.τα παραμύθια συντίθενται από αλλόκοτα υλικά...
Πλάτων Ριβέλλης
......Gulia Margaret Cameron....
Αγγλίδα φωτογράφος...
http://en.wikipedia.org/wiki/Julia_Margaret_Cameron
Η Julia Margaret Cameron γεννηθηκε το 1815 στην Ινδια...
στην Καλκουτα...
πατερας της ο James Pattle ηταν ενας αυταρχικος αξιωματικος του Βρετανικου στρατου και η μητερα της η Adeline de l'Etang Γαλλιδα αριστοκρατισσα...
''Τα παραμύθια συντίθενται από αλλόκοτα υλικά. Αλληγορίες, συμβολισμούς, υπαινιγμούς, αφαιρέσεις, υπερβάσεις και ελλειπτικά σχήματα πλεγμένα πάνω σε έναν καμβά μαγείας.
Τα παραμύθια κτίζονται από μια επικάλυψη ψέματος που κρύβει (και αποκαλύπτει) ένα υπόστρωμα αλήθειας.
Τα παραμύθια απευθύνονται στη φαντασία χρησιμοποιώντας σχήματα τής λογικής.
Όλα τα παραπάνω θυμίζουν όμως και τη φωτογραφία.
Κάθε φωτογραφία.
Αφού κάθε φωτογραφία είναι ένα παραμύθι.
Που δείχνει όσα η λογική καταλαβαίνει και υπονοεί όσα η φαντασία γεννάει
Η Julia Margaret Cameron έλεγε παραμύθια στα παιδιά της.
Για την προγιαγιά της που ήταν στην αυλή τής Μαρίας Αντουανέτας ή για τον πατέρα της που πολεμούσε με τους λογχοφόρους τής Βεγγάλης.
Κι ύστερα ανακάλυψε το μεγάλο παραμύθι τής τέχνης.
Τής ζωγραφικής και τής ποίησης.
Ο Λάνσελοτ και η Γκουινεβίαρ, η Οφηλία και ο Άμλετ μαζί με τις αλλόκοσμες ζωγραφικές μορφές των προραφαηλιτών φίλων της έγιναν ο ονειρικός και ταυτόχρονα πραγματικός κόσμος της.
Κι ύστερα ανακάλυψε ότι ο φωτογραφικός φακός της μπορούσε να μιλήσει κι αυτός για τέτοιες ιστορίες.
Και ότι οι οικείοι της ίσως να ήταν μετενσαρκώσεις των ηρώων που κατοικούσαν στα όνειρά της.
Κι ύστερα πήγε στην Ιταλία και ανακάλυψε ότι μερικούς αιώνες πιο πριν, σε μια περιοχή που έκλεινε στις πλευρές του την Τοσκάνη και την Ούμπρια, κάποιοι ζωγράφοι είχαν μεταμορφώσει Θεούς, Παναγίες και Αγίους σε ήρωες δικών τους παραμυθιών.
Το 1865, η Julia Margaret Cameron φωτογράφισε τη δική της Αγία Οικογένεια.
Την έκλεισε σε έναν νοητό κύκλο.
Κύκλο που σχηματίζουν τα ίδια τα πρόσωπα, το σκοτάδι και το φως.
Φωλιά και φυλακή.
Η ιερότητα αντλείται από το ένα, το πρώτο, το υπέροχο παραμύθι.
Αλλά μεταμορφώνεται σε αιώνιο σύμβολο, όπου η φάτνη ενυπάρχει σαν ανάμνηση.
Τα πρόσωπα είμαστε εμείς, εσείς, χτες, σήμερα και πάντα.
Το παραμύθι μιας κρύας νύχτας τής Βηθλεέμ έδωσε τη θέση του σε ένα άλλο παραμύθι, αυτό τής φωτογραφίας, με τη δύναμη που έχει ο χώρος τής φαντασίας, ο κόσμος τής τέχνης, η επικράτεια των ονείρων, να εναλλάσσουν τις μορφές και να είναι ταυτόχρονα άλλο και ίδιο.''...........
ένα κείμενο του Πλάτωνα Ριβέλλη....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου