Helen Levitt - εκείνη την εποχή οι γειτονιές ήταν όμορφες γεμάτες ζωή ήταν λίγο πριν την έλευση της τηλεόρασης

"και όμως δεν υπάρχει καμία προσποίηση στις φωτογραφίες της, είναι 

σαν να φωτογραφίζει ένα παιδί, είναι 

φωτογραφίες μιάς γυναίκας, μιάς

εξαιρετικά ευαίσθητης και σπάνιας ενήλικης γυναίκας"

Helen Levitt και

οι φωτογραφίες της είναι ένα παράθυρο σε ένα κόσμο που εξαφανίστηκε για πάντα,

από τις σπουδαιότερες φωτογράφους σκηνών δρόμου/the Street Photographer -του 20ου αιώνα, σε

μία καριέρα που διήρκεσε εξήντα (60) χρόνια και

αποτύπωσε στα films της  την καθημερινή ζωή των Αμερικανών πολιτών από το 1930 και μετά...

ποτέ δεν ζήτησε τη δόξα και τη φήμη και δεν της άρεσε να μιλά για την ιδιωτική της ζωή, αλλά 

πάντα της άρεσε να φωτογραφίζει και 

να γυρνά τους δρόμους της Νέας Υόρκης, ιδιαιτέρα δε του Ισπανικού Χάρλεμ παρατηρώντας τα πάντα γύρω της, έτσι

δημιούργησε μερικές από τις πιο ανεξίτηλες φωτογραφίες σκηνών και στιγμιότυπων δρόμου της εποχής εκείνης.

ήταν μιά εποχή που τα στιγμιότυπα του δρόμου δελέαζαν ακόμα τους ανθρώπους.

"εκείνη την εποχή οι γειτονιές ήταν όμορφες γεμάτες

ζωή, ήταν 

λίγο πριν την έλευση της τηλεόρασης" λέει η ίδια και συνεχίζει

"οι γειτονιές ήταν πολύ δραστήριες τότε, ακόμα

οι ηλικιωμένη συνήθιζαν να κάθονται

έξω από την πόρτα τους, ήταν 

ενδιαφέρον  να φωτογραφίζεις εκεί"

ο James Agee που 

το 1941 σκηνοθέτησε μαζί με την Levitt τα films The Quiet One και In the Street -όταν αυτή αποφασίζει να ασχοληθεί και με τον κινηματογράφο, λέει χαρακτηριστικά για το έργο της:

"ένα σημαντικότατο ποιητικό έργο γεμάτο λυρισμό αλλά  παράλληλα με αδιάψευστα έντονο τρόπο"

Η Levitt απέρριψε την ιδέα που είχαν καθιερώσει οι προκάτοχοί της ότι μια και μόνο φωτογραφία θα μπορούσε να αποτυπώσει όλη την αλήθεια μέσα σε μια συνεκτική αφήγηση. 

Αντίθετα, οι εικόνες της είναι ανοιχτές και θαυμαστές, και με αυτόν τον τρόπο, παραπέμπουν σε μια πραγματικότητα πέρα από αυτή που απεικονίζεται μέσα στην ίδια την εικόνα.

η Helen Levitt γεννήθηκε το 1913 στο Brooklyn και 

στα 16 της χρόνια εγκαταλείπει το σχολείο και δουλεύει τέσσερα χρόνια σαν βοηθός φωτογράφου στο Bronx αλλά σύντομα άρχισε να παίρνει τις δικές της φωτογραφίες ψάχνοντας άτομα με "κοινωνικό νόημα" όπως η ιδία λέει και

αποφασίζει να φωτογραφίζει τα άτομα και τα κινήματα της εργατικής τάξης

αργότερα κάνει μαθήματα φωτογραφίας στο Art Students League της Νέας Υόρκης και

εδώ γνωρίζει τον Cartier Bresson

επηρεασμένη κυρίως από τις φωτογραφίες του αποφασίζει να ασχοληθεί με τη φωτογραφία δρόμου συνειδητοποιώντας ότι η φωτογραφία θα μπορούσε να "είναι μιά μορφή τέχνης από μόνη της χωρίς να είναι απαραίτητα δεμένη με την κοινωνική δράση"και "αυτό με έκανε φιλόδοξη" εξομολογείται έτσι

το 1936 αγοράζει την πρώτη της μηχανή μιά

μεταχειρισμένη Leica

τo διάστημα 1938-9 μαθητεύει δίπλα στον Walker Evans δουλεύοντας ένα project σχετικό με τις αστικές συγκοινωνίες της Νέας Υόρκης

το 1938 ξεκινά επίσης να φωτογραφίζει τα σχέδια που αποτύπωναν τα παιδιά με κιμωλία στους τοίχους και τα πεζοδρόμια του Brooklyn και στη

συνέχεια αυτά τα ίδια τα παιδιά

αποτυπώνει τα θέματα της 

με σεβασμό

με λυρισμό με

μιά ιδιαίτερα ανθρώπινη προσέγγιση με

αποτέλεσμα το 1940 μιά της φωτογραφία που παριστά τρία παιδιά με μάσκες την περίοδο του Hallowe'en να συμπεριληφθεί σε μιά ομαδική  έκθεση του New York's Museum of Modern Art (MoMA)

κοιτάζοντάς τες μας έρχονται στο νου σκηνές από 

θεατρικές  σκηνικά όπου οι άνθρωποι ζούσαν και εργάζονταν στα πεζοδρόμια και έρχεται το 1943 όπου ο Edward Steichen επιμελείται την πρώτη της προσωπική έκθεση πάλι  στο New York's Museum of Modern Art (MoMA) 

ένα χρόνο πριν την έλευση της τηλεόρασης και

παρατηρούμε την ζωή των μη προνομιούχων στις γειτονιές

του Lower East Side στο Manhattan

στο Yorkville και

στο Harlem

εδώ εκτίθεται και ένα από τα πιο γνωστά της έργα το "Bubbles" η ποίηση κρυμμένη στην πιο απλή ομορφιά

τέσσερα κορίτσια περπατώντας στο πεζοδρόμιο κοιτάζουν τις αιωρούμενες σαπουνόφουσκες 

σε όλα της τα βιβλία που έχουν εκδοθεί υπάρχει πάντα ένας πολύ μικρός δικός της σχολιασμός ενώ υπάρχει πάντα ένα δοκίμιο από άλλο συγραφέα

"εάν ήταν εύκολο να μιλήσω για αυτά τα θέματα θα ήμουν συγγραφέας" λέει και συνεχίζει

"έκτοτε είμαι άναρθρη, εκφράζομαι μόνο με τις φωτογραφίες μου"

το 1970 η Helen Levitt εγκαταλείπει το α/μ film και ξεκινά να δουλεύει με το έγχρωμο χρηματοδοτούμενη από το Guggenheim Foundation

δυστυχώς τα περισσότερα αρνητικά από αυτήν την σειρά κλέβονται κατά την διάρκεια μιας διάρρηξης στο σπίτι της Helen Levitt και 

έτσι σήμερα διασώζονται πολύ λίγες φωτογραφίες από την περίοδο αυτή

το 1965 εκδίδεται το πρώτο της λεύκωμα, με τίτλο “A way of seeing”που ήταν ένα κοινό σχέδιο με το συγραφέα και κριτικό του κινηματογράφου James Agee 

τo 1987 κυκλοφορεί το 

In The Street: chalk drawings and messages, New York City 1938–1948 το οποίο 

θεωρείται ένα από τα 100 καλύτερα φωτογραφικά λευκώματα που εκδόθηκαν ποτέ

το 2001 κυκλοφορεί το "Crosstown"

το 2003 το Here And There

το 2005 κυκλοφορεί το τρίτο της λεύκωμα με τίτλο Slide Show: The Color Photographs of Helen Levitt όπου και

υπάρχουν ομαδοποιημένες έγχρωμες φωτογραφίες της από το 1960 και

ακολουθεί το 2008 η αναδρομή της που ονομάζεται απλά "Helen Levitt"

μικρό δείγμα από το έργο της - Helen Levitt, Street Photographer, A Way Of Seeing

Children with Broken Mirror - Στην ανεπανάληπτη αυτή φωτογραφία, δύο παιδιά κρατούν έναν σπασμένο καθρέφτη, ενώ κάποια άλλα σκύβουν για να εξετάσουν τα θραύσματα του γυαλιού που έχουν πέσει κάτω. 

Πίσω από το κάδρο, ένα μικρό αγόρι πάνω σε ποδήλατο ορμά προς τα εμπρός, σαν να πρόκειται να διαπεράσει το επίπεδο του ίδιου του κάδρου. 

Απορροφημένα στο παιχνίδι, η παρουσία της Levitt περνά εντελώς απαρατήρητη από το θέμα της.

κείμενο και επιμέλεια κειμένου: ntina