άνθρωποι κινηθούν να αλλάξουν πραγματικά τον τρόπο λειτουργίας μας.
Α: Λοιπόν, ναι, όταν λέω «καλά νέα» μην με παρεξηγήσετε, αλλά τα καλά νέα για την κλιματική αλλαγή είναι ότι δεν είναι πλέον κυρίως στις ειδήσεις για χώρες όπως το Μπαγκλαντές, αλλά πλήττουν τον δυτικό κόσμο.
Σκεφτείτε τον πρόσφατο τυφώνα Ida στις ΗΠΑ, σκεφτείτε τις πλημμύρες στην Ευρώπη.
Όταν οι άνθρωποι χτυπιούνται προσωπικά από αυτά τα πράγματα αρχίζουν να συνειδητοποιούν – «Ουάου, αυτό είναι πραγματικά τρομερό.
Πρέπει να κάνουμε κάτι για αυτό».
Ε: Μεγάλο μέρος της γης γύρω από το δάσος Gombe έχει αποψιλωθεί.
Μιλάτε στο βιβλίο για το πώς έχετε εμπνευστεί από νέους και άλλοι βοηθούν στην αποκατάσταση του.
Α: Πριν από χρόνια πέταξα πάνω από αυτό το ζοφερό τοπίο, το δάσος Gombe που περιβάλλεται από γυμνούς λόφους, επειδή υπήρχαν περισσότεροι άνθρωποι από ό,τι η γη μπορούσε να υποστηρίξει στον αγώνα για επιβίωση, κόβοντας τα δέντρα στις πλαγιές σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να αποκτήσω περισσότερη γη για καλλιέργειες και να κάνει κάρβουνο.
Τότε ήταν που με χτύπησε: αν δεν βοηθήσουμε αυτούς τους ανθρώπους να βρουν τρόπους για να ζήσουν χωρίς να καταστρέψουμε το περιβάλλον, δεν μπορούμε να σώσουμε χιμπατζήδες, δάση ή οτιδήποτε άλλο.
Τώρα δεν έχουμε γυμνούς λόφους γύρω από το Gombe χάρη στο πρόγραμμά μας Take Care, το οποίο φυτεύει δέντρα και συνεργάζεται με τους χωρικούς για να βοηθήσει στη βελτίωση της κατάστασης τους.
Η ανακούφιση της φτώχειας είναι μείζον καθήκον.
Αλλά πρέπει να το κάνουμε αν θέλουμε να σώσουμε το περιβάλλον.
Και πρέπει να σκεφτούμε την αύξηση του πληθυσμού.
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν πάνω από 7,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι.
Οι εκτιμήσεις για το 2050 είναι πιο κοντά στα 10 δισεκατομμύρια άνθρωποι και συνεχίζουμε να εργαζόμαστε ως συνήθως.
Ήδη χρησιμοποιούμε πεπερασμένους πόρους πιο γρήγορα από ό,τι η φύση μπορεί να τους αναπληρώσει. Υποτίθεται ότι είναι πολιτικά λανθασμένο να μιλάμε για τον πληθυσμό.
Αλλά πρέπει να το σκεφτούμε.
Ε: Λέτε στο νέο βιβλίο ότι οι άνθρωποι είναι διανοούμενοι αλλά όχι απαραίτητα έξυπνοι. Ποιά είναι η διαφορά?
Α: Η διάνοια λύνει προβλήματα και μπορεί να κάνει περίπλοκα μαθηματικά και να βρει τι υπάρχει εκεί έξω στο σύμπαν, τους γαλαξίες και τα ηλιακά συστήματα και ούτω καθεξής.
Αλλά αν είσαι έξυπνος, δεν καταστρέφεις το μοναδικό σου σπίτι, αυτό δεν είναι έξυπνο. Φαίνεται ότι έχουμε χάσει τη σοφία.
Ε: Η σοφία συνεπάγεται ότι το κεφάλι και η καρδιά συνεργάζονται.
ΕΝΑ:Σωστά.
Με το κεφάλι και την καρδιά μαζί πετυχαίνουμε το αληθινό ανθρώπινο δυναμικό μας. Πρόσφατα μιλούσα με τον Διευθύνοντα Σύμβουλο μιας μεγάλης εταιρείας στη Σιγκαπούρη και είπε, «Τζέιν υπάρχουν τρεις λόγοι για τους οποίους άλλαξα την εταιρεία μου», η οποία στο παρελθόν ήταν καταστροφική, σε μια πράσινη και ουδέτερη λειτουργία άνθρακα.
Ο ένας έβλεπε το γράψιμο στον τοίχο, έβλεπε ότι οι φυσικοί πόροι μειώνονταν και συνειδητοποιούσε ότι αν συνέχιζε τις δουλειές του ως συνήθως, αυτό ήταν το τέλος της επιχείρησής του.
Το δεύτερο ήταν η πίεση των καταναλωτών, οι άνθρωποι που απαιτούσαν προϊόντα ηθικής παραγωγής.
Αλλά είπε ότι το τελευταίο πράγμα που τον έπεισε ήταν το κοριτσάκι του όταν ήταν 10. Γύρισε από το σχολείο μια μέρα και είπε:
«Μπαμπά, κάποιος μου είπε ότι αυτό που κάνεις βλάπτει το περιβάλλον.
Και αυτός είναι ο κόσμος στον οποίο μεγαλώνω».
Αυτό πήγε κατευθείαν στην καρδιά του.
Ε: Υπάρχει μια πολύ γνωστή ρήση, "Δεν έχουμε κληρονομήσει τον κόσμο από τους προγόνους μας, τον έχουμε δανειστεί από τα παιδιά μας", αλλά αλλάζετε το τελευταίο μέρος αυτού του βιβλίου σε "τον κλέψαμε από τα παιδιά μας" - τον κλέψαμε ;
Α: Αν κόψουμε ένα δάσος στο οποίο βασιζόμαστε για καθαρό αέρα και καθαρό νερό, αυτό κλέβει το μέλλον, δεν είναι δανεισμός.
Γιατί όταν δανείζεσαι, ξεπληρώνεις.
Πώς θα αποπληρώσουμε ένα κατεστραμμένο δάσος ή έναν μολυσμένο ωκεανό;
Ε: Γράφετε στο βιβλίο ότι αισθάνεστε ότι έχετε καθοδηγηθεί προσωπικά από μια ανώτερη νοημοσύνη.
Α: Δεν ξέρω πώς να ονομάσω αυτό το ανώτερο ον, αλλά το νιώθω πολύ στο δάσος, αυτή τη βαθιά πνευματική σύνδεση.
Μου αρέσει που τόσοι πολλοί κορυφαίοι επιστημονικοί εγκέφαλοι έχουν επίσης καταλήξει σε αυτό το συμπέρασμα ότι υπάρχει μια νοημοσύνη πίσω από το σύμπαν.
Ο Αϊνστάιν ήταν ένας.
Ο Φράνσις Κόλινς, ο διευθυντής των Εθνικών Ινστιτούτων Υγείας στις ΗΠΑ, ο οποίος ανέλυσε το ανθρώπινο γονιδίωμα, ξεκίνησε ως αγνωστικιστής και κατέληξε να πειστεί ότι υπάρχει ένα ανώτερο ον....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου