σε κάποιο δρόμο, σε κάποια γέφυρα, ήταν κάποιο φωτογράφοι ποιητές του φωτός

...στα δρομάκια της Μονμάρτης...

''γιατί ποτέ δεν κυκλοφορούσα χωρίς την μηχανή μου, και γιατί ο δρόμος προσφέρει μόνιμα θέαμα για ένα ανήσυχο πνεύμα'' μας λέει ο κορυφαίος ουμανιστής φωτογράφος...

Willy Ronis - στις γέφυρες του Συκουάνα...

photos and photographers...
''Η φωτογραφία δεν αποτυπώνει μόνο την όψη μιας πόλης που αλλάζει: αντικατοπτρίζει και τις αλλαγές στο βλέμμα, στη σκέψη και στις προτιμήσεις των φωτογράφων, είναι ταυτόχρονα βιομηχανικό προϊόν και μέσον καλλιτεχνικής έκφρασης'' ΛΑΤΡΕΜΕΝΟ ΠΑΡΙΣΙ Jean-Claude Gauttand...

τζαζ...
Μάιλς Ντέηβις και Ζυλιέτ Γκρεκό...
1945

...και Παρίσι...

San Zermen de Pre...

η συνοικία των μποέμ...

στα υπόγεια αντηχούσαν ήχοι μιάς μουσικής που στο διάβα της θα παρέσυρε τα πάντα...

αυτός ο εραστής των απλών ανθρώπων...

των μικρών μαγαζιών...

των καναλιών...

των λαϊκών μπαρ...

και συνεχίζει ο Willy Ronis:

''ποτέ μου δεν έβγαλα μιά φωτογραφία από κακία,

ποτέ δεν ήθελα να κάνω τους ανθρώπους να φαίνονται αστείοι,

είχα πάντοτε μεγάλο σεβασμό στα πρόσωπα που φωτογράφιζα'

 ntina