"Δεν είμαι ντοκιμαντερίστας, ποτέ δεν ήμουν, θεωρώ τον εαυτό μου ποιητή, δημιουργό οραμάτων, ονείρων και μερικές φορές εφιαλτών."

Roy de Carava

Ένας ποιητής του καθημερινού μεγαλείου... 

Δύο γυναίκες και ένα χέρι κούκλας, 1952
" Δεν ξέρω να φωτογραφίζω. 

Ξέρω μόνο ότι η εικόνα έχει μία διττή υπόσταση: Την πραγματικότητα και την αντίδρασή της " 
Roy de Carava, Αμερικανός φωτογράφος στην Νέα Υόρκη...
κάπου εκεί μετά το 1920...
στο Harlem...
σε μιά φορτισμένη και αρκετά ηλεκτρισμένη περιοχή αποφεύγει με καταπληκτική μαεστρία την μεγάλη παγίδα της τραγικότητας και της δυστυχίας...
καταφέρνει να δημιουργήσει εικόνες φαινομενικά ουδέτερες, από τις οποίες όμως αναδύεται μιά ένταση απίστευτη...
στην αρχή σπούδασε ζωγραφική και ζούσε ζωγραφίζοντας...
ανακάλυψε την δύναμη της φωτογραφίας χρησιμοποιώντας φωτογραφίες για τη ζωγραφική του......
αποτέλεσμα  του ταλέντου του στην φωτογραφία ήταν το βιβλίο του "η γλυκειά μυγοπαγίδα της ζωής " με ένα κείμενο του ποιητή Langston Hughes, το οποίο και γνώρισε τεράστια επιτυχία!!!

Αποφεύγοντας την απροκάλυπτα ντοκιμαντερίστικη προσέγγιση που είναι εμφανής σε πολλές φωτογραφίες εκείνου του καιρού, όπως στις φωτογραφίες του James Van Der Zee και του Gordon Parks, ο DeCarava συνδύασε το αιχμηρό πολιτικό σχόλιο με την αισθητική και την απόλυτη αυστηρότητα. 

Η προτίμησή του στον ατμοσφαιρικό/συναισθηματικό φωτισμό και τους σκοτεινούς τόνους είναι εμφανής σε έργα όπως "ο Άνθρωπος που ανεβαίνει τις σκάλες του μετρό", μια φωτογραφία για την οποία πέρασε πολλές ώρες ψάχνοντας το τέλειο θέμα. 

Όπως περιέγραψε κάποτε ο ίδιος, επεδίωκε "το είδος της διεισδυτικής διορατικότητας και κατανόησης των νέγρων που... μόνο ένας νέγρος φωτογράφος, θα μπορούσε να ερμηνεύσει "

ntina